Βιασμός νεοσύστατου ασύλου…
άγνωστα χέρια αρπάζουν το παρελθόν
και μ’αφήνουν να σκουπίζω αποτυπώματα.
Αηδία και θλίψη σβήνουν κάθε έκφραση.
Στέρεψα την αδρεναλίνη μου μεμιάς
σε ζαφείρια και σμαράγδια του χτες.
έτσι, ανοίγουν αγκαλιές. άκαιρα .
Μειδιάζω στα παιχνίδια του χρόνου,
ατενίζοντας την δική σου…
μέσα από σκούρα κίτρινη ομίχλη.
Εξακολουθεί ο μηδενισμός μου.
Στρογγυλοποιούνται οι γωνίες σ’όλα τα μέτωπα.
Κάθε απειλή είναι πραγματικότητα.
Το άρωμα σου ήταν εκεί πριν τον καπνό…
Με παγωμένα μάτια αντικρίζω τις φλόγες.
Ανεξέλεγκτη πλέον η επίθεση των αξιών.
Σφυρήλατη καρδιά χωρίς πόρτα ασφαλείας…
Συμπληρωματική κατάθεση απορίας:
Αν σφάλω, χάνω λιγότερα …?
*ακούγεται το "candyland" της coco rosie
