Take a walk on the real side...

Είναι μια πλατεία πλακόστρωτη,

πολλών χρωμάτων αναμνήσεις.

Ο ήλιος ζεσταίνει τα αγέρωχα πλατάνια.

Αισθήματα συγκινημένα από την θέρμη του

Και υγρά από τον ίσκιο τους. Δύο πλευρές.

Ένα παγκάκι πολυκαιρισμένο ζόρια.

Λες, από πάντα, παύση σε διαδρομές.

Φαγωμένο στις άκρες από δυσκολίες.

Μόνο του αναλογίζεται τις ιστορίες.

Μια βρύση γλυμμένη δροσιά,

Ρέει ενάντια στην θερμοκρασία εκτός.

Σιωπή ομορφιάς απλωμένη νωχελικά.

Τα σταυροδρόμια περιμένουν

Γενναίες και φοβισμένες αποφάσεις

Με αγωνία ανθρώπινη, θαρρείς.

Στέκεται αναποφάσιστος κι αυτός.

Είναι ντυμένος βαριά στα χρόνια.

Ηλιαχτίδες τον παίζουν πονηρά.

Κείνος ψάχνει την σκιά ενοχλημένος.

Τον βλέπω εκεί, στα χέρια του βαλίτσες.

Ό,τι χωράει κι έχει μάθει σκληρά

Στοιβαγμένο ασφυκτικά για την συνέχεια.

Σιωπηλά κοιτάει τριγύρω

Να διαλέξει δρόμο για να φύγει.

Ένα πουλί περνάει μπροστά του.

Ξαφνιασμένος χαμογελάει.

Μα γρήγορα ισιώνει το πρόσωπο του.

Τρόμος τον πιάνει που αφέθηκε.

Σκληραίνει τα δάκτυλα στα χερούλια

Των δυσβάσταχτων αποσκευών του

Και κάνει ένα βήμα. Πιο πέρα.

Με την πλάτη γυρισμένη στο παγκάκι

Κι ας είναι τόσο, μα τόσο κουρασμένος.

Κοιτάζει τα πόδια του σαν ξένα.

Ήθελε κάποια στιγμή να πετάξει...

Ευγενικά αρνήθηκε την επιθυμία του.

Και νάτος εδώ με την θλίψη σαμάρι

Μετέωρος, χωρίς την χαρά της πτήσης.

Μόνος, κι αυτός θα αποφασίσει.

Τα βήματα του θ’ακουστούν

Πατώντας θύμισες πολλές.

Προκαθορισμένη ρότα.

Μα ένα ελαφρύ θρόισμα των φύλλων

Σαστίζει τις βαριές αποφάσεις.

Απότομα εισπνέει την έκπληξη του.

Και για μια στιγμή, νοιώθει ελαφρύς.

Για μια υπέροχη στιγμή

Είναι ελεύθερος να διαλέξει.

Η σιωπή του αγωνιά αντίξοες σημασίες.

Η βρύση συνεχίζει το δροσερό της λίκνισμα

Τα πουλιά μεθούν τους ήχους αμερόληπτα

Και ο ήλιος παίζει πάντα.

Η σκιά. είναι μόνο. αντίδραση.

*οι φωτογραφίες είναι απο το flickr.com

(με την σειρά των: photo-steve, joe hatfield, BalletDancer)

** η μουσική είναι του Lou Reed το τραγούδι "Take a walk on the wild side" ...