Monday 28 April 2008

Λόγια...

Λόγια αδιάφορα

Κουβέντες τυπικές

Σιωπή άγνώστων

Λόγια προσεκτικά

Κουβέντες γλυκές

Σιωπή υπόσχεσης

Λόγια πόθου

Κουβέντες ερωτικές

Σιωπή λαχτάρας

Λόγια καυτά

Κουβέντες βραχνές

Σιωπή αρόδου

Λόγια φοβισμένου

Κουβέντες ευγενικές

Σιωπή υπεκφυγής

Λόγια μασημένα

Κουβέντες μισές

Σιωπή άβολη

Λόγια σκληρά

Κουβέντες μετανοιωμένες

Σιωπή ντροπής

Λόγια ψεύτικα

Κουβέντες κοινότυπες

Σιωπή απόγνωσης

Λόγια, λόγια, λόγια…

Και σιωπή τέλους.

Λυτρωτική. Καθαρτική.

Αντάξια της σημασίας.

Κι όμως…

Κάτι γράμματα σαλεύουν ακόμη.

Μες τα γκρέμια πασχίζουν

Να ξαναγίνουν έννοιες.

*ακούγεται το "parole, parole, parole..." με τους alain delon και dalida.

Wednesday 23 April 2008

Φως...

Άγριες μέρες…

ευλαβικά προχωράω-

Προσπαθώ να με πλησιάσω πάλι.

Αίσθημα κατάνοιξης

Μου ψιθυρίζει να με πάρει…

Εβδομάδα των παθών.

Ζυμώνω την ψυχή μου κουλούρα

Και την αφήνω να φουσκώσει

Βάζω το κόκκινο ‘αχ’ στη μέση και την ψήνω.

Τα πουλιά επιστρέφουν στην ζέστη.

Νυστεύω συνεχώς…

Κάτι να με ξυπνήσει στις 12

Ρυθμικά χτυπούν οι καμπάνες.

Λαμπάδα στολισμένη και τρέχω.

Κακής ποιότητας.

Στάζει στα δάκτυλα μου καυτό δάκρυ.

Δυναμιτάκια σκάνε στα πόδια μου.

Εκεί που με το στόμα σου με φιλούσες.

Δεν πονάει.

Μεγάλη εβδομάδα.

Πελώριο τίποτα έγινες.

Ψάλλουν οι αναμνήσεις…

Παραγγελιά θα χορέψω.

(Πάλι γεννιέμαι. νέο άνθος...?)

Θα φιληθούμε όλοι με τον Ιούδα.

Αμίλητη πάω την λαμπάδα σπίτι.

Θα κάψω την πόρτα.

Μαύρο σημάδι, έθιμο ο πόνος.

Στην χούφτα μου κρατάω

την καρδιά μου κατακόκκινη.

Θα την τσουγκρίσω

Ξανά και ξανά

Να σπάσει το τσόφλι.

Καλή ανάταση...

*ακούγεται το "turn your lights down low" των bob marley & laurin hill

**η ζωγραφική είναι της odilia mesquia και η 2η εικόνα απο την αλφάβητο των Μάγια

Sunday 20 April 2008

Η αποχώρηση της εκτίμησης...


Τελευταία εβδομάδα της έκθεσης. Βρέθηκα εκεί τυχαία. Η πόρτα ανοιχτή. έτσι μπήκα. Είχα καιρό να δω χρώματα, τόσο βουτηγμένη στην καθημερινότητα… και δύσκολα πια θαυμάζω κάτι. Όμως το γλυπτό αυτό, με σταμάτησε. Δυνατές γραμμές το ξεχώριζαν από τ’άλλα. Στάθηκα εκεί για ώρα. Μαγεμένη. Ακολούθησα το σχήμα του, πρόσεξα την έκφραση του. Νόμισα ότι έλεγε κάτι μόνο σε μένα. Ιδέες, ανάγκες, και αγάπη για το πρωτότυπο… τα άδειασα όλα πάνω του.

Κάποια στιγμή που κανείς δεν κοιτούσε, το άγγιξα. Ήθελα να νοιώσω την υπόσχεση. Σκληρό μάρμαρο απάντησε τα δάκτυλα μου. το περιεργάστηκα, το χάιδεψα… και ξάφνου, εκείνο, άρχισε να αλλάζει μορφή. Οι οπές έκλειναν η μία μετά την άλλη. Η λεία επιφάνεια αντέδρασε στο άγγιγμα μου. τράβηξα τα χέρια μου γρατζουνισμένα.
Είναι τέχνη αυτό που δεν καταλαβαίνω?
Συνέχισα να το θαυμάζω. από απόσταση – δεν μπορεί τυχαία να μου τράβηξε την προσοχή…
Πήγα πολλές φορές να το ξαναδώ. Κάθε φορά κοιτούσα τις μαύρες του πτυχές και φανταζόμουν χρώματα να χύνονται. Ακολουθούσα τις σκοτεινές στροφές του, μυστικός χορός σε περίτεχνα σχέδια. Και πόθησα να αξίζει το σκίρτημα μου. εκείνο όμως, συνέχισε να κλείνεται. Κάθε φορά ένοιωθα λιγότερες αποχρώσεις. Την τελευταία, το προσπέρασα δύο φορές μέχρι να το βρω. Τίποτα δεν θύμιζε την ουσία
πούχα δει.

Και τότε κατάλαβα... Ότι εγώ ήμουν η ομορφιά που είδα. Τα δικά μου χρώματα άλειψα πάνω του. έκανα τα δικά μου όνειρα στην υπόσχεση του. Οι λέξεις ταίριαζαν γιατί εγώ τις έκανα στίχους…Εκείνο ήταν πάντα ένα μαρμάρινο γλυπτό που δεν μπορείς να σμιλέψεις με χάδι. Σκληρό και απόμακρο σε στροβιλισμούς του Εγώ του. Είχε ήδη παγώσει ολομόναχο. Κάποτε…



*ακούγεται το yulunga (spirit dance) των dead can dance.
**τα γλυπτά είναι η εξαιρετική δουλειά δύο άγγλων, του tim noble και της sue webster.

Thursday 17 April 2008

Αθάνατο δέντρο ελιάς...


Την ώρα που η νύχτα κοιτούσε την ημέρα
Η γραμμή του ορίζοντα
για μια στιγμή
χόρεψε
Συνοδεύοντας
την τελευταία σου πνοή.
Κοίτα με πόση αγάπη σε ξεπροβοδίζουν
Καθώς ελευθερώνεις τα φτερά σου
Και ακουμπάς τον ήλιο…
Βλέπεις ένα χαμόγελο κει πάνω?
Είναι τ’ουρανού η συγκίνηση
Που θα σε αγκαλιάσει
Ελεύθερο..
Ξεκούραστο..
Υπέροχο..
Λατρεμένο…
Καλό σου ταξίδι Τάκη.







*ακούγεται το “sweet lullaby” των deep forest. Αφιερωμένο στον Σ που ξέρει να αγαπάει και δεν σπάει. Κουράγιο.

Sunday 13 April 2008

Σιωπηρή πομπή


Μια μυρωδιά θανάτου
εισχωρεί μακρόσυρτα
στα ρουθούνια της ψυχής μου.
Κολλάει στα τοιχώματα
σφραγίζει τα παράθυρα
επιβάλλεται…

Μοίρα μαυροφορεμένη ήδη
κοιτάζει γύρω της
να διαλέξει τι να πρωτοκλάψει.
κάθε τέλος πανηγυρίζει τον ερχομό του
στο σκοτεινό γλέντι της τελείας.

Ανυπεράσπιστες ελπίδες μέσα μου
σπαρταράνε σε πρόβα πένθους
και γω συνοδεύω την άκομψη πομπή,
εκκρίνοντας πίκρα απ’την χολή
με βαθύ αντίλαλο.

Μια μυρωδιά θανάτου
με πνίγει αδίστακτα…
Δολοφόνος κατά συρροή
έστησε τα όπλα του αθόρυβα
στις σκιερές στοές του ελάχιστου
και προσμένει…

Οργανισμός σε αδράνεια…
Σαν χλωροφόρμιο με ναρκώνει
αυτή η μυρωδιά θανάτου
ανθρώπων. και αξιών. και σημασίας.
Πριν ακριβώς από την σύγκρουση
δεν βρίσκω τις λέξεις να τρομάξω πια.

περιμένω
με την απόκοσμη μυρωδιά
βουλιαγμένη παντού μου ............................................ *ακούγεται "ο λόγος της σιωπής" απο την δήμητρα γαλάνη και τον παύλο σιδηρόπουλο...υπέροχο αγαπημένο σκοτεινό...

Wednesday 9 April 2008

Μεθώ...

Μεθώ

Με τις ανέφελες αυγές και με τα δειλινά τα χρυσονεφωμένα,

Με των παιδιών μου την γλυκιά φωνή που με ξυπνά,

Με δυο ματάκια στ’όνειρο που βλέπω γαλανά,

Με δυο λογάκια στοργικά στον ξύπνο μου ακουστά,

Με ό,τι προσμένω κ’έρχεται, μ’ό,τι άδικα ποθώ-

Μεθώ.

Λιλή ιακωβίδη

υπέροχη γλυκιά μου έαρ λοιπόν. θε δε θε, απαλά απλώνεται και μας ζαλίζει. χτες, πήγαινα σε νοσοκομείο για μια πολύ δύσκολη εντατική κατάσταση, φορτισμένη βαριά και με επίπονο χτυποκάρδι. ξαφνικά, απο κάπου γύρω, μούρθε το άρωμα των λουλουδιών. και σαν ορχήστρα συναισθημάτων, πλημμύρισα ομορφιά σε μικροσκοπικές θύμησες, Γλυκές νοσταλγίες γι'αύριο ..Είμαι έτοιμη να ζαχαρώσω. Γι'αυτές τις σταγόνες αντέχουμε τα ασήκωτα ποτήρια του χειμώνα μας. Σκληραίνουμε για να μπορούμε να χαιδεύουμε,ε? *ακούγεται το "minuetto" του luigi boccherini

Tuesday 8 April 2008

Το ελάχιστο...

Μικρό, τσουρούτικο λίγο

Σερβιρισμένο, θαρρείς, με κόπο!

Σαν βροχή ανοιξιάτικη

Πέφτουν πάνω μου τα ελάχιστα όλων.

λίγο, ελάχιστο, περισσευούμενο

…………………………………………….

για μια στιγμή μες τον αναμασημένο χρόνο

ξύπνια από την ευγένεια

και την στωική υπομονή

που με κρατάει τζάμπα εντάξει

βλέπω την γελοιότητα του τόσο δα

στ’οποίο αρκούμαι για όλα.

Ακούω το θράσος

με το οποίο με τυφλώνετε.

νοιώθω το τζούφιο πια…

…………………………………….

Και θυμώνω πάλι, μ’ακούς?

Με μένα που δεν πλάγιασα

Στην αγκαλιά του ‘εγώ’ μου

Όπως όλοι, πολυτελώς αυτάρεσκη

Αλλά βγήκα έξω! Ακάλυπτη!

Χωρίς το εισιτήριο της απαίτησης.

……………………………………………….

Θυμώνω πολύ.

Που όταν χάριζα μαξιλάρια γύρω μου

Κανείς σας δεν μου είπε να ξαποστάσω.

Στριμώξατε και την αγωνία στους ώμους μου

Και με χαϊδεύατε φοβισμένοι

να μην το καταλάβω!

Μα τόσο βάρος δεν μαλακώνει…

…………………………………………….

Τα ρούχα μου σκισμένα

Η σάρκα μου κατασπαράζεται

Ενώ μου κρατούν το κεφάλι χαμηλωμένο.

Γιατί το δικό μου?

Γιατί προθυμοποιήθηκες μαλάκα.

Και βραβείο ακεραιότητας?

Ένα κούνημα επαναπαυμένων ώμων…

……………………………………………………………

Με βάλατε να τσιμπάω τα ψίχουλα

Με αδιαπραγμάτευτη ανταλλαγή

Ό,τι έχω

και ακόμα πολύ.

Τόσο πολύ…

…………………………………………………………

*ΕΚΤΑΚΤΩΣ αφιερωμένο στον παραλήπτη της "θάλασσας μου" που τόσο με χάλασε μέχρι τέλους που σήμερα ΧΑΡΙΣΑ τον πίνακα προκειμένου να κόψω παρτίδες με ήδη χαμένο το απόλυτο δίκιο μου. Φταίω εγώ που θα πω πάλι αγαμίδια?! ........................................................ **ακούμε το "yesterday when i was young " απο την salena jones και το "windmills of your mind" απο την petula clark. άπειρες εκτελέσεις βρήκα αλλά αυτές διάλεξα. γιατί μ'αρέσουν τα τραγούδια, όχι για κρυμμένα νοήματα. ε, ίσως κάποια, αν θυμάμαι πια...

Monday 7 April 2008

UPDATE: 2 Blogoπαίχνιδα: οι εμμονές & οι ερωτήσεις


Εμμονές, ε?

Διπλή πρόσκληση από γιάννη φιλιππίδη και adaeus (ΕΔΩ ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΟΣ. ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ... ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΞΩ :) και μη-πρόσκληση από τάλισκερ. Πάει πολύ να αρνηθώ. Άλλωστε είναι πολύ ελεύθερο θέμα και χωρίς τεφτέρι θα βρω μια-δυό!! Ελπίζω να εννοούμε εμμονές όπως = κολλήματα = παραξενιές = ταπηροκρανιάσεις. Και ουχί πάθη γιατί εκεί αλλάζει δραματικά. Και δεν θέλω να πάω εκεί τώρα! Πάμε a capella την πρώτη εκδοχή:

Blogoπαίχνιδο Νο1 : ΕΜΜΟΝΕΣ
***UPDATE 2: Ό,τι δεν βρείτε εδώ, παρακαλώ να διαβάσετε τις υπόλοιπες εμμονές μου στην αστέρωμ' και στο σχόλιο του γιάννη στης τάλισκερ που επίσης , βρήκα κοινά στοιχεία. θέλετε κι άλλα?...

Λοιπόν, τα παίρνω στην κράνα όταν…

1…μου ανοίγουν το περιοδικό ΠΡΙΝ το διαβάσω. Ειδικά με επιφωνήματα!!! (δεν παίρνω πια περιοδικά οπότε μπορεί να τόχω ξεπεράσει…)

2…μπήγουν πηρούνι ή χέρι στο πιάτο μου. ΕΙΔΙΚΑ αν είναι πατάτες τηγανητές. -> Εννοείται ότι έξω παίρνω δική μου μερίδα. (τώρα που το σκέφτομαι πια δεν πολυασχολούμαι φτάνει να προσκαλέσω κάποιον να πάρει και όχι να το κάνει ετσιθελικά).

3…σηκώνω το τηλέφωνο και ξεκινούν να μιλάνε χωρίς να μου λένε ποιος είναι -> Αυτός ο εγωισμός ότι ΜΟΝΟ τον συγκεκριμένο άνθρωπο ξέρω και μιλάω… και χωρίς να ρωτούν αν μπορώ να μιλήσω εκείνη την στιγμή…τι να πω! Βόδια.

4…δέχομαι copy/paste σχόλια -> δηλαδή γκρουπ αποστολή μίνιμουμ προσπάθειας.

5…’αγανακτώ’ κάτι από την ψυχή μου και μου γράφουν φιλάκια κλπ χωρίς νάχουν ΚΑΝ διαβάσει. ΠΑΝΕ (που λέει κι η τάλισκερ) παραπέρα για τυπικότητες και χαχαχούχα!

6…μιλάω ή μου μιλάει κάποιος και δεν με κοιτάζει στα μάτια.-> Τρελλαίνομαι λέμε!

7…η όποια πωλήτρια μου μιλάει στον ενικό ή με πιο πολύ ύφος από μένα. (που δεν έχω!) -> κόβω το μαγαζί και το λέω και όπου βρω, να σκάσει η σκύλα.

8…ακούω ή μου γράφουν υποκοριστικά τύπου καφεδάκι, κειμενάκι (να πεθάνω!), μουσικούλα, γλυκούλι, κλπ. ->αγαμιδάκια! Τρελλαίνομαι!
9…δεν αντιδρούν σ’έναν πίνακα μου που ΞΕΡΩ ότι είναι γαμάτος.-> δεν θέλω μπράβο, θέλω αντίδραση στην προσπάθεια μου.

10…με διακόπτουν όταν μιλάω. -> θέμα ευγένειας. Ευτυχώς τα παιδιά το κάνουν περισσότερο. Θα μάθουν, πού θα πάει…

11…μου ανοίξουν ή μου δαγκώσουν την σοκοφρέτα. Είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ σοκολάτα που έχω κόλλημα κι έχω ιεροτελεστία στον τρόπο που την τρώω. Αν μου κάνουν κάτι, προτιμάω να μην την φάω καθόλου. -> ναι, ναι, κόλλημα χοντρό!

12…αργώ. Προτιμώ να περιμένω παρά να κοιτάζω στο ρολόι την αργοπορία μου.

13…τρώνε με ανοικτό το στόμα ή μιλάνε ενώ τρώνε -> θέμα ευγένειας πάλι.
14…οι άνδρες κάθονται στην τηλεόραση με το χέρι στα παπάρια (όχι μόνοι, εννοείται!). -> ΠΟΣΟ απαράδεκτο?!!!!! -> φαντάσου να κάναμε το ίδιο!…γιατί δεν είναι το ίδιο? Δεν κατάλαβα!

15…δεν βρίσκω την μπλούζα/φούστα/σκουλαρίκι/φόρεμα που αποφάσισα ότι θέλω να φορέσω χρωματικά. Κολλάω χοντρά και χαλιέμαι.

16…πλατιάζω (ή είναι πλατΕιάζω?) τόσο που βαριέμαι τον εαυτό μου! τέλος.



Καλώ την κατερίνα, τον δημοσθένη, την rip1708 και την κόκκινη ομπρέλλα.
καλώ επίσης την ντίβα αλλά μ'ακούει? προλαβαίνει? για λε', για λε'...

Blogoπαίχνιδο Νο2 : ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Γιατί κλαις? κάποια κολόπαιδα άνοιξαν την βρύση και δεν σταματάω…=======================
Γιατί δεν κλαις? για σπάσιμο καμιά φορά.========================
3) Που είναι ο βάλτος? παντού γύρω μου αλλά έβαλα χρωματιστό μανταλάκι στην μύτη==================

4) Ποιός και που είναι ο δεσμοφύλακας? «ποιος είστε κύριε?»============================ 5) Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο? στον κάθε άσπρο καμβά εντός και εκτός.======================== 6) Περιφρονείς κάτι? τον φόβο και τους φίλους του======================== 7) Θα ερωτευόσουν για πάντα? έχουμε την επιλογή? Πείτε μου αν είναι!
Το άλλο παραμύθι το ξέρεις?===================== 8) Γιατί πουλιούνται τα "έργα τέχνης"? για φτιάχτε με τώρα! Να βγάζουν όλοι και οι ζωγράφοι να χαρίζουν? Πώς την είδατε?============= 9) Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση? μήπως να αποφασίσεις ποια είναι η ερώτηση αντί να ρωτάς εμένα?========================= 10) Do you remember revolution?
Α τότε που πιο πολλοί πίστευαν σε πιο ουσιώδεις αξίες?
Τότε που δεν είμασταν αστείοι που νοιαζόμαστε?
Όχι. Μόνο από βιβλία…=============================== 11) Θα ανέβαινες σ' ένα βουνό, αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου? πώς ακριβώς μπορεί να σου επιβάλλει κάτι το ωροσκόπιο? Ν ξεκαθαρίσουμε κάτι. Έχω αλλεργία με τις ομάδες. Δεν θέλω να ανήκω κάπου. Τα ζώδια δεν με αφορούν. Παρά μόνο για πλάκα με τον καφέ και φίλους αλλά ως παραμύθι.=================================== 12) Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ’ τον πάγο?
Θα έβαζα την φαλακρή τραγουδίστρια να το κάνει. Είχα δουλειά εκείνη την ώρα.===================== 13) Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι ? ναι, από υπέρτατη ηδονή.=================================
14) Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο?
Το πρωί δεν κουνιέται τίποτα ευτυχώς. Ποιανού τον νόμο λες?=========================== 15) ???? πολύ καλή ερώτηση.=============================== 16) Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ' την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών, αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν?
Για να πάω πού? γιατί ως περίπατο, μάλλον ντέκα μου κάνει.========================== 17) Θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ? δεν γουστάρω ούτε τα εκλαίρ, ούτε τον μπους, αλλά θεωρώ ότι μόνο τον εαυτό μας έχουμε δικαίωμα να ξεπαστρέψουμε.============================== 18) Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια, αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια? αν τα έβλεπες εσύ, σίγουρα.======================== 19) Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος/η? αχ όχι, δεν μου αρέσει η πολυκοσμία… προτιμώ την θλίψη με ύφος.===========================


*ακούγεται η nina simone αλλάδεν είμαι σίγουρη πώς λέγεται το τραγούδι ΚΑΙ τελειώνει απότομα. Τάχω πάρει που δεν το κάνω σωστά (εμμονή κι αυτή!) αλλά η εμμονή μου να αγανακτήσω απόψε είναι μεγαλύτερη! :))))))
update: το κομμάτι λέγεται "sinnerman" - ευχαριστώ adaeus και κωνσταντίνο/στιχάκια μου.
**ΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΑΝΑ ΠΟΥ Ο BLOGGER ΔΕΝ Μ'ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΜΕ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥς ΟΠΩς ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΤΙΆΞΩ!!!!!!!! ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!

Wednesday 2 April 2008

Του ήλιου η ερωμένη...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tο κύμα αλλάζει θέση στα βότσαλα

συναισθήματα σε παιχνίδι διαδοχής

εκεί λαμπρή στέκει

της αλήθειας η πέτρα

τρικυμιών σμίλεμα

του ήλιου ερωμένη

βαριά σαν τον καθρέφτη σου.

Σκληρή. Γυαλιστερή.

Τόσο, μα τόσο όμορφη.

Χαμογελάς με την θύμηση πόνου

όταν πάνω σου ρίχτηκε

τότε που κοιτούσες μαγεμένη...

Γιατί ξέρεις ότι αυτή είναι ίδια

απ’όπου κι αν την κοιτάξεις.

Φτάνει να την καταλάβεις αφτιασίδωτη.

Μην πειστείς από τόλμες άλλων.

Σπάει το σκοινί στην κατάβαση.

Ο χρόνος μετριέται αλλόκοτα στην λύπη.

Στην χούφτα κράτα την όμορφη πέτρα.

Η αλήθεια στα μάτια σε κοιτάζει.

Η δική σου μαγεία εμπνέεται πάλι.

Το ψέμα? Έφυγε μ’ένα κύμα πριν.

Άλλων σκοπών, άλλων καιρών.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*ακούγεται το «le petit nikolas» του gabriel yared γιατί μου θυμίζει κύματα

Tuesday 1 April 2008

ΠΟΛΥΧΡΩΜΗ!!!

Σαν σήμερα

γεννήθηκε ένα όμορφο μικρό μωρό…

άνοιξε τα μάτια της διάπλατα

κι από τότε χαμογελάει…

(ξέρει καλά τι αξίζει...)

με καθαρό βλέμμα και τσαμπουκά.

μεγάλωσε με αγάπη και κόπο

για να γίνει μια υπέροχη γυναικάρα

(απ’τις λίγες!)

γεμάτη από χρώματα και καρδιά.

Σήμερα γιορτάζουμε

Και την ζεστή τύχη

του να είμαστε φίλοι της.

Αλεξάνδρα μου

Νάσαι πάντα πολύχρωμη!

Όπως η σκέψη μου

Όταν έρχεται σε σένα,

Αγαλλιάζει με φιλοξενία

Έτσι νάναι κάθε στιγμή σου σήμερα:

Σαν τις εικόνες που αποτυπώνεις

Με την μηχανή σου.

Ας είναι κάθε κλικ καλύτερο!

Με όλο τον θαυμασμό και την αγάπη μου

Μάγια

.

.

.

. ***ακούγεται το "γέφυρα" των ΜΙΚΡΟ