Πόσα χρώματα υπάρχουν?

«Η πρώτη μου ανάμνηση είναι της λαμπρότητας του φωτός…φως παντού γύρω μου. Καθόμουν πάνω σ’ένα πάπλωμα ανάμεσα σε μαξιλάρια στο έδαφος…τεράστια άσπρα μαξιλάρια…» Η Georgia Totto O'Keeffe γεννήθηκε σε μια αγροικία μιας μεγάλης γαλακτοκομικής φάρμας κάπου έξω απ’το Wisconsin στις 15 Νοεμβρίου 1887.

»Έχω πράγματα μες το κεφάλι μου που σε τίποτα δεν μοιάζουν με αυτά που με διδάσκουν…σχήματα και ιδέες πολύ δικές μου…τόσο φυσικές και παράλληλες με μένα και την σκέψη μου που δεν μούχει περάσει από το μυαλό να τις καταγράψω…»

Ο Alfred Stieglitz ήταν 54 όταν η Georgia έφτασε στην Νέα Υόρκη…23 χρόνια μεγαλύτερος. Πρωτοπόρος στην τέχνη της φωτογραφίας, ιδρυτής της γκαλερί 291 Στην Νέα Υόρκη όπου πρώτος παρουσίασε στους αμερικάνους την δουλειά του Picasso, Matisse, και Cezanne και εκδότης του σεβαστού περιοδικού “Camera Works”.

Ο Stieglitz ήταν ο μεγαλύτερος θαυμαστής και υποστηρικτής της. Την φωτογράφιζε με μανία από την αρχή της σχέσης τους. Τράβηξε πάνω από 300 πορτραίτα της μεταξύ 1918-1937, τα πιο ερωτικά στα πρώτα χρόνια του γάμου τους.

Για μένα, ήταν πιο υπέροχος στην δουλειά του παρά σαν άνθρωπος…πιστεύω ότι η δουλειά ήταν που με κράτησε κοντά του…παρ’όλο που τον αγαπούσα σαν άνθρωπο…ανεχόμουν, θεωρώ, πολλές αντιφατικές ανοησίες για χάρη όσων φαίνονταν ξεκάθαρα, φωτεινά κι υπέροχα.»

«Ξέρω πια πως οι περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται τόσο με τον εαυτό τους που δεν έχουν αίσθηση της ατομικότητας τους. Βλέπω τον εαυτό μου και με βοήθησε αυτό να πω αυτό που θέλω…με μπογιά»

Το 1924 ολοκλήρωσε το πρώτο της τεράστιο λουλούδι , μιας σειράς που την έκανε διάσημη στον κόσμο.

«Οι περισσότεροι στην πόλη τρέχουν τόσο που δεν προλαβαίνουν να κοιτάξουν ένα λουλούδι. Θέλω να το δουν, είτε το θέλουν, είτε όχι.»
Τον Μάιο του 1929 πήγε πρώτη φορά στο Νέο Μεξικό, ένα ταξίδι που θα άλλαζε την ζωή της. Μετά τον θάνατο του Stieglitz, μετακόμισε εκεί αλλά συνέχισε να ταξιδεύει. Όταν την ρωτούσαν γιατί τόσα ταξίδια, απαντούσε «για να είμαι σίγουρη ότι διάλεξα το σωστό μέρος».


Πέθανε στις 6 Μαρτίου 1986, κοντά στα εκατό και οι στάχτες τις σκορπίστηκαν στο έδαφος της Σαντα Φε που λάτρεψε, την επόμενη μέρα κιόλας.

Απο τις πολύ αγαπημένες μου ζωγράφους.

Πρότυπο δύναμης και χρωμάτων.

Κυνήγησε το όνειρο της και λάτρεψε την ομορφιά ολοκληρωτικά.

Η αγάπη της για το μεξικό μου δημιουργεί την αίσθηση, οτι αν είχε φτάσει στην λαμπερή ελλάδα με τα χρώματα ζωής, σίγουρα εδώ θα είχε μείνει και το έργο της θα ήταν ακόμη πιο πρωτοπόρο.

Θα ήθελα να δω την θάλασσα μέσα απο τα δικά της πανέμορφα μάτια...

*ακούγεται το τραγούδι "Η καρδιά μου είναι στα ψηλώματα" του Ορφέα Περίδη

**οι φωτογραφίες είναι απο δω κι αποκει!