Έχω κάτσει δίπλα στην προηγούμενη πρόταση.
Ακουμπώ τον αγκώνα στην τελεία.
Τα πόδια μου αιωρούνται στην γραμμή μπρος…πίσω…
μπρος…πίσω…τάχα ανέμελα.
Δεν κοιτάζω άλλο τι ήταν.
Πώς να ξεχάσω το δέρμα που άλλαξα?
Αλλά βγήκα. Από τα μπαστούνια και τους κύκλους.
Πριν αρχίσει η επόμενη παράγραφος… σηκώνομαι.
Ένα γλυκό ρεύμα αέρα με διαπερνάει στον λαιμό.
Ξανακόλλησα την αναπνοή μου.
Καιρός να πάω να πιάσω το επόμενο κεφαλαίο.
Εδώ δεν έχει enter. Θα το κάνω μόνη μου.
Έχω ακουστικά την μελωδία σου και πάω.
Κατεβάζω το κεφάλι στα γ και τα χ από πάνω
Για να περάσω. Με κανα-δυο π κορδέλλα.
Τίποτ’άλλο δεν κουβαλάω.
Μόνο ιδέες για να σπείρω.
Μέσα απ’τα γράμματα με παίζει ο ήλιος.
Μου φτάνει.
Φτάνω…
Βλέπω επιτέλους το κεφαλαίο.
Με σκιάζει προκλητικά.
Γαληνεύω.
Φ…
*ακούγεται το "wilder shores of love" με την αγαπημένη marianne faithfull.
31 comments:
"Έχω ακουστικά την μελωδία σου και πάω"
εχω ακουστικα τη μελωδια σου και παω...
ειναι αυτο που λεγαμε
"μεγαλο πραγμα η εμπνευση"
"ναι ναι μεγαλο πραγμα και το ταλεντο"
"καταφυγιο"
"διαφυγη"
"λυση"
"ηδονη"
-αλλα τη μεγαλυτερη δυναμη τελικα
την εχει
-Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΜΠΝΕΕΙ
εχω γινει κατανοητη
ειμαι σιγουρη.
@τάλισκερ πριγκήπισσα απολυτούλα
έχοντας στο ενεργητικό μου
-και στο παθητικό μου κάργα-
μεγάλες περιόδους σιωπής
όπου καμιά μελωδία δεν με έφτανε...
καταθέτω εκ πείρας
ότι η έμπνευση πολλές φορές βγαίνει όταν την ζουλήξεις μες τα ζόρια.
έχω δημιουργήσει ομορφιές
σε πολύ δύσβατες αποχρώσεις της ζωής μου.
(μη σου πω τα καλύτερα...)
κι επειδή έχω και το σύνδρομο της πολυάννας...
ό,τι και να γίνει λέω
πάλι καλά που έχω αυτήν την διέξοδο!
δεν μπορώ καν να φανταστώ τι θάκανα με τόση πίεση κι ασχήμια
αν δεν είχα τρόπο να την μετατρέψω
σε έκφραση τέχνης.
!
ΕίΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ν' αρχίσεις να διαβάζεις το νέο μυθιστόρημα του Ιταλό Καλβίνο, Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης. Χαλάρωσε. Συγκεντρώσου. Δίωξε από πάνω σου κάθε άλλη σκέψη. Άσε τον κόσμο που σε περιβάλλει να διαλυθεί στην ασάφεια. Την πόρτα είναι καλύτερα να την κλείσεις• από την άλλη μεριά, είναι πάντα αναμμένη η τηλεόραση. Πες το αμέσως στους άλλους: «Όχι, δε θέλω να δω τηλεόραση!» Ύψωσε τη φωνή σου, ειδάλλως δε θα σε ακούσουν: «Διαβάζω! Δε θέλω να μ' ενοχλήσει κανείς!» Ίσως δε σε άκουσαν, με όλη αυτή τη φασαρία• πες το πιο δυνατά, φώναξε: «Αρχίζω να διαβάζω το νέο μυθιστόρημα του Ιταλό Καλβίνο!» Ή αν πάλι δε θες, μην το φωνάξεις• ας ελπίσουμε πως θα σε αφήσουν στην ησυχία σου.
Πάρε την πιο αναπαυτική στάση: καθισμένος, πλαγιασμένος, κουλουριασμένος, ξαπλωμένος. Ξαπλωμένος ανάσκελα, στο ένα πλευρό, μπρούμυτα. Σε πολυθρόνα, σε ντιβάνι, σε κουνιστή καρέκλα, σε σαιζ λονγκ, σε πουφ. Σε μια αιώρα, αν έχεις βέβαια μια αιώρα. Πάνω στο κρεβάτι ή και κάτω από τα σεντόνια. Μπορείς, ακόμα, να βολευτείς με το κεφάλι κάτω, σε θέση γιόγκα. Με το βιβλίο αντεστραμμένο, εννοείται.
Βέβαια, κανένας ακόμα δεν μπόρεσε να βρει ποια είναι η ιδανικότερη στάση•για διάβασμα.
Kαλή μου φίλη διαισθάνομαι ότι είσαι καλά κι αυτό μου φτάνει :))))
Συγχωρείστε μου το ότι δεν έρχομαι συχνά, είναι διαδικαστικό θέμα. σας παρακολουθώ ανελλιπώς όμως.
Την καλημέρα μου.
Για πες...Χαρα μου
ειπες...και ξαναεγραψες ευμορφα...
διαβαζω και ξαναδιαβαζω...
και το προηγουμενο ...κι αυτο...
ξυπνησα σημερα με μια διαθεση παραξενης ηρεμης χαρας...
κι ετσι ξανατρεξα σε σενα....
ομορφο ειναι το παιχνιδι με τα γραμματα....
στο καθε ενα εχω βάλει προσωπο...και στα χειλη εκφραση...
το καθε ενα την δικη του...
περπατησα λοιπον σε γνωριμα σοκάκια διαβαζοντας σε....
"εβαλα τον εαυτο μου...την αλλη ξενη που ζει εντος κι εκτος μου, απεναντι...μας εφτιαξα καφεδακι..."
και περιηγηθηκα στις λεξεις της Χαρας....
να εχεις Ομορφη Μερα....
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
πολλα παρα πολλα....με περιτυλιγμα την σκεψη....
@γιάννη μου
κλείνω απο τα πάντα γύρω
και αιθεροβατώ σταθερά.
αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ξέρω.
η μόνη ελπίδα.
καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχ
@adaeus μου
είναι η υπόνοια και το πείσμα μου ότι ΘΑ ΕΙΜΑΙ.
ναι.
μουλαρώνω σε αυτό.
:)))))))))
χχχχχχχχχχχχχχχ
@πιραντέλλο
όσο και όπως!
ευχαριστώ.
και πολύ καλημέρα μας
:)))))))))
@μαρίνα μου!
αυ΄το είναι ένα μικρό κομμάτι
ενός μεγάλου κείμενου.
χαίρομαι πολύ που έχεις ακουμπήσει τις λέξεις.
εδώ τις γύρισα κι απ'την άλλη
νοιώθοντας τόσο μικρή μπρος την κάθε έκφραση...
απέναντι στην μεγαλοφυία της δημιουργίας.
χαρά είναι όταν έστω και για λίγο
αγγίζουμε ομορφιά.
αν βρήκες ευμορφία
είναι που την σέβομαι απόλυτα.
αυτο το καφεδάκι είναι όλα τα λεφτά.
ιερή μυστική τελετουργία.
όλη η δύναμη του χαμόγελου
απο κει πηγάζει.
όχι απο τους άλλους.
απο μέσα.
σ'ευχαριστώ που ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ πραγματικά.
σημαίνει πολλά.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Είδες πως ξεχωρίζει από μακριά το Κεφαλαίο? Σαν φάρος...
Βάλτο σημάδι, και προχώρα!
(Χαίρομαι αφάνταστα να σε "βρίσκω" έτσι...)
Α! Κι όταν το φτάσεις, γραπώσου γερά και πρόσεχέ το, ναι?
Τα φιλιά τα στέλνω με σφεντόνα σήμερα, να σε φτάσουν εκεί ψηλά που είσαι!!!
ζντόοοοοοοινγκ!!!!!!!
__________________
ΩΧ!
σιγά ρε στέλλα!!!!!!!!!!
κοίτα πώς μ'έκανες!
φέρε τώρα πάγο για το μάτι μου.
θα με δει το κεφαλαίο και θα τρομάξει!
*μην φανταστείς ότι έφτασα.
προβάλλω το θέλω μου...
Τέλεια είναι η ατέλεια !!!!
Με ξεκινήματά κεφαλαία...
και κύρια ουσιαστικές κορυφώσεις στην πορεία.... ξανά μια τελείωση. ΤΕΛΕίΑ
Αυτή είναι η ''πρότασή'' μου.
Φφφφφιλια....(τον τόνο βάλτον εσύ)
Καλημέρα πολύχρωμή μου
χχχχχχχχχχ.....
@μάιρα μου!
εξαιρετική η προτση σου!
να την εφαρμόσουμε ανεπανόρθωτα λέω!
μου πάει!!!!!!!!
κάθε τελεία, παύση αρχής.
κάθε στίξη, μια έκπληξη.
φτιάξε με! φτιάξε με!
:)))))))))))
καλησπέρα!
τονίζω παντού!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
"Τόσο εύλογο το ακατανόητο" Ο.Ελύτης
Ακούω τις μουσικές σου, παρατηρώ τα χρώματα του πίνακα που διάλεξες να βάλεις.
Το μπλε να είναι θάλασσα και το πράσινο μονοπάτι στο πλάι της... Για δες σπρώχνει τον μισό κύκλο το κόκκινο και ε το κάνει. Ποιό ε να είναι; της ελπίδας; Ελπίδα και πράσινο μου ταιριάζουν....
Ξεχάστηκα μες τις νότες....
μια στιγμή μας είναι μόνο αρκετή... τραγουδάει ο Δ.Μαραμής. Μας είναι;
Ξεχάστηκα στις σκέψεις που μου προκαλούν οι νότες...
Ηθελες να μου χαρίσεις κάτι προχθές, θυμάσαι; Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο απ τις λέξεις που ζωγραφίζουν εσένα; Αφού πίνακα ακόμα δεν μου έχεις ζωγραφίσει κρατώ αυτές.
Παλιά φοβόμουν μήπως δίπλα στις τελείες πάνε οι παύλες που ήταν το τέλος. Ούτε μπρος ούτε πίσω.
Τώρα πια δεν τις φοβάμαι τις τελείες. Με ανάσες μου μοιάζουν...
...ίσα για να πάρω φόρα να σηκωθώ και να συνεχίσω να ανοίγω το μονοπάτι που μόνη χάραξα...
Να τώρα σου τραγουδώ στίχους του Λουδοβίκου αφου πιάσαμε την αλφαβήτα:
ʼΑλφα, βήτα, γάμα, δέλτα
σκόνη γίνεται κι η πέτρα
έψιλον, ζήτα, ήττα, θήτα
μοιάζει η νίκη με την ήττα...
Γιώτα, κάπα, λάμδα, μι
πόσο αξίζει μια στιγμή
νι, ξι, όμικρον, πι, ρο
φεύγω μα σε καρτερώ....
Σίγμα, ταφ, ύψιλον, φι
μοναξιά στην κορυφή
με το χι, το ψι, το ωμέγα
μια παλικαριά 'ναι η φεύγα.
Νομίζω ότι είναι η καλύτερη τραγουδιστή αλφαβήτα (άσχετο βέβαια αλλά λέω)
Εμένα πάντως μου αρέσει το λ πρώτον γιατί μπορώ να κάνω τσουλήθρα στην πλάτη του και δεύτερον γιατί μου θυμίζει ανθρώπινο βήμα....
Το χ πάλι μου κάνει κάτι σε διασταυρωμένα ξίφη και δεν θέλω πια νίκες. Ούτε ήττες.
Καλά που υπάρχει το Φ που κάνει λίγο σκιά. Καλός ο ήλιος μα καίει. Είναι αυτός που σε κάνει να αναζητάς την σκιά...
...και σκέψου ότι πίνω καφέ!
φφφφφφφφφ....φφφφφφφ ακους;;;
μπες στο προφιλ μου παρακαλω, εχει ενα μειλ, στειλε μου ενα ο,τι να'ναι ή ό,τι γουστάρεις ή και άδειο για να έχω τη διευθυνση σου και να σου στείλω ένα γεμάτο με shake that devil.
ε;
@αλεξάνδρα μου
για καφέ μια χαρά σε βρίσκω!!!!
αχαχα
χμμμμ...
λες να σου απαντήσω?
μήπως είναι πιο ωραία του καθένα μας η ερμηνεία?
γιατί μία μόνο δεν υφίσταται.
κάθε τι που συμβαίνει ή υπάρχει
έχει πολλά νοήματα.
κάθε τι που εκφράζουμε ανασαίνει σε πολλά επίπεδα.
δεν ξέρω τι υπερτερεί.
οι πολλές πλευρές μας
ή τα πολλά επίπεδα...
το χασμα γεμίζει μοναξιά
όταν δεν σε καταλαβαίνουν.
σαν την ομίχλη σήμερα το πρωί...
όλοι απλώνουν χέρια
αλλά πολλές φορές δεν ξέρουν τι παν να πιάσουν.
εγώ είμαι με 2 καφέδες
και πάω για τον τρίτο...
πώς με βλέπς?
:)
χχχχχχχχχχχχχχχχ
"Σου φαίνομαι νευρική;"
Μπορεί μέχρι το βράδυ σήμερα να το κάνω εκείνο που σου 'λεγα. Σήμερα θα 'ρθει κι ο καταψύκτης, είπαμε να τον πούμε Ομπάμα, επειδή μια μαυρίλα συνέπεσε.
αλεξάνδρα2
μια στιγμή
μπορεί να κρατήσει όλες τις ατέλειωτες ώρες του τίποτα
μεσα της.
μια στιγμή μπορεί να διαλύσει την ασχήμια του χρόνου
που τρέχει στα όμορφα
και κατσικώνεται στα ζόρικα.
γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.
ναι ρε φιλενάδα.
μια στιγμή.
αν είναι μια σταλιά νέκταρ ομορφιάς
δεν αξίζει πιο πολύ απο μια νταμιτζάνα γκρίζο?
μου κάνει εντύπωση που δεν στάθηκες στον κύκλο του πίνακα.
την τελεία.
τον πυρήνα.
έξω απο τις δίνες
αλλά και μέσα σχεδόν.
δεν είναι τόσο βαθύ το νόημα του έργου...
εμείς -ευτυχώς- το ξεπουπουλιάζουμε.
μεγάλη η χάρη του !!!
νότες ε?
κι οι νότες, στιγμές δεν είναι?
βλέπεις που χάθηκες μέσα τους?
:)))))))))
@αν ακούς
αλήθεια το λες?!!!!!!!
πάω για τα γραμματόσημα...
ευχαριστώωωωωω
χχχχχχχχχχχχχχχχ
@γιάννη μου
νευρική? moi?!!!!!
όχι δα.
κάθε μέρα έτσι είμαι...
ιδέα δεν έχω πώς θάμουν χωρίς καφέ.
άσε δε ότι αυτο το ακούω πολύ τελευταία.
ότι είμαι τρεχαντήρι...
κι εγώ νομίζω πάντα ότι είμαι ήρεμη...
να πάω άλλη μία στον καθρέφτη?
για επαλήθευση?
η αντίληψη εκ των έσω
στην μάχη με τους ΑΛΛΟΥΣ!!!
αιωνία η διαμάχη...
ομπάμα ε?
αχαχαχα τέλειο!
-που έβαλες το camembert?
-στον ομπάμα!
καλημέρα
χχχχχχχχχχχχ
@γιάννη2
πολύ χαίρομαι.
περιμένω με πολλή χαρά.
:))))
το βράδυ θα βλέπω βραζιλιάνους χορευτές
αλλά θα το δω το πρωί!
και τώρα
τραβάχο μάγια!
χχχχχχ
Μην κόβεσαι, δεν φαίνεσαι νευρική, άλλο όταν τα παίρνεις, όλοι όταν τα παίρνουμε είμαστε αλλιώς. Φαίνεσαι επίμονη κι ονειροπαρμένη ώρες - ώρες αν θες να ξέρεις... όταν χάνεσαι με το γράψιμο βγάζεις κάτι άλλο πάλι, ένα δυνατό πάτημα, είμαι εδώ σαν να λες, και δεν πρόκειται να με κουνήσει κανείς. Αυτά. Και καλά να περάσεις στα Βραζιλιάνικα. ,
καλημέρα βιαστική απ΄την δουλειά.
Χα! αυτό ήθελα να κάνω! Ηθελα να κάνω εντύπωση! χαχαχαχα
Ηθελα να δω πως θα αντιδρούσες που δεν είπα τίποτα για τον κύκλο που είναι όμως επίσης κόκκινος και κάτι κλείνει μέσα του.
Είπα πολλά για τους κύκλους στου kryos γι αυτό.
Ο κύκλος μέσα στην θάλασσα όπως εγω την φαντάστηκα βέβαια, είναι κάτι σαν το καραβάκι μου που προσπαθεί να αντιπλεύσει, μόνο....
Ενας εαυτός που θέλει αγάπη για να βρει την δύναμη να αντισταθεί... Βέβαια θα παραμείνει για όσο, κλεισμένο μέσα στον κόκκινο προστατευτικό κύκλο.
Μα τώρα δεν μπορώ και θα στο πω. Δεν θέλω άλλες προστασίες, θέλω γύμνια λέμε. Να μην έχω ανάγκη απο προστατευτικά καρυδότσουφλα.
Αυτό ζητάω απ΄την σκιά μου!
Ουφ και τώρα back to work.
Φιλιά
@γιάννη μου
break τσιγάρου!
ακούω ένα μαγικό τραγούδι...
και βρίσκω αυτο σου το σχόλιο
που ...τι να πω?
με ντύνει για γιορτή!
ευχαριστώ πολύ.
υπέροχο κοπλιμέντο. το κρατώ.
είχα γράψει κάποτε
με τα πόδια σταθερά στα σύννεφα
και μην φανταστείς ότι το θεωρώ εύκολο...
πραγματικά ευχαριστώ.
πάντα μπαίνει φως απο τις γρίλιες, βλέπεις?
:))))))))))))))
αν βάλω το τραγούδι που ακούω τώρα στην επόμενη αγανάκτηση
να ξέρεις ότι θάναι για σένα.
χχχχχχχχχχχχ
@αλεξάνδρα μουυυυυυ
αυτό είναι ρε πούστη1
σαν να σε ακούω να το λες
και αυτό είναι που γουστάρω.
γύμνια.
ναι.
να μην εξαρτάσαι απο το χάδι και την προστασία.
μόνο λίγο να σου σκάει το χαμόγελο για να προχωράς.
μα θα προχωράς δεπανα!
κάνουμε διαρκώς δύσκολες δουλειές μέσα μας.
κι απ'έξω μοιάζουμε με όλους!
...
αυτο το βλέμμα
πόσα κρύβει κάθε φορά...
πόσο ιδρώτα και ουλές...
αντιπλέοντας λοιπόν...
δε-πα-να!
ποτέ δεν μου άρεσαν οι κύκλοι.
μου κάνει μασονικό.
θέλω κάπου να σπάει ο ρυθμός.
ζωτική αρρυθμία.
στρόβιλοι ξανά και ξανά.
απαπααααααα
τι έχει μέσα το τσιγάρο μου?
πάλι γλύκα έστριψα?
;)
μ αρεσε πολυ..
ευχομαι το κεφαλαιο..να το φτασεις και να το ξεπερασεις..
το πιο σημαντικο πως εχεις τον τροπο σου κι ειναι ομορφος!!
διερχόμενος από αθήνα στοπ.. ίσα για μιά ευχή στοπ.. μη τα λέμε μόνο στα γεννέθλια στοπ.. επιστ΄ρεφω για ΣΚ στοπ.. τα λέμε εκτενέστερα αύριο στοπ.. καλησπερούδια τρεχάτα στοπ..:):)
@φεγγαραγκαλιά
ωραία ευχή.
και πραγματοποιήσιμη :))))))
μαρέσει!
ο τρόπος μου?
μάλλον όχι ο σύνηθης
αλλά φαίνεται να δουλεύει κούτσα-κούτσα!
και συμφωνώ πολύ
ότι Ο ΤΡΟΠΟΣ έχει σημασία.
καλησπέρα
:))))))
@αχ κούλπα μου
ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ!
αν σου πω ότι το πρωί είχα αρχίσει να ανησυχω?
πώς σου φαίνομαι?έβλεπα που δεν απαντούσες στα σχόλια σε σένα
και λίγο σκιάχτηκα!
εκτός έδρας για μέρες.
οκ.
τόπιασα.
καλά έκανες και πέρασες.
τώρα ηρέμησα.
:)
καλησπέρα
καλώς επέστρεψες
χχχχχχχχχχχχχχχχ
Ειναι μια ανακουφιση να ξεχωριζεις το κεφαλαίο ακομη κι αν δεν το φτανεις ετσι;;
Μερικες φορες με πιανω να ισορροπω στην λωριδα, εκει στην ακρη των πεζοδρομιων, οπως εκανα παιδι....κοιτωντας χαμηλα....και χανω τον στοχο.
Πολυ ομορφο Μαγια μου
κι ερχεται ενα ομορφο Σαββατοκυριακο που σου ευχομαι να το περασεις οπως εχεις αναγκη!
Εγω, αν δε βρεξει, λεω να παω για πεζοπορια με τον outopios στον Χορτιατη....καλο ε;; ! :)
xxxxx
Post a Comment