Saturday 6 October 2007

Feet firmly on the clouds...

Ο πρώτος έρωτας. Τότε. πάνε 20 χρόνια....

τότε που οι άμυνες δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη και αφήνεσαι σε αυτόν, ψυχή και σώμα σαν να μην υπάρχει αύριο. όχι, λάθος. γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλά αύριο. και σου ανήκουν. "Δεν είναι καταπληκτικό ότι έχουμε όλη την ζωή μπροστά μας να την κάνουμε ό,τι θέλουμε και μεις διαλέγουμε την αιωνιότητα μαζί?" έγραφα τότε.

και το πίστευα! θυμάμαι να νοιώθω άτρωτη. τόσο γεμάτη αγάπη που έγραφα με τις ώρες, ζούσα συνέχεια στο πιο απαλό σύννεφο. πραγματικά πίστευα πως ΟΛΑ μπορώ να τα καταφέρω. ο μεγάλος έρωτας. αυτός που μια φορά στην ζωή σου συμβαίνει έτσι απόλυτα. γιατί μετά οι πληγές, σου θυμίζουν συνέχεια να προσέχεις, να αμύνεσαι, να μην ξεχνάς να αγαπάς εσένα πρώτα. χάθηκα σε αυτόν τον πρώτο, αγνό, ολικό, καταστροφικό έρωτα.

κολύμπησα όλες του τις θάλασσες...

μαγεύτηκα στην νηνεμία πνίγηκα σε τρικυμίες λούστηκα στην φρεσκάδα του και χτυπήθηκα στα κύματα του ώσπου με πέταξε έξω στα βράχια.

εκεί κάθισα, καιρό πολύ. να επουλώνω τα τραύματα μου με γρήγορες ανάσες. αργότερα πιο σταθερές. οι ουλές έχουν μείνει παντού μέσα μου. κάθε τόσο που ανταμώνουν τον ήλιο, με τραβάνε λίγο, θύμηση γλυκόπικρη... ...μιας κοπέλας νέας, αμάθητης ακόμη στην πιο σκληρή εξίσωση, χωρίς σωστό αποτέλεσμα. με απέραντη τρυφερότητα την θυμάμαι. πόσο μάγκας ένοιωθε. που μπορούσε να αγαπάει τόσο, που μέσα από τα δικά του μάτια είχε μάθει να μετράει τον εαυτό της, που έψαχνε μάταια να χτίσει το βασίλειο του και αρκούνταν μόνο να είναι εκεί..

τι εύκολα που είχε τις απαντήσεις στις δύσκολες ερωτήσεις, πριν ρωτηθούν. με τι αφοσίωση κλειδαμπάρωνε κάθε χαραμάδα να μη χάσει μιάν ανάσα του, να προλάβει κάθε του επιθυμία... αδιαφορώντας συνειδητά για τις δικές της αναπνοές που όλο δυσκόλευαν κάτω από το αβάσταχτο κενό.

ο απόλυτος έρωτας.

"ποιός ποιητής μπορεί να περιγράψει τα ρίγη μου? ποιός μουσικός μπορεί να εκφράσει την ηδονή μου? ποιός ζωγράφος μπορεί να φτιάξει το χρώμα της αγάπης μου?" έγραφα...έγραφα, ένοιωθα.

και αγαπούσα κάθε του κύτταρο ξεχωριστά. Ζαλιζόμουν απο έρωτα, μαγευόμουν , λάτρευα κάθε του λάθος. Ζούσα γι’αυτόν. Δώρο που ποτέ δεν μου ζήτησε. είχα να το δώσω...το χρειαζόμουν. Ό,τι με ξεχώριζε από κείνον, το έπνιγα: την προσωπικότητα μου, την λάμψη μου, την υπόλοιπη ζωή μου. μόνο το "ένα" ήθελα να μετράω.

Ετερόφωτη ύπαρξη με δοσμένη ψυχή.

Ο πρώτος, μεγάλος, ολικός, καταστροφικός έρωτας.

Μέχρι που ένα ανεπαίσθητο εσωτερικό φτερούγισμα της ψυχής σου, σου ζητάει τα ρέστα. Σου θυμίζει ότι είσαι ξεχωριστός άνθρωπος. Υπάρχεις. Και τότε δεν μπορείς πια να παραβλέψεις την αδικία στην οποία υποβάλλεις στον εαυτό σου.

Έτσι επίπονα μάζεψα κάποτε τα ερείπια μου. Χρονοβόρα δουλειά. το πανέρι γέμιζε με κομμάτια μου πούβρισκα κάθε τόσο γύρω μου, υγρά από τα δάκρυα και κρύα από νεανικούς αναστεναγμούς.

Σήμερα, παρέα με κείνη την Μάγια, κάθομαι μερικές φορές με το πανέρι αγκαλιά, τα πιάνω ένα-ένα και τα χαϊδεύω, τους μιλάω. Δεν θέλω να ξεχάσω πόσο μπόρεσα να αγαπώ. όσο κι αν φοβίζει. Θέλω πάντα να μπορώ να νοιώθω. μετά απο μένα πια. δεν το ξέχασα ξανά. Γι’αυτό αγαπώ τα σκούρα μου όπως τα φωτεινά.

αν πήγαινα πίσω, θα την αγκάλιαζα και πλημμυρισμένη από λέξεις και προστασία, θα παρέμενα τελικά σιωπηλή.

πάλι να το ζήσει ολόκληρο θα την άφηνα. ώστε να φτάσει θριαμβεύτρια, να κουρνιάσει δίπλα μου. Να μπορούμε όπως τώρα να αναπολούμε, να βγάζουμε τις αναμνήσεις και να χανόμαστε μαζί στα ταξίδια που μας σμίλεψαν τόσο δυνατά ώστε να είμαι σήμερα εδώ, ανεβασμένη πάλι σ’ένα σύννεφο που όμως διάλεξα, με τα δύο πόδια σταθερά να με κρατούν. χαμογελαστή. μεστή. ολόκληρη.

Είμαι η απόδειξη που χρειάζομαι για να βουτήξω ξανά σε όλες τις θάλασσες που θα βρεθούν μπροστά μου. Γιατί νάμαι! Πιο φωτεινή από ποτέ. πιο ερωτική, πιο έτοιμη. Και το απόθεμα αγάπης τοκισμένο μύριες φορές μες τον χρόνο.

Το άγνωστο είναι πάντα ποιος θα το αντέξει έτσι…δυστυχώς. Γιατί σήμερα, δεν έχω τον παλιό μηχανισμό που απαλύνει τα ψέματα, μασκάρει τα λάθη και τους φόβους και επιτρέπει το λίγο. Τον πέταξα γιατί ήταν ελαττωματικός.

υγ. λέμε, λέμε για αγάπη, μοναξιά και θείο έρωτα... αλήθεια, εσύ αντέχεις να σε αγαπούν? ε! μην πει κανείς όχι και με ρίξει σαββατιάτικα...

50 comments:

maya said...

μια κουβέντα που είχαμε με τον γιάννη... μου σκάλισε τις αναμνήσεις...τις δυνατές και όμορφες, όσο κι αν λύσαγα απο πόνο κάποτε. αυτό που μένει είναι γλυκό. πόσο μακριά φεύγουμε απο τον κάποτε εαυτό μας,ε? χωρίς να αλλάζουμε τόσο...

σκόρπιες σκέψεις κάνω
μαζεύτε με.

γιάννης φιλιππίδης said...

Να σε μαζέψω εγώ καρδιά μου; Με τίποτα!
κι εκπλήσσομαι ευχάριστα που χτες, είπαμε μια κουβέντα
και σήμερα διαβάζω μια εκτεταμένη υπέροχη ανάρτηση…

Να σου πω ένα μυστικό;
Ποτέ δε δέχτηκα τον όρο «κεραυνοβόλος έρωτας»…

Εγώ αγάπη το λέω, αυτό που έπαθα στα 20, αγάπη και τώρα μετά από τόσα χρόνια ευτυχισμένου και συντροφευμένου βίου. Με παράλληλους στόχους, θέλω, προτιμήσεις, στοιχεία χαρακτήρα, αντιθέσεις που ξεπεράσαμε ξύνοντας την πέτσα μας ασφαλώς, πώς αλλιώς θα μπορούσαν δυο παιδιά, να γίνουν ώριμα, και να νιώθουν τα ίδια πράγματα και πολλά περισσότερα;

Γιατί είναι όμορφη η ρουφιάνα η αγάπη, κι ας είναι τις περισσότερες φορές παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, κι ας σπάμε. Μετά, θα μαζέψουμε τα κομμάτια μας και θα συνεχίσουμε.

Έτσι δε γίνεται και στις προοπτικές των ανθρώπων να γίνουν αληθινοί φίλοι;

Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι δε θα συνεχίσουν,

Γιατί δεν άξιζε στ’ αλήθεια…

..αν δε δοκιμάσουμε όμως, αν δε ρισκάρουμε, πώς θα προκύψει κάποιες φορές το πολυπόθητο φως που λάμπει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που προχωρούν μια σχέση…;

Φιλι διπλό
xx xx xx xx xx

(=10, κάθαρμα…!)

κι άλλο φιλι…

maya said...

γιάννη μου! δέκα με τόνο!!!

εκτεταμένη , δε λες τίποτα!
δεν μπορούσα να το κόψω πουθενά. χείμαρρος και λίγα τελικά είπα. πρώτη φορά δεν βρίσκω πού είναι η τελεία! και καθόμουν και κοιτούσα το κείμενο, πόσο μακρύ είναι και δίστασα να το ανεβάσω. αλλά υπάρχει πιο ανθηρό θέμα απο την αγάπη?

αγάπη.ειδικά σε τέτοιες λαμπερές σχέσεις όπως η δική σου που ατράνταχτα αποδεικνύει οτι γίνεται. ξέρεις έχω πάντα μια δυσπιστία στις μακροχρόνιες σχέσεις απο τα μικράτα. φοβάμαι τα "άζηστα" των νιάτων που καμιά φορά επαναστατούν ξαφνικά κι όταν πια δεν έχουν θέση.
μ'αρέσει που με βουβαίνεις με την ιστορία σου.

και υποκλίνομαι και στους δυό σας που καταφέρατε, μεγαλώνοντας, αλλάζοντας, ωριμάζοντας, να μην διαλέξετε διαφορετικά σοκάκια στο ταξίδι. δύσκολο πράγμα να τύχει. να συνεχίσουν ίδια τα ¨θέλω¨ σε αυτές τις ηλικίες...

α καλά, δεν μπορώ να σταματήσω σήμερα. τι ρομάντσα μ'έχει πιάσει? δεν έρχεται κάποιος να τραγουδήσει κάτω απο την βεράντα μου? λιώνω, λιώνω απο γλύκα απόψε.

χχ

χχ

χχ

χχ
χχ

χχ


έλα. αυτά πόσα είναι? όχι, πες.


αγάπης φιλιά με άρωμα νυχτολούλουδου μάτια μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

AΓΑΠΗ

μυστηριώδης, ελκυστική, ρομαντική, γλυκειά, μυροβόλος, παθιασμένη, διαχρονική, αναγκαία...

Γλαρένιες αγκαλιές

maya said...

@γλαρένια μου

αχ...Η ΑΓΑΠΗ!

"τ'είν'αυτό που το λένε αγάπη..."

"έρωτα μου όλα
έρωτα μου τίποτα
μη μ'αφήνεις τώρα
που είν'όλα πιο δύσκολα..."

φιλιά γλυκιά μου γλαρένια
έχεις πάντα θάλασσα εσύ
χχχχχχχχχχ

tzotza said...

καθως διαβαζα ολο το γραπτω σου αισθανθηκα και εγω ακριβως το ιδιο να εχω ζησει..και χαιρομαι γιαυτο!!
και ακριβως πριν απο 20 χρονια..

χαιρομαι που εχεις φτασει σαυτο το σταδιο maya..να εχεις ξεπερασει ολο τον πονο και να εχεις μαζεψει τα κομματακια σου..ακομη το παλευω θα ελεγα..
αλλα το να ζησει κανεις ολο αυτο..τα πανω, τα κατω, το απολυτο αισθημα το να αγαπας και να σε αγαπουν,ειναι ο,τι πολυτιμοτερο στην ζωη..και ας ποναει απιστευτα πολλες φορες..ειδικα οταν (και αν) τελειωσει..(αν και πιστευω πως δεν σταματας ποτε να αγαπας καποιον..ειδικα μετα απο τετοιον ερωτα)
πολυ ωραιο ποστ και ξεκιναω την μερα μου με τον ιδιο ομορφο τροπο!!!

καλη κυριακη!!!
φιλια!!
:)

Tradescadia said...

Σε νιώθω. Απόλυτα όμως. Και ξέρεις τι; Όταν σκαλίζω μερικές φορές το δικό μου το πανέρι, νιώθω πολύ χαρούμενη που το έζησα αυτό. Τόσο αυθεντικά, με τόση ένταση. Σχολείο ήταν και ποτέ δεν το ξεχνώ. Καλημέρα!

maya said...

@tzotza
καλώς την! πήγα να πω κάτι συναδελφικό αλλά και ποιός δεν έχει αγαπήσει παράφορα? δεν μπορώ να το φανταστώ να μην έχεις ποτέ νοιώσει το απόλυτο...
ναι μάλλον έχεις δίκιο. δεν το σκέφτομαι σήμερα το πως νοιώθω για κείνον αλλά δεν μπορώ να πω οτι δεν περνάει πάντα απο το μυαλό μου, οτι δεν με νοιάζει τι κάνει, οτι είναι ακόμη μέρος μου...
απίστευτο ε?
πολύ όμορφο

όλα τα χρώματα του κόσμου στην κυριακή αυτή!!!να μην μελαγχολήσουμε μια στιγμή εύχομαι!

παιδιά, πάλι ζέστη κάνει! πάω να συμπαθήσω το φθινόπωρο και δεν μου κάθεται...πού είναι πια?

φιλιά καψούρικα
χχχ

maya said...

@tradescadia
πού είσαι εσύ?!!!καλώς την! αυτή είναι κλασσική κουβέντα που θέλει πολλούς καφέδες και τσιγάρα...και γέλια και αχ και ...κατάλαβες!!

πάω να πιώ καμιά μπύρα στον ήλιο...

σε φιλώ γλυκά γλυκά
χχχχχχχχ

katerina.. said...

παω για τσιπουρακι αγιο κ εγω..αγαπη,ερωτας...καλυτερα μετα το τσιπουρακι να σου πω κ εγω...

maya said...

@κατερινάκι μου
...περιμένω τα λόγια τα τσιπουράτα ε?
χχχ

Βίκυ said...

Τώρα εγώ τι να πω; Για ένα κείμενο καρδιακό, που με μια ανάσα φτάνεις σε μια τελεία και δεν ξέρεις, αν είναι αρκετή, για να σε σταματήσει...;
Για λέξεις δυνατές, που δείχνουν πόσο σε μορφώνει και σε μορφοποιεί κάθε αγάπη και μάλιστα η πρώτη...
Για κινήσεις ζωής που μαζεύουν, νομίζεις κομάτια, σκορπούν θα πω σύγχρονα άλλες προοπτικές, καινούργια φώτα και πιο αληθινά χρώματα...
Και μετά γιατί αναρωτιέμαι, πώς δίνουν τέτοια ζωντάνια τα πινέλα, πού βρίσκουν ανάσες ολόδροσες οι ταλαιπωρίες, πώς αυτός ο ρομαντισμός αθεράπευτα γοητευμένος με τη ζωή, επιμένει να βλέπει το καλό, το φως, το χρώμα κι ας κοιτά άλλα αντί άλλων, για όσους δεν ξέρουν... και στην απλή ευτυχία της στιγμής ταξιδεύει...

Φιλιά maya μου!

Talisker said...

Α καλα σιγα μη διαβασω ολο αυτο και περιμενω να το καταλαβω για να γραψω!

Νο!
Πρωτα θα σου αφησω ενα γεια...
(πεισματωμενο γιατι δενε χω ακομα παρει τον πινακα..)μετα θα σου πω πως μ αρεσει ο Γκωγκεν σχεδον οσο ο Βινσεντ Β.ΓΚ...και ανυπομονω να ξαναγυρισω στο ποστ..

μετα θα σου τραβηξω μια τουφιτσα απο τα μαλλια...(για τον πινακα που λεγαμε )

ε και τωρα μπορω να παω να σε διαβασω!!!!

(σε ευχαριστω που με νοιαζοσουν..φιλια)

Talisker said...

Ετερόφωτη ύπαρξη με δοσμένη ψυχή.
__________________________________
Μπορω να γραψω ολοκληρο βιβλιο γι αυτο το κειμενο Μαγια ..και μου αρεσει στο χω ξαναπει οτι μου μοιαζουν τα κειμενα σου ακατεργαστα και αυθεντικα απ' ευθειας απο μεσα σου ...οχι να χαμε να λεγαμε.

Θα σου απαντησω απ ευθειας στην ερωτηση αν και ειμαι σιγουρη οτι θα ερθω ξανα και ξανα να συμπληρωνω γιατι ριχνεις πολλα χαρτια στο τραπεζι...


Αντεχω να με αγαπουν οταν μεσα απο τα ματια τους αυτο που βλεπω με γλυκαινει..και οσο δεν θελουν να με αλλαξουν,,,

αλλα δεν αντεχω να μιλαω για μεγαλους ερωτες και κραταιες ως θανατον αγαπες ...
γιατι πιστευω οτι το μεγαλειο και η μοναδικοτητα ενος ερωτα, κρινεται απο το τελος του....

πες μου εναν μεγαλο ερωτα που να μην εσβησε αδοξα ...
να σου δωσω ενα γιασεμι φρεσκοκομενο!

Λενε πως οι μεγαλές αγαπες πανε στον παραδεισο...

ισως ναι κατι χρονια μετα...

οταν πια δενε χει μεινει τιποτα να τις θυμιζει παρα μονο η θυμιση
απο το συναισθημα της ευτυχιας ...
συχνα δε προσπαθουμε να το αναβιωσουμε στην μνημη αδιαφορωντας παντελως για αυτον που μας το προκαλεσε ...

τον ερωτα τον παλιο!

(το ακαζου παστελι ειναι δικο μου..
το αφηνω για να κανεις καρδουλες στο νεο φωτεινο ερωτα που θα σου χτυπησει την πορτα...για οσο κρατησει,,,)

Talisker said...

@ΜΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
Να σου πω ένα μυστικό;
Ποτέ δε δέχτηκα τον όρο «κεραυνοβόλος έρωτας»…

α καλα...αυτο τωρα το διαβαζω...
σιγα μην δεν συμπλεαμε !!

Talisker said...

επειδη εξακολουθω τωρα να διαβαζω εχεις οαρει δεκα φιλια απο τον Γιαννη@@@@@()*)(&()_)(??????

Talisker said...

Στο θεμα !(οι σκηνες μετα:)..)
Διαχωριζω τον ερωτα απο την αγαπη..δεν θελω να ερωτευτω ποτε ξανα στη ζωη μου..ειναι αγριο πραγμα ..αν τον αντεξεις και ερθει εκεινη η απανεμη αγαπη , η ευλογημενη...εισαι απιστευτα τυχερος...
Αλλα για να ερθει σημαινει οτι αυτος που ερωτευτηκες
(παντελως τυφλη)
ετυχε να σου κανει και σαν ανθρωπος για να μπορεις να συνυπαρχεις ...(
δεν πανε μαζι αυτα ξερετε λογω της γκαβομαρας και εκεινης της ηλιθιοτερης των επωδων "θα τον αλλαξω")
Αν λοιπον και αν και αν..το λοτο σου κερδισει..μπορει να γερασεις υπεροχα διπλα σε εναν ανθρωπο που βαθια αγαπας ...
και η λεξη ε ρ ω τ α ς ..
ειναι πολυ φτωχη για να το περιγραψει...


Θελω να παω και σε αλλα αγαπημενα μου μπλοκ αλλα αυριο θα φερω μια μελετη σχετικη πολυ ενδιαφερουσα..

φιλι/ κοτσιδα/μουτζουρα!!!!

maya said...

@taliskerάκι μου

πρώτα σου τραβώ λίγο την κοτσίδα. έτσι για να μάθεις να εξαφανίζεσαι και πουθενά να μην μπορώ να σε βρώ. τώρα τι? δεν ξέρεις οτι με νοιάζει και μου λείπεις?!

ρίχνεις τόσα θέματα και συ με τα σχόλια σου που έτσι θολωμένη που είμαι βράδυ κυριακής με αρκετή βοτκα μέσα μου, δεν ξέρω απο πού να αρχίσω...λες πολλά που με κάνουν να εύχομαι να είμαστε κάπου παρέα να τα συζητούσαμε...ξέρεις πόσο με αγγίζεις.είναι 2 το πρωί σχεδόν. δεν έχω καθαρό μυαλό. θέλω το πρωί να κάτσω να διαβάσω πάλι όλα αυτά που λες, να σκεφτώ πάλι, να σου πω κι άλλα, να μου πεις, να χαθούμε στην ώρα.

πρέπει να κοιμηθώ για να ξυπνήσω 6:45. αύριο - με πολλή χαρά - θα δω οτι πέρασες απο δω φιλενάδα και θα τα πούμε.

κάτι παίζει με τον πίνακα και δεν ξέρω τι έχω κάνει λάθος!!! ξέρεις απο πού μπορείς να με βρεις αλλού.

σε φιλώ πάρα πολύ γλυκά
μα πάρα πολύ
και αύριο θα σε βρω

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@βίκυ μου
τι όμορφα που εκφράζεσαι. αύριο και σε σένα, με πιο καθαρό μυαλό, θα μπορώ να διαβάσω πάλι και να σου δείξω την χαρά μου.

όνειρα γλυκά καρδούλα μου
χχχχχχχχχχχχχ

είμαι αλοιφή...

maya said...

@βίκυ μου
πολύ καλημέρα πολύ πρωί!!!
με γλυκό πονοκέφαλο ποτού ξαναδιαβάζω και θέλω απ'έξω να μάθω να λέω:

"ρομαντισμός αθεράπευτα γοητευμένος με τη ζωή, επιμένει να βλέπει το καλό, το φως, το χρώμα κι ας κοιτά άλλα αντί άλλων, για όσους δεν ξέρουν... και στην απλή ευτυχία της στιγμής ταξιδεύει..."

υπήρξα αρκετή κυνική.
...
last year!!!

τώρα ξαφνικά το να είμαι ρομαντική δεν μου ακούγεται σαχλό, μάλλον δυναμικό μου φαντάζει. να μπορώ να βλέπω μέσα απο πολύχρωμα γυαλιά την πραγματικότητα. πολλά μαθαίνουμε απο κάθε τριβή, περισσότερα απο τα δύσκολα. και είναι δώρο πολύτιμο που μας κάνει το κάθε ζόρι: να μας εμπλουτίζει με μια πιο καθαρή ματιά στα όμορφα. συνειδητοποιημένα να γουστάρουμε την κάθε δροσερή στιγμή. και όχι να ζητάμε παραπάνω. να λέμε πάλι καλά που είχα έστω μια στιγμή.
δεν τα λέω ως έυκολα. αγώνας μεγάλος να το καταφέρεις...αλλά μεγάλη κάβλα όταν λίγο το πιάσεις το νόημα ε?

καλημέρα
καλή εβδομάδα
πολύχρωμη
δημιουργική
αλλοιώτικη

δεν ξέρεις ποτέ!
μ'αρέσει αυτό.
χχχχχχχχχχχ

maya said...

@ταλισκεράκι μου

τα παίρνω ένα-ένα. πρώτον, άσε κάτω την κοτσίδα μου! δεν βλέπεις οτι έχω πλέξει μέσα και κορδέλες? αυτή η εβδομάδα θα είναι πολύχρωμη και έχω ντυθεί για την περίσταση. βγάλε αμέσως το μαύρο μπλουζάκι. σούχω αφήσει μια κεντητή μπλούζα στα χρώματα που ψάχνεις. δεν είναι περίτεχνη?

ο gauguin είναι πολυαγαπημένος μου. εκτός των χρωμάτων και του ερωτισμού του, με εξιτάρει η πορεία του, να τα παρατήσει όλα και να την κάνει για κάπου καλύτερα.
ο van gogh πάντα με αγρίευε κι ας πιάνω την σπουδαιότητα του. ανήμερη ψυχή μοναχική.

ακατέργαστα γράφω
γιατί μόνο οτι νοιώθω,πέρασα,σκέφτομαι,θέλω, πονάω μπορώ να εκφράσω. όχι απο εγωκεντρισμό. είναι ανάγκη να βρίσκομαι εδώ και να μπορώ να χορεύω τις σκέψεις μου σε ό,τι τέμπο χρειάζομαι.

συμφωνώ μαζί σου για τον έρωτα που φοράει ρολόι. είναι κύκλος και για μένα. σπουδαίος γιατί δεν υπάρχει σε αφθονία, δεν χαρίζεται, δεν σκονίζεται.

κρατάω το ακαζού παστέλι στο χέρι και χαμογελάω. ΘΕΛΩ να χαθώ ξανά στα μάτια κάποιου, ΛΑΧΤΑΡΑΩ να θολώσω λίγο τις άμυνες μου, να κάνω λάθη απο γλυκιά ζάλη, να ξυπνήσω μια φορά πάλι στην αγκαλιά κάποιου και να τον βρω να με κοιτάζει όσο ονειρευόμουν...

χχχχχχχχχχχ

διάλειμμα να μην βαρεθείς...

maya said...

@ταλισκεράκι μου2

"δεν θελω να ερωτευτω ποτε ξανα στη ζωη μου..ειναι αγριο πραγμα .." γιατί καλό μου, προκαλείς την τύχη σου? πολλές φορές έχω λουστεί μεγάλες κουβέντες μου. και υπάρχει και το άλλο: επειδή δεν βάζω ετικέτες πια σε τίποτα, ίσως να νοιώσω αυτό και να μην αφήσω να το κατονομάσω. νάχω όλα τα συμπτωματα και να επιμένω να μην καταλαβαίνω τι έχω...!

δεν με έψησε ποτέ κανείς οτι αγαπάει όταν αγαπούσε την ιδέα και όχι τον συγκεκριμένο άνθρωπο. πως αλλοιώς εξηγείται η απόλυτη μαλακία του να θες να αλλάξεις τον άλλον και τότε όλα θάναι τέλεια? τι κουταμάρα αιώνια με προκαθορισμένο τέλος...

η αγάπη, ναι, είναι άλλο θέμα. μόνο με αγάπη μπορείς να χαμογελάς ακριβώς γιατί δεν είναι τέλειος ο άλλος, διαφορετικός και σίγουρα όχι ακριβώς αυτό που έπλασες κάποτε στην φαντασία σου. να αντέχεις αυτά που δεν σου αρέσουν. στα καλά όλοι καλοί είμαστε. εκεί σε θέλω μάγκα μου. να γεράσεις μαζί? σχεδόν δεν φτάνω να το ελπίσω...

κι άλλα φιλιά χχχχχχχχχ και σε λίγο για την σκηνή πονήρω!!!! αχ λέω!

drunk tank said...

Μάγια μου καλημέρα, καλή μας εβδομάδα!

λένε πως μία μόνο φορά αγαπάμε πραγματικά στη ζωή μας.
οι πρώτοι έρωτες συχνά αφήνουν πληγές, πληγές ανωριμότητας συνήθως, πληγές που σε ωριμάζουν, που σου δίνουν εικόνες να βαδίσεις στο μέλλον ορθότερα.
συχνά δε εξιδανικευονται μέσα μας.

ο "κεραυνοβόλος έρωτας" είναι η ωραιοποίηση του πόθου, δίχως να λέω βέβαια ότι ο πόθος δεν είναι από μονος του κάτι το ωραίο. απλώς δεν είναι βαθύς.

σύμφωνα με τον Τεννεσύ Ουίλλιαμς (αν δεν κάνω λάθος), "είμαστε παιδιά που προσπαθούμε να συλαβίσουμε το όνομα του Θεού δίχως να γνωρίζουμε το αλφάβητο". Κάπως έτσι και οι πρώτοι μας έρωτες, ή έστω αυτό που θεωρούσαμε έρωτες.

επειδή κι εγώ σκόρπιες σκέψεις κάνω... με μαζεύω μόνος μου!

φιλί

maya said...

την είδα την μουντζούρα! μα καλά, πάνω στον τοίχο και συ?!!!

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΜΟΥ ΛΕΣ και έχει γεμίσει το σπίτι μου γκράφιτι?!!!
ο γιάννης, (ναι, ο γιάννης που μου σκάει 10 φιλιά την φορα, κυρία μου!) έχει το poste restante μου. να μου στείλεις γράμμα με τα παράπονα σου και το αίτημα σου θα διευθετηθεί όπως αρμόζει σε τέτοιες ανισόρροπες σχέσεις. θα σου δείξω εγώ .

a propos,
σου είπα ΠΟΟΟΟΟΣΟ μου έλειψες? φοράω τα πασούμια που μου γέμισες με γκαζόν και χαμογελάω κι ας είσαι άτακτη.

χρωματιστές αγκαλιές
καινούργια βδομάδα
κάτι καλό θα γίνει, δεν μπορεί!

φιλενάδα?
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

όχι, όχι στιχάκια μου! απλώσου, είναι απέραντη η θάλασσα. και ό,τι πούμε ας το πάρει το κύμα. καμιά φορά θα το ξεβράσει στην παραλία.

λέτε όλοι εδώ για κεραυνοβόλο έρωτα. είπα εγώ αυτή την έκφραση? εγώ δεν το πιστεύω σαν κατάσταση. έχω νοιώσει απότομα λαχτάρα για κάποιον αλλά αυτό συνήθως είναι καταρχάς σαρκικό (και τι ωραίο που είναι αυτό...αχ, πρωι-πρωι!), πόθο, κάβλα που πονάει, ταχυπαλμία, ρίγη. έρωτας δεν συμβαίνει με το άγνωστο. λίγο πρέπει να σε σκαλίσει πρώτα.

λέω αυτή την εβδομάδα να την αφιερώσω στο ερωτικό. βρες κανένα στίχο που να μην πονάει: έτσι να μας χαιδέψει μόνο, χωρίς το γκρέμισμα. ξέρεις τώρα, στίχο ουτοπικό...να ταξιδέψουμε λίγο στο παραμύθι. μην είμαστε και συνέχεια μεγάλοι.

με πινέλο σου ζωγραφίζω μια καλημέρα χωρίς πολλή πίεση
και αγκαλιά χαράς

χχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

από τον "Κύκλο" του Σωκράτη, σε στίχους Ανθούλας Αθανασιάδου


Σ' αγαπώ γι αυτό το μέτρο το σωστό που ανάμεσά μας
ακροβατεί πότε από εδώ πότε από εκεί στη θάλασσά μας
Για εκείνο τ' άστρο το τρελλό που ακολουθούμε
Για ένα άγγιγμα ζεστό πριν κοιμηθούμε

Γι αυτό το άγνωστο γνωστό που μας υψώνει
για της αγάπης τον ιστό που μας ενώνει
για ότι ως τώρα έχουμε ζήσει κι ότι ζούμε
για ότι αστείο και σοβαρό μένει να πούμε

Σ' αγαπώ για όλα αυτά και για άλλα τόσα άγνωστά μου
που δυστυχώς δεν τα χωρούν τα ποιήματά μου
γι κείνο τ' άστρο το τρελλό που ακολουθούμε
για ένα άγγιγμα ζεστό πριν κοιμηθούμε

Eτσι αγαπώ παιδί κορίτσι και γυναίκα
και λέω τα θαύματα του κόσμου είναι δέκα
τα εννιά γνωστά και το άλλο το κρυμμένο
απ' της αγάπης μου το φως οδηγημένο



δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάποιους άλλους στίχους να μη "πονάνε"! ελπίζω να αρέσουν!!!

drunk tank said...

αν και μάλλον θα προτιμούσες παιδικά παραμυθάκια, ε;

maya said...

@στιχάκια μου αγαπημένε!
σ'ευχαριστώ που είσαι απολαυστικός ακόμη και υπό πίεση! πόσο πιο παιδικό πια? θα μας ρίξουν και ντομάτες!

κρατάω τούτο που για μένα λέει όλη την αλήθεια και τον στόχο μαζί:

"Eτσι αγαπώ παιδί κορίτσι και γυναίκα"

γλυκέ μου φίλε
ζεστή καλημέρα

σήμερα κόλλησα την βελόνα σ'ένα beatάτο τωρινό εύκολο τραγούδι: "suround me with your love" των 311 porter. γλύυυυυκα. χαρούμενο, αθώο, ό,τι πρέπει μ'αυτό που έχω πάθει σήμερα και τα θέλω όλα ζάχαρη.

χχχχχχχχχ

Anonymous said...

:)))))))))))))))))))))

artou said...

Να ζεις πάντα όλη σου τη ζωη με ένταση με πάθος να πέτάς τη μια στιγμή στον αερά και την επόμενη να βρίσκεσαι στο πάτο της θάλασσας και να παλεύεις με τα κύματα.

Αυτό σημαίνει αντέχω να μ αγαπούν με οτι αυτό συνεπάγεται.

καλημέρα αν και ακθυστέρησα πολύ να απαντήσω

Talisker said...

Αχ σου γραφω απο το δρομο κι εχω τοσα να σου πω σε ολα αυτα που γραφεισ .Συμφωνω με ολα. Σκηνη για τον γιαννη μου και τα 10 φιλια ..οταν πιασω το λαπ τοπ.φιλια πολλα και μην μαδασ τισ τουλιπεσ τησ βικησ μου τα ειπε ολα η αλκυονη. Τα λεμε συντομα πρεπει να οδηγησω..(θελω τον πινακα με τισ παχουλεσ δινεσ δεν γινεται κοπυ με τιποτα).:)

maya said...

@artou μου
πόσο δίκιο έχεις. μόνο όταν αντέχεις το γκρέμισμα, αντέχεις και τα όμορφα. αλλοιώς ζεις επίπεδα και κανένα χρώμα δεν ξεχωρίζει...

διάβαζα αυτό που έγραφες και χάθηκα...μαζοχισμό μου κάνει ή μήπως ό,τι πρέπει?!

φιλιά πολλά καλή μου
χχχχχχχχχχχ

maya said...

@ταλισκεράκι μου
καλώς την! οι τουλίπες είναι πανέμορφες στο κεφάλι μου - ξέρεις, σαν την βασιλειάδου με τα γαρούφαλλα, ένα πράγμα! κούκλα σου λέω!
αστην μαρτυριάρα την αλκυόνη - δεν την ξέρω κιόλας!- η βίκυ μου είπε να πάρω όσες θέλω! αφού μου πάνε...

εννοείς το προτελευταίο ποστ μου? το δικό μου έργο? ζήτα απο τον γιάννη - ξέρεις, που μου στέλνει 10-10 τα φιλιά!- το μειλ και θα το έχεις ολόκληρο. επειδή χάρηκα πούβαλες χρώμα σήμερα τελικά. σου πάει πολύ!

σε περιμένω για τις άλλες απαντήσεις ε?
φιλιά χρωματιστότατα
χχχχχχ

maya said...

@ανώνυμους

τι όμορφα που χαμογελάς! δεν χρειαζόμουν εξήγηση. ξέρω. συγνώμη για το μεσημέρι. αλλά θα το ξαναπιάσουμε το ζωντανό. μ'αρέσει πολύ.

σε φιλώ πολύ φιλενάδα
κι απο δω να αποτυπωθεί πόσο λείπεις.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

πανέμορφη νύχτα να ζήσεις!

Talisker said...

Πφφφ εχε χαρη που δεν ειμαι σπιτι και δεν ξερω ποτε θα παω..ακου 10!! Ξαναδιαβαση ολο το κειμενο σου αχ..αχ μαγια μου μαγεμενη τυχεροσ οποιοσ εκτιμησει οσα εχεισ να δωσεισ καληνυχτα σου!

Αλεξάνδρα said...

Δεν πίστεψα ούτε κι εγω στον "κεραυνοβόλο έρωτα".
Κι αφού τσακίστηκα κι εγω απ΄τον πρώτο μου έρωτα και έγινα 1000 κομμάτια - με προσπάθεια μάζεψα ότι βρήκα μα δεν έκαναν 1000 - κάποια χάθηκαν, ήξερα πως ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης.

Κι όταν γνώρισα την αγάπη την δέχτηκα με τον όρο της ελευθερίας. Κι ας με φόβιζε αυτό. Κι ήξερα τώρα πως η αγάπη δεν έχει ημερομηνία λήξης. Υπάρχει όσο υπάρχουμε. Μας κάνει ομορφότερους και καλύτερους.

Και επειδή δεν θέλω πολύ για να απλώσω σεντόνι γι αυτό το θέμα σταματάω εδώ.

Αλλο αγάπη όμως κι άλλο έρωτας.
Και επίσης δεν πίστεψα ποτέ πως ο έρωτας μπορεί να γίνει αγάπη...

Σ αγαπάω καλή μου
φίλη και εσένα και
τις πληγές σου!!!

maya said...

@ταλισκεράκι άτακτο αλλά τόσο μα τόσο γλυκό! γύρνα σπίτι - δεν ντρέπεσαι λίγο, όλο βόλτες...
(τι καλά που κάνεις! φτάνει να είναι για διασκέδαση. είναι? το ελπίζω!)

τυχερός αυτός που δεν θα φοβάται...και γω, βέβαια που θα το ζήσω!
σε φιλώ στο μυτάκι για το ωραίο τελευταίο σου σχόλιο. μ'έφτιαξες!

πολύ καλή νύχτα (στο καλή βάλε ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου - ξέρεις εσύ!)και αγκαλιά μεγάλη

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

γιάννης φιλιππίδης said...

Καληνύχτα καρδιά μου

αν δεν αλλάξουμε ένα φιλί κάθε τόσο, νομίζω πως η μέρα ή η νύχτα δεν συνεχίζουν ομαλά.

ο γιάννης

maya said...

@αλεξάνδρα μου
φιλενάδα γλυκιά και συμπλέουσσα σε τόσα...

πόσο παράλληλα κάναμε πράγματα, νοιώθω τις λέξεις σου που σκιαγραφούν νοήματα άλλα. και ξέρω, θυμάμαι, πέρασα απο κει, μπορεί και συγχρόνως...

άπλωσε το το σεντόνι και ξεφούρνισε κι άλλα. μπορώ με τις ώρες. μ'έχει πιάσει κι αυτή η σχεδόν σάχλα καψούρα με το ερωτικό απο προχτές...τι έχω πάθει? λέγε, λέγε. πολύ χάρηκα που σου άρεσε το τραγούδι. και μένα πολύ, ιδίως γιατί είναι λιγότερο γνωστό.

δεν σχολιάζω την θέση σου γιατί συμφωνώ εκτός απο τ'ότι δεν γίνεται αγάπη ο έρωτας. δεν θέλω να το αποκλείσω. απο θέμα συνδρόμου πολυάννας.

έχει ανάγκη κάποια παραχώρηση η αγάπη για να χωρέσει μεταξύ δύο, καλό είναι να είναι μικρή για να είναι λιγότερο το στρίμωγμα. τι ιδανικό να μπορείς να είσαι απολύτως ο εαυτός σου με τον άλλον. αυτό προσπαθώ. είναι φορές που είναι σκληρό για τον άλλον...

φλυαρώ!
χάρηκα που σας βρήκα εδώ με την τάλισκερ και παρασύρθηκα. σταματάω. ύπνο (με μουσική ταξιδιάρικη) για να σηκωθώ κάπως νορμάλ...ξέρεις καλά!

σου εύχομαι όνειρα απαλά πάνω απο τα σύννεφα φιλενάδα μου!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

σε φιλώ πολύ στα χαμογελαστά μάγουλα φιλενάδα

maya said...

μάτια μου !!!!
εσύ εδώ
και γω σε σένα!

και γω μια καληνύχτα χρειάζομαι να την πω
με χαρά είχα την έκπληξη της όμορφης κουβέντας των δέντρων
όμορφα θα γείρω
απαλά να αφεθείς και συ στον μορφέα

αγκαλιά
την μεγάλη ε?

Χ+Χ

Αλεξάνδρα said...

ποιό είναι το σύνδρομο πολυάννας; πρώτη φορά το ακουω.

Φιλιά και πάλι

maya said...

αλεξάνδρα μου
δεν γίνεται να μην το ξέρεις!
αύριο θα σου το εξηγήσω εκτενώς. τώρα την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια για ύπνο. το πρωί θα καταλάβεις, ίσως θυμηθείς κιόλας.

σε γλυκοφιλώ
σου εύχομαι απίθανα όνειρα να σε χορτάσουν
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αλεξάνδρα μου
καλημέρα.

η πολυάννα είναι η ηρωίδα σειράς παιδικών βιβλίων της δικής μας γενιάς. της συνέβαιναν διάφορα και το ηθικό δίδαγμα ήταν "δεν πρέπει να στεναχωριέμαι. θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. πάλι καλά!"
η πολυάννα, η πολυάννα μεγαλώνει, η πολυάννα μαμά...
έσπαγε το πόδι: ε, θα μπορούσα να είχα σπάσει και τα δύο. πέθαινε ο μπαμπάς: θα μπορούσα να έχανα και την μαμά - τέτοια λογική.
όλα είναι μια χαρά. ε, τόχω πει "το σύνδρομο της πολυάννας" όλο αυτό το τόσο αισιόδοξο που απο τότε μου έκανε λίγο υπερβολικό.

μην κοιτάς που έχω γίνει πιο σαχλή κι απ'την πολυάννα!!!

φιλενάδα
νάχουμε μια πολύχρωμη μέρα
ναρθουν ωραία και να μας κάτσουν!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Negma said...

Εγώ και θέλω και αντέχω να μ' αγαπούν...

Την αγάπη μου την αντέχει κάποιος?

maya said...

@negma

my point exactly...

χχχχχχχχχχχχχ

Dee Dee said...

Εχω μεινει αφωνη!!!!!!!!!! Πρεπει να ειναι ο,τι πιο ωραιο εχω διαβασει ποτε και με αγγιζει τοσο πολυ το υφος που γραφεις!

"Ό,τι με ξεχώριζε από κείνον, το έπνιγα: την προσωπικότητα μου, την λάμψη μου, την υπόλοιπη ζωή μου. μόνο το "ένα" ήθελα να μετράω."

ηθελα να κανω και αλλα copy/paste αλλα θα καταλληξω να το ξαναγραψω ολο εδω.

Οσο γραφω μου φαινεται σαχλο το σχολιο μου. Θα αντιγραψω το γραπτο σου να το εχω με το ονομα σου απο κατω. Ευχαριστω που σε συναντησα :)

Καλησπερα!

Dee Dee said...

Προσπαθησε να εχεις λιγοτερες αναρτησεις σε μια σελιδα για να μην αργει να ανοιξει η σελιδα σου επειδη ειναι φορτισμενη :)

Ειχα προσπαθησει να την ανοιξω κι αλλη φορα αλλα ειχε κολλησει!

Αν εισαι Μεξικο ισως ειναι ευκολο να βρεις να ακουσεις το "callejero" - alberto cortez, ακουσε το και ισως σε ταξιδεψει και σενα οπως εμενα :)

maya said...

@ντίντι
καλώς την με το γεμάτο χαμόγελο! λιακάδα στην οθόνη φέρνεις!!!!

πάρα πολύ σε ευχαριστώ για τα λόγια σου - δεν είμαι συγγραφέας, μόνο ό,τι νοιώθω εκφράζω εδώ και ίσως γι'αυτό σε άγγιξε. και σίγουρα και συ έχεις χαθεί σε έρωτα ...τι καλά! τι τυχερές που είμαστε!!!

ντίντι μου νάρχεσαι και γω θάρθω στην γωνιά σου. το χαμόγελο σου πολύ όμορφη έκπληξη για την καινούργια μέρα που ξεκινάει!

υγ.1 άλλαξα το layout και τωρα έχει μόνο 5 ποστ στην σελίδα. είναι καλύτερα? δεν τόχα σκεφτεί οτι το φόρτωσα. ευχαριστώ.

υγ.2 θα το ψάξω το τραγούδι. πάντα χρειάζομαι λόγους να ταξιδέυω...
ένα όμορφο κομμάτι μου είναι στο μεξικό, κάπου πολύ βαθιά...ριζωμένη.

αλλά η υπόλοιπη είμαι εδώ στην πονεμένη αθήνα. σήμερα. γιατί, ποτέ δεν ξέρεις,ε?

πολύχρωμη καλημέρα νάχουμε!
χάρηκα πολύ!
έρχομαι να ανταποδώσω και να σε γνωρίσω καλύτερα
τι κρουασάν να φέρω?

χχχχ

Dee Dee said...

Σε δευτερολεπτα ανοιξε η σελιδα σου :)
Το τραγουδι που σου εγραψα το εχω στο blog μου, πατα play να το ακουσεις......κι αν σου αρεσει εχω πολλα παρομοια να σου στειλω.
Σε περιμενω, φερε κατι αλμυρο, το προτιμω απο τα γλυκα :) Βαζω καφε να ψηνεται ....

Καλημερα maya μου!

maya said...

@ντίντι
ψήνεται ο καφές?!!!!έρχομαιιιιιι!
χχχ