Is Black Beautiful...?

Δεν το πέτυχα σήμερα... Μάλλον με βρήκε ανέμελη η πραγματικότητα . Δεν είχε αρχίσει καλά η μέρα. τίποτα δεν μου έβγαινε απο το πρωί. τα χρώματα, το σχέδιο, ήθελα να πάρω ένα χοντρό πινέλο με μαύρη μπογιά και να το βάψω όλο. Ολο. και μετά, λίγο ξαφνικά ένοιωσα να βυθίζομαι. πολύ γρήγορα. και βρέθηκα στον πάτο! Ξέρεις πως νοιώθω? σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω. και έχω μια πέτρα που μου πιέζει την καρδιά. κάνει να τρέχουν δάκρυα στα μάτια μου. Δεν μπορώ να τα σταματήσω. Δεν είναι κατάθλιψη. Είναι τα γεγονότα. Δεν μπορώ τίποτα να αποτρέψω απ'όσα συμβαίνουν. Απλά τα ζω. είναι χειρότερο να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν είμαι της απραξίας. το μισώ αυτό. Τις περισσότερες μέρες είμαι πολύ δυνατή. Δεν πτοούμαι. σήμερα? ήταν σαν χαστούκι που δεν περιμένεις. Πως την έπαθα έτσι? Ψάχνω στα μικρά, σε αυτά που κανείς δεν μπορεί να χαλάσει να βρώ πάλι την ομορφιά και την χαρά. Τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο. Μήπως θόλωσαν πάλι τα γυαλιά μου? Mental exercise: Να κάνω λίστα με ό,τι δεν μπορεί να γίνει άσχημο και επίπονο. Με ό,τι δεν μπορεί κανείς να μου χαλάσει. το βρήκα το ένα... ...Πώς θα ανέβω πάλι στην επιφάνεια? Δεν μ'αρέσει εδώ κάτω.