Thursday 3 December 2009

The night is young...



Έφτασαν ενώ οι άλλοι ήδη έτρωγαν. Με κουβέντα χαλαρή ανάμεσα στο κρασί και τους μεζέδες. Άργησαν. Μαζί. Είχαν γίνει πια «ζευγάρι». Είχε μόλις συνηθίσει την επιλογή του. Μήνες το πάλευε… μια γυναίκα που από την αρχή την κοίταζε και δεν έβλεπε το ‘κάτι’. Και περνούσαν οι μέρες. Εκείνη όμως έβλεπε, ήθελε, ήθελε πολύ. Καμιά φορά είναι πιο δυνατή η θέληση του ενός όταν ο άλλος δεν έχει κάτι άλλο να θέλει… εισχώρησε έτσι στην ζωή του, στο σπίτι και τις συνήθειες του. Έτσι … ούτε απότομα, ούτε με λαχτάρα. Στην παρέα απόψε ήταν μία φίλη. Δεν την ήξερε. Μιλήσανε ελάχιστα. Δεν γινόταν παραπάνω. Το διαλύσανε κατά την μία. Έβρεχε ακόμη. Είχε αλήθεια ήδη αρκεστεί σ’ένα φαΐ έξω? Εκείνη δεν σταμάτησε να μιλάει. Και κει, καθώς την άκουγε…στο αυτοκίνητο, στο σπίτι… το μυαλό του γύρισε στην άλλη γυναίκα… την φίλη… την άγνωστη που φάγανε δίπλα-δίπλα και φορές το πόδι του ακουμπούσε το δικό της στο στριμωγμένο τραπέζι. Και τότε ντράπηκε για τις μαλακίες που άκουγε. Ντράπηκε για τα νάζια και τις κτητικές χειρονομίες της επειδή τις είδε εκείνη η άγνωστη. Η άγνωστη Γυναίκα που άρχισε να φαντάζεται. Και σε τίποτα δεν θύμιζε αυτό που ζούσε σήμερα. Σε καμία δεν έμοιαζε. Και κείνος... που δεν έμοιαζε πια στον εαυτό του… έπρεπε να ξαναθυμηθεί. Γιατί είχε καιρό να θέλει κάτι.

*ακούγεται το "a strange kind of love" με τον peter murphy. δικό σου κωνσταντίνε !

48 comments:

Talisker said...

Ντραπηκε??
-παλι καλα μονο που ντραπηκε αν και για λαθος λογο!

Αθωος λογω αδυναμιας ! το εχει η ανθρωπινη φυση να επιθυμουμε αυτο που δεν εχουμε ..μεχρι να το αποκτησουμε.

Το τι το κανουμε μετα ειναι θεμα χαρακτηρα , αυτογνωσιας και αυτοεκτιμησης

Θελει πολλη δουλεια μεσα μας
για να ξερουμε τι θελουμε
και να μη την πληρωνουν οι αλλοι που κατα καιρους γινονται αντικειμενα ποθου και επιβεβαιωσης!

χχχχχχχχχ

καλημερααααααααααα
καλο μηναααααααααααααα!!!!


χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

εγώ πάλι θεωρώ ότι το πιο δύσκολο
είναι να ζεις αυτο που επιθυμείς .
εννοώ να το βοηθάς να ανασαίνει, να ανθίζει κι άλλο .
η πουτάνα η συνήθεια ...


το μεγαλύτερο πρόβλημα των σχέσεων
είναι η επανάπαυση
και τα δικαιώματα που δημιουργούν καταπίεση .

γιατί σου φάνηκε τόσο ιδιαιτέρως μαλάκας ?
όλοι (τουλάχιστον οι πολλοί) αυτό δεν κάνουν ?
στρογγυλοκάθονται στο κάτι, στο ό,τι .

φταίει κι ο γοργός ρυθμός της ζωής μας ...
αν δεν έχεις τον νου σου
σε προσπερνάνε τα καλύτερα .

όσο για τα αντικείμενα του πόθου
θα ήταν σίγουρα πιο εύμορφο να μην αγγίζονταν .
έχεις δίκιο .
πολλές φορές την πληρώνουν κι από πάνω !

αχ ναι !
καλό μας μήνα !!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

xmmmmm

καλό μήνα!!!!

λοιπόν, θα μείνω σε δυο σημεία:
1.η συνήθεια
2....είχε καιρό να θέλει κάτι...

από συνήθεια υπάρχουν τα περισσότερα ζευγάρια. και από φόβο να μείνουν μόνοι.
και τα δύο άσχημα πολύ...

και χάνονται όλα τα όμορφα έτσι.
χειρότερο σαράκι δε νομίζω ότι υπάρχει.
"Καμιά φορά είναι πιο δυνατή η θέληση του ενός όταν ο άλλος δεν έχει κάτι άλλο να θέλει…"
κι αυτό?
σίγουρα σε μία σχέση δεν είναι ποτέ τα πράγματα ίδια και ίσα. αλλά... να μπαίνεις σε μια τέτοια διαδικασία γιατί δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις? γιατί ο άλλος θέλει, τρελαίνεται κι εσύ λες...δε γαμιέται?
δεν είναι υποκρισία? δεν είναι υποτίμηση συναισθήματος? δεν είναι κοροιδία?

γι'αυτό και το ενδιαφέρον για την άγνωστη...φίλη.
γιατί μπλέχτηκε κάπου που δεν ήθελε. από συνήθεια, ήταν εύκαιρη και τον ποθούσε.
η άγνωστη?
ήταν άγνωστη...ήταν αρκετό. να εξάψει το νεκρό πόθο, το ενδιαφέρον. ακόμα και αν τη γνώριζε καλύτερα και αποδεικνυόταν τσόκαρο, παρέμενε η άγνωστη...

και "είχε καιρό να θέλει κάτι".
γιατί?
γιατί οι γαμημένοι ρυθμοί ζωής δεν το επέτρεψαν, γιατί οι προτεραιότητες του είχαν γίνει άλλες, γιατί είχε παραιτηθεί από φόβο, γιατί είχε συνηθίσει να είναι μόνος. χίλια δυο.
αλλά είχε ξεχάσει.
και όταν βρέθηκε σε μία σχέση γιατί ...έτυχε, η σχέση αυτη του θύμισε πως είναι μια σχέση και ότι δεν είναι όπως την ήθελε.
και για να απαγκιστρωθεί θα έπλαθε πόθους στη φαντασία του...
καλύτερο από το να φύγει...

ευχαριστώ για ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ!!!!!!

πολλά φιλιά

maya said...

@α ρε κωνσταντίνε !!!
τι να προσθέσω ?

τάχουμε πει για την μοναξιά .
και για τον ΦΟΒΟ . πολλάκις ...

και κοροϊδία είναι
και κρίμα πολύ .
αλλά άλλο τόσο είναι και κοινό .

κάπου στις σχέσεις μπερδεύεται το χάιδεμα του ΕΓΩ
με τα αληθινά συναισθήματα .
ένας άνθρωπος που έχει κενά
χρειάζεται το ενδιαφέρον του άλλου
κι ας μην συνειδητοποιεί την διαφορά και την απείρως μεγαλύτερη κάβλα του να δίνεις
αντί να παίρνεις ...

είμαι σίγουρη ότι 'αφήνεσαι' σε κάτι τέτοιο .
δεν το επιλέγεις .
θάταν πολύ θλιβερό έτσι . ε ?

λες να μην φύγει ?
απλά θα το ζει μες το μυαλό του για λίγο
μέχρι να το αφήσει πίσω του ?

ακόμη πιο θλιβερό !
αχαχαχα



έρχομαι κι απο σένα τώρα ...
είμαι όλη αυτιά !

καλησπέραααααααααααααα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.άσχετο τώρα αλλά είδες παρ'όλο που έχουμε τόσο πλούσια γλώσσα
ότι έχουμε μόνο μία λέξη για την μοναξιά
ενώ είναι τουλάχιστον δύο ..?
loneliness and solitude .
not the same, by any means !

υγ2.γέλασα που είπες τσόκαρο την άγνωστη .
κι έτσι είναι .
τίποτα δεν ξέρεις πριν να μάθεις !!

Νίνα said...

...το χειρότερο είναι ότι..νιώθω τον άντρα της ιστορίας σου..δεν τα κάνουν μόνο άντρες αυτά. Εγώ ξεκίνησα για να ξεχάσω κάποιον κάτι κάπου αλλα ο καιρός περνάει πιο γρήγορα απο ότι κυλάει το νερό στις χούφτες μας και μετά διστάζεις και δειλιάζεις...σε τραβάει το πάθος η θέληση το ενδιαφέρον του άλλου η ιδια η ζωή μερικές φορές τόσο δυνατά που δεν ξέρεις πια αν είναι σωστό η λάθος να τον αφήσεις, γιατι μερικές φορές αρκούμαστε στο πρέπει και προσπαθούμε να το ταυτίσουμε στο θέλω γιατί κάποιος πριν έσκισε το θέλω μας και ο μόνος τρόπος για να συνεχίζει να αναπνέει είναι να γίνει "πρέπει". Αλλα όσο αναπνέει ελπίζει. Και δεν επιλέγουμε ποιος που πότε θα κάνει το θέλω μας πυροτέχνημα. Τέλος πάντων...μην είστε σκληροί με τον άντρα της ιστορίας...

Νίνα said...

και btw εχεις φοβερη μουσική :)

fractal said...

Είχε μόλις συνηθίσει την επιλογή του?....?
Το αντίθετο είναι πιό πιθανόν.
Να τον είχε συνηθίσει η επιλογή του..
Αυτές οι περιπτώσεις, δεν ξέρουν πως κλείνονται τα ρήματα στην ενεργητική φωνή.
Απαίδευτες στην γραμματική της ψυχής.
Αλλά και στα μαθηματικά του έρωτα. Βουτάνε με πάταγο στο ασφαλές ΠΕΡΙΤΤΟ, αφού δεν μπορούν να αξιολογήσουν το απαραίτητο ΑΡΤΙΟ.
Η ανεγκέφαλη ανυπαρξία τους έχει δώσει το απολυτήριο της ύπαρξης...
αν και δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα για το απολυτήριο της ευτυχίας.
Η ανυπαρξία νομίζω κάθεται στο ίδιο θρανίο με την ευτυχία που είναι κόρη της αφασίας..

Talisker said...

και συμφωνω με τη Νινα (ποσο την πληρωνεις για να λεει καλη τη μουσικη λολ:)

η συμπεριφορα δεν ειναι μονο ανδρικη
ειναι γενικως και κατ εξοχην απλα ανωριμη ...
απο ανδρες και γυναικες με συμπεριφορα μαιμου

"ξεφευγω απο δω και πιανομαι απο αλλου απο κλαρι σε κλαρι "

-"για να ξεφυγω τελικα μονο απο τον ιδιο μου τον εαυτο!"

πφφφφφφ

το σχολιο fractal να προστεθει επισης στο χρυσο αναλογιο σχολιων

τι ποιο?
αυτο που (θα) κανεις-κανουμε κλπ
εδω και κατι χρονια!

πφφφ
παω γυμναστηριο αλλα ενα καφεδακι περασα απο δω να τον πιω!:)))

Talisker said...

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΛΙΓΟ

ΓΙΑΤΙ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟ???
ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΙΔΑ:::)))

του οποιου το σχολιο θα σχολιασω αναλυτικως μετα ??

Dee Dee said...

Για κλαμματα ο τυπος.
Οχι επειδη ποθησε αλλη, αλλα επειδη ειχε καιρο να θελει κατι.

Οι ρυθμοι της ζωης ειναι μια καλη δικαιολογια για οσους εχουν παραιτειθει.

Ειμαι 32 χρονων και ειμαι αυστηρη ... ισως αργοτερα αλλαξω.

Οι περισσοτεροι, εκτος απο αυτους που τους ρουφηξε μια σχεση απο τα 15 τους, εχουμε περασει βραδια με το φοβο της μοναξιας.
Εγω προσωπικα, ειχα μεινει πολυ καιρο μονη και ειχα περασει απο διαφορα σταδια και ειχα κανει και χοντρες μαλ...ες απο ανασφαλεια τοτε!
Βγηκα ομως απο την κορνιζα που με βαλανε ή ειχα μπει μονη μου γιατι δε με χοραγε πια το πλαισιο. Ηθελα να ανασανω ΜΟΝΗ και ημουν πλεον μονη απο επιλογη.

Αυτη η αγνωστη γυναικα του θυμισε μια λεπτομερια ζωης που ξεχασε να ζει.... αραγε θα μαθει να δεχεται τα λαθη του και να κανει κατι γι' αυτο ή θα τα χρεωσει στην "συντροφο" του και στην αδικη κοινωνια που ζουμε;;

Υπαρχει και η επιλογη μενω μονος οταν δεν με ικανοποιει κατι..... κι αν εχω φοβιες τις αντιμετωπιζω...δεν χουχουλιαζω μεσα σε αρρωστες αγκαλιες!

Φορτσαρα τωρα... με εκνευριζουν κατι τετοιοι τυποι που σερνουν κομπαρσους διπλα τους απο ανασφαλειες που θαβουν, λες και θα γλιτωσουν απο δαυτες!


Εχω και δουλεια.... αλλιως θα ελεγα κι αλλα :):):)

Καλα χριστουγεννα ειπα;;; .... καλα δε λεω .... θα ευχηθω λιγο πριν :)

Dee Dee said...

Διαβασα και τα παραπανω σχολια.... ολα ειναι ενα κι ενα.... να θυμηθω να κανω copy/paste να τα κρατησω!!

Ωραιους αναγνωστες εχεις !!
Φτου σου (να μη σε ματιασω.... μην παει ο νους σου στο κακο φτυσιμο)

maya said...

@νίνα
συμφωνώ ότι δεν πρέπει νάμαστε σκληροί μαζί του .
είναι τόσο κοινό σενάριο .
δεν είπα δα καμιά ιστορία μαγική :)

όλοι κάποια στιγμή έχουμε αφεθεί παραπάνω σε κάτι λίγο
για λάθος λόγους ή χωρίς τελικά .

παίζει βέβαια και το πιο σκληρό που είπες εσύ ...
να μπερδεύεις εκούσια το πρέπει και το θέλω
σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να σε προστατεύσεις ...


δεν είναι στην τελική σοκαριστικό να αποζητούμε αγάπη .
υπάρχουν πάντα στιγμές στην ζωή μας
που θα ακουμπήσουμε κάπου
όπου είναι ασφαλές (συναισθηματικά) ...
έστω για λίγο .

πάντα σε κάποιον θα το κάνουμε
πάντα κάποιος θα μας το κάνει :)
έτσι πάει ...
υπάρχει κανείς που έχει ΜΟΝΟ δώσει ή ΜΟΝΟ φάει χυλόπιτες ...?


και προχωράμε .
ελπίζω για κάτι πιο αληθινό .
κι ας πονάει .


αν όμως μείνει στο λίγο ο τύπος
τότε μας δίνει λαβή να γίνουμε πιο σκληροί. ε ?


όσο για την μουσική
πες τι θες δώρο !!!!!
την διέλυσες την τάλισκερ !!!
αχαχαχα

ευχαριστώ πολύ-πολύ
έχω ανάγκη να ταξιδεύω με την μουσική ...


πολύχρωμη καλησπέρα
:))))))))))))

maya said...

@φράκταλ .
λοιπόν.
δεν θα κάνω τον μάγκα .
θα το πω ντόμπρα .
δεν κατάλαβα στο τέλος αυτό :
Η ανυπαρξία νομίζω κάθεται στο ίδιο θρανίο με την ευτυχία που είναι κόρη της αφασίας..

εννοείς ότι δεν υφίσταται η ευτυχία ?
ή ότι είναι κάτι που μαθαίνεται ...?


ναι πιθανώς να έχεις δίκιο στην επιλογή που τον συνήθισε !
αλλά η ενεργητική φωνή σε πολλούς προσηλώνεται σε μία κατηγορία
πχ την δουλειά... ξέρεις, τα 'σημαντικά' !
και ξεχνάει τα άλλα .

γι'αυτο μια μέρα φτάνει που απλά μετράει τα χρόνια που πέρασαν
και τελικά δεν άγγιξε .

"το απαραίτητο άρτιο" ε ?
μπαίνουμε πάλι στο θέμα του φόβου ...

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ !!!!

πολύ καλησπέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γυμνάστικερ μου
δηλώνω ευθαρσώς ότι :
την νίνα δεν την πλήρωσα (ακόμη!)
και συμφωνώ ως προς το α-φυλο του θέματος .
και ναι, και τα δύο σχόλια χρήζουν μνείας
καθώς και του κωνσταντίνου, έχω να πω !

το μόνο που δεν πιάνω γαμώ την αδικία μου
είναι γιατι εδώ μέσα όλοι συμφωνούμε
και μετά βγαίνεις έξω και όλοι είναι όπως... οι άλλοι !

και πάμε πάλι απο την αρχή
στην "γραμματική της ψυχής" που είπε τόσο ωραία η φράκταλ ...

γρμφ !

αυτο το σύνδρομο μαϊμούς
(μ'αρεσε αυτό!) είναι ΑΛΛΟ ανέκδοτο πικρό ...

ποτέ δεν κατάλαβα τον ΤΡΟΜΟ του να είσαι μόνος .
απο τα πιο ωραία θετικά για να φτιαχτείς όταν χωρίζεις
είναι ότι
επιτέλους θα κανεις ό,τι θέλεις, θα απλώνεσαι, θα χάνεσαι, θα έχεις τον χρόνο σου .

μάλλον πιο πολύ τρόμο νοιώθω στο πολύ μαζί ....
αχαχαχαχα

αλλά εδώ μπάινουν κι άλλοι παράγοντες
σε αυτήν την ανασφάλεια πχ. το κοινωνικό 'στίγμα' .
αυτά κι αν δεν ξεπερνιούνται εύκολα ...


καφέ ΠΡΙΝ το γυμναστήριο ???
τς τς τς


ναι να σχολιάσεις του κωνσταντίνου
γιατι άμα μιλάει, ΛΕΕΙ !
απλά !

χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

υγ.τάλισκερ

εντάξει, δεν θα σε αφήσω ν'απορείς .
αφιέρωσα στον κωνσταντίνο
γιατι ο peter murphy είναι κοινός αγαπημένος μας :)

αλλά δεν το αξίζει και χωρίς λόγο ?
pourquois pas ?
:)

maya said...

@ντίντι μου
όταν απλώνεις σεντόνια τρελλαίνομαι !
λοιπόν κάτσε γιατι τα λες και δέκα-δέκα !

για κλάμματα ο τύπος ?
σιγά ρε συ!
ο πρώτος είναι που ξέχασε ...?

θέλει δουλειά που είπε κι η τάλι, για να θυμάσαι τα σημαντικά .
είναι εύκολο στην ταχύτητα της ευτέλειας καθημερινά
να μετριάσεις το μέτρο σύγκρισης ...
δεν είναι ακριβώς παραίτηση νομίζω ...
παίζει και η έπαρση του αύριο !

μόνο κάτι που θα σου θυμήσει κάνει ανάφλεξη στα θέλω .
(όχι για όλους!! απλά προσπαθώ νάμαι ανεκτική με τους συναισθηματικά ανάπηρους !!!!)


τώρα, τι θα κάνει ?
χμμ...
ό,τι αντέχει .
δυστυχώς ο δάκτυλος πιο εύκολα δείχνει τους άλλους
απο τον εαυτό ...
θέλει δύναμη να πάρει κανείς τις ευθύνες του !

και η αποδοχή της μοναξιάς .
απο επιλογή που είπες. ακριβώς αυτό !
(μαρέσει όταν γράφεις έτσι :)

χωρίς "κομπάρσους" .

όλο δύσκολα προτείνεις σήμεριΣ !!!
αχαχαχα


μην πεις απο τώρα γρμφευχές !!!
δεν θα το αντέξωωωωωωωω !


γρμφ.


ΓΡΜΦ!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΕΕΕΕΕΕΕ !
μας την πέφτουν οι χαρούμενοι των γρμφχριστουγέννων !!!!
βοήθειααα !!!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.δεν φανταζόμουν ΤΟΣΗ κουβέντα πάντως .
και γω το καταευχαριστήθηκα :)
(απλά είναι αυτό που είπα πιο πάνω .
αφού όλοι συμφωνούμε
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ pathetic αθρωπάκια ΕΞΩ ?


τσκ !

Dee Dee said...

αφού όλοι συμφωνούμε
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ pathetic αθρωπάκια ΕΞΩ ?



Γιατι καποτε ολοι μας υπηρξαμε ετσι... για πολυ ή λιγο, οπως ειπες κι εσυ καπου πιο πανω!

Εγω οταν θυμαμαι τον εαυτο μου τη στιγμη της κατρακυλας (σχεδον 2 χρονια κρατησε με μικροδιαλειμματα) μου θυμωνω πολυ. Στα μεγαλα κεφια μου, απλα αποδεχομαι το δικαιωμα μου στα λαθη.... μα εκανα χοντρες μαλακιες... τελος παντων...

Εξαρταται και το που κοιταει κανεις.... αν πας σε γκει μπαρ οι περισσοτεροι θα ειναι γκει, αυτο δε σημαινει οτι χαθηκαν οι αντρες.... απλα ψαχνεις σε λαθος μερος.


Εδω στη Θεσσαλονικη υπαρχουν καποια "in" μαγαζια που ειναι γεματα μοντελα, δικηγορους, γιατρους, στελεχοι επιχειρησεων και κανουν πασαρελα καθημερινα.... εκει θα βρεις πολλους σαν τον κυριο που περιγραφεις.
Γιατι κι εγω στην κατρακυλα μου ολο στο λαθος μερος τη λαθος στιγμη ημουν :):):)

Αχ αυτη η δουλεια σημερα.... ολο με διακοπτει.... και μετα θα παω στη μπεμπα μου.

Μη δω 300 σχολια αυριο και δεν εχω χρονο να τα διαβασω.... σας θελω περιεκτικους :)

xxxxxxxx




υ.γ. μιλησε κανεις για Χριστουγεννα;; Ο Κωνσταντινος εκανε μια αναρτηση.... εγω ειμαι κουλτουριαρα...εχω Λειβαδιτη .... ουτε ενα λαμπιονι δεν εβαλα!
.......... ακομη ;)

χαρη said...

Καλό μήνα Maya, (και thanx)

έμεινα κατάπληκτη (ίσως επειδή δεν σε ξέρω - ακόμα!- καλά) με την ευστοχία τού κειμένου σου, αλλά και με την ευστοχία όλων τών σχολίων! Τελικά πολύ ωραία παρέα είναι εδώ, θα'ρχομαι...

Είπα να κάνω κόπι στην αρχή καποιες προτάσεις, αλλά τελικά θα'πρεπε να τα ξαναπώ κι εγώ όλα από την αρχή...Και πάνω απ' όλα το δικό σου :
"ποτέ δεν κατάλαβα τον ΤΡΟΜΟ του να είσαι μόνος .
απο τα πιο ωραία θετικά για να φτιαχτείς όταν χωρίζεις
είναι ότι
επιτέλους θα κανεις ό,τι θέλεις, θα απλώνεσαι, θα χάνεσαι, θα έχεις τον χρόνο σου .
μάλλον πιο πολύ τρόμο νοιώθω στο πολύ μαζί ...."

αλλά και άλλα, και άλλα...και την "γραμματική τής ψυχής" τής fractal και τήν "συμπεριφορά μαϊμού" τής γλυκιάς μου (μας) Τάλι...

και φυσικά δεν είναι "μόνο αντρική" στάση αυτή : και προσωπικά δεν μέ κάνει να θλίβομαι πια μόνο, ούτε με κάνει να τούς λυπάμαι αυτούς τούς ανθρώπους πια μόνο, με θυμώνει κιόλας... έχω καταλήξει ότι η μεγαλύτερη δικιά μου "ανωριμότητα" είναι πάνω απ' όλα το οτι δεν το παίρνω απόφαση πως οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τόσο...
αλλά θα τα ξαναπουμε

να'σαι καλά
χχχ

maya said...

ναι βρε ντίντι μου
"υπήρξαμε" !
αλλά ΔΕν μεγαλώσαμε έκτοτε ?
δεν μάθαμε ?
δεν σκεφτήκαμε ?
δεν προχωράμε ???????????

πιστεύεις ότι οι λάθος ή έστω βολικές επιλογές 'συντρόφου' (μα πώς τα λέω!!! τάλι νάσαι περήφανη. δεν είπα γκ...)
είναι θέμα τυχαίο ?
λάθος μέρους ή στιγμής τύπου ?

δεν νομίζω .
θεωρώ ότι ό,τι μας 'τυχαίνει', το προκαλούμε .
είναι η στιγμή να το ζήσουμε .
για καλό ή κακό .
είτε γιατι είμαστε έτοιμοι γι'αυτο,
είτε γιατι πρέπει να κάνουμε το λάθος για να το ξεπεράσουμε .


να χαίρεσαι για κάθε μαλακία που έκανες .
ειδικά εφόσον είχαν αίσιο τέλος !
θάχεις πολύ περισσότερα να μάθεις στην κόρη σου .

και πολύ μεγαλύτερη δύναμη στο κάθε μέλλον που παραμονεύει :)))


δεν πιστεύω στην μετάνοια και τα λάθη .
πασχίζω πολύ να τα δέχομαι .
άλλωστε ένα χαστουκάκι εαυτού κάθε τόσο μόνο καλό κάνει .
αλλοιώς έχουμε την έπαρση ...

άλλο αγαπημένο love to hate μου !!!
μημαρχίζεις !!!!!!!!
:)))

όσο για τα γρμφχριστούγεννα,
δεν σε φοβάμαι .
αιωνία η μνήμη του υπέροχου λειβαδιτη :)
βλέπω σε λίγες μέρες να το πνίγεις στην χαρά το καημένο το blogάκι πάλι !!!!
την επόμενη τετάρτη έχω οργανώσει το γρμφστόλισμα του γρμφδέντρου για τα κορίτσια ...
και ξαναρωτάω: γιατι χαίρεται ο κόσμος μπαμπά ?
!@#$%^&*^%$#@!@#$#@!


με πόσα σχόλια είσαι οκ ?
αμάν και συ με αυτήν την δουλειά !
όλο μας διακόπτει λέμε !!!

καλό βράδυ λακάκια μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

fractal said...

Μαγια, γιαυτό ακριβώς εντοπίζω για ποιά ευτυχία μιλώ, Την ευτυχία που είναι κόρη της αφασίας, όχι οποιαδήποτε άλλη...
Την ευτυχία που έχει τα γονίδια της μάννα της, της αφασίας.
Και βέβαια Μάγια μου πρέπει να διευκρινίζουμε τι λέμε.
Λυπάμαι που δεν ήταν ξεκάθαρο αυτό που είπα.
Όχι δεν υπάρχει θέμα φόβου..
Να α ξ ι ο λ ο γ ή σ ο υ ν (έστω και χωρίς να το επιτύχουν) το απαραίτητο άρτιο για τον΄ολοκληρωμένο έρωτα-αγάπη. Την απόλυτη ένωση.
Το bιτ. (Bynary digit. Δυαδικό ψηφίο, ή δυφιο)

maya said...

@χάρη
λες ανώριμότητα ε ?
τότε και γω είμαι πολύ !
αρνούμαι πεισματικά να δεχτώ ότι "αυτό είναι"
ότι "έτσι είναι οι άνθρωποι" .
όλο ελπίζω ότι κάποιος θα κάνει την έκπληξη .

ο φόβος μούχει κοστίσει πολλές φορές
(δεν το λέω ως προνόμιο).
απλά άμα τον κοιτάς στα μάτια
βλέπεις με διαφάνεια και των άλλων τις ελλείψεις ...
σκληρά πράματα για 'παιδικά' μάτια ...

όχι δεν είναι αντρικό είδος αυτο .
θα μπορούσα να γράψω (και πιο εύκολα!) την γυναικεία πλευρά της βολής .
εκεί να δεις γλέντια ...
τα ξέρεις .

άμα σου πω ότι πιο πολύ θυμώνω με τις γυναίκες απο τους άνδρες ...?

σε φιλώ
χχχχχχχχχχ


(γιατι μ'ευχαριστείς ...?)

drunk tank said...

δε περίμενες τέτοια συζήτηση?
σε τέτοιο θέμα?
όπου όλοι μας έχουμε έναν τουλάχιστο φίλο ή γνωστό που θα μπορούσε να είναι κάποιος από αυτούς που περιέγραψες?
όπου όλοι μας κάποτε παίξαμε εσκεμμένα ή μη κάποιον από τους τρεις ρόλους?

anyway,
δε θα μείνω περισσότερο σε αυτά.
θα πω απλώς ότι δυστυχώς έτσι καταντήσαμε οι περισσότεροι σήμερα.
τρέχουμε να ζήσουμε αυτό το κάτι σαν ζωή. και στα κενά μας προσπαθούμε να τα γεμίσουμε με κάτι σαν έρωτα και κάτι σαν σκέψη.

πόσοι άλλωστε δεν εγκλωβίστηκαν σε σχέσεις (ή και δουλειές) από ανασφάλεια, από φόβο αναζήτησης, από φόβο εξερεύνησης του ιδιου τους του εαυτού και των θέλω του?
μη γελιόμαστε
αν δε μείνεις μόνος δε μόνος δε μαθαίνεις ποιος είσαι.
αν μείνεις μόνος δε σημαίνει οτι παραιτήθηκες.
και σίγουρα ποτέ δεν είναι σωστό να παίζεις με τα αισθηματα του άλλου. πρέπει να είσαι ξεκάθαρος. ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πεις "είμαι μαζί σου γιατί δε θέλω να μείνω μόνος. ίσως κάποτε να σε αγαπήσω..." ή κάτι τέτοιο.

και προς Θεού! μη μπλέκουμε τον πόθο με τον έρωτα. ο πόθος μπορεί να δώσει ένα όμορφο κρεβάτι, όχι μια όμορφη σχέση.


υγ: τάλι? κρατήθηκα σοβαρός μέχρι εδώ!!!! δεν αξίζω εγώ να μου αφιερώσουν ένα τραγούδι??????? ε???????

maya said...

@φράκταλ μου
ευχαριστώ που επέστρεψες .
εσύ μάλλον μια χαρά το είπες .
εγώ δεν μπήκα αμέσως :)))

"δύφιο" ?

τι. υπέροχη. λέξη !!!
καταχάρηκα τώρα !


όσο για τον φόβο και το απαραίτητο άρτιο vs. το ασφαλές περιττό
απλά ΚΑΙ ΓΩ τώρα
έκανα την μισή σκέψη απο μέσα
και έγραψα το αποτέλεσμα .
ούτε γω ήμουν σαφής .

για να μπορεί κάποιος να επιλέξει το απαραίτητο άρτιο
πρέπει να μην φοβάται .
ανταγωνιστικά, συγκριτικά, και λόγω απαιτήσεων του επιπέδου .

το ασφαλές περιττό είναι πάντα πιο βολικό .
δεν σε αναγκάζει να είσαι και να γίνεσαι καλύτερος .


εκτός αν εστίασα σε άλλο σημείο
και εννοείς την απόλυτη, αρμονική ένωση ...


τώρα θα γίνω κυνική .
όχι ότι δεν το πιστεύω ότι υπάρχει
αλλά φοράει πάντα χρόνομετρο ...
με ένα ειδικό κουμπάκι συγχρονισμού .
ακόμη δεν ξέρω πότε πατιέται .
πάντα είναι ξαφνικά ...

maya said...

@κωνσταντίνε μου !
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΠΟ ΜΕΝΑ !
μην την ακούς !
ήσουν κύριος .
ως εδώ .
φτάνει .
νισάφι πια !
αχαχαχα


σοβαρά τώρα .
αλήθεια, δεν το περίμενα .
αλλά έχεις δίκιο .
είναι τόσο κοινό που είμαστε όλοι .

τι παθαίνω μαζί σου γαμότο ?
δεν έχω να αντι-σχολιάσω !
και όλο θέλω να κουνάω το κεφάλι .


ωραία, δεν θα πω τίποτα παρά μόνο αυτό τότεΣ :
οκ ... ας μην μπλέκομαι την σχέση με τον πόθο .
αλλά
τι ωραία που είναι όταν νοιώθεις ΠΟΘΟ ...!!!!!!!!
ε ? :)))

ασιχτιρ 'ρομαντικεψα' πάλι !

μόνο αν βρεθείς αντίπαλος με τον εαυτό σου
μπορείς να υπάρξεις και με τους άλλους .
η μοναξιά είναι τεράστιο σχολείο.
κι έχει όλα τα χρώματα ...
όλα .

ναι δεν διαφωνώ στην ειλικρίνεια.
είμαι πολύ υπέρ .
τουλάχιστον αφήνεις τον άλλον να αποφασίσει την αξία του .
χωρις ψέματα .


έχω δει τόσα εγκλωβισμένα βλέμματα ...
πώς λέμε να πηγάινουμε τα παιδιά στην απεξάρτηση για να μην κάνουν ναρκωτικά
ή στο ΚΑΤ για τις μηχανές?
έ, έτσι με πιέζω να κοιτάζω αυτά τα βλέμματα
για να μην αφεθώ ποτέ σε αυτήν την εκούσια κόλαση .


δεν ξέρω, πολλή καταπίεση ...

και τρια και χίλιαδεκατρία αξίζεις!! μην την ακούς !!!
:)

χαρη said...

Maya το ευχαριστώ ήταν που εκτίμησες τα "γουρούνια-δολοφόνους" μου ("μου" ; γκχρρμμμ...)

και, ναι, έχεις δίκιο κι εγώ θυμώνω με τις γυναίκες πιο πολύ - γιατί (άλλο στοιχείο κι αυτό ανωριμότητας; ) περιμένω πάντα από μάς περισσότερα (σα να μάς έχω περισσότερο σε εκτίμηση ή να θέλω να'μαστε καλύτερες, ή σαν να'μαστε μεις οι "πιο δυνατές" ; - αγνοώ)

φιλιά και καλό βράδυ

maya said...

@χάρη μου
ήταν πολύ εύστοχη η αγανάκτηση σου :)
και χαρι(πλα)τωμένη :))))

όσο για το δεύτερο :
είμαστε, είμαστε και είμαστε .
δεν αγνοώ .
τρυφερά το λέω και για τους μεν και τις δε .

καλημέρα !
χχχχχχχχχχχχχχ

ZouZouna said...

ο ηρωάς σου ξύπνησε ξαφνικά?
βολευόταν με ό,τι και ύστερα ντράπηκε? Χμ....
κεραυνός πρέπει να τον χτύπησε!

αρκεί που ξύπνησε τουλάχιστον!

maya said...

@ζουζούνα
τ'ότι ξύπνησε δεν σημαίνει ότι θα κάνει και κάτι να τ'αλλάξει.
πολλοί έχουν αναλαμπές στην ζωή τους.
ευκαιρίες δίνονται .

θα την αρπάξει/τολμήσει/κρατήσει ?

ποιός ξέρει ...


καλησπέρα

Negma said...

Κάτσε, γιατί είμαι στον πρώτο καφέ ακόμα, και ήταν μια περίεργη νύχτα...

Λοιπόν, τα πρώτα που μού 'ρχονται, απ' ό,τι συγκράτησα:

- Υπάρχουν δύο αντίστοιχες λέξεις και στα ελληνικά: Μοναξιά και Μοναχικότητα. Τό 'χουμε, τό 'χουμε κι εμείς, don't worry...

- Ελπίζω να μη σας γ...σω τη συζήτηση, αλλά: Ο άνθρωπος είναι πολυγαμικό ζώον, που μπήκε στα γνωστά καλούπια από τις κοινωνίες και τις θρησκείες. Στη θέση που μας παρουσιάζεις τον ήρωα, είναι εύκολο να βάλουμε ταμπέλες και να προχωρήσουμε σε αφορισμούς. Ο βολεμένος, ο συμβιβασμένος... Είναι ακραίο, και ως εκ τούτου εύκολο.

Να βάλω μία άλλη περίπτωση; (τα φύλα στην παρακάτω υπόθεση μπαίνουν ενδεικτικά και όχι δεσμευτικά, με αφορμή το κείμενό σου. φυσικά και μπορούν ν' αντιστραφούν οι ρόλοι):

Ας πούμε ότι η γυναίκα του είναι αυτό ακριβώς που θέλει, δεν κάνει κανέναν συμβιβασμό με τα θέλω του όντας μαζί της, θέλει πραγματικά να γεράσει, που λέμε, μ' αυτόν τον άνθρωπο, τον καλύπτει στα πάντα, κλπ, κλπ, κλπ. Έχει αυτό που ανέφερε πριν ο Κων/νος "ωραία σχέση".

Και συναντά την άγνωστη που του κινεί κάποια συναισθήματα. Ας πούμε τον πόθο που οδηγεί σ' ένα ωραίο κρεββάτι, που επίσης ανέφερε ο Κων/νος.

Ε, τότε, το μονογαμικό πλαίσιο που έχει φορεθεί στον άνθρωπο, οδηγεί σε όοοοοοολα αυτά τα γνωστά, αρκετά από τα οποία συνάντησα και εδώ, σ' αυτή τη συζήτηση.

(συνεχίζεται...)

Negma said...

(... συνέχεια)

Μπαίνουμε στη διαδικασία να αναλύουμε και να ψάχνουμε. "Τι σημαίνει αυτό που ένιωσα για την άλλη, σε σχέση με την υπάρχουσα σχέση μου? Μήπως έχει κενά? Μήπως κάτι δεν πάει καλά? Μήπως δεν με καλύπτει κάπου? Μήπως δεν είμαι εγώ καλά με το εαυτό μου? Έχω ανάγκη επιβεβαίωσης? Τι ΑΚΡΙΒΩΣ σημαίνει (ή κρύβεται πίσω από) αυτό που ένιωσα για την άλλη? Μήπως το μεγαλοποιώ και με στοιχειώνει επειδή είναι απαγορευμένο και δεν μπορώ να το έχω? Αξίζει να χαλάσω τη σχέση μου για αυτό?". Μπορώ να πω πολλά ακόμα, αλλά είπαμε, είμαι στον πρώτο καφέ... (που νά 'μουνα στον δεύτερο δηλαδή τι θά 'λεγε ο στόμας μου!). Α, να προσθέσω μόνο και το κορυφαίο, στην περίπτωση που είναι γυναίκα σ' αυτή τη θέση: "Μήπως είμαι πουτάνα???????". Βέεεεβαια, την γυναίκα την πιάνουν και τέτοια, γιατί, η ίδια κοινωνία, από τον άντρα κάτι τέτοιο το θεωρεί και στοιχείο της φύσης του που του δικαιολογεί "παραστρατήματα". Στην γυναίκα έχουν φορεθεί και τα ενοχικά.

Αν απλά ακολουθούσε το - ίσως στιγμιαίο "θέλω" του - όλο αυτό μπορεί να είχε τελειώσει σε 2-3 μέρες. Αν ήταν μόνο ένα ωραίο κρεββάτι, θα το είχαν απολαύσει δύο άνθρωποι, χωρίς να έχουν βλάψει κατ' ουσίαν σε τίποτα τις άλλες σχέσεις τους. Μην πω, ότι μπορεί να επέστρεφαν καλύτεροι σ' αυτές, ανανεωμένοι, κλπ. Αν ήταν κάτι παραπάνω, πάλι ο χρόνος θα το έδειχνε. Αν ας πούμε αποδεικνυόταν το "άλλο του μισό", θα ήξερε με σιγουριά ότι η άλλη σχέση μας άφησε χρόνους και θα προχωρούσε με σιγουριά στο ό,τι.

Επειδή όμως το να κάνει κάτι τέτοια όσο είναι σε σχέση, είναι "κακό πράγμα", το θέμα δεν θα πάρει ποτέ τις πραγματικές του διαστάσεις. Μπορεί ένα απλό καλό πήδημα να σου τρώει τα σωθικά ως μία χαμένη ευκαιρία να ζήσεις τον έρωτα της ζωής σου. Ή μπορεί να υποβιβάσεις τον έρωτα της ζωής σου σ' ένα ψιλοκαβλ... της στιγμής για να αντέξεις να ζήσεις με το γεγονός του ότι τον άφησες να σε προσπεράσει.

(ξανασυνεχίζεται...)

Negma said...

(... ξαναματασυνέχεια)

Τα ψειρίζουμε, τα αναλύουμε, τρώμε τα σωθικά μας, βασανιζόμαστε από τύψεις, κάνουμε βεβιασμένες κινήσεις... κι όλα αυτά γιατί? Γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι όσο και να αγαπάς κάποιον, όσο καλά και να είσαι μαζί του, ό,τι κι αν μοιράζεστε, μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να βρεθεί μπροστά κι ένας άλλος άνθρωπος που θα σε αγγίξει κάπου. Στο μυαλό σου; Στην καρδιά σου; Στα γεννητικά σου όργανα? Κάπου! Είναι η φύση μας αυτή. Κι όσο την πολεμάμε, φοβούμενοι μην κάνουμε κάτι "κακό", μην πληγώσουμε κάποιον, μην πληγώσουμε τους εαυτούς μας... θα ταλανιζόμαστε με ανύπαρκτα διλήμματα.

Πάω για δεύτερο καφέ, πάει αυτός, νά 'ταν κι άλλος!

Α, καλημέρα!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Negma said...

Αυτό το σχόλιο γράφτηκε στις 11 το πρωί κι έκτοτε προσπαθώ να το ανεβάσω. Προλίγου με πληροφόρησε η Μάγια ότι αν είναι το σχόλιο τύπου εγκυκλοπαίδεια σε όγκο θέλει "σπάσιμο". Το έσπασα. Στα τρία.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν νομίζω να έχω γράψει μεγαλύτερο σχόλιο στη ζωή μου. Ούτε καν ανάρτηση...

Μάγια, κουράγιο!!!!!!!!!!!!!!!!

maya said...

@αστέρωμ' παινεμένη
αχαχα εσύ έτσι είσαι στον πρώτο καφέ ????
εγώ και στον τρίτο δεν σε προλαβαίνω λέμε !!!!


στάκα τώρα γιατι το γύρισες big time !
και τα λες και δέκα-δέκα. να συγκεντρωθώ.

η μοναχικότητα γιατι μου χτυπάει σαν 'πρόβλημα'?
αλλοιώς μου ακούγεται το "i need my solitude"
απο το
"έχω ανάγκη την μοναχικότητα μου"

πιο παθητικό (aka παθημα) μου κάνει στα ελληνικά.
αλλά έχεις δίκιο. αυτή είναι η λέξη. μπράβο ρε συ. πώς κολλάμε..?


παίζει το σενάριο που είπες. αλλά πριν,
να σου πω εγώ πώς το φαντάστηκα.

ένας άνθρωπος που λόγω υποχρεώσεων/καριέρας
(κι αυτά, 'θέλω' είναι)
σε αυτή την φάση της ζωής του μπήκε σε μια σχέση χαλαρά.
όχι ως συμβιβασμό ή ό,τι, απλά έτυχε.
πιθανώς απο ένα γαμήσι ή δύο...
μια ωραία έξοδο-δύο και σιωπηλά συνεχίστηκε.

και καθώς εκείνη επέμενε, απλά εκείνος δεν πρόβαλε αντίσταση.

δεν σκέφτηκα την άγνωστη ως ΤΟ σεξ, ΤΟ καλύτερο απαραιτήτως.
απλά σαν μια μια πιο... ΚΑΤΙ.
συμβαίνει αυτό.

κι αυτο με πάει στις θέσεις σου (που συμφωνώ ) περί ταμπού και κοινωνιών που μας επέβαλλαν τον 'μονογαμισμό' (ε ??) ως νορμάλ.
και την όποια έλξη πέραν του ενός/μίας, κατακριτέα (έτσι γράφεται? κόλλησα!).
ε ναι πολύ λιγότερο κρίνεται του άνδρα πάντα !

τρελλαίνομαι πώς τα λες !!!

εκεί που εστίασα εγώ είναι στην ιδέα που έχουμε ζώντας εντός μιας κατάστασης
και πόσο διαφορετική μπορεί νάναι η πραγματικότητα
ή πόσο αλλοιώς μπορεί να την δούμε με κάποιου άλλου τα μάτια .
απο την απ'έξω.

πάντα μπορεί κάποιος να μας τραβήξει την προσοχή. και θα συμβεί.
και είναι καλό να συμβαίνει.
κι απο τις δύο πλευρές.
δεν μ'ενδιαφέρει καθόλου να 'έχω' κάποιον που κοιτάζει ΜΟΝΟ εμένα. να το βράσω.
χίλιες φορές να είναι κάποιος μαζί μου επειδή με έχει επιλέξει.
βλέποντας ό,τι αλλο υπάρχει, καθε μέρα ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ.
εκεί είναι η μαγκιά.

έλα σιγά το σχόλιο ! -α !
άκου κουράγιο !!!
έχω διαβάσει εγώ σεντόνιαααααααααααα ! ξέρεις εσύ !
αχαχαχα


καλημέρααααααααααα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Ήρθα... με καθυστέρηση. Κάτι ήθελα να πω όταν το πρωτοδιάβασα, θα μου 'ρθει πάλι... αλλά έχω χάσει το μυαλό μου αυτές τις μέρες. Μάλλον θα έλεγα κάτι ασήμαντο όμως. Περί ψευδαισθήσεων… κάτι τέτοιο.
Είδα και το μνημόσυνο επάνω. Δεν ξέρω, είναι κοινωνικά θέματα αυτά. Θα γίνονται και θα ξαναγίνονται. Γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, γιατί είναι δικές μας επιλογές.

maya said...

@γιάννη μου

είναι φορές
που οι ψευδαίσθηση λιώνει την πραγματικότητα...
(ευτυχώς που ΄χουμε κι αυτή την διάσταση, λέω εγώ ).

είναι και άλλες φορές που η πραγματικότητα είναι τόσο απτή και σκληρή που ό,τι και να λέμε δεν μαλακώνει .

καλημέρα όσο
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

θέλω να πω κάτι.
δεν είναι ΣΗΜΕΡΑ μαύρη μέρα .
είναι κάθε μέρα .
κι ας συνεχίζουμε, τα αποτρόπαια εγκλήματα είναι ουλές που πάντα μας τραβάνε .
είναι στην φύση μας να προχωράμε .
αλλά πονάμε .
έχω αγωνία για τις επόμενες μέρες .
για τους ανεγκέφαλους, θερμοκέφαλους σε απόγνωση που κυκλοφορούν ανάμεσα μας .
αυτά .

Yannis Petsas said...

Πάνω σ’ αυτό το «ανάμεσά μας»… αυτοί οι τέτοιοι όπως τους λες – γιατί προσέχω πως όλοι τους λένε κάπως αλλιώς – αναρωτιέμαι… αν δεν υπήρχαν άλλοι τριγύρω, πού θα έβρισκαν μέρος για να κρυφτούν; Δηλαδή, τα θέλουμε και τα παθαίνουμε κατά κάποιο τρόπο. Ποτέ δεν κατάλαβα επίσης πώς μπορείς να διαδηλώνεις ανοργάνωτα, ‘μπάτε σκύλοι δηλαδή, δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα, έτσι γίνεται αυτό το «ανάμεσά μας» που προανέφερες. Είμαι υπέρ των καθιστικών διαμαρτυριών, ξέρεις, λες και μία κουβέντα κι ούτε δακρυγόνα, ούτε τίποτα, η έννοια της διαδήλωσης δηλαδή.
Αλλά... τι άλλα νέα;

maya said...

είναι ο λόγος που έκλεισα την μουσική .
είναι απο τις φορές που η σιωπή λέει περισσότερα
απο τα πανώ και τα συνθήματα .

η 'απραξία' είναι δυσκολότερη του να σπάσεις, να χτυπήσεις, να σκοτώσεις .
αυτο μαθαίνουμε σιγά-σιγά .

άλλα ...?
σαν ? την βοήθεια του κοινού παρακαλώ :)

Yannis Petsas said...

Και βαριέμαι απίστευτα τα κοινωνικά συμπλέγματα. Ακόμη και τα δικά μου. Αυτό για την ανάρτηση. Όλες αυτές οι διαπιστώσεις περί σχέσεων… συμβαίνει και κάτι πολύ περίεργο, σκάει μύτη μια μέρα αυτό το κάτι άλλο που δεν ξέρεις τι είναι, τι στο διάολο έχει και σε σέρνει απ’ τη μύτη και βλέπεις τις θεωρίες να πηγαίνουν περίπατο. Ας’ το να τσουλήσει που λένε, χωρίς πολλά – πολλά, έτσι λέω εγώ.

maya said...

μα γιάννη μου
αυτό είναι το πιο ζουμερό της ζωής .
ότι ό,τι και να λέμε
όταν έρθει η ώρα χέζουμε την παρόλα μας
και αφηνόμαστε ζαλισμένοι στην μέθη της ομορφιάς .
για όσο κρατήσει .
γνωρίζοντας ότι έχει και λήξη . που ποτέ δεν είναι γλυκιά .

(ετεροχρονισμένο.
δεν το ξαναγράφω τώρα με τίποτα !)

Dee Dee said...

Γιατι δεν ανοιγουμε και πανω τα σχολια; Αφου εγινε η αναρτηση με αυτο το θεμα δεν ειναι κακο νομιζω να συζητησουμε περι αυτου!

Συμφωνω με το σχολιο του Γιαννη Πετσα για τις καθιστικες διαμαρτυριες! Παντα θεωρουσα πολυ αδικο πραγμα τις διαδηλωσεις. Μα δεν ελεγχεται ενα μεγαλο πληθος! Γινονται ζημιες εις βαρος απλων ανθρωπων.... που στο κατω κατω ουδεμια σχεση ειχαν με οτι εγινε με τον Αλεξη και οποιονδηποτε Αλεξη.Εχει τα δικα του βασανα, τα δικα του παιδια να μεγαλωσει με αιμα κι ερχεται καποιος βαρβαρος στο ονομα του Αλεξη να κατασπαραξει την περιουσια του;;

Δεν ηταν αυτος ο σκοπος, ξερω.... αλλα δεν τα περιμεναμε;;; Δεν τα εχουμε χιλιοζησει;; Αφου ξερουμε τι θα συμβει, γιατι διοργανωνονται τετοια πραγματα;;; Θεωρω υπευθυνους τους διοργανωτες.

Τιποτα δεν αλλαζει! Οσοι ειναι να ξεχασουν θα ξεχασουν, οσο και να χοροπηδανε, και οσοι ειναι να θυμουνται θα θυμουνται, ακομα και μεσα στη σιωπη!

Δεν θελω να ειμαι μερος του σηριαλ αυτου "για να θυμομαστε". Θυμομαστε παντα και τιποτα δεν αλλαζει. Οι καθημερινες μου πραξεις μονο μπορουν να κανουν την αλλαγη κι εκει εστιαζω σε καθε τετοιο γεγονος!

Το Σαββατοκυριακο ειχα πολλες δουλειες και δεν ειδα σχεδον καθολου τηλεοραση.... ευχομαι φετος να μην εγιναν επεισοδια που αδικουν αλλους στο ονομα της αδικιας για τον Αλεξη!

Καλη εβδομαδα Μαγια μου!!!


xxxxxxxxx

Yannis Petsas said...

Απ’ όσο ξέρω οι διαδηλώσεις έχουν να κάνουν με διεκδικήσεις των πολιτών απ’ το κράτος, είναι δηλαδή συνταγματικό δικαίωμα να εκφράζει ο πολίτης τη γνώμη του, την αντίρρησή του σ’ ένα άδικο νομοσχέδιο, σε μια φορολογική τακτική, για ό,τι τέλος πάντων τον θίγει. Η δολοφονίες είναι αυτονόητο πως διώκονται. Εδώ βλέπω να υποκινούνται έκτροπα χωρίς πραγματικό λόγο. Αμφιβάλω αν ο θάνατος ενός παιδιού θλίβει κάποιον που του είναι άγνωστο το θύμα και νομίζω πως όλα αυτά γίνονται έτσι, δήθεν. Για να δημιουργούν θέμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ή για να στρέφουμε αλλού τα μάτια όταν θα έπρεπε να κοιτάμε κάτι άλλο. Καταντήσαμε οργανάκι της τηλεόρασης, να συζητάμε αέανα τα ίδια ζητήματα, να παραβγαίνουν ποιός θα κάνει καλύτερη τηλεθέαση κι από αποτέλεσμα τίποτα. Θεωρώ πως όλα αυτά που συμβαίνουν είναι εντελώς υποκριτικά και καθοδηγούμενα σε μεγάλο βαθμό. Ο πολίτης που συμμετέχει και που μπορεί να ‘χει και ηθικά κίνητρα, δε λέω, απλώς παίζει το παιχνίδι άλλων, αλλά χρειάζεται κι ένα δράμι μυαλό για να το καταλάβει κάποιος αυτό. Και μη μου πει κάποιος περί Πολυτεχνείου γιατί ξέρω τι άγνοια υπήρχε και τότε, η Χούντα έπεσε γιατί έπρεπε να πέσει, γιατί είχε κλείσει τον κύκλο της. Αν δεν ήταν ώρα της ακόμα εκεί θα ήταν το άρμα, να τσαλαπατάει την καγκελόπορτα. Αλλά δυστυχώς, όλο το πολιτικό σκηνικό είναι τέτοιο, δεν υπάρχουν άνθρωποι με όραμα, πραγματικό όραμα, υπάρχουν μόνο υποχείρια σε συμφέροντα. Και το ιδανικό είναι μόνο ένα σήμερα. Δεν είναι ούτε η Δημοκρατία ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λέγεται νόμισμα.

maya said...

@ντίντι μου
δεν θεώρησα ότι είχε νόημα...
τάχουμε πει όλα ...
έχουμε απευδήσει, σοκαριστεί, θυμώσει,κλάψει ...

τι άλλο πια ?

δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι
άλλωστε μέσα μας είναι το πιο μεγάλο κάτι .


αλλά μετά κάπως δεν μου πήγαινε ...

ούτε γω είδα ειδήσεις .
ούτε τον κόσμο μπορώ να αλλάξω .
μόνο εμένα έχω τον έλεγχο να κρατάω Ανθρωπο .
κι ό,τι μπορώ να εμφυσίσω στ'ανθρωπάκια μου.


καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου
ίσως είναι ένας ακόμη υποσυνείδητος λόγος που έκλεισα την μουσική .
για λίγη σιωπή .

γιατί όπως είπες ...
money talks.

πολύ δυνατά ...


καλή εβδομάδα μας
χχχχχχχχχχχχχχ

aniaris said...

Ολοι θέλουν αγάπη και μένουν σε αυτήν ακόμα κι αν δεν μπορούν να την ανταποδώσουν. Το ερώτημα για μένα δεν είναι γιατί δε φεύγουν αυτοί που δε δίνουν αλλά γιατί μένουν αυτοί που δεν παίρνουν.

Yannis Petsas said...

Μάλλον γιατί δεν αποδέχεται ο χαμένος τη χασούρα του. Βγήκε και 'κείνη η ταινία που έλεγε πως ο χαμένος τα παίρνει όλα και πήραν τα μυαλά τους αέρα.
Την καλημέρα μου.

maya said...

@aniaris
(άσχετο: τώρα αυτό πώς είναι ελληνικά ?
ανιαρής ή ...τι ?)
καλώς την :)
και καθόλου ανιαρό το σχόλιο !

μένουν οι άνθρωποι για΄τι συνηθίζουν τα ψίχουλα
και τα περνάνε για αντίτιμο της αξίας τους .

ευτυχώς κάποιοι
κάποια στιγμή
ξυπνάνε απο αυτό ...

άλλοι πάλι ...
παντού γύρω μας .
μα παντού .

πολύ καλημέρα
:))))

maya said...

@γιάννη μου
αυτο τόχω πάθει και γω, το λέω !
δεν είναι εύκολο να παραδεχτείς ότι έχασες
και ακόμη πιο δύσκολο είναι να δεις την ελάχιστη αξία
όταν έχεις δώσει χρυσά ...

αλλά τι στιγμή οταν απελευθερώνεσαι απο το λάθος !

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ