Wednesday 16 January 2008

Τα πολύχρωμα πυθάρια...

Οι πιο μεγάλες πράξεις αγάπης, γίνονται μηχανικά. Χωρίς επιλογή.
Προσφέρεις γιατί μόνο έτσι μπορείς. Οι πιο μεγάλες θυσίες γίνονται απ’αυτούς που δεν δέχονται την έννοια στο λεξιλόγιο της συμπεριφοράς τους. Και το πιο δυνατό χειροκρότημα είναι το σιωπηλό. Αυτό που δεν θα πάρεις ποτέ.
Πορευόμαστε παρέα όλοι. Κάποιοι ξεχωρίζουν αβίαστα. Λάμπουν ακόμη και άθελα τους. Νάσαι. ‘Αταίριαστο’ παιδί, απροσάρμοστη στα πρέπει, ‘προκλητική’ κόρη, ‘υπερβολική’ γυναίκα, σταράτη κι ‘επίφοβη’ φίλη, υπέροχα ανθρώπινη μάνα. Εσύ. Η δική μου μητέρα.
Γυναίκα. Που αναστέναξε και τρόμαξε τους άνδρες. Που αγαπήθηκε και αψήφησε ξύλινους κανόνες. Που λατρεύτηκε από τα παιδιά της. Και ζήλεψαν πολλοί που δεν την φτάνουν. Εσύ.
Επίπονο πρότυπο μου της ειλικρίνειας Πανέμορφο σύμβολο της γυναίκας Υπέροχο κράμα μαγκιάς κι ευαισθησίας Πολύχρωμη και αξιότιμη.
Θέλω να μαζέψω όλα τα δάκρυα και τις μετάνοιες σου για ό,τι δεν σε άφησαν να γίνεις, τα όνειρα που σκόρπισαν πριν τα κυνηγήσεις, τις απογοητεύσεις που δέχτηκες, τις απώλειες που σε γέμισαν ουλές. Να τα ζυγίσω με ακρίβεια κόντρα στα πολύχρωμα πιθάρια της ζωής σου πούναι γεμάτα με την γάργαρη φαντασία σου, το αχόρταγο μυαλό σου, τον έμφυτο ερωτισμό σου, τις σεβάσμιες πράξεις αγάπης που δώρισες, τα μονάκριβα εφόδια που μου έδωσες, τα πολύτιμα ‘αχ’ που χάρισες σε όποιον τυχερό σε πλησίασε.

Άνιση μέτρηση, Λενιώ…
τα χώρεσα όλα τα άσχημα σ’ένα πιθάρι στενό και το ακούμπησα δίπλα στ’άλλα, παράταιρο. Να το βλέπεις. Πόσο μικρό είναι το κρίμα. Χάνεται μες τα χρώματα σου, το νοιώθεις?
Από τα πολύχρωμα πιθάρια αναβλύζει μαγική μουσική και θέλω να χορέψω. Έναν χορό αφιερωμένο σε σένα. Έπειτα, ιδρωμένη και προνομιούχα, θα μπω σ’ένα πιθάρι και γω, το γέννημα θρέμμα σου. Και δεν θα πω ότι σου χρωστάω. Μόνο «σε ευχαριστώ» που με διάλεξες στην πιο θεία δημιουργία σου.
Γιατί ξέρω πολύ καλά πως κάθε χρώμα που με κάνει αυτό που είμαι, το διάλεξες εσύ με την πιο αριστουργηματική αρμονία.
...
υγ.Είναι η στιγμή που θέλω να το κάνω αυτό. τώρα. μετά απο ένα θάνατο αγαπημένου, μακρυά απο άλλους ελπίζω. τώρα. που είμαστε καλά. που καταλαβαίνω και καταλαβαίνεις. που έχουμε χρόνο να στάχω πει. αυτά τα λίγα απο τα υπέροχα που νοιώθω. *η πρώτη φωτογραφία είναι του -sel- απο το flickr.com. η δεύτερη απο το αρχείο μου - δεν θυμάμαι ποιού είναι, δυστυχώς. **το τραγούδι είναι το "Κόκκινο Κρασί" του Πέτρου Δουρδουμπάκη. το ακούω αισιόδοξο. Η δύση είναι η αρχή της βόλτας του ήλιου μέχρι να έρθει την επόμενη μέρα λαμπρότερος.

54 comments:

maya said...

κατ'επέκταση
το αφιερώνω στην αρσιβαρίστα τάλισκερ
στην ζογκλερ αλεξάνδρα
στον ακροβάτη καρδιών γιάννη
στην ώριμα αστεία νέγκμα

για ό,τι μας βαραίνει
για κάθε δύσκολη ανάσα
θάρθει η επόμενη στιγμή
πιο όμορφη
πιο δροσερή

η επόμενη στιγμή ευτυχίας

υπομονή.

χχχχχχχχχχχχχχχ

Don Psychote- Δ.Ψ said...

πίνω από τα χρωματα σου, στην υγειά όλων των αγαπημένων σου, αυτών που είναι δω αυτών που έφυγαν κι αυτών που θα΄ρθουν... πολύχρωμη καλημέρα:)

artou said...

ουφ κουράστηκα να περιμένω αυτή τη μια και μοναδική στιγμή αλλά όσο καιρό την περιμένω δίνει νόημα στη ζωη μου

οκ δεν τα λέω και πολύ κατανοητά τις τελευταίες μέρες φταίει που δεν εχω και εχω σαφή άποψη για το τι ακριβώς θέλω να πω

όποιος κατάλαβε -κατάλαβε

την καλημέρα μου σήμερα ήρθα και καλοχτενισμένη γι αυτό θέλω μια θέση μακρυά από παράθυρο παρακαλώ

Negma said...

Ώστε έτσι λοιπόν...

Από ΤΕΤΟΙΟ πλάσμα,
βγήκε ΑΥΤΟ το πλάσμα!

Έτσι εξηγείται...

Αν με αξιώσει ποτέ ο Θεός να ακούσω από το παιδί μου το 1% από αυτά τα διαμάντια που της χάρισες, θα είμαι ευλογημένη.

Πόση ομορφιά μας χάρισες πάλι...

faraona said...

Γι αυτη τη γεματη αγαπη καρδια σου και μονο γι αυτην,αλλα και τα ''ευχαριστω'' σου, η μητερα σου πρεπει ναναι περηφανη και ευτυχισμενη για σενα.Καλημερες.

maya said...

@εστρέλλα μου...
με έκανες και δάκρυσα...
με χαμόγελο βέβαια.
πανέμορφη πουτάνα ζωή!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
το τραγούδι σου άρεσκε?
:)θέλει βόλιουμ, όχι βάλιουμ

maya said...

@δον ψυχώτη μου
χαρά μεγάλη που ήρθες πρώτος πρώτος και πολύχρωμος εδώ.
γιορτή χαράς
δεν είναι μόνο ο έρωτας υπέροχος
είναι και κάτι άλλα
που μας κάνουν καλύτερους.

στην υγειά μας καλέ μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αρτούμ'
για μένα χωρίς ρολόγια και μετρητές
καλύτερα ζούμε την στιγμή και την αναμονή της. καλά κάνεις και κρατιέσαι απο κει. αυτοί που κρατιούνται απο τα άλλα, έχουν κλειστά τα μάτια στα όμορφα.

τα μάτια σου είναι υπέροχα.

για το μαλλί δεν μπορώ να πω το ίδιο... συγνώμη, γιατί έχεις κάνει 2 κότσους απο την ΜΙΑ πλευρά του κεφαλιού...? τι είναι αυτό?

πρόσεχε το παράθυρο μη σπάσει με τα κοκκαλάκια που έβαλες επάνω!

χχχχχχχχχχχχχχ

υγ.τώρα θα γίνω πάλι ξινή που θα στην πω και σένα που δεν διάβασες καν το κείμενο? μόνη μου θα μείνω στο τέλος! ...

Talisker said...

Mε εχεις κανει να βουρκωσω..και οριστε με κοιτανε ολοι εδω γυρω λες και εχω ανεμοβλογια!!

Ηθελα να στο πω εδω και καιρο απο την αρχη που σε διαβαζω (ξερεις πως ειμαι ψειρα εκει που θελω)
εβλεπα μια λατρεια στην μητερα σου..μου χουν μεινει φρασεις οπως εκεινη που βγκατε οι τρεις με τα παιδια μονες..


δεν την ξερω αλλα την εχω θαυμασει μεσα απο σενα..

μαλλον ειναι ασυμβιβαστη δυναμικη και καταναλωνει πολυ οξυγονο..
τοσο που ισως καποιοι πνιγονται απο την αυρα της..
και καποιοι αλλοι ανασαινουν μονο γι αυτην

λατρευω αυτους τους ανθρωπους
και ξερω πως υπαρχει μεριδα που κοντα τους το βαζει στα ποδια

γιατι ειναι απλα διαφορετικα αταιριαστοι στα μονοχρωμα

Ευχαριστω που μου αφιερωσες ενα τετοιο κειμενο..


Παραμενω σοβαρη εως παγερη
αλλα ξερεις τωρα τι γινεται μεσα μου
...και ποσα θελω να σου πω!

maya said...

@φαραόνα
είναι περήφανη πολύ
αλλά ξεχνάει ΠΟΣΟ με βοήθησε εκείνη να φτάσω να νοιώθει έτσι!
μιλάμε για ΤΟ άτομο.


πολύχρωμη καλημέρα
:)

mAuVe said...

ένας χείμαρρος συναισθημάτων κατακλυσμένος από χρώματα και σπάνιες μυρωδιές, όσα αβίαστα άφησες να διαφανούν από την καταπληκτική σου περιγραφή…

με πόσο βαθιά λόγια χάιδεψες τούτη τη μορφή που σε δημιούργησε…

«αριστουργηματική αρμονία» είναι και η δική σου ψυχή σου maya μου…

και δεν είναι «λίγα» τα υπέροχα που νοιώθεις είναι ολόκληρος ποταμός…

σκύβω να πιω απ’ το καθαρό νερό του να χορτάσω χρώματα, καθαρότητα & δροσιά

με κέρασες & συνεχίζεις να με κερνάς στιγμές ακριβής ευτυχίας με όσα γράφεις, με όσα αισθάνεσαι, με όσα εκφράζεις, με όσα μοιράζεσαι, με όσα τολμάς, με όσα δονείσαι, με όσα ρουφάς & αποτυπώνεις…

σ' ευχαριστώ

σε φυλάω & σε φιλώ

maya said...

@παγερή μου καύτρα
εσύ... ήξερα.
ΚΑΙ αυτό θα το ξέρεις.
ψείρας λέει? είσαι συ...
την κατάλαβες .
και την περιγράφεις υπέροχα!:

"μαλλον ειναι ασυμβιβαστη δυναμικη και καταναλωνει πολυ οξυγονο..
τοσο που ισως καποιοι πνιγονται απο την αυρα της..
και καποιοι αλλοι ανασαινουν μονο γι αυτην"

μην φανταστείς μαμά κουζίνας ή πάνας... πολύχρωμη μάνα ζωής. γυναικάρα.

ένοιωθα μέρες την αναγκη αυτή.
χαίρομαι πολύ που το έκανα.

υγ.το τραγούδι, άκουσες τα λόγια? κι αυτά σου γυρνάνε την γαλλική μύτη απ'την άλλη? λέγε!

άκου παγερή εσύ...
αααααχαχαχαχαχα

καρασματς!

Talisker said...

eisai trellh poy ua akoysv diko soy tragoydi edv poy eimai???
tha me paroyn demenh!!!

makia
-meta!!!

maya said...

@νατασσάκιμου ονλαιν
πού είσαι συ?
σ'έχω αφήσει στα ΜΙΚΡΑ μετέωρα
χαρούμενη, χαμογελαστή

τι καλά που ήρθες!
είσαι πάντα έτοιμη να βουτήξεις
γι'αυτό σε γουστάρω.

λες για μένα... με συγκινείς και δεν είμαι πολύ καλή στο να δέχομαι τόσο δυνατά λόγια για πάρτη μου. πιο εύκολα αντιμετωπίζω το βρισίδι! εδώ κομπλάρω...:)

νάσαι καλά
μόνο μονόχρωμη μωβ δεν είσαι εσύ!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ταliσker gkreegklish
όχι ρε γαμότο!!! νόμιζα πως θα την πατήσεις και θα το βάλεις κατά λάθος!!! ε ρε γέλια...

γρρρρρρρρρρρρρρήγορα σπίτι!
γελάω!!!
χχχχχχχχχχχχχ

xaos said...

Τι υπέροχα λόγια.Τι πλούτος αισθημάτων.Τι θαύμα χρώματα.Σε όλες τις μανούλες μας με μια τεράστια ΣΥΓΝΩΜΗ

artou said...

να με συγχωρεί πολύ η χάρη σου ξινή μου αλλά το διάβασα και σχολίασα όπως έκρινα εγω και τη φράση που ήθελα εγω

αμαν πια κυρία παραξενίδου

παρακαλώ παρακαλώ να λείπουν τα σχόλια για τα κοκαλάκια μου και συγνώμη τις δυο κοτσίδες που τις είδες?εγω μια έκανα

μεγαλώνουμε παραξενεύουμε και δεν βλέπουμε κιόλας ε?

αχ έρημα μου νιάτα που τσαλακωθήκατε...



φιλί φιλί φιλί

maya said...

@αρτουμ'
ουπς! μάγια μαλάκας.
κολυμπάω στην ξινίλα μου...
μέσα το κεφάλι!

νόμιζα οτι το σχόλιο σου για την στιγμή ήταν για κάποιον λόγο ερωτικό (το μυαλό μου πάει εκεί γαμότο...)

άρα τζαμπα μάγκας. δεν κατάλαβα τι εννοούσες, και νόμιζα οτι τόπιασα. πάω να ξαναδιαβάσω το κείμενο και την απάντηση σου να καταλάβω.

άστα για τα νιάτα. last year.
μίσο να βάλω την μασέλα μου να σου χαμογελάσω. μπορώ, αλήθεια!

σε φιλώ
μάγια παραξενίδου

υγ.κότσους είπα, όχι κοτσίδες.
...βρε, λες να μην βλέπω καλά όντως?... να το κοιτάξω λες?

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ2. πάω να κοιμηθώ μπας και σιάξω!

maya said...

@χελώνα
καλώς την.

είναι ωραίο να λέμε τα ωραία όταν συμβαίνουν, όχι αργότερα... όλοι το χρειαζόμαστε.

εγώ όμως δεν έχω συγνώμη να πω. ..
και πάλι καλά, λέω. εστιάζω στα όμορφα που υπερβαίνουν τις αταξίες, τα εφηβικά μαλώματα, τα αναγκαία παιδικά ψέματα... όλα όσα κάνουν το παιδί παιδί και την μάνα μάνα.
:)

πολύχρωμη καλησπέρα!

katerina.. said...

δεν περιμανα ποτε να νιωσω οτι ναι..θα ηθελα να εχω δευτερη μανα..οσο ζω σοκαρομαι κ ευτιχως ομορφα.
ποσο περηφανη θα εισαι κ θα ειναι..ευχομαι να γραψουν κ οι φατσες σου τα ιδια σε λιγα χρονια..
φιλια.

artou said...

φιλί φιλί φιλί


δεν σε θέλει η μέρα σήμερα άστο για αύριο καλύτερα

Negma said...

Y.Γ.

Η αφιέρωση με τιμά και με συγκινεί. Ειδικά στο συγκεκριμένο ποστ... Τι να πω... Πολύ σ' ευχαριστώ!

(Δεν αναφέρθηκα πριν σ' αυτό, γιατί δεν ήθελα τίποτα άλλο να αναμιχθεί σ' αυτά που είχα να σου πω, σχετικά με το κείμενό σου).

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Αλεξάνδρα said...

Ζωγραφίζουμε και με λέξεις βλέπω!

"Λάμπουν άθελά τους" και στέκονται ηρωικά απέναντι σε κάθε περίσταση, να προσθέσω.

"Εσύ είσαι ο καθρέπτης της μητέρας σου κι εκείνη στο πρόσωπό σου ξαναβλέπει τον όμορφο Απρίλη της νιότης της" για να χρησιμοποιήσω Σαιξπηρικά λόγια.

Οταν διαβάσει την ζωγραφιά σου, θα δακρύσει από χαρά, υπερηφάνια και αγάπη. Γιατί ότι πιο ακριβό έχει μια μάνα είναι τα παιδιά της. Κι όταν είναι άξια και ικανά...

Δακρύζω κι εγω από περηφάνια γιατί είσαι φίλη μου - σαν από πάντα -και εγω τυχερή που σε γνώρισα.

Για την αφιέρωση τι να πω! με τιμάς που υπάρχω στη σκέψη σου.

Φιλιά πολλά πολλά

Я верю в Сталина said...

με έκανες λιώμα κούκλα μου. τετοια αγάπη και ευγενικά συναισθήματα δεν συναντάς εύκολα... ούτε σε ερωτευμένους καν...

maya said...

@κατερίνα μου
μακάρι να νοιώσουν αυτό που νοιώθω, όχι γιατί φτάνω αλλά για να έχουν την χαρά να το νοιώθουν...

φίλη μου
ακόμη και με λίγα λόγια
τα λες πάντα όλα
διαβάζεις τρυφερά
σχολιάζεις με αγάπη.

και γω έχω χαθεί απο παντού
σχεδόν δεν ξεμυτάω απο δω...
μ'έχει πλακώσει ο χειμώνας.

σήμερα θα βάλω τα σπιτικά κουλουράκια στις χούφτες μου κι θα κάνω επισκέψεις!

πολύχρωμα φιλιά
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αρτούμ΄
γενικώς είμαι κάπως τις τελευταίες μέρες. και φαίνεται στην φάτσα μου. αλάνθαστα 'κάπως'...

όπως λες, το αφήνω. δεν με θέλει σήμερα. go with the flow...

πολύ φιλί
και σένα έχω καιρό να επισκεφτώ...
τι έχω πάθει αυτό το χειμωνιάτικο πάπλωμα...πλάκωμα τρελλό!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@εστρέλλα και το υγ σου
τι λες τώρα? και δεν είχα έμπνευση στην περιγραφή, φαντάσου!

όσο για τα λόγια σου
μου αποτυπώθηκαν ως όφειλαν
υπέροχα στην καρδιά μου

καρασμάτς!
χχχχχχχχχχ

maya said...

@αλεξάνδρα μου
με καλάθι πολύχρωμο
τάφερες τα λόγια σου!
με πλημμύρισες.
εγώ ξέρεις
τι αισθανομαι όταν έρχεσαι?
πιο ασφαλής.
που υπάρχεις. που με νοιάζεσαι.
που καταλαβαίνεις. δέχεσαι.
και αντιλαμβάνεσαι
κάτι μικρούλια σημαντικά
ανάμεσα στις λέξεις μου.
πάντα.

και πούσαι? εσύ να δεις τι θα ακούσεις απο τα δικά σου παιδιά φιλενάδα! λίγες μάνες ξεχωρίζουν. είναι πολύ τυχερά τα παιδιά σου.

όσο για τον απρίλη της νιοτης...
1.ο shakespeare είναι πολύ αγαπημένος μου
2.η μαμά μου γεννήθηκε απρίλη (!) μ'έστειλες...
3.πάντα σε στίχους, ποίηση, τραγούδι χτυπάς φλέβα μαζί μου!
άπαιχτη.

και τέλος
παρομοίως:

μαγκιά μου που σ'έχω φίλη.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@δημοσθένη μου
είναι που είμαστε φτωχοί
σε υπέροχους ανθρώπους.
αλλοιώς θάχαμε να λέμε τόσα
που θα βαριόμασταν...

όσο εθελοτυφλώ στα άσχημα
για να μετριάσω την ασχήμια
που χώνεται παντού
τόσο φανατικά γουρλώνω τα μάτια
της καρδιάς μου άμα αξίζει.
τώρα.
πριν φύγει η 'στιγμή'
και μείνω με την θύμηση μαλάκας.

η διαφορά πολλών ερωτευμένων είναι η αντανάκλαση που αποζητούν στην αγάπη. θέλουν τον άλλον για να βλέπουν τον εαυτό τους μέσα απο τα μάτια του.

μεγάλη γυμναστική καρδιάς είναι να αγαπάς πέρα απο το καημένο 'εγώ'...
μεγάλη. εγώ έχω αρχίσει γυμναστήριο πάντως...

με συγκίνησες με δύο προτάσεις.
νάσαι καλά πάντα.
χχχχχχχχχχχχχχ

Anonymous said...

Επειδη μονο κοτσανες λέω τελευταια, θα πάρω νοητα το σχολιο της νεγκμα και θα πω και εγω το ιδιο ( ειμαι μια κλέφτρα ).
Υπέροχο... παίρνω τον κόμπο μου και φεύγω..
xxxxxxxx

αν ακούς said...

πως γινεται με λεξεις να φτασω τις ακρες απο την αγαπη σου αυτη;

δε μπορω...τη νοιωθω ομως να εισαι σιγουρη γι αυτο. ειναι μαγικα μοναδικη η αισθηση αυτη.
ειναι δωρο καθημερινο να το λες.


να το λες! παντα και με καθε ευκαιρια.

γιάννης φιλιππίδης said...

Η αγάπη, η προσφορά, ακόμα κι ο ηρωισμός, είναι πράξεις αυτονόητες για μια μερίδα ανθρώπων, κι αναφέρεται στη στόφα του χαρακτήρα τους, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, όσοι κάνουν τη θυσία, όπως κι ό,τι από τα παραπάνω σημαία… συνήθως περιστρέφονται γύρω από τη σημαία, απομένουν μ’ αυτήν, την κάνουν τραγούδι τους, είναι κι αυτό επιλογή χαρακτήρα
Το ίδιο αφορά και τη λάμψη, δε χρειάζεται κλακαδόρους, έχει το δικό της αληθινό φως.
Οι σταράτοι, επίφοβοι, απροσάρμοστοι, προκλητικοί και κι οι υπερβολικοί πόσο άξιοι για τη ζωή φαντάζουν. Οι ξύλινες συμπεριφορές είναι για καυσόξυλα, δε το κουβεντιάζω, τρώμε χρόνο, κι ο χρόνος είναι για να ξοδεύεται σε ό,τι αξίζει…

Βλέπεις με όμορφα μάτια τη μάνα σου, κι αυτό λέει πολλά σε μας. Την περιγράφεις τόσο αληθινά όμορφη, που θα ενέπνεες έναν συγγραφέα να στήσει έναν πανέμορφο χαρακτήρα πάνω της, με τον φόβο ότι θα του ξεφύγουν πλευρές της άξιες ν’ αναπτυχθούν… Πόσο πολύτιμα είναι αυτά τα ‘αχ’ που μας προίκισε κάθε όμορφη μάνα. Τα πιο όμορφα χρώματα μέσα μας έχουν προέλευση, τίποτα δεν εξελίσσεται τυχαία. Θα ‘θελα πολύ να έκανα παρέα, όχι απλώς να γνώριζα τη φωτεινή Λενιώ σου.

την καλημέρα μου από έναν καλό φίλο…

φιλι φιλι

υγ. δεν έχω καμία διάθεση να γράψω οτιδήποτε, οπουδήποτε για κάποιο χρόνο τώρα.. ταυτίστηκα!

maya said...

@χωρίςκρεμμυδάκι μου
πού είναι οι κοτσάνες?
εγώ μια υπέροχη φάβα βλέπω
μ'έναν κόμπο φίογκο

καλημέρα
πολύχρωμη
και μακάρι χαρούμενη

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@λεωνίδα μου
το κείμενο μου βγήκε αβίαστα
όπως τα συναισθήματα μου
και αλήθεια, λίγα είπα...

είναι προνόμιο να μπορούμε
να γιορτάζουμε την αγάπη μας.
ναι, με κάθε ευκαιρία

γιατί δεν είναι πολλές
μας πέφτουν τόσα δυσάρεστα
και έχουμε μάθει
να θυμώνουμε
να απαιτούμε
να αδικούμαστε
πιο συχνά

απ'ότι να απολαμβάνουμε...

στροφή στα όμορφα
τίποτα δεν είναι δεδομένο
αυτό είναι άξιο γιορτής!

καλημέρα χρωματιστή
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου.
απο όμορφα μάτια φαίνονται πιο καθαρά οι όμορφοι άνθρωποι...
μένω άφωνη
στις σκέψεις σου
τις περιγραφές σου
τις αγαπημένες εικόνες
που πάλι μου ζωγραφίζεις...
δεν τα λέω έτσι.

είναι αλλοιώς οι λέξεις
όπως τις μαστορεύεις
μες τον πολύχρωμο νου σου...
άκουγα κλασσική μουσική όταν διάβασα τα λόγια σου
και η συγκίνηση μου
είναι μεγάλη

η ασφάλεια μου
που καταλαβαινόμαστε
μεγαλώνει
με την φιλία μας.
φυσικά.

...

με κάνεις να νοιώθω θαλπωρή
δεν ξέρω να στο πω αλλοιώς

την πιο μεγάλη μου αγκαλιά.
ξέρεις...
αυτή που σε ρίχνει και λίγο πίσω!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.πσσσσσστ! δεν την γλυτώνεις την παρέα της. στο λέω εγώ πούχω τα μέσα!

γιάννης φιλιππίδης said...

μιλάς υπέροχα για μένα, αλλά μ’ αγαπάς και υπερβάλλεις, είπα και γω πολλά άξιζε τον κόπο, κι ό,τι είπα άξιζε, άσε που ήταν καθρέφτης του δικού σου κειμένου, με το οποίο τόσο πολύ συμφωνούσα….

Θα χαρώ πολύ να κάνω παρέα μαζί της….

φιλι φιλι

όσο για την αγκαλιά…

ναιαιαιαιαιαιαιαιιαιαι λέμε…

artou said...

καλημέρα καλημέρα

πως νιώθουμε σήμερα?
είσαι καλύτερα?

Dee Dee said...

τζα

γρηγορη καλησπερα
xxx

fish eye said...

ομορφα λογια..εκπληκτικα χρωματα..
φιλια

maya said...

@γιάννη μου
έγω? υπερβολική?
κρατιέμαι να μην σαχλέψω!!!!

είχα μια μέρα...
δεν κατάλαβα πότε έγινε αλλά την έκανε η έμπνευση... όταν αέριζα τα δωμάτια? όταν κατέβηκα να μοιράσω τα γράμματα?

τι να σου πω...

είναι το χειρότερο μου, το ξέρεις.
αλλά προσπαθώ να μην το κάνω μεγάλο μήπως έρθει αύριο. μπορεί να πήγε μόνο για τσιγάρα...

θα δείξει.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αρτούμ'
...δυστυχώς χειρότερα...
σήμερα, τόπα και του γιάννη πάνω, δεν τα πήγα καλά. αλλά θα γυρίσει, πού θα πάει?

έχω αρχίσει την επιθετική θεραπεία ήδη: μουσική της θάλασσας, εικόνες ζέστης, χρώματα άνοιξης... πάω το μυαλό μου εκεί, σπίτι του, να χαιδευτεί λίγο...

είδωμεν!

φιλιά πολλά
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ντίντι μου
καρατζά!
έχεις στήσει πανικό με το 'γειά σας' που έριξες!!!
είσαι καλά?
χαμογελάς?

σου στέλνω πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@φεγγαραγκαλιά μου
εσύ έχεις υπέροχα μάτια και βλέπεις ατόφια τα χρώματα!
σ'ευχαριστώ καλή μου
:)

καλό μας βράδυ
πολύχρωμο!
χχχχχχχχχχ

artou said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΗΜΕΡΑ


όλα καλά σήμερα?έκαναν δουλειά οι ήχοι και τα χρώματα?

πέρνα από μένα να δεις πως ανανεώνεται ο κόσμος....

Anonymous said...

ΝΑΙ Αγαπη μου,εχουμε ΧΡΟΝΟ για να τα εχουμε πει.Καταφερες το ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ,
να...κλαψω.Ξερεις Ε Σ Υ !
ΕΥΓΕ ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΜΑΝΑ

maya said...

@αρτουμ'
εχτές δεν ήταν καλύτερα και δεν σου απάντησα.
σήμερα...ναι. καλυτερα.

:)))))

πολύχρωμη καλημέρα!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μαμάμου
έβαλα τα καλά μου που ήρθες. πολύχρωμη η πεταλούδα!

και έγραψες! εύγε μάνα!
που ξέρω πόσο δύσκολο σου είναι.

"Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου..."
οδυσσέας ελύτης

σε φιλώ πολύχρωμα μέσω καλωδίων
και απο κοντά με καφέ και τσιγάρο
:)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
μα πάρα πολλά!

γιάννης φιλιππίδης said...

Καλημέρα όμορφη

Μπήκα στον πειρασμό και σε προσκάλεσα σε κάτι…

Όταν έχεις χρόνο, πέρνα από μένα….

Φιλι φιλι

diva said...

Από τα πιο όμορα σου χρωματιστή μου χαρά..
Να είσαι καλά:-)

maya said...

@γιάννη copypasteίδη
για να μπερδέυεσαι εσύ με blogοπαίχνιδα, κάτι καλό σε γαργαλάει, λέω.

δεν θα κάνω σκηνή.
είμαι χαρούμενη που έχω περάσει το ένα οικογενειακό σήμερα και μου μένει μόνο το αυριανό. οπότε κέφια! όχι μούτρα!

φιλιά προσωρινά
απόψε εδώ γύρω θάμαι
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ντίβα μου
είναι γιατί το ένοιωθα πολύ.
και ήθελα καιρό να το εκφράσω γραπτά.
χαρά είναι που σε βρήκα εδώ - ειδικά σε αυτό το κείμενο που σημαίνει πολλά!

σε φιλώ πολύχρωμα
με χαμόγελο
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

Μ ε κεινο το "η μανα "
χτες ανατριχιασα ..συγκινηθηκα ..
Αξια μανα ..εχετε ενα υπεροχο παιδι!

Talisker said...

(γυρισα!!! ειμαι κομματια αλλα ηταν υπεροχα...αυτη την μερα θα τη θυμαμαι για χρονια!
φιλι μεγαλο
αληθινο ζεστο μονο
..ελπιζω να εχεις μαζευτει κι εσυ..

maya said...

@κομματιασμένη και χαρούμενη τάλισκερχωριςάκι μου

έπρεπε να δεις εμένα χτες όταν είδα το μήνυμα της ΜΑΝΑΣ...

εγώ μαζεμένη είμαι, πριν απο σένα και χτυπάω το πόδι ανυπόμονα να ΓΥΡΙΣΕΙς ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
υγ.απο δω κι απο κει, σαν την πεταλούδα...