Στο
παράλληλο σύμπαν, μπαίνει η Άνοιξη.
Εδώ
έχει κρύο και το τζάκι δεν σβήνει.
Κουρνιάζω
σε αναμνήσεις χαράς για οξυγόνο.
Δεν
κοιτάζω πέρα που καραδοκεί το μέλλον.
Μόνο
εντός μου που σιγοβράζει ζωή.
Μουρμουρίζω
έναν σκοπό ρυθμικό. Απ’τα παλιά.
*
Αναπάντεχα
με συνοδεύουν φωνές χαράς. Πλησιάζουν...
Φωνές
αγαπημένες, από το βουνό, από την θάλασσα,
aπό
‘μέρη’ που μοιραστήκαμε κάποτε,
εικόνες
που φανταστήκαμε παράλληλα...
*
Στρώνω
ένα τραπέζι με πεταλούδες.
Στον
φούρνο σιγοψήνεται η Στιγμή ευτυχίας.
Γυαλίζω
τα ποτήρια με θύμησες.
Κόκκινο
κρασί θα πιούμε.
Φοράω
όλα μου τα χρώματα για την γιορτή μας.
Καλώς
ήρθατε αγαπημένοι !
