Κοίτα πόσα χρώματα ...

Θυμάσαι πρόπερσυ που γιορτάσαμε μαζί τον τσαμπουκά ? πόσα αναθεώρησα, ξαναχάρηκα, ξαναονειρεύτηκα ? όμορφη μέρα γιορτής… τόσοι φίλοι… ειλικρινείς ευχές … και μια αόριστη συμπαγής αισιοδοξία …

Θυμάσαι και πέρσυ που περνούσα την γέφυρα ? ξεκάθαρη για όσα άφηνα πίσω μου και σίγουρη για όσα χώρεσα στις αποσκευές μου ? βήμα-βήμα την περπάτησα μέχρι …

Με βλέπεις τώρα ?

Απέναντι πια… λίγο κουρασμένη, σίγουρα ζαλισμένη αλλά τόσο αρτιμελής που θαυμάζω .

Ναι το λέω. Γιατί όχι ?

Έχω κερδίσει το δικαίωμα να με γουστάρω.

Ζόρια ? πολλά. Όλοι. Πάντα. Παντού. Έτσι πάει . you jump-start… again .

Αλλά.

Χρώματα ? ακόμη περισσότερα . γιατί εκεί έχω στραμμένη την ψυχή μου, την ομορφιά έχω θρησκεία, τις στιγμές ευτυχίας προσκυνώ και ξορκίζω τον άλλον χρόνο που υπολογίζει. Δεν θέλω μετρήσεις, ούτε παραισθήσεις. Κοιτάζω την πραγματικότητα στα μάτια αλλά επιλέγω να την περιφρονώ σε κάθε πρόσκληση ονείρου. Γιατί δεν την βγάζω αλλοιώς.

Μοναχική αντιμετώπιση… αλλά υγιής και ισορροπημένη. Στην δική μου ζυγαριά αξιών.

Καινούργια δεκαετία φέτος. Είμαι έτοιμη. Το μεγαλύτερο προτέρημα της ηλικίας είναι που μαθαίνεις να μαθαίνεις. Από τις εμπειρίες, τις γκαντεμιές και τα λάθη. τα όρια μου είναι πολύτιμα και απαραβίαστα πια. Τα όνειρα μου αχαλίνωτα και πολλαπλασιασμένα. Δεν λυπάμαι ό,τι έφυγε, ούτε καν τα νιάτα. Λατρεύω την μεστότητα στην σκέψη και τα συναισθήματα μου σήμερα. Δεν κουνιέμαι εκατοστό από την σιγουριά μου ότι κάνω Ο,ΤΙ καλύτερο μπορώ.

Σήμερα.

Γιατί αύριο θα μπορέσω καλύτερα.

είμαι πλέον πεπεισμένη ότι αξίζω τα πάντα. όπως και τα δίνω. όπου αξίζει. Όχι τυχαία…

Χρόνια μου πολλά! πΟλύχρωμα …

*ακούγεται το «I’m feeling good» με την nina simone