Μια απόλυτα φυσιολογική βραδιά. Βγήκαν με φίλους,
γέλασαν πολύ και γύρισαν την καλή διάθεση στο σπίτι. Εκείνος αποκοιμήθηκε
σχεδόν αμέσως με το κρασί. Εκείνη άρχισε να στριφογυρνάει. Πόσους χωράμε σε ένα
κρεββάτι, καφασώνοντας τα χρόνια …? Μάλλον αφορμή ήταν. Σηκώθηκε, ντύθηκε ξανά,
πιο ζεστά και βγήκε από το σπίτι εισπνέοντας την σκοτεινή παγωνιά. Με
ανακούφιση. Στο αυτοκίνητο άναψε την μηχανή… ένα τσιγάρο… και το ραδιόφωνο… Crazy love is all around me… Καλωσόρισε την
ειρωνία και χαμογέλασε. Πρώτη ταχύτητα… δευτέρα και μετά την στροφή, εκπνοή.
Στα πίσω καθίσματα, μνήμες και υποσχέσεις μπερδεύονταν σε ευγενή άμυνα.
Τουλάχιστον εδώ, τώρα, ήταν συμφιλιωμένη με την συνύπαρξη των εμπειριών. Δεν
ήταν το κρασί που χόρευε τις σκέψεις της. Ήταν που συνειδητοποίησε την
πολυπλοκότητα της αγάπης. Βγήκε στην εθνική βουτώντας μέσα της. Ο δρόμος δικός
της και υπέροχα φωτισμένος. Ανέπτυξε ταχύτητα ηρεμώντας τις απαιτήσεις. Αλλά
ούτε τώρα ήταν μόνη. Κι όμως, δεν υπάρχουν φαντάσματα. αλλά άνθρωποι. Του χτες,
του προχτές και του σήμερα. Σημαντικοί και ασήμαντοι με κλειδιά. Ελάχιστοι
μένουν στην σελίδα όταν τελειώσει… Επιμένουν στην επόμενη που δεν ανήκουν. Ή
ανήκουν…και ΜΑΖΙ ολοκληρώνουν την εικόνα? Μπροστά της διόδια. Το αύριο. Το
τίμημα του συναισθήματος. Ο υπέροχος πλούτος. της… το γκάζι…
το δικαίωμα…
το δικαίωμα…
*ακούγεται η marianne faithfull
στο “crazy love” (συνεργασία με
τον nick cave)
