Άρωμα αυθάδικο...

Ανοίγω λίγο τα παράθυρα.

Σπρώχνω να ξεκολλήσω τον χειμώνα.

Τρίζουν τα παντζούρια

της ψυχής μου με

πολυκαιρισμένη σκόνη,

πέπλο επικίνδυνης Σαλώμης.

Προκλητικά εισχωρεί μέσα μου

άρωμα καλοκαιριού

Αρχή αγνή σε κόσμο σάπιο

Χρώματα ξεδιάντροπα λικνίζονται

χαϊδεύοντας τους τοίχους

της αγριεμένης καρδιάς μου

Σαστίζω ένα βήμα πίσω…

μαγεμένη από την έκπληξη

να ντρέπομαι τόσο ηδονικό φως

που όλα τα ζαλίζει,

Ξεβράζοντας την αλήθεια.

Χωρίς αιδούς τεφτέρια.

Ελάτε πορφυροί πόθοι

τυλίξτε με και πάλι

σε δροσερή παράδοση.

Κι ας είναι τούτο

το πρώτο χάδι της αναγέννησης,

Το πρώτο σκίρτημα

ελεύθερης

ανάσας

ζ ω ή ς.

Δική Μου Είναι.

UPDATE:

*ακούγεται το "πού να σου εξηγώ..." με την θεοδωρα σταυρου και τον φίλιππο πλιάτσικα. και ουχί την χ.αλεξίου που είπα εγώ! ευχαριστώ αν ακούς μου! :)

**αφιερωμένο στον αν ακούς που λέει να μην μιζεριάζω... :) και που μόλις χρήστηκε ιππότης!

Ακαταστασία

Άτακτες σκέψεις.

όσο κι αν τακτοποιώ. κάτι μου ξεφεύγει. ανικανοποίητη. ανίκανη να προστατευθώ. πάλι ξέχασα να βάλω κρέμα. αταξίες αντι-γήρανσης. σκληραίνω. και δεν ήθελα. ψεκάζω δάκρυα για ενυδάτωση. αμέτοχο το πρόσωπο μου, υπομένει. σκουπίστε. τελειώσατε. δεν μένει χαμόγελο ρεκλάμας. πόσα ψέματα διαφήμισες. τα μάζεψα στο καλάθι των απλύτων. και περιμένω. σκόνη για το πλυντήριο. την μαζεύω απο τα λόγια πούμειναν. και μετά, το στίψιμο. ξανά. έμεινα μόνη να συγυρίζω του κάθε φόβου σου την παρέα. αισθητικά ακατάστατη. σβήνω το τσιγάρο. πάνω στην εκτίμηση που γάριασε. επίπονα απαθής. οι άτακτες σκέψεις να μπερδεύουν ό,τι στρώνω. και έξω ήλιος. με βροχή. τα αλλόκοτα μαζί.

................................. *ακούγεται το "come away with me" της norah jones. απαλό ... το χρειάζομαι.

Θέατρο καλύτερα...

Και να, όταν σκεφτόμουν ότι δεν γίνεται τίποτα ενδιαφέρον στην Αθήνα…

«Warum? Warum?»

Γιατί? Γιατί? Αναρωτιέται ο Peter Brook…

Η Αττική Πολιτιστική Εταιρία στα πλαίσια του «Θέατρο Χωρις όρια 2008» φέρνει ξανά τον Peter Brook στην Αθήνα! Μετά την πρεμιέρα στο Schaspielhaus της Ζυρίχης στις 17 Απριλίου, θα παρουσιάσει την τελευταία του σκηνοθετική δουλειά των Research Plays στην Αθήνα, στο θέατρο Δημήτρης Χορν στις 19 και 20 Μαίου.

Γιατί θέατρο?

ο Peter Brook για δεύτερη φορά χρησιμοποιεί την γερμανική γλώσσα παρ’ότι άγγλος. Ευτυχώς για μας, θα υπάρχουν ελληνικοί υπέρτιτλοι! Μια ενδιαφέρουσα βόλτα στις ρίζες, την γλώσσα και την δημιουργική διαδικασία του μοντέρνου θεάτρου. Χωρίς να επιδεικνύει ή να παρουσιάζει θεωρίες . Στόχος του η αφύπνιση: «“The important thing is to make living things visible”.

Μπήκα στο site της Αττικής Πολιτιστικής Εταιρίας και έχει πολλά ενδιαφέροντα. Μετά τον Peter Brook, θα φέρουν το «Περιμένοντας Το όνειρο» σε σκηνοθεσία Irina Brook. Ναι, είναι η κόρη του P.brook, με τελείως δικό της στυλ όμως και βλέμμα. Το «Όνειρο καλοκαιρινής Νύχτας» του William Shakespeare από τελείως ανδρικό θίασο και πάρα πολύ χιούμορ. Πολύ κοντά δηλαδή στον αρχικό τρόπο απόδοσης του έργου… Αυτό θα έρθει στην Αθήνα 22,23 και 24 Μαΐου. Έχω διαβάσει κριτικές και λένε ότι η Irina Brook μεταφέρει μαγεία… Από τα πιο αγαπημένα μου του Shakespeare έργα, θέλω οπωσδήποτε να το απολαύσω μαγικά!

Μετά το χιούμορ, οι σκοτεινές αντιθέσεις. «Molora». Μια νοτιοαφρικάνικη ματιά στην Ορέστεια του Αισχύλου (και όχι πεντάωρη!) Η παράσταση αυτή παίχτηκε στο Barbican του Λονδίνου και θεωρείται συνταρακτική παράσταση. Molora θα πει τέφρα. Σε σκηνοθεσία της βραβευμένης Yael Farber, μια πανέμορφη νοτιοαφρικάνα με άποψη και ζωντανή μουσική… Αυτό στις 28,29, και 30 Μαίου. Οι London Times το είπαν «Αριστούργημα! Θέατρο, βγαλμένο από την ψυχή!»

Για να δούμε…Το υψηλό επίπεδο έρχεται εδώ. ΕΜΕΙΣ μπορούμε να το κρατήσουμε…?
*ακούγεται το fidelity της regina spector............................................................... UPDATE: οι πληροφορίες... στα σχόλια

Κι ο Ζορό ζορίζεται!

Νάναι τα ‘περιττά κιλά’ του χειμώνα?
Νάναι η ανία της άδειας ζωής?
Νάναι απλή αδιαφορία προς τους ανθρώπους?
Νάναι η ομάδα «Ετσι-είμαι-εγώ» που με ‘τρομοκρατεί’?
Νάναι η αλλαγή της θερμοκρασίας?
Ή μήπως έχουμε απλά πλεόνασμα σε μαλάκες?
...

Για πάμε την άσκηση ανανεωμένη:
Αγαμίδια εσύ που μετράς την ακοινώνητη αδυναμία σου προς τον θάνατο πιο σημαντική από την απώλεια του φίλου σου. Grow up!
Αγαμίδια εσύ που βαρέθηκες να την παίζεις και εκτοξεύεις δυσαρέσκεια και ποταπή ειρωνία προς άλλους που δεν σε ενοχλήσανε. Απλά επειδή δεν τους καταλαβαίνεις. Get a life!
Αγαμίδια εσύ που δεν μου στάθηκες αλλά τώρα που έχεις την ίδια εμπειρία θες να σε ακούω μέχρι τελικής πτώσης. Tough luck!
Αγαμίδια και συ που επωφελείσαι της δικής μου αξιοπρέπειας για να βρεθείς τελικά με τζάμπα πίνακα. Δεν ξεχνώ!
Αγαμίδια εσύ που δεν χορταίνεις τα φώτα πάνω σου. Συνωστισμός εγωπαθών… γίνατε πολλοί και δεν σας προλαβαίνω…Γρήγορα στην μαμά σου για χάδια!
Αγαμίδια και συ που νομίζεις πως επειδή περνάει ο καιρός περνάει και το δίκιο μου. Ποτέ δεν θα συγχωρέσω χωρίς να ακούσω συγνώμη. You still make me sick.
Αγαμίδια εσύ που είχες το θράσος να ζυγίσεις το πολύ μου με την ψευδαίσθηση σου ότι με φτάνεις. Πόσο λίγος είσαι… μα πόσο…
Αγαμίδια στην τελική τζάμπα μάγκες μου. πλημμυρίσαμε ...

WHAT BOTHERS ME DOES NOT EXIST. (μια μέρα θα το καταφέρω, πού θα μου πάει… κοντά είμαι…)
*ακούγεται το "you bloody motherfucking asshole" της martha wainrwright για ενίσχυση. το λατρεύω και πάλι ευχαριστώ στιχάκια μου που μου το γνώρισες...

Ένα μπουκέτο συναισθήματα...

Μάιος.

Κυλάει ο καιρός πιο γλυκά τώρα…

Και γω με το βλέμμα μπροστά

Να μην ζαλίζομαι.

Ανακατεύομαι στα ταξίδια.

Κοιτάζω λοιπόν πέρα.

Λουλούδια και χρώματα παντού.

Όλα έχουν στηθεί για την ηδονική γιορτή.

Τα πουλιά επιστρέφουν με νοσταλγία.

Οι μέλισσες φορούν τα εργατικά τους

Και με τραγούδι ξεκινούν τον χορό.

Ένα μπουμπούκι βαλσαμωμένο στον πάγο

Ακονίζει τα νωπά αγκάθια του.

Η γήινη σκάφη ξασπρίζει τα σύννεφα.

Ο ήλιος γυαλίζει την επιφάνεια της θάλασσας.

Τ’άγρια τεντώνονται να φτάσουν τον ουρανό.

.

Μυροβόλος ο μάης κλαδεύει την σκυτάλη του.

Στολίζεται ερωτικά για την τελετή λήξης.

Κατάνοιξη ιερή.

Για λίγο όλα σωπαίνουν με σεβασμό.

Το μεγαλείο της φύσης με προσκαλεί πάλι.

Διακρίνω μακρυά τον όμορφο παντοδύναμο θεό μου.

Λιώνω από επιθυμία και το ξέρει. το καλοκαίρι...

Επιτέλους θριαμβευτής θα κάψει το κρύο μου.

Καλοκαιρινά μάγια…

«Μάγια, έλα…» μου γαργαλάει στο αυτί... .

.

*ακούγεται εις διπλούν το τραγούδι που λιώνω αυτές τις μέρες. (ευχαριστώ δημοσθένη που μου βρήκες το πρωτότυπο) "without blame"με την marianne faithfull και τον ismael lo και το ελληνικό λέγεται "ιστορία παλιά" με την ελευθερία αρβανιτάκη και τον χρήστο θηβαίο.

***ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ γλυκά ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ!