Τελευταία εβδομάδα της έκθεσης. Βρέθηκα εκεί τυχαία. Η πόρτα ανοιχτή. έτσι μπήκα. Είχα καιρό να δω χρώματα, τόσο βουτηγμένη στην καθημερινότητα… και δύσκολα πια θαυμάζω κάτι. Όμως το γλυπτό αυτό, με σταμάτησε. Δυνατές γραμμές το ξεχώριζαν από τ’άλλα. Στάθηκα εκεί για ώρα. Μαγεμένη. Ακολούθησα το σχήμα του, πρόσεξα την έκφραση του. Νόμισα ότι έλεγε κάτι μόνο σε μένα. Ιδέες, ανάγκες, και αγάπη για το πρωτότυπο… τα άδειασα όλα πάνω του.
Κάποια στιγμή που κανείς δεν κοιτούσε, το άγγιξα. Ήθελα να νοιώσω την υπόσχεση. Σκληρό μάρμαρο απάντησε τα δάκτυλα μου. το περιεργάστηκα, το χάιδεψα… και ξάφνου, εκείνο, άρχισε να αλλάζει μορφή. Οι οπές έκλειναν η μία μετά την άλλη. Η λεία επιφάνεια αντέδρασε στο άγγιγμα μου. τράβηξα τα χέρια μου γρατζουνισμένα.
Είναι τέχνη αυτό που δεν καταλαβαίνω?
Συνέχισα να το θαυμάζω. από απόσταση – δεν μπορεί τυχαία να μου τράβηξε την προσοχή…
Πήγα πολλές φορές να το ξαναδώ. Κάθε φορά κοιτούσα τις μαύρες του πτυχές και φανταζόμουν χρώματα να χύνονται. Ακολουθούσα τις σκοτεινές στροφές του, μυστικός χορός σε περίτεχνα σχέδια. Και πόθησα να αξίζει το σκίρτημα μου. εκείνο όμως, συνέχισε να κλείνεται. Κάθε φορά ένοιωθα λιγότερες αποχρώσεις. Την τελευταία, το προσπέρασα δύο φορές μέχρι να το βρω. Τίποτα δεν θύμιζε την ουσία
πούχα δει.
Και τότε κατάλαβα... Ότι εγώ ήμουν η ομορφιά που είδα. Τα δικά μου χρώματα άλειψα πάνω του. έκανα τα δικά μου όνειρα στην υπόσχεση του. Οι λέξεις ταίριαζαν γιατί εγώ τις έκανα στίχους…Εκείνο ήταν πάντα ένα μαρμάρινο γλυπτό που δεν μπορείς να σμιλέψεις με χάδι. Σκληρό και απόμακρο σε στροβιλισμούς του Εγώ του. Είχε ήδη παγώσει ολομόναχο. Κάποτε…
*ακούγεται το yulunga (spirit dance) των dead can dance.
**τα γλυπτά είναι η εξαιρετική δουλειά δύο άγγλων, του tim noble και της sue webster.
37 comments:
ειμαστε Εμεις αυτοι που δινουμε πνοη στα αψυχα..
φιλακι
Το γλυπτό...εσύ...εγώ..τα όνειρα σου..τα όνειρα μας...ειναι όλα φτιαγμένα από το ίδιο υλικό...μία υπέροχη "σούπα" ενέργειας που αλληλεπιδρά ..και όλα μαζί είναι ΕΝΑ..απλώς η "φτωχή" μετάφραση που κάνει ο ανθώπινος εγκέφαλος προσπαθώντας να εξηγήσει το ακατανόητο ,μας κάνει να νομίζουμε ότι διαφέρουμε από το "απέναντι"...ευτυχώς κάποιες φορές όπως αυτή που περιγράφεις maya μου , αυτή η μικρή ρωγμή στο "πραγματικό" ,αυτή η ένωση με το άψυχο ,μας κάνει να νοιώθουμε ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από την πεζή καθημερινότητα γύρω μας .. και είσαι τυχερή που έχεις αυτη την "ματιά" που σου επιτρέπει να βλέπεις αυτό που δεν βλέπουν όλοι...μια γλυκιά καλησπέρα
@φεγγαραγκαλιές...
αυτό λέγεται και τεχνητή αναπνοή...
αυτόφωτη ομορφιά θέλω να βρω.
η άλλη είναι παντού
και τόσο κενή...
καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχχχ
@κρύο
είναι απίστευτο...
είδες την ΑΛΛΗ πλευρά...
απο αυτό που περιέγραψα.
η εναλλαγή του άψυχου
με το πραγματικό...
δεν θέλω να το εξηγήσω άλλο.
μου άρεσε ο τρόπος που σκέφτηκες.
:)))))))
πολύχρωμη καλησπέρα!
χχχχχχχχ
υγ.και...τώρα που το σκέφτομαι,
πάλι καλά που έχουμε και την φαντασία.
αυτό που είπες δηλαδή.
μεγάλη πολυτέλεια...
Εσύ, τα γραπτά σου, ο τρόπος που συναισθάνεσαι και αναπνέεις, μας μεταφέρεις εντυπώσεις και μας καρδιοχτυπάς... εσύ είσαι η ομορφιά :)
Καλή Βδομάδα ναχεις Μάγια μου...
και ναι ξέρω ότι είσαι καλύτερα :)
Η επιτυχία ενός έργου τέχνης δε βρίσκεται στο τι θέλει να σου πει, αλλά στο τι σε κάνει να αισθανθείς. Μοιάζει να είναι ένα, αλλά δεν είναι.
Είναι όσα και τα ζευγάρια μάτια στα οποία μένει εκτεθειμένο και όσα συναισθήματα φορτίζουν το κάθε ζευγάρι ματιών κάθε φορά.
Το έργο τέχνης είναι εσύ, γι' αυτό όποτε το βλέπεις, ποτέ δεν είναι το ίδιο.
Καλό σου βράδυ :)
@adaeus μου
τι μεγάλη στιγμή ε?
είναι η πιο μεγάλη αλήθεια.
κάποιες φορές και πικρή.
μιλάω για το άψυχο.
πολλές φορές είναι και ανθρώπου...
ό,τι φορτώνουμε (σαν αντανάκλαση) πάνω στον άλλο.
η ομορφιά σίγουρα ξεκινά απο μας.
όχι απο απέναντι.
σ'ευχαριστώ γι'αυτό που λες.
για τα γραπτά μου.
είναι ο μόνος τρόπος που βγαίνουν απο το κεφάλι μου...
:)
καλό μας βράδυ
πιο ήπια όνειρα για απόψε
χχχχχχχχχχχχχχχχ
@ευαγγελία μου
ναι
κάθε φορά θα δούμε κάτι άλλο
γιατί δεν είμαστε ποτέ τελείως ίδιοι.
αλλά η βάση παραμένει.
κάτι σου πάει ή δεν σου πάει.
και γω ποτέ δεν παραπλανήθηκα απο την φήμη ενός έργου.
αν μ'αρέσει, μου κάνει.
αν όχι,
αναγνωρίζω την σημασία του
αλλά δεν θα το νοιώσω πιο όμορφο γι'αυτό.
ή μου λέει, ή δεν μου λέει.
αυτά για την τέχνη.
πολύ ολιγόλογα...
αλλά για τις ιδιότητες που προσδίδουμε έξω μας...
εκεί είναι η άλλη πονεμένη ιστορία...
και επίπονα μαθαίνουμε :)
καληνύχτα σου...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
κομματια ενα ενα εγω..το γελιο μου,το κλαμα μου,τα νευρα μου,τα αναποδα μου,το μαυρο κ το ασπρο μου,οι αντιφασεις μου..κι εσυ να ψαχνεις να με βρεις στο σκελετο απο ολα αυτα..κοιτα τη σκια στο τοιχο..εκει θα με δεις.(σορυ για την ασχετη αγανακτηαη αλλα με οδηγησε η εικονα των γλυπτων)
καλημερα..
@κατερίνα μου
όλα τα μικρά σε κάνουν εσύ
και εσύ
αποτέλεσμα όλων αυτών...
πού κοιτάει ο καθένας πρώτα?
τι φαίνεται?
τι είναι απο τα δύο πιο πολύ?
το ίδιο?
τότε ποιός αντέχει να δει καθαρά
και τα δύο σου?
...
έτσι ακριβώς κάνουμε και μεις
στους άλλους.
δεν ξέρω τι βλέπουμε...
πόσο στολίζουμε το βλέμμα
πόσο το προστατεύουμε
για να βλέπει μόνο αυτά που
απεγνωσμένα θέλουμε να βρούμε...
ή αν βλέπουμε αυτό που είναι
και γι'αυτό είμαστε τόσο απογοητευμένοι...
μεγάλη κουβέντα...
καλημέρα πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχ
καλημέρα μαγια μου
καλά εσύ όπου δεις ανοιχτή πόρτα μπαίνεις;
θα συμφωνήσω με την ευαγγελία στο "Το έργο τέχνης είναι εσύ, γι' αυτό όποτε το βλέπεις, ποτέ δεν είναι το ίδιο".
υγ: υπέροχοι dead can dance!
Οταν κάποιος μικρός άνθρωπος ,που νοιώθει ολοένα οτι γίνεται μικρότερος ,αποφασίζει να γατζωθεί στο ΦΩΣ ,να μεγαλώσει κι ας ματώσει κι ας πονέσει, τότε μοχθει πάνω σε σκληρές σάρκες της γής. Σίδερο ,μάρμαρο Τα δάχτιλα ματώνουν .Τα μάτια πρήζονται.Ο ιδρώτας τρέχει σε όλο το κορμί του . Εισπνέει κάπνα και σκόνη ,όμως εκπνέει Τέχνή. Αυτός, ο καλλιτέχνης , οταν μοχθεί, έχει μόνο ένα όνειρο που τον κρατάει ,να συνεχήσει .Ένα όνειρο που μόλις περιέγραψες στην ανάρτησή του. Να αγγίξει τις ψυχές των ανθρώπων όπως το Απολλωνιο Φώς , άγγιξε την δική του.
@στιχάκια μου
μα ακόμη και στα χρώματα
δυό άνθρωποι
μπορεί να μην συμφωνούν
οτι βλέπουν το ίδιο...
σκέψου σε μια έκφραση τέχνης...
σκέψου τους ανθρώπους...
τον ίδιο που κάποιος αγαπάει
ο άλλος δεν τον αντέχει...
τι διαλέγουμε να δούμε
τι εν γνώση μας δεν κοιτάμε?
καλημέρα
άρχοντα της μετακόμισης
dead can dance υπέροχοι πάντα...
πάλι καλά που η τάλισκερ
δεν έχει περάσει ακόμη
να με βρίσει!
:)))))))))
@ο τρελλός του χωριού
να πονέσει και να ματώσει...
συνειδητή απόφαση των λίγων.
οι πολλοί θα βολευτούν σε ασπίδες/μαξιλάρια
και τίποτ'απ'αυτά που περιγράφεις δεν θα νοιώσουν...
τι κρίμα...
αλλά ναι.
κάποιοι
μικροί που τολμούν...
όταν κάποιος ΖΕΙ
τότε μοχθει πάνω σε σκληρές σάρκες της γής.
...το είπες υπέροχα.
ακριβώς έτσι βιώνω αυτή την διαδικασία
και νοιώθω τυχερή κάθε φορά που έχω την δύναμη να πληγωθώ.
σ'ευχαριστώ για τα λόγια σου.
μου μίλησες πολύ.
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
είσαι ο καλύτερος τρελλός γι'αυτό το χωριό. :)))
Σε αποθύμησα λέμε!!!!!
επειδη τωρα πινω καφε ...
κι επειδη ειμαι εμμονικη με καποιες μορφες τεχνης
και επειδη απεχθανομαι να μην καταλαβαινω
κι επειδη αλλα βλεπω κι αλλα σκιαγραφουνται στον τοιχο
και δεν γκουγκλιζω
και δεν ειμαι και στις πολυ καλες μου για να ενεργησει η μεταδοτικοτητα
κι επειδη αυτο που ακουω παραδοξως μου αρεσει
θα μεινω να το ακουσω
και ξαναρχομαι
(ποια ειναι η αοιδος ?
εκεινη η ιου ιου απο την Γιουροβιζιον περισυ??
η..δεν θυμαμαι λεπτομερειες ..¨?)
@ντίβα μου
πολυπεθυμισμένη εξίσου
το πρωί σε επισκέφτηκα
αλλά βγαίνοντας απο μια
πολύ δύσκολη εβδομάδα
(δες παρακάτω...)
δεν είχα το μυαλό να μπω
στην μονομαχία/κουβέντα που έχετε
με τον xkont.
σλόουλι επανέρχομαι...
:)))))
έμαθα και τα dial-upικά σου προβλήματα!
κακομοίρα!!!
διπλή η τιμή μου
νάρθεις ως εδώ σερνάμενη!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@τάλισκερχάλιαλέμε!!!
άμα σου αρέσει και το βαριά έθνικ κομμάτι...
μα αλήθεια ανησυχώ τώρα!!!!!!!!!
είναι dead can dance
και δεν νομίζω οτι έχουν παίξει
γιουροβιζιόν.
μπορεί και να μην το ξέρω? μπορεί.
όσο για τα γλυπτά,
είναι απο τα λίγα conceptual art
που καταλαβαίνω την δύναμη τους.
για ένα απο αυτά
χρησιμοποίησαν 6 μηνών σκουπίδια τους
για να το τελειώσουν.
η ιδέα του τι φαίνεται
τι είναι
τι μοιάζει
τι κρύβει
όλο αυτό μου γεννάει σκέψεις.
το βρίσκω φρέσκο
άρα η τέχνη εδώ τουλάχιστον προχωράει.
σαφέστατα δεν θα ήθελα
ένα τέτοιο γλυπτό σπίτι μου
να βλέπω τα σκουπίδια (!)
αλλά με κόλλησε η άποψη τους
όταν τους πρωτοείδα!
το κείμενο πάλι...
σκουλαρίκι θα περάσουμε καμιά ώρα ή μπα...?
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ναι χαρα μας....
εσυ η ομορφια στο αψυχο και παγωμενο....
τα δικα σου χρωματα και το δικο σου χαδι πνοη εδωσαν....
απ τα μάτια σου ....
και μεσα απ αυτα ομορφαινει ο μικροκοσμος μας....
φιλι...φιλι...
@μαρίνα μου
καλώς την!
σε σκεφτόμουν και χτες...
πέρασα απο σένα
αλλά δεν ήμουν για να γράφω...
(δες παρακάτω...)
αναρωτιέμαι
τα παιχνίδια που κάνουν τα μάτια
όταν θέλουν τόσο πολύ να δουν
κάτι καλύτερο
απ'αυτό που φάινεται...
μήπως καμιά φορά
-μάλλον το ξέρω ήδη-
προσδίδουμε περισσότερα
λόγω ευσεβών πόθων...
αλλά δε βαριέσαι...
έστω και για λίγο
περνάμε καλύτερα!
έστω και για λίγο...
το λίγο που αξίζει
όλα τα πολλά.
(τα άλλα... ξέρεις ποιά...)
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.χαρηκα που πέρασες. είσαι καλά?
ορκιζομαι
μολις μπηκα στο μπλοκ σου και ηταν τερμα η μουσικη
ηρθε ο μικρος μου λεει
"Μαμα πας καλα? τι ειναι αυτο..ο Χοτζας???"
ΧΑΧΑ και που εισαι παρακαλω??
οχι για να μην λες!!!
θυμωσα ! παω για υπνο!
Σου στέλνω τις ευχές μου για Καλή Ανάσταση!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ :)
@τάλισκερ
είχε συνοδευτική μουσική ο χότζας?
...
άσε.
άκου πού είμαι!
μέχρι που μας έκανες την τιμή να εμφανιστείς
0:44 παρακαλώ
ήμουν εδώ
ονλαιν.
σιγά την επιδερμίδα πια
που πας κι έρχεσαι απο ύπνους!
να κατσικωθείς κάπου ξύπνια
να με βρεις!
πριγκήπισσα αναποδούλα.
και επειδή είδα οτι πήγες την χαρίκλεια αλλού
αποφάσισα να μην σου ξαναμιλήσω.
γειά σου τώρα.
ξερά. ναι,ναι.
@ευαγγελία μου
να περάσεις υπέροχα όπου βρεθείς.
εγώ δεν είμαι των γιορτών
άσε που δεν τρώω και αρνί...
αλλά ευχαριστώ για τις ευχές. :))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Και η επιστροφή της ευγνωμοσύνης :)
@αντώνη μου?
...
μ'έχασες.
να πω ψέματα?
άμα θες, elaborate please...
να μην νοιώθω και βλαξ
(που έλεγε κι η γιαγιά μου!)
καλησπέρα γλυκιά
χχχχχχχχχχχχχχ
Αν και για άλλους λόγους το έγραψες, σε ευχαριστώ, που με το ποστ αυτό βλέπω κάτι από μένα... εσύ ξέρεις άλλωστε
Υπέροχες εικόνες "βγαίνουν από το κεφάλι σου" και τις ζωγραφίζεις πανέμορφα με λέξεις, ίσως γι' αυτό και το γλυπτό σου όπως λες είχε τόσα χρώματα ... μα φαντάσουν να μην κατέληγε παγωμένο μάρμαρο, φαντάσου να περίμενε εκεί το δικό σου άγγιγμα για να πάρει πνοή, να τρέξει αίμα μέσα στις φλέβες του, να ανασηκώσει τα θολά μάτια, να σου δακρύσει από ευγνωμοσύνη, να ... μονάχα φαντάσου! Αξίζει ο κόπος, δεν αξίζει?
Τις καλύτερες μου ευχές για όμορφες γιορτές κοντά σ' αυτούς που αγαπάς
@δημοσθένη μου
παρακαλώ.
δεν κάνει τίποτα.
:)
πολύ δύσκολα άλλωστε
τα λόγια του ενός
εννοούν τα πάθη του άλλου...
παίζουμε με τις εκφράσεις
μπας και συναντηθούμε καμιά φορά... αυτό είναι όλο το μαγικό της επικοινωνίας.
έλα φιλιά!
χχχχχχχχχχχχχχ
@λάκη θλιμμένο
αχ ...
...φαντάσου...
αξίζει τον κόπο
και θα συνεχίσω να φαντάζομαι και
να κοιτάζω με μάτια χρωματιστά
γιατί θέλω να αντικρύσω
την ομορφιά που περιγράφεις.
και επειδή πιστεύω οτι υπάρχει.
με συγκίνησες απόψε. πολύ.
όμορφη νύχτα νάχεις φίλε μου.
χχχχχχχχχχχχχχχχ
H Talisker ειμαι!
θελω να κανω ενα σοβαρο σχολιο!!
κοιμησου εσυ θα το δεις αυριο..
"Η αποχωρηση της εκτιμησης" ειναι ο τιτλος
κι εγω για κανενα τριημερο υπολειτουργουσα και δεν το επιασα..
τωρα το πιανω!
Σορρυ
ειναι φριχτη η αποχωρηση της εκτιμησης
-ΜΙΚΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ...
γι αυτον που παυεις να εκτιμας
και για σενα και οσα ενιωσες ..
μερικες φορες γμτ παθαινω μπλακ αουτ!
ειχε τοσες ωραιες πασες αυτο το ποστ
και τις εχασα
οκ
ΟΚ!
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΤΡΑΒΗΞΩ
αλλα ενα θα σου πω...
οποιος και οτι δεν αξιζει την εκτιμηση σου στην αγαπη ..
delete!
και τωρα μπορω να ανεβω στο χαλι της Φαρα!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
και μην πεις παλι που ειμαι γιατι ναμαι!!!!
@τάλισκερχωριςάκι μου
νάσαι.
πάνω σ'ένα χαλί να πετάς.
και μετά λες
γιατί προδοσία?
ο καθένας διαλέγει
τι βλέπει
τι θέλει
τι εισπράττει.
και είμαστε τόσο διψασμένοι
για εκτίμηση
εγω...
ψάχνω τόσο απεγνωσμένα για θαυμασμό στους ανθρώπους...
δεν λέω να μαζευτώ!
θέλω να πιστεύω.
απο κυνισμό και μόνο
γίνομαι αισιόδοξη.
και θα παραμείνω.
αλλά ναι.
πονάει όταν γκρεμίζεται μια ιδέα.
είναι σοκ να βλέπεις γυμνό τον άλλον
απο τα στολίδια που λάμπουν στην αρχή...
λίγοι είναι όμορφοι γυμνοί.
καλημέρα φιλενάδα
καλημέρα.
καλημέρα.
είναι καλή μέρα.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Ωραια τα πες, μπραβο, συμφωνω :)
Αυτο το παθαινω με τα τραγουδια. Ενα μελαγχολικο τραγουδι χωρισμου εγω μπορει να το ερμηνευσω σαν αισιοδοξο τραγουδακι νεας αρχης και ξαφνου να το ακουσω και να σκεφτω που την ακουσα την αισιοδοξια αφου ειναι λυπημενο. Το τραγουδι παντα ιδιο, εγω διαφορετικη απο μερα σε μερα, απο ωρα σε ωρα!!
Να αφησω και τις ευχες μου (και τα βαριεμαι αυτα!!!) σου ευχομαι Καλο Πασχα Maya μου, να περασεις οπως ακριβως το εχεις αναγκη !!!
xxx
Πολυ σωστα..
Περασα να σου αφησω τις ευχες μου..Καλή Ανάσταση να εχεις, να περασεις καλα αυτες τις μερες όπως επιθυμεις εσυ!! Φιλιά!!
@ντίντι μου
ναι. το ίδιο τραγούδι
σε κάθε φάση μας
μας λέει άλλα.
...αλλά μέρα με την μέρα?
ώρα με την ώρα?!!!
να το κοιτάξεις αυτό...
αχαχα
και μια ερώτηση κρίσεως:
(απο κάποια που επίσης βαριέται)
αφού τα βαριέσαι
γιατί απο το πρωί
τρέχεις στα μπλογκς για ευχές?
ψυχανγκαστικό μου κάνει.
κοίτα το και αυτό.
ωραία. τώρα που σ'έκανα χάλια
τι άλλο να πω...?
δεν πιστεύω να με παίρνεις πολύ σοβαρά?
το "όπως τόχεις ανάγκη"
μεγάλη ευχή!
νάσαι καλά κατερίνα μου!
και συ!!!
σε φιλώ
χχχχχχχχχχχχχχ
@roadartist μου
απο το πρωί θέλω να σε επισκεφτώ!
νάσαι καλά
και νάχει ωραίο καιρό
να λιαστούμε!
(άλλα λενε αλλά που ξέρεις?
ευχές κάνουμε...)
φιλιά απογευματινά
χχχχχχχχχχχχχχχχ
Μαγια μου
απο το πρωι τρεχω για ευχες για να τελειωνω γιατι δειλιαζω να μην το κανω..... θα το κοιταξω ομως ;)
xxx
Post a Comment