Ωχ...τώβριος.
Άλλη μιά χρονιά που κλείνει.
Άνοιξε πια τα παράθυρα.
Θα γιορτάσεις φέτος?
Πρέπει να βρεις τα κεράκια και
το χαμόγελο σου πρώτα.
Έλα. Σύνελθε.
Κανείς δεν μπορεί να στα πάρει αν δεν
τα δώσεις.
Ξοδεύτηκες, λες.
Τι περίμενες από ένα στοίχημα?
Όλα εκεί τα στοίβαξες
σε μια δίκη ολόδικη σου.
Α-πόρισμα ουδέτερο. Γκρι. Αχάραγο.
Σε μια θάλασσα σιωπηλή.
Πότε έπαψες να κολυμπάς?
5 comments:
Έλα, που είσαι; Εγώ ξέρεις, εδώ, με τους άγριους... Μάρλον Μπράντο κλπ. Και διάφορα άλλα. Αλλά εξακολουθούν να έρχονται οι αναρτήσεις σου. Σε φιλώ.
@Γιάννημου
Ευτυχώς με ακούς!
Έχει πλέον ηχώ εδώ μέσα... εγκατέλειψαν.
Αλλά επιμένω να ανοίγω τις πόρτες.
Και ΠΟΣΟ χάρηκα που τα είπαμε!
...κι ας μην ξεχειλίζουμε ευχάριστα. χάρηκα. πολύ.
χχχχχ
Η αληθεια ειναι οτι καταφερα να κατεβω Ελλαδα τις μερες του Οκτωβρη που σχεδον ξεχνουσες οτι ειχαμε κανει καραντινα. Κι ας ειχα αρνητικο τεστ στο τσεπακι και αυστηρως καμια επαφη μεχρι να ερθω (με αυτοκινητο) για να μπορεσω να αγκαλιασω τους δικους μου :) Κι εφυγα οταν αρχισαν να αγριευουν παλι τα πραγματα. Ειδικα στη Θεσσαλονικη.
Εδω δεν μπηκαμε ακομη καραντινα, αν και ολο στενευουν τα ορια, ολο και γινονται λιγο πιο αυστηρα τα μετρα. Αλλα αν αντεχει το συστημα υγειας, τα ζεις με λιγη ηρεμια ολα αυτα. Βγαινω μονο για να παω τον Δ στη δουλεια 2 φορες την εβδομαδα και για να πηγαινοφερνω την μικρη στο σχολειο. Δεν εχει αλλαξει κατι, λεω. Εχουν αλλαξει πολλα, αλλα εχω αποκτησει το ταλεντο του χαμαιλεοντα θαρρω ;)
Πολυχρονη ξανα πεταλουδιτσα μου. Βρες χρωμα, βρες χρονο για τη βουτια, μην ξεχνας να αεριζεις κυριολεκτικα και μεταφορικα και μη βαζεις στοιχηματα, να χαρεις.
Εδω τριγυρω θα ειμαι
Σε φιλω ;-*
O MARIA CONCEBIDA SEM PECADO ROGAI POR NÓS QUE RECORREMOS A VÓS AMÉM NÓS LIBERTAI DESSA PANDEMIA
6
Καλημέρα. Πολύ καθυστερημένα είδα το σχόλίο σου. Ζητώ συγνώμη για την καθυστερημένη ανταπόκριση. Τα blogs πλέον αργοπεθαίνουν. 'Ενας ζωντανός κόσμος (κάποτε) έχουν γίνει απολιθώματα...
Post a Comment