Μην με πάρεις τώρα.
...
Λέω να κλάψω σήμερα.
Όλη μέρα.
Να κλάψω
όλες τις τοξίνες της απογοήτευσης.
ν’αποβάλω
κάθε πνίξιμο στον λαιμό.
να με λυπηθώ.
.
κοίτα πως με γερνάει το κλάμα…
δεν είναι χαριτωμένο
σαχλό είναι...
.
δεν προλαβαίνω κιόλας!
Έχω τόσες δουλειές
Υποχρεώσεις πιεστικές
Στόχους που δεν θα φτάσω
Και σήμερα…
.
Θα κάνω επίτηδες
Όλες τις σκέψεις που με σκίζουν
Για να ξεζουμίσω τα δάκρυα
Από μέσα μου
Να στεγνώσω. όπως νοιώθω
Με τον νου μου:
Στεγνή σαν κουφάρι
.
Να μην μπορεί κανείς να πει πάλι
Καλά σε βλέπω.
Να με δουν χωρίς την μάσκα
Να τρομάξουν επιτέλους
Όπως εγώ
.
Σε ποιο επίπεδο να εξηγήσω?
Όλα έχουν πλεχτεί μεταξύ τους
Και με σφίγγουν
Αργά και σταθερά
.
Ακινητοποιημένη
Σε χρόνο γερασμένο
Χωρίς επιστροφή
Και γκρεμισμένο μέλλον
Μουδιασμένη από πόνο
Και το χαμόγελο
Καρφωμένο
με πινέζα στο μάγουλο
για να μην το ξεχάσω.
.
Μην με πάρεις σήμερα.
Η φωνή μου δεν βγαίνει.
Θα κάνω ό,τι πρέπει
Και κανείς πάλι
Δεν θα προσέξει
Ότι ουρλιάζω.
Κανείς.
.
Αύριο καλύτερα.
Τι έχουν πει γι’αύριο?
Θάχει ήλιο?
Πού?
.
Α. εκεί δεν μπορώ να πάω.
Έχει απαγορευτικό.
Αποκλεισμένη στις πιέσεις θα μείνω
Ξέρεις πού θα με βρεις.
Μην έρθεις.
Δεν αντέχω τα ανήμπορα μάτια
Της νεράιδας.
Συνήθισα την αδιαφορία όλων.
.
Θα κάτσω με θράσος
Κάτω από το «απαγορεύεται»
Και θα κλάψω.
Μισώντας με που λύγισα.
Με το δίκιο αξεσουάρ
Στο μάταιο πόρισμα.
Γιατί εγώ?
…
Γιατί έτσι.
Σκάσε και κολύμπα.
Με τον χρόνο αντίπαλο
Και την ελπίδα στην εντατική.
*μουσική: "e lucevan le stelle" -jose carreras (puccini) και η "ζωή των άλλων" του βασίλη παπακωνσταντίνου
56 comments:
απο μια λέξη σου
όλο αυτό
τάλισκερ
αφιερωμένο
...
...και τώρα που είδα ότι έχουμε πάρτυ (!)
το κλασσικό κομμάτι απο την τόσκα είναι για την εστρέλλα μου.
τάχω γυαλίσει τα μαχαίρια.
πάμε?
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Ό,τι και να απομακρύνω, υπάρχουν πάντα τα δόντια μου...
Ξέρεις τι ωραία που σκίζουν φλέβες τα δόντια, στην ανάγκη;
Θα ξανάρθω...
Να φέρω και τους επίδεσμους...
Σιγα μη σας αφησω ετσι, τι τα χω τα αντισηπτικα και τις γαζες εδω;; Για τους ξενους;;;
Στελλα κατσε καλα γιατι θα σε ξεδοντιασω και μετα το vitalium δεν κοβει ουτε ψωμι, οχι φλεβες.
Μαχαιρωθειτε εσεις, μια και το γουσταρετε και θα ξαναρθω να γιανω πληγες....παλιες και καινουριες!
Μα να μη συγχρονιζομαστε ουτε για ενα λεπτο...τι ειναι αυτο το πραγμα!
xxx
θα τις γλείψουμε τις πληγές
άσε τους επίδεσμους
δεν είναι η πρωτη φορά
και σίγουρα δεν θάναι η τελευταία.
και με όλη αυτή την φάση εδώ
αρχίζω και βλέπω ένα pattern
που καθόλου δεν μ'αρέσει...
πανω
κάτω
πάνω
κάτω
πάνω
κάτω
@ντίντι μου
μόνο στο κολύμπι υπάρχει συγχρονισμός. σε όλα τ΄'αλλα...
έλα, έλα. εδώ θα μας βρεις...
χχχχχχχχχχχχχχ
ε, αμα είναι στην εντατική, κάποτε θα βγει κι από εκεί, κιόλας!
Με τσακισες..τι να σου γραψω?
οτι ειναι ωραιο να γερνας και καμια σαχλα δεν του πρεπει?
για τους στοχους που εφτασες χτες?και θα φτασεις αυριο παλι?
οτι λουφαξα πολλες βραδυες στο κουφαρι σου κι ας μην το ηξερες ποτε?και ζεσταθηκα..
οτι πριν την εκινηση ολοι ειναι ακινητοποιημενοι?και ειναι ομορφες κ δυνατες οι εκινησεις σου καλη μου.
οτι αυριο θα χιονιζει κ δεν χρειαζεται να αποκλιστεις?πονεσε η ψυχη μου απο το ουρλιαχτο που..ακουσα.
οτι ειναι ωραιαο να εχεις δυσκολους αντιπαλους και να τους κερδιζεις?γιατι εισαι νικητρια..
οτι μετα την εντατικη ολα μα ολα τα βλεπεις με πιο ηρεμια?ειμαι επιζων αν θυμασαι..
τι να σου πω καλη μου...ουρλιξε πιο δυνατα,καντο για μενα που εχω τοσο αναγκη να τ ακουσω..
@κατερίνα μου...
και ό,τι που έλεγα στην τάλισκερ οτι
τόγραψα και ηρέμησα
δεν έκλαιγα πια.
χα.
κι έρχεσαι με αυτό
και μένω βουβή
συντετριμμένη
γιατί ξέρω οτι και συ
καταλαβαίνεις.
ξέρεις.
εδώ δεν είσαι?
και είναι ζεστό.
έχουν τα λόγια σου
το χάδι.
μιλάς για μένα.
κανείς δεν μιλάει για τον άλλον.
ολοι μιλάνε για τον εαυτό τους.
τόχεις προσέξει?
το μόνο σίγουρο
είναι οτι κάποια στιγμή
πάλι θάχω πνοή.
έτσι πάει.
αδυναμώ
μα επανέρχομαι.
αντλώ απο κάπου.
μη ρωτάς πού.
όπως και συ.
κάπως.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.προσεξες οτι στο προ-προηγούμενο κείμενο που έγραψα,
οι περισσότεροι είδαν χρώματα?
και όχι το αδιέξοδο...?
@δημοσθένη μου
πού πήγε το χιούμορ μου?
ο-ε-ο?
μήπως γιατί στην εντατική
υπάρχει κι ο θανατηφόρος ιός...?
χχχχχχχχχχχχχχ
ναι σήμερα όντως δεν ήταν καλή μέρα γι αυτό και δεν σε πήρα σε άφησα να χαθείς στο κόσμο το ονειρικό σου
δεν είχα και τίποτα σημαντικό να σου πω και ετσι το άφησα για άλλη φορά
ελπίζω μόνο οτι είσαι καλά
την καλησπέρα μου και πολλά πολλά γλυκίσματα στο περβάζι(ξέρεις εσυ)
@αρτούμ' γλυκιά
όλοι χρειαζόμαστε τα γλυκά
πάλι καλά που δεν τα ξέχασες!
σήμερα ήθελα πολύ...
σήμερα δεν ήταν ονειρικός
προς εφιάλτης πήγαινε τρέχοντας.
αλλά πώς είναι καμιά φορα?
έτρεχα ΤΟΣΟ όλη μέρα μέχρι τώρα που έσερνα παράλληλα αυτό μαζί μου.
απ'έξω,κυρία! όπως πάντα.
για να δούμε και αύριο.
μιά-μία μέρα θα πηγαίνουμε ναι?
έλα.
θα μπορέσουμε.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
δεν σε πήρα σήμερα,
κάτι μέσα μου υπαγόρευε πως θα ταν μια διαφορετική μέρα..
το κλάμα δεν είναι ποτέ σαχλό, είναι θρήνος βουβός ή φανερός, είναι πένθος με σκούρα ή ανοιχτόχρωμα ρούχα
κι επειδή βιώνω από παιδί τέτοιες στιγμές έχω μάθει να σέβομαι, τη σιωπή, που δεν είναι απλός απαραίτητη, είναι τουλάχιστον αναγκαία
παρουσία μονάχα βουβή
ένα πληγωμένο κορμί έχω να προτάξω, αν το χρειαστείς κι αυτό..
όσες μέρες όσα χρόνια κι αν θρηνήσεις απανωτά, βασανιστικά, δε θα μπορέσεις στιγμή να ξεπληρώσεις τα ιδανικά που μείνανε κρυφές σκέψεις, τα όνειρα που δε θα ζωγραφιστούν με χρώματα αληθινής ζωής, όσο κι αν το πόθησες..
αντίθετα θα ρθουν άλλα, έτοιμα να γίνουν ανάσες από κει που δεν το περίμενες και το κουτάκι με τις πινέζες, πάρε φόρα και πέταξε το μακριά, δεν ταιριάζει με μάτια λαμπερά, με πρόσωπα που φωνάζουν ομορφιά από μακριά…
«…κλείστε επιτέλους τις πληγές
θ ανοίξουμε άλλες…»
σ’ αγαπάμε πολύ
φιλί φιλί γονεϊκής καληνύχτας
γιάννη μου.
να καθαρίσω λίγο τα μάτια μου και επανέρχομαι--->
μια ζωή θα περιμένουμε
όσοι σ' αγαπάμε
πολύ
φιλί φιλί ξανά
σ'ευχαριστώ.
ναι θρήνος βουβός ή φανερός.
και πιο πολύ ο άλλος με τρομάζει.
και όσο δυναμώνω τις στιγμές που αξίζουν, όσο λαδώνω τον διακόπτη να δουλεύει γρήγορα,
τόσο το άλλο, το μέσα απομακρύνεται.
καμιά φορά, λέω πώς θα βρω να το γυρίσω πίσω?
πώς?
ξέρω οτι είναι όλα κύκλοι, δίνες, ξανά και ξανά. θα γυρίσει πάλι και θα δω ήλιο. και πάλι νύχτα. και πάλι.
κάνω μεγάλο αγώνα με τα χρώματα, να μην ξεθωριάσουν, να δω καινούργια, να μείνουν ζωντανά.
μου έδωσες δύναμη. αλήθεια.
και το θέλω το πονεμένο κορμί - καμιά φορά η σβουρηχτή αγκαλιά θάναι απο μέσα βαθιά.. και ξέρω οτι θα κρατήσεις την ισορροπία σου.
ναι ας ανοίξουν άλλες πληγές.
δεν με τρομάζουν οι ουλές.
το τίποτα με τρομάζει.
κρατάω την γονεική καληνύχτα και λίγο χαμογελάω γιατί τα βλέπω διπλά. ε?
πόσο πεθυμάω νάχω μεγάλους να μου κάνουν πλάτες... ουφ. απότομα αλλάζουν όλα.
φλυαρώ αλλά δεν μπορούσα να εκφραστώ σήμερα... με φωνή. άλλο μίλαγα, άλλο μ'έσκιζε απο μέσα. ρώτα την τάλι. καλά έκανες. το ξέρω οτι ήσουν εκεί σιωπηλός.
διπλή αγκαλιά
καληνύχτα γλυκιά
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
καληνύχτα πασουμάκια μου
κι όνειρα γεμάτα χρώματα
σαν τους υπέροχους πίνακες σου
κι αν ξαπλώσεις γρήγορα
θα ρθουμε να σου πούμε
δυο ολοκαίνουργια παραμύθια
για τη δική μας τη ζωή
όχι αυτή των άλλων
φιλί φιλι ξανά πολύ
Αχ βρε Μαγια...τι το θελα αποψε ειδικα αποψε περασμενες μια τα μεσανυχτα να το διαβασω?
Την φωνη της ψυχης μου ακουγες οταν το εγραφες?
Υπνο γλυκο και ηρεμο σου ευχομαι...(εγω δεν το βλεπω.....)
Λοιπον..
το χτες παει περασε
σιγα να ΜΗΝ δεν επαιρνα!!!
-τι να γραψω μετα εδω?
ειναι τοσο ομορφο σε ευχαριστω γι αυτο
και για τις στιγμες που ακολουθησαν...
το κειμενο σου ειναι υπεροχο
Μικρη
Μου Μαγια...
e lucevan le stelle
η επιλογη σου ..
-ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΜΙΚΗ!
E lucevan le stelle,
e olezzava la terra
stridea l'uscio dell'orto,
e un passo sfiorava la rena.
Entrava ella, fragrante,
mi cadea fra le braccia.
Oh! dolci baci, o languide carezze,
mentr'io fremente le belle forme discogliea dai veli!
Svani per sempre il sogno mio d'amore...
L'ora e fuggita e muoio disperato!
E non ho amato mai tanto la vita!
σε φιλω!!!
πολυ πολυ τρυφερα.
-κοιτα τον απο πανω μου!! φταιω εγω τωρα να παρω το ενα πασουμακι και να τον αρχισω..?τεσπα!!
-αυτη η Εστρελλα μπορει να αφησει τις δινες Μου , τον ανεμο Μου , και την Τοσκα Μου -σε μενα?
ουφ πια τοση συμπνοια!
θα κανω ενα καταλογο με αλλα Μου να τα κατοχυρωσω!!
ηταν τρεις φιλοτιμες προσπαθειες
να Μην δειξω ποσο κομματια με εχεις κανει..
και ποσο θαυμαζω τις σφιγμενες σου γροθιες ..
καλημερα
@γιάννη μάτια μου γλυκά
όχι αυτή των άλλων!!!
Δεν θα κοιτάμε, δεν θα αναρωτιόμαστε.
Θα κάνουμε το καλύτερο γι’αυτήν εδώ
Το δίκο μας δώρο ε?
Η δική μας ζωή.
Ό,τι την κάνουμε, όχι ό,τι μας την κάνουν.
Μακάρι νάχα δει το μήνυμα σου
Πριν πάω να κοιμηθώ….
Να ξέρω ότι έχω τον πιο ευφάνταστο παραμυθά
Στο πλευρό των σκέψεων μου…
Με τόση ζεστασιά.
Τι όμορφη εικόνα, δυο παραμύθια.
Υπόσχομαι να το πάρω αλλοιώς,
Ν’άρχίσω τα αγαμίδια…
Δεν θα μείνω πολύ έτσι, αλήθεια!
δεν θα πω την λέξη αλλά
ξέρω τι σημαίνει που ήρθες κι ξναήρθες χτες εδώ να διαβάζεις σχόλια...
καλημέρα καλύτερη
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ντοναλίζα
καλώς την κι ας έπεσες πάνω σε καθρέφτη…
καμιά φορά η σύμπνοια
ακόμη και σε ζόρικα
λίγο δύναμη μας δίνει. Ε?
ένα απ’τα μεγαλύτερα καλά
του blogging είναι αυτό ακριβώς;
Διαβάζοντας τους ανθρώπους
Βλέπω ότι κανένα συναίσθημα,
κανένα ζόρι,
Κανένα άσχημο δεν είναι μοναδικό.
Ούτε δικό μου προνόμιο.
Καλό μου κάνει αυτό.
Να μην το φουσκώνουμε
πέρα από την διάσταση του.
Ελπίζω να κοιμήθηκες καλά…
Την καλημέρα μου
:)
α βρε ταλισκερμου…
όλο τέτοια μου κάνεις.
Σαν στο λουναπάρκ…
Πάνω-κάτω…
Μου ρίχνεις και δυο υπέροχα αστεία σχόλια
Αντέχω και γελάω
Και μετά πας και γράφεις το τελευταίο
Και νάμαι πάλι
Η αλίκη στο ποτάμι της…
Παίρνω θάρρος
Ακόμη κι από τέτοια γραπτά
Όταν το λες υπέροχο…
Με κάνει να σκέφτομαι
Ότι αν αν οι στρόβιλοι μέσα μου
Απαντώνται έτσι
Κάτι όμορφο υπάρχει
Ακόμη και εκεί…
Αυτό ένιωσα
Και μου δίνει δύναμη πολλή.
Και σκέψου το.
Όσο νταρκ και να γράφεις
Πάντα όμορφη είσαι
Ταλισκερμου.
Έχω κάνει κι άλλη συγκλονιστική σκέψη.
Αυτή η ομορφιά που συζητάμε,
που κάποιες φορές μας έρχεται από πράγματα
και άλλες απο ανθρώπους,
λάθος κάνουμε.
Δεν «έρχεται», εμείς την δημιουργούμε.
Η ομορφιά είναι δικιά σου.
Εσύ την έχεις.
Και πριν και μετά.
Αδειάζουμε από αντανάκλαση,
Όχι από φωτεινότητα.
Καλημέρα με δειλά-δειλά χρώματα
Να σκάνε μύτη…
Και το λίγο ευπρόσδεκτο.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.εγώ να δεις πόσο σε θαυμάζω...
Φτιάξε το ποτάμι σου.
Βγάλε όλο το κλάμα απο μέσα σου και κάντο ποτάμι, άκουσέ με.
Μην το φοβηθείς.
Την Αλίκη δεν την έπνιξε.
Την σήκωσε και την πήγε αλλού.
Την έσωσε, την έβγαλε απο το αδιέξοδο.
Από το αδιέξοδο δεν ξέρω αν θα βγεις, αλλά σίγουρα θα πας αλλού.
Εγώ αφού δεν καταλαβαίνω Χριστό, γιατί θέλω να κλαίω ακούγωντας αυτό που μου αφιέρωσες;
Τάλι...
δεν είναι μόνο οι δίνες...
είναι και κάτι ακόμα που δεν σου έχω πει μη σε φρικάρω με τις "σύμπνοιες"...
Στο Musee d' Orsay στο Παρίσι, δεν ξημεροβραδιαζόμουνα μόνο στην αίθουσα με τον Βαν Γκογκ...
Κάνανε αμάν να με βγάλουνε κι από τις αίθουσες με τους πουαντιγιέ πίνακες που τόσο αγαπάς...
Κουκίδα κουκίδα καθόμουν και ταξίδευα...
Μη σου πω πως μου φάνηκε ότι σε είδα σε μια κόκκινη και σε μια μαύρη... Λες να σε ξέρω από τότε;
εστρέλλα μου
σε ακούω και κολυμπάω.
δεν φοβάμαι τα ποτάμια.
αποδέχομαι την αδυναμία.
κάποιες φορές
θα το πάθουμε κι αυτό.\αφήνομαι...
αλλά ξέρεις.
πονάει.
ακόμη κι η παραδοχή οτι ΚΑΙ ΣΥ επιτρέπεται να σπάσεις!
κι ας την ζητάμε απ'τους άλλους που τους βολεύει νάμαστε άτρωτοι για νάχουν punchbag...
συνηθισμένοι να είμαστε οι δυνατοί,
καμιά φορά το πιστεύουμε και μεις!
πώς κάνεις την άρρωστη για την δουλειά κι αρχίζεις τα συμπτώματα...?
η πουαντιγίστικη - που λέει κι η τάλι - σύμπνοια μου κάνει κάτι πολύ τρυφερό... να βλέπεις? όλο για χρώματα λέω: μέσα απο τα χρώματα, μιλάμε.
φιλιά ηλεκτρονικά
κι αλλοιώς αλλού
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
(δεν διαβαζω τα αλλα σχολια τωρα..θελω να γραψω απο καρδιας μονο αυτα που εγω αισθανομαι τωρα φιλη μου)
πρωτη πρωτη σε ανοιξα σημερα το πρωι maya μου...
κοιμηθηκα παρεουλα με δακρυα...
και τωρα παλι παρεουλα με τα δικα σου...
ποσες φορες το εχω αισθανθει και εγω ολο αυτο που γραφεις εσυ τωρα?
αυτο το πανω κατω..
ενα rollercoaster οπως το εχω τοσοες φορες πει..
ζαλισεσαι...
χανεις το που βρισκεσαι..
μπερδευεσαι...
αισθαναισαι μονη..
αλλα για λιγο...
δεν εισαι μονη και το ξερεις καλα γλυκια μου...
και δεν ειναι μονο μια αγκαλια που σου κανει παρεουλα απο εδω...
ειναι πολλες...
και μια ειναι και η δικια μου..
και σου την προσφερω οποτε εσυ την θελεις..
αλλα και πιο σημαντικα, στην δινω εκει που δεν την περιμενεις..
εκει ειναι που τις χρειαζομαστε πιο πολυ..ετσι δεν ειναι?
και τωρα ενω εγω σκουπιζω τα δικα μου δακρυα..παλι..(θεε μου, ειμαι μια τοοση μεγαλη κλαψομο***!!!!!) ακουω και τον τσαλικη να τραγουδαει στο 'Το Κοτοπουλακι' 'πιο ψιλα..να πεταω..μου εμαθες να πεταω..' (τι να κανουμε..μικρες εχω..τετοια βλεπουμε!!! :))))και ΝΑΑΑΑ τρεχουνε τα δακρυα παλι!!!!
σε φιλω γλυκα γλυκα!!!
ειμαι σηγουρη πως αισθαναισαι καλυτερα σημερα..τοσοι ειναι γυρω σου!!!ετσι θα σε αφηνανε???!!!!
ανυπομονω να σε δω απο κοντα να σου δωσω αυτην την αγκαλια!!!!(ξερεις αυτην που δεν την παριμενουμε!!!)
κανει κρυυυυοοοο!!!!(ημουνα στην πισινα στισ 8.30 σημερα το πρωι!!)
λες αυριο να γινουμε ολοι ice cubes????
ωραια!!!!
φιλια πολλα γλυκια μου!!!
:))
ps δεν εφερα cookies σημερα το πρωι..just my frozen ass!!!! :)))))
TELOS!!
ΠΑΡΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ!!!
Α Υ Τ Η Ν...
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΚΟ ΜΟΥ
- ΕΓΩ
ΑΛΛΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΟΥΝΙΑ!!!!
::::::::::))))))))
(πλακα κανεις..για τους ντιβιζιονιστες πλακα κανεις πλακα κανεις εχεις καταλαβει το ψωνιο μου και με δουλευεεις )
Δ Α Ι Μ Ο Ν Ι Ζ Ο Μ Α Ι !!!!!!
(μπορω να διαβασω τα υπολοιπα σχολια σαν μην τρεχει τιποτα...ωμμ ωμμ ωμμ )
ααα χαχαχα!!!!
ε όλα τα ενοιωσα με τα λόγια σου.
και γέλασα, και συγκινήθηκα.
frozen ice cube asses
είναι το μόνο που δεν με πειράζει!!!
τα άλλα μην καταφέρει ποτέ κανείς να μας παγώσει!
μόλις είδα οτι έγραψες, μου βγήκε ένα ωχ. ήθελα να σε προστατεύσω. γιατί ξέρω οτι και συ παλεύεις να μείνεις στην επιφάνεια παρ'όλο το βάθος.
είμαι κάπως καλύτερα σήμερα.
ΕΝΟΙΩΣΑ δυνατά όσους μπήκανε και δεν βγήκανε με ελαφρά πηδηματάκια απο δω!
μα τσαλίκη?!!!
άντε για να νοιώσεις καλύτερα, το χέρια ψηλά είναι πολυαγαπημένο μας για τραγούδι και χορό.
κάνω βέβαια τις προσπάθειες μου...
όταν άκουσα το τετράχρονο μου να τραγουδάει "μη μ'αποφεύγεις μάτια μου, μη με κοιτάς σαν ξένη..." και την μεγάλη των 7 "δεν μας ακούς που τραγουδάμε με φωνές ηλεκτρικές σε υπόγειες στοές..." και γουστάρει την μπέλλου σαν φωνή?
ας ακούμε και τα χέρια ψηλά και το κλείσε τα μάτια καμιά φορά!
νάχεις ένα σαβ/κο με συγκινήσεις αλλά απ'τις ωραίες ναι?
και τον καφέ θα τον χτυπήσουμε, αμ τι?!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
παρατηρηση :αλλη φορα οταν ειστε ον λαιν να με ξυπνατε !!
συνεχιζω!
....
...
...........
...
...
....
.... .... .... .. .
α υ τ α!!!
::::::::::))))
ταλιγιόγκι μου?
ξυπνήσατε?!!!!!!
α ναι?
άλλη φορά θα έρχομαι με τον δίσκο σας κυρία μου.
καλημέρα!
5 ασάνα κάνε τώρα γιατί βλέπω να σου ανεβαίνει η πίεση πάλι!!!!
τι να κάνω το στελλί μας? να την μαντρώσω να μην σε πικάρει? δεν ξέρεις πού έμπλεξες μου φαίνεται...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
τα ΑΛΛΑ ποτε δεν μας τα παγωσουνε!!!
ειπαμε!!!
:))))
my ass is grass..ασ το κανουνε ο,τι θελουνε!!!δεν με νοιαζει καθολου!!!! :)))))
παλευω και εγω maya μου οπως και συ, οπως και τοσες αλλες απο εμας..και εγω συνηθισμενη σαυτα ειμαι (απο τα 18 μου μονη μενω) απλα, ωρες ωρες, λες ενα ουφ!να μην ειναι για ΛΙΓΟ λιγο πιο ευκολα?? αλλα σαν 'δυνατες' που ημαστε (ωρες ωρες ποσο λαθος κανουνε και μας εχουνε ταμπελωσει ετσι αλλα αλλη ιστορια αυτη!!!)τα καταφερνουμε..δεν τα αφηνουμε τα αλλα να μας τσακισουνε!!(τουλαχιστον δεν το δειχνουμε!!!ξερεις εσυ!!!)
τι να κανουμε με την τσαλικη?αφου αυτος τραγουδαει στο κοτοπουλακι??ο σακης βεβαια ειναι στα αυτοκινητακια...:))))))
ο μεγαλος μου τραγουδαει 'smoke on the water' (ροκας ειναι!), η 10χρονη μου τραγουδαει οτι της κανει να κουνιεται σε hip hop (ειναι ψωναρα γιαυτο!! :))) και το μικρο μου λεει 'sometimes, when i look into your eyes i swear i can see your soul' (αγαπημενο μου απο τους james..εκεινη ακομη διπλα μου ειναι μουσικα..ειναι ακομη μικρη γιαυτο!!!σχεδον 5!!)...αχ αυτα τα μικρα μας!!!!
σου ευχομαι και εσενα το ιδιο φιλεναδα μου!!!μονο happy tears!!!
(λειπει και το μυστικο μου και με καταλαβαινεις...ειμαι πονεμενηηηηηη!!!!! xixixixix!!!! :))))))
:)
αυτά τζοτζα μου έλεγα το πρωί στην εστρέλλα μου...
για λίγο να μην ήταν δεδομένη η δύναμη μας... επαναπαύονται όλοι σε αυτήν...
απορώ που δεν είχατε βρεθεί πιο πριν...
φιλενάδα? αν υπάρχει το μυστικό σου, δε πα να λείπει, υπάρχει. μεγάλη υπόθεση. πελώρια.
happy tears.
οκ.
μόνο.
όσο.
άμα.
οκ.
φιλιά στα μουσικά σου παιδιά
sakis rocks!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.παρ'όλο που δεν μου λενε οι μικροί, κι όταν είναι ωραίοι, αυτόματα αναρωτιέμαι πώς είναι ο πατέρας (!), ο σάκης είναι ένα τεκνό που ήθελα νάχω πάρει! δεν το συζητώ!
Τάλι...
ΣΤ' ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ!
Την τελευταία μέρα που πήγα πριν φύγω για Αθήνα, κι ήξερα ότι το πιθανότερο είναι να μην ξαναπάω ποτέ, μόνο σηκωτή που δεν με βγάλανε απο την αίθουσα.
Να με δεις να προσπαθώ να εξηγήσω στην κρυόκωλη Γαλλίδα υπάλληλο, που ανάθεμα κι αν ήξερε που βρίσκεται κι ας δούλευε εκεί μέσα, ότι θέλω να μείνω λίιιιγο ακόμα, γιατί φεύγω. Και ό,τι κι αν έλεγα, απαντούσε σαν ρομπότ "το ωράριό μας μαμζέλ είναι τόσο με τόσο", εντελώς ανέκφραστη.
Μόλις είδα να σκάει διακριτικά κι ο σεκιουριτάς... Το τι άκουσαν σε άπταιστα ελληνικά μετά τα ζζουγουζζζουγου...
Κι όταν σε πρωτοάκουσα να μιλάς για τα "πουαντιγίστικα"... ΣΟΚ!!!!!!!!
Αλλά δεν έλεγα τίποτα, γιατί καταντάει spooky πια το θέμα μας!
Φτάνει που από πόσα σχόλια στο Μυστικά και Ψέμματα, είδα εσένα να στέκεσαι στη δίνη που έλεγα...
Μάγια και Τζότζα...
Ώρες ώρες μου έρχεται να ουρλιάξω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΜΑΙ.
ΟΚ, σίγουρα είμαι δυνατή και αντέχω και μάχομαι και όλα. Αλλά αυτή η απορία στο μάτι των άλλων όταν σε βλέπουν να σπας... ΕΛΕΟΣ!
Ή που σου τυχαίνει κάτι, και το περνάνε στο ντούκου, του στυλ, "έλα μωρέ, εσύ τώρα θα μασήσεις μ' αυτό;"
ΝΑΙ, ΡΕ! ΜΑΣΑΩ!!!!!!!
(κατά το "Ναι, ρε! Αθλούμαι!" του Αν Ακούς, για να γελάσουμε και λίγο!)
ax!!!!
ο σκαης ειναι σαν το καλο κρασι φιλεναδα μου..
οσο μεγαλωνει τοοοσο πιο καλος γινεται!!!
καλα και εγω θα κολαζομουνα με τον σακη χωρις καμια δευτερη σκεψη!!!(καλα, ουτε να σκεφτω δεν θα μπορουσα!!!!!!τι να λεμε τωρα!!!!!)και αυτο που ειπες για τους μπαμπαδες, ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ!!!!!!!
:))))))))))
κοιτα, ουτε εγω ειμαι πολυ φαν του younger version, αλλα την επαθα την ζημια τωρα και αστα να πανε!!!!αχ!!!! (υπαρχει το μυστικο..εχεις δικιο..και μολις πηρε και τηλεφωνο!!! :))))
παω τωρα σαν μικρο κοριτσοπαιδο που ειμαι..το σπιτι μου ειναι παλι bombed..προλαβαινεις βρε maya μου να τα κανεις ολα?εγω τωρα που ειμαι πια μονη (χωρις συζηγο δηλαδη)ειναι σαν να ειμαι παλι φοιτητρια..ετσι ζουμε εδω μεσα..κοσμος παει και ερχεται και δεν πολυ ασχολουμαι..im a shitty housewife i know...σημερα θα φτιαξω pinata για το μασκε παρτυ που θα κανει η κορη μου στις 1 μαρτιου..σε καλω να ερθεις με τις κορες σου απλα οσοι μεγαλοι κατσουνε ΠΡΕΠΕΙ να ντυθουνε!!!(εμεις οι organizers, my brothers kai sisters δηλαδη, θα ντυθουμε wizard of oz theme...εγω ειμαι το λιονταρι γιατι θελω courage!!! :)))))οκ?
μακια πολλα!!!
υγ με την εστρελλα σημερα της εστειλα σχολιο..επιτελους!!!τοσο καιρο την διαβαζω απο εδω οπως και την taliskser αλλα ακομη προκοπη δεν εχω κανει!!!!
:)
@negma μου...
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!!!!
νομιζω πως δεν θα μπορουσα να το πω καλυτερα!!!!
αχ!!!!!
αισθανομαι ΤΟΣΟ καλυτερα τωρα που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ με καταλαβαινει καποιος αλλος!!!(πολλες ημαστε τελικα!!!! :)))))
ποσο ευκολα παραξηγηται (καλα το σκοτωσα στην ορθογραφια!!!δεν μοφαινεται ΚΑΘΟΛΟΥ σωστο!!!) το γεγονος πως οταν καποιος δεν γκρινιαζει για το ενα η για το αλλο ΔΕΝ σημαινει πως τα καταφερνει ολα μια χαρα, απλα δεν θελει να τα πει!!!και αν το πει και εστω μια φορα, θα σε κοιταξουνε ολοι και λενε 'εσυ δεν ησουνε ποτε ετσι!τι εχεις παθει τωρα τελευταια???'..τα χαπια μου!!!
:))))))
σκεφτομαι τον αν ακους και γελαω!!!!!
:)))
εδω!!
εδω ειστε? δεν το καταλαβα νομιζα ημουν μονη!!
Λοιπον Στελλα εχω προταση?
κανονιζουμε ενα ταξιδι μαζι??
πω..ποσο θελω ΤΩΡΑ !
μπαινω στον πειρασμο να μιλησω πολυ γι αυτα αλλα ειμαι προσεχτικη δεν θελω να περνιεμαι για δηθεν κουλτουρα και διανοηση
αλλα ειδικα αυτες οι μικρες στυιγμες που επικοινων με καποιον σαν εσενα τωρα μονο με μια λεξη
ενα ρευμα
σαν μια ανασα του Σινιακ..
με κανουν να θελω να μαθω κι αλλα να ψαξω κι αλλα
να βρω σημεια.
δεν ηξερα και κακως δεν μου ειπες πιο πριν ..ειδικα οτι αφορα αυτο ειναι κομματι μου , ειναι εμπνευση στα χαζολογηματα μου ειναι παρεα μου..
φφφφ...
Μαγια να μην τη δεσεις να φροντισεις τα εισιτηρια και να ειναι 3 ..σιγα μην παω μονη μαζι της
ειμαι ανταγωνιστικη εγω!!!
(ξερω ξερω κι αυτη..τι προτοτυπο!!)
φιλια πολλα!!
Melagia
εγω παλι ουτε αθλουμαι και ειμαι απο ατσαλι αμε μασαω καισιδερα λεμε αν δεν ημουν η Ταλι θα ημουν ο Ταλως..:::))
στα μυρμηγκακια εχω ενα προβλημα γι αυτο καλλιεργω..αραχνες!
δεν ξερω τι ζυμωνεις αλλα μυριζει ωραια!
check V
Μάγια μου... ξέρω ότι μου επιτρέπεις... Είναι ένα θέμα που ξέρω ότι είναι κομμάτι σου, οπότε προχωρώ άφοβα:
Τάλι, Μάγια (και όποιος...)
ΤΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΣΗ??? Πιο άσχετος άνθρωπος από μένα όσον αφορά στη ζωγραφική δεν πρέπει να υπάρχει.
Είχα κάτι φίλους, ζευγάρι, ζωγράφους. Κάναμε άπειρες κουβέντες. Κι θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που λέγαμε μια φορά με αυτήν την παρέα.
Με άλλες μορφές Τέχνης έχω μεγάλη σχέση, και γνώσεις και άποψη. Και γι' αυτές, και για την ζωγραφική που δεν "το έχω" και για κάθε μορφή Τέχνης, πιστεύω πως δεν τις εισπράττεις πρώτα με το μυαλό (άλλο αν κάποια στιγμή θα τις επεξεργαστείς και με το μυαλό, αλίμονο αν δεν...), αλλά με τις αισθήσεις σου. Εκεί θα σε "χτυπήσει" πρώτα ένα έργο Τέχνης. Κι ίσως για καιρό το "καημένο" το μυαλό να μην μπορεί να καταλάβει γιατί βλέπεις ή ακούς κάτι, και νιώθεις σαν να τρως μπουνιά στο στομάχι ή σαν να ταξιδεύεις ή θες να κλαις ή φτερουγίζουν πεταλούδες στην καρδιά σου...
Εγώ είχα πάει στο Λούβρο σαν από υποχρέωση. Είδα πολλά, ένιωσα λίγα. Πείτε με άσχετη πείτε με ό,τι θέλετε. (Αυτά τώρα τα έλεγα και στους φίλους μου που προανέφερα). Και πάω στο Ορσέ... Με τους ιμπρεσσιονιστές, τους ντιβιζιονιστές, τους πουαντιγιστές... Που ανάθεμα αν ήξερα κι ότι τους λένε έτσι τότε... Αυτοί που ζωγραφίζουν με τελίτσες έλεγα... ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ, ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ! Δεν μπορώ εύκολα με λόγια να σας περιγράψω τα συναισθήματα. Ούτε ξέρω πόσες φορές πήγα, ούτε ξέρω πόσες ώρες πέρασα εκεί μέσα. Ούτε όλα τα ναρκωτικά του κόσμου μαζί, αυτό που ζούσα κι ένιωθα βλέποντας από κοντά αυτά τα έργα.
Έβλεπα παλιότερα κόσμο να στέκεται με τις ώρες μπροστά σε ένα πίνακα κι έλεγα από μέσα μου "ναι, μη χέσω, το παίζει ειδικός, και τι καταλαβαίνει τώρα δηλαδή;". Δεν ξέρω για πόσο ΟΥΦΟ με θεωρούσαν όσοι με έβλεπαν εκεί. Εγώ πάντως δεν ήμουν καν εκεί. Το σώμα μου ήταν, και λίγο μ' ενδιέφερε πως φαινόταν από τους έξω.
Τελειώνοντας αυτή τη συζήτηση με τους φίλους εκείνους τους ζωγράφους λοιπόν, η κοπέλα από το ζευγάρι, έβαλε τα κλάματα, και λέει: "Το τι παπαριές ακούω μετά από κάθε έκθεση από κριτικούς, από φιλότεχνους, από γνώστες, από ειδικούς... και χαμογελάω και λέω κι ευχαριστώ... Αν έρθει ποτέ κάποιος και μου πει ότι βλέποντας έργο μου, ένιωσε το ένα χιλιοστό από αυτά που λέει τώρα η Στέλλα, μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένη."
απο πού να αρχίσω?!
δεν είναι να φεύγει κανείς με σας!!!
τώρα αγώνα δρόμου η μάγια και δεν φοράω και τα σπορτέξ μου!
πάμε:
έχουμε ξανακάνει την κουβέντα περί τέχνης. εγώ δεν θεωρώ οτι ξέρω τίποτα. ναι, έχω κάνει ιστορία τέχνης, αντιλαμβάνομαι δηλαδή την εκάστοτε επανάσταση στο πρωτοπορικό. οκ. big deal!
υπάρχουν πολλά αριστουργήματα που δεν μου κουνάνε τρίχα απ'την κοτσίδα. και δεν είναι απο την ευκολία της τριβής που έχω.είναι απο τον κολοχαρακτήρα μου που δύσκολα συγκινούμαι. και σίγουρα όχι απο έξω προς τα μέσα.
χέστηκα ποιός είναι.
μου λέει?
με ταξιδεύει?
μου μιλάει?
αν τα λέει με την τιμή ή την φήμη του, χάρισμα όσων μετράνε τα γούστα τους έτσι.
είχα το πρωί αυτή την κουβέντα. πήγα παιδικό πάρτυ εχτές της κόρης μου, στο σπίτι ενος απο τους μεγαλύτερους συλλέκτες τέχνης. υπέροχο σπίτι - άσχετο.
αντί να πάρω ένα ρούχο, έφτιαξα ένα κάδρο με το όνομα του παιδιού. και μου είπε μια φίλη: δεν κόλλωσες?
δεν μου πέρασε απο το μυαλό!
αν έπρεπε να διαλέξω να είμαι συλλέκτης ή δημιουργός...
καταλαβαίνετε!
κι ας μην γίνω ούτε ένα εκατοστό γνωστή όσο αυτός. ίδιο είναι να εκτιμάς, ίδιο να παράγεις?
δημιουργία.
να σε κάνει να ριγείς.
αυτό.
τι θα πει άσχετη?
αυτά περί τέχνης με το σούπα μυαλό μου!
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
3 εισιτήρια οκ.
αν περιμένετε να τα πληρώσει η τέχνη μου...
αααα χαχαχα!!!
αλλά ένα παρισάκι τώρα...
και με τέτοια παρέα...
αχ μημιφτιάνετε!!! μη!
αφήνουμε παιδιά, γατιά και λογική και πάμε... θα το κάνουμε μια μέρα.
κι άλλα χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Παράτα τους στόχους και κλάψε :)... Σκέψου, λύγισε, κλάψε, πόνεσε... μα σε παρακαλώ σήκω στα πόδια σου... χιόνισε εδώ, καθαρίζουν πρόσκαιρα οι βρωμιές των μικροαστών συγκατοίκων μας... η ζωή θα γίνει καλύτερη, δεν μπορεί... θα γίνει πιο φωτεινή... Καλή Κυριακή, όσο γίνεται λιγότερο μελαγχολική!
Με καθήλωσες πάλι...
(Καλημέρα)
Μάγια μου να είσαι πάντα καλά.
Μια ζεστή καλημέρα..απο το χιονισμενο κεντρο της..αθήνας!..
εδώ μας λούζει ένα αμείλικτο φως ήλιου άφθονου, που πραγματικά για σήμερα απεχθάνομαι να εισπράξω (πες το αχαριστία αν θες)
έχοντας κάνει σκωτσέζικο ντουζ εναλλαγής συναισθημάτων με τα προηγούμενα 49 μηνύματα που διάβασα, έχω ξεμακρύνει από αυτό που ήθελα να σου γράψω!
da capo λοιπόν…
μόλις διάβασα το κείμενό σου, μετά τη μέση του, ξεκίνησαν να κυλούν δάκρυα… δάκρυα που φύτρωσαν ευεργετικά & ξέφυγαν λυτρωτικά από τους αδένες.......
για κάτι που μόλις χθες (φρέσκια η αφορμή) με ταρακούνησε (σεισμός προειδοποίησης μου κάνει, άρα προ-σεισμός!)
με «έπιασε» πολύ το:
«θα κάτω με θράσος κάτω από ‘απαγορεύεται’ και θα κλάψω»
… εκεί που σε μίσησες … εκεί με μίσησα κι εγώ … που λύγισα
έστειλα στην εντατική & την (ανύπαρκτη) τύχη μου να κάνει παρέα στην ελπίδα … μην είναι μόνη της εκεί στα παγωμένα μηχανήματα
σήμερα έχω τη μπουλντόζα αγκαλιά σου μεγάλη ανάγκη κι αναπνέοντας κι άλλες γνώριμες, ανθρώπινες μυρωδιές εδώ μέσα, ένοιωσα ζεστασιά & γλύκα…
πέρασα δύσκολα από άποψη υγείας τις τελευταίες 4-5 μέρες, αλλά σήμερα επανακάμπτω κι αύριο ελπίζω θα μαι μάχιμη και πάλι
πινελοφόρε μου αστείρευτε,
τις στράγγιξα τις λέξεις / επιθέματα
μιας & μου ήταν άκρως απαραίτητο & ιαματικό
σου ανοίγω αγκαλιά να μπεις εκεί
χωρίς εξήγηση καμιά
σου φιλώ τις μοσχοβολιστές κοτσίδες
θ'αρχίσω ανάποδα...
γιατί νατάσσα μου
είχα καιρό να σε άκουσω'
όπως σε ξέρω εγώ.
ειλικρινή, to the point
και με πραγματικά συναισθήματα
απο μέσα βαθιά.
ξέρω, μαλακία μου
αλλά τον τελευταίο καιρό
που "χόρευες"
δεν είχα την παλιά αίσθηση
οτι επικοινωνούμε αληθινά.
είχες έναν ενθουσιασμό
με πολλά υποκοριστικά
πιο πολλά λόγια απο παλιά
και γλύκα πολλή
προς πολλούς
που λόγω σκατοχαρακτήρα
με αποστασιοποιούν.
σου στέλνω την αγκαλιά μπουλντόζα
σε πεθύμησα
πολύ
σου εύχομαι λίγο χιόνι να παγώσει τα δύσκολα όπως ο ήλιος καίει τα όμορφα καμιά φορα...
είπαμε: μασάμε καμιά φορά.
το παραδεχόμαστε.
δεν σημαίνει οτι ΚΑΘΕ φορά καταπίνουμε!
:))))))))))
δεν είναι τυχαίο που ξαναήρθες σε αυτό το πολύ "εσωτερικό" μου κείμενο
και την στιγμή αυτή.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.αστραπιαία περαστικά νατασσάκι μου. next round!
@roadartist μου
εγώ απο δω στα βουνά της αθήνας
δεν βλέπω παρά μόνο άσπρες νιφάδες απο το τζάμι...
ούτε ουρανό
ούτε δέντρα
ούτε άλλα χρώματα.
θα βουτήξω λοιπόν στην ομορφιά του άσπρου. δεν μπορούμε να κάνουμε αλλοιώς. αλλά λίγο μυστικά φαντάζομαι την θάλασσα μου, την κυκλαδίτικη που ξέρω πως θα ξαναδώ και γεμίζω γλυκιά προσμονή...
την καλησπέρα μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@ντίβα μου
πόσο θάθελα να σου στέλνω ειδοποίηση μόνο στα χαμόγελα μου...
κι όμως...
τα χρώματα, όταν τα βλέπεις, γι'αυτό είναι τόσο έντονα. έχουν καψαλιστεί και πολτοποιηθεί και ξεζουμιστεί σε ζόρια και άσχημα για να βγούνε.
we shall overcome!
λυγίζουμε
δεν σπάμε. ε?
μες την μαυρίλα, πάντα έχω μια καβάντζα/σταγόνα γλύκας γιατί
apres la pluie
le bon temps
(μετά την βροχή
ο καλός καιρός)
ντε φάκτο!
:))))))))))))))
την καλησπέρα μου
σε άσπρη πούδρα παγωμένη
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@adaeus μου
τόση ώρα ακόμη εκεί καθισμένη...
μην φανταστείς. έχω κάνει απίστευτα πράγματα με μέσα μου αυτά τα λόγια. κανείς δεν το πρόσεξε.
τι καλά που κρυβόμαστε...
είναι τόσο μελαγχολική η ατμόσφαιρα με το χιόνι που σιγά-σιγά το έξω ισορροπεί με το μέσα και νοιώθω καλύτερα.
και όπως λες και θέλω να πιστέψω:
"καθαρίζουν πρόσκαιρα οι βρωμιές των μικροαστών συγκατοίκων μας..."
έστω και σαν παραμύθι
μου κάνει καλό...
:)
καλό απόγευμα με την ιαματική σιωπή της φύσης κάτω απο το λευκό πάπλωμα
χχχχχχχχχχχχχχχχ
πάλι νιώθω άσχημα που δεν ήρθα εγκαίρως, μα καλύτερα γιατί εγώ θα σε έπαιρνα!
Δεν μπορείς να λυπηθείς για σένα γιατί έχεις προσπαθήσει πολύ γι αυτό που είσαι...
Οταν μιλάς για στόχους μου θυμίζεις τις πολυεθνικές που όσα και να τους πας άλλα τόσα σου ζητούν. Αγώνας δίχως τερματισμό, χωρίς τρόπαιο...
Κάνε όσες σκέψεις θες, μα στερεύει το ποτάμι της ψυχής; Χίλιες πηγές δακρύων...
Πολλές φορές η αγάπη μας κρατάει ακίνητους τι να μπει μπροστά; το θέλω το δικό σου ή των άλλων;
κι όταν μόνη επιλέγεις των άλλων το θέλω σε βρίζει ο εαυτός σου που δεν μπόρεσες ούτε τώρα να επαναστατήσεις....
Χιόνισε σήμερα. Είδες έξω απ΄το παράθυρό μου; Ηθελες δεν ήθελες είδες μια άσπρη μέρα!
Φιλιά
@α ρε φιλενάδα!
μ'έκανες και χαμόγέλασα!
"ήθελες δεν ήθελες, είδες άσπρη μέρα"
και τίποτα δε λες έτσι για να πεις.
διαβασα τρεις φορές τα λόγια σου.
η μεγάλη μάχη των θέλω.
χωρίς αβίαστους νικητές.
όλοι τραυματίες βγαίνουν.
κάποιοι θα γίνουν καλά.
όχι όλοι. ποτέ.
καλησπέρα απ'το χιονισμένο σου παράθυρο που πια δεν έχει σχεδόν θέα... μόνο ησυχία σε νιφάδες.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Post a Comment