Saturday, 30 January 2010

ΕΚκίνηση συγΚΙΝΗΣΗΣ...


Είναι κάποιοι άνθρωποι λοιπόν
που τόσο ξέχωρα ζουν από την ψυχή τους,
που αν τους αγγίξεις τη σάρκα…
Αν τους θυμίσεις τις πληγές τους,
τραβώντας μια ουλή, έστω και άθελα…
κινδυνεύουν να διαλυθούν.
Ο αμπαρωμένος οργανισμός
Τίθεται σε εκκίνηση
Αντιδρώντας στην συγκίνηση.
Ακούς την ανάσα που κολλάει στα σωθικά
Και μια ανεπαίσθητη παύση πριν αντέξει…
να νοιώσει, να θυμηθεί, να καταλάβει.
Επιλέγουν να ξεχνούν οι άνθρωποι
Καλύπτοντας τις ευκαιρίες με την βατή λογική.
Συνετά βαραίνουν με χρόνια και λάθη…
Αυτά είναι τα κιλά που απαγορεύουν την ανάταση…
Μα, αν σειστεί το φράγμα της λήθης
Η ορμή των δακρύων είναι ασταμάτητη.
Τόσο βίαια που ντρέπεσαι την αποκάλυψη…
Σαν σκληρή γύμνια…

*ακούγεται το "how does it feel" των afterlife
**ο πίνακας είναι ο "leigh on a sofa" του lucian freud
created by at

36 comments:

Anonymous said...

se vrika ap tis Mairis
maresei o Luccian stohw pei
oso gia to keimeno
maresei i apousia siginisis
gia na fanei i ypervoli
kai na metrithi to psema


sygxwrame gia tin optiki tou keimenou vassilis

http://agnoristos.blogspot.com/

30 January 2010 at 16:14
maya said...

@βασίλη μου
τι ωραία έκπληξη :))
καλώς τον !

άμα σου πω ότι όταν σκέφτηκα τον freud για την εικόνα σήμερα
-εντελώς απίθανα-
μου πέρασες απο το μυαλό ..?
(που σούλεγα δεν μ'αρέσει :)
μα τι να κάνω που ταιριάζει σε αυτό που ήθελα να πω ?
η σκληρή γύμνια που λέγαμε ...

όσο για το ψέμα
σαν να σπάνε πολλά μηχανάκια μέτρησης ρε παιδί μου ...
τι γίνεται, έχεις καταλάβει ?

πολύχρωμη πρώτη (απο δω) καλησπέρα
χχχχχχχχχχχ

30 January 2010 at 16:37
Eraserhead said...

Τι όμορφο τελείωμα...
Ο πίνακας και η μουσική φανταστικά!

30 January 2010 at 17:00
Talisker said...

Αμπαρωμενος οργανισμος,(!)

-ειναι αυτος που εχει εξασθενημενο αμυντικο συστημα
πλακωνεται στα βιταμινουχα ψεμματα
τα σαρκοβορα χαμογελα
και τα την επιπλαστη συγκίνηση..

του αρκει ομως
μια ενεση με γνησιο φωτεινο χαμογελο για να καταρρευσει..

μμμμμ
γι αυτο ας χαμογελαμε εκτυφλωτικα!
-σκεφτεσαι τιποτα καλυτερο?

30 January 2010 at 17:34
ολα θα πανε καλα... said...

τον γνωρίζω αυτόν τον τύπο του ανθρώπου(όχι,δεν είμαι εγώ).Κάποτε έβρισκα σχεδόν διασκεδαστικό αλλά ήταν μάλλον διαστροφικό,να του διαλύσω όλες τις άμυνες,να πάω σιγά-σιγά προς το μέρος του και να ανοίξω όλα τα κανάλια που τα είχε επίτηδες κλείσει.Με τα χρόνια κατάλαβα πως και μάταιο είναι αλλά κυρίως κατάλαβα τον κόπο του να οχυρωθεί,την αγωνία του να αποτραβηχτεί,την έννοια του να κρύψει τα μυστικά του ακόμα και από τον εαυτό του και είπα πως πρέπει να τα σεβαστώ όλα αυτά,όλα αυτά έχουν γίνει γιατί δεν μπορεί αλλιώς.Είναι ένα είδος ανημπόριας κι αυτό.Και μετά λυπήθηκα για τις μάταιες κρούσεις μου,σχεδόν ντράπηκα για την επιμονή μου.Μιλώ για ένα πολύ συγγενικό μου πρόσωπο.Το άφησα στην ησυχία του εδώ και καιρό,γνωρίζοντας πως πολεμά ακόμα για την εύθραυστη ισορροπία του.
Καλησπέρα Μάγια,μετά από αρκετό καιρό.Παρατηρώ ένα διαφορετικό ύφος σε αυτήν την ανάρτηση;Μου άρεσε πάντως.

30 January 2010 at 17:53
PIRANDELLO said...

Μια θερμή καλησπέρα κατ’ αρχήν. Δεν το συνηθίζω, πρόσεξα πως η ανάρτησή σας όμως, δεν ήταν αναζητητική όπως άλλες φορές… με φάρους, συννεφάκια και άλλα τέτοια φετίχ που χρησιμοποιείτε.
Σας έχω πει πως υπήρξα στο παρελθόν γυμνιστής; Μη γελάτε, ποτέ δε θα το έκανα τώρα αυτό, γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι καθώς πρέπει πράγματα αυτά. Με παρασύρατε ωστόσο και φλυάρησα ανιαρά και ανίερα. Μα τι είστε εσείς τέλος πάντων;

30 January 2010 at 19:16
Yannis Petsas said...

Η σκληρή γύμνια μου πάει, είναι ροκ. Τους γυμνιστές τους αποφεύγω. Τις γυμνίστριες τις λατρεύω, αρκεί να είναι όμορφες. Γούστα.
Φιλιά.

30 January 2010 at 19:24
Μαρινα ..... said...

Διαβαζω,,,διαβαζω…διαβαζω
Εχω μπει τρεις τεσσερεις φορες….
Προταση και γευση…
Προταση και (συν)αισθησεις…

Αλμυρα θαλασσας φουρτουνα
Πικρο σαν αγουρο αμυγδαλο
Πονος..απο μια ουλη που δεν λεει να κλισει ( σαν αποτομα την τραβουν κάθε που παει να επουλωσει)…
Αγωνια εκινησης
Συγκινηση τερματισμου
Φωτια μιας κρατημενης ανασας
Αγαλιαση ακρατητων δακρυων (πυροσβεστες σε …καιομενη γη-ψυχη)
Βαρος από κιλα…συνειδησιακα ( αυτά που δεν φευγουν με καμια διατροφη)
Παγωνια από γυμνια σκληρου χιονια…

Ερχομαι και φευγω….
Ερχομαι…και γραφω με γευσεις και (συν)αισθησεις….

Καλο βραδυ μαγευτρα !!!!
Πολλα πολλα πολλα….

30 January 2010 at 23:40
maya said...

@eraserhead
και τι ΕΝΤΟΝΗ στιγμή όμως…

έχει λίγο φεύγα το τραγούδι,ε ?
και μένα. μ’αρέσει πολύ.

καλημέρα
:)))))))

31 January 2010 at 10:04
maya said...

@τάλισκερμεάκι μου
χμ…
εγώ πάλι θεωρώ τον αμπαρωμένο οργανισμό
γεμάτο επιθετικότητα.
επίπλαστη βεβαίως
και άκρως αμυντική…

είναι μόνο στιγμές που φανερώνεται η αδυναμία…
η εξασθένηση που λες.
Ναι. Μπροστά στην γνησιότητα, καταρρέουν όλα.
'ένεση'? μάρεσε αυτό ...

Να χαμογελάμε λες ε ?
:)))))))))))))))))))

σε φιλώ πολύ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 10:07
maya said...

@όλα θα πάνε καλά
δεν μπορώ να σου πω ΠΟΣΟ καταλαβαίνω αυτό που περιγράφεις!
όλα τα στάδια που πέρασες…
τόχω κάνει και γω κάποτε. Με επίσης πολύ συγγενικό πρόσωπο.
Και είναι μεγάλη ανακούφιση να συνειδητοποιείς
Τις διαφορές των ανθρώπων
Και το δικαίωμα του καθένα σε αυτή την ‘επιλογή’ τελικά!
Ναι είναι ανημποριά
Αλλά είναι και δικαίωμα.

Εδώ βέβαια περιγράφω μια τέτοια στιγμή που ΣΥΝΕΒΗ.
Που ήταν έκπληξη.
Και σαν ένταση και σαν είδος (για μένα).
Δεν ξέρω πώς είναι να μην ΖΕΙΣ τα συναισθήματα σου.
Αυτό περιγράφω λίγο.

Την ματαιότητα, όπως πολύ ωραία είπες.

Νάσαι καλά.
Υπέροχο σχόλιο.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Υγ.…Πάλι καλά που δεν είναι χειρόγραφο δηλαδή ε ?
Τι θα παρατηρούσες τότε!!!
απαπαααααα

31 January 2010 at 10:16
maya said...

@πιραντέλλο μου
και σεις παρατηρητικός σήμερα !
είναι γεγονός.
Άφησα λίγο τις αναζητήσεις κι έπιασα τις συνειδητοποιήσεις :)
Είναι αυτή η αιώνια αναζήτηση του «όπως εγώ»…
Ε, για λίγο είπα να χαρώ το «ΑΚΡΙΒΩΣ εγώ»!
Not bad …

Τι είμαι εγώ ???
Σας θύμησα τον γυμνισμό ?
Τι παράξενο τρόπο που έχετε να κάνετε συνειρμούς …
Ελπίζω στον συμβολισμό του σχολίου σας …

Σας ασπάζομαι καθώς αρμόζει
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 10:19
maya said...

@γιάννη μου
είχες δεν είχες πάλι στην απελευθέρωση το πήγες …
ακόμη κι αυτο ταιριάζει !
πού σταματάει του ενός κι αρχίζει ο παραλογισμός του άλλου, τύπου.

For the record
Παραμένω υπέρ του γυμνισμού όλων.
Αλλά προτιμώ να τους γδύνω ντυμένους μάλλον.

Πολλά κι από μένα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 10:20
maya said...

@μαρίνα μου
"κιλά συνειδησιακά" και ασυνειδητά ...

δεν ξέρω ποιός γελάει καλύτερα τελικά
αλλά
ειλικρινά δεν αντάλλασσα ούτε μια ώρα 'ασφαλούς' λήθης
γιατί όταν γελάω, είναι χωρίς κρατούμενα .
αυτό φτάνει .
πιο πέρα .

εσύ το ξέρεις ακόμη καλύτερα :)

την καλημέρα μου
χχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 10:26
Yannis Petsas said...

Αυτό το λένε τώρα παίρνω αμπάριζα και βγαίνω. Καφέ;

31 January 2010 at 10:35
maya said...

εντελώς!!

και σωστή στιγμή : μέτριο και λίγο γάλα παρακαλώ .
το γύρισα στον ζεστό :)))

τσιγαράκι ?

31 January 2010 at 10:41
Don Psychote- Δ.Ψ said...

ναι! βαθύ της μήτρας..

31 January 2010 at 11:32
maira said...

Ξε- αμπαρωμένοι ... για να χωρέσουμε και να χωρέσει το όλον στην κάθε ανάσα μας
...να την ακούμε.... !!!

Προς-ευχών κι εκ συν κίνησης
η κατά Μάγια...αποκάλυψη !!!!!!

Φιλιά
Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ.......

31 January 2010 at 16:18
maya said...

@δον μου
είδα κι έπαθα να καταλάβω πού αναφερόσουν!!!
:)))

φιλιά
χχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 23:37
maya said...

@μάιρα ντελ μαρ μουυυυυ
κι πο δω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑααααααα !

όσο για κάθε κίνηση...
και η κατά μάιρα wow εμφάνιση !!!

σε περιμένωωωωωωωω
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

31 January 2010 at 23:39
koulpa said...

..να μη πω κατι κοινότοπο.. :):)
μια καληνύχτα και βλέπουμε άυριο :):)

31 January 2010 at 23:51
maya said...

@κούλπα μου ?
κατάφερα να διπλοδιπλώσεις το σεντόνι ???
απαπαααααααα

:))))))

καλημέραβδομάδαμήνα !
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

1 February 2010 at 09:31
Dee Dee said...

Πιστευω στις πολλαπλες μας πτυχες και εχω νιωσει κι εγω ετσι καποιες φορες. Λες να στηριζεται ολη μου η υπαρξη σαν ρουχο, απο ενα φθαρμενο μανταλακι. Κινδινευω σε ενα θροισμα !

Οταν το βλεπω σε ατομα αγαπημενα, ενστικτωδως θυμωνω. Τοσο αδικη μπορω να γινω. Τοση αλλαζονεια μεσα μου κρυμενη, που πιστευω οτι μπορω να τους σωσω, να εδραιωσω σε γερα θεμελια τη ζωη τους, να τους βοηθησω να στηριχτουν. Τετοιες αλλαγες δεν γινονται ετσι ομως.

Εγω μονο μικρα χαστουκακια μπορω να τους δωσω, σαν αυτα που τρωω κι εγω απο αγαπημενα προσωπα που με βοηθανε να ανοιγω τα ματια λιγο καλυτερα και να προσεχω τις λεπτομεριες.

Αυτη την ντροπη απο μια βιαιαη αποκαληψη την εχω νιωσει καιηταν πολυ ατσαλη περιοδος στην ζωη μου. Δυσκολευτηκα να το αποδεχτω, να συμφιλιωθω με τις αληθειες που καθησαν απεναντι μου αλλα οταν τελικα τα καταφερα, ενιωσα τετοια γαληνη που ακομα τη θυμαμαι και γλυκαινομαι :)

Καλημερα ομορφη!!!

2 February 2010 at 09:54
maya said...

@ντίντι μου :)
ξέρω τι εννοείς με τον θυμό .
τόχω αισθανθεί ...
κι έχω, μετά απο πάμπολλες μάταιες προσπάθειες
παραιτηθεί απο κάποιους ανθρώπους .

δεν έχει σημασία τι βλέπεις εσύ .
μα τι ΘΕΛΕΙ και είναι έτοιμος να δει ο άλλος για τον εαυτό του ...
(και για τις καταστάσεις της ζωής του ...)

δύσκολα πράματα ...

θα μείνω με την γαλήνη που περιγράφεις .
γιατί αυτή είναι που κάνει όλα τα υπόλοιπα να αντέχονται .

την καλημέρα μου στα βόρεια !
εδώ βρέχει... βρέχει... βρέχει...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

2 February 2010 at 14:37
Yannis Petsas said...

Έλα παραπονιάρα. Μια χαρά είναι τα πράγματα, δουλεύει κι η καφετιέρα, τι άλλο θες;

2 February 2010 at 15:07
maya said...

@γιάννη μου
ποιά καφετιέρα ??
η δική μου είναι 4 μήνες χωρίς το γυάλινο
και δεν έχω ΠΡΟΚΑΜΕΙ , που λεν, να το αντικαταστήσω ...
γρμφ !

και φαντάσου ότι έκοψα τον φραπέ !

αχ κουράστηκα ..
πάω να ξαπλώσω ...
:)))))))

καλησπέρα κιόλας!
χχχχχχχχχχχχχχχ

2 February 2010 at 15:57
koulpa said...

xaaxaxa δε φταίς εσύ αυτή τη φορα.. είναι η πίεση απο τις πολιτικοκοινωνικοοικονομικες παραισθήσης των γύρω μου.. αποφεύγω να εκτονώσω με ένα γκρινιαρο ποστ.. :):)
όλοι έχουν το κουμπωμάτους.. μάλον κληρωνώμησα απο τον πατέρα μου μια παιγνιώδη διάθεση να το καυτηριάζω.. είχα το ακαταλόγιστο του γελοτοποιού.. αλλά ΄μεγαλώνοντας έμαθα ότι όποιος θέλει θα αλλάξει για λογαριασμό του.. δε το διασκεδάζω τόσο.. αλλά με συμπαθω περισσότερο :):)
άντε να πάω κάποια στιγμή και στο άλλο.. :):)
καλησπερουδιαααα :):)

2 February 2010 at 19:54
maya said...

@κούλπα μου
αυτό είναι το σπουδαίο :
στα δύσκολα μας συμπαθούμε καλύτερα .
ξέρω, είναι αντίξοο
και θα πεις, αφού το ξέρεις, γιατί ?
εμ...
γιατί μόνο έτσι ΣΕ μπορείς .

παρεπιπτόντως είσαι υπαπαντικός?
γιορτάζεις σήμερα τίποτιΣ ?
χρόνια πολλά είναι-δεν είναι !
:))))))))))))))))))))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

2 February 2010 at 20:05
Γαλάτεια said...

Καλο μηνα περασα να πω!!! :)))

3 February 2010 at 00:08
koulpa said...

xaxaxa με γιόρταζαν το 15αύγουστο.. που λοίπαν όλοι.. κι εμείς βέβαια.. τώρα δέχομαι ευχές σε καθε ευκαιρία.. ευχαριστώ να είστε καλά να με χαίρεστε.. :):)
αντίξοα;.. είναι θέμα οπτικής.. :):)
καλημερούδιαααα :):)

3 February 2010 at 09:36
maya said...

@γαλάτεια μου
και σε σένα καλό μήνα λοιπόν !
:))))))

3 February 2010 at 10:02
maya said...

@κούλπα μου
ας γιορτάζουμε !
δεν βλάπτει κανέναν :)

θέμα οπτικής, ναι .
micro ή macro .

καλημέρα μας !
xxxxxxxxxxxxxx

3 February 2010 at 10:03
Kwlogria said...

Σαν κι αυτούς είμαι αλλά προσπαθώ να γίνω σαν τους άλλους. Ή κάτι ενδιάμεσα βρε αδερφέ! Γλύκα μου!

3 February 2010 at 18:40
maya said...

@κωλόγρια μου !!!
αν όντως εννοείς ότι ανήκεις τους συναισθηματικά ανήμπορους
μη φοβού !
ένα απο τα καλά της ΝΙΟΤΗΣ είναι ότι έχεις τον χρόνο να αλλάξεις :)

λέμε τώρα ...

πολύ πολύ καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

4 February 2010 at 10:35
aniaris said...

Πολύ όμορφο. Ήμουν σίγουρη πως στο 16ο στίχο έγραφε ανάσταση πριν το ξαναδιαβάσω.

17 February 2010 at 08:03
maya said...

@aniaris
(*θα μου πεις ποτέ πώς το γράφεις ellinika ?)
αυτό το μπέρδεμα λέξεων και εννοιών
είναι ΑΚΡΙΒΩΣ που με τρελλαίνει :)

πόσο μακρυά και κοντά όλα
πόσο διττά και βάλε ...

σ'ευχαριστώ πολύ !!

την καλησπέρα μου
:))))))))))

17 February 2010 at 15:40

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)