Πες μου πώς γίνεται.
Περνάει ο καιρός.. και γω?
θυμώνω περισσότερο.
Αγαπώ πιο βαθιά.
Νοσταλγώ πιο έντονα.
Απαξιώνω πιο σίγουρα.
Κλαίω πιο φυσικά.
Ποθώ πιο ελεύθερα.
Μισώ πιο αμετάκλητα.
Φοβάμαι πιο σίγουρα.
Τολμάω πιο αψήφιστα.
Μεγαλώνω πιο φανερά.
Και επιθυμώ πιο διψασμένα.
Ποιος χρόνος τα γιατρεύει όλα?
Γιατί ο δικός μου φωνάζει σε κάθε Χτύπο.
Κι αν κάτι ξέχασα, μου το θυμίζει.
Σαν τον άνεμο: τα βαριά δεν τα σηκώνει…
Τ’αφήνει να ριζώσουν.
Και η βροχή τα μεστώνει.
Και γω?
Περισσότερο.
*
*
