Friday 13 November 2009

«Νύχτωσε, ανάψαμε φως και φάνηκε Το σκοτεινό μας βλέμμα…»



Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ. Γυναίκα και Ποιήτρια, σκληρά γήινη και αναπόφευκτα ονειρική μαζί. Λατρεύω τις λέξεις της, τις μεθυστικές στροφές στην σκέψη της, το καθάριο βλέμμα της στα όμορφα και την στυγνή ειλικρίνεια της.

 «Τα ποιήματα αποτυχαίνουν
όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες.
Μην ακούτε τι σας λένε·
θέλει ερωτική θαλπωρή
το ποίημα για ν’ αντέξει
στον κρύο χρόνο...»


…και ο έρωτας, θέλει ποίηση … Χτες παρακολούθησα μια εξαιρετική εκπομπή/συνέντευξη της από την Αίγινα όπου ζει, σ’ένα πανέμορφο κατακόκκινο σπίτι… είδα το γραφείο της, εκεί που γράφει … είδα την θέα από το παράθυρο που ανοίγει το πρωί και εισπνέει… το καφενείο που πάει τα μεσημέρια και πίνει μια μπύρα με φίλους… Μίλησε για την Λυπιού της…
«…Ό,τι χάνεις μένει μαζί σου για πάντα
κι η Λυπιού είναι μια χώρα πού έφτιαξα
για να ’μαι πάντα ένα μ αυτά πού ’χω χάσει …»

«Ας κλαίμε, λοιπόν, κι ας το λέμε χαρά,
χαρά γιατί είμαστε ακόμη εδώ υποφέροντας.»
 και ταυτόχρονα χαμογέλασε ζεστά στον ήχο μιας άμαξας… θύμηση και λαχτάρα μαζί …

Την είδα να περπατάει με σηκωμένα μπατζάκια στην φθινοπωρινή ακροθαλασσιά: «Έχω ονομάσει τον χειμώνα, γαλήνη. Το καλοκαίρι, τρέλλα» είπε. Κάθε τόσο άνοιγε το σημειωματάριο της και διάβαζε ‘σκόρπιες’ σκέψεις. Μυαλό χτισμένο γερά… από έρωτες, ζόρια, απώλειες, επίπονη εξερεύνηση κι ευτυχία. Ευτυχία στο όσο. Άρα αυτάρκης. Με απόλυτη συνείδηση της αξίας της στιγμής ευτυχίας. Άρα πλούσια. Και ολοζώντανη.

«ξέρω μόνο ό,τι είμαι στον έρωτα.
Ό,τι με νικάει στον έρωτα…»

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ είναι ποιήτρια ζωής. Και καθόλου «αόρατη» όπως έγραφε… Πολυτάλαντη γιατί έχει ζωγραφίσει τα φωνήεντα των συναισθημάτων της, έχει τραγουδήσει την απελπισία της καλαίσθητα, έχει σμιλέψει τις ελλείψεις της και κοιτάξει κατάματα τις πιο άσχημες λέξεις - Ψάχνοντας τις όμορφες… Οι λέξεις είναι εικόνες. Οι εικόνες είναι η ζωή μας. Η ζωή μας έχει όλες τις λέξεις.

«Στον άγλωσσο τούτο κόσμο
που ήρθα για βουβές σπουδές
είναι οι ασκήσεις μου εκκωφαντικές
ξέρω, δεν ρέει ακόμα
δεν ρέει φυσικά η σιωπή μου.»

… ευτυχώς!

*ακούγεται το "marta's song" των deep forest



36 comments:

Yannis Petsas said...

Δε χορεύω ποτέ, είναι θέμα αρχών. Μου αρκούν τα λόγια της φωτογραφίας... έκπληξη;

Dee Dee said...

Υπεροχη, υπεροχη Γυναικα!!

Μερικες φορες, περα απο το εργο καποιου, με επηρεαζει πολυ και ο τροπος ζωης του!

Υπεροχη γυναικα.... ξαναλεω :)

«Ας κλαίμε, λοιπόν, κι ας το λέμε χαρά,

χαρά γιατί είμαστε ακόμη εδώ υποφέροντας.»


...τι αλλο να πουμε;;

Και το τραγουδι μου αρεσει πολυ!

Μου εφτιαξες τη διαθεση για να υποδεχτω ενα ομορφο Σαββατοκυριακο :)

Καλο Σ-Κ Μαγιενια μου!

xxxxx

maya said...

@γιάννη μου
πού σ'έχασα ?
στον έρωτα πάλι ε?
αφού με ξέρεις !
δεν έχει όμορφο πείσμα να ΖΕΙ ?


μου αρέσουν οι εκπλήξεις !
έχεις τον τρόπο σου πάντα .
αλλά
ένα pas-de-deux δεν θα κάνεις ...?
έστω ?
μια στροφή ?
για έκπληξη εννοώ !

Yannis Petsas said...

Θα σε πάρω στα χέρια και θα ξεχάσεις να χορεύεις, αυτό σου λέω μόνο. Κάνω και το άλλο, αυτό του Αστέρ, ανεβαίνω τον τοίχο. Με ντάμα, ενώ αυτός χωρίς.

maya said...

@ντίντι μου
μα πόσο χαίρομαι γι'αυτό !

και συμφωνώ
και επαυξάνω .
δυστυχώς .
ο άνθρωπος πίσω απο το έργο
έχει πελώρια σημασία .
αν κάποιος με συγκινήσει βαθιά, αρχίζω και τον ψάχνω .
άμα βρω 'ατασθαλείες', ασχήμιες, ...
χαλιέμαι σε σημείο που μου χαλάει και το άψογο έργο του .
δυστυχώς λέω και πάλι .

θάπρεπε να μπορώ να τα ξεχωρίσω ? ή όχι ?

δεν ξέρω ...
so far δεν μπορώ .
:)


καλό σαβ/κο λοιπόν λακάκια μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου ?
μήπως μπέρδεψες τον spiderman ...?
ό,τι πάντως, είμαι μέσα !
θέλω να γελάσω !!!

με κλακέτες ή με όνειρα ?

Yannis Petsas said...

Φαρδύ ψηλοκάβαλο και παπούτσι δίχρωμο. Σε τρία βήματα, κάτω - τοίχο, κάτω - τοίχο, τοίχο - κάτω.

maya said...

axaxa με προβληματίζεις τώρα αν μπορώ να ακολουθήσω ...
θα μου πεις, καλό είναι να ακολουθείς ...?
θάχεις πάλι δίκιο .

koulpa said...

καλά ξεφύγατε πριν καταφέρω να εμφανιστώ.. :):)
δεν την ήξερα μέχρι τελευταία.. καπου κάπως δε θυμάμαι.. έυστοχή κι αυτή.. μα τι γίνεται; εγώ είχα μια συγκεκριμένη κακή σχέση με την ποίηση.. :):)
καληνυχτούδια :):)

faraona said...
This comment has been removed by the author.
faraona said...

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ' αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ' ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει...
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.







Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ,
Στον ουρανό τού τίποτα με ελάχιστα.

Καλό βράδυ Πεταλούδι!

maya said...

@κούλπα μου
σε ανησυχεί που 'κάτι' σου κάνει πια ? :)))
δεν είναι όμως ένας ολόκληρος κόσμος που σου ανοίγεται ?
ένας πανέμορφος κόσμος
σαν ένα κλικ παραπάνω πραγματικότητας και φαντασίας σε άλλες δόσεις ?


καλημέρα πολύχρωμη !
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κυρία φ. μου !
λατρεμένο και συγκλονιστικό .
δεν το περιέλαβα γιατι είναι απο τα πιο γνωστά της .
θα μου πεις κι η λυπιού είναι ...
θα μου πεις και ποιό δεν είναι ...
:)))))))))

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

«Τα ποιήματα αποτυχαίνουν
όταν αποτυχαίνουν οι έρωτες.
Μην ακούτε τι σας λένε·
θέλει ερωτική θαλπωρή
το ποίημα για ν’ αντέξει
στον κρύο χρόνο...»




ενα ποιημα γραμμενο απο ερωτα
αντεχει στο χρονο
(τωρα βεβαια οι ερωτες ως αυταπατη και οφθαλμαπατη ξεχνιουνται)
αλλα παντα ενα ποιημα γραμμενο πανω στην ενταση της στιγμης

και στην θαλπωρη του δοσιματος

αντεχει για οσους μπαινουν σε αυτη τη διαδικασια
γιατι αν ειναι
πετυχημενο
παιδι μιας οχι αποτυχημενης αγαπης θα εκφραζει γενιες και γενιες

και θα ζεσταινει
οταν ακομα και το εναυσμα
"το λατρεμενο προσωπο"
εχει ξεχαστει..

Ενα τετοιο ποιημα μας θυμιζει παντα ποσο δυνατος μπορει να ειναι ο ερωτας μεσα στην παροδικοτητα του!


-και δημιουργικος !

(ουφ αφου ξερεις με τους ερωτες δεν το χω
μου βγαινει η αντιδραση...

επισης ειναι αληθεια δεν την εχω διαβασει πολυ αλλα μου αρεσει

και τελος

τελος λεω
εξακολουθεις να εισαι μονοφαγου και δεν στελνεις ενα μηνυμα οποτε εχει μια καλη συνεντευξη ...θα ηθελα να τη δω!)

Talisker said...

«Έχω ονομάσει τον χειμώνα, γαλήνη. Το καλοκαίρι, τρέλλα»

ΜΑ ΠΟΣΟ ΣΥΜΦΩΝΩ


-γενικα με οτι εχεις παραθεσει συμφωνω!!!


αλλα και με αυτο που ανεβασε η Αναστασια

"Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας"

βασικα ποσο μαλακια ειναι να λες για ενα ποιημα συμφωνω η διαφωνω?
ε?
οκ εχω γρηγορα αντανακλαστικα οκ!:)

-δεν παιζει αυτο!


ας πω πως..

με αγγιζει /με συγκινει /μου λεει ...

Yannis Petsas said...

Διαφωνώ. Δηλαδή δε διαφωνώ αλλά έτσι, κουβέντα να γίνεται. Γιατί να διαφωνώ για τους έρωτες των άλλων; Δε μου φτάνει που διαφωνώ με τον δικό μου;

maya said...

@τάλισκερμεάκι μου
νομίζω ήταν την ώρα που είχες λιποθυμήσει απο την ένταση της μέρας ...
προχτές το βράδυ ?
θα μ'έβριζες κι απο πάνω !

άλλη φορά θα σε πάρω, μην πεις ότι δεν σε προειδοποίησα ! :)

λοιπόν.
ξέρεις πόσο χρειάζομαι την έκφραση σε κάθετι που μου συμβαίνει .
σε αυτό και μόνο
διαφωνώ ότι αποτυχαίνει έναποίημ όταν αποτυχίνει ένας έρωτας .
αλλά το πήρα αλλοιώς .
δηλαδή
ότι δεν μπορείς να γράψεις για κάτι που δεν νοιώθεις .
αυτό ναι .

μα ποιός ζήτησε το 'για πάντα' σε μια τέτοια θεία προσφορά ?
ο μόνος έρωτας που ζει για πάντα είναι του έρωτα .

ό,τι άλλο είναι στιγμές μες τις στροφές μας .
υπέροχες στιγμές ακριβώς γιατί πρέπει να τις προλάβεις ...

και ναι
οι λέξεις που έχουν στάξει πόνο κι έχουν συντριβεί κερδίζοντας το εγώ
είναι αθάνατες
και ανήκουν στον δυνατό που τολμησε να τις νοιώσει ...


καλημέρα με πολλά χρώματα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου
είναι καλό να μην έχεις τον χρόνο να κρίνεις άλλους :)
στοχεύεις έτσι καλύτερα την ενέργεια σου να εξοντώνεις τον εαυτό σου !!!

πόσο το καταλαβαίνω αυτό !

fractal said...

πεταλόυδα μας, μάλλον έχεις πάρει σοβαρά το ρόλο σου.
Να γυρίζεις τους κήπους της ποίησης και να μας κουβαλάς τα καλλύτερα.
Ένα ευχαριστώ.

(Τα άλλα αργότερα, όχι όλα μαζί)

maya said...

@φράκταλ :)))
ήταν αγανάκτηση της στιγμής .
με συγκίνησε τόσο πολύ η εκπομπή που είδα
που έπρεπε να το πω κάπως ! θάσκαγα !

να τώρα αν είχα λίγο χρόνο
θα σας έλεγα για χθες βράδυ
που άκουσα τον μοναδικό δημήτρη μαραμή
με τον εξαιρετικό τραγουδιστή βασιλη γισδάκη ...
στον "σκοτεινό έρωτα" του...

και ανατρίχιαζα, και δάκρυζα, και χειροκροτούσα ...
και ένοιωθα τόσο τυχερή που ΝΟΙΩΘΩ τόσα :)))

ή για την ευχάριστη 'ανακάλυψη' μετά :
τον λόλεκ .
άλλη συναυλία, άλλος δημιουργός, ελπίδα για την ελληνική σκηνή ...

τι βραδιά ...

ΕΓΩ ευχαριστώ που είστε εδώ γύρω .
τρελλαίνομαι να ..'πεταρίζω' στα ωραία :))))

χχχχχχχχχχχχχχ

kryos said...

Καλημέρα πολύχρωμη κυρία μου !!!

Νομίζω το ότι έχω κι εγώ αυτό που διάβασα στα σχόλια maya μου ...δεν μπορώ να ακούω θεωρίες από κάποιον όταν ξέρω ότι (τουλάχιστον) δεν προσπαθεί να τις εφαρμόσει στη δική του ζωή ... το αν τα καταφέρνει είναι άλλο κεφάλαιο φυσικά .... πως μπορεί να μιλήσει για έρωτα κάποιος που δεν πόνεσε ποτέ από τα βέλη του ? ... βεβαια μπορεί να γράψει υπέροχα κείμενα αν έχει το ταλέντο , αλλά πάντα κάτι θα λείπει (κατά την γνώμη μου) ... και επειδή είμαι και λίγο περίεργος , ακόμη και ερμηνευτές τέτοιους δυσκολευομαι να ακούσω .... δεν μπορώ να ακούω π.χ το "εφτά νομά σ ένα δωμά" από άτομα που ζουν σε ανάκτορα , όσους λυγμούς και να βγάλουν πάνω στην ερμηνεία ... αλλά αυτό φυσικά είναι δικό μου πρόβλημα :)

Μια υπέροχη βδομάδα θα σου ευχηθώ κούκλα μου !!!

Φιλιά !!!

maya said...

@κρύε μου
το να λέει κανείς μεγάλες κουβέντες και να μην τα κάνει
είναι ένα απο τα πιο συχνά ανέκδοτα
στις σχέσεις μας ...

έτσι είναι οι άνθρωποι, ναι ...
έχω ακούσει σε κυριλέ μπάρ της ύδρας
άτομο εντελώς φλωροκατάσταση
να χτυπιέται με το "δεν ξανακάνω φυλακή" !
ε, γελάς ή δεν γελάς ?

γελάς .
σε άλλα είναι που σου κόβεται το γέλιο ...
στα πιο σοβαρά ... :)


Θα είναι υπέροχη η εβδομάδα !
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ. εγκαινιάζω μαζί σου και φετινό χειμωνιάτικο άβαταρ , είδες ???

koulpa said...

xaxa ε μα με προκαλέις κυρία μου.. να προσθέσω "..πού'χε τνούγκλας το μουστάκι.." κι ύστερα λένε πως φταίει ο φωνιάς.. :):)
θα έχει γίνει σαφές ότι δυστυχώς για τους γύρω μου.. δύσκολα μου κόβεται το χαμόγελο.. :):)
χαχαχα καλά.. θα φύγω θα πάω αλλού.. :):)
καλησπερούδια και καλή εβδομάδα :):)

maya said...

@κούλπα μου ?
ποιός πήγε να σου κόψει το χαμόγελο
να του κανω την μούρη κιμά ?!

koulpa said...

xaxaxaxaxa πάντα ήθελα να βρώ μια τσαμπουκαλού να καθαρίζει για πάρτυ μου.. :):)
αλλά κανείς επιτηδες.. απλά λές στον κρύο:
γελάς .
σε άλλα είναι που σου κόβεται το γέλιο ...
στα πιο σοβαρά ... :)

καληνυχτούδιααα :):)

kryos said...

Εγώ θυμάμαι maya μου ότι εκείνες τις εποχές που σπούδαζα ,σε δυο τραγούδια σηκωνόταν όλο το μαγαζί να χορέψει .....στο :

" Εγώ το πλουσιόπαιδο
που ζούσα σε σαλόνια ...."


και στο :

"Μια ζωή μέσα στους δρόμους και τις νύχτες
μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες"

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια απ ότι φαίνεται :)

Καλό βράδυ κούκλα μου !!!

Πολύ όμορφο το άβαταρ το χειμερινό ...έχει πολύ καιρό που σκέφτομαι κι εγώ να το αλλάξω ...φτάνει αυτό το χαμόγελο :)

maya said...

@κούλπα μου
οκ τόπιασα :)
εσύ άλλωστε είσαι ρεκόρ γκίνες στο χαμόγελο, δεν το συζητώ !

καλημέρα !
χχχχχχχχχχ

maya said...

@κρύε μου
ε ναι! απο τέτοια άλλο τίποτα.
κατάλαβες απόλυτα τι είπα ! αχαχαχα

(γιατι? οι "αετοί" και οι "αλήτες" όλοι ?
εκεί δίνουν ρέστα!
- μην πιάσω τις γυναικες στους αντίστοιχους 'ευσεβείς πόθους' ...)

να το αλλάξεις .
εγώ εχτές δεν ξέρεις τι χαρά πήρα που ντύθηκα για τον χειμώνα ...
:)))


καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Ωραίο. Κρυφτούλι παίζουμε;

katrine said...

Μετά από τόσα σχόλια ,όλα τα είπαν για το πόσο εξαιρετική είναι.
Δυστυχώς δεν έχω πλουτίσει Maya μου τα ραφάκια με δημιουργίες της. Καιρός είναι.
Να έχεις καλό βραδάκι κι αν δεις την Tal να της δώσεις φιλί.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

maya said...

πέντε... δέκα-δεκαπέντε...είκοσι-εικοσιπέντε ...


φτου και βγαίνω !

γιάν' ?????

maya said...

@κατριν μου
δεν φαντάζεσαι για τι πλούτο μιλάμε !
έχεις αισθανθεί ανακούφιση διαβάζοντας ?
λέξεις που επιτέλους να λεν κάτι που σιωπούσες ?
συναισθήματα που δεν πρόλαβαν να εκφραστούν ?

...θα δεις !


πολύ καλησπέρα μας
χχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxa ναι κρυφτό; κυνηγητό; πάντως μια αποξένωση την αισθάνομαι.. :):)
καληνυχτούδιααααα :):)

maya said...

@κούλπα μου
όλα αυτά είναι ομαδικά παιχνίδια
και δεν βλέπω να μαζεύεται κανείς σοβρά
για να παίζουμε :))))

σημεία των καιρών μας ?
τι να πω ..
συγκυρίες μάλλον .

και γω πάντως .

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Heliotypon said...

Πάλι εγώ στην οπτική στέκομαι. Φοβερή η φωτογραφία. Λιτή και δυνατή. ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ!

maya said...

@heliotypon
πέρασα πολλές φωτογραφίες
ψάχνοντας για ένα κόκκινο σπίτι
σαν της κ.α.-ρ.

ναι .
αυτό το πορφυρό είναι φωτιά .
και οι σμιλεμένοι τοίχοι ...

συμφωνώ :)))

(διάβασες όμως καθόλου την υπέροχη γυναίκα
που μου ενέπνευσε όλο αυτο?
αξίζει τον κόπο!)

καλημέρα κι απο δω
χχχχχχχχχχχχχχχχχ