Νάτος πάλι.
και κάθε φορά που έρχεται
με γεμίζει πιο ζεστά…
Μου δίνει δύναμη βράζοντας το αίμα μου
Με κολακεύει σηκώνοντας τα φτερά μου
Με κανακεύει σκληρά να προχωρήσω
Να μην φοβάμαι - να μην τραυλίζω…
Τα χρώματα κοχλάζουν
καθώς τα χύνει πάνω μου
και γω εκφράζω τους δικούς μου χυμούς
πιο όρθια, λιγότερο λειψή
Πλημμυρίζω θράσος
Μουντζώνω την δειλία σας
και ξαποσταίνω ρυθμικά
αγαπώντας με περισσότερο.
Πανίσχυρε θυμέ
στο είδωλο μου βλέπω εσένα
υγιή και όμορφο
και ξέρω ότι θα μπορέσω.
Τύλιξε με κι άλλο σφιχτά
να νοιώθω την ηδονή
της ήρεμης δύναμης σου…
Αγαμίδια
εραστές του λίγο.
δέσμιοι του ελάχιστου.
ορκωτοί τσιγκούνηδες
λογοδοσμένοι στο κατώτατο…
*ακούγεται το first twilight των deep forest
54 comments:
Κοίτα τώρα να δεις: είδα νέα αγανάκτηση - πολύχρωμη θα είναι σκέφτηκα - και είναι πολύχρωμη!
Είναι γραμμένη με τα χρωματα του πολεμου.
Θυμώνω κι εγω και στέκομαι πλάι σου. Θυμώνω με ότι σε θύμωσε και σου στερεί τα άλλα χρώματα: το κόκκινο του έρωτα, το μπλέ της γαλήνης, το πράσινο της ελπίδας...
Μην εμπιστεύεσαι όμως τον θυμό. Παρορμητικός και πάνοπλος ξεσπάει όπου... Μην τον θαυμάζεις απο φόβο δείχνει τολμηρός μα συνηθως δεν είναι... Κι η ομορφιά του νομίζω πως επιφανειακή είναι... γερνάει τις ψυχές γρήγορα...
Τι να σου ευχηθώ ρε φιλενάδα...
Θα βγεις πιο δυνατη απ΄όλο αυτό, πιο φωτεινή...
Φιλιά
maya περίεργο πράμα ε; μία από τα ίδια κι εγώ! ειδικά εκεί με τους γαμώσταυρους, ε να δεις που κάποιους μου θυμίζουν!...
Καινούργια ομάδα ιπποτών ε; χαχαχαχα
ακου ΓΑΜΩΣΤΑΥΡΟΙ....
Καλέ έχετε ξεφύγει ανοιξιάτικα...
Τι παράξενο κείμενο... Δύο φορές το διάβασα, διαφορετικά πράγματα είδα. Θα το ξαναδιαβάσω, πάλι και πάλι... Μου αρέσει η βεβαιότητα που αποπνέει, μία δύναμη εσωτερική σαν ένα υπόγειο ποτάμι, που σίγουρο είναι πως θα φτάσει στο μεγάλο γαλάζιο, του ουρανού....
Καλησπέρα! :))
@α ρε φιλενάδα...
και σ'είχα έννοια όταν αγανάκτησα
που ήλπιζες στα άλλα μου χρώματα...
κοντεύω να ξεχάσω το άγγιγμα των χρωμάτων τούτων...
αλλά ξέρω οτι υπάρχουν.
πάντα υπάρχουν.
ξέρεις
δεν με κοροιδεύει ο θυμός.
έχει έρθει γιατί έπρεπε.
ξέρω τι λες αλλά
είναι και κάποιες φορές
που είναι ο μόνος
που μπορεί
να φέρει τα πράγματα στα ίσα τους.
αχ μιλάς για χρώματα που λατρεύω
και χάνομαι στα λόγια σου
αλήθεια σου λεω...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.όσο για τον κύριο γαμοσταυρίδη
ήξερα οτι θα με σιγοντάρει...
συνεχίζω...
@δημοσθένη μου
όταν το αγνάκτησα το κείμενο
σε είχα στον νου μου...
λέω,
αποκλείεται!
σήμερα θα πει πάνω απο πρόταση!!!!
με άφησες όμως χωρίς το δικό σου trademark...
"αγαμίδια" εγώ...
"ασταδιαλαπια" εσύ!
there's safety in numbers!
για να μαζευόμαστε οι έξαλλοι.
έλα -
για περάστε
για περάστε......
υγ.έφυγα πάντως για το μπαλέτο ξαλαφρωμένη που τόβγαλα απο μέσα μου!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ανεμοσκορπίσματα
μάλλον έχει να κάνει
με την διάθεση σου...
ήρεμη δύναμη έχει σίγουρα
η στιγμή που η διάυγεια
σε χαστουκίζει...
καλά το πήγαινες...
χάθηκε να με στείλεις στο άλλο απέραντο γαλάζιο που λατρεύω?
εγώ την θάλασσα ονειρεύομαι
και εκεί θέλω να φτάσω
νικήτρια και ολάνοιχτη...
πες μου τι άλλο είδες?
λες να λέω κι άλλα που δεν κατάλαβα...?
παίζει αυτό.
νάσαι καλά
και καλύτερα ε?
χχχχχχχχχχχχχ
γλυκο ποτο ο θυμος προσεξε μην σε τυλιξει..η δυναμη σου πηγαζει απο μεσα σου δηλητηριο ο θυμος θα σε παγιδευσει..βλεπεις πιο καθαρα χωρις αυτον..γλυκια η maya απροσκλητος επισκεπτης ο θυμος θα φυγει σε λιγακι θα ξαναμεινει σε λιγακι με το ομορφο ειδωλο της
Λοιπον
εγω ξερω πως minimal σημαινει το λιτο το αφαιρετικο το απέριττο ..
μμ θα μου αρεζε πολυ σε ενα σπιτι μια τετοια γραμμή ..
η στην γραφη του αγαπημενου μου
ποτε δεν ημουν του μπαροκ και του ροκοκο
μα οταν μιλαμε για ψυχες και χαρακτηρες αλλαζει το πραγμα..
- οι μινιμαλ ψυχες κοριτσι μου ειναι οι πιο μονες ...
συνηθως δε λενε
"ζω Σπαρτιατικα απο επιλογη"
μονο και μονο γιατι δεν μπορουν να ζησουν αλλιως!
και το χειροτερο ειναι πως το πιστευουν._
-κατ΄ακριβειαν..
δεν αξιζουν θυμο διοτι λιτα και απεριττα μπορουν να ειναι τα επιπλα ...
οι ψυχες θελουν τροφη...
-σκεψου τι αξιζουν
και νιωσε τυχερη !
.μάγια μου,
λέω πάντα μέσα μου, πως ιδανική κατάσταση στο θυμικό μου, θα ήταν να καταφέρω κάποτε να κερδίσω / να κατακτήσω τη γαλήνη, που πάλεψαν να με διδάξουν οι όμορφοι εκλιπόντες γονείς μου, κι ακόμα παλεύω με τη σειρά μου,
ωστόσο, ο θυμός, όταν η ένταση σου κόβει την ανάσα, μπορεί να ‘ναι ένα σωτήριο αέριο μαγικό φίλτρο
που με σώζει από πολλά,
πρώτα απ’ όλα ξανακερδίζω την αυτοεκτίμησή μου, που χάνω τόσο μα τόσο εύκολα…
εν δευτέροις, επανατοποθετώ τα πράγματα σε μια σωστότερη βάση, όταν ο πειθαναγκασμός, που παλεύει να ρίξει άπλετο γύψο στην ψυχή μου, γύψο επιθανάτιο, για μια συμπεριφορά συγκεκριμένη,
εγκλωβισμένη σε ράγες κοινωνικών σταθερών ‘αξιών’
τότε,
ο θυμός έρχεται να με σώσει
από τη βλακεία, την μικρότητα, την αγνωμοσύνη, την πλεγματικότητα, μια σειρά από καρτέλες επιλογής [πάρε αυτήν που σε δυστυχεί λιγότερο και περπάτα]
εκεί ο θυμός είναι άγιος….
Φιλι φιλι [έχει κι άλλο…]
.
μάγια μου,
αλλού πάλι, είναι απότομος βίαιος, καταστροφικός χείμαρρος σε φτωχόσπιτα αθώων,
εκεί,
ντρέπομαι που υπάρχει μέσα μου ως συναίσθημα, κι η φωνή [σκέψη, λόγος] που ανεβάζει,
θαρρώ πως με κάνει να χάνω και την παραμικρή αχτίδα δίκιου, με ρίχνει στα μάτια των άλλων,
με φθείρει, γυρνάει μπούμερανγκ, μειώνει τις έτσι κι αλλιώς λιγοστές επιλογές μιας κρίσιμης κατάστασης….
κι είναι τόσο όμορφος ο τρόπος που παρουσιάζεις αυτή τη δίσημη ανθρώπινη κατάσταση…
απότομη / απρόβλεπτη ανάρτηση
απρόβλεπτο φιλι φιλι
για όμορφη καληνύχτα…
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
με βρισκεις ηρεμο...χμμ ηρεμο οχι αλλα σιγουρα οχι θυμωμενο.
περασα πολυ καιρο μεσα στον αναβρασμο του θυμου και τωρα ειμαι μαλλον κουρασμενος.
δεν μπορω να θυμωσω με κανεναν παρ'οτι μου δινουν διαρκως αφορμες.
και σε ζηλευω αληθεια, γιατι ο θυμος ειναι παντα χρησιμος. δινει λυσεις, παει τα πραγματα πιο κατω.
Τα πήρες φιλενάδα;
Δάγκωσε τους όλους..
Μαζί σου κι εγώ
:-)
Καλημέρα με χαμόγελο
έτσι..να ανησυχούν
@rip1708
ο θυμός δεν είναι πάντα κακό πράμα.
υπάρχουν φορές που εξισορροπεί
πιο δίκαια
φτάνει να ξέρεις
να τον χρησιμοποιήσεις ως μέσο
όχι ως ιδιότητα αυτόνομη.
εγώ ήδη απο χτες που τον εξέφρασα
νοιώθω καλύτερα.
ο δικαιολογημένος θυμός
οριοθετεί ξανά και πιο δίκαια
το σημείο αντοχής σου
ορατό επιτέλους και απο τους άλλους.
καλή μας μέρα ψύχραιμη (!)
χχχχχχχχ
@τάλισκερ
μου λέμε κι ας ΘΥΜΩΣΕΙΣ
(φοριέται ο θυμός σήμερα...:)
και γω πάντα ζηλεύω το μίνιμαλ
σε χώρους, σε έπιπλα
μου ηρεμεί το μάτι
αλλά ούτε καν σ'αυτά
δεν θα μπορούσα να το έχω το look.
ξεκινάω και μετά φορτώνω, προσθέτω, λίγο ακόμη, α και το άλλο...
άσε.
αλλά το μίνιμαλ στον άνθρωπο
δεν παλεύεται...
σχεδόν αναιρεί το νόημα του νάμαστε εδώ αν τσουρούτικα δίνουμε και παίρνουμε το ελάχιστο.
και μίνιμαλ σημαίνει λίγο αλλά καλό.
ε. αυτοί που έχουν λίγο να προσφέρουν
πάντα απο τα αποφάγια τους δίνουν
ποτέ απο τα καλύτερα.
όχι, ευχαριστώ.
νοιώθω τυχερή παρ'όλα.
είναι πρόβλημα αυτό γιατρέ μου?
...?
καλημέρα στο μάξιμουμ!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@γιάννη μου1
ναι
ναι
και ναι.
συμφωνώ.
και τι ωραία που περιγράφεις
αυτό που θέλω να πω
για τον θυμό.
τον υγιή.
αυτόν που σε ξαναντύνει δυνατό
σου θυμίζει τα όρια σου
γυαλίζει την αυτοεκτίμηση σου
λέει δυνατά ν'ακούσουν όλοι
"για προσέχτε!
δεν θα κάτσω να με πατάτε"
enough!
ναι και γω αυτόν καλοσορίζω.
δεν μένει πολύ αυτός
υπηρετεί στρατιωτικά τον ρόλο του
και πάλι χαιρετάει και φεύγει.
αχ. ναι. ωραία τάπες.
@γιάννη μου2
και εδώ ναι.
τον άλλον τον θυμό
που τελικά προδίδει και το λίγο δίκιο που είχες
αυτόν θέλει λεπτό χειρισμό
για να μην φύγει εκτός ελέγχου.
αυτός είναι πιο νεανικός
και κάνει τρέλλες.
αλλά
χίλιες φορές πιο νούσιμο
(δεν είναι υπέροχη λέξη?
μου την έμαθε ένας φίλος μου.
είναι απο τον νου.
μυαλωμένα δηλ σε ελεύθερη απόδοση)
θεωρώ τον θυμό
απο την μοιρολατρεία
την αυτολύπηση
την δεκτικότητα με στωικότητα
την παθητική στεναχώρια.
και κυρίως το μπάτε-σκύλοι-αλέστε
που κακώς μεταφράζουν πολλοί
όταν είσαι ευγενής.
καλημέρα μάτια μου
διπλά και τριπλά φιλιά
καταιγίδες λέει σήμερα...
ψυχραιμία πάλι εντός.
κι ένα χαμόγελο για την όμορφη μου έκπληξη εχτές :)))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@αν ακούς μου
μα ακριβώς ανάποδα τα κάναμε...
εγώ είμαι τόσο καιρό 'ήρεμη'
που με κουνούσαν με ξυλαράκια να δουν αν κουνιέμαι...
ό,τι μπορεί καλύτερα κάνει ο καθένας
για να την βγάλει -
να μπορέσει -
να αντέξει.
και γω τον θεωρώ καλό πράμα τον θυμό.
όταν πηγάζει απο δίκιο
είναι πανέμορφος
και κάτι καλό κάνει πάντα.
καλημέρα καλημέρα
χχχχχχχχχχ
@ντίβα μου
τα πήρα μια χαρά!
κια πιο πολύ απ'όλα
με εξοργίζει
η λανθασμένη πρόσκληση
που λαμβάνουν οι άλλοι
οτι είσαι γήπεδο για κλωτσιές
όταν απλά έχεις γκαζόν...
ευγενική είμαι
όχι μαλάκας.
σε όλους.
απο την πιο απλή ανταλλαγή
στα πιο σοβαρά,
δίκαιη, ψύχραιμη, ευγενική.
αλλά μην με πατάτε κι απο πάνω!
για να μπαίνουμε Ζγα-Ζγά
στην θέση μας!!!!!
άιντε!
και γω με χαμόγελο σε φιλώ
πολύ καλά νοιώθω!!!
έξαλλη!
:))))))))
χχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.πάω για το RAM σήμερα!
να σε καμαρώσω :)
Για ποιο ακριβως να θυμωσω?
για το Μου?
γιατι σε ολα τα αλλα συμφωνουμε!
-απλα θεωρω πολυτιμο συναισθημα τον θυμο οπως εχω χιλιες φορες πει ..
και
στις μινιμαλ ψυχες αξιζει λυπη και κατανοηση αυτο εννοουσα ...
giornoo
απολύτως κατάλαβα τι εννοούσες για το μίνιμαλ
και πολύ συμφωνώ.
και πολύ λυπάμαι το λίγο που περιφέρει με τόσο περηφάνια
ο κάθε τσιγκούνης συναισθημάτων...
ε βέβαια για το ΜΟΥ!!!
:))))
giorno γκρίζο και απειλή καταιγίδας
αλλά μια υπέροχη μέρα για δημιουργία!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ειπα κι εγω !!
η αφαιρετικη αλλωστε μας εχει φερει πιο κοντα:)
να θυμωσω για το Μου??
χμμ οι καταιγιδες μου κανουν τη διαθεση ακομα καλυτερη
κι εδω ετσι υπεροχα μουντα και βροχερα Μελαγια Μου!
Με θυμο λοιπον..μονο με θυμω μπορω να ανεβω τα σκαλια σου και να σου πω καταμουτρα"ποσο λιγος εισαι".
μονο με θυμο μπορω να σας κοιταξω καταμουτρα και να σας πω"δεν σας φοβαμαι".
μονο με θυμο αισθανομαι δυνατη και περνω το δρομο της κατακτησεις των ολων που θελω.
μονο με θυμο σπαω τις αλισιδες που τοσο χαλαρα μου περασατε στη νιρβανα μου.
μονο με θυμο νιωθω το δικιο που εχω απεναντι στο αδικο σας που σκορπισατε πανω μου.
τι κι αν λενε πως τα παρασερνει ολα στο διαβα του?αυτο ειναι που θελω..κατι να τα παρει ολα και να σηκωσει.να ταρακουνησει τα νερα του βαλτου που φτιαξατε στη γειτονια μου..
ηρεμη δυναμη..ισως με το θυμο μου να σας μαθω καποτε να μην ειστε τοσο λιγοι κι αν οχι χεστηκα!με θυμο υα σας πω αγαμιδια και θα κοιμηθω θυμομενη αλλα ησυχη..
καλημερες παρασκευης.
Εγω παλι εχω παθει λιγο ανοσια με τους αλλους και θυμωνω με μενα, οταν αφηνομαι να μπω στον κυκλο της δικης τους κοινωνιας (και ειναι μεγααααλη, ξερεις).....και σαν ανημερο ζωο οταν το συνειδητοποιω ψαχνω τροπους διαφυγης...βρησκω πορτες κλειστες, παραπλανητικες πινακιδες που γραφουν "εξοδος" και τοσο μεγαλωνει η οργη μου που αναγκαστηκα-δεχτηκα να με τυλιξουν στα διχτια τους και τρεχω, κυνηγωντας την ουρα μου καποιες φορες, αλλα οταν βγαινω ξαπλωνω κατω ανασκελα, κοιταω με χαμογελο τον ουρανο και σιγοτραγουδαω "...ειμαστε ακομα ζωντανοι, στη σκηνη, σαν ροκ συγκροτημα...."...." .... γιατι το ροκ ο,τι και να 'σαι αμα δεν το χεις να το φοβασαι..." ;) Δεν γραφω ποια τραγουδια ειναι, τα ξερεις σιγουρα!!
Καλημερα με ολα τα χρωματα απο τα ινδιανικα παζαρια (ξερεις τι γινεται εκει, βλεπεις συνδιασμους που δεν τους φανταζοσουν!)
xxxx
υ.γ. οι μινιμαλ ψυχες αυτοτιμωρουνται ηδη γλυκια μου!
υ.γ. καμια φορα μας εξοργιζει επειδη βλεπουμε την αγνοια τους γι 'αυτο :)
Αλλη μια καλημερα, με δυο ευχες κατι μπορει να παει καλυτερα σημερα ;)
Σ Υ Μ Φ Ω Ν Ω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΕ ΤΗΝ DEE!!!!
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 2!!
:::)))))
Μακάρι να είμουνα ο αποδέκτης σε κάτι δίκο σου,ακόμα και του θύμου σου.Καλημέρα.
Χρειάζεται που και που να εκφράζεται ο θυμός. Βάζει ανθρώπους και πράγματα στη θέση τους εκεί που η ευγένεια δεν έχει καμία επίδραση. Άσε που μετά νιώθεις ξαναγεννημένος. Να φοβάσαι τον θυμό που συσσωρεύεται ανέκφραστος και σου τρώει τα σωθικά χωρίς να το παίρνεις είδηση.
Φιλιά!
Χμμμ! Τώρα κατάλαβα καλύτερα γιατί η ανάρτηση είναι τελικά «αγανάκτηση»…
Χωρίς πολλά πολλά λόγια και αναλύσεις, σε χαιρετώ.
...αγαμίδια λέω κι εγώ (που σπάνια βρίζω) και να προσθέσω και να αφιερώσω το fuck you των archive. Κάποτε σε μια παρόμοια φάση το είχα κάνει ποστ και αφιερωμένο :)...
Αστους τσιγκούνηδες, τους μίζερους, τους λίγους, τους μη μου άπτους... Εμείς με τους γενναιόδωρους των συναισθημάτων, τους διακινδυνευτές της αγάπης, τους ταξιδευτές του ονείρου... Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα...
Την καληνύχτα και το σεβασμό μου :)
@κατερίνα μου
απο πάντα
με συμπληρώνεις!
και πάντα κάθομαι κουνώντας το κεφάλι
συμφωνώ
φτιάχνομαι κι άλλο
ξέρεις το λέω και πας λίγο παραπέρα.
πάντα
πολύ ζεστό συναίσθημα
και έχω καιρό να σου πω
οτι μου αρέσει πως γράφεις.
για το πώς σκέφτεσαι
τάχουμε πει καιρό τώρα!
μου χτύπησε ιδιαιτέρως αυύτο:
μονο με θυμο σπαω τις αλισιδες που τοσο χαλαρα μου περασατε στη νιρβανα μου.
και βέβαια ναι στον στρόβιλο
για καλό είναι κάθε πνοή
μικρή και μεγάλη.
:)
κι ευχαριστώ πολύ για το πρωινό ενδιαφέρον. πολύ.
όμορφη νύχτα σου εύχομαι
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ντίντι μου
γι'αυτούς τους συνδιασμούς
που ακόμη δεν φαντάζομαι
ανυπομονώ!!!
και απο τους άλλους τρέχουμε
και απο τον εαυτό μας κάποιες φορές.
ανοσία?
δυστυχώς πουθενά.
παντού όπου ακουμπάω
κάτι μου συμβαίνει.
εκτός απ'όταν ενεργοποιώ
το ΔΕΝ μου.
εκεί να δεις γλέντια!
όσο για τα τραγούδια
εσωκλείουν πάντα
αυτό το μαγικό τους:
νάχουν ένα εντελώς προσωπικό μήνυμα για τον καθένα μας...
μακάρι να μην έχεις πια
απο πού να θες να τρέξεις
ντίντι μου...
στο εύχομαι.
πολύχρωμη (ινδιάνικη) καληνύχτα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@τάλισκερ της καταιγίδας
εγώ πάλι δεν την χάρηκα την τόση βροχή.
είχα να διασχίσω ΟΛΗ την αττική το απόγευμα
το οποίο πήρε αδιανόητο χρόνο...
στον γυρισμό πριν 1 ώρα
(ναι καλά άκουσες)
τα είδα όλα κάποια στιγμή.
μιλάμε για πολύ νερό!
δεν έβλεπα...
και πού είσαι?
πωπω 12:30 και γω τώρα μπήκα.
και αύριο πρωί, πάρτυ...
τι ζω?
ουφ.
με πιεστικό.
ξανά.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ευαγγελία
με τρία λόγια τόπες το νόημα.
ναι κείνον τον ανεξέλεγκτο
που σαν λερναία ύδρα πολλαπλασιάζεται
τον φοβάμαι.
ο άλλος μια χαρά μας πάει
και μας προχωράει.
σαν ολόδροση πνοή μούρθε!
να περάσεις πανέμορφα την νύχτα σου
:)))))))))
@μάκη μου
το ξέρεις οτι τελευταία σ'έχω στον νου μου πολύ?
κάνω τις τελευταίες αγανακτήσεις
και όχι τυχαία
βάζω όλο ξένα κομμάτια
τις περισσότερες φορές και χωρίς λόγια.
αυτά που ακούω απο τις μουσικές μου
είναι ελληνικότατα,
με στίχους που μιλάνε,
έννοιες που με σκίζουν.
μα όταν φτάνω εδώ?
δεν θέλω να μιλάει δυνατά!
σαν να μην αντέχω.
τελικά η μουσική μας
είναι πολύ πιο κοντά στην ψυχή
απ'την ξένη
κι ας είναι σημαντική.
καλησπέρα όμορφη
χχχχχχχ
Α ξέχασα
@ανώνυμος
εγώ τώρα τι να πω εδω?
...
με δουλεύεις προφανώς.
καληνύχτα
να περνάς καλά!
@adaeus μου
i want the world and i want it N O W !
και αλήθεια
και το πολύ μέχρι να σκάσουμε
και όποια στιγμή χαμογελάει
ναι.
...θα ψάξω το ποστ σου.
σωστή προσθήκη το fuck you
και πιστεύω στα όνειρα γαμότο.
διακινδυνεύω το λίγο
για το ταξίδι.
προσκαλώ την μαγεία.
αλλοιώς, δεν την βγάζουμε1
με τίποτα λέμε!
και ο θυμός αυτός
ας φυσήξει το κάθε λίγο
και κάθε αδύναμο
που τολμάει με θράσος
να με προκαλεί
στο τίποτα.
μπούχτησα εκεί.
άδειασα.
πέρασες καλά?
καλώς μας ήρθες!
έφερες κανα ξωτικό τσέπης μαζί?
τι καλό που μας κάνουν κι αυτά...
πολύχρωμη καλησπέρα adaeus
χχχχχχχχχχχχχχχ
Για να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι τι μ' έκανε να σε βάλω στα "προς επίσκεψη" (νομίζω ότι ήταν μια αναφορά σου στο όνομά μου στο blog του Νίκου). Έρχομαι λοιπόν και μένω άφωνος από την ωραιότερη περιγραφή που έχω διαβάσει ποτέ για τον εσωτερικό μας, γλυκό θυμό για τον "κόσμο, τους ζώντες και τα πάντα". Ένα λατινικό ρητό (νομίζω) λέει: "κάθε θυμός είναι μια παροδική τρέλλα" και εδώ βρήκα έναν "συγκάτοικο στη τρέλλα".
Μου 'φτιαξες το πρωινό (σήμερα κι αν θα 'πρεπε να είμαι για ζουρλομανδύα!!!) - θα σε επισκεφθώ ξανά. Να έχεις ένα πανέμορφο Σ/Κ.
Αν αύτο βγήκε από τις λέξεις μου,ζητώ συγνώμη.Δεν θα ξανασυμβεί.Θα σε σκέφτομαι χωρίς λέξεις γραμμένες στην οθόνη.Να προσέχεις και να κάνεις τα θέλω σου πάντα.
@λάκη θλιμμένε
τι καλά που ήρθες!
μου δόθηκε και μένα έτσι η ευκαιρία
να διαβάσω το δικό σου κείμενο
που επίσης καταλαβαίνω ακραία :)
έχω την υποψία
οτι αν προσέξεις καλά
θα δεις οτι ο ζουρλομανδύας
φοριέται...
απο πολλούς
πρέπει νάναι τρελλοί.
δεν εξηγείται αλλοιώς
η άρνηση στην ζωή
κι αυτή η κομμένη λαχτάρα για τα ωραία.
και το φοβισμένο βλέμμα...
δεν θ'αφήσουμε τους στενούς
να μας τον φορέσουν εμάς!
ε?
"αντισταθείτε!"
να τα λέμε
μην τρελλαθούμε τελείως, ναι?
πολύχρωμη καλημέρα κι απο δω
:))))
@ανώνυμος
να. αυτό ακριβώς.
ανώνυμος.
έχεις την ελευθερία να κάνεις ό,τι θες
και όπως θες.
αλλά γιατί ανώνυμα?
όσο για τις λέξεις στην οθόνη,
είναι ο μόνος τρόπος των bloggers
να εκφραστούν...
είσαι ελεύθερος/η
να σκέφτεσαι ό,τι και όσο θες.
θα ήταν ευγενικό προς όλους
να μην κρυβόσουν
πίσω απο την ευκολία της ανωνυμίας.
δυσκολεύεις πολύ
την επικοινωνία έτσι.
καλημέρα
η Μάγια
Δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν,γνωρίζω την ευγένια της υπογράφης.Δεν είναι πάντα εύκολη η ανωνυμία και αν είχαν κάτι προσβλητίκο τα λόγια μου λυπάμαι.Όταν κ αν μπορέσω να ξεπεράσω τη δυσκολία της επωνυμίας,θα εκφραστώ πάλι με λέξεις.Συγνώμη για την αγένεια προς όλους.
@ανώνυμος
τα λόγια σου ήταν πολύ όμορφα
και τις δύο φορές.
κανένας δεν προσβάλλεται.
μακάρι να επιστρέψεις με μπλέ όνομα
και να εκφραστείς ξανά.
(και μην φανταστείς,
δεν έχουν όλοι το κόλλημα με το ανώνυμο-
έπεσες στην περίπτωση!)
ούτε εγώ υπογράφω με το ονοματεπώνυμο μου
αλλά είμαι συνεπής σε αυτό το blogger
με το μπλέ μου προφίλ.
αυτό λέμε.
την επωνυμία των blogger.
νάσαι καλά
:)
Maya, πολύπλοκη, μια καλημέρα σου αφήνω. Διάβασα όσα έγραψες το περασμένο Σαββατοκύριακο κι ήθελα μόνο να σου πω ότι δεν είμαι και τόσο τζίνι στα του ίντερνετ. Απο δανεικό υπολογιστή σερφάρω κι ούτε τα μισά απ' όσα μου εξήγησες δεν κατάλαβα, περί του να μην εμφανίζομαι "μαύρος", αλλά "γαλάζιος". Θα ρωτήσω όμως και θα μάθω. Αλλά βλέποντας πως δεν με σηκώνει και το κλίμα της παρέας όπου σε γνώρισα τελικά, δεν ξέρω καν αν αξίζει τον κόπο. Καλά είναι να περνάς, να γράφεις και να φεύγεις. Όταν μένεις κάπου, δεν αντέχουν όλη την αλήθεια σου. Εγώ αυτό κατάλαβα. Κρίμα, που δεν μου είπες, αν όντως ζεις στο Μεξικό. Ίσως πάλι και να το θεώρησες αδιάκριτη ερώτηση. Ποιος ξέρει; Καλά να είσαι.
Με εκτίμηση
Μάριος Ανδριόπουλος
Μπαίνω και ξαναμπαίνω από χθες...
Και δεν μπορώ να γράψω τίποτα.
Ξέρεις γιατί; Αυτά που μου βγαίνουν είναι αυτά που αν στα στείλω για "προέγκριση" θα μου τα κόψεις. Θυμάσαι την συμφωνία μας, ε; Όχι απλώς θα μου τα κόψεις, θα μου ρίξεις και καμμιά ξανάστροφη, λέμε!
Θα αρκεστώ να πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα, ότι συμφωνώ απόλυτα, και ότι αυτό που περιγράφεις είναι πολύ κοντά στις "ευεργετικές επιδράσεις της ταπηροκρανίασης" που έγραφα σε πρόσφατο ποστ μου.
Φιλούμπες με την ουρά στα σκέλια...
@μάριο ανδριόπουλο
αν σε ενδιαφέρει αυτός ο νέος υπέροχος χώρος των bloggers
(που πώς να μην)
θα τα μάθεις τα διάφορα του.
όλοι κάπως αρχίσαμε
το ψάξαμε
γιατί μας ενδιέφερε.
Αλλά βλέποντας πως δεν με σηκώνει και το κλίμα της παρέας όπου σε γνώρισα τελικά, δεν ξέρω καν αν αξίζει τον κόπο.
1.η "παρέα" είναι κάτι που δημιουργείται με τον χρόνο.
και προυπόθεση της είναι
να απαρτίζεται
απο υπέροχες πρωτότυπες προσωπικότητες.
τι εννοώ?
ο καθένας μας έχει δικές του επιλογές φίλων bloggers
που επισκέπτεται.
δεν πάμε πακέτο παντού.
εμένα αν μου αρέσει κάποιο μπλογκ, το επισκέπτομαι.
χέστηκα ποιός μπαίνει και δεν μπαίνει,
αν μου λέει.
2.το αν αξίζει τον κόπο,
είναι δική σου απόφαση.
εδώ τι να πω? :)
3.έτυχες σε κάποιο θεματάκι
(που δεν συμβαίνει συνέχεια)
πήρες θέση
έγινε κι άλλο θεματάκι.
είναι λίγο παράξενο να συνομιλείς με κάποιον
που δεν ξέρεις καθόλου ποιός είναι
και εκφέρει ισχυρή γνώμη.
αυτό είναι όλο.
(κι εδώ κολλάει όλο μου το τεχνικό λογίδριο περί μαύρου και γαλάζιου κλπ κλπ)
όλοι ξεκινήσαμε άγνωστοι.
με τον χρόνο γνωριστήκαμε.
δώσε.άλλη.μια.ευκαιρία.
καλό σου βράδυ!
:)
@εστρέλλα μου υπέροχη
άκου ουρά στα σκέλια!
et tu stellus?
όχι γαμότο μου!
καλύτερα να κόψουμε τις ουρές μας
παρά να τις κατεβάσουμε!
ΕΕΕΕΕΛΑΑΑΑΑΑ!
φώτιση είχες
και θυμήθηκες το κιχ!
φώτιση, τι να πω...
ουφ ανακΟΥΦισης.
ναι, ναι.
θυμάμαι την ταπηροκρανίαση σου.
ναι, ναι και στα ανείπωτα.
ω ναι!
ο γρύλλος καλά?
άντε επειδή σε λυπάμαι να σε τρελλαίνω
χαρίκλεια λένε την ταραντούλλα
της τάλισκερ.
την οποία τις τελευταίες μέρες
φιλοξενώ
(ξέρεις, spider-sitting)
γιατί η ΑΜ ατενίζει την άνοιξη
ενώ εγώ πάλι όχι!
:)))))))))
πότε πρόλαβες και μούλειψες πάλι?!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
πμα η εαρινη περιοδος ειναι υπεροχη...:)
επισης παιδι μου γιατι της ειπες για τη Χαρικλεια?
τωρα θα σε ρωταει και για την Παγώνα!!
πφφφ
να πω κατι απλο...
τι ακουμε???
γιατι μου κανει σε ραχουλες καμπους και βουνα...
(καπως τα λενε οχι εθνικ, οχι γκοθικ , οχι αυτα αλλα ηπια πολυ ποντς στο κοσμικο και κατι καναπεδακια με μανιταρια και απο τις τυψεις δεν μπορω να σκεφτω)
κατι σε 1821?
και σε μια κρυπτη να μενει η Αστέρω
-και που ειναι ο Λιακος ο γιος του Λιακουρα?
ήτο επαιτιακο?????
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Κάθε φορά Μαγια διαπιστωνω πόσο ομορφο ειναι το μπλογκ,δροσιστικό, αναλαφρο,δεν σε βαραίνει τίποτα πάνω του..απελευθερωτικό
Φοβερό κλείσιμο, εννοώ από το "αγαμίδια" και κάτω!
Είδες που τελικά υπάρχουν και minimal ψυχες.
Με φτερά παγονιού!
Για χρωματιστές πόζες...
κρατάτε αποστάσεις!
@Talisker
Ελπίζω αυτός ο συνειρμός:
και σε μια κρυπτη να μενει η Αστέρω
να μην συσχετίζεται με την παρούσα κατάστασή μου, ντάξει;;;;;;
("Τί 'ν' εκείνο το πουλάκι
που 'ναι πάνω στο κλαδάκιιιιι;;;")
@τάλισκερ εξαφανιζοπούλου
Α! όλα κι όλα.
η παγώνα είναι βαθύ μυστικό
και θα πρέπει να πασχίσει πολύ για να το μάθει αυτό!
αυτό που ακούμε
(και απόρησα που άργησες να ενοχληθείς)
είναι μουσική των deep forest
που είναι βασισμένη σε ήχους και τραγούδια των ινδιάνων.
άρα εθνικ ρουστικ μπατικ.
ακριβώς αυτά που μισείς και με λατρεύεις!!!
όσο για την αστέρω,
την πήρα στο κινητό και τόχει κλειστό.
ο λιάκος πέρασε απο το παιδικό πάρτυ που ήμουν και να τον δεις μες τα φουσκωτά πώς έπαιζε... χάρμα σου λέω.
η κυρία της κούνιας ΔΕΝ ξέρω πού είναι. βρε λες να κοιμάται πάλι?
τς τς τς
θα βγω και θα κλαις! στο λέω!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ρίτσα μου
ειλικρινά πολύ σ'ευχαριστώ.
ξέρεις, επειδή δεν γράφω μόνο για ωραία
είναι πολύ ενθαρρυντικό τ'ότι το βρίσκεις δροσιστικό και ανάλαφρο
ακόμη και όταν νοιώθω μαύρα.
μου δίνει δύναμη αυτό.
πώς ακόμη κι όταν χάνουμε για λίγο τα χρώματα
ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!
ομολογώ οτι πέρασα απο σένα
αλλά ήμουν σε μια παράξενη φάση
και δεν μπορούσα να σχολιάσω
ούτε καν να συγκεντρωθώ να διαβάσω.
σου χρωστάω μια βόλτα με χρόνο :)
πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@σάλλυ μου
το απόλυτο είπες.
μου άρεσε πολύ:
minimal ψυχες.
Με φτερά παγονιού!
Για χρωματιστές πόζες...
έτσι είναι.
και δεν φτάνει το κράνος.
αλλά καμιά φορά οι αποστάσεις γίνονται οι ίδιες επικίνδυνες...
αποκτούν μορφή
γίνονται συμπαγείς
και αιχμηρές...
καλησπέρα με ανάσα δροσερή εύχομαι
χχχχχχχχ
("Τί 'ν' εκείνο το πουλάκι
που 'ναι πάνω στο κλαδάκιιιιι;;;")
ελάλησε το ίδιο το πουλάκι
και ξανακοιμήθηκε...
@εστρέλλα ξυδάτη.
who else!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.αχ! ααα χαχαχα
τώρα τόπιασα.
αστέρω=αστέρι=στέλλα=εστρέλλα.
ααα χαχα
κυριάκος.
ξύπνα λέμε!)
Post a Comment