Καλωσόρισες Οκτώβριε με τα ωραία σου!

"ενα παραμυθι.... ήταν μια φορα η Μάγια...στη χωρα των αδυνάτων...όλα της φαίνονταν δυσκολα και αδυνατα...κι αυτη δεν ηταν μαθημενη παρα μονο να παραξενευεται και οτι την παραξενευε το ζωγραφιζε..κι οτι τη φοβιζε το εκανε καρικατουρα ... κι οτι τη τρομαζε το κανε να μοιαζει σαν παιδικη φιγουρα... περασε καιρος για να ημερωσει ολα... τους φοβους ,τις μοιρες , τις μπορες , τα ξωτικα και τους περιπλανωμενους μαγους... κι οταν τα καταφερε..αδειασε το τσουβαλι με τους αριθμους που την βαραιναν και πηδηξε απο κεινο το ψηλο δεντρο αναλαφρη... και ξαναγεννημενη και ειχε νικησει εναν ακομα φοβο.... τα υψη!" Παίρνω στα σοβαρά το παραμύθι της Τάλισκερ και ονειρεύομαι. εύχομαι και πιστεύω την ζωή πολύχρωμη. έτσι για σπάσιμο στο γκρίζο. όσο πιο πολύ ζορίζομαι, τόσο πιο πολύ γελάω. απλώνω τις σκέψεις μου στον ήλιο λιαστές ανησυχίες στον άνεμο του φθινοπώρου διαλέγω τα χρώματα προσεκτικά και κείνα χορεύουν γύρω μου μέχρι να θολώσει το μαύρο να καλυφθεί το γκρίζο να πανηγυρίσει το χαμόγελο δεν έχω τόσο χρόνο να χαρίσω σε βλέμμα σκυθρωπό μόνη μου γλύφω τις πληγές αγαπώντας την δύναμη μου να πονώ αψηφώντας την ηχώ στο κενό μου προσηλώνομαι στο πλεγμένο δίχτυ και βρίσκω μία-μία τις στιγμές ευτυχίας μες τα φύκια και τις πίνω άλλες απο πριν καβάντζα καλοκαρινή και άλλες νεογέννητες που μεταλλάσσονται απ΄το ζόρι για να μ'αγκαλιάσουν σφιχτά μ'αγαπάει η χαρά της πάω καλύτερα ντύνομαι όλη θριαμβεύτρια στην μάχη αυτή πολύχρωμα λουσμένη σε αισιοδοξία αγαμήσου κατάθλιψη! δεν σου χαρίζομαι! υγ. το ζωγραφικό είναι λεπτομέρεια απο έναν πίνακα δικό μου παιδικό κι ονειρικό. το έχω υποσχεθεί στον διαστήματα για το ζόρι του. κι επειδή ο οκτώβριος κρύβει μέσα του και μια μέρα που ήρθα εδώ, τον αγαπώ. γιατί έχει ήλιο κι ας λένε. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους! επώνυμους φίλους και ανώνυμους. το ζόρι μας φλερτάρει όλους.