άσπρο τοπίο λοιπόν.
πόσες αποχρώσεις έχει...
ά σ π ρ ο.
υπέροχο πολύχρωμο άσπρο.
-σαν τον αχανή βυθό της τάλισκερ
με τις σκληρές φωνές και τα απαλά χάδια
τα γλυκά λόγια και τις αυστηρές χειρονομίες
-σαν την άγραφη πλανεύτρα σελίδα του γιάννη
πριν την χρωματίσει περίτεχνα
δίνοντας ζωή σε καλύτερους ανθρώπους
-σαν την αγνή καρδιά της αλεξάνδρας
που παλεύει για όλους γύρω της
τρέχοντας πριν τον χρόνο
-σαν τα συμπαγή σύννεφα
που φτάνει η κούνια της εστρέλλας
γεμίζοντας την αέρα και ίλιγγο
-σαν την μουσική της κατερίνας
αργά σ’ένα κουτούκι
γεμάτο υγρά μάτια από αγάπη
-σαν τα χυτά κεριά της νατάσσας
που παίζουν φως και σκιές
-σαν τους σουηδούς του δημοσθένη
που δεν ξέρουν να χορέψουν το ντέρτι τους
-σαν τα λουλούδια της τζότζας
που μεθάνε γλυκά την ατμόσφαιρα
και λένε:»πάμε παρακάτω. Μπορείς»
-σαν το πάτωμα στα γυμνά πόδια της ντίντι
στον ξέφρενο χορό της αισιοδοξίας
-σαν τις εικόνες του δον
με σχήματα τρισδιάστατα
-σαν την δροσερή φωνή της ντίβας
που ξέρει να βαδίσει πολλά επίπεδα
τρομαχτικό άχρωμο άσπρο.
-σαν τον επίπεδο καμβά μου
αγνός από σύγχιση
διψασμένος για χρώματα
άφωνος ακόμα, στην προσμονή μου.
καυτά κρύος
ύπουλα αθώος
στην τελευταία στιγμή αυθορμητισμού.
…στιγμή παγωμένη σ’έναν αλήτη χρόνο
πριν την δολοφονία χωρίς μάρτυρες.
ήξερα τον ένοχο.
στιγμή αφιερωμένη σ’έναν κλέφτη αγνότητας
σε τακτές επίπονες δόσεις.
μέχρι να στεγνώσει σκληρά όπως ο πάγος.
επιτέλους.
η μετάλλαξη της μωρουδιακής πούδρας.
η εξέλιξη κάθε απαλής ψυχής.
ο πάγος.
το χιόνι.
το άσπρο.
υπέροχο πολύχρωμο άσπρο.
τρομαχτικό άχρωμο άσπρο.
άσπρο τοπίο μέσα-έξω.
Πάρτε πινέλα...
*ακούγεται το "σε ποιό κόσμο γυρνάς" των sadahzinia
53 comments:
που να χορέψουν, καλή μου;φαντάσου αυτό το κρύο και αυτό το τοπίο για μήνες... και το ντέρτι, παγώνει, τελικά...(άλλο αν εδώ, πλέον, έχει λιακάδες)
Ti υπεροχο ειναι ολο αυτο???
τι κειμενο?
τι τραγουδι??
!!
ψηνομαι στον πυρετο(γκρινιαρα) αλλα δεν εχω αντικαταστατη..θα ξαναρθω το συντομοτερο δυνατο..
για το πανεμορφο εσώτερο κειμενο
και το λατρεμενο μου τραγουδι...
σε φιλω..ε ναι σε φιλω πολυ πολυ
(φαντασου..* καλημερα καλη εβδομαδα σε σενα
σε ολους..
θα το αφησω να παιζει οσο ντυνομαι...again and again
(μη ξεμακραινεις μου χεις δωσει το λογο σου κι αν θυμασαι ειναι το ψεμα κακοσημαδια)
@δημοσθένη μου
καλημέρα απο την πρωταγωνίστρια χώρα χαμηλών θερμοκρασιών...!
είναι η πρώτη φορά εδώ και καιρό που συμπίπτει το έξω με το μέσα μου. τόσο που με θυμώνει ο ήλιος που πάει να σκάσει τώρα...
άσπρα
κουκουλωμένα
σιωπηλά
να μείνουν θέλω.
μια παύση.
παγώνει και το ντέρτι λες?
θα ήμουν δυστυχής...
καλημέρα αστρφτερή
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@τάλισκερχωριςάκι μου
μούχε πει προχτές που ξεκίνησε το χιόνι ο γιάννης, να γράψω με τα δικά μου χρώματα για το άσπρο που μας κάλυψε. και η πρώτη μου σκέψη ήταν οτι δεν μπορώ. μετά άρχισα να γράφω, ψάχνοντας να βρω το χρώμα αυτό...
αυτό το άσπρο που όπου το βρω ψάχνω να το γεμίσω χρώματα... σε τοίχους, σε μπλούζα, σε καμβά, σε σελίδα, σε οθόνη, σε σχέση, σε συναισθήματα?
σαν να με προκαλεί!
περαστικά γρήγορα νάναι
δεν είμαι σίγουρη οτι βγαίνει νόημα απο το κείμενο μου όλο αλλά εγώ καταλάβαινα τι εννοούσα. είναι σοβαρό γιατρέ μου?
για τραγούδι τι να λέμε...
θα βάλω απο κάτω τους στίχους όλους
"κι είν' της φωτιάς μου ο όρκος- σου λέω- εκείνος ο αλάθευτος
που με ξεβγάζει απ' τον υπόλοιπο σωρό."
τι να πρωτοαντιγράψω? με καλύπτει απόλυτα... και σένα, και τους άλλους...
καλημέρα σταματημένη στο άσπρο
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.δεν ξεμακραίνω. μαλάκας είμαι?
Σε ποιο κόσμο γυρνάς
Στίχοι: Sadahzinia
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Sadahzinia
Είναι ο κόσμος μου μεγάλος κι ελάχιστος
χωράει μυριάδες, μα εγώ δεν μπορώ
κι είν' της φωτιάς μου ο όρκος- σου λέω- εκείνος ο αλάθευτος
που με ξεβγάζει απ' τον υπόλοιπο σωρό.
Φοβάμαι, όμως, που μόνο και πάλι τώρα μ' αφήνει
και γι' αυτό ψάχνω γνωστή, ζεστή συντροφιά
μακάρι να 'ρθει κι ας φέρει και παράταιρη οδύνη,
μαύρο όνειρο φόντο πίσω απ' ωραία νυχτιά.
Λοιπόν, τα λόγια μου τα πριν και τα επόμενα,
θα τα φτιάξω- μια φορά στο λέω ακόμα- ζωή,
μα θα κρυφτώ, μήπως γλιτώσω ξανά απ' τα γραφόμενα
που μου τα κέρασε η μοίρα ευχή.
Σε ποιο παράξενο κόσμο γυρνάς,
σε ποιο στοιχειό αντίκρυ θεριεύεις,
για ποια ντροπή στα κρυφά τραγουδάς,
ποιο φόβο πάλι με αγάπη παντρεύεις.
Τα λόγια εκείνα που με φέρανε στο δρόμο σου,
τα φυλάω στην πιο κρυφή του μυαλού μου γωνιά.
Μην ξεμακραίνεις, μου 'χες δώσει το λόγο σου
κι αν θυμάσαι είναι το ψέμα κακοσημαδιά.
Όπως κάποιοι που λένε τόσο απλή τη ζωή
και σπαταλάνε γι' αυτήν τα πιο τρελά όνειρά τους,
τη σκορπάω εγώ στης φωτιάς τη φυλή
και χαλάλι αν χαθώ και σε αδιάβατους βάλτους.
Πες μου ποιο κόσμο (-βρήκα ένα κόσμο-).
Πες μου ποια αγάπη (-μια μεγάλη αγάπη-).
Πες μου ποιο φόβο, ποια ντροπή (-στα κρυφά τραγουδάω-).
Ποιον εφιάλτη (-γυρεύω να 'ρθει-).
Ποια όμορφη νύχτα (-μια σαν κι αυτή-).
Ποια λόγια, ποια άχρηστη ευχή (-πάνω μου πάλι μαζεύω-).
Ποιον εφιάλτη ικετεύεις να 'ρθει
και ποια πανέμορφη νύχτα ζηλεύεις·
σε ποια κρύβεσαι άχρηστη ευχή,
ποια λόγια πάνω σου πάλι μαζεύεις.
Σε ποιο παράξενο κόσμο πάλι μονάχη γυρνάς,
σε ποιο στοιχειό της ζωής πάλι αντίκρυ θεριεύεις,
για ποια ντροπή ξεχασμένη στα κρυφά τραγουδάς,
ποιο ξένο φόβο πάλι με τόση αγάπη παντρεύεις.
Ποιον κουρασμένο εφιάλτη ικετεύεις να 'ρθει,
σε ποια πανέμορφη νύχτα χρωστάς και πάλι ζηλεύεις,
σε ποια κρύβεσαι χιλιοειπωμένη κι άχρηστη ευχή,
ποια άδικα λόγια πάνω σου πάλι μαζεύεις.
Γιατί να μην έχω μπει από το βράδυ...
Έλεγα να μην μπω πτώμα και νυσταγμένη, για να μπορέσω να το φχαριστηθώ!
Που νά 'ξερα τι θα τραβούσα σήμερα.
Δεν λέω άλλα, ξεθύμανα στης Αλεξάνδρας...
Θα ξαναπεράσω αργά με ηρεμία, γιατί τώρα που σκοτώνω άνθρωπο δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα.
Τι να παρουμε πινελα, εδω εχει εναν ηλιο ΝΑΑΑ ....αντε μην αρχισω να νευριαζω. Γυρισε τουμπα η Ελλαδα και χιονιζει μονο νοτια :(
Ειχα πρωι πρωι και μια ασφαλιστρια που μου ελεγε με ποσους τροπους μπορω να παθω κατι. Με εκανε και να σκεφτομαι συνταξιοδοτικο προγραμμα.
Με πηρε κι ενας που θα μου εφερνε λεφτα και θα τα φερει την Παρασκευη , λεει. Εγω πως θα πληρωσω το κοινι μου λες;;; (οχι εσυ, αυτος)
Και το σπουδαιοτερο....παιρνω απο το πρωι στην Ξανθη να κλεισω στολες για τα καρναβαλια και δεν απαντανε!!!!! :)
Καλημερα, καλη εβδομαδα!!!
υ.γ. ρομαντισμος -20 βαθμους κελσιου....ουτε καμβαδες βλεπω, ουτε ξυλινα πατωματα να χορεψω!
xxx
αχ!!!
αχ!!!
αχ!!!
μονο ενα χαμογελο εχω τωρα φιλεναδα μου!!!
τι υπεροχο κειμενο!!!
ποσο σευχαριστω που με εβαλες μεσα στις σκεψεις σου και μου εδωσες ενα πινελο απο τα δικα σου να ζωγραφισω..πoλυ με κανεις να χαμογελασω απο μεσα..εκει που ειναι τα αληθινα χαμογελα.. :))))
παω παλι για χιονοπολεμο..εχει παγωσει και το νερο εδω στο σπιτι μας..στα δυτικα προαστια μενω φαντασου...εσεις που μενετε πιο βορεια τι να τραβατε???!!!
σε φιλω γλυκα γλυκα..
σημερα δεν εφτιαξα γλυκο..ειπα να κρατηθω λιγακι..το εχουμε παρακανει αλλα μετα απο τετοιo κειμενο, δεν το εχουμε αναγκη!!!
με κερασες με τον πιο ομορφο τροπο!!!
keep warm!!!
:)
@talisker μου..
περαστικα!!!
ελπιζω να αισθανεσαι γρηγορα καλυτερα!!!
σε φιλω γλυκα!!!
:)
σαν τον καμβά σου τον επίπεδο (μα τόσο απορροφητικό)
δίψασα για όσα χρωμάτισες τόσο γενναιόδωρα (πώς αλλιώς θα μπορούσες)
πίνω ακόμη τεμπέλικα καφέ & διάλεξα εσένα να μου κάνεις παρέα, να σεργιανίσω… σήμερα θα θελα τα εργαστήριά μας να έχουν connecting doors…
είναι η πρώτη φορά που το σκέφτομαι έτσι… να κάνεις διάλειμμα να έρχεσαι… να κάνω διάλειμμα να σου ρχομαι…
χωρίς ρολόγια, χωρίς στόχους, χωρίς deadlines…
αλλά
με μουσικές, με καλή ενέργεια, με φόρα, με δύναμη εκτόξευσης, με δύναμη εξόρυξης χρωμάτων / ιδεών / πλάνων
μωρουδιακή πούδρα…
έχεις δύναμη «τσουνάμι» στα λόγια σου, στις σκέψεις, στα πεντακάθαρα αισθήματα μέσα σου
γράπωσε τα πινέλα & μην τ’αφήσεις… αράδιασε στον πεινασμένο καμβά αυτή τη δύναμη του καυτού κρύου κι απογειώσου μαζί της
εγώ, μαζί με τους άλλους τυχερούς… σε καμαρώνουμε συγκινημένα
(δεν θα βαρεθώ ποτέ να τα μπήγω? τελικά?)
σε φιλώ αλμυρά / ηχηρά κι αγαπησιάρικα
υγ: η μουσική μια πελώρια έκπληξη … δώρο για περαστικά στην τάλι
@ταλι
ψήθηκα από τετάρτη έως σάββατο ξημερώματα …έκανα μια κρατσανιστή πέτσα… μμμμμ μούρλια λέμε!!!
περαστικά σου καλό μου … πίνε πολλά υγρά, βοηθάει!!!
σε φιλώ ιαματικά (κοίτα μη γίνεις ρε-τα-λι)
να προσέχεις
@dee dee
οποία γκαντεμιά να έχουμε έναν αλύπητο ήλιο όλες τις προηγούμενες μέρες ΚΑΙ σήμερα…ε?
τι αδικία!!! γκρρρρρρρ
@όλους
καλό ξεκίνημα ολοκαίνουργιας εβδομάδας,
σας φιλώ ξεχωριστά
@εστρέλλα μου
να η στιγμή για την δύναμη του μυαλού.
κούνα τον διακόπτη
να ξεκινήσει μια βόλτα
ψηλά
πέρα
πολύ μακρυά
απο το έρημο απο μαλάκες μέγαρο
να φύγεις το μυαλό σου
κάπου πιο καλά
πιο δίκαια
και γω έξαλλη θα ήμουν.
υπομονή.
δεν μένουν πολλές ώρες.
αφού δεν μπορείς να κάνεις κάτι
μην χαλιέσαι κι απο πάνω
και τους δίνεις αξία.
σε περιμένω
και σε σκέφτομαι πολύ.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.μπορούμε να σκεφτούμε και πολλά βασανιστήρια... είμαι σίγουρη οτι μαζί θα βγάζαμε καλή λίστα!
@ντίντι μου
θεωρώ την δουλειά του ασφαλιστή ισάξια με του κορακιού στις κηδείες.
no more said.
όσο για την πληρωμή και το νοίκι...
σιγά μην σου καθόταν καλά!
είναι murphy's law αυτό.
θέλει λίγο απόσταση για να φαίνονται τα λακάκια σου. ό,τι και να γίνεται. γιατί πάντα κάτι θα γίνεται!
για τον ρομαντισμό, πώς να σε βοηθήσω? εδώ είναι καλυμμένος απο μισό μέτρο χιόνι. πού να σκάβω?
δεν θα λοιώσει το χιόνι?
υπομονή.
εγώ καλού-κακού έχω μουσική. αν στην δώσει, χορεύεις.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@τζότζα μου
σου γράφω με παγωμένα πόδια.
κάτσαμε με καφέ στον ήλιο αλλά πόσο να αντέξω?
όχι άλλο γλυκό!
εχτές έφτιαξα 2 κεικ.
αυτήν την δουλειά θα κάνουμε?!!!
σε λίγο θα πετάμε εμένα ως χιονόμπαλλα λέμε!
προσπαθώ να μείνω ζεστά.
αλλά ένας πάγος έχει κρυσταλλώσει
και δεν λέει να λοιώσει...
μ'αρέσει που είσαι θετικός άνθρωπος
και διάβασες γλύκα
σ'ένα κείμενο που έχει κι απ'τ'άλλο...
way to go!
:))))))))
φιλιά κάτασπρα
χχχχχχχχχχχχχχ
@νατάσσα μου
connecting doors...
ωραία σκέψη.
σιγά μην δουλεύαμε!!!!!!
τι λες τώρα?
με καφέδες και μπιριμπίρι θάμασταν...
είσαι επικίνδυνη εσύ!
χαίρομαι που νοιώθεις καλύτερα.
άκου "κρατσανιστή πέτσα"!!! λολ
είχα την αίσθηση οτι δεν πολυβγάζει νόημα όλο μαζί το κείμενο. αλλά είπαμε: εδώ το κάνουμε για το κέφι μας, για την ανάγκη μας να πετάξει ό,τι είναι μέσα μας.
καλό
κακό
παράξενο
ανεξήγητο
άσχημο
ό,τι.
και ξέρεις, τα συναισθήματα μέσα μου... λες "πεντακάθαρα" και με βάζεις σε σκέψεις.
εγώ, ακριβώς αυτός ο συνωστισμός χρωμάτων με κάνει να νοιώθω οτι τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. όλα πασαλείβονται απο τα διπλανά τους σε μια αλυσίδα αντίθεσης.
θέλει σκέψη αυτό που λες...
όσο για την μουσική, έχεις δίκιο. και δεν ήξερα καν οτι είναι εμπύρετη η τάλισκερ όταν αγανακτούσα!
μακάρι να της κάνει καλό.
νοιώθω το κρύο να με διαπερνάει.
και ακριβώς αυτή την στιγμή που παίζει η marianne faithfull, δεν ξέρω αν είναι απ'έξω ή απο μέσα που ξεκινάει το ρεύμα...
να κλείσουμε καμιά πόρτα σλόουλι?
θέλω τόσο να φανταστώ την θάλασσα πάλι...
καλό μας απόγευμα
αν και παγωμένο!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.δεν θάρθει η πουτάνα το καλοκαίρι?!!!
Αυτό και το προηγούμενο που είχες γράψει με τα χρώματα, είναι απο τα πιο αγαπημένα μου.
Λατρεύω τον τρόπο μιλάς μέσω των χρωμάτων. Που δεν είναι απλά το κάθε χρώμα και συναίσθημα. Είναι που συμπίπτουν και οι αποχρώσεις.
Έτσι δεν λέμε ούτως ή άλλως για τις λεπτές διαφοροποιήσεις από συναίσθημα σε συναίσθημα; Αποχρώσεις.
Δεν επιλέγονται ποτέ τυχαία οι λέξεις... Κι εσύ το κάνεις τόσο καλά...
(Εγώ πειράζει που είδα το "άλλο" από αυτό που είδε η γλυκιά μας η Τζότζα;)
(Κι εγώ χάρηκα που "με είδα", και κυρίως ΟΠΩΣ με είδα. Είναι συγκινητικό να με βλέπεις έτσι... Σημαίνει πολλά για μένα!!!)
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Υπέροχο άσπρο που σου γεννά συναισθήματα χίλια! Καλή άσπρη μέρα!
Εγω τωρα
δεν μπορω να σταματησω να γελαω
καθε σχολιο αλλου γι αλλου κι ολα μαζι βγαζουν νοημα!!
Στης Αλεξ κι εγω ξεθυμανα λολ Νεγκμα θα μας σιχτιρησει..
τεσπα τωρα θελω να κανω μια δηλωση
και μην με πειτε ψωναρα..
αυτες οι δυο..Νεγκμα και Μαγια εχουν κατι απο μενα
η εγω απο αυτες
βαρεθηκα να ψαχνω
το κλοπυ ραιτ
μαλλον ειναι στο ντιενει μας ..γιατι κι αυτες ετσι σκεφτονται για μενα
Μου αρεσει παρα πολυ να μιλαω με χρωματα και ρευματα , (μαγια ασε κατω τα ρευματα ΤΩΡΑ)
πριν αρχισω να μιλαω με τη Μαγια ακομα εγραφα ετσι πιο συχνα τα χω και στο μπλοκ στην αρχη ..
με αλλο υφος οκ
απο τοτε που αρχισα να μιλαω με τη Μαγια επαψα να μιλαω για χρωματα..
παροδικη οπισθοχωρηση και θα μου περασει...
αλλα επαψα γιατι τα λεει καλυτερα απο μενα..
η εστω οπως τα λεει με καλυπτει..
κατι πανω κατω εχει συμβει με τη Νεγκμα σε αλλες γωνιες ..
και κεινη η κουνια με το σκοινι εχει μια αδερφη απο την πλευρα μου που δεν τη δημοσιευω
για να μη φανει σαν επιρροη
δεν ειναι
γραμμενο πριν
αλλα δεν το βαζω
το χω για να της το δειξω καποτε
πως εκτος απο επιρροη που εμενα δεν με αφορα δεν τη θελω με προφυλλασω ...οσο..
ειναι
καμια φορα
που μας μιλαει
η ψυχη
και συναναστρεφομαστε καποιους ανθρωπους!!!!
και τωρα που παλι μακρυγορησα με τον γνωστο μου στομφο παω να κοιμηθω...θα ξαναρθω μακια!!
Τζοτζα- Ανιλικο μου σας ευχαριστω..::)
Δεν το μπορω το ασπρο.τα κανει ολα τοσο αποστειρωμενα.τοσο κενα,αδεια και αχρωμα.με τρομαζει τοσο ασπρο γυρω μου..το χιονι το λατρευω γιατι δινει αλλη πινελια στα χρωματα γυρω του..οχι ολα ασπρα ομως,οχι τοσο αγνοτητα μονη της,τοσο καθαριοτητα-αποστειρωσης.λατρευω τα πρασινα φυλαρακια που παλευαν σημερα να βγουν μεσα απο το χιονι,εκει ηταν ολη η ομορφια στο λυκαβητο.οι πετρες με τα παγωμενα δακρυα χιονιου πανω τους..το χωμα με σχεδια απο πατημασιες ανθρωπων και ζωων(πια η διαφορα θα μου πεις)..
μπροστα σε ενα λευκο χαρτι εκστασιαζομαι στη σκεψη οτι θα τρεξει το μελανι πανω του..σε ενα λευκο τοιχο τρελαινομαι να δω την εμπνευση του ζωγραφου.
το σαββατο θα βαψω το νεο μου σπιτι,με χρωματα..δεν την μπορω τη τοση αγνοτητα στην επιφανεια..
μονο στη μωρουδιακη πουδρα πρεπει το ασπρο..
καλησπερα.(κι εγω μαλλον μπερδεμενα εγραψα).
@εστρέλλα μου
πρώτα απ'όλα
χαίρομαι που δεν σε μπαγλαρώσανε!
"Η μοναδική εργαζόμενη (σήμερα) Κυρία Εστρέλλα Ενταξείδου επιτέθηκε στον διευθυντή της ενώ εκείνος έπινε καφέ στο da cappo φορώντας apres-skis μπότες..."
το ρίχνω στην πλάκα για να αργήσω να σου πω οτι διάβασα πολλές φορές τα λόγια σου... σαν να μ'έβαλες στην κούνια σου και να μούδωσες μια απέραντη αγαπημένη σπρωξιά ν'αγγίξω ουρανό!
σ'ευχαριστώ εστρέλλα μου.
που είδες - και πάντα βλέπεις - το άλλο.
που με γεμίζεις κορδέλες με θαυμαστικά...
αποχρώσεις
φωτεινότητα
σκιές
αχ αυτά τα χρώματα...
τώρα έτυχε πάλι γιατί μ'έβαλε στην πρίζα ο γιάννης άθελα του.
ή μήπως τελικά σκέφτομαι έτσι και δεν τόχα καταλάβει πιο παλιά...?
ε τάλισκερ?
αλήθεια δεν ξέρω...
στην ανάγκη μου να εκφραστώ
αυτό συμβαίνει…
πολλές φορές οι αποχρώσεις δεν ταιριάζουν
κι ας ταιριάζουν τα χρώματα…
τι εγκλήματα πόνου…
τώρα που σε ξέρω καλύτερα
τώρα που έχω την ζεστασιά
να μην χρειάζομαι λέξεις για να μιλάμε
είμαι καλύτερη.
Πολύχρωμη αγκαλιά αστέρι μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
αααα! Αντώνη!
Είσαι λοιπόν του υπέροχου άσπρου
και ουχί του τρομαχτικού.
Οκ. Για να παραταχθούμε…
Πολύχρωμη καλησπέρα!
:))))
@τάλισκεμπύρετη
ρεύματα you say…?
Για να κοιτάξω το τεφτέρι μου… λες να βρω και τέτοια…?
«απο τοτε που αρχισα να μιλαω με τη Μαγια επαψα να μιλαω για χρωματα..
παροδικη οπισθοχωρηση και θα μου περασει...»
ελπίζω γρήγορα να σου περάσει!
Δεν είναι δικό μου προνόμιο τα χρώματα
και σίγουρα δεν τα λέω καλύτερα!
Άκου τώρα…
Είχα κάνει μια αναδρομή στα παλιά σου πριν καιρό…
Τώρα θα πάω πάλι να ψάξω!
Όσο για την κάλυψη,
Θα μπορούσαμε κάθε τόσο
Να ορίζουμε ποια θα αγανακτεί
Και να καθόμαστε στα σχόλια
Κουνώντας το κεφάλι σε συμφωνία…
Τόπα και πριν:
Δεν υπάρχει πιο ζεστό κλείδωμα
Από την σιωπή που μοιράζεσαι
Λέγοντας τα έγκατα σου
Με αποσιωπητικά.
Και ο άλλος να ξέρει.
Γλώσσα αυθάδικη στην μοναξιά.
Ξέρεις τι πάθος έχω στα χρώματα.
Μην μου στερείς την ομορφιά της γραφής σου με αυτά!
Γράφεις διαλέγοντας και κάποιες λέξεις
Από κοινή μας ντουλάπα.
Εκφράζεσαι με την πιο φιλόξενη και οικεία
(για μένα)σκληρή γλώσσα.
Έχεις πληρεξούσιο. Γράφε! :)
Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Υγ.ξυπνήσατεεεεε?
@κατερίνα μου
και γω μάλλον μια χαρά συμφώνησα και κατάλαβα!
Και στέκομαι ακριβώς δίπλα σου, λέγοντας
«δεν την μπορω τη τοση αγνοτητα στην επιφανεια..»
όπως τόπες.
Η αγνότητα πέθανε. Ζήτω η αγνότητα!
…ε?
και υπάρχει τόση πολλή επιφάνεια…
θέλω βυθούς απύθμενους
και μ’ανοιχτά τα μάτια να ξορκίζω.
Όχι επιφάνειες κολάκων και βδελλων
Ούτε μασκαρεμένων κενών.
Δεν το θέλω πια το χιόνι.
Φέρτε τους κουβάδες μου…
να ζωγραφίσουμε και τους τοίχους σου ζωή!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
εγώ. εγώ πάλι ήμουν ο αυτουργός. Αλλά όταν ξεκίναγε το χιόνι κι ήμουν σε επαφή με τη μάγια μας, μπήκα στον πειρασμό να τη ρωτήσω πως βλέπει – πως θα μπορούσε να δει το άπειρο λευκό που είχα βεβαιωθεί ότι ερχόταν η πιο χρωματιστή της παρέας μας.
το μυαλό μου έτρεξε σε μια συμβολικής έκφρασης αγανάκτηση και τουλάχιστον σ’ αυτό δεν έπεσα καθόλου έξω
χαίρομαι που ο καθένας από σας έβγαλε το δικό του, το πιο προσωπικό κομμάτι μιας εικόνας που θα μας δυνάστευε, από τη στιγμή που το συζητήσαμε με τη μαγια κι έπειτα
θεώρησα πως λείπει η δική μου ματιά σ’ αυτή τη κουβέντα, αγαπώ το χιόνι όταν μας επισκέπτεται περιστασιακά κι αφήνει ακάλυπτα πράσινα κλαδιά και φυλλαράκια και για να πω τη μαύρη μου αλήθεια αγαπώ το αντιφέγγισμα του τα απογεύματα όταν η ώρα προχωράει και γω έχω τον απαραίτητο χρόνο να σταθώ χαλαρός ν’ απολαύσω το χρώμα του
σύντομα όμως το βαριέμαι ως εικόνα και ως αλλαγή σε μια γκρίζα πόλη που τη φωτίζει ξαφνικά και τόσο όμορφα αυτές είναι οι κυριότερες αισθήσεις μου
φιλί φιλί
και περαστικά σε όσες και όσους τσουρουφλίστηκαν από τις γριππούλες των αρνητικών θερμοκρασιών
Μπράβο στον Γιάννη που σε παρακίνησε να δεις ότι μπορείς να γράψεις για το λευκό.
Αναγνώρισα - φυσικά - το παράθυρό μου. Μου άρεσε και ο χιονάνθρωπος σου!
Αφου σκεφτόμουν να σας προτείνω νέο παιχνίδι: "Αναρτήστε τις φωτογραφίες χιονιού που τραβήξατε."
Χάρηκα που βρισκόμαστε στην σκέψη σου και στην καρδιά σου!
Γράφεις τόσο όμορφα και δεν ξέρω τι να πρωτοκρατήσω.
Απ΄το σημερινό κατοχυρώθηκε στο βιβλίο των σχολίων αυτό το κομμάτι που το βρήκα υπέροχο:
τρομαχτικό άχρωμο άσπρο.
-σαν τον επίπεδο καμβά μου
αγνός από σύγχιση
διψασμένος για χρώματα
άφωνος ακόμα, στην προσμονή μου.
καυτά κρύος
ύπουλα αθώος
στην τελευταία στιγμή αυθορμητισμού.
…στιγμή παγωμένη σ’έναν αλήτη χρόνο
πριν την δολοφονία χωρίς μάρτυρες.
ήξερα τον ένοχο.
στιγμή αφιερωμένη σ’έναν κλέφτη αγνότητας
σε τακτές επίπονες δόσεις.
μέχρι να στεγνώσει σκληρά όπως ο πάγος.
επιτέλους.
η μετάλλαξη της μωρουδιακής πούδρας.
η εξέλιξη κάθε απαλής ψυχής.
ο πάγος.
το χιόνι.
το άσπρο.
υπέροχο πολύχρωμο άσπρο.
τρομαχτικό άχρωμο άσπρο.
άσπρο τοπίο μέσα-έξω.
Πάρτε πινέλα...
@negma: και ο θυμός συναίσθημα και μάλιστα ισχυρό είναι. Τώρα αν σου πω πως χάρηκα που ήρθες και ξεθύμανες;
@Τalikser χωρίς μου σου του: περαστικούλια, σε σκεφτόμουν όταν σιδέρωνα κι αναρωτιόμουν πως τα περνάς... Να δεις θυμό που κρύβω εγώ για τα περί παιδείας....
Φιλάκια
@γιάννη μου
αυτό παθαίνω και γω.
γρήγορα βαριέμαι.
το άσπρο.
θέλω να το χαλάσω
με πινελιές
θέλω να φύγει.
και δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα του αποκλεισμού. καθόλου. τώρα που ξέρω οτι αύριο θα είναι παντού παγωμένα και δεν μπορώ να πάω κάπου, με τρελλαίνει!
ενώ μπορεί να περάσουν 2 μέρες και να μην κουνήσω και να μην το καταλάβω.
τώρα? σαν αγρίμι στο κλουβί νοιώθω κι όλη η ομορφιά με φυλακίζει.
νόμίζω η ΑΜ αμαλία είναι καλύτερα!
ουφ! κακούργε καιρέ!
φιλιά προκλητικά χρωματιστά
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΟΛΙΚΟ ΑΣΠΡΟ!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
υπεροχο...ε ρε τι κανει ενα χιονι...κι εγω εδω αν και ξεραιλα πινελα αναζηταω....
με ταξιδεψες,με μελαγχολησες...
ομορφα λογακια...τι κι αν σ ενεπνευσε το χιονι,η ασπριλα...εγω ειδα τοσα χρωματα χαρη στο κειμμενουλι σου...
Αλέξ Αυτο μετο παιχνιδι του χιονιου το σκεφτηκα κι εγω
αλλα δεν ειχα φωτο να βγαλω με χιονι
εβγαλα βεβαια με ηλιο αλλα σιγα μην σας τις δειξω
...
ουφ!Γιαννη εσυ ησουν λοιπον ον ηθικος αυτουργος..εν τω μεταξυ ομως ανοιξε και κανενα σχολιο
ναι ???????
Μαγια "γλωσσα αυθαδικη στη μοναξια"
μονο που καμια φορα τη βγαζω πολυ και μαλλον θελει κοψιμο..
ασχετη ερωτηση
εχω παθει με το τραγουδι
"χανομαι μες τα δικα σου μεσανυχτα "
απο αυτο το σηριαλ...
-στεκω?
-αστο..:)
ρε συ η ερμηνεια λεμε σαν κραυγη μικρης ξανθιας αποχαμενης δεν ξερω με πειθει
-δεν το σωζω???
καλα μετα που θα με ψαχνεις ομως θα κοιμαμαι!!:) αρχισε ξαναπαω!
αλεξάνδρα μου...
κράτησες το δικό μου
το πολύ δικό μου κομμάτι του άσπρου.
το δύσκολο...
σ'ευχαριστώ.
που το είδες έτσι.
που το ένοιωσες.
αυτό με τρελλαίνει με σένα.
που πάντα, κι ας είσαι αλλού τελείως, με πιάνεις. δεν χάνεις επαφή.
με την ζωή των άλλων...
με τιμά η καταχώρηση στο τεφτεράκι σου των υπέροχων!
:)&
πολύχρωμη κληνύχτα
με πολλή ξεκούραση χωρίς άλλο πυρετό
να μου φιλήσεις το νεραιδάκι σου
και περαστικά γρήγορα!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@in the sky
καλώς την.
πάρε πινέλα ελεύθερα!
αλλά πού έχει ξεραίλα στην ελλάδα σήμερα?!!!
...ευχαριστώ αλλά
σίγουρα σου άρεσε αυτό που διάβασες?
γιατί το κειμενούλι
μου κάνει προς καημενούλι
πες μου οτι δεν το εννοούσες έτσι?
ρωτώ γιατί είναι πολύ προσωπικό κείμενο κι έχω κακή σχέση με τα υποκοριστικά.
την καλησπέρα μου πολύχρωμη
και με λιωμένο χιόνι ελπίζω!
:)
@τάλισκερ
ποιό τραγούδι?
ποιό σήριαλ?
ποιά γλώσσα?
πού στέκεις?
κάτσε κάτω γιατί δεν μας βλέπω καλά!
υπάρχει ένα ποίημ που διάβαζα σήμερα, θα σου βρω τα λόγια, τώρα δεν πάω μέσα - βαριέμαι - αύριο... μου το θύμισες με την γλώσσα που θέλει κόψιμο.
δεν είναι μαλλί η γλώσσα να θέλει κόψιμο μανδάμ!
συμφωνώ με τα σχόλια στου γιάννη αλλά (χέρια σε θέση στάμνας πάλι!) ΕΣΥ το λες αυτό? που κάθε 2 αγανακτήσεις, θέλουμε μέσο για ν μην φάμε πόρτα?!!!!
γιάννη, άστα κλειστά να δει αυτή!
ορίστε μας!
αχχχχ. το καταχαίρομαι!
:)))))))))))))))))))
υγ.το σήριαλ καλό? για πες?
nai ..αρχιζω να καταλαβαινω ποσο ασχημο ειναι..αν και σιγουρα δεν ειναι απο κακη προθεση καθε αλλο απλα γι αυτον που θελει να επικοινωνησει ειναι απαγορευτικο
τεσπα
με τα υποκοριστικα στο κολησα ή το ειχες επικτητο??:::::::______))))
@τάλισκερ
ναι τεσπα...
επιτέλους σούγραψα.
αλλά μούκοψες τον ειρμό. άλλα θάλεγα κείνη την μέρα. άλλα ένοιωθα σήμερα.
κάθε ανάγνωση βγάζει άλλα...
με το υποκοριστικά ποτέ δεν είχα καλή σχέση. στα παιδιά μου απο μωρά τους μιλούσα όπως στους φίλους μου. ποτέ με γουτσου-γούτσου.
σε κάποιον πολύ φίλο, μπορεί να θέλω να πω άκι. όχι ούλα/η όμως. ή ίτσα
δηλ. ξερνάω :
πάμε μια βολτίτσα για καφεδάκι
γλυκούλι
αγαπίτσα
παρεούλα
έχεις φωτίτσα
τραγουδάκι
ταβερνούλα για φαγάκι
ποτάκι
κρασάκι
πυτζαμούλες
(ήρθε κι έδεσε η εικόνα!)
κλπ
κλπ
--------------
@in the sky
δεν τα λέω για σένα όλα αυτά! νομίζω οτι έχεις καλή διάθεση.
απλά πέτυχες την φάση...
:)
--------------
τάλισκερ!
πάω για ύπνο!
τέρμα.
ως εδώ...
όνειρα τώρα...
:))))))))))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Καληνυχτα Μαγιουλη::)))
Sky μπες μπροστα
σε σενα ακομα θα ειναι ευγενης
ναι επισης καλον υπνουλη!!!
και μια καλημεριτσα αυριο που θα σηκωθεις χαχαχα!
μια καλημέρα κάτω από τον πάγο...φυλακισμένος στο άσπρο τετράδιο...ρίξε χρώματα, δώσε ζωης φως:)
@δον μου
καλημέρα...
ακούω την κάρμεν απο την μαρία κάλας...
και γω πασχίζω να ταξιδέψω λίγο πιο πέρα απο τον πάγο.
κοιτάζω έξω κι επιτέλους βλέπω τα δέντρα χωρίς χιόνι,
βλέπω τον ορίζοντα και πάλι φτάνει το μάτι στο βουνό απέναντι,
ο ήλιος προσπαθεί!
και γω θέλω φως απο χρώματα!
όχι το σκληρό του άσπρου!
φύγε απο το άσπρο τετράδιο
θα κάνω μια ανάσα ζεστή
και θα λιώσω ό,τι άσπρο
να μην αντέξει άλλο
φτάνει να βρω χρώματα γύρω μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ήρθα για μια παγωμένη καλημέρα πάω να κάνω καμια δουλειά γιατί πολύ τεμπέλιασα και επανέρχομαιαιαιαια
Λατρεύω να κρατώ μια λευκή κόλα χαρτί στα χέρια μου και ένα καλοξυσμένο μολύβι.
@αρτούμ'
ξύπνησα στην 9...
(no school!)
και δουλεψα μέχρι τις 1...
μετά κατέβηκα κάτω
στον κήπο με το χιόνι
με την ξαδέλφη μου
με chaises longues, καφέ και τσιγάρα
και κάναμε ηλιοθεραπεία...
σιγά μην κάτσω να σκάσω
πούμαι αποκλεισμένη 3η μέρα!!!
θέλω να πιστεύω αύριο
νάχει λιώσει το χιόνι
να αποχωριστώ τα παιδάκια μου
να ξαναγίνω άνθρωπος!!!!!
φιλιά
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@χελώνα
εμένα αυτή είναι μια στιγμή πάθους...
με τον λευκό καμβά ή την λευκή σελίδα.
κάποιες φορές με αναζωογονεί
και άλλες με κομπλάρει θανάσιμα...
:))))))))
ήρθα ήρθα
όχι άλλο άσπρο δεν το αντέχει ο οργανισμός μου άσε που είναι και ένα χρώμα με το οποίο έχουμε τσακωθεί χρόόόόνια πριν ακόμα και το καλοκαίρι δηλ με το ζόρι να βάλω ενα ασπρο παπούτσι και αυτό για να δείχνει το μαύρισμα και τώρα τα πάντα γύρω μου είναι άσπρα και εγω μαύρη από το κακό μου
αποκλεισμένη και εγω όμως σήμερα δεν άντεξα κοτσάρισα αλυσίδες και μην τον είδατε το "μήτσο" μία ώρα ακόμα μέσα να καθόμουν και θα με έβρισκαν άσπρη σα το πανί από τα νεύρα και θα μου φορούσαν και αυτή την ωραία ασπρη μπλουζίτσααυτή καλέ που δένει πίσω τα χεράκια
Υ.Γ συγνώμη για το σεντόνι αλλά η κατάσταση μου είναι τραγική
@αρτούμ' α χαχαχχα!!!
ναι και γω!
ΟΧΙ
ΑΛΛΟ
ΑΣΠΡΟ!
μόλις με ειδοποίησαν οτι ΟΥΤΕ αύριο έχουν σχολείο...
ααααγκρρρρρρρρρρρρ...!!!
το σεντόνι μου άρεσε μια χαρά
κι ευτυχώς δεν ήταν ΑΣΠΡΟ!!!!!!
:))))))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.μπες να διαβάσεις το λινκ πούχω στην δεξιά πλευρά του μπλόγκ μου να φτιαχτείς μια χαρά!!! θα με θυμηθείς.
:)) Τι υπέροχο blog είναι αυτό! :))
Την καλησπέρα μου!
ei μην ξανακουσω σχολιο οτι
ε γ ω κοιμαμαι..
-καληνυχτα!!!
χερι σε σταση παγουρι -μην σου πω!
νατουραλμεντε ..εγω το τραγουδι να ακουσω περασα..
σιγα μην σε εβρισκα ξυπνια.
@ανεμοσκορπίσματα
:))))))
αααααα
τι αυθόρμητο!!!
ευχαριστώ πολύ.
θα σε επισκεφτώ και γω.
πολύχρωμη καλημέρα
:)
@τάλισκερ
νατουραλμέντε!
:)))))))
καρασμάτς πρωινό
χχχχχχχχχχχχχχχ
Καλημέρα!!!
Σε φαντάζομαι σε στάση και έκφραση "Κούρκουλος - όχι άλλο κάρβουνο", να ουρλιάζεις:
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΣΠΡΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!
και γελάω μόνη μου!!!!!!!!!!!!!
Παρδαλά, πολύχρωμα φιλιά, να σπάσει η ασπρίλα!!!!!!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
ναι! ναι! ναι!
αυτό έψαχνα!
έτσι ακριβώς νοιώθω
και δεν είχα την σωστή εικόνα!!!
αααχαχαχα
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΣΠΡΟ!
πωπω ακριβώς λεμε!!!
:)))))))))))))
καλημερα.
βολτα το πρωι στο λυκαβητο,χωρις χιονι,με τα πουλια να λενε καλημερα στη νεα μερα με απιστευτα κελαιδισματα..ποσο γεματη μπορεις να νιωσεις απο απλα φυσικα πραγματα..ξυπνησα με τρελο αγχος και μετα τη βολτα ενιωθα ηρεμη..η φυση εχει οτι χρειαζεται κανεις για να ειναι καλα τελικα..εμεις παψαμε να τα διακρινουμε.
τρεχω αυτες τις μερες για επιπλα,ηλεκτρικα,κρεβατια,μπογιες και ειναι δυσκολες μερες γενικα..δυσκολια εσωτερικη υπαρχει αλλα με βολευει να το ριχνω στα του σπιτιου.
καλημερες ηλιολουστες..
@ κατερίνα μου
ξέρω τι εννοείς α κ ρ ι β ώ ς ...
είναι τα τρεξίματα έξω που προλαβαίνουν τα μέσα να μην τους παραβγούν.
ακριβώς αυτό το συναίσθημα με σένα
περπατώντας έξω
είχα και γω το πρωί.
μια γλυκιά αίσθηση
καθώς λιώνει ο πάγος...
να κοιτάμε γύρω μας
να μην ξεχνάμε πού βρισκόμαστε.
πολλές φορές κοιτάζω τα μάτια του στάθη για να εισπράξω αγνότητα και ομορφιά ατόφια.
την χάσανε οι άνθρωποι
ή καλύτερα την κρύψανε
σε κάποιο σκοτεινό πατάρι
για θύμηση...
καλημέρα χαμογελαστή
ό,τι κι αν συμβεί...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
το χιόνι μαυρισμένο σε μικρά βουναλάκια στις άκρες των δρόμων..τα δάκρυα με τη σκόνη λάσπη ξεραμένη στα μάγουλα...το φεγγάρι γιάπόψε κόκκινο...ο καμβάς δε θα είναι ποτέ ίδιος...ούτε εσύ :)
@δον
κάθε μέρα που περνάει
είμαι και πιο σίγουρη
πως δεν μπορεί κανείς
να γυρίσει πίσω.
όχι, δεν θάμαι η ίδια...
κερδίζοντας χάνω.
και vice versa.
λοιπόν βλέπω αυτά τα βρώμικα λοφάκια χιονιού και σκέφτομαι πως είναι μια γρηγορη αναπαράσταση αυτού που έλεγα...
απο την αγνότητα της νιφάδας
στην σκληρότητα του σπιλωμένου πάγου.
τι σου λέω τώρα...
χχχχχχχχχχχχχχ
Post a Comment