Είναι μεσημέρι που σου γράφω.- κάθομαι στο ίδιο καφενείο που καθόμασταν μαζί.- πάντα εδώ θα κάθομαι…- με ξέρεις.- είσαι ήδη μακριά, πια και τα σεντόνια τα άλλαξα. - ναι, εγώ που δεν μπορούσα ούτε το πιάτο μου να κουνήσω. - σου γράφω…-…σου γράφω γιατί μου λείπεις.- γιατί ακόμη δεν έχω καταλάβει…
Δεν είχα φανταστεί ούτε μια μέρα στο μέλλον χωρίς εσένα μέσα…- και τώρα έχω τόσες…- και κάθε μικρό πράγμα που κάνω μου θυμίζει δικά σου.- δεν είχα καταλάβει πόσο μέσα και γύρω μου ήσουν.- μάλλον είχες δίκιο ότι δεν σε πρόσεχα.- αλλά δεν ήταν από αδιαφορία που νόμιζες – ήμουν βολεμένος με μια ευτυχία που χρειαζόμουν.- αμέλησα να σου το δείξω αυτό.-«ΚΑΙ αυτό…» σε ακούω να λες… - πώς άλλαξε η φωνή σου εκείνο το μεσημέρι.- ένα μεσημέρι όπως άλλα. όπως σήμερα. -Δεν αναγνώριζα την χροιά, ούτε το πρόσωπο σου.- λατρεμένα μου μάτια, πόσο πόνο είχες μαζέψει…-Δεν γίνεται εγώ να σε πόνεσα έτσι.- δεν έχω αγαπήσει ποτέ όπως εσένα.- δεν γίνεται να το έκανα εγώ όλο αυτό…
Μόλις παρήγγειλα τον καφέ μου με 5 ζάχαρες και πάλι σε ακούω-«αμάν! ζάχαρη με λίγο καφέ θα πιείς?» -μου λείπουν οι παρατηρήσεις σου όπως μου λείπουν τα βραχνά λόγια σου τις νύχτες.- δεν το θέλω τώρα που μπορώ να απλώνομαι στο κρεββάτι μας.- δεν κοιμάμαι καλά, κοιτάζω γύρω μου και σκέφτομαι πώς θα σούφρωνες με την ακαταστασία που έχω χτίσει μαζί με την στεναχώρια μου.- το πιστεύεις ότι δεν έχω ανοίξει την τηλεόραση?-…σαν να σε βλέπω να γυρνάς προς τα πάνω τα μάτια σου με ενόχληση στην λέξη…-ούτε να βγω έχω κέφι. πάω βέβαια στου Ρήγα. όποτε μου λένε. δεν γουστάρω να μου λένε μαλακίες. ήδη νοιώθω πολύ μαλάκας. - πόσο μαλάκα με θεωρείς εσύ?…
Πόσο τρόμαξα με το βλέμμα σου… ήθελα να σε παρακαλέσω. - αλλά με πάγωσε το τελειωμένο από πίστη ύφος των ματιών σου. - μη με ρωτάς τι σκεφτόμουν. Δεν σκεφτόμουν. - δεν έχω μάθει να σκέφτομαι. τώρα, επίπονα το βλέπω και γω. - ήμουν καλά μέσα σε αυτό. με τις μέρες να περνούν. - «…αυτό?» έφτυσες. - ναι, αυτό. ήταν πιο πολύ απ’το πολύ για μένα. - κι ας μην ήξερα να το δείχνω. νόμιζα ότι ήξερες. -και τώρα που γυρνούν στον νου μου τα αισθήματα πιο καθαρά, με λέξεις, εσύ έχεις φύγει. - και δεν θέλω νάσαι καλά χωρίς εμένα. - Θέλω να σου λείπω και να έρθεις. - θάναι αλλοιώς. - και δεν ξέρω να σε βρω. - γιατί το ήθελες έτσι? - ήσουν τόσο σίγουρη πως δεν θα καταλάβω ποτέ τι χάνω? - τόσο σίγουρη πως δεν θα μπορέσω?
«κουράστηκα να φοβάσαι» είπες στην πόρτα. - ακόμη δεν καταλαβαίνω. - πώς λες ότι φοβάμαι? δεν ήμουν εκεί? - τι χρειάζονται οι κουβέντες όταν οι πράξεις μιλάνε μόνες τους? - και τώρα θυμάμαι λίγο-λίγο πως και συ σταμάτησες να μιλάς. - τώρα. Που δεν μπορώ να ανατρέψω ό,τι έφτασε να γίνει. - μόνος. - εδώ. στο καφενείο όπως κάθε μέρα. - με ξέρεις.
Και η σκέψη ότι κάπου είσαι...
με ξέρεις...
και τελείωσα μέσα σου...
με κόβει σαν μαχαίρι.
.
*ακούγεται το "my body is a cage" των arcade fire
46 comments:
.
μάγια μου,
πόσο ανθρώπινο – πόσο ανθρώπινα ζεστό κείμενο,
γεμάτο αισθήματα, αισθήματα που κύλησαν άηχα σα δάκρυα στην άκρη του νου
και χάθηκαν
χάθηκαν –για πόσο άραγε;- κι η παρένθεση είναι η κρυμμένη ελπίδα. ελπίδα για τι;
Γι αυτό που υπήρξαμε και θέλουμε να ξαναγίνουμε
Πώς και πόσο η παραφθορά του χρόνου,
Μακραίνει τις αποστάσεις σε ανθρώπους που βρέθηκαν κάποτε τόσο κοντά, όσο δε γινόταν περισσότερο…
Κι όμως, στις λέξεις κρύβεται / φανερώνεται η πεντακάθαρη ελπίδα…
Γι αυτά που είχαμε κάποτε
Αλλά ψάχναμε τα παραπάνω
Ποια παραπάνω;
φιλι φιλι σαββάτου χαρά μου
@γιάννη μου
είναι συχνά πιο δυνατή η κραυγή της αγάπης
όταν αλλάζει μορφή και
διακόπτεται η γάργαρη φυσική ροή της...
τότε μας κάνει έκπληξη η ήρεμη δύναμη της
και το κενό που αφήνει...
τι δύσκολο που είναι τελικά
να συμπλέεις χρονικά
στις σκέψεις με τον άλλον.
το timing.
ό,τι και να λέω
όλο στον χρόνο γυρνάμε...
περίεργο πράμα...
σαββατιάτικο φιλί κι απο μένα
γλυκέ μου ΖΩγράφε
χχχχχχχχχχχχχχχ
σορυ για το ασχετο, θα το διαβασω αλλη στιγμη το ποστ σου γιατι τωρα φευγω για δουλεια. ΑΛΛΑ...ΚΑΠΟΤΕΣ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΡΙΓΕ;;;;;;
ΧΑΧΑΧΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧ
με τρελλαινεις!!!!!!!
εγω τωρα γιατι κλαιω σαν τη χαζη?
θα ξαναρθω..θελω να το ξαναδιαβασω.
...υπέροχο κείμενο και ναι έτσι είναι ο έρωτας, καμιά φορά τον σκοτώνουμε εμείς οι ίδιοι, τον πνίγουμε....
Καλησπέρα (και βουτιά δεν είχε σήμερα :(
xxxxxxxxxxxxxxxxx
σοβαρα! δεν θα σχολιασω τιποτα
ειναι συγκλονιστικο το κειμενο σου Μαγια ...
-κι ειναι κριμα οι αγαπες να καταληγουν ετσι ..
οι μεγαλες αγαπες εντος
-με απουσια
-με αδιαλλαξια
-με πικρα ...
και με φυγη!
-τι καταλαβες τωρα που σοβαρεψα?
χαλια εγινα!
@αν ακούς
είχες καλύτερη ιδέα για τον στολισμό?
να κάνουμε brain storming
μπας και βρούμε καλύτερη ιδέα.
δεν αντιλέγω!
αχ καημένε
που δεν κατάλαβες σε τι ανάρτηση το έβαλες το γέλιο...
(αλλά μ'έκανες και γέλασα αυθόρμητα!)
αχαχαχα ΑΑΑΑΧ...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@τάλισκερ
δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου...
άμα σε σκέφτομαι έτσι, δεν μπορώ καθόλου!
αλήθεια σε κούνησε?
:) σκέψου...
το τζόγαρα να το βάλω ή όχι...
τόλεγα και στον γιάννη
με τρελλαίνει η διαφορά φάσης
μεταξύ των ανθρώπων...
το timing που λέμε!
δύκολο πράμα.
έχουμε που έχουμε τόσα
έχουμε και τα μυαλά με τα διαφορετικά γρανάζια!
πού να επικοινωνήσουμε?
κι ας θέλουμε τα ίδια
καταλήγουμε εντελώς χωριστά.
αυτό της μεγάλης απόρριψης
με σκοτώνει.
που ο άλλος σε ΞΕΡΕΙ
και λέει, no more.
χχχχχχχχχχχχχχχχ
@adaeus μου
ευχαριστώ για τα λόγια σου
έχει σημασία
γιατί προσπάθησα να γράψω απο την άλλη πλευρά.
πώς τόκανα?
μα πάμε να τα βάλουμε με τον έρωτα
λες και μπορούμε.
άμα θέλει θάρθει
άμα θέλει θα κάτσει
άμα δεν χωράει, θα φύγει.
είναι και που οι άνθρωποι μιλάμε άλλη γλώσσα
και με νοήματα πάμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας
στην δική του γλώσσα...
απ΄την άλλη, άν ήταν εύκολα
δεν θα κάναμε κρα να μας ακουμπήσει...
βουτιά ακυρώνεται για το άλλο σ/κ.
you never know...
:)))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
"..μα πάμε να τα βάλουμε με τον έρωτα
λες και μπορούμε.
άμα θέλει θάρθει
άμα θέλει θα κάτσει
άμα δεν χωράει, θα φύγει..."
Τα είπες όλα :)
Και οι αγαπημένοι έτσι πρέπει να είναι, αν θέλουν νάρθουν, ναρθούν, αν θέλουν να μείνουν, αν θέλουν να πετάξουν.....
τι είπα το πεταλούδι?
και δεν το κατάλαβα κιόλας!!!
έγραψα?
αχαχα
νάσαι καλά adaeus μου...
έτσι είναι.
γι'αυτό είναι μαγικός ο έρωτας.
δεν έχει πρέπει.
μόνο με απόλυτη ελευθερία δημιουργείται.
μόνο.
με το στανιό, δεν!
γουστάρω αυτόν τον τσαμπουκά.
χχχχχχχχχχχχχχχ
Υπέροχο....ανθρώπινο, πραγματικό, συγκινητικό.....
Να είσαι καλά MAYA.
Αναρωτιέμαι τώρα,
αυτά ήθελες να πεις ή αυτά ήθελες να ακούσεις;
Πολλά "μικρά" που μαζεύονται και γίνονται "μεγάλα" και να τα δεις μικρά έπειτα δεν μπορείς.
Σε τυφλώνουν.
Νιώθεις ότι αγαπάς μα φεύγει η αγάπη από τα χέρια σου.
Αγάπη-άμμος σε κλεψύδρα, τη βλέπεις να τελειώνει στο χρόνο.
Και σαν όλα τελειώσουν, όταν ο χρόνος στερέψει -μαζί και τα μάτια-
γυρνάς την κλεψύδρα ανάποδα, απ' την αρχή.
Κι ο χρόνος κυλά ξανά ανεπανόρθωτα...
@eva f.
και συ
ευχαριστώ για την βόλτα!
όλα τα ανθρώπινα μας αγγίζουν
και είναι όμορφα κι ας πονούν,ε?
την καλημέρα μου
:)))))
@άγγελε μου
μιλάς για κύκλους...
όμως νομίζω ότι ο έρωτας
δεν κάνει κύκλο.
μένει πάντα κάπου ατελής η αλυσίδα.
ίσως γι'αυτό είναι τόσο ισχυρός.
δεν μένεις με το αίσθημα της ικανοποίησης
της χόρτασης...
αλλά αυτό είναι και η γοητεία.
αν είναι κλεψύδρα
έχει πάντως και μπαγκάζια.
δεν μηδενίζεις ποτέ πραγματικά.
κουβαλάς μαζί και τα πριν.
κάποιοι κάνουν πάλι τα ίδια
κάποιοι μαθαίνουν
άλλοι προχωράνε πιο λογικοί
και άλλοι αρνούνται ξανά την λογική.
δεν έχει σωστή συνταγή.
το μόνο σίγουρο υλικό είναι το θέλω.
έτσι λέω...
πρωινό κυριακής...
καλημέρα μας!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.σιγά μην σου πω! :)
"Λεπτομέρειες" που ξεχνάμε να αγκαλιάσουμε.
"Λέξεις" που δεν ακούμε κι ας έρχονται γλυκά στ΄αυτιά μας, δεν αγγίζουν ποτέ την καρδιά μας.
"Χρόνος" που απαιτήσαμε δικό μας κι όταν τον αποχτήσουμε δεν τον θέλαμε, όχι πια, δεν μας γεμίζε. Η κατάκτηση ήταν το θέμα...
Χαμένες αγάπες, χρώματα στον καμβά χωρίς σχήμα...
Κι ας μπορούσε να ήταν αλλιώς.
Σε βρίσκω σε όμορφη έμπνευση. Τραγούδι υπέροχο - δεν το είχα ξανακούσει - στα σχόλια όμορφο σολάρισμα, όλο δικό σου!
Με συγκίνησες πάλι!
Φιλιά
(πάω στο παιχνίδι που παίζεις)
@αλεξάνδρα μου
"λεπτομέρειες"
άνευ σημασίας ή
αυτές κάνουν την διαφορά?
"λέξεις"
σφραγίζουν τις πράξεις ή
αυτενεργούν αντ'αυτών?...
"χρόνος"
μετράει το ίδιο για όλους?
αυτό το ρημάδι το μυαλό...
συγχρονίζεται με το έτσι θέλω
στο θέλω του άλλου?
"έρωτας"
δεν βρίσκω άλλη έννοια πιο σημαντική
όπου κι αν κοιτάξω.
για όλα, για όλους
για στόχους και αναμνήσεις
για κινητήρια δύναμη και τρυφερό φρένο
για όλα, όλα όλα.
αγάπη για την τέχνη
για την φύση
για την οικογένεια
για τον άλλο
για το ωραίο....
όλα έρωτας είναι...
σταματήστε με!
άμα κάνω έτσι με τον γκρίζο ουρανό
τι θα λέω όταν θα ξεσπάει παντοδύναμος?!!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Υπέροχο κείμενο, τόσο που ένα δάκρυ κύλησε για να το διαβάσει και αυτό, μόνο του.
Μα τι λές;
τώρα να σε σταματήσω;
Καλή μου είναι συναισθηματικό σολάρισμα αυτό!
Η αγάπη αυτό είναι: ο χώρος και ο χρόνος στην καρδιά μας.
Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά
Οι λέξεις σφραγίζουν τις πράξεις αλλιώς....
Ο χρόνος όχι είναι τελείως υποκειμενικός. Ομως γεφυρώνεται απ΄την αγάπη...
Ερωτας. Πως το απάντησες στον Αγγελο;
"ο έρωτας
δεν κάνει κύκλο.
μένει πάντα κάπου ατελής η αλυσίδα.
ίσως γι'αυτό είναι τόσο ισχυρός.
δεν μένεις με το αίσθημα της ικανοποίησης
της χόρτασης...
αλλά αυτό είναι και η γοητεία.
αν είναι κλεψύδρα
έχει πάντως και μπαγκάζια.
δεν μηδενίζεις ποτέ πραγματικά.
κουβαλάς μαζί και τα πριν.
κάποιοι κάνουν πάλι τα ίδια
κάποιοι μαθαίνουν
άλλοι προχωράνε πιο λογικοί
και άλλοι αρνούνται ξανά την λογική.
δεν έχει σωστή συνταγή.
το μόνο σίγουρο υλικό είναι το θέλω"
δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα.
Να ευχηθώ στον ύψιστο να βρέξει καρέκλες;
@γυναίκα της άμμου
τα δάκρυα και η θάλασσα αλμυρά είναι.
κι όμορφα...
ευχαριστώ που ένοιωσες τις λέξεις μου.
και καλώς ήρθες!
:)
@αλεξάνδρα μου
Καλή μου είναι συναισθηματικό σολάρισμα αυτό!
Να ευχηθώ στον ύψιστο να βρέξει καρέκλες;
αχαχαχα ακούω την φωνή σου να το λες!!!
αχαχαχα
γειά σου ρε αλεξάνδρα!!!
:)))))))))))
ΣΤΟΥ ΆΓΓΕΛΟΥ ΠΑΡΑΛΎΡΗΣΑ ΕΤΣΙ?
απαπα...
κάτι έχω πάθει τελευταία...
σε φιλώ πολύ και πολύ
πάω για καφέ (άργησα)
ελπίζω αργότερα να ξαναμπώ.
το παιχνίδι τόχω έτοιμο για αγανάκτηση! ουφ!
καλό μας φθινοπωρινό σούρουπο
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.το μειλ δεν το είδα γιατί είδα σεντόνι
και θέλω να ευχαριστηθώ!
:)
Ο συναισθηματικός μου κόσμος πέρασε από πολλά κανάλια...
Δεν μπόρεσα να αποφύγω κάποιους παραλληλισμούς, είναι όλα νωπά ακόμη.
Ακριβώς γι' αυτό όμως, γρήγορα η θλίψη έγινε θυμός. Ένα "ας πρόσεχες"! Δεν αντέχω να λυπάμαι για δύο...
Κι εκεί που είμαι έτοιμη να πω "τι διάολο ήθελα και μπήκα Κυριακάτικα στο ΚωλοΠετάλουδο, μας γμσ πάλι", (κι ήμουνα και σε τρελλά ανεβασμένη διάθεση από ένα ΜΑΓΙΚΟ Σάββατο) διαβάζω το σχόλιο του Λεό...
Και σκέφτομαι όλο αυτό το περί τάιμινγκ... Υπήρχε τώρα καλύτερο τάιμινγκ από αυτό???????? Εκεί που πας να τα μπήξεις, να διαβάζεις για τις ριγέ καπότες????????
Νά 'σαι καλά ρε Λεό!!!!!!!!!!!!!!!
(Όσο για το πως έγραψες "από την άλλη πλευρά" θεωρώ ότι ήταν τεράστια η επιτυχία σου!!!)
Φιλούμπες σεληνιασμένες ακόμα από χθες...
Ήρθα. Για άλλο λόγο ήρθα, να δω για το παιχνίδι... αλλά ασ' το το παιχνίδι τώρα. Θες να πάμε για μια βότκα; Αυτό μου ήρθε να πω και αποφάσισα να λέω ό,τι μου 'ρχεται.
Φιλί και πάμε...
Α, ξέχασα πριν... (πως νόμιζα ότι τό 'γραψα;;;)
Πάλι για το τάιμινγκ...
Ακριβώς τη στιγμή που έγραφα για το "ας πρόσεχε", δεν πρόλαβα να πάω να νιώσω μια μικρή ενοχή/τύψη/μπαςκιεχωπαρασκληρύνει, και πέφτει στο καπάκι από το ποντκαστ το σημείο από το τραγούδι των Stavento που λέει "να πα να γαμηθεί"!
Κι ένιωσα καλύτερα...
@στέλλα μου
Δεν αντέχω να λυπάμαι για δύο...
δεν ξέρεις πόσο μου κουδούνισε αυτό στα τύμπανα!
κι έχεις δίκιο για τα παράλληλα
αυτά που σου τηλεφωνούν σπίτι
(a.k.a.ring home?)
αλλά να.
τόπες και μόνη σου.
έρχεται το καπάκι του καπακιού
(σε αυτή την περίπτωση ο λεο)
και τα φέρνει όλα στα ίσα του!!!!
αχαχαχα
και γω γέλασα απίστευτα!
και το καπάκι του καπακιού του καπακιού
βεβαίως-βεβαίως!
α-πα-ραί-τη-το.
ΝΑΠΑΝΑΓΑΜΗΘΕΊ!
(και να μην του αρέσει, λέω εγώ πάντα)
σεληνιασμένη να μείνεις
μ'αρέσεις!!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
υγ.λες οκ ο 'ΑΝΔΡΑΣ' μου?
προσπάθησα να μπω...κατάλαβες.
τενκ γιου, τενκ γιου!!!)
γελάω με το σχόλιο σου στο άλλο βλόγιον με το παιχνίδι...
πάω να σου πω εκεί!
@γιάννη πέτσα
το καλύτερο είναι εκεί που αλλάζει ο στόχος.
γι'αλλο πάμε, κι άλλο κάνουμε.
μια χαρά σε βρίσκω.
ναι, μέσα είμαι.
τι ώρα γιατί έχω και τη χαρίκλεια απόψε.
και κάπου με καθαρό ποτό ε?
και στραγάλια.
γουστάρω τρελλά στραγάλια!
καλό μας βράδυ
πάω δίπλα να σου εξηγήσω το παιχνίδι...
Ένα γράμμα, ένα τσιγάρο, και λίγο ποτό. Η νύχτα γλυκιά με την απουσία σου. Γλυκιά, σε αυτά που με κάνουν να θυμάμαι, μα και σκληρή. Κρύα.. Τις ώρες εκείνες που μέσα στη θολή μου θλίψη, πιστεύω πως είσαι κάπου εκεί και χαμογελάς.. Σου μιλώ, και δεν απαντάς. Και γω ξυπνάω.. στην πραγματικότητα που δε γράφει το όνομά σου.
Μερικές φορές σκέφτομαι, πως αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία, ίσως έκανα πάλι τα ίδια λάθη.. Να περιμένω να καταλάβεις πιο πολλά από όσα δείχνω, να διαβάσεις την σκέψη... τις ανάγκες μου. Έτσι είμαι... Μπορώ να αλλάξω μόνο για λίγο, μα ο χρόνος ξαναφέρνει στο φως όλες τις κακές μας συνήθειες. Έπειτα, ούτε εγώ μπόρεσα να διαβάσω εσένα. Ακόμη και κείνη την μέρα της έκρηξης, την μέρα που έχανα κάτω από τα πόδια μου ότι τυφλός θεωρούσα δεδομένο. Εσένα.. την ζωή μου κοντά σου.
Το ξέρω πια, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα πρέπει να κερδίζονται ξανά και ξανά... να χτίζουμε διαρκώς καινούργια γεφύρια. Κι όμως , ακόμη δεν ξέρω αν μπορεί να με ωφελήσει αυτή η γνώση. Αν μου έκανε καλό. Μπορώ να προσπαθήσω, μα αληθινά δεν ξέρω πόσο.. το χειρότερο, τρύπωσε μέσα μου ο φόβος. Η αμφιβολία. Και αν ακόμα γυρίσεις, το δηλητήριό του θα μετριάζει την χαρά. Και δεν θα είναι χαρά, κι ας μην είναι κι ο θάνατος που νιώθω..
Θέλω ακόμα να σου πω, πως για τα πιο μεγάλα ταξίδια, φτάνει μια αγκαλιά, μόνο. Πως, κάθε φορά που γυρνάς την πλάτη, ότι και να σε ανάγκασε, χάνεις ένα κομμάτι από τον καλύτερο εαυτό σου, Και βάζεις υποθήκη την ζωή σου στην μοναξιά... Πως φταις κι εσύ, όσο εγώ. Ίσως περισσότερο, γιατί δεν μου φανέρωσες πόσο πολύ πονάς.. Άφησες να γεννηθεί και να μεγαλώσει ένα ποτάμι υπόγειο, που στο τέλος σάρωσε τα πάντα. Το άκουγες τις νύχτες που κοιμόσουν πλάι μου. Και σφράγιζες την ψυχή σου να μη το ακούσω.. καλοπροαίρετα ίσως.. και να η κατάληξη.
Σε θέλω τόσο πολύ, κι όμως δεν είμαι πια σίγουρος.. Είμαι ωστόσο βέβαιος πως θέλω πάλι να προσπαθήσουμε. Κι ας ξέρω, πως μπορεί να μην οδηγήσει πουθενά...
Καλή μου Μάγια, μια άλλη εκδοχή, του γράμματος φαντάστηκα καθώς το διάβαζα... Με παρέσυρε η γραφή σου, παρέσυρε και την φαντασία μου.. Στο καταθέτω, αντί σχόλιου. Δεν είναι όμορφο σα το δικό σου κείμενο, μα έχει όλες τις σκέψεις που το κείμενό σου μου γέννησε..
Καλημέρα!
@νικόλα μου!
τι λες τώρα!!!
εγώ προσπάθησα να μπω στο μυαλό του άνδρα
που κατάλαβε
που προσπαθεί να εξηγήσει
χωρίς την υπεροψία την γυναικεία
για τον τρόπο που φέρεστε.
με αγάπη δηλαδή.
εσύ... πόσο πραγματικά
πόσο τρυφερά και σκληρά μαζί...
πολύ όμορφο.
αυτό είναι ανάρτηση απο μόνο του.
και αν εγώ σε ενέπνευσα
με κάνεις να χαμογελάω...
όλο άχ έκανα διαβάζοντας σε.
νομίζω ότι λίγο ήθελα κάποια ικανοποίηση
για κείνη την γυναίκα
που έφυγε νοιώθοντας ότι δεν την κατάλαβε καθόλου...
αλλά είναι πικρή η ικανοποίηση,ε?
καλημέρα όμορφη
πολύ σ'ευχαριστώ για το γράμμα σου
χχχχχχχχχχχχχχχχχ
Απιστευτο κειμενο!!!
Ειναι τοσο κριμα και αδικο να γινονται αντιληπτα τοσα πολλα, τοσο σπουδαια πραγματα, τοσο ακαιρα!!
Και παρακαλας να κλεισεις τα ματια, να τα ανοιξεις και να ηταν ολα ενα κακο ονειρο. Να γυρισεις τον χρονο πισω να σβησεις τα λαθη και να κανεις καινουρια :)
Εχω βρεθει στην θεση να ποναω επειδη εκανα λαθος.Και ηταν αργα. Ουτε τα ματια του δεν ηταν ιδια μετα, οταν με κοιτουσε. Ντροπη ενιωσα. Σε μια στιγμη καταλαβα ολα τα λαθη και απλα χαμηλωσα τα δικα μου ματια!
Κριμα! Μονο κριμα!!
Απιθανο Μαγια μου το γραπτο σου!!
μαχαίρι...
το διαβάζω...
το ξαναδιαβάζω...
έχω κολλήσει μάγια μου
"και δεν θέλω νάσαι καλά χωρίς εμένα. - Θέλω να σου λείπω και να έρθεις"...
΄Πόσες φορές το είπα αυτό στο παρελθόν;
και
"και δεν ξέρω να σε βρω"...
αυτό πονάει περισσότερο από όλα.
να είμαστε καλά μαζί για όσο...
αυτό δε λέμε;
αν αυτό το "όσο" μας τελειώσει, τι γίνεται.
δεν είναι σκληρό να μη μπορείς να ξέρεις τι γίνεται ο άλλος;
αν ζει, αν είναι καλά, αν προχωράει στη ζωή του και πώς, αν σε σκέφτεται πότε πότε.
αυτό πονάει κι ας είναι εγωιστικό
κι ας σηκώνει μεγάλη συζήτηση το αν και πόσο εγωιστικός είναι ο ίδιος ο έρωτας...
θα επανέλθω...
(αυτό δεν είναι απειλή)
υγ: συγνώμη για τις διαγραφές!!!
μου τα βγάζει συνέχεια διπλά τα σχόλια!
@ντίντι μου
αυ΄το που είπες
ανατρίχιασα:
Ουτε τα ματια του δεν ηταν ιδια μετα, οταν με κοιτουσε.
...και απλα χαμηλωσα τα δικα μου ματια!
αν πολλά μπορούμε να μασκαρέψουμε
τα μάτια είναι τόσο ειλικρινή.
μικρή αναρωτιόμουν στις ταινίες
όταν έλεγε ο ένας
"κοίτα με και πες μου πως δεν μ'αγαπάς!"
σκεφτόμουν
μα σιγά το δύσκολο.
δυό λέξεις!
και μετά... μεγάλωσα.
και έμαθα την διαύγεια των ματιών.
και πολλές φορές βρέθηκα όμηρος...
τίποτα να μην μπορώ να κρύψω...?
έτσι είναι. κι αν κάτι με ανακατεύει
είναι η ιδέα να μην μπορώ να κοιτάξω τον άλλον στα μάτια.
ή τον εαυτό μου.
καλημέρα λακάκια μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
@κωνσταντίνε μου
αν είναι καλά, αν προχωράει στη ζωή του και πώς, αν σε σκέφτεται πότε πότε.
κι επειδή εγώ δεν είμαι τόσο καλή όσο η αλεξάνδρα
συνεχίζω...
και αν πονάει ακόμη λίγο όπως εγώ...
τα καθαρά ευγενή αισθήματα είναι για τις μαρίες τερέζες.
εγώ λυπάμαι αλλά όταν έχω σκιστεί μέσα-έξω
θέλω να ξέρω ότι ο άλλος ανατρίχιασε έστω λίγο.
ο έρωτας είναι εγωιστής. ναι για μένα.
δεν ερωτεύεσαι καν τον άνθρωπο τελικά
αλλά την ιδέα που εσύ φτιάχνεις για τον άλλον.
όλα τα δικά σου 'αχ' τα βολεύεις πάνω του
και ονειρεύεσαι.
βαρύ λοιπόν το φορτίο...
να επανέλθεις.
με εξιτάρεις με ό,τι λες. :)
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Ξέρεις θα ήθελα να σου γράψω παρά πολλά....Αλλά.....
Το μόνο που σου ζητώ είναι να χαμογελάς.....
...άγνωστο μελαγχολικό κορίτσι...
βαλτη εισαι μου φαινεται...
δευτερη καπακι που μου σφιγγεις το στομαχι.
τι ειναι αυτο με τους ανθρωπους και το μαζι δεν εχω καταλαβει.
τι ειναι αυτο το ταιμινγκ; μα ποτε δηλαδη θα το πετυχουμε;
και γιατι πρεπει να φυγει καποιος για να βγουν μπροστα μας καθαρα ολα τα λαθη που καναμε οσο ειμαστε μαζι;
γιατι τωρα;
τωρα εφυγα.
τωρα θα τα διορθωσουμε; οταν φευγεις ειναι αργα.
μα οταν εισαι εκει κανεις δεν ξεβολευεται...
μεχρι που πας στο μπανιο και βλεπεις την οδοντοβουρτσα της διπλα στη δικη σου και...
@τακίζ
να θεωρήσω ότι σούφερα έμπνευση
ή απλά συμπλέουμε παρόμοια στην θλίψη?
αυτό το να χαμογελάς....
ήταν πολύ τρυφερό...
καλό απόγευμα τακίζ μου
@αν ακούς μου
δεν ξέρω τι λες.εμένα μου έδωσε το φακελλάκι η ΑΜ
και γω είπα εντάξει.
τίποτ'άλλο δεν συνέβη...
άκου βαλτή...
με προσβάλλεις!
χωρίς πλάκα τώρα.
και να μην ήταν κάτι νωπό
πάλι κάτι θα σου έξυνε λίγο...
σε ποιόν δεν έχει συμβεί?
δεν θα χρειαζόταν ο όρος timing
αν δεν ήταν άθλος να το καταφέρουμε.
και λες
και γιατι πρεπει να φυγει καποιος για να βγουν μπροστα μας καθαρα ολα τα λαθη που καναμε οσο ειμαστε μαζι;
αν υποθέσουμε ότι μαθαίνουμε απο τα λάθη μας
(χωρίς απαραίτητα να κάνουμε κάτι γι'αυτό)
σημαίνει ότι την επόμενη φορά θα αργήσουμε λιγότερο.
σλόουλι-σλόουλι θα συγχρονιστούμε.
ίσως.
γιατί μετά μπαίνει και η έννοια του σημαντικού.
αν δεν πρόλαβες να καταλάβεις
μήπως δεν σου ήταν τόσο σημαντικό?
ωριμάζω δεν θα πει αυτό?
να μην πρέπει να σου εξηγούν τι είναι τι?
απλά η ωρίμανση των ανθρώπων
δεν έχει την γλύκα των φρούτων...
γίνεται πιο επώδυνα.
πιο σκληρά.
τι να σου πω τώρα...
θάθελα να τα πω πιο light
αλλά έτσι τα βλέπω κάπως...
--------------------------
υγ.και ...
άκουσα κουακ?
...?
μήπως κάνεις την πάπια?!!!!!!!
σ'έχω καλέσει σε παιχνίδι!
μην κάνεις ότι δεν μ'ακούς!
ΝΑ ακούς μου!
υγ2.πέτα την οδοντόβουρτσα.
την άφησε για να πονάς -
MAYA μου τα πήρα τα σχόλιά σου.....
Σ΄ευχαριστώ.....Θέλω να σου πω ότι η σελίδα σου μ΄αρέσει....
Να είσαι καλά.
το τραγουδι ειναι του θεου!!!
και μου ειχε ξεφυγει!!!
@εύα φ.
κάτσε να μπει ο χειμώνας...
κράτα μια πισινή!
:)))
την καλησπέρα μου!
πώς είναι η προσαρμογή στην γειτονιά?
άμα θες καφέ/ζάχαρη, έχω πάντα!
νταξ'?
@α. ο δεν ακούς...
αμ δεν ακούς.
τσάμπα σε ρωτάμε.
είναι που σκεφτόσουν τα λαμπιόνια καπότες
και αφαιρέθηκες!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ!
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
...πωπω μεγαλεία στα γεράματα :)
Με πόστερ, με ευχές... τι σούπερ γενέθλια είναι αυτά?
Για μένα :)
Λες να τα αξίζω?
Δεν ξέρω... παραμιλώ
κι ευχαριστώ :))))
@adaeus μου
σιγά μην σε άφηνα έτσι κανακάρη μου!
:)))))))))))))
σε έβαλα και στο άλλο
εις διπλούν που λένε!
να εμπεδώσει το σύμπαν ευχές!
πολύ καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχ
Χάσιμο αυτό να γράφεις πότε εδώ και πότε εκεί, δεν ξέρεις τι έγραψες που... τέλος πάντων ξανάρθα, να πω καλό μήνα.
Φιλιά.
Κ Α Λ Ο Μ Η Ν Α ! ! !
μπράβο βρε γιάννη που μου το θύμισες!!!
λα-τρεύω τον οκτώβριο...
είναι ο μήνας μου...
και πολλών αγαπημένων οι γιορτές.
πολύ χαίρομαι!
ντάξ... ωραίο το χάσιμο.
η κουβέντα συνεχίζεται όπου και ναμαστε.
μησινοιαζ!
αχ σήμερα παίζω και στην κερασοζουζούνα!!!!
να με καμαρώσετε σουρεάλ!!!
πάω να δω τι έκανα...
καλημέρα
ναι, ναι, χαμένη στα ντοσιέ της γραφειοκρατίας σήμερα.
αλλά δεν πτοούμαι!
ΜΠΗΚΕ Ο ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ!!!!!!
:)))))))))
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
πωπω τι ωραία!
Post a Comment