Πώς θάλεγα σ'αγαπώ με τραγούδια...

Blogοπαίχνιδο! πάμε...

Σαν χελιδονάκι

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Μίμης Πλέσσας Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη

Σαν χελιδονάκι στο μπαλκόνι μου γύρεψες την πρώτη σου φωλιά γείρε να πλαγιάσεις στο σεντόνι μου να γεμίσ' η κάμαρη πουλιά. Τρέχει το νερό πάνω στο σώμα σου τρέχω το κατόπι σου κι εγώ δώσε μου αγόρι μου το στόμα σου στο βαθύ φιλί σου να πνιγώ. Η ζωή μου αρχίζει μες στα χέρια σου ήμουνα αγέννητη ως τα χτες πάρε με αγόρι μου στα χέρια σου πάρε με και κάνε με ό,τι θες.

~*~

Ξαφνικός Έρωτας

Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Βιτάλη

Έλα λίγο μόνο για λίγο ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή σε χώρο μυστικό

καρδιά μου σ' ανταμώνω Έλα λίγο μόνο για λίγο μέσα μου σιωπή μίλα μου εσύ όλη μου η ζωή στα χέρια σου κλεισμένη Έλα λίγο μόνο για λίγο

ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή σε χώρο μυστικό καρδιά μου σ' ανταμώνω Έλα λίγο μόνο για λίγο...

~*~

Άγιος ο Έρωτας

Στίχοι: Διονύσης Καρατζάς Μουσική: Γιώργος Ανδρέου Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ανδρέου

Ξεροί καημοί και νερό θαλασσινό το σώμα σου κόλλησε στο σώμα μου με τον πανσέληνο πόνο του χειμώνα.

Ακούς νερά που χύνονται στα μέσα των ποδιών σου; Ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας, ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας. άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες.

λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός. Πάνω από την θάλασσα, στη μεριά του ανέμου στα μαύρα ντύνεσαι κι ανοίγεις το σκοτάδι σηκώνεις τα άστρα σε χορό και το κορμί μου σ' άγριο ποτάμι. άγιος ο Έρωτας, άγιος καημός δικός μου και ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες. λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός

θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός.

~*~

τι

να

λέμε

τώρα...

Πήρα διπλή πρόσκληση (ευχαριστώ mahler76 και adaeus J)

και παίζω παρ’όλο που είναι στην πιο δύσκολη κατηγορία για μένα (τι εννοείτε να διαλέξω 2 (!) τραγούδια? Μόνο?! Δεν παίζει αυτό)

Είναι το θέμα τέτοιο, που αποκλείεται να μην πάρω όμως μέρος.

Έτσι σκέφτηκα - για να μην σαστίσω τελείως – να βάλω τις πρώτες μου σκέψεις. αυθόρμητα λοιπόν αυτά είναι τα τραγούδια που με ριγούν. Αυτά είναι που μπορεί και σε πολύ αδιάφορη στιγμή να ακούσω και να πλημμυρίσω συγκίνηση μέχρι δακρύων. Η φωνή της βιτάλη που νομίζεις θα σπάσει από αγάπη, η αφοπλιστική λαχτάρα της ρένας κουμιώτη, ο ύμνος του γιώργου ανδρέου – ποίηση στον έρωτα … Αυτά για μένα είναι έρωτας. Δίψα, ανάγκη ηδονή και παράδοση άνευ όρων…

…Αγανακτώ γρήγορα γιατί σιγά-σιγά θυμάμαι την χαρούλα, τον παπακωνσταντίνου, τον μάλαμα, τους πυξ λαξ, την τσανακλίδου, και, και, και, τι να λέμε τώρα!!! Και δεν ακούμπησα ΚΑΝ το ξένο ρεπερτόριο! Καν! πάμε: publish post γιατί θα μείνω ως το βράδυ…

πάσα? χμμμ... ποιός δεν έχει παίξει? καλώ τον δημοσθένη (στην τσίτα είμαι σίγουρη!), τον γιάννη φιλιππίδη (σαν της χαρούλας τα ανίγματα, τι?), τον κωνσταντίνο π.(καλά, πού είσαι?!) και τον σινεστέφ (περιμένω κλασσικά). ναι, όλο άνδρες! ωραία, δεν είναι?