A serenade of good things...

(Πώς το λέει η διαφήμιση …?)

Τις τελευταίες μέρες νοιώθω απίστευτα αγαμίδια.

και μια στεναχώρια…ένα αναπόφευκτο αντίο…

Όμως θα το πάρω από την ανάποδη γιατί

από τα μικρά εκχειλίζω δύναμη.

Στις λίγες ώρες λοιπόν που είμαι ξύπνια

-πάνω στην στεγνή, στατική πραγματικότητα = κόστος

Τα κλειδωμένα συναισθήματα = μεγάλο κόστος

και τις αλυσιδωτές αλλαγές = αναγκαστικά με τόκο

Ένοιωσα πολλές στιγμές ευτυχισμένη.

Ξύπνησα καλά στο μαγικό κρεββάτι μου

όπου κοχλάζω τα όνειρα μου κάθε νύχτα.

“…wake up, WAKE UP and look around you…”

Όταν άναψα το ραδιόφωνο, έπαιζε το «serenade»

Που είχα χρόνια να ακούσω και λατρεύω.

“did you feel the music…”

Είχα δύο αγνές νυσταγμένες αγκαλιές

Από δύο πραγματικά υπέροχα κορίτσια.

“did you feel the love…”

Πρόσεξα το χαρούμενο βήμα τους

Καθώς τις άφηνα στο σχολείο τους.

Η δικαίωση των αποφάσεων μου…

“the sun comes up and it shines all around you…”

Οδήγησα για τελευταία μέρα το αγαπημένο μου σακαράκι

Που αύριο θα αποχαιρετήσω στην απόσυρση.

Πόσες αναμνήσεις… εμπειρίες… ιστορίες …

“did you feel the wind…”

Χάρηκα την όμορφη ‘αγωνία’ του γιάννη πέτσα

Για τα πρώτα ξεφυλλίσματα του βιβλίου του.

“did you see the lights…”

Γέλασα σχεδόν δυνατά διαβάζοντας 
το χθεσινό group mail με τις φίλες μοu
"the time is our own..."

Προετοίμασα τον χώρο μου για να στρωθώ στον πίνακα

Που δουλεύω και πλέον ζωντανεύει.

“we’re lost in space…”

και ξέρω ότι είμαι βασικά ευτυχισμένη…

“the earth is MY own…”

…Πώς το λέει η διαφήμιση…?

Ανεκτίμητα !

*ακούγεται βέβαια το “serenade” των steve miller band