3 & 3 κάνει πολύ λίγο

Έχω μπερδευτεί πολύ όλη μέρα με την πάσα του παιχνιδιού: διάλεξε 3&3 bloggers. που...τι? επισκέπτομαι τακτικά? μ'ενδιαφέρουν τα θέματα τους? έχω φτάσει να παίρνω τζούρες καθημερινά? με κάνουν να νοιώθω άνθρωπος, που δακρύζω με τις λέξεις τους? θα ήθελα νάχα το blog αυτό? (αυτό δεν το παθαίνω), τους έχω νοιώσει φίλους πια? τους θαυμάζω? τι? Υπάρχουν καταπληκτικά blogs στην ελλάδα. και υπάρχουν καταπληκτικοί άνθρωποι: όμορφοι, δημιουργικοί, που νοιάζονται, που πονάνε, που αγαπάνε, που αναρωτιούνται και σκέφτονται (!). Όταν ξεκίνησα το δεύτερο (ω ναι!) δικό μου blog, δεν το είχα σκεφτεί -τόχω ξαναπεί- οτι θα μπαίνει κόσμος, θα λέει πράγματα, θα φτάνω να κουνάω το κεφάλι σαν να είπαμε την ίδια λέξη μαζί, θα κάθομαι με δάκρυα στα μάτια συγκινημένη απο κάποιον που διάβασε μέσα απο τα λακωνικά μου λόγια, την δική μου άβυσσο ή άλλες φορές θα με περιγράψει με την σιγουριά του φίλου και θα πιστεύω οτι πράγματι με ξέρει! Δεν φαντάστηκα οτι θα δημιουργηθούν φιλίες, όποιας μορφής. Μια οθόνη, έντονα συναισθήματα, το πληκρολόγιο, πολλές σκέψεις, εικόνες που με εκφράζουν είναι ό,τι είναι το blog . Νόμιζα! Οτι φτάσανε να εκμηδενίσουν τις αποστάσεις, να αναιρέσουν την εικόνα ως αυτόματο κριτήριο στην γνωριμία, να νοιώσω τόσο ζεστά και τρυφερά για ανθρώπους που στην τελική δεν ξέρω, δεν το έχω ξαναζήσει. το μυαλό κέρδισε την θέση του πρώτου κριτή και η καρδιά κάθισε φάτσα κάρτα να δει τι γίνεται έξω απ'την πόρτα της. Ε, μεγάλο γλέντι καρδούλα μου! Είχα σκεφτεί να ανατρέξω στην στιγμή του καθένα που έχω ξεχωρίσει. δηλάδη, ποιά ανάρτηση ή σχόλιο με έστειλε και έκανα το κλικ (και το λινκ!). αλλά βάλε την δουλειά που τρέχει, τα δύο ανθρωπάκια μου που με χρειάζονται εκτός λαπτοπ, και καμιά έξοδο...δεν προλαβαίνω να το ερευνήσω τόσο σχολαστικά. ............................................................ το πρόβλημα είναι οτι είμαι εδώ και γράφω πάρα πολλή ώρα και όλο σβήνω, ξαναστήνω, ξαναλλάζω. τ'οποίο σημαίνει οτι έχασα τον αυθορμητισμό μου (συν πολλά κείμενα) και βράστα! άρα τι κάνουμε? ουφ... Διάλειμμα... υγ.Η ΛΕΖΑΝΤΑ: Ο ΜΠΑΜΠΑΣ: ΚΛΑΙΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ! Η ΜΑΜΑ : ΘΑ ΚΑΝΩ ΛΙΝΚ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ.