Έκθεση προς τον ήλιο ...

Έχω περάσει τον καμβά μας Ανάσα.

Πάνω εκεί

στο άυλο σταθερό

σχηματίζονται γραμμές.

Έχει σημασία ΠΟύ πάνε?

Έχει αξία που ΠΑΝΕ.

Κώδικες μιας λογικής σε άλλη γλώσσα.

Πόσο λίγοι μιλάμε…

Προτρέπω τα χρώματα

απαξιώνοντας το κοινό σχήμα.

Είμαι παράφορη πραγματικότητα.

Παράλληλη και Απαράμιλλη.

Χύνομαι οργασμικά στο αντίθετο ρεύμα

και ριγώ απάτητα.

Ασφαλώς ακάλυπτη…

Μα όσο μου σκουπίζεις τον ιδρώτα

Θα εκτίθεμαι.

Και τα πινέλα θα στάζουν ουσία…

Πόσο μου θέλεις?

*ακούγεται το "hurt" των parov stelar