Καίγομαι.
Από ανάγκη. Επειδή θέλω.
Για το καλό μου. Για το
σωστό. Για τα λάθη. Για μένα.
Για σένα που ποθώ μεστά.
και για σένα που απωθώ όσο
με πονάς.
Πάθος αναβλύζει στις
εξωτερικές τοξίνες..
Πρόσκρουση. Έκρηξη. Και
διαρκής έκκριση…
με τσιγαρίζει μέσα-έξω.
Η πρόθεση καλή.
Η θέση επιθετική.
και η διπλανή πιασμένη.
Ε και?
Η θέα είναι όπου ακουμπήσω
το βλέμμα μου τρυφερά.
Επιμένω ανοικτή προς
τέρψιν αυταρέσκειας.
Κι αμύνομαι από την composée θλίψη
στα σαλόνια της συμπόνιας.
Μ’έχεις συναντήσει?
