Μέρες, μήνες, χρόνια γίναν πλέον που μετράω δύσκολα.
Ίδιο χρόνο μετράω και στο πείσμα για τα όμορφα.
Σαν έναν σκοπό που ακούς ξανά και ξανά.
Mantra. και η κακία
επαναλαμβάνεται.
Κανείς δεν βελτιώνεται στον κύκλο.
Δεν ξέρω τελικά πολλά πράματα…
Νόμιζα ότι το καλό υπερισχύει.
Πίστευα στην μπαντιέρα αυτή.
Στην ειλικρίνεια. Στην ηθική. Στο δίκαιο.
Και πέρασαν τα χρόνια.
Γράφτηκαν κεφάλαια με αγκάθια.
Και κατάλαβα.
Δεν υπάρχει ειρήνη.
Είναι πόλεμος.
Σε κάθε δια-μάχη μετράς απώλειες.
Πόσα θρύμματα καρδιάς?
Έχασα το μέτρημα.
Και έμεινα με το σωστό παρέα
Σ’ένα καζάνι δίκιο – με ηχώ.
Γι’αυτό σου λέω, δεν ξέρω πολλά πράματα.
Κι ας Μετράω.
*
