Σήμερα όταν ξύπνησα, η ...δεύτερη σκέψη μου ήταν τι ωραία που έχει το αεράκι και θα κατέβει λίγο ο φούρνος βαθμούς. δεν πρόλαβα να χαρώ. η αμέσως καπάκι σκέψη ήταν οι φωτιές που θα συνεχίσουν μέχρι να μας τελειώσουν, θα μας αφήσουν κάρβουνα στην ψυχή.
σηκώθηκα και έξω όλα είναι παράξενα. τα δέντρα έχουν μια άλλη απόκοσμη απόχρωση απο τον ήλιο που πέφτει πάνω μ'ένα μουσταρδί άρρωστο . την πάρνηθα απέναντι δεν την βλέπω. είναι όλος ο ουρανός γκρί και θαμπός. το αεράκι ξαφνικά είναι απειλή και η ατμόσφαιρα παράξενη.
τα χρώματα είναι η πρώτη απώλεια μετά τα αποκαίδια. δεν ξέρω τι άλλο θα δούμε...δεν καταλαβαίνω αυτό που μας συμβαίνει. πούναι η ομορφιά?
δυσκολεύομαι να κρατήσω ανέπαφη την πρώτη σκέψη πριν ανοίξω τα μάτια μου που ήταν πανέμορφη, γεμάτη ζωή και καρδιοχτύπι. είναι πολλές οι φωτιές. είναι άρα και πολλοί που τις βάζουν. και είναι και πολλοί που δεν θέλουν να τις προλάβουν. αδιέξοδο. πίκρα. θέλω να κλάψω για ό,τι και σήμερα πεθαίνει. να ζητήσω συγνώμη.
πόσο αδύναμη και ασήμαντη νοιώθω πάλι...
Thursday, 26 July 2007
Πού ξύπνησαμε πάλι σήμερα?...
Σήμερα όταν ξύπνησα, η ...δεύτερη σκέψη μου ήταν τι ωραία που έχει το αεράκι και θα κατέβει λίγο ο φούρνος βαθμούς. δεν πρόλαβα να χαρώ. η αμέσως καπάκι σκέψη ήταν οι φωτιές που θα συνεχίσουν μέχρι να μας τελειώσουν, θα μας αφήσουν κάρβουνα στην ψυχή.
σηκώθηκα και έξω όλα είναι παράξενα. τα δέντρα έχουν μια άλλη απόκοσμη απόχρωση απο τον ήλιο που πέφτει πάνω μ'ένα μουσταρδί άρρωστο . την πάρνηθα απέναντι δεν την βλέπω. είναι όλος ο ουρανός γκρί και θαμπός. το αεράκι ξαφνικά είναι απειλή και η ατμόσφαιρα παράξενη.
τα χρώματα είναι η πρώτη απώλεια μετά τα αποκαίδια. δεν ξέρω τι άλλο θα δούμε...δεν καταλαβαίνω αυτό που μας συμβαίνει. πούναι η ομορφιά?
δυσκολεύομαι να κρατήσω ανέπαφη την πρώτη σκέψη πριν ανοίξω τα μάτια μου που ήταν πανέμορφη, γεμάτη ζωή και καρδιοχτύπι. είναι πολλές οι φωτιές. είναι άρα και πολλοί που τις βάζουν. και είναι και πολλοί που δεν θέλουν να τις προλάβουν. αδιέξοδο. πίκρα. θέλω να κλάψω για ό,τι και σήμερα πεθαίνει. να ζητήσω συγνώμη.
πόσο αδύναμη και ασήμαντη νοιώθω πάλι...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
καλημερα,ο θεος να την κανει καλη.στην εικονα των πρωτων καμενων ηθελα να κλαψω,ισως κ να το εκανα..βουβα,οπως παντα.τωρα νιωθω οτι ολο αυτο ειναι πολλαπλα τρομοκρατικα χτυπηματα.ο μπιλ λαντεν ειναι αγγελουδι μπροστα σε ολο αυτο.ο μονος τροπος πια να αντιμετωπισεις την τρομοκρατια ειναι ο ιδιος.θελω να βαλω δυναμητη σε οτι απο μπετον υπαρχει η θα υπαρξει πανω στα αποκαιδια.κι ας ειναι νομιμο.κι ας μπει στο σχεδιο πολεως.μονο ετσι δεν θα εχουνε λογο να καινε για να τα κανουνε οικοπεδα.οταν δεν θα μενει τπτ ορθιο απο οτι τσιμεντενιο.εχω οργη μεσα μου.μισος.θθεε μου..ντρεπομαι που ειμαι ανθρωπος.
ΠΟΣΟ δικιο έχεις. είδες τελικά που δεν γίνονται καλύτεροι οι χειρότεροι αλλά μας κάνουν και μας να αναζητούμε την βία...
και γω έκλαψα. και φοβάμαι πως δεν θάναι η τελευταία φορά.
καλημέρα?
(όπως πολύ σοφά είπε η elena72)
x
ισως προσπαθησω να φτιαξω ενα μπλογκ.ειμαι ασχετη με υπολογιστες κ θα ηθελα καποιες πληροφοριες σχετικα με μπλογκ.αν δεν σου ειναι κοπος..katrin_dim@yahoo.gr για καποιες ερωτησεις τεχνικες που δεν γινονται εδω.ευχαριστω
Τι κρίμα που δεν μας αφήνουν χώρο να βάψουμε τον κόσμο με τα δικά μας χρώματα...
Πόσο μικροί νιώθουμε μπρος σε τόσες φωτιές...
Όμως δεν πρέπει να αφεθούμε στο μαύρο των καιρών μας φιλενάδα.
Χαμογέλα! έχουμε δρόμο μπροστά...
@katerina
ό,τι θες και μπορώ!
σούστειλα mail.
χ
@adiple μου καλή
και συ γεμάτη χρώματα αναπνέεις σαν και μένα. κι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά, ναι. ξελαχάνιασες? άντε, πάμε κι άλλο...
σιγά μην δεν αντέξουμε!
χχχ
Αυτό το μουντό μουσταρδί, το είδα κι εγώ το πρωί. Έψαξα για κομμάτι γαλάζιου ουρανού, αλλά δεν ήταν πουθενά... μας βαρέθηκε και μετακόμισε!
Αδύναμοι μπορεί να είμαστε ως μονάδες, ασήμαντοι ποτέ. Ειδικά εσύ Maya μου, έχεις αποστολή τώρα. Να μας θυμίζεις τα χρώματα που μας εγκαταλείπουν. Ρούφα ότι έχει απομείνει, κι αποτύπωνε! Συνέχεια! Θα μας χρειαστεί...
Και σήμερα επιμένω: Χαμογέλα, σου πάει :)
@elena72
ναι μπούχτησε με τις βλακείες μας και γειά σας. ακόμη και τα λίγα που είχαμε ως δεδομένα: θάλασσα, ο μπλέ ουρανός, τα ξερά τοπία...
πως θα τα κρατήσουμε αυτά τόσο που τα πολεμάμε? πως?
"Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
θα ξαναέβαφα γαλάζια την θάλασσα..."
Λυγίζει η γη με τα τέρατα που την κατοικούν και την πατούν τόσο βάναυσα.
όλα σήμερα μουσταρδί και γκρίζα. δεν μ'αρέσουν τα απόκοσμα χρώματα. πρέπει να πιστέψω που λες οτι δεν είμαστε ασήμαντοι. ώστε να κάτσω με το μικρό πινελάκι ν'αρχίσω πάλι την αναπαλαίωση.
απο τότε που άρχισα να διαβάζω bloggers-πολύ πριν υπάρξω εδώ- σιγά σιγά είδα πως δεν είμαι τουλάχιστον η μόνη ασήμαντη! είμαστε αρκετοί.
σε φιλώ πολύ και ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ με κόκκινο του καρπουζιού και μπλέ του παλιού μας ουρανού.
χ
Γυμνά τοπία που συμπληρώνουν "γυμνούς" ανθρώπους.............
μικρέ μου πρίγκηπα
εγώ το γυμνό τόχω για όμορφο. τώρα όλα τούμπα έρχονται...
χ
Post a Comment