Να, πάλι ξημερώνει.
Τώρα πίνεις τσάι χωρίς ζάχαρη
και μελωδία.
Ίσως μηδενίζεις την μουντή
πίκρα τούτη την ώρα.
Γιατί θα μπορούσε να είναι
μια ωραία μέρα.
…
Μάταια. Η κλειδαριά άλλαξε
στα όμορφα.
Γλύτωσες τελικά?
Σ’έχω δει, α-πονάς στις
αναμνήσεις.
Και αυτοί που γίναν άγγελοι
δεν ησύχασαν ακόμη.
Έμειναν γενναίες φράσεις
σκισμένες στην μέση.
Ακουμπάς στον κρύο τοίχο και
Ατενίζεις την Στιγμή να δύει
αργά και αναπόφευκτα.
Μια μαλακή κουβέρτα και ακατέργαστα
λόγια.
Οι θησαυροί σου τελικά βεβήλωσαν
το Ιερό.
Ξανά. Ξανά. Και ξανά.
Έτσι χάθηκε ο ρυθμός…
Κάποτε ήταν ποίηση που τσαλακώθηκες.
Θυμάσαι?
Κοιτούσες με θράσος τις ρωγμές.
...
Ο ήλιος πάλι. Κλείνεις τα
μάτια σου.
Κι αντί να πέσεις, σηκώνεσαι.
Ντύνεσαι το έξω σου και
λειτουργείς ομαλά.
Για το μέσα ούτε λόγος.
Μετακόμισε.
11 comments:
.... ψιτ?
Ξεσκονίσατε καλά? Προσοχή και οι τοίχοι έχουν αυτιά... κυρίως όμως έχουν ιστορίες, μικρά παιχνίδια και κρυφά χαμόγελα!
Τοίχοι και ταβάνια που φοβόμαστε να πέσουν στα κεφάλια μας, αλλά ποτέ δεν πέφτουν, γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι, πάντα κυριεύονται από τους φόβους τους,
πάντα κάνουν πίσω... μέχρι την επόμενη φορά, μέχρι το επόμενο ταξίδι, μέχρι την επόμενη εξόρμηση, μέχρι την επόμενη υπερνίκηση του πόνου...
Πάμε λοιπόν, ένα, δύο, τρία... κλείσε μύτη, βουτάμε!
χχχχχχχ
Ε, μα όταν λέω "ξεμπλόκαρες" για τα καλά!... :)
"Για το μέσα ούτε λόγος". <3
Μ' άρεσε πολύ!
Καλησπέρα και από εδώ.
ΤΙ ωραίο παλιό συναίσθημα να βλέπω σχόλια και πάλι!!
**είμαι έξω και δεν μπορώ να το χαρώ :)
ΜΟΛΙΣ γυρίσω σπίτι!!!
χχχχχχ
@adaeus μου!!!
Τρυπώνει η αισιοδοξία με "τα κρυφά χαμόγελα".
Σ'ευχαριστώ γι'αυτό! τόχω ανάγκη.
Λες να βουτήξουμε?
...
Βρε λες?
:)
Σαποθύμησαααααα
χχχχχχχχχχχχ
@roadartist μου!
ακούω πολύ τρίξιμο ακόμη αλλά κάτι πάει να ξεκουνήσει.
πολλή σκόνη μάζεψε εδώ μέσα!
Δεν χαίρομαι συχνά με την φασίνα αλλά εδώ χαμογελάω :))))
φιλιά πολλά
χχχχχχχ
Με ποιητική διάθεση σε βρίσκω. Καλή Κυριακή εύχομαι :)
@mahler! Χρόνια κυριολεκτικά!
Κάτι πάω να ξεμπλοκάρω. με τα υδραυλικά έχω μπλέξει... :)
Καλή κυριακή κι ας μην εννοούμε την ίδια(!)
καταλαβαινόμαστε.
:)))
Ο δολοφονος επιστρεφει παντα στον τοπο του εγκληματος :)
Με την ανοιξη εμφανιστηκε και το πεταλουδι μας μετα απο χρονια. Και ποσο μου ελειψες!
Εγω ειμαι στο τσαι διχως ζαχαρη. Η μελωδια ειναι σε διαδικασια αποσυρσης, αλλα ακομη φοβαμαι τον εσωτερικο θορυβο. Αποφασεις που πηρα διχως να καταλαβω. Εκεινες οι κομματιασμενες φρασεις που λες. Ειναι προσφατες και δε διακρινονται καλα ακομη.
Βουτηξτε εσεις που αντεχετε. Εγω θα σας περιμενω εδω εξω να με συμβουλεψετε για το βυθο :)
Καλη εβδομαδα ομορφη μου πεταλουδα!
@ντίντιμου!!
πώς ΠΑΝΤΑ βρίσκεις την θέση για όλα?!!
με την άνοιξη λοιπόν... για φαντάσου.
Μήπως δεν είναι τυχαίο τελικα.
με τρομάζουν οι αποφάσεις που παίρνονται παρ'αυτά.
Εκτός αν κάποια πράματα μεστώνουν χωρίς να μας ενοχλούν...
μιά βουτιά θα μας καθαρίσει το κεφάλι, αλήθεια! Αλήθεια!! :)))
υγ.και μένα μου έλειψες πολύ πολύ! χχχ
Κρρρρρρρ. Έτριξε λίγο, αλλά άνοιξε εύκολα.
Κι ήταν ωραία παυσίμονη η περιήγηση.
Βλέποντας, μάλιστα, και την παραπάνω δήλωση στη roadartist,για το ωραίο παλιό συναίσθημα να βλέπεις σχόλια,
είπα να κάνω και ένα, άγνωστης προέλευσης εγώ,
έτσι, για να τονώσω την αίσθηση μιας επιστροφής που συναντάει και καινούρια πράγματα - δεν είναι πάντα άσχημα.
Συμπληρωματικά, συνειρμικά, και ένα παλιό, ντεμοντέ τραγουδάκι:
https://www.youtube.com/watch?v=eyDM_nzLh_c
ΥΓ. Ε, ένα ποτισματάκι πότε πότε, ας το κάνεις.Ζωή είναι :-)
@Διονύση Μάνεση
Σ'ευχαριστώ ΠΑΡΑ πολύ για την επίσκεψη!
Και για το τραγούδι -που δεν ήξερα και είναι όντως "εποχής" συγκεκριμένης- αλλά σαν στίχος:
Μετά από τέτοια απουσία μακριά,
σαν ένας ξένος στην παλιά μου γειτονιά,
άγνωστα πρόσωπα γεμίσανε τα σπίτια,
στο δρόμο παίζουν άγνωστα παιδιά.
μου ταιριάζει ΓΑΝΤΙ!
Θα ποτίζω και θα φύγουν οι αράχνες σιγά-σιγά.
Ακριβώς όπως επιστρέφει η έμπνευση.
αργά αλλά σίγουρα!
Μένει μόνο να φτιάξω και λίγο χώρο χρόνου
για να γράφω και να διαβάζω.
Θα είσαι η πρώτη μου επίσκεψη! :)
υγ.Έκανες πολύ καλά και ήταν τόνωση όντως.
Καλό βράδυ :)))
Post a Comment