ΜΥ φρίχτmas spirit ...

Υπάρχουν και καλά που συμβαίνουν τα φριχτούγεννα...

Φτάνει να μπορείς και να θέλεις!

Alors, Θα αφήσω τα γλυκερά χαμόγελα των ημερών,

Την ψευλάβεια και τα αλλεπάλληλα «πρέπει» (τραπεζώματα, ευχές και διακόπτες) ΕΔΩ

Και θα πάω ΕΚΕΙ… με την καλύτερη παρέα.

Για καλύτερα.

Θα ξεκουράσω τα μάτια μου με ομορφιά και φως, ζωγραφική και θέα,

Γαστρονομία και αισθητική.

Και τα πιο αληθινά γεμάτα χαμόγελα που θάχω δει ποτέ!

Εύχομαι σε όλους αυτό που αξίζουν. Τώρα και γενικότερα.

Bonne Année !!!

Και ΘΑ είναι :))))

Υγ.Το εορταστικό ποστ παίζει στην παιδική χαρά γιατί εδώ δεν χωράνε γρμφ ! πάτε μια βόλτα γιατί αξίζει τον κόπο να γιορτάζουμε όπως πρέπει. Ε ?

(βλέπω τον ΕΜΠΕΝΙΖΕΡντίνο να χαμογελάει… και την ΤΣΟΥΓΔισκερ να βρρρρράζει ! και την στέλλα να φχαριστιέται no matter what! ααααχ… ΑΥΤΑ είναι φριχτούγεννα!)

"La vie est parfois trop amère Si l'on ne croit pas aux chimères..."*

Ευτυχώς χειμώνιασε λίγο…

Σε βλέπω, μικρή.

Κουρνιασμένη σε μια ζεστή κουταλιά,

Που μαλακώνει τον λαιμό.

Ακούς μεστωμένη τον δίσκο που παίζει…

Είναι ο ήχος παλιός, γλυκιά μου βροχή,

απρόσμενη βελόνα που αγγίζει τις αυλακιές σου.

Κλείνεις τα μάτια. γιατί?

Είναι καλά αυτά τα μάτια. Έχουν χρώμα θαλασσί.

Είναι δυνατά αυτά τα χέρια. Γιατί μάθαν να χαϊδεύουν…

Σε βλέπω μικρή που λαχταράς.

Ο χρόνος ολάνοιχτος για την δικαίωση στο χρώμα,

κορτάρει με σιγουριά το λευκό σου.

Και συ… μια ευχή γιγάντια ν’απαλύνεις.

Η προσμονή, η Έκθεση, η Στιγμή, ο αιώνιος εραστής.

Σε βλέπω μικρή να μεγαλώνεις αγάπη.

Και στο πειραμύθι δεν μας τρομάζει το αύριο, θυμάσαι?

Κρατήσου μόνο μην δακρύσεις στο άγγιγμα.

Γιατί κάποιοι φοβούνται τις χαράδρες…

Κι ας είναι πολύχρωμες.

Έλα… σκούπισε τα πινέλα σου.

Σε βλέπω μικρή. Να γίνεσαι μεγάλη.

*ο τίτλος της αγανάκτησης είναι απο το τραγούδι "parlez moi d'amour" της lucienne boyer (που ΛΑΤΡΕΥΩ και ακούγεται) 
και σε ελευθερη μετάφραση λέει:   
"Η ζωή είναι μερικές φορές πολύ πικρή  
Αν δεν πιστεύουμε στα όνειρα."