tag:blogger.com,1999:blog-70199809556197176162024-03-14T04:10:10.329+02:00MAYA'S LIFEόλες οι αποχρώσεις...mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.comBlogger286125tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-51873163830984714102020-10-06T11:50:00.000+03:002020-10-06T11:50:47.512+03:00ΟλόΔΙΚΗμου Ωχ...τώβριος.
Άλλη μιά χρονιά που κλείνει.
Άνοιξε πια τα παράθυρα.
Θα γιορτάσεις φέτος?
Πρέπει να βρεις τα κεράκια και
το χαμόγελο σου πρώτα.
Έλα. Σύνελθε.
Κανείς δεν μπορεί να στα πάρει αν δεν
τα δώσεις.
Ξοδεύτηκες, λες.
Τι περίμενες από ένα στοίχημα?
Όλα εκεί τα στοίβαξες
σε μια δίκη ολόδικη σου.
Α-πόρισμα ουδέτερο. Γκρι. Αχάραγο.
Σε μια θάλασσα σιωπηλή.
Πότε έπαψες να mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-60341614708838079462020-04-13T11:53:00.003+03:002020-04-13T11:53:45.296+03:00Παρελθαλπωρή...
Στο
παράλληλο σύμπαν, μπαίνει η Άνοιξη.
Εδώ
έχει κρύο και το τζάκι δεν σβήνει.
Κουρνιάζω
σε αναμνήσεις χαράς για οξυγόνο.
Δεν
κοιτάζω πέρα που καραδοκεί το μέλλον.
Μόνο
εντός μου που σιγοβράζει ζωή.
Μουρμουρίζω
έναν σκοπό ρυθμικό. Απ’τα παλιά.
*
Αναπάντεχα
με συνοδεύουν φωνές χαράς. Πλησιάζουν...
Φωνές
αγαπημένες, από το βουνό, από την θάλασσα,
aπό
‘μέρη’ που μοιραστήκαμε κάποτε,
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-8348818750147565512020-02-13T14:16:00.001+02:002020-02-13T14:18:11.169+02:00Το τέλος μίας τέρψης...
Θέλω
να σε προστατέρψω.
Έχω συλλέξει
ό,τι έρωτα είχα
και
με προσφέρω μυσταγωγικά σε σένα.
Ξέρω
ότι η αγάπη μου είναι πιο σπουδαία
από
ό,τι πραγματικά είσαι εσύ.
Εγώ
είμαι.
Εγώ
κρατάω το χρυσό κλειδί που σε κάνει φως.
Εσύ
με κοιτάς, με ρουφάς
και
μετράς με αγενή άμιλλα τις δικές σου πράξεις.
Πράξεις
αγάπης. Τόσο όσο.
Καμία
διατάραξη κοινής σημασίας...
Όλα
βαίνουν mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-50200404044212851992019-02-11T12:56:00.000+02:002019-02-11T12:56:42.804+02:00Μετακόμισε...
Να, πάλι ξημερώνει.
Τώρα πίνεις τσάι χωρίς ζάχαρη
και μελωδία.
Ίσως μηδενίζεις την μουντή
πίκρα τούτη την ώρα.
Γιατί θα μπορούσε να είναι
μια ωραία μέρα.
…
Μάταια. Η κλειδαριά άλλαξε
στα όμορφα.
Γλύτωσες τελικά?
Σ’έχω δει, α-πονάς στις
αναμνήσεις.
Και αυτοί που γίναν άγγελοι
δεν ησύχασαν ακόμη.
Έμειναν γενναίες φράσεις
σκισμένες στην μέση.
Ακουμπάς στον κρύο τοίχο και
Ατενίζειςmayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-13741094888270546352015-03-04T10:05:00.000+02:002015-03-04T10:06:51.946+02:00Ακούς τι βλέπεις?
Οι
νότες στάζουν εικόνες.
Ένα
κύμα, ένα δάκρυ, ένα χαμόγελο.
Όλα από
ένα. Μοναδικά.
Ο ήλιος,
η καρδιά, η αγκαλιά.
Και πολύ
κρύο στο τζάκι.
Ιαματική
μια φωνή που τρέμει.
Μιλάει
πάντα για αγάπη.
Και αΠΑΝΤΑω
«Ναι».
Σε
κάθε μελωδία, παλιά και καινούργια.
Αγγίζω
την μορφή και αφήνομαι.
Απροστάτευτη
και αποφασισμένη.
Να ταξιδεύω
εικόνες.
Να γεύομαι
την μουσική.
Να
εισπνέω με την mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-76892922898882092242014-10-21T19:32:00.002+03:002014-10-21T20:21:50.983+03:00Βάναυσος κύκλος...
Μέρες, μήνες, χρόνια γίναν πλέον που μετράω δύσκολα.
Ίδιο χρόνο μετράω και στο πείσμα για τα όμορφα.
Σαν έναν σκοπό που ακούς ξανά και ξανά.
Mantra. και η κακία
επαναλαμβάνεται.
Κανείς δεν βελτιώνεται στον κύκλο.
Δεν ξέρω τελικά πολλά πράματα…
Νόμιζα ότι το καλό υπερισχύει.
Πίστευα στην μπαντιέρα αυτή.
Στην ειλικρίνεια. Στην ηθική. Στο δίκαιο.
Και πέρασαν τα χρόνια.
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-12651465479330332352014-03-12T11:25:00.000+02:002014-03-13T11:35:12.266+02:00Ο -Aνδαμάτωρ Χρόνος...
Πες μου πώς γίνεται.
Περνάει ο καιρός.. και γω?
θυμώνω περισσότερο.
Αγαπώ πιο βαθιά.
Νοσταλγώ πιο έντονα.
Απαξιώνω πιο σίγουρα.
Κλαίω πιο φυσικά.
Ποθώ πιο ελεύθερα.
Μισώ πιο αμετάκλητα.
Φοβάμαι πιο σίγουρα.
Τολμάω πιο αψήφιστα.
Μεγαλώνω πιο φανερά.
Και επιθυμώ πιο διψασμένα.
Ποιος χρόνος τα γιατρεύει όλα?
Γιατί ο δικός μου φωνάζει σε κάθε Χτύπο.
Κι αν κάτι ξέχασα, μου το mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-73756939162866074622013-10-30T11:19:00.002+02:002013-10-30T13:24:12.313+02:00It's been a long time...
Η μουσική δεν υπάρχει πια... αλλά και στην σιωπή νοιώθω ΚΑΛΑ σε αυτό το "σπίτι" μου που τόσο καιρό δεν έχω επισκεφθεί.
...Ακόμη περισσότερο καιρό έχω να γράψω.
Μου λείπει.
Με αφορμή τα γενέθλια της Στέλλας, μπήκα στο δικό της blog και "σουλατσάρωντας" εδώ και κει βρέθηκα σε μία της ανάρτηση που γράφαμε σχόλια και γελούσαμε, και εκφράζαμε απόψεις, και σκεφτόμασταν, και mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-80423642640525654912012-07-12T12:29:00.000+03:002012-07-12T12:29:48.966+03:00Speechless.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλοι έχουν δίκιο.
Και για όλα φταίει ο άλλος.
???
see what i mean? κάτι δεν βγαίνει στην πρόσθεση…
.
Γουστάρω το σουρεάλ όπως ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Αρκεί να μην μου το σερβίρουν ως λογικό!
Νοιώθω να χάνω την ισορροπία μου ανάμεσα στις αντιφάσεις.
Εχει τόση αυτοπεποίθηση η κάλυψη της κάθε αδυναμίας
Που σε προβληματίζει… Ξαναμετριέσαι.
Η ιστορία, σαν mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-558886685208104062012-04-06T11:36:00.000+03:002012-04-06T11:36:34.268+03:00Befriend The Enemy...
Αντιγράφω τις μουσικές μου σε καινούργιο laptop και ακούω σκοπούς άλλης εποχής. Θυμάμαι βέβαια. Θυμάμαι καλά τι έξυνε πληγές, σε ποια τραγούδια έκλαιγα στ’αυτοκίνητο μόνη, τι με ταξίδευε όταν έψαχνα ανάσα, τι γιάτρευε την απόγνωση μου… τον πόνο, την απώλεια, το μίσος, τον φόβο, τον έρωτα…
Η μουσική είναι το πιο δυνατό τεφτέρι αναμνήσεων. Μα η πιο μεγάλη στιγμή είναι όταν πλέον αντέχεις να mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-33625707476087381742012-03-02T11:28:00.002+02:002012-03-02T11:32:56.452+02:00Η 5η Συμφωνία...
Μάρτιος. Μετράς ήδη καινούργιο
φέτος.
Μία Άνοιξη. Δύο.. Τρεις.. Τέσσερις.
Η πέμπτη πια.
Ο χρόνος εναλλάσσει ταχύτητες.
Φίλος. Εχθρός. Μαγικός.
Δοκιμές και δοκιμασίες.
Άτακτη διανομή. Απόλυτη διαμονή.
Και η γεύση να μεστώνει.
Κόκκινο κρασί. μικρός καφές.
Τζάκι.
Μεγαλώνει η σημασία πέρα από
λέξεις.
Σε βλέπω να παγώνεις την
ανάσα σου με φωτιά.
Να μην τελειώσει η Στιγμή.
Τύχη. mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-45864099319402809532011-12-15T09:10:00.001+02:002011-12-23T08:33:44.615+02:00Ακατάπαυστα...
Καίγομαι.
Από ανάγκη. Επειδή θέλω.
Για το καλό μου. Για το
σωστό. Για τα λάθη. Για μένα.
Για σένα που ποθώ μεστά.
και για σένα που απωθώ όσο
με πονάς.
Πάθος αναβλύζει στις
εξωτερικές τοξίνες..
Πρόσκρουση. Έκρηξη. Και
διαρκής έκκριση…
με τσιγαρίζει μέσα-έξω.
Η πρόθεση καλή.
Η θέση επιθετική.
και η διπλανή πιασμένη.
Ε και?
Η θέα είναι όπου ακουμπήσω
το βλέμμα μου τρυφερά.
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-21259831471084753312011-09-30T13:56:00.002+03:002011-09-30T13:58:16.212+03:00Ένα παιχνίδι...
Ένα σινεμά.
Ένα παλιό καλό
εστιατόριο.
Ένα σαββατοκύριακο.
Φίλοι…
Η φωνή σου μόλις θέλω
να σου μιλήσω.
Τα χέρια σου όταν
πονάω.
Η Ανάσταση.
Το σούρουπο του
καλοκαιριού.
Το πρώτο φιλί την
πρωτοχρονιά.
Η μυρωδιά σου μόλις
ξυπνήσω.
Η καλοσύνη στα μάτια
σου.
Η τρικυμία στο κορμί
μου.
…και παντού μου.
Η ελευθερία σου…
Η καρδιά μου.
Οι επιλογές...
Η αξιοπρέπεια.
Η mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-54912903400842115572011-09-08T14:36:00.001+03:002011-09-08T17:14:22.891+03:00Εν-χείρηση ανοικτής καρδιάς...
Έφυγε ο Α-γουστος.
Φθινόπωρο προ των
παλιών.
Μετέωρο κύμα…
Λιαστά σπλάχνα προς
τέρψιν
και αλμυρά δάκρυα
δραπέτες.
Άρρυθμη η ανάσα της
αορτής…
Κι όμως η μουσική
γράφτηκε ήδη.
Το ακούς που δεν
το λέω?
Με κάποιες νότες σε
προκαθορισμένη θέση.
Άβολη.
Και ψυχόρμητες σκέψεις
εκτός γραμμής.
Στην καμπύλη που
σκιάζεται η λογική
Ποιούνmayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-1321681235932354142011-07-03T20:09:00.003+03:002011-07-03T20:15:35.165+03:00Μικροβούτι Ευτυχίας...
Άλλο ένα καλό καίρι
κλείνει το χειμωνιάτικο βήμα.
Ο ρυθμός πιο σίγουρος,
οι παρεμβολές αυξημένες.
Τελευταίο μάθημα: Μελέτη
περιβάλλοντος…
για απολογισμό.
Ποιος θα
απολογηθεί…?
Ανασυγκρότηση πίστης
στο ένστικτο.
Ανακούφιση το αδιάσειστο
καμάρι
στην επικύρωση των αποφάσεων.
«Είναι προκλητική η ευτυχία. Μαζέψου!»
Απλώνομαι εκ πεποιθήσεως
λοιπόν….
Έχεις προσέξει ότι
άμαmayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-6818967203144513812011-06-06T13:17:00.003+03:002011-06-08T08:29:54.790+03:00Έκθεση προς τον ήλιο ...
Έχω περάσει τον καμβά μας Ανάσα.
Πάνω εκεί
στο άυλο σταθερό
σχηματίζονται γραμμές.
Έχει σημασία ΠΟύ πάνε?
Έχει αξία που ΠΑΝΕ.
Κώδικες μιας λογικής σε άλλη γλώσσα.
Πόσο λίγοι μιλάμε…
Προτρέπω τα χρώματα
απαξιώνοντας το κοινό σχήμα.
Είμαι παράφορη πραγματικότητα.
Παράλληλη και Απαράμιλλη.
Χύνομαι οργασμικά στο αντίθετο ρεύμα
και ριγώ απάτητα.
Ασφαλώς ακάλυπτη…
Μα όσο μου mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-53398525967227487632011-04-24T10:12:00.003+03:002011-04-25T09:48:08.281+03:00Αληθώς... τι ?
Κατάνοιξη στο κρύο.
Οι προβλέψεις δίναν καλό
καιρό.
Κι όμως…
Οι αποφάσεις μείναν
σκονισμένες
Και άγουρες, πονώντας την
ειλικρίνεια.
Βάψαμε κόκκινα τα θέλω μας
Σε έναν επιτάφιο αδιέξοδο.
Ω πικρή μου έαρ…
Ξεβράζεις γυμνές τις
αδυναμίες
Στ’ακροδάκτυλα της
φαντασίας.
Περιφορά πανικού στην σιωπή
Χωρίς ίχνος ανάστασης.
Μόνο πέντε νότες που λίγοι
ακούν
Σε μια φύση σαστισμένη.
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-49873273283168835642011-03-19T12:31:00.002+02:002011-03-19T20:23:15.894+02:00DESERVE IT!
Δεν βιάζομαι τώρα.
Ο ήλιος μόλις ξεκινάει τον
σαγηνευτικό κύκλο του.
Σαν το καλό κονιάκ, βγάζω
την μέσα ύλη μου στο φως ξανά.
Νοιώθω κάθε κίνηση, κάθε
Στιγμή ετοιμασίας.
Έχω κοιμηθεί καλά κι έχω
ξυπνήσει για τα καλά.
Το βλέμμα μου κρυστάλλινο
σαν την μπουνάτσα.
Αντανάκλαση καρδιάς στο
ζεστό θαλασσί σου.
Μαθαίνω. Από σένα.
Κυριεύεις το ανεξέλεγκτο και
παραμένω.
Να θαυμάζω με mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-80255905442466110592011-03-10T08:39:00.000+02:002011-03-10T08:39:15.906+02:00Keep me burning...
Θα μπορούσα ανετότατα
ν’αρχίσω τα αγαμίδια.
Καιρό έχω! και λόγους
πολλούς.
Να πω για τα ορμονικά? Που
ΤΩΡΑ θυμήθηκε το σώμα να αντιδράσει στο χάος από το 2007?
Και ό,τι τραγελαφικό
ακολούθησε τα σοβαρά ?
Να πω για τα δερματικά? Που
έπαθα μόλυνση εγώ που ούτε ακμή δεν έχω περάσει γαμώ το τέλειο δέρμα μου κάποτε
μέσα? Πήρα δεύτερη στάμπα γιατρού ότι είναι stress-related ΚΑΙ αυτό.
Να πω γιαmayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-67568750508263662232011-02-08T09:49:00.000+02:002011-02-08T09:49:24.728+02:00Ασυναρτησίες ενός αντιρρησία...
...Έτσι μούρχεται να γεμίσω το blog καρδούλες (που μισώ). Με μια μουσική γλυκανάλατα
αθώα προς το μέλλον και να εκθειάσω με στόμφο την ημέρα των ερωτευμένων. Δεν
υπάρχει άλλη γιορτή (πλην φριχτουγέννων και ονομαστικών εορτών) που να
απεχθάνομαι περισσότερο από του βαλεντίνου. Δεν δέχομαι την επιβεβλημένη χαρά.
Ποιος ερωτευμένος νοιώθει να γιορτάζει ΜΙΑ φορά τον χρόνο? Μην πιάσω την
εμπορική mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-83469942183972808972011-01-08T09:40:00.004+02:002011-01-08T09:45:54.243+02:00LIFE is all around us...
Μια απόλυτα φυσιολογική βραδιά. Βγήκαν με φίλους,
γέλασαν πολύ και γύρισαν την καλή διάθεση στο σπίτι. Εκείνος αποκοιμήθηκε
σχεδόν αμέσως με το κρασί. Εκείνη άρχισε να στριφογυρνάει. Πόσους χωράμε σε ένα
κρεββάτι, καφασώνοντας τα χρόνια …? Μάλλον αφορμή ήταν. Σηκώθηκε, ντύθηκε ξανά,
πιο ζεστά και βγήκε από το σπίτι εισπνέοντας την σκοτεινή παγωνιά. Με
ανακούφιση. Στο αυτοκίνητο άναψε την mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-17960009980672130192010-12-25T16:11:00.000+02:002010-12-25T16:11:39.488+02:00ΜΥ φρίχτmas spirit ...
Υπάρχουν και καλά που συμβαίνουν τα φριχτούγεννα...
Φτάνει να μπορείς και να θέλεις!
Alors, Θα αφήσω
τα γλυκερά χαμόγελα των ημερών,
Την ψευλάβεια και τα αλλεπάλληλα «πρέπει» (τραπεζώματα,
ευχές και διακόπτες) ΕΔΩ
Και θα πάω ΕΚΕΙ… με την καλύτερη παρέα.
Για καλύτερα.
Θα ξεκουράσω τα μάτια μου με ομορφιά και φως, ζωγραφική και
θέα,
Γαστρονομία και αισθητική.
Και τα πιο αληθινά γεμάτα mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-19519284508404944232010-12-08T10:15:00.000+02:002010-12-08T10:15:06.150+02:00"La vie est parfois trop amère Si l'on ne croit pas aux chimères..."*
Ευτυχώς χειμώνιασε λίγο…
Σε βλέπω, μικρή.
Κουρνιασμένη σε μια ζεστή
κουταλιά,
Που μαλακώνει τον λαιμό.
Ακούς μεστωμένη τον δίσκο
που παίζει…
Είναι ο ήχος παλιός, γλυκιά
μου βροχή,
απρόσμενη βελόνα που αγγίζει
τις αυλακιές σου.
Κλείνεις τα μάτια. γιατί?
Είναι καλά αυτά τα μάτια.
Έχουν χρώμα θαλασσί.
Είναι δυνατά αυτά τα χέρια.
Γιατί μάθαν να χαϊδεύουν…
Σε βλέπω μικρή που λαχταράς.
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-82755151044237377112010-11-30T10:06:00.001+02:002010-11-30T10:21:43.727+02:00Blog off !
Η ζωή δεν είναι like στο facebook.
Ούτε δανεισμένες φιλοσοφίες σ’ένα κουτί
σχολίων.
Τους φίλους τους κερδίζεις.
Δεν είναι followers της εικονικής
πραγματικότητας ,
ούτε καβαντζώνονται με request.
Τους ανθρώπους πρέπει να τους Αγαπάς για να σταθούν
δίπλα σου…
Η ηλεκτρονική ευκολία στα συναισθήματα είναι
παρωχημένη…
και τα ψέματα ανεπηρέαστα στην κρίση.
mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com63tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-4784785444943616662010-11-18T19:54:00.003+02:002010-11-18T20:02:02.480+02:00Πολύ αργά...
Την είδε εντελώς
τυχαία. Καθόταν στο μπαρ. Πόσος καιρός είχε περάσει? Τον περισσότερο καιρό δεν
την άφηνε καν να περνάει από το μυαλό του. Και νάτην τώρα. Ξανά. Έντονη. Το
ίσως που δεν άφησε να ξεδιπλωθεί, η υπόσχεση που δεν συνάντησε, η γυναίκα που
δεν τόλμησε. Ένοιωσε αμήχανα. Νευρίασε πάλι με την αίσθηση αυτή που του
προκαλούσε. Συνέχισε να την παρατηρεί αφανής. Εκείνη ήπιε μια γουλιά mayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.com44