Monday 23 February 2009

Κι ας χιονίζει ...

Ήταν όμορφη. Στητή. Φίνα. Μόνο τα χείλια της… είχαν κάτι που αλλοίωνε την παιδική μου μαγική εικόνα. Μια πίκρα που κύρτωνε τις άκρες… σαν όλους τους ανθρώπους, όταν αφαιρούνται… και αποκαλύπτεται τότε το βλέμμα της ψυχής τους. Όταν αφήνουν τον νου να ταξιδέψει. και τότε βλέπεις αν πάνε κάπου όμορφα. Φαινόταν ήρεμη. Μαθημένη στην ευτυχία, την φορούσε με χάρη. Ευθυτενής. Ήταν καθισμένη όπως πάντα τέτοια ώρα - βάλσαμο το παραμικρό πρόγραμμα – στην σκούρα πράσινη μπερζέρα. Φαγωμένη από την ρουτίνα της ίδιας ιεροτελεστίας της. Ήταν ένα αναπάντεχα άσπρο απόγευμα και είχαν ανάψει το τζάκι για χρώμα. Εγώ ήμουν μέσα κι έφτιαχνα τον δικό μου καφέ. Εκείνη, όπως πάντα, με τον ελληνικό της κι ένα κουλουράκι. Πάντα ένα κουλουράκι. Για την αιώνια σιλουέττα… και την ελάχιστη αταξία. Την λάτρευα. Την θαύμαζα. Την έβλεπα από την κουζίνα να απολαμβάνει. Να κοιτάζει πέρα από τις φλόγες. Πολύ. Τι γυναίκα… Και τότε άπλωσε το λιγνό χέρι της αριστερά για να πιάσει το φλυτζάνι της να πιει. Αργά πολύ. Πριν προλάβει να φέρει το χέρι στο στόμα, τα χείλη είχαν ήδη σουφρωθεί περιμένοντας. Και ο χρόνος ατέλειωτος… Τι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της? Τότε είδα... Είδα την σιγουριά της επόμενης κίνησης. Χωρίς εκπλήξεις. Χωρίς την επιθυμία της έκπληξης. Και το βάρος του φλυτζανιού… το χέρι που έτρεμε απ’την δυσκολία… οι χαμένες φλόγες… τόσοι αποχαιρετισμοί . Μια μεγάλη γυναίκα. Ηττημένη από τον χρόνο… Ή εφοδιασμένη πλουσιοπάροχα ΖΩΗ… ?

*ακούγεται το «madame george» με την marianne faithfull γιατί μαρέσει.

71 comments:

Μαρινα ..... said...

χιονισε...
μα εφτασε μια βροχη...
οχι πολυ....
λιγοτερο απο 20 λεπτα...
να τα διαλυσει ολα...


....
καταπληκτικο κομματι θαλασσα...
καταπληκτικο...

ολα θα πανε καλα... said...

εγώ θα την έλεγα "η σκόνη του χρόνου",μια που είναι συνεχώς στο μυαλό μου αυτή η φράση τις τελευταίες μέρες.
Καλησπέρα.Και εδώ χιόνισε...λιγάκι.

ολα θα πανε καλα... said...

αλλά..."Και πού δεν ήταν χιόνι;" - για να παραφράσω και λίγο τον στίχο της Κ.Δημουλά.
Γεια σου Μαγιούλα.

Talisker said...

Fysika, εφοδιασμενη πλουσιοπαροχα ζωη..

τι λεμε τωρα...
Ο χρονος παντα βγαινει νικητης γιατι ειναι δικος του ,
κι εμεις απο τα σημαδια του αξιοι αγωνιστες...

Οσο πιο πολλα σημαδια τοσο πιο εφταψυχοι και πεισματωμενοι..

δεν εχει ηττημενους σε αυτες τις παρτιδες

οταν ο παιχτης πινει με τοση απολαυση τον καφε.

Οι ηττημενοι
πινουν τον καφε βιαστικα
σαν κηνυγημενοι, ενοχικα ..σαν μια απολαυση που δεν τους αξιζει
οι μαχητες απολαμβανουν τις μικρες ιεροτελεστιες

με αυτη ακκριβως τη σιγουρια
της επομενης κινησης

μιας κινησης
ζυγισμενης απο τα λαθη, τις απωλειες και το πεισμα για κεινη τη νεα παρτιδα ..
αναμετρησης με τη ζωη..

ξανα
και ξανα
και ξανα

υπεροχη φωτο λεμε!
υπεροχο κειμενο!
υπεροχη γυναικα..


χχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

"μια μεγάλη γυναίκα. Ηττημένη από τον χρόνο...Ή εφοδιασμένη πλουσιοπάροχα ΖΩΉ..."

αν κρίνω από το τρεμουλο του χεριού,
θα έλεγα ηττημένη.
Μα δεν πιστεύω στις ήττες
...μόνον στις προσωρινές.

ούτε και στους αποχαιρετισμούς
μόνον στους ηθελημένους, τους εσκεμμένους
και συχνά
δεν υπάρχει καν λόγος
οι αποχαιρετισμοί να έχουν εικόνες,
να έχουν τζάκι
να έχουν καφέ...

πάντως ο χρόνος
μας εφοδιάζει πάντοτε με ΖΩΉ.
εμείς είμαστε εκείνοι που το καταλαβαίνουμε
εμείς κι εκείνοι που τη ζούμε σαν ήττα...

φαίνεται ΤΕΡΑΣΤΙΟ
αυτό που είχες εσύ (ή "εσύ" για να μη το προσωπικοποιώ)
με "εκείνη".
και σκέφτομαι την επόμενη σκηνή
γεμάτη με αγκαλιές
και δάκρυα ευτυχίας.

κι εσένα (εδώ το προσωπικοποιώ)
σε σκέφτομαι να χαμογελάς!
νταξ;

σε φιλώ τρυφερά
καλό βράδυ

Μαρινα ..... said...

μεγάλη γυναίκα. Ηττημένη από τον χρόνο… Ή εφοδιασμένη πλουσιοπάροχα ΖΩΗ… ?

κι αν αυτο δεν ειναι ΠΟΙΩ ...τοτε ποιο άραγε να ειναι maya;;;;

fetus said...

""Ήταν όμορφη...""
""Ητημμένη απ΄τον χρόνο...""
Ζωή...
Η της προσφέρεις μια αιδοιλειξία
ίσα με τον σημερινό μέσο όρο ζωής,
η ποζάρεις με τα μαλακά σου μόρια σε κάθε μη ευκαιριακή περίσταση που ο φαλλός είναι άνω του μέσου όρου...
Ο χρόνος δεν έχει σημάνουσα βαρύτητα
όταν τα νοήματα της ""ζωής"" και του ""θανάτου"" χάνονται στον βόθρο, σαν την διαδικασία της πέψης του κουλουριού και της αφόδευσης του...

""Ήταν όμορφη...""
""Ητημμένη απ΄τον χρόνο...""

Καημένο μου ΕΓΩ !
Υπέροχη ΖΩΗ!

maya said...

@μαρίνα μου
ναι δεν κράτησε πολύ ...
αν και όλο το πρωί εδώ ήταν πολύ το χιόνι που έπεφτε .
ωραία ήταν !

εντάξει .
όλοι έχουμε δικαίωμα στο ΠΟΙΩ !
όλοι δημιουργούμε .
αλλά έχει και μια πιο μεγάλη έννοια
που δεν την φτάνουμε έτσι απλά .
μην τρελλαθούμε τώρα .

θα θυμώσουν και τα γήινα τέρατα της blogόσφαιρας !!!
μακρυά απο μας !

αχαχαχα


καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@όλα θα πάνε καλά μου
"η σκόνη του χρόνου" ε?
θα με κάνετε τώρα ν'αρχίσω να ξεσκονίζω με λύσσα !!!

δεν τον γουστάρω τον χρόνο
που δεν τον νικάμε με τίποτα .
αλλά εδώ νομίζω ότι δεν νίκησε έτσι .

η μάχη ήταν ωραία !

(εχω φάει ό,τι έχω της δημουλά
και δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω με ποιό ποίημα έπαιξες !
πες μου γιατι θα σκάσω :)


καλημέρα
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@τάλισκερχωρίςάκι μου
και γω έτσι το βλέπω .
δε πα να ασκήσει πάνω της τα δικαιώματα του ο χρόνος
ετούτη είναι μια γυναίκα που τούχει βγάλει την γλώσσα πολλάκις !

βέβαια για την σιγουριά
θα πω ότι την φαντάστηκα πολύ διαφορετική ως νέα .
καθόλου γαντζωμένη στην ασφάλεια .

νομίζω φτάνει κάποια στιγμή
που αρχίζεις να θες το γνώριμο μόνο
την ιεροτελεστία σου
ξανά και ξανά

όπως η νηνεμία μετά την καταιγίδα .

το θέμα είναι πόσο έχει παλέψει και καρδιοχτυπήσει στην καταιγίδα ...


χαίρομαι που σου άρεσε όλο !!!
:))) πολύ .

...ναι αλλά δεν είπες τίποτα για την μουσική
και έκανα επιλογή ΜΗ-έθνικ !!!
δεν σου άρεσε πριγκήπισσα δυσκολούλα πάλι ?!

χχχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

Δεν την ακουσαααα!!

χχχχχχχχχχχχχχ
-καλημερα!!

χχχχχχχ

maya said...

@κωνσταντίνε μου
είναι αναπόφευκτα ηττημένη ΣΩΜΑΤΙΚΑ
απο τον απόλυτο χρόνο

πια

αλλά τούχει αρπάξει παραπάνω απ'όσο της αναλογούσε μίζερα .
όλοι έχουμε την ευκαιρία μας .
το θέμα είναι τι την κάνουμε .

είμαστε αχάριστοι
αχόρταγοι .
μας έρχονται στιγμές ευτυχίας
και λέμε
άσε, μπορεί νάναι καλύτερη η επόμενη ...
και περνάει ...
ξανά και ξανά
και στο τέλος σ'έχουν προσπεράσει όλα

τότε ναι
έχεις ηττηθεί καθολικά .


εδώ όταν είπα για αποχαιρετισμούς
εννοούσα αυτό το δύσκολο
που γίνεται όταν επιβιώνεις ΜΕΤΑ απο τους σύγχρονους σου ...

το έζησα με την γιαγιά μου
όπου έφτασε να μην έχει σχεδόν φίλους ζωντανούς .
άμα ζεις πολύ ... μένεις στην αποβάθρα μόνος στο τέλος ...

για τους άλλους αποχαιρετισμούς
συμφωνώ μαζί σου .
απόφαση μας είναι
και πολλές φορές υγιής .


φαντάστηκες επόμενη σκηνή ?
άρα καλά την έγραψα !
όχι δεν υπάρχει "εκείνη" αληθινά

αλλά εγώ με αυτό που έγραψες
μια χαρά χαμογελάω τώρα !!!

:)))))))

καλημέρα στιχάκια μου
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@fetus
θα το ομολογήσω
γιατί μ'έχασες πριν την μετάφραση :

μπορείς να μου εξηγήσεις τι δουλειά έχει ο φαλλός και η αφόδευση
με ένα τέτοιο κείμενο ?

ειλικρινά δεν μπορώ να πιάσω τον συμβολισμό ...

να τα πάρω
ή δεν πιάνω το έντεχνο ...?
για πες .

καλημέρα
:)

ολα θα πανε καλα... said...

ΚΟΝΙΑΚ ΜΗΔΕΝ ΑΣΤΕΡΩΝ


Χαμένα πάνε τα λόγια των δακρύων.
Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να σωπαίνει
- έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.
Τώρα πρέπει να σταθούμε στο πλευρό
του ανώφελου.
Σιγά -Σιγά να ξαναβρεί το λέγειν της η μνήμη
να δίνει ωραίες συνταγές μακροζωίας
σε ό,τι έχει πεθάνει.


Ας σταθούμε στο πλευρό ετούτης της μικρής
φωτογραφίας
που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της:
νέοι ανώφελα λιγάκι αγκαλιασμένοι
Ενώπιον ανωνύμως ενθυμούσης παραλίας.
Ναύπλιο Εύβοια Σκόπελο ;
Θα πεις
και που δεν ήταν τότε θάλασσα.

maya said...

@όλα θα πάνε καλάαααα
ααααχ !
βέβαια !
:))))


ωραία να κοσμεί τα σχόλια το 'κονιάκ' .
ευχαριστώ !
αυτό λοιπόν το έχει η δημουλά :
μια νοσταλγία του ανεπίστρεπτου
αλλά χωρίς να σε πνίγει η θλίψη .
πάντα περνάει και το ωραίο μέσα στον πόνο

αυτο την κάνει να μου μιλάει πολύ .

τέτοια γυναίκα περιέγραψα .
που έχει ΖΗΣΕΙ .

ξαναμανακαλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

καλημέρα!!!

το μόνο που διαφωνώ είναι ότι ο χρόνος δεν μπορεί να είναι ήττα...
...αν έχεις ζήσει...
΄
τότε έχεις πάντοτε μεγάλη συντροφιά μαζί σου
αναμνήσεις
ενθύμια

μεγάλωσα με τον παππού μου
κι ήταν ένας άνθρωπος πολύ ζωντανός
και ενεργητικός.
τον έχασα αρκετά πρόωρα
κι ακόμα κι όταν έφευγαν οι φίλοι του ένας ένας
δεν παραδινόταν
ούτε-θέλω να πιστεύω- ήταν μόνος.
μόνο προς το τέλος φαινόταν ηττημένος κι αυτός...

δεν ξέρω
πραγματικά ο φόβος μου είναι κι εμένα
η ήττα εκείνων των ετών
...ίσως γι'αυτό δεν την αποδέχομαι ως υπαρκτή
...ίσως γι αυτό γκρινιάζω όταν δε ζω...

πολλά φιλιά

drunk tank said...

check κι αυτό αν θες

http://wwwcroft.blogspot.com/2007/08/les-vieux.html

maya said...

@κωνσταντίνε μου
ναι το άσμα ... είναι ...
άστα να πάνε !
νάναι καλά το γαλλικόν :
το διάβασα !


κοίτα
δεν διαφωνούμε πραγματικά .
εγώ την ήττα την εννοούσα εντελώς σωματικά .
κάποια στιγμή όλα πάνε σε αργότερο ρυθμό .
ακόμη κι οι σκέψεις .

δηλαδή τ'ότι κάνει κάποια ώρα να πιει την γουλιά της
δεν το καταλαβαίνει .
το πόση ώρα κάνει να πάει απο το ένα δωμάτιο στο άλλο ...

νομίζω ότι υπάρχει μηχανισμός
(ελπίζω δηλαδή)
που όλα συγχρονίζονται
έστω σε πιο αργό τέμπο .

...
βρε άμα έχουμε περάσει καλά
τι μας νοιάζει μετά?!
:))))

χαλάλι .

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Negma said...

Αυτό το βλέμμα που περιέγραψες... αυτό που παίρνει κάποιος όταν αφαιρείται και βυθίζεται... που είναι λίγο σαν να έχει βγει από το σώμα του και ταξιδεύει...

Αυτό το βλέμμα μαρτυράει πολλά.

Αν είναι όπως το ζωγράφισες, τότε θα πω και γω πως η γυναίκα που φέρει αυτό το βλέμμα, δεν μπορεί παρά να είχε μια πλουσιοπάροχη ζωή.

Και είμαι σίγουρη πως κανείς μας δεν εννοεί με το "πλουσιοπάροχη" μια ζωή χλιδάτη ή γκλαμουράτη.

Μιλάμε, πιστεύω, για μια ζωή "γεμάτη". Γεμάτη από εμπειρίες, δόσιμο, πληγές, γέλια, όνειρα, πίκρες, μοίρασμα, μυρωδιές και χρώματα.

Έμαθα από κάποιον πως τ' όνειρό του είναι όταν θα φτάσει σε μια προχωρημένη ηλικία, να μπορεί να ζει στο μέρος που μεγάλωσε, και να πίνει κάθε πρωί τον καφέ του κάτω από μία μουριά στην οποία έπαιζε ως παιδί.

Δεν έχω επισκεφθεί ποτέ αυτό το μέρος, πόσο μάλλον να γνωρίζω το ειδυλλιακό μέρος με την μουριά που μου έχει περιγράψει.

Ξέρω όμως ότι το βλέμμα που είχε όταν τα έλεγε, το ζήλεψα. Και άξαφνα έγινε και λίγο δικό μου όνειρο. Ίσως γιατί ήθελα να έχω κι εγώ αυτό το βλέμμα...

Margo said...

Πολύ τρυφερό, όπως τρυφεροί και ευαίσθητοι γίνονται οι άνθρωποι όταν παραμεγαλώνουν. Όχι όλοι, οι χορτάτοι από αγάπη, οι γεμάτοι από ζωή...

Dee Dee said...

Ο χρονος ειναι πολυ γεναιοδωρος σε οσους τον αγαπουν και τον σεβονται. Κι αν η ματια της ειναι οσο σιγουρες ειναι οι κινησεις της, εφοδιασμενη πλουσιοπαροχα ζωη ειναι αυτη η γυναικα και ζηλευω κι εγω :)

Βεβαια ποτε δε μου αρεσαν οι πολυ αδυνατοι ανθρωποι, οι πληθωρικοι ενιωθα οτι ειναι πληθωρικοι και σε παθη, σε αισθησεις, σε αγαπη, σε ολα!

Οι πολλες στερησεις για την εξωτερικη εμφανιση μου ειναι αποκρουστικες (ισως επειδη δε με συμφερει). Ολα στο μετρο του υγιες! Το πολυ λιγο θα ειναι παντα πολυ λιγο και ποτε ο,τι πρεπει :) Και το πολυ θα ειναι παντα πολυ, αλλα το προτιμω :)

Καλο απογευμα!!!

xxxx

Dee Dee said...

Α! Μου αρεσε πολυ η γραμματοσειρα :)

και το bolero!

Dee Dee said...
This comment has been removed by the author.
Yannis Petsas said...

Είδες; Σαν να ‘χεις καταγράψει μια ζωή σε μια σκηνή.

maya said...

@εστρέλλα μου
όλοι αυτο δεν κάνουμε ?
ψάχνουμε να βρούμε ΠΟΥ θα μαλακώνει το βλέμμα μας :
σε ποιά σκέψη τρένο
σε ποιά προσωπική ουτοπία .

δεν χρειάζεται νάναι κάπου τρελλά .
όπως ο φίλος/φίλη που λες .
θέλει μόνο να πίνει τον καφέ του στην μουριά που έπαιζε ..
τι γλυκιά λαχτάρα !

και γω νομίζω ότι η γυναίκα αυτή είναι γεμάτη .
έτσι νομίζω .
έτσι θέλω να νομίζω !!!!!


τεσπα .
να μην ζηλεύεις το βλέμμα του κάποιου
γιατί θα έχεις το δικό σου .
βάλε με κάτω απο την μουριά :
δεν θέλω λέμε !!!!!!
αααα !

:)))))


και τις γνωστές τουλούμπες
χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μάργκο μου
τόσωσες τελευταία στιγμή !!!!
γιατί απο πικρούς και ξινούς παραμεγαλωμένους
άλλο τίποτα !

αυτο είναι και το μεγαλύτερο μου άγχος :
να φτάσω εκεί, όπως λες, ΓΕΜΑΤΗ .
όχι μετανοιώνοντας
και κατηγορώντας .


οι άνθρωποι που ΖΟΥΝ αληθινά
είναι όπως λες
τρυφεροί .

το άλλο κουλό που έχω δει είναι στρημάδια
που με την μεγάλη ηλικία μαλακώνουν ...!
άλλο πάλι και τούτο !

την καλησπέρα μου
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ντίντι μου
μακάρι να φτάσουμε έτσι με στυλ ως εκεί !

τώρα για τα πάχη και τα κάλλη μας
υποκειμενικό εντελώς τελικά .
ξέρω ευτραφείς πανέμορφους ανθρώπους
και κακάσχημους
(δεν εννοώ μόνο το ΟΞΩ)
έχω δει αδύνατους πληθωρικούς και
άλλους στεγνούς απ'όλα .

τι θα πει ?

η ομορφιά είναι συνδυασμός
και το πιο σημαντικό συστατικό ειναι η ποιότητα της ψυχής .


(πωωωωωωωωω
τι είπα τώρα?!!!!!!!!!!!)

:)))))

καλησπέρα λακάκια μου
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ρε συ γιάννη !
πες μου
σε μια στιγμή σου βγαίνουν έτσι ?
όχι πες μου !
:)))))

σε φιλώ
χχχχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Δεν ξέρω, μάλλον. Καμιά φορά τα πράγματα φαίνονται πολύ καθαρά, δεν χωράνε δεύτερη σκέψη.

maya said...

βάλε μου μια ντουζίνα τέτοια πράγματα παρακαλώ !
θα πληρώσω όσο-όσο .

:)

koulpa said...

νά'μαι κι εγώ.. πέρασα φευγαλαία.. μερικές φορές.. αλλά θέλει το χρόνο του για να κατακάτσει το κάθε τι.. όλα θέλουν το χρόνο τους.. και είναι διαφορετικός για τον καθένα.. ζούμε μερικές ώρες σε 70 χρόνια.. ή το αντίστροφο.. ευρπόσδεκτα.. και οι εκπλήξεις.. και τα προγράμματα.. και η ορμή.. και η πείρα.. σε όλες τις ηλικίες.. φοβάμαι όλο και λιγότερα.. όσο ζω παθαίνω..:):)
καληνυχτούδια:):)

maya said...

@κούλπα μου
αλήθεια τι να πω μετά απ'αυτό ?
τι υπέροχες σκέψεις ...
μαρέσει ο τρόπος που τις ξεδιπλώνεις .

γράφεις στο τέλος
(λέω μήπως ήταν απο βιασύνη τυπογραφικό)
όσο ζω παθαίνω..:):)
και θέλω νάμαι σίγουρη :
εννοείς παθαίνω ?
ή μαθαίνω ?
ή πεθαίνω ?

γιατί κάθε λέξη αλλού με πάει .

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxaxa είναι και πρότερος ανέντιμος βίος.. όσο ζω παθαίνω.. και αναφάιρεται στους φόβους που ξεπερνώ παθαίνοντας..:):)
καληπερούδια:):)

Ευαγγελία Πατεράκη said...

Ό,τι μεγάλο δε νικιέται
Μένει...
Ξεθάβει μυστικούς κώδικες
και ζει ανά τους αιώνες
Και καλπάζει ανά τις ημέρες
Και αναγεννάται
μέσα σε βλέμματα
τα ομιχλώδη...

Καλώς σε βρήκα Maya
και το κείμενό σου Αριστεύει!...
Καλημέρα!

maya said...

@κούλπα μου
αχ όχι πολλή εντιμότης ...
ΚΑΙ θα βαριόμαστε
ΚΑΙ θα χάνουμε συνέχεια τα καλύτερα !

μόνο παθαίνοντας .
έχεις δίκιο .

καλά να πάθεις λοιπόν ολόκαρδα !
:)))))))

maya said...

@άναρχες φλόγες προμηθέα δεσμώτη
(φτου σκουληκομηρμυγκότρυπα : τόπα !)
καλώς την !
:)

η ομίχλη αποτελείται απο μαγεία .
όπως και τα βλέμματα που ζουν με θράσος .
μου άρεσε όπως τόπες ...

κι ευχαριστώ για το θαυμαστικό !

πολύχρωμη 1η καλημέρα
:))))))

drunk tank said...

στο δίσκο αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου "πάντα κάτι μένει" υπάρχει το ακόλουθο τραγούδι:

Οι γέροι όταν σε κοιτούν
δεν βλέπουν μόνο εσένα
πίσω, μακριά κοιτάζουνε
στις άγριες ρεματιές
Την κόλαση που μια φορά
περπάτησαν για σένα
σου την χαρίζουν με παλιές
θαλασσινές φωτιές.

Οι γέροι όταν σε κοιτούν
δεν βλέπουν μόνο εσένα
Τους κόσμους που περπάτησαν
κοιτούν σ' άλλους καιρούς
Πενθούν γι' αυτά που θα 'ρθουνε
πενθούν για τα κλεμμένα
με τους αγγέλους στέλνουνε
μπιλιέτα στους θεούς.

Αυτά που εκείνοι χάσανε
κανένας πια δεν τα 'χει
κι από μια αυλαία κόβουνε
κομμάτια να ντυθούν
ρίχνουν πασιέντζες, γδύνονται,
παραμιλούν μονάχοι
κι είναι αργά για να σωθούν
και κάτι να αρνηθούν.


με τη φωνή του αγαπημένου μου Σωκράτη!

καλημέρες!!!!

koulpa said...

χαχα αναφερόμουν στον πρότερο ανέντιμο πληκτρολογικό βίο.. αλλά μπορεί να πάρει και καθολική ερμηνία..:):)
κι εγώ θυμήθηκα ένα ποίημα του θειου κώστα.. μμμ.. δεν αλλάζουν όλα με το χρόνο..

Κώστας Κ..., «Διαπιστώσεις»



Προοίμιο γηρατειών



Από μέρα σε μέρα
βλέπω τους νέους πιο νέους.

Ανακαλύπτω πως δε μ’ ενοχλεί

να μου δίνουν στο ασανσέρ προτεραιότητα

Κοιτάω μην έχει στο λεωφορείο θέση ελεύθερη

Καμιά φορά σχεδιάζω ένα ποδόλουτρο για το βράδυ…

Τα χρόνια με πολιόρκησαν.

Λες, αύριο να κάνω κι όνειρα για σύνταξη;



Ανήσυχος κοιτάζω στον καθρέφτη μου:

Βέβαια!... Το βρίσκω δύσκολο

να κάθομαι ν’ ακούω τι λεν οι άλλοι.

Ακόμα δυσκολότερο

να παραδέχομαι αυτά που λένε οι άλλοι.

Όλο και πιο πολύ βολεύομαι

μέσα στα ρήγματα που μ’ άνοιξε η πολιορκία.

Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ

που δεν είμαι σε θέση πια

να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα.



(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 99, Μάρτιος 1963, σελ. 157)


ξανακαλημερούδια.. χαχα και επίσεις..:):)

maya said...

@στιχάκια μου
δεν μπορώ παρά να μένω με το χαμόγελο
σκεφτόμενη πόσο τελικά 'μαζί' είμαστε όλοι εδώ
και στην σκέψη ο ένας του άλλου ...

την έχουμε γαμήσει την απόσταση .
μην αρχίσω για τα καλώδια ...
θα φριζάρει το μαλλί της ΑΜ !
θα πέσει το παπιγιόν του γιάννη ...
θα κάνει κοπάνα η αλεξάνδρα ...
θα μάθει ορθογραφία ο κούλπα ...
θα σταμάτησει την κούνια η στέλλα ...

και λοιπά και λοιπά ...
κατάλαβες !


:))))


πολύ όμορφο του ελευθερίου ...
πολύ .

maya said...

@κούλπα μου

κώστα κουλουφάκος ο ποιητής.

γιατί με τρέλλανες πρωί-πρωί !!!
έψαχνα να δω ;
καρυωτάκης ?
καβάφης ?
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ?

όμορφο .
μεστο.
με την διπλή έννοια .

εντάξει.
το ανέντιμο ας το να πέσει .όπου θέλει .
θάχει κι ενδιαφέρον .
:)))))

ευχαριστώ που τόφερες εδώ .
ωραίες σκέψεις ...

koulpa said...

χαχαχα η γοητία του ανέυικτου.. "θα μάθει ορθογραφία ο κουλπα"..:):)
δε το έκανα εξ'επιτούτου.. καβάφης.. καρυωτάκης.. αντε καλά.. μα ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ;;;.. τι έχει ποιήσει.. πλήν της νίσσας;:):)
ξαναμανακαλημερούδια (κολλημένος στο τηλ ακόμα..):):)

Μαρινα ..... said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ....
Καλημερα καλημερα.....

και νιωθω ομορφα πολυ πολυ ....οταν μεγαλωνει εδω η παρεα!!!!!!!!


υπαρχουν πολλα θαυMαστικα ακομα να κατατεθουν σε αγριεμενης θαλασσας χαρα Γραφες....

:))))))




ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

ολα θα πανε καλα... said...

Mάγια,ναι,η κυρία Κική Δημουλά και έχει ζήσει και έχει ονειρευτεί πολύ και έχει πονέσει.Πολύ μεγάλη ποιήτρια και εξαιρετικός άνθρωπος.

Yannis Petsas said...

Καλά, δεν θα πω τίποτα. Αλλά να ξέρεις ότι το σκέφτομαι. Πόσο πια θα κρατήσει αυτό το κρύο, είδες Αρναούτογλου;
Συμπαθητικά φιλιά, από μακριά.

maya said...

@κούλπα μου
η γοητεία του ανέφικτου
ωραία τόπες !

τι να σου λέω τώρα για το τρένο των σκέψεων ?
(πώς πήγε κι έφτασε τον καραμανλή ?)
κάθε βαγόνι αλλού πάει μου φαίνεται .
σκέτος τροχονόμος έγινα ...

καλημέρα
χχχχχχχχ

maya said...

@μαρίνα μου
την καλημέρα μου .
λίγο κρυωμένη αλλά είναι ωραία μέρα παρ'όλα .

χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@όλα θα πάνε καλά
ναι ναι και ναι .
respect.

πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου
είπαμε : ΟΜΕΡΤΑ .

αλλά τι σχέση έχει ο αρναούτογλου ?!
μ'έχασες πάλι ...
μα αφού
δεν σούχω πει ότι δεν βλέπω τηλεόραση ?

σε φιλώ

έλα λίγο πιο κοντά ντε
σιγά μην κολλήσεις !
χχχχχχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Ο Αρναούτογλου ήταν για ξεκάρφωμα αλλά εσύ μην και δεν σχολιάσεις κάτι.
Κι άσε τα φιλιά καλού - κακού.

maya said...

αχαχαχα

touché !

εντάξει, το ράβω ...


α! τάβαλα ψυγείο τα φιλιά
και βλέπουμε .
ντάξ' ?

koulpa said...

xaxa πάνω έιχα αρχίσει να αναρωτιέμαι.. αν σε κατέλαβε η ασθένια..:):)
κι εμένα με αποπροσανατόλησε ο αρναούτογλου.. αλλά το άφησα ασχολίαστο..:):)
μα ποιό τρένο σε οδήγησε στο καραμανλή;.. να συληφθέι πάραυτα ο κλειδούχος!!!:):)
καλημερούδιαααααααα:):)

Ηλιαχτίς said...

Είναι ωραίο να παρατηρείς τους ανθρώπους .
Ειδικά όταν το βλέμμα σου δεν ταρακουνάει τη σκέψη τους , αυτό που εισπράττεις πίσω στις ίριδες των ματιών σου είναι πέρα για πέρα αληθινό .
Εκείνο το βλέμμα της αφαίρεσης που λες , αποκαλύπτει τα συναισθήματα εκείνης της δεδομένης στιγμής .
Άθελά του ξεγυμνώνεται ο άλλος μπροστά σου . Γίνεται κάτι πέρα από αυτό που επιφανειακά βλέπεις .
Πέρα από μια μεγάλη γυναίκα .
Γίνεται μια γυναίκα εφοδιασμένη πλουσιοπάροχα ζωή !
Μ' αρέσεις όταν παρατηρείς τους ανθρώπους εσύ .
Μ' αρέσει γιατί τους Βλέπεις !

Ηττημένοι από το χρόνο ..
σηκώνεις κουβέντα και βλέπεις ξύπνησα κ έφαγα γλυστρίδα !!

Νομίζω πως από την ώρα που γεννιόμαστε χάνουμε από τον χρόνο .
Απλά μάλλον καθώς πια μεγαλώσουμε φαίνονται τα σημάδια απ' τον μαραθώνιο .

βάζω τελεία.
κλείνω το ποτάμι με μπάζα !

και σου αφήνω καλημέρες,
όχι πολύχρωμες,
αυτές είναι δικές σου !
σου αφήνω κουρδισμένες καλημέρες !

ματσΆ μουτσΆ

maya said...

@κούλπα μου
το πάμε γύρο - γύρο ...
μία με ρίχνει, μία την ξεπερνάω .
πάντως τάβλα δεν μ'έριξε ακόμα .

ο γκούγκλης παιδί μου ! εγω ?!
έβαλα κώστας κ
και με την σειρά μου πρότεινε
καρυωτάκης
καβάφης
καραμανλής !

και μ'έπιασαν τα γέλια .
γινόταν να μην το βάλω ?!!!!
ας συλληφθεί παρ'αυτά !

καλημέΡΑΑΑΑ
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

maya said...

@ανήψι μου !
καλώς το !

εχτές έπρεπε να βγω για δουλειές
και πάλι έβλεπα κόσμο πολύ
και πάλι παρατηρούσα ...

πόσο μου φάνηκαν να μοιάζουν
όλο κάποιος μου θύμιζε κάποιον άλλον

και ξέρεις τι κατάλαβα ?
δεν είναι ότι μοιάζουν τα χαρακτηριστικά τους
αλλά η διάθεση τους
το βλέμμα
...

τόσοι πτοημένοι ...
τόσοι παραδωμένοι σε κάτι που δεν θέλουν
με τρομάζει αυτό !
και να φτάνουν να μοιάζουν τελικά ...

μα μπορείς να μην παρατηρείς ?
ψάχνεις να βρεις το ΑΛΛΟ βλέμμα
την άλλη ψυχή
που έχει παίξει με ίσα όπλα τον χρόνο
ατρόμητα .

αυτό έλειπε να μην φλυαρείς
μετά απο τόοοοοοσο καιρό κοπάνα !
που ήσαντε ?!
ε ?!!!!!!
να μην επαναληφθεί .
έχει απεργία η μπλογκογειτονιά
και δεν το πήρα πρέφα ?!

σε φιλώ πολύ
ε ναι μούλειψες λέμε !
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Ηλιαχτίς said...

Το βλέμμα που αποζητάς είναι και το πιο δύσκολο .
Βλέπεις πια όλοι αφήνονται στα προβλήματά τους .
Φοράνε στα πρόσωπά τους τη μάσκα
" όλα πάνε καλά "
και μόλις αφαιρούνται λίγο βρίσκει διέξοδο η αλήθεια .

Και ξέρεις δεν έχω πρόβλημα με τη μάσκα , θα μπορούσα να σου πω πως βλέπεις ένα χαρούμενο πρόσωπο , έστω .

Έχω πρόβλημα με την κατάθεση των όπλων .
Η ευτυχία σίγουρα δεν είναι προορισμός , είναι μαζί σου όμως σε όλη τη διαδρομή .
Και όπως λέω , κανείς δε ξέρει Τόσα Πολλά για να είναι απαισιόδοξος .

Κάθομαι και κάνω μετατροπές στο μπλοκ μου !
Το κάνω πιο .. ευκολοχώνευτο !!
Και το Ηλιαχτίδα , το έκανα Ηλιαχτίς .
Αν το αλλάξουμε .

Όσο για τις πόρτες . Σε μένα .
Εσένα σκεφτόμουν , να το ξέρεις ,
αν και πιστεύω το φαντάστηκες !

Έεεεεελα ! Μη με αφήνεις να φλυαρώ !!

maya said...

προτιμώ χίλιες φορές την μάσκα της χαράς
που κρύβει πόνο και άλλο βάθος

παρά τις αφημένες φάτσες
σε μια θλίψη χιλιοφορεμένη
που αποτρέπει κάθε λάμψη να κάνει την διαφορά .

ο άνθρωπος που τουλάχιστον προσπαθεί να 'δείχνει' χαρούμενος
έχει καθαρότητα σκέψης να το αποζητά .

ο άλλος ?
βράστα .
έχει αφεθεί για τα καλά
και επαναπαύεται στην ασφάλεια του πεσιμισμού .

και μάρεσε αυτο που είπες πολύ :
κανείς δε ξέρει Τόσα Πολλά για να είναι απαισιόδοξος .

για τις πόρτες
εντάξει ... λίγο το σκέφτηκα
ότι μια μικρή σκέψη σου πέρασε και για μένα .
ως εκεί .
δεν είναι δικές μου .
απλά είναι αγαπημένος μου συμβολισμός και το ξέρεις .

υπέροχη αγανάκτηση έκανες !
:)))))))))


ηλιαχτίς ε...?
μμμ...
καλύτερο , δεν λέω .

μήπως πρέπει να κάνουμε ένα brain storming ...?
δεν μπορέι ΤΕΤΟΙΟ παιδί να έχει nickname που μοιάζει με άλλων
και λίγο χλυαρό .
είσαι πολύ περισσότερο απο κάτι τέτοιο .

έτσι νομίζω .



και γιατί να μην φλυαρείς ?
τόσες μέρες μουγκαμάρα τι κατάλαβες ?!
ε?!!!!!!!!!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Ηλιαχτίς said...

Δίκιο έχεις !
Αυτός που προσπαθεί έστω να δείχνει καλά ,
είναι σα να κάνει ένα βήμα να ανέβει προς τα πάνω .

Όσο για τις πόρτες ,
είναι ωραίος συμβολισμός .
Και ο καθένας έχει τη δική του πόρτα και μέσα από αυτήν τα βλέμματα είναι όπως αυτά τα
αφαιρεμένα που λες , αληθινά !

Στην δική μου πόρτα θα βάλω και κουδούνι , ντααααξ ;;

Το ηλιαχτίς καλύτερο , κάπως !

Α! Τι θα γίνει αλήθεια ;
Κάποια στιγμή θα μου μάθεις τα
πλάγια , μπλε και έντονα γράμματα !

Σε ανταλλαγή θα σου μάθω ..
ΤΑ κινέζικα !
Αμε !


Α , ρε μου λειψες !

Yannis Petsas said...

Εντάξει, δεν λέω, ωρ΄αία είναι να μιλάτε για 'μένα... ο κύριος υπεραισιόδοξος και τέτοια αλλά φτάνει, κοκκινίζω.
Και γιατί δεν αλλάζεις ανάρτηση; Δεν χιονίζει πουθενά.

maya said...

-------------------------------------
όποιος είναι τυχερός ώστε να γνωρίζει την ηλιαχτίδα μας
παρακαλέιται όπως περάσει απο την παιδική χαρά
για συνεδρίαση ...

χεχεχεχε

-------------------------------------

maya said...

@ηλιαχτίς (έλα τώρα με τα αρχαία !)

σ'έφτιαξα εγώ !
βέβαια, παίζει να με βρίσεις κιόλας ...

τα έντονα και τα πλάγια και τα μπλε ε ?
εντάααααααξει .
τόχα ξεχάσει .

ποιά είναι ΤΑ κινέζικα ?
κάτι μου λες τώρα και λόγω κρυώματος, το χάνω ...
μούμπλε μούμπλε ...

maya said...

@γιάννη μου
τέρμα .
δεν μιλάμε άλλο για σένα .
τώρα για την ηλιαχτίΣ ...
το κουβαδάκι μας και στην παιδική χαρά
να δει αυτή !

καλημέεεεεεεεερα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ


υγ.ΔΕν χιονίζει ?????
μα τίποτα να μην κατάλαβα !
τς τς τς

Ηλιαχτίς said...

Θα με διδάξεις
πλάγια έντονα κλπ
και θα σου μάθω κινέζικα .

Απλά τα δικά μου κινέζικα θα είναι ΤΑ κινέζικα !

Και τώρα που λέω για κινέζικα και είσαι πεταλούδα εσύ ,
ξέρεις τι λένε :

Πως ένα φτερούγισμα μιας πεταλούδας κάπου ,
μπορεί αλλού να σηκώνει ένα τεράστιο κύμα !

ή κάπως έτσι .

ΚΙ ΕΓΩ ΒΛΕΠΩ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ

ΤΣΟΥΝΑΜΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ! ! !

maya said...

@ηλιαχτίΣΣΣΣΣΣΣΣΣ μου
ναι το ξέρω, κάπως έτσι το λένε .
άμα δεν ξυπνήσουν τα μεγάλα μυαλά όμως
δεν βλέπω ούτε ένα φου στην παδική χαρά !

μα πού πήγαν όλοι αυτές τις μέρες ?!!!!

Ηλιαχτίς said...

Ποιό φου ;

φΤου έπεσε .




αααααχαχαχαχα !



Με το ηλιαχτιΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
τι κάνεις θειάκα μου καλή ;
Φωνάζεις καμιά ψιψινούλα ;;

Οικονομία στα Σίγμα !

maira said...

Τι τρυφερό και πόσο οικείο αυτο το βλέμμα.... συνομωσίας!

¨Ζω…να ζω στο παραπέντε¨
Έτσι εμείς μετράμε…


Πολύχρωμη…πολύ μ αρέσει!!!

χχχχχχχχχχχχχχχ....

maya said...

@ηλιαχτίΣ με οικονομία στο σίγμα
όχι φτου ...
πάλι καλά που έχουμε τους 2 ιππότες .
τον ακέφαλο και τον μετά του κροκοδείλου .
μην απογοητεύεσαι .
θα βρούμε .
δεν έχουμε πεθαμένηγραμμή .
χρόνος υπάρχει !

καλό βράδυ με kleenex
άρχισε ΚΑΙ συνάχι τώρα !

χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μάιρα ΝΤΕΛ ΜΑΡ μου
συνομωσίας ε ?
μμμ...

είναι το βλέμμα (τουλάχιστον) που θέλω νάχουμε .
και θα τόχουμε !
δεν μας γλυτώνει .

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maira said...

ΤΟ παραπεντάλεπτο της σοφίας..

Πλάκα πλάκα εκεί λίγο πριν το dead line είναι οι πιο δημιουργικές στιγμές μου : )))

Μου λείπει το χάδι της...και το κείμενό σου μου το θύμισε...

Όσο γι την Marianne...

χχχχχχχχχχχχ....

maya said...

λοιπόν
όχι μόνο προς το deadline
αλλά και στις αναποδιές .
εκεί μεγαλουργώ !
τις πιο ωραίες ιδέες απο ανάποδο στίψιμο !

αυτό εννοούσες τρυφερό .
έτσι το έγραψα .
με μυρωδιές και θύμησες Γυναικών που αγάπησα και γω .

το τραγούδι της marianne faithfull
μιλάει για άλλα πράματα
αλλά μου άρεσε πολύ η ...
- νάτο τώρα -
τρυφερότητα της .
:)))

τα όμορφα χάδια μας ζεσταίνουν για πάντα .
το πιστεύω .

χχχχχχχχχχχχχχχχχ

tzotza said...

διαβασα...
και διαβασα...
και διαβασα...
εχω χασει τοσο πολλα εδω μεσα maya μου...
τι να πρωτοσχολιασω δεν ξερω...
σαυτο που εχεις γραψει εδω απλα θα πω και εγω πως πραγματικα ειναι τυχερη να εχει περασει πια ζωη πλουσια με εμπειριες...και ας πονανε,πονανε,πονανε..
ολα τα εντονα παντα φερνουνε εντονες συνεπιες...δεν πειραζειπαντα καταφερνουμε να παρουμε ενα gasp of air στο τελος ε?

καλο μηνα φιλεναδα μου...
ελπιζω να εισαι καλα απλα, με ολα αυτα που μας φερνει η ζωη...
καλο μηνα να εχουμε!!!
(εβαλες μαρτι στα κοριτσια σου να μη καουνε σημερα;

σε φιλω
:)

υγ σευχαριστω και εσενα που περνας απο εμενα και ας ειμαι εγω χαμενη στα δικα μου τοσο καιρο τωρα...
:))))

maya said...

@τζότζα μου !!!

πουσαισυ ?!

ούτε μάρτη δεν μπόρεσα να τους κάνω χτες.
η μία με πυρετό, η άλλη με βήχα ...
ο ήλιος έξω και μεις μέσα :(

έχω πει ότι οι ρυτίδες μας θα προδίδουν πάντα
την ζωή που επιλέξαμε .
να λοιπόν μια γυναίκα που πιστεύω ότι τις πιο πολλές ρυτίδες
τις σμίλευσε ο χρόνος γύρω απο το χαμόγελο της .

καλό μήνα τζότζα μου
χάρηκα που ήρθες !

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ