Μια μυρωδιά θανάτου
εισχωρεί μακρόσυρτα
στα ρουθούνια της ψυχής μου.
Κολλάει στα τοιχώματα
σφραγίζει τα παράθυρα
επιβάλλεται…
Μοίρα μαυροφορεμένη ήδη
κοιτάζει γύρω της
να διαλέξει τι να πρωτοκλάψει.
κάθε τέλος πανηγυρίζει τον ερχομό του
στο σκοτεινό γλέντι της τελείας.
Ανυπεράσπιστες ελπίδες μέσα μου
σπαρταράνε σε πρόβα πένθους
και γω συνοδεύω την άκομψη πομπή,
εκκρίνοντας πίκρα απ’την χολή
με βαθύ αντίλαλο.
Μια μυρωδιά θανάτου
με πνίγει αδίστακτα…
Δολοφόνος κατά συρροή
έστησε τα όπλα του αθόρυβα
στις σκιερές στοές του ελάχιστου
και προσμένει…
Οργανισμός σε αδράνεια…
Σαν χλωροφόρμιο με ναρκώνει
αυτή η μυρωδιά θανάτου
ανθρώπων. και αξιών. και σημασίας.
Πριν ακριβώς από την σύγκρουση
δεν βρίσκω τις λέξεις να τρομάξω πια.
περιμένω
με την απόκοσμη μυρωδιά
βουλιαγμένη παντού μου ............................................ *ακούγεται "ο λόγος της σιωπής" απο την δήμητρα γαλάνη και τον παύλο σιδηρόπουλο...υπέροχο αγαπημένο σκοτεινό...
64 comments:
...πριν ακριβως απο την συγκρουση,δεν χρειαζονται οι λεξεις..καλημερα(οσο γινεται).
μυρωδια θανατου γιατι;\
στην καρδια της ανοιξης;;
φιλι
.
ένα από τα καλύτερα, που ‘χω διαβάσει σε σένα…
κι είναι τραγελαφικό…
η ζωή
συχνά περισσότερο ο θάνατος
παίζουν ένα αδιάκοπο παιχνίδι
στο παρόν, τη μνήμη μας,
τις εντυπώσεις μας γι αυτό τον κόσμο…
…τότε είναι που νιώθουμε τα πιο έντονα συναισθήματα…
αθεράπευτα / άρρωστα / εν τέλει και λυτρωτικά…
…αλλά για τη λύτρωση,
μας είναι αναγκαία
η ύπαρξη της τελευταίας τελείας
που τόσο ιδανικά αναφέρεις…
φιλι φιλι
σ’ αγαπάμε/σε σκεφτόμαστε
κάθε στιγμή, όποια στιγμή
Επιλογος..
Ήταν ένας νέος ωχρός. Καθόταν στο πεζοδρόμιο.
Χειμώνας, κρύωνε.
Τι περιμένεις; του λέω.
Τον άλλον αιώνα, μου λέει.
"Που να πάω"
Όσο για μένα, έμεινα πάντα ένας πλανόδιος πωλητής αλλοτινών πραγμάτων,
αλλά... αλλά ποιος σήμερα ν' αγοράσει ομπρέλες από αρχαίους κατακλυσμούς.
"Χρωματίζω πουλιά και περιμένω να κελαηδήσουν"
Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.
"Τραγουδάω, όπως τραγουδάει το ποτάμι"
Κι ύστερα στο νοσοκομείο που με πήγαν βιαστικά...
Τι έχετε, μου λένε.
Εγώ; Εγώ τίποτα, τους λέω. Μόνο πέστε μου γιατί μας μεταχειρίστηκαν,
μ' αυτόν τον τρόπο.
Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.
"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν' ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."
Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ
"μια μικρή ανεμώνη." έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.
Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ' όνειρα στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ' τους αγγέλους.
Ήτανε πάντοτε αλλού.
Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.
"Sos, Sos, Sos, Sos
Φυσάει απόψε φυσάει,
τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι φυσάει,
κάτω από τις γέφυρες φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.
Φυσάει απόψε φυσάει,
μες στις κιθάρες φυσάει.
Δώσ' μου το χέρι σου φυσάει,
δώσ' μου το χέρι σου."
----------------------------------------
Τάσος Λειβαδίτης
..το εχεις..
Ο θάνατος που δεν μπορεί να ξαναγίνει ζωή. Που δεν αφήνει περιθώρια. Που είναι απόλυτος, αμετάκλητος...
Κι όμως αυτός και μόνο φέρνει μηνύματα ζωής.
Το θέμα είναι υπήρχε ζωή πριν τον θάνατο;
Ξέρω ότι έχει απλώσει το πέπλο του πολύ κοντά σας, όπως ξέρω πως ότι και να κάνει πάντα άσχημος θα είναι, αλλόκοτος...
Κουράγιο...
η άνοιξη είναι μια πληγή πάνω στο κορμί του γιατί ζωή γεννάει...
@κατερίνα μου
ο λειβαδίτης τελικά
με αγγίζει πολύ...
διάβαζα, διάβαζα
και μεγάλωνε η περιέργεια μου.
καταλάβαινα, ένοιωθα
και έψαχνα να τον βρω...
ευχαριστώ για το κομμάτι αυτό.
τι τυχεροί που είναι οι δημιουργικοί άνθρωποι!
που μπορούν τουλάχιστον να εκτονώσουν το χάος της ψυχής τους
με λέξεις...
...όσο γίνεται...
ε...?
πολλά φιλιά
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
@φεγγαραγκαλιές
δεν το ξέρεις...?
η άνοιξη που γεννά
είναι πολύ κοντά με το τέλος ενός χειμώνα...
γι'αυτό πασχίζουμε να αντέχουμε τον θάνατο.
μόνο τότε μπορούμε να αντέξουμε
με σεβασμό την λίγη χαρά.
ναι, μυρωδιά θανάτου
στη καρδιά της άνοιξης...
τόπες καλύτερα απο μένα.
καλησπέρα
χχχχχχχχχ
@γιάννη μου
αδιάκοπο παιχνίδι...
ζωής και θανάτου
τι διαφορετικά που αντιλαμβανόμαστε
τον θάνατο
αλλά τι παράξενο,
που φτάνουν στιγμές,
που τον προσκαλούμε...
του ζητάμε λύτρωση...
όταν η ζωή γίνεται τόσο
ανυπόφορη...επίπονη, ανέλπιδη...
τότε τον βλέπουμε αλλοιώς.
τον προσκαλούμε να βάλει αυτήν την τελεία
ενώ ξέρουμε οτι πονάει το τέλος.
καμιά φορά...
η τελεία είναι πιο εύκολη απο τα αποσιωπητικά.
και γω ΔΕΝ μιλάω ποτέ ΜΟΝΟ για το προφανές...
σε φιλώ πολύ
πολύ
πολύ
πολύχρωμα.
και αγκαλιά
μεγάλη
πελώρια
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@κατερίνα μου
διαβάζω και ξαναδιαβάζω...
είναι αποσπάσματα ε?
τι να πρωτοσχολιάσω
που με άγγιξε...?
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
@αλεξάνδρα μου
όσο μεγαλώνω
τόσο καταπαβαίνω την νανογραμμή που
χωρίζει τις δύο όψεις σε κάθετι.
μα κάθετι.
τίποτα δεν στέκει μόνο του.
καμια γέννηση.
κανένας θάνατος.
είμαστε πλασμένοι
να προχωράμε με όλα τα χρώματα...
στολισμένοι ομορφιές και αγκάθια.
άνοιξη και χειμώνα.
γέννηση και θάνατο.
αναγέννηση και νοσταλγίες.
και κάθε επεισόδιο
κάθε ιστορία
μια μικρή μακέτα
της πορείας όλων.
the big picture.
γράφω ασυνάρτητα?
όπως νοιώθω την ζωή σήμερα...
καλησπέρα φιλενάδα
φιλί γλυκό
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ειναι στιχοι καλη μου..τραγουδαει ο βασιλης παπακωνσταντινου..να εχεις ενα ηρεμο βραδυ..
κατερινα..
...Καμιά φορά η θλίψη, το πένθος και οι δύσκολες στιγμές, δημιουργούν διαμάντια! Καταπληκτικό κείμενο, μα τώρα που το γραψες γρήγορα να σβήσουμε όλες τις κακές σκιές και τις απόκοσμες μυρωδιές.
Καλό σου βράδυ Μάγια μου με χαμόγελο :)
έρχομαι να σε προσκαλέσω στο παιχνίδι μου, αλλά για άλλη μια διαφορά διαπιστώνω ότι είσαι η ειδική σε αυτό! κάθε ποστ και μια μουσική ιστορία, μιαν αποκάλυψη! αν θες παίζεις καλή μου!
καλή βδομάδα!
Μια λύτρωση πασχίζει να βγει. Είναι έτοιμη...
Όταν ακουμπάς το θάνατο, τον απομυθοποιείς, του αλλάζεις όνομα γιατί έτσι θέλεις ΕΣΥ, γιατί θέλεις να του τη "σπάσεις"! Τίποτα δε μπορεί να σου σταθεί εμπόδιο αν εσύ ΘΕΛΕΙΣ να τον ξεφτιλίσεις. "Το σκοτεινό γλέντι της τελείας" σταματά εκεί που αρχίζει η καινούρια παράγραφος, με το ίδιο μελάνι, αλλά άλλες λέξεις που έρχονται απρόσκλητες, χωρίς να τις ψάξεις...
Δεν μπορώ να καταλάβω, μόνο να νιώσω...
Καλό βράδυ!
Φιλί!
@κατερίνα ---> Αααααααα!
να νοιώθω ζώον που δεν κατάλαβα?
:)
καλό μας βράδυ
θα ψάξω να το βρω
μόνο με την ιδέα της φωνής
του βασίλη παπακωνστανίνου
σε τέτοια λόγια...
ανατριχιάζω.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@καλέ μου adaeus
μακάρι νάχα την γόμα που χρειάζεται
αυτή τη στιγμή να τα σβήσω!
αλλά δεν πάει έτσι.
έχεις όμως δίκιο
και τόχω νοιώσει πολύ εδώ
να φεύγει ένα βάρος
αφού γράψω.
πολύ καληνύχτα μας
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.και το πρωί θα σου κάνω επίσκεψη. WHERE ARE MY MANNERS?!!!
τόχω χάσει τελευταία...
μου λείψατε όλοι.
@equilibrium!
αααα! τι ωραία ιδέα!
ήρθα και είδα.
χωρίς υπόσχεσεις κλπ
θα το δω πότε
γιατί πολύ με ενδιαφέρει
(μπράβο που το σκέφτηκες!)
αλλά θέλει χρόνο...
καλό μας βράδυ
και πολύ ευαριστώ
για τα όμορφα λόγια που μου έφερες!
χχχχχχχχχχχχχ
υγ.....ευΧαριστώ εννοούσα!
μούφυγε το χ
και πήγε στα φιλιά?
αχαχα
καληνύχτααα
@κόκκινη καλή μου ομπρέλλα
το ξέρεις οτι
όταν νοιώθεις,
καταλαβαίνεις
ό,τι χρειάζεται?
σε φιλώ πολύχρωμα!
τα είπες.
δεν ξέρω πώς αλλοιώς να στο πω.
τα είπες.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ωπα!!
μεινε εκει που εισαι ..ηρθα!μισο να διαβασω!
O θανατος ..επιπονη και μακρα διαδικασια ...
μα γλυκο μου παιδι κανεις δεν ειναι αθανατος..
μετα τον θυμο και την αποδοχη
σου ευχομαι να νιωσεις την ελευθερια
λενε πως τη νιωθουν οι βασανισμενες ψυχες που πεθαινουν μην αντεχοντας τους πονους απο μια κατακερματισμενη υγεια...
και λενε
πως μεσα στον πονο
αυτοι που μενουν πισω
ελευθερωνονται..
απο την ανισχυρη λυπη γι αυτον που λυωνει
κι απο την ανισχυρη οργη
για οσα παιρνει μαζι του
και οσα δεν προλαβαν να δωσουν
δωσε οσα προλαβεις ...
κι υστερα μετα τη λυτρωση και το βουβο κλαμμα
εχε μαλακα τυλιγμενες τις πολυτιμες αναμνησεις
και σε φιλω γιατι σημερα θελω να το κανω!
H φωτο ειναι τελεια ..!
Ακολουθώ την σιωπηρή πομπή σου με σεβασμό...
Και τούτο γνωρίζω.
Ω, γλυκή μου εαρ.
Πεθαίνω για να ζω…
Ζω για να πεθαίνω…
Ταξίδι ψυχής κι αν αναψυχής το όλον
ως το άπειρο.
Όμορφη η κατάθεσή σου.
Καληνύχτα γλυκιά μου maya
Η ζωή και ό θάνατος, σε έναν αέναο χορό, από το βάθος του χρόνου.
Αρχίζει η ζωή, ακολουθεί θάνατος και πάλι ζωή, και ξανά και ξανά, όπως ή μέρα ακολουθεί την νύχτα.
Δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.
Ανανέωση, συνεχείς ανανέωση και αύξηση της ομορφιάς.
Καλή εβδομάδα
..........................
@τάλισκερχωριςάκι μου
συμφωνώ απόλυτα.
αυτή είναι η διαδικασία.
όταν μιλάμε για πραγματικό θάνατο τουλάχιστον.
και ουέ κι αλίμονο
αν δεν αποδεχτείς το απόλυτο.
όσο άδικο κι αν είναι.
όσο για τους άλλους θανάτους
τους κύκλους που κλείνουν
τα κεφάλαια που τελειώνουν...
εκεί θέλει άλλη ωριμότητα
γιατί τίποτα δεν είναι τόσο φανερό
στην διαδικασία του τέλους.
η φωτό... ναι...
pre-raphaelites...
κάποτε κάποιος μου είχε κάνει ένα
πολύ όμορφο κοπλιμέντο
και παραμένει μια ατμόσφαιρα
που αγαπώ πολύ...
το τραγούδι?
μην σε ρωτάω?
πάλι δεν αντέχεις?
τι θα σε κάνω...
καλημέρα
(ξέρεις τι παράξενα που μπορεί να την εύχεται ο καθένας με τις ευχές που κουβαλάει...?...!)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@μάιρα μου
να μείνεις εδώ
είναι όμορφη η καλή σιωπή
και το βουβό βάδισμα
ευχαριστώ που κατάλαβες...
και ναι, ψυχή και αναψυχή
το όλον.
όλα κρίκοι που κάνουν την εικόνα περίτεχνα απλή
όμορφα δύσκολη
αλλά αξεπέραστη.
καλημέρα
χχχχχχχχχχχχ
υγ.ξελαμπίκαρες απο το πολύ τρέξιμο στην δουλειά? :)
@αλέξη μου
δεν ζητάω κάτι άλλο.
απλά αφήνω να μου ξεφύγει ένα 'αχ'.
...με απόλυτο σεβασμό
στην υπέροχη διαδοχή των χρωμάτων μας.
έτσι είναι
και να γιατί είναι τόσο πολύτιμη η κάθε στιγμή!
νάσαι καλά
καλή μας μέρα
θα βγει ήλιος σήμερα?...
χχχχχχχχχχ
@δημοσθένη μου
δεν το συζητώ!
χχχχχχχχχχχχχ
ξεψυχάει ο Απρίλης...
@candyblue μου
...
το παίρνω σαν ευχή.
τραβάει και μια κούραση η άνοιξη
με τόσο χειμώνα να σβήνει...
κύμα μιας θάλασσας...
να πάρει μαζί της
τα ζόρικα.
γίνεται?
καλημέρα!
χχχχχχχχχχχ
Πόσο πολύ ταιριάζουν οι Προραφαηλίτες σε αυτή την ατμόσφαιρα και τους στίχους :)
@αντώνη μου
καλησπέρα!
νάσαι καλά -
το ξέρεις οτι
ΔΕΝ ήξερα
οιτ ελληνικά
τους λένε προραφαηλίτες?!!!!
ακούγεται κουλό αλλά
δεν το ήξερα!
φιλιά απογευματινά
με πέτυχες στον καφέ
πριν το μπαλέτο...
χχχχχχχχχχχχχχχχ
Με φοβιζει η πορεια λιγο πριν το θανατο, η αρρωστια και το σαπισμα. Ανθρωπων, στιγμων, αξιων.....λες κι εχει υγρασια μουλιαζει το σωμα και φτανει το τρεμουλο ως το κοκκαλο. Σταζει η ζωη και δεν εχεις ουτε ενα καφομπρικο να μαζεψεις λιγη. Αχ Μαγια μου τι υπεροχο τραγουδι διαλεξες!!!
Ξερεις κατι;;... εγω θα κανω την διαφορα στον κοσμο.....κι αν σου ακουγεται υπερβολικο ...σε συγχωρω. Μπορεις να το δικαιολογησεις με την ηλικια μου αν δε θελεις να το σκεφτεις ! :)
xxx
Πανε να διαβασεις σε μενα αν θελεις κατι για τα κεφαλαια που τελειωνουν....ισως βοηθησει, ΙΣΩΣ λεω αν και δεν το βλεπω :)
xxx
@ντίντι μου
λοιπόν το ξέρεις οτι δεν είχα σκεφτεί το ρήμα "φοβάμαι" για την πορεία λίγο πριν τον θάνατο?
με κατρρακώνει, ναι
με διαλύει, σίγουρα
και δεν το θέλω.
αλλά τι να φοβηθείς?
συμβαίνει ήδη.
και είναι θλίψη ύπουλη
με αναλαμπές ελπίδας
(wishful thinking).
αυτό είναι το χειρότερο.
ενιγουέι,
δεν αναφερόμουν μόνο στον θάνατο ανθρώπων.
αλλά άλλο θέλω τώρα να μου πεις:
τι εννοούσες με το 2ο κομμάτι?!!!
είμαι μέσα, αν αλλάξεις τον κόσμο!
σούπερ!
γουστάρω τρελλά
να νοιώθεις κάτι τόσο ωραίο!
μια χαρά θέλω να το σκέφτομαι :)))
φιλιά αναμονής
λέγε! λέγε!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Στο δευτερο κομματι εννουσα τον θανατο αξιων...... εγω θα κανω τη διαφορα....παμε μαζι αν θελεις στον σεβασμο και στην αληθεια.......................................θα ειναι η Ταλι εκει (αχαχαχαχαχαχα)
σε φιλω!!!!
Eγ μολις ξυπνησα
!!!!!!
δε καταλαβαινω τιποτα ποιον θα σκοτωσουμε ακριβως?
@ντίντι οκ!
κατάφερες να την μπερδέψεις!
αχαχα
και τώρα που κατάλαβα
πάλι μου αρέσει
που πιστεύεις οτι θα κάνεις την διαφορά!
:))))))))
@αχ βρε τάλισκερ...
φτιάξε καφέ και τα λέμε...
:)))))))))))
έχουμε δουλειά φαίνεται.
κάτι να σκοτώσουμε
κάτι ν φτιάξουμε τον κόσμο...
τι να σου πω?
και γω ψάχνομαι για την ώρα...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.άσχετο:
(αλλά κάπου πρέπει να το πω!)
εγώ πάλι
αυτόν τον αλέξανδρο ζήβα
που πάει παντού
και αφήνει copy/paste
το ίδιο σχόλιο
καιρό τώρα
χωρίς ποτέ να διαβάζει τους άλλους
δεν θα τον επισκεφτώ.
Θα το προσπαθήσω, κι ελπίζω να βγάλει κάποιο νόημα...
Αν κάτι έχει πεθάνει, κάντου την κηδεία του. Έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία.
Σου έχει τύχει να μαθαίνεις ότι κάποιος έχει πεθάνει, αλλά να είναι ας πούμε κάπου μακριά, να μην πήγες στην κηδεία και μετά από καιρό, να ξεχνιέσαι καμμιά φορά και να νομίζεις ότι ζει;
Αυτό σου έχει τύχει για κάποιον στου οποίου την κηδεία παραβρέθηκες;
Καταλαβαίνει κανείς τι λεώ;;;
Αν καταλαβαίνει και μπορεί να το εκφράσει καλύτερα, ας το κάνει παρακαλώ...
Καλημέρα!
@εστρέλλα μου
μια χαρά κατάλαβα τι λες
αλλά για μένα δεν ισχύει.
μου έχει τύχει σε πολύ κοντινούς μου
μετά απο καιρό
να θέλω να σηκώσω το τηλέφωνο να τους πάρω
την γιαγιά μου π.χ.
και πρόσεξε
βέβαια ήμουν στην κηδεία
και ήμουν και εκεί
την στιγμή που πέθανε.
μια χαρά ξεχνιέμαι
καμιά φορά
τύπου
"ε, εντάξει,
πέρασε ο καιρός
μούλειψε.
ας την πάρω να της πω..."
με άλλα λόγια,
χάλια επιχείρημα έχεις.
αχαχα
καλημέρα επίσης!
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
Άστο, δεν κατάλαβες...
Ήταν a long shot, anyway...
Όταν μάθω να μιλάω, να επανέλθω!
Φιλούμπες!
βρε κατάλαβα!
C L O S U R E.
που λένε κι οι ανερικάνοι.
ε?
ε?
γαρδούμπες.
οι κηδειες γινονται μεσα μας..μονο τοτε κλεινει το οποιο κεφαλαιο στη ζωη μας..ταδε εφη κατερινα.
μηπωσ να αλλαζετα αναρτηση ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΤΑΤΗ????
@κατερίνα μου
μαζί σου.
όλο το απ'έξω...
είναι ...
απ'έξω.
χχχχχχχχχχχχχχχ
έχετε τόοοοσο δίκιο
ΥΨΗΛΟΤΑΤΗ.
ήλπιζα να ανέβω λίγο
και νάχω κάτι αισιόδοξο να πω.
...
δεν συνέβη.
:)
θα το παλέψω όμως αργότερα.
ούτε να δουλέψω μπορούσα σήμερα.
έχω κατεβάσει το ένα δωμάτιο
της κόρης
και πετάω
πετάω
πετάω.
όπου μπορεί ο καθένας
ξεκινάει...
:)))))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
όπως έγραψα και στο παιχνίδι, "ο θάνατος είναι ο νόμος".
κι εμείς αιώνια ανυπάκουοι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συμβιβαστούμε με το τέλος, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το δεχτούμε. κρύβει και μια ματαιοδοξία αυτό, δεν δεχόμαστε ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να το νικήσουμε.
ύβρις...
αντί να χαιρόμαστε το δώρο που μας δόθηκε, παλεύουμε να νικήσουμε το αναπόφευκτο...
φιλιά γλυκιά μου
υγ. σου έγραψα και κάτω στα παιχνίδια. ρίξε μια ματιά.
@μορφέα μου
λες είναι αυτό?
και γω,
τόσο εν αρμονία με την ιδέα της ελευθερίας,
δεν θάχα πρόβλημα να φεύγουν οι άνθρωποι
κάθε τόσο...
αλλά αυτό το τελεσίδικο του θανάτου...
δεν μπορώ να το γραπώσω σωστά σαν σκέψη.
είναι αυτό το μοναδικό "για πάντα".
αλήθεια, γιατί μόνο αυτό να είναι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...?
...
ύβρις, ναι.
γι'αυτούς που φοβούνται να ζήσουν,
να κυνηγήσουν
να προκαλέσουν.
σαν να μην τους φτάνει ο χρόνος.
γι'αυτό και γω
το μόνο που θέλω
είναι φτάνοντας εκεί
να είμαι "γεμάτη" απο ζωή.
τότε θα σας χαιρετήσω χαμογελαστή.
...
πάλι καλά που μούπες για το σχόλιο στα παιχνίδια!
ενώ μούρχονται τα νέα σχόλια με μειλ,
αυτό τόχασα!
πάω τώρα να σου απαντήσω...
καλησπέρα γλυκιά
χχχχχχχχχχχχχχ
έρχομαι την πέμπτη....
χεχεχεχεχεχεχε......!
(αν πέφτω μέσα και είσαι στην αθήνα, γιατί με τον τελευταίο την πάτησα!!!)
Εικόνες που θα λάτρευες, μάτια, χέρια, φωνές και ήχοι άλλοι.
Όλα γρήγορα περνάνε, χάνονται, και ποτέ δε θα τα δεις.
Στο τέλος θα γλυτώσεις, μόνος, μακρυά. Μία γραμμή η ζωή σου.
Πως έφτασες στο τέρμα θ΄απορείς, τι απόγινε η υπολοιπή σου ζήση.
Το χέρι άδειο. Το τρύπησε σφαίρα που σημάδευε την καρδιά.
Πέρασαν χρόνια που ένα χέρι βάσταγε ζεστό.
Κρύο το βλέμα, άδειο κλουβί ο νους, κανένα περιστέρι.
η ζωη δεν ειναι ποτε αρκετη.
ποτε δεν λες χορτασα...
κι αν λες οτι εισαι ετοιμη και "γεματη" γελιεσαι.
παντα θα θες κι αλλο.
παντα θα ζητας λιγο ακομα.
παιζουμε με τις λεξεις και τις σκεψεις του θανατου και γοητευομαστε...μα...
ποτε η ζωη δεν ειναι αρκετη...
Απλά υπέροχο, δεν θέλω να πώ κάτι άλλο.
@μορφέα μου
έλα συ και θα δεις!
άκου χεχεχεχε...
με το ποδήλατο...?
ε ρε γλέντια... χεχεχε
καλη μας μέρα!
χχχχχχχχχχχχχχ
@ανεμοσκορπίσματα
πολύ όμορφο...
στενάχωρο όμως.
δεν θέλω να φαντάζομαι έτσι απαισιόδοξα την τρίτη ηλικία.
η βαθιά τελειωτική μοναξιά...
ελπίζω οτι κάποιος μπορεί
να υπάρχει μέχρι τέλους
για να μην νοιώθει κανείς
οτι έκλεισε το βιβλίο.
νάχεις μια καλή μέρα νικόλα μου
χχχχχχχχχχ
@αν ακούς
δεν συμφωνώ.
δεν θέλω δηλαδή.
και τόχω δει.
μεγάλοι άνθρωποι
δεν νοιώθουν οτι χάνουν.
κουράζονται.
η καθημερινότητα είναι μονότονη
και οι ευκαιρίες δεν τους αφορούν
με τον ενθουσιασμό και την λαχτάρα
που έχουμε νέοι.
δεν συμφωνώ.
φτάνει μια στιγμή
που είμαστε ικανοποιημένοι
(αν ζήσαμε δυνατά)
και χορτάτοι.
δεν σου λέω οτι μπορεί κανείς εύκολα
να πει είμαι έτοιμος να φύγω
αλλά ελπίζω οτι μπορεί.
οι γύρω του ΠΟΤΕ δεν είναι έτοιμοι.
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχ
υγ.δεν αναφερόμουν αποκλειστικά σε ανθρώπινο τέλος αλλά και τους μικρούς θανάτους που πρέπει να δεχτούμε μες την ζωή...
@mahler76
φαίνεται πως ομορφιά υπάρχει παντού
ακόμη και στα πιο απόκρημνα...
νάσαι καλά.
δεν χρειάζεται να πεις κάτι άλλο.
:)
πολύ καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχ
-εγω τωρα ...εχω κατι να πω..
αλλα το καταπινω!:::)))
καλημερα κι απο δω !
Το "software" που μας περιβάλλει περιέχει όλων των ειδών τους κραδασμούς .... Αυτό που αλλάζει είναι η δική μας απόκριση σ αυτό που δεν φαίνεται.... Πάντα υπαρχει η μυρωδιά του θανάτου γύρω μας όπως και η μυρωδιά της ζωής και της αναγέννησης ... Κάθε φορά επιλέγουμε με τι θα συντονιστούμε.. Πολλές φορές τρομάζουμε όταν χάνουμε τον έλεγχο..Νομίζω ότι το μόνο που χρειάζεται είναι αποδοχή και άμεση δράση όταν επιβάλλεται..... Μια γλυκιά καλήμέρα
βρε τάλισκερ μου
τα καλύτερα καταπίνεις!
πες το κι ας πέσει χάμω!
:)
@κρύος
δεν είναι υπέροχη όσο και φοβερή
η ελευθερία μας
να αντιδράσουμε όπως θέλουμε
στο κάθετι?
με γοητεύει αυτό!
το ίδιο πράγμα
πόσο διαφορετικά μπορεί να το εισπράξουμε...
κι απο μένα
καλησπέρα πια
χχχχχχχχχχχχχχ
Post a Comment