...Έτσι μούρχεται να γεμίσω το blog καρδούλες (που μισώ). Με μια μουσική γλυκανάλατα αθώα προς το μέλλον και να εκθειάσω με στόμφο την ημέρα των ερωτευμένων. Δεν υπάρχει άλλη γιορτή (πλην φριχτουγέννων και ονομαστικών εορτών) που να απεχθάνομαι περισσότερο από του βαλεντίνου. Δεν δέχομαι την επιβεβλημένη χαρά. Ποιος ερωτευμένος νοιώθει να γιορτάζει ΜΙΑ φορά τον χρόνο? Μην πιάσω την εμπορική σκοπιμότητα που γέννησε αυτή την «ημέρα» … all in all, μια απίστευτη μαλακία με πολλά σοκολατάκια και κόκκινα εσώρουχα. Please !
Παρ’όλα, λέω να γιορτάσω τον
αλλοδαπό βαλεντίνο. Ναι, εγώ! Έτσι. Για την τρέλλα. Γιατί από παντού πάνε να μας
τρελλάνουν μα ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΦΕΡΕΤΑΙ ΟΣΟ ΤΡΕΛΛΑ ΑΡΜΟΖΕΙ στην κατάσταση που
βιώνουμε.
Συζητάμε κάθε μέρα τι απεργίες «έχουμε» ως κάτι φυσικό ΑΝΤΙ να κατσικωθούμε μια μέρα όλοι σπίτια μας, να παραλύσει το βολικό χάος που μας σερβίρουν. Μαζεύουμε αποδείξεις γιατί αν δεν ξοδεύουμε ΤΟΣΑ τον χρόνο, πρέπει να φορολογηθούμε περισσότερο. Το να κάνεις οικονομία δηλαδή είναι κακό. Ή τουλάχιστον απίστευτο για το κράτος. Άρα κλέβεις. Άρα και να μην κλέβεις, θα κλέψεις. Ακούμε τους πολιτικούς ακόμα (!) ώστε να τους βρίζουμε -εκ του ασφαλούς- μέσω τηλεόρασης και μετά τους ξαναψηφίζουμε γιατί όλο και κάποιο όφελος ή ρουσφέτι έχει η οικογένεια/δουλειά/παπαριά που μας δέρνει.
Σιχάθηκα όλο το σκουπίδι που μας ταΐζουν και άλλο τόσο εμάς που το τρώμε. Με αηδία, αλλά το καταπίνουμε τελικά. Το άλλο που σιχάθηκα είναι τους αντι-καπνιστές με τον ανεξέλεγκτο φανατισμό –πλέον- λόγω νομιμότητας. Μου θυμίζει μακαρθισμό η λύσσα αυτή. …και αντίστοιχη λύσσα βγάζουν και οι καπνιστές! Ξέρω άτομα που δεν βγαίνουν αν δεν μπορούν να καπνίσουν. Τι εννοείτε ρε παιδιά? Θα κάτσουμε για πάντα σπίτι στον τεκέ μας? Δεν θέλω να ανήκω σε τέτοιες ομάδες φόβου ή/και εξάρτησης. Άγαμίδια.
Συζητάμε κάθε μέρα τι απεργίες «έχουμε» ως κάτι φυσικό ΑΝΤΙ να κατσικωθούμε μια μέρα όλοι σπίτια μας, να παραλύσει το βολικό χάος που μας σερβίρουν. Μαζεύουμε αποδείξεις γιατί αν δεν ξοδεύουμε ΤΟΣΑ τον χρόνο, πρέπει να φορολογηθούμε περισσότερο. Το να κάνεις οικονομία δηλαδή είναι κακό. Ή τουλάχιστον απίστευτο για το κράτος. Άρα κλέβεις. Άρα και να μην κλέβεις, θα κλέψεις. Ακούμε τους πολιτικούς ακόμα (!) ώστε να τους βρίζουμε -εκ του ασφαλούς- μέσω τηλεόρασης και μετά τους ξαναψηφίζουμε γιατί όλο και κάποιο όφελος ή ρουσφέτι έχει η οικογένεια/δουλειά/παπαριά που μας δέρνει.
Σιχάθηκα όλο το σκουπίδι που μας ταΐζουν και άλλο τόσο εμάς που το τρώμε. Με αηδία, αλλά το καταπίνουμε τελικά. Το άλλο που σιχάθηκα είναι τους αντι-καπνιστές με τον ανεξέλεγκτο φανατισμό –πλέον- λόγω νομιμότητας. Μου θυμίζει μακαρθισμό η λύσσα αυτή. …και αντίστοιχη λύσσα βγάζουν και οι καπνιστές! Ξέρω άτομα που δεν βγαίνουν αν δεν μπορούν να καπνίσουν. Τι εννοείτε ρε παιδιά? Θα κάτσουμε για πάντα σπίτι στον τεκέ μας? Δεν θέλω να ανήκω σε τέτοιες ομάδες φόβου ή/και εξάρτησης. Άγαμίδια.
Ας γυρίσω στην κόκκινη
γιορτή. κι ας αφεθούμε στον έρωτα λοιπόν… Αλλά τι λέω? Ακόμη και στην ευτυχία,
φαίνεται, χρειαζόμαστε καθοδήγηση! ΤΩΡΑ γιορτάζεις, ΤΩΡΑ χαίρεσαι, ΤΩΡΑ κούνα
τα χεράκια… τι να μας ευχηθείς? Χρόνια πολλά …? Καήκαμε…
*ακούγεται το παλιό λατρεμένο "you'll never find another love like mine" του lou rawls
*ακούγεται το παλιό λατρεμένο "you'll never find another love like mine" του lou rawls
