tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post7364844332747634156..comments2023-10-02T16:55:17.792+03:00Comments on MAYA'S LIFE: Το παιδί και η αλήθειαmayahttp://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-65260141752611649722007-07-02T16:30:00.000+03:002007-07-02T16:30:00.000+03:00καλημέρα γιάννη!δεν θα συγκινούσε πολλούς...έτσι ε...καλημέρα γιάννη!<BR/>δεν θα συγκινούσε πολλούς...έτσι είναι. αυτοί που συγκινούμαστε, αποτραβιόμαστε και πονάμε βουβά. όχι γιατί δεν έχουμε φωνή. Αυτιά που δουλεύουν δεν υπάρχουν.<BR/>θα ξεθυμώσω, θα στρέψω πάλι την σκέψη μου στην μουσική, στα χρώματα. ουφ...<BR/>χmayahttps://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-69088847568643164652007-07-02T16:04:00.000+03:002007-07-02T16:04:00.000+03:00μάγια μου,θυμωμένη σήμερα και καθόλου αναίτια…αυτό...μάγια μου,<BR/><BR/>θυμωμένη σήμερα και καθόλου αναίτια…<BR/><BR/>αυτό το κείμενο θα μπορούσε να γίνει γιγαντοαφίσα.<BR/>Όχι ότι θα συγκινούσε πολλούς, <BR/>αλλά τουλάχιστον θα αποτελούσε <BR/>φωνή-έκφραση πολλών άλλων, <BR/>των διαφορετικών ανθρώπων…. <BR/><BR/>φιλί μεσημεριανό και μια γλυκιά ζεστή αγκαλιά, ο γιάννηςγιάννης φιλιππίδηςhttps://www.blogger.com/profile/01121379566734117100noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-58190356910433116922007-07-02T13:36:00.000+03:002007-07-02T13:36:00.000+03:00@νιναΝαι και γω λίγο διστάζω να το αποτυπώσω αλλά ...@νινα<BR/>Ναι και γω λίγο διστάζω να το αποτυπώσω αλλά νοιώθω μια υποψία αισιοδοξίας όταν ακούω τόσους ανθρώπους να νοιάζονται τελικά. ακουγα το πρωί την Γαλάνη και ήθελα να κλάψω. νόμιζα ότι μιλούσε απο το στόμα μου. <BR/>απλά λυπάμαι όλη αυτή την οργή που δεν φτάνει να επισκιάσει τον απρόσωπο μηχανισμό που μας κυβερνάει...<BR/>έστω ας προστατέψουμε τον μικρόκοσμο μας. αυτό μπορούμε να το mayahttps://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-16355503218054595622007-07-02T13:15:00.000+03:002007-07-02T13:15:00.000+03:00Αμα δεις παλιοτερα ποστ στο μπλογκ μου κι εγω γενν...Αμα δεις παλιοτερα ποστ στο μπλογκ μου κι εγω γεννημενη με την απαισιοδοξια στο μεδουλι μου ειμαι...Απλα ειμαι σε μια περιοδο που αντι να κλαιω που καηκε το δασος, σκεφτομαι "πωπω πρεπει να γινει αναδασωση και θελω να ειμαι κι εγω εκει..!" Απλα σταματησα να σκεφτομαι οπως λες ωχαδελφικα αλλα αδελφικα..Τιποτα δεν μπορουμε να αποτρεψουμε..μπορουμε να κανουμε κατι στο τωρα ομως για να μην Νίναhttps://www.blogger.com/profile/13879593665566042261noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-38114571819795451322007-07-02T12:38:00.000+03:002007-07-02T12:38:00.000+03:00σεμέλη ευχαριστώ που ήρθες εδώ. Σε παρακολουθώ που...σεμέλη ευχαριστώ που ήρθες εδώ. Σε παρακολουθώ που αγγίζεις εδώ και κει. Ας ελπίζουμε λοιπόν. ότι όλες αυτές οι σιωπηλές κραυγές θα γίνουν μία και θα κουνήσουν έστω κι ένα φυλλαράκι.<BR/>Κι αν πάλι συνεχίσει έτσι, τουλάχιστον επιτέλους δεν νοιώθουμε τόσο μαλάκες και τόσο μόνοι. <BR/>την καλημέρα μου επίσης χχχmayahttps://www.blogger.com/profile/07522442962576882967noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7019980955619717616.post-9268852191730184912007-07-02T11:32:00.000+03:002007-07-02T11:32:00.000+03:00τρυφεροί πονεμένοι προβληματισμοί...για ένα καράβι...τρυφεροί πονεμένοι προβληματισμοί...<BR/>για ένα καράβι που λέμε ζωή...<BR/>για ένα δρόμο που πριν ρίξουμε τα ψίχουλά μας, τα κατατρώνε οι προδοσίες, οι ακυρώσεις, οι πληγές...<BR/><BR/>μια ζωγραφιά μας μένει μόνο...<BR/>μια ζωγραφιά καρδιάς...<BR/>ας την προσκυνούμε συχνά μπας και γίνει κανένα μικρό ή μεγάλο θαύμα...<BR/><BR/>Μου άρεσαν παρα πολύ οι πονεμένες σκέψεις σου, μοιάζουν με τις δικές Anonymousnoreply@blogger.com