Καλημέρα πρωί-πρωί! Σε συνέχεια του πολύ συγκινητικού post της φίλης adiple
εχτές...
Κοριτσάκι Μου
Κοριτσάκι μου, μες στο βουβό πηγάδι του φεγγαριού σου 'πεσε απόψε το πρώτο δαχτυλίδι σου. Δεν πειράζει. Αργότερα θα φτιάξεις άλλο να παντρευτείς τον κόσμο μες στον ήλιο. Γιατί δεν είναι κοριτσάκι να μάθεις μόνο εκείνο που είσαι, εκείνο που έχεις γίνει, είναι να γίνεις ό,τι ζητάει η ευτυχία του κόσμου. 'Αλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ' τη χαρά που δίνεις Να το θυμάσαι κοριτσάκι. Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν τον ύπνο σου. Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου. Θέλω να σου φέρω ένα σταυρουλάκι αυγινό φως δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό να σου φωτάνε μη σκοντάψεις
Γιάννης Ρίτσος (για τη κόρη του...)
Λογιών λογιών γονείς υπάρχουν. Αλλοι τα καταφέρνουν κάπως, άλλοι αναρωτιέσαι τι σκεφτόντουσαν όταν αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο ανθρώπους- με τι προσόντα. Μεγάλη η εξουσία, εύκολη η λεία. Θέλει ωριμότητα για να μπορεί κανείς να σέβεται τον μικρό άνθρωπο που σε κοιτάει στα μάτια και απο σένα περιμένει τον κόσμο όλο.
Θάθελα να είχα νοιώσει τέτοια προστασία απο τον πατέρα μου, τέτοια στοργή που να μου δώσει τα φτερά να πετάξω ψηλά και να βλέπω τον κόσμο όλο στο μέγεθος του. Τόκανα γιατί έχω μια μητέρα που μόνο ποίηση δεν έγραψε για μένα. ό,τι άλλο είναι δυνατόν να δώσει μάνα, το είχα. Και έτσι, έμαθα να πετάω, να προχωράω, να μ'αγαπάω, να μην διστάζω.
Αυτή την δύναμη τώρα νάχω άστρο, για να βοηθήσω τα κοριτσάκια μου να μεγαλώσουν με μαγεία, αγάπη, αθωότητα και ωριμότητα. Να τις στηρίξω για να είναι αυτόνομες, ολόκληρες και το πιο δύσκολο: να τις γεμίσω ομορφιά για την ζωή, ώστε να μην σκοντάφτουν στην ασχήμια και τις βρωμιές. Να το καταφέρουν καλύτερα κι απο μένα που τόσο το παλεύω τώρα.
Λάθη κάνουμε όλοι οι γονείς, όλοι οι άνθρωποι.
Τίποτα πιο σημαντικό δεν θα βρεθεί στον δρόμο μας απο αυτή την ευθύνη.
Ας ελπίσουμε να τα κάνουμε με αγάπη. Καλημέρα...
11 comments:
Γλυκειά μικρομάνα έτσι είναι:
ευθύνη μεγάλη να μεγαλώνεις παιδιά.
Δύσκολος ο δρόμος και χωρίς χάρτες.
ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ, ΕΥΚΟΛΗ Η ΛΙΑ! πόσο όμορφα περιέγραψες το μεγάλο μας έγκλημα.
και παρακάτω:
"να τις γεμίσω ομορφιά για την ζωή, ώστε να μην σκοντάφτουν στην ασχήμια και τις βρωμιές" δρόμος με καρφιά αλλά σωστός δρόμος που θα βγάλει σε όμορφους προορισμούς...
...και ξέρεις κάτι φιλενάδα; Θα τα καταφέρεις γιατί έχεις γεμάτη καρδιά...
Με συγκίνησε όχι το ποίημα αλλά τα λόγια σου!
Φιλιά πολλά
κράτα με, να σε κρατώ!
adiple μου
ματς-μουτς σκαστά!
ευχαριστώ γι'αυτό που είπες...
φεύγω σαβ/κο. την κυριακή θα επανέρθω δριμύτερη και μαυρισμένη. όχι απ'το κακό μου ελπίζω!
χχχ
Ευτυχώς που σκέφτεσαι έτσι
όμορφα και θετικά,
τόσο λαμπερά,
που ξεχνάς – και κάνεις πολύ καλά – την κατηγορία εκείνων των γονέων που εγώ αποκαλώ αυτόματους και δυστυχώς αποτελούν τη μεγαλύτερη, την οδυνηρότερη κατηγορία: είναι αυτοί που παντρεύονται «γιατί έτσι πρέπει», που εργάζονται «γιατί έτσι πρέπει», που ζουν κάπως «γιατί έτσι πρέπει», και το χειρότερο κάνουν παιδιά «γιατί έτσι πρέπει». Αυτούς, κάποιος –όποιος λέω- θα ‘πρεπε να τους εντοπίζει, να τους αφαιρεί αυτό το δικαίωμα…
Γιατί φέρνουν στον κόσμο παιδιά – κακότυχα κι αυτά τα έρμα – που δε θ’ αγαπηθούν σωστά, που δε θα μεγαλώσουν με αρχές και κρίση, αλλά θα ‘ναι ικανά μόνο να υπακούουν, να πειθαναγκάζονται, να μετατρέπουν την όποια ενέργειά τους σε λάθος πράξεις. Τι κρίμα σ’ αυτά τα παιδιά, τι χαρά για τ’ άλλα, που έχουν γονείς, έτοιμους ν’ αναλάβουν το ρόλο τους, να αναθρέψουν την επόμενη γενιά, που αξίζει να ‘ναι καλύτερη από τη δική μας…
απόβραδο φιλί, ο γιάννης
Είσαι το πιο γλυκό "χαμόγελο"
:-)
Καλημέρα
Καλά να περάσεις φιλενάδα!
και να προσέχεις τον ήλιο, δεν είναι ο καλύτερος μας φίλος μετά από όσα έχουμε κάνει στο περιβάλλον.
Μανούλα, γλυκιά καλημέρα και αγκαλιά...:)
Σ'ευχαριστω ΚΟΡΗ της ΜΑΝΑΣ που σάγαπησε τοσο και τοσα της χαρισες.
Μ'εκανες να κλαψω και σ'ευχαριστω και παλι και πολυ. Να γραφεις. Μη μας ξεχνας.
Γιάννη μου δεν ξέρεις πόσο συμφωνώ και πολλές φορές λέω, να περνάνε εξετάσεις οι επίδοξοι γονείς. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να γίνουν τόσο σημαντικοί.
και μετά αρχίζει ο συνειρμός σκέψεων: και ποιός θα εξετάζει και θα κρίνει αν κάποιος είναι κατάλληλος, με τι κριτήρια, κλπ κλπ
φαύλος κύκλος.
αυτό το "ετσι πρέπει" μεγάλος νταλκάς. ευτυχώς κάποιοι μας μπορούμε και τον σνομπάρουμε. πάλι καλά να λέμε. είμαστε και λίγοι αλλοιώς. για να δούμε.
αυτοί οι "αυτόματοι" γονείς όπως λές, είναι οι υπεύθυνοι των μετέπειτα ανθρώπων που γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε, που δεν ξέρουν να χαιδέψουν, που δεν μπορούν να αγαπήσουν.
Δείξε μου τους γονείς σου να σου πω τι θα πάθω μαζί σου...
ευτυχώς λίγα παιδιά απ'αυτά πάνε παραπέρα απο μόνα τους.
καλησπέρα χχχ
@adiple
και που είσαι ακόμα...έλα που δεν πιστεύω στις οργανώσεις να βοηθήσω λίγο. παρακολουθώ βουβά την καταστροφή μας...
παρ'όλ'αυτά, λίγο κάηκα. να θυμηθώ τότε που δεν μας ένοιαζε. και μετά έκανα ένα μακροβούτι και άνοιξα τα μάτια. σας φέρνω αυτή την εικόνα για να βγάλουμε την εβδομάδα! ήταν κάβλα στιγμή.ταξίδι...
φιλιά πολλά χχχ
@diva
ευχαριστώ και σε φιλώ. νάρχεσαι. προσπαθώ να χαμογελώ πιο πολύ κάθε μέρα -για σπάσιμο - που θα πάει...θα τα γυρίσω όλα τούμπα!
χχχ
@αντώνης
φιλιά φιλιά και σε σένα
@κρυφή ελένη
i can see clearly now
it's gonna be a bright sun shiny day...
xxx
Καλημέρα και καλή μας εβδομάδα...
Κράτα τις στιγμές!
Φιλιά ! ! !
Πολύ αισιόδοξο και παρήγορο το σχόλιό σου Maya μου. Μακάρι όλοι να μπορούσαν ν΄αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους με το σεβασμό που έτσι κι αλλιώς απαιτεί η ξεχωριστή τους οντότητα... Με κάνεις να χαμογελω αισιόδοξα.
Φιλια,
Ε.
Post a Comment