Παιχνίδια Ποίησης...

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

Χρόνος είναι το φτηνό δωράκι

Που κάνει στην ιστορία

Η ιστορία μας

χρόνος όσα μας κρύβει ο φόβος

χρόνος είναι η ύπαρξη

δεν μας πιστεύει

εάν δεν βάλει τον δάκτυλον της

εις τον τύπον της σιγής μας

είναι

βράδυ ξεροβόρι

ούτε ταξί ούτε λεωφορείο

σε ποιάν ακριβώς στάση του χρόνου

μπροστά σε ποιάς αφετηρίας

τον καγχασμό;

Ξεροβόρι

να τρέμω από το κρύο

δίπλα μου εσύ

ίδιος με επιδείνωση καιρού

να με ρωτάς

αφού κρυώνεις τόσο

γιατί δεν φοράς τον εαυτό σου;

Κι εγώ με τέτοιο κρύο

πώς να γδυθώ να σου θυμίσω

ότι σ’τον είχα δώσει

αλλά κάπου τον έχασες

πώς ν’απογυμνωθώ να σ’το θυμίσω

αλλά έτσι πρέπει να δίνεται κανείς

στο ερώτημα τι είναι χρόνος

απογυμνωμένος ανέμελα, άφοβα

ανερυθρίαστα

όπως δένεται γυμνός ο θάνατος μας

στη φιλήδονη λήθη.

~*~

Το ΡΕΜΑΛΙ

Καταζητούμαι.

Διέρρηξα το βίο μου.

τι να έκανα,

μόνο με ξένα δεν τα έβγαζα πέρα

Είχα βλέπεις να τρέφω

εκείνο το ρεμάλι τον ψυχισμό.

Και τι βρήκα

Ένα δυό πρωινά, από λίγο το καθένα

σε φλυτζανάκι του καφέ να φανταστείς

δυό, τρία απογεύματα μέσα

Στο βιαστικό φέρετρο τους

Και σε ταπεράκι

αδιάβαστη, χωρίς ψαλμό, χωρίς θεό

η τέφρα μιας μεταιωμένης εκδρομής

σε κείνο το μαγευτικό ερημονήσι

μιας κοντινής υπόσχεσης σου.

Αυτά και ποιο το κέρδος;

Μόλις τα είδε ο κλεπταποδόχος

είπε

Τέτοια συνηθισμένα πράγματα

δεν αγοράζω.

Είμαι δύο ώρες τώρα και αντιγράφω ποιήματα του Pessoa, του Neruda, του Καβάφη, της Δημουλά, του Ρίτσου, του Hikmet, του Frost, του Milton, του Shakespeare. Όσο σκάλιζα κι αντέγραφα, θυμόμουν κι άλλους! τι να λέω τώρα… είμαι ζυγός. Με ταξιδεύουν πολλοί δημιουργοί, αγαπημένα ποιήματα πολλά. Δεν μπορώ να διαλέξω ούτε 2-3 ποιητές, ούτε 2-3 ποιήματα τους. Γι’αυτό αποφάσισα να σας παρουσιάσω εδώ δύο ανέκδοτα ποιήματα της Κικής Δημουλά που μόλις δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «η λέξη» οκτώβρης-δεκέμβρης 2007.

Είχα δεν είχα πάλι μπέρδεψα τους κανόνες του παιχνιδιού!

*τα ποιήματα διαβάζει η πανέμορφη Κική Δημουλά. **για τους πίνακες... 1ος : Porchie και 2ος Sedar Hizli.