Saturday 15 November 2008

Η ξυπόλητη χαρά...


Τα αντίξοα απωθημένα
Ακονίζονται πριν την σύγκρουση.
Υπόκωφα ηχεία παίζουν κουρασμένο εμβατήριο
Κι οι άνθρωποι έρμαιοι της μάχης αυτής…
Καρδιακοί φορείς στην εξέδρα.
Στολισμένοι τα πρέπει τους.
-
Σημαιοφόρος η αμέριμνη χαρά.
Ξυπόλητη βαδίζει σε φθινοπωρινή σονάτα.
Με ατρόμητο χαμόγελο που προκαλεί.
Καμιά φορά είναι πολύ το θράσος…
-
Ένα νόημα αλλοτινού ένστολου
Και η σιδερένια αρβύλα κάνει το βήμα …
Με κρότο την πατάει.
Την ξυπόλητη μου χαρά…
Η μουσική σταματάει-
-
Το κοινό παγώνει άβολα-
-
Αλλά εκείνη συνεχίζει…
Να βαδίζει μπροστά.
Ό,τι κι αν γίνει.
Ακούς...?

*ακούγεται το «adelina de paseo» του δημήτρη μαραμή από τον δίσκο «σκοτεινός έρωτας»αφιερωμένο στον cinestef.

62 comments:

Cinestef said...

Είμαι στο θέατρο!
Υποκλίνομαι!
Όχι, δεν παίζω εγώ!

Σε σας fair maiden!

koulpa said...

ΑΟΥΤΣ!!! με ξενύχιασε κι εμένα.. ψυχολογικά.. αλλά κι εγώ συνεχίζω.. και ακούω.. και το κομμάτι πολύ όμορφο.. δε πιάνω λέξη βέβαια.. αλλά δε χρηάζεται πάντα:):)
καληνυχτούδια:):)

Aggelos Spyrou said...

Ακούω.

faraona said...

Ε! Τι?
δεν θ ακουγα μετα απο τετοιο πάτημα με την αρβύλα?
Πόνεσε το μέσα μου λεμε.
Εσυ προχωρα...


φιλι
καλο ξημερωμα!

Yannis Petsas said...

Μου ‘φερες τρία πράγματα στο μυαλό, την παρέλαση με τα σφυριά στο wall, τον πίνακα του Ντελακρουά με την ξεστήθωτη και βία σε μέρες περίεργες. Δεν ξέρω τι ήθελες να πεις αλλά δεν έχει και σημασία, με πήγες αλλού.
Φιλιά.

maya said...

@στέφανε μου
είδες, το τι αγγίζει κάθε φορά κάτι μας?
τώρα, σ'ένα τέτοιο κείμενο
μια τέτοια μουσική
να προσβάλλει την βιαιότητα...

μου αρέσουν τα αντίξοα.
και ό,τι γίνεται μπροστά και πίσω
απο την αυλαία!
νάσαι καλά!!!!!!!!

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχ

υγ.κατάλαβες? γιατί και γω σχεδόν κατάλαβα τι εννοώ.
μου το κάνω αυτό...
αχαχαχα

maya said...

@κούλπα μου
όχι, δεν χρειάζονται τα λόγια.
και γω πολλές φορές αυθαίρετα βάζω τις μουσικές.
πολλές φορές για να ισοσταθμίζω το ζόρι των λέξεων μου.

ξενυχιάστηκες και συ,ε?
...άστα...
να μην ανησυχείς γιατί ότν αγανακτώ εδώ
μετά είμαι καλύτερα.
και θυμάσαι την κουφάλα του παπακωνσταντίνου?
ε, κάπως έτσι.
και καλύτερα!

καλημέρααα
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@άγγελε μου
γι'αυτό κάνουμε την θεραπεία εδώ
:)))))

βλέπω επιστρέφεις στα μονολεκτικά/περιεκτικά σου...
τι άλλο να σου πω...?
αχαχαχα

σε φιλώ
χχχχχχχχχχ

maya said...

@φαραώνα μου
είχα 2-3 μέρες αυτό το αίσθημα.
και μόνο αυτή η εικόνα του πατήματος της ξυπόλητης χαράς.
δεν μπορούσα να το εξηγήσω καλύτερα...
χαίρομαι (με την καλή έννοια) που το ένοιωσες!

προχωράω λέμε!
είναι να μην λέω αγαμίδια μετά?
:)
προ-χω-ράω, δεν σκάω.
ό,τι κι αν γίνει....
δεν έχουμε άλλο τρόπο.

καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

μάγια μου καλημέρα

ποιος σε πείραξε καμάρι μου;
δε βγάζω νόημα, μόνο μια εικόνα θρασύδειλης βίας και ανθρώπων γεμάτων γαμημένων ΠΡΕΠΕΙ.
και στην άκρη της εικόνας κάποια που συνεχίζει να προχωράει (προς τα πού; προς τα δικά της θέλω ελπίζω) και αυτή είναι η αισιοδοξία σε ένα τοπίο απαισιόδοξο.
έτσι θέλω να το εκλαμβάνω,
κι εσένα χαμογελαστή!

φιλιά

maya said...

@γιάννη μου
ειδικά η σκηνή του wall
είναι χαραγμένη στο μέσα μου.
και είναι πάντα αναφορά μου.
ίσως γι'αυτό έβαλα αυτό το υπέροχο τραγούδι του μαραμή.
για να ισορροπήσω το άλλο, το τόσο άσχημο.
πολλές μουσικές σκεφτόμουν σε πιο άγριο.
αλλά έπρεπε να το χαλιναγωγήσω.
γιατί η χαρά δεν έχει ασχήμια.
έχει μελωδία.

και γω τ'αυτιά μου τάχω ανοιχτά.

όπου και να σε πήγα, σημασία έχει ότι κάπου πήγες.
κι ας είναι αλλού.

σε φιλώ
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@στιχάκια μου
πάντα θα προσπαθούν να σε κατεβάσουν απ'το όνειρο
να στηρίξουν το σύννεφο σου στην γη.
δεν έχει σημασία τελικά ποιός.
it's us and them
(η άλλη μου επιλογή μουσικής...)

είναι προκλητικό να χαίρεσαι παρ'όλα.
δημιουργεί ενόχληση να παράγεις απο μέσα το καλό και το ωραίο.
ξενίζει κι ενοχλεί.
δεν τα ξέρεις?

να μην αναρωτιέσαι, χαμογελάω.
ΔΕπαΝΑ!
χα μο γε λάω!
και βέβαια στα θέλω πάω.
άμα δεν καφρίζω, δεν ανακουφίζομαι.
με ξέρεις!

τώρα είμαι ήδη καλύτερα που τάβγαλα!
νάσαι καλά
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

fetus said...

Η χαρά συμβολίζει εφήμερα, η ξυπόλυτη ευδαιμονία ανοίγει λαγούμια για την μάχη, οι περιπατητές των πρέπει αμύνονται σθεναρά, οι μη έχοντες κάτω άκρα πυροβολούν την ευλογία τους μέχρι να βρούν στόχο, το soundtrack της σύραξης είναι προσποιητά, μελωδικά όμορφο, οι ιαχές των πεσόντων ακόμα ακούγονται...
Ένας ακόμα πόλεμος χωρίς χαρά και προδότη ...

ritsmas said...

εγω θα μεινω στη δυναμη του στίχου, χωρίς αλλες αναζητήσεις και στο υπέροχο τραγούδι
Καληνυχτα Μαγια μου

maya said...

@embryo
καλώς ήρθες.

εμένα η χαρά αψηφά τα εφήμερα
η περιπατητές δεν μπορούν γυμνοί σαν τον βασιλιά
και είμαι υπέρ της ειρήνης κάθε φορά.
αλλά έλα μου ντε που σε βάζουν και μάχεσαι...

αλλά σε διαβεβαιώ ότι εγώ την χαρά την έχω χαράξει tattoo
κι έτσι την βρίσκω και στο πιο μικροσκοπικό.
αλλοιώς...πατηθήκαμε.
end of story.

σ'ευχαριστώ για το πέρασμα σου!
καλησπέρα
:)

maya said...

@ρίτσα μου
ξέρεις πόσες φορές είναι το καλύτερο?
χωρίς αναζητήσεις, αναλύσεις και σάλτσες.
απλά καλά.

χαίρομαι που σε μάγεψε και σένα ο δημήτρης μαραμής.
ευτυχώς για την μουσική!

ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα έγραφα (soooo black...)
αν δεν ταξίδευα μαζί της!
αχαχαχα


σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Unknown said...

Η ξυπόλυτη ψυχή μου πόνεσε...
Όχι απο τις πέτρες που την πληγιάζουν...
όχι απο τ'αγκάθια...
αλλ' απ' το τριαντάφυλο που μπουμπούκιασε, πάνω στις αλυσίδες....

Καλή σου μέρα

Dee Dee said...

Αυτο ειναι....εχει ρισκο να προχωρας ξυπολητος!

Μη βαλεις παπουτσια στη χαρα...θα παψει να υπαρχει, οπως καλα ξερεις....σου ευχομαι δυναμη και τυχη....ειναι ωραιος ο δρομος που πηρες μα δυσκολος...δεν εχουμε ολοι το θαρρος να σ' ακολουθησουμε....αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα εχεις παρεα!

Καλη εβδομαδα Μαγια μου

ο Μαραμης ολο και καλυτερος!!!

Negma said...

Έτσι σε θέλω!

Κι εμένα όταν μου την πατάνε, μόνο για λίγο πονάω.

Κοιτάζω το μωβ χρώμα που παίρνουν τα νύχια μετά το "πάτημα" και χαμογελώ...

Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας χρωματίσουν!

Καλή σου μέρα και καλή βδομάδα Πεταλούδι μου, σε φιλώ πολύ πολύ!!!

Μαρινα ..... said...

H Ξυπόλυτη Χαρα...

Η Ξυπολυτη (μου )Χαρά...

Την Ξυπολυτη (μου) ΧΑΡΑ....

όταν την πατουν....

Αγριεμενη θάλασσα γινεται...

κα το μωβ της πληγης, κυμα που παρασερνει συνειδησεις ....μεταλλάσει


ξυπολητη( μου) Χαρα....
πολλα παρα πολλα....
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

αγριεμενης θαλασσας....


καλημερα ....ομορφη μου πολυχρωμη

Ηλιαχτίς said...

Φαντάζομαι πως εκείνη η σιδερένια αρβύλα δεν ήταν η πρώτη που μάτωσε τα πόδια της Χαράς σου.
Κι ούτε θα είναι η τελευταία.
Γιατί ο μαραθώνιος της ζωής είναι μακρύς και πολλά τα βήματα μας.
Μπορεί να πλήγιασαν τα πόδια της, να αφήνει ματωμένα χνάρια, ανεξίτηλα σημάδια, όπου πατά
-καλύτερα, θα πάντα ξέρει τον δρόμο της επιστροφής-
μα όμως, ξυπόλυτη καταπάτησε το "σύστημα", βρήκε μια ρωγμή και βγήκε έξω.
Κι έτρεξε ξυπόλυτη.
Μπροστά.

Εκείνους τους καρδιακούς φορείς στην εξέδρα λυπάμαι.
Που φορούν τα όμορφά τους ρούχα, που είναι μια ψευδαίσθηση.
Η σκόνη πάνω τους είναι αληθινή.


Καλησπέρα πεταλούδα μου.
Χαρά μου.

diastimata said...

Έχω χάσει επεισόδια μάλλον...

maya said...

@αθανάσιε
απο τα πιο τρελλά είναι αυτό
αλλά έτσι γίνεται.
το είπες.

άμα πιάσει το τριαντάφυλλο...
και θέλει ξυπόλυτη την ψυχή τέτοια αλήθεια.
μην νομίζεις.
δεν μπορούν όλοι να πονάνε.
δυναμώνοντας μεγαλώνει κι η αντοχή.

καλημέρα σου
:)))

maya said...

@ντίντι μου
εμ το ξέραμε όταν διαλέγαμε...
ίσως όχι πολύ ξεκάθαρα
αλλά μια υποψία την έχεις όταν ξεκινάς.

...παρέα?
πρώτ'απ'όλους εχεις την μοναξιά σου.
τόλεγε κι ο moustaki
"je ne suis jamais seul
avec ma solitude..."

(δεν είμαι ποτέ μόνος
έχω την μοναξιά μου)

σε φιλώ
και μαρέσει που αυτά τα πιάνεις πάντα
χχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.και τι έγινε?
ΤΩΡΑ έβγαλες τις κάλτσες σου?
θα πουντιάσεις!
αλλά τα λακάκια όοοολα τα λεφτά!

Yannis Petsas said...

Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι πού τα βρίσκεις και τα λες όλα αυτά πρωί - πρωί.
Εγώ έχω σηκωθεί απ' τις τέσσερις κι έχω πιεί ήδη την πρώτη καφετιέρα, λόγω ηλικίας, ξέρεις.
Καλή σου μέρα.

maya said...

@εστρέλλα μου
ααααααααα γι'αυτό το μωβ...?
μάαλιστα!
αμ δεν τα λες!
:)

έχεις πάντως δίκιο.
δενέχω γνωρίσει άνθρωπο χρωματιστό
απο ευκολίες.
αλλοιώς γίνεται η έκρηξη των χρωμάτων.

το μαθaίνουμε the hard way.
(το μόνο μάθημα που παίρνουμε άριστα μου φαίνεται...)

πολλά φιλιά στελλάκι μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@γιάννη μου σφήνα
καλημέρα!
τελειώνεις την 1η καφετιέρααααα?
άμαααάν...

είναι αυτό το ρημάδι το μυαλό μου
που έτσι πάει, τι να σου πω.
και να μου πεις πες τα μου πριν γράψεις
δεν ξέρω αν μπορώ.
είναι και θέμα στιγμής.
εχτές ας πούμε δεν ήμουν για να μπαίνω.
ή να γράφω.

σήμερα, τώρα, είμαι μια χαρά!
προβλέπεται όμορφη μέρα.
δημιουργική μέχρι ντροπής!
:)))

καλή σου μέρα!
χχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μαρίνα μου
αγριεμένη θάλασσα
έχεις δίκιο
και τι πιο υγιές και υπέροχο!!!!

τέτοια φιλιά, τα χρειάζομαι.
και τέτοια οργή την καλωσορίζω με πάθος.
κύμα...

αχ πού με πας πάλι...
με την θάλασσα την πλανεύτρα, την ψυχή, την γυναίκα, την ζωή.
έτσι.
εκεί και έτσι.

έχω αρχίσει να σε αναζητώ ξέρεις!
κακό μαντάτο.
θα σε τραβάω απ'το τσουλούφι σε κάθε κραυγή.
γιατί μάλλον στην ίδια συχνότητα ουρλιάζουμε...

υπέροχη μαρίνα μου
χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ηλιαχ (κρατιέμαι νταξ) τίδα μου
δεν υπάρχει μία αρβύλα, όχι.
συμφωνώ σ'όλα που λες.
έτσι πάμε.
άλλοτε τρέχοντας, κι άλλοτε με μικρά βηματα.
σημασία έχει ότι κάπου πάμε.
στο μόνο που έχω μια ταλάντευση
είναι για την επιστροφή.

εγώ τουλάχιστον αφήνω τον μίτο
και προχωράω.
...δεν νομίζω ότι θέλω πολύ να γυρίσω.

ό,τι με πατάει με αποχαιρετάει.
κι ας μην το καταλαβαίνω αμέσως.
και ξέρεις, έχουν σκληρύνει και τα πέλματα...

καλή μέρα μας πολύ!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@διαστήματα μου γλυκέ
εσύ?
απλά είσαι πάντα στο επόμενο!
πάντα μπροστά.
:))))

σε φιλώ πολύ-πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

Dee Dee said...

ειπα να σου βαλω το χαμογελο μου να σε καλοπιασω.....πριν τα χριστουγεννιατικα λαμπιονια μου ;)

xxxxx

Μαρινα ..... said...

καλημεραααα!!!!!!!
ταυτοχρονες οι αναζητησεις θαλασσα μου...

κι οι κραυγες παραλληλες, επισης....

ολη τη νυχτα....κραυγαζε η θαλασσα....

σε ακους maya;;;;

η δικη μου κραυγη....

τραβαγες τσουλουφι μαλλον...
:))))


μια πρωτη καλημερα ....θαλασσα
και παρα πολλα παρα πολλα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
αγριεμενη Χαρα......

maya said...

@ντίντι μου
άσε, είναι και πρωί.
είχα και δύσκολη μέρα χτες.
δεν μπορώ κν να φανταστώ τι έχω να ζήσω τον επόμενο μήνα...

αρκούμαι στα λακάκια σου.
κάτι ξέρεις εσύ! πονήρω!
αχαχαχα

καλημέρα μας πολύ!
χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μαρίνα μου γλυκιά
κάτι έχω πάθει με την θάλασσα απο το πρωί...
παράλληλα...
πάμε με το κύμα...

και άγρια και ήρεμα.
η μαγκιά είναι να χαλαρώνεις ε?
ν'αφήνεις να σε πάει.
και ταξίδια βλέπω ναχουμε πολλά ακόμη.

εχτές την νύχτα αργά λοιπόν
καθώς με ηρεμούσα για να κοιμηθώ
άκουγα πολύ προσεκτικά την ησυχία.
και ακούγονται οι κραυγές γαμότο.
ακούγονται αν μπορείς.
ναι.

παράλληλα μαρίνα μου
πάλι καλά λέω!
:))))))))))

πολλά φιλιά με βλέμμα που τα λέει
αυτά που δεν γράφουμε.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Unknown said...

Μα τόπες στην Μαρίνα, είναι η σιωπή που ξεκουφαίνει. Είναι αυτό πού είπαμαι και πρίν¨. Οι κραυγές δίχως ήχο. Τις φωνές τις ακούς, τις νιώθεις τις καταλαβαίνεις. Ενώ τη σιωπή....

Νάσαι καλα..

maya said...

@αθανάσιε
μεγάλη κουβέντα η σιωπή.
πολλές οι αποχρώσεις της
πολλές κι οι φορεσιές της.

κλασσική περίπτωση κρυμμένου πρωταγωνιστή...

ξέρεις πού έχω καταλήξει?
τα πράγματα είναι απλά
αν κοιτάς κι απο την άλλη
την μη-λογική πλευρά.

(...τι ώρα είναι?!!!!!
έχω τρελλαθεί εντελώς πρωί-πρωί?!
:)))))))))

Τρελός του Χωριού said...

ΟΛΑ ΕΙΝΑ ΔΡΟΜΟΣ

Αλεξάνδρα said...

...ντύσου τα θέλω σου πιο όμορφα σου πάνε. Ασε τα πρέπει στο μπαούλο, έφυγαν απ΄την μόδα...

Ασε την χαρά σου να χορεύει κι η χαρά παπούτσια δεν γυρεύει, δεν μαντρώνεται...

...κανένας δεν την σταματά!

Ούτε κι εσυ ακόμα....

Φιλιά

Talisker said...

Η ξυπολητη χαρα ομως δεν αστειευεται..
αντεχει στα αγκαθια και τα βραχια
γιατι κρυβει δυναμη

και ξερεις

αυτη ειναι η τιμωρια
στους ενστολους που καθαιρουνται

μαζι με τα γαλονια
ξηλωνονται και οι δυναμεις επιρροης στο δικο σου συναισθημα ..
-δεν αφηνεις!

γι αυτο ..
χαρτουμενη σε θελω..


υγ: μην παρω την χαρλευ αρβυλα μου και δωσω μια κλωτσια σ αυτη τη φωτο που μου τη δινει.

-καλημερα σας!

ολα θα πανε καλα... said...

Καλημερα Μάγια,
Εξήγησέ μου τι θα πει "δημιουργική μέρα μέχρι ντροπής".Μου άρεσε,έτσι,ακαθόριστα!

Unknown said...

Καλημέρα Μαγια,
Μα δέν είναι η λογική που βλέπει στην καρδιά. Αυτή μόνο ότι "αρμόζει" βλέπει. Η λογική δέν πονα, αλλά ούτε αγαπά, παρα μόνο κοιτά που θα είναι πιό καλα...όμως τι είν' το πιό καλά, δέν ξαίρει!

Ηλιαχτίς said...

Αχλάδω μου,

σου λειψα;

Σου λειψα.

Πήγα εκεί που μου πες
κι είδα κάτι χεράκια για
ζούπηγμα!

Αυτό με τις αφίξεις το χασα τελείως;

Τι πρέπει να κάνω;
Μη με αφήνεις πίσω,
Teach me.

-Να στείλεις και mail άμα θες.
Άσε τις ντροπές.


Όχι.
Δε θα σε διασύρω.


Μάτσα μούτσα**

maya said...

@ο τρελλός του χωριού
καλώς τον.
μάλλον δεν θες απάντηση.

έβαλες και τελεία
:)

καλησπέρα

maya said...

@αλεξάνδρα μου
μου άρεσε αυ΄το.
δεν είναι στην μόδα!!!!!!
ναι!

αχαχαχα

έτσι είναι ρε γαμότο.
και κανείς δεν σταματάει αυ΄το που θέλει νάρθει!
δεν είναι τέλεια?!

καλησπέρα!
εσύ φταις που άργησα να μπω εδώ!
μ'έχεις όλη μέρα σε σένα!

χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@τάλισκερ μου
γιατί να κλωτσήσεις την φωτό?!

είμαι χαρούμενη.
κάνω Ο,ΤΙ περνάει απ'το χέρι μου!
και λέω ευτυχώς που είμαι πεισματάρα!

ποτέ δεν συμπάθησα τους ένστολους.
ποτέ δεν συνήθισα τα πρέπει.

αλλά πιστεύω ότι πιο δύσκολα είναι έτσι.

...βέβαια, είναι και μεγαλύτερες οι απολαβές
αν πάει καλά!
το ό,τι μας!

είπαμε: αισιοδοξία!
δεπανα!

κι ας είμαι σήμερα λίγο καπως...
δεν μου δινω σημασία.

προχωράμε.

και σου ξαναλέω
δεν θεραπεύομαι!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

τι κάνεις; σε απορόφησε η όξω απο'δω δημιουργία;:):)
αυτό το sidebar δεξια πολύ με έχει βολέψει.. ποιό έιναι να μη δοκιμάζω όλα τα νέα καλούδια του bloger;:):)
καληνυχτούδια:):)

maya said...

@όλα θα πάνε καλά
...εγω το είπα αυτό? εδώ?
δεν θυμάμαι τώρα το context
αλλά αν το είπα για μένα
μάλλον εννοούσα τόσο δημιουργική που να ξεχύνονται τα χρωματα ξεδιάντροπα.
μου αρέσει αυτο.

καλησπέρα
χχχχχ

koulpa said...

χαχα αθεράπευτα θεραπευμένη.. α δεν.. η ώρα θα φταίει..:):)

maya said...

@αθανάσιος
εγώ δεν τα πήγα ποτέ καλά με την λογική.
ούτε με τον υπολογισμό.

συμφωνω άρα μαζί σου.

δεν με αφορά το σωστό.

και τώρα μην φανταστείς ότι δεν κάνω λάθη
και δεν ταλαντεύομαι κιόλας!

λέω εδώ τι θέλω, τι πιστεύω, τι προσπαθώ.

να πάμε παραπέρα πιο κοντά στην ψυχή μας.
ε?
αυτό δεν είναι το νόημα?

αληθινά, ζωντανά, γεμάτα.

αυ΄το.
μόνο έτσι.

καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κούλπα μου σφήνα μου

είναι το blog list.

καλησπέρα !!!!
έτσι όπως τόπες, μια χαρά μου ακούγεται.
αθεράπευτα αθεράπευτη, λέω...

:)))))))))))

maya said...

@ηλιακρίδα πράσινη και πονηρή!

άκου αχλάδω!
άκου κυρία μου!!!!
βρε πιπέρι θα σου βάλω!

τι αφίξεις?
ποιός ήρθε?
πού είναι τώρα?
τι μου κρύβετε?
δεν κατάλαβα!

koulpa said...

xaxa σφίνωσα..:):)
μερσι θα το δοκιμάσω.. προς το παρόν χρησημοποιώ το δικό σου:):)
καλησπέρα;.. δικιά μου είσαι κι εσύ..:):)
εγώ πάλι υπολογίζω.. αλλά μόνο στα τεχνικά λάμβάνω υπόψην τα αποτελεσματα..:):)
καλησπέρα λοιπόν:):)

Unknown said...

Αυτό είναι Μάγια μου το μήνυμα, αυτό! Την ψυχή μας, που κάθε μέρα την πουλάμε χιλιάδες φορές. Την ψυχή μας που αγκομαχά κάτω απ το βάρος της ... τελευταίας τεχνολογίας. Συνέχισε να μιλάς με την ψυχή σου. Αυτή μόνο λέει αλήθειες...

Καλημέρα

maya said...

@κούλπα μου
άμα δεν βγάλεις άκρη
πες μου να προσθέσω εδώ ποιούς θες!
μη σκας!
αχαχαχα

δικιά σου σε ποιό σημείο?
στην μή-ακολουθία της λογικής?

καλό αυτό. να υπολογίζεις και να πετάς τα ευρήματα!
αχαχα μαρέσει!

χχχχχχχχχχ

maya said...

@αθανάσιε
αυτήν την αποσταση πάμε να γεφυρώσουμε.
απο την ελευθερία στην καταπίεση.
όλων.
της ψυχής, της καρδιάς, της σκέψης...
τι να λέμε τώρα.
μεγάλη και βαριά κουβέντα.

αλλά θα σου πω
έχω μουλαρώσει και δεν πουλάω πια.
τέλος.

σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
καλό βράδυ
:)

koulpa said...

xaxa νόμιζα ότι κοινήθηκες και δεν επανήλθα..:):)
έβαλα τα παραπαίδια μου πρώτα στη λιστα.. το απόγευμα τα λοιπά.. ευχαριστώ..:):)
στο καλησπέρα αναφερόταν το δικιά μου.. έχω κι εγώ δικούς μου ρυθμούς..:):)
καλημερούδια:):)

maya said...

@κούλπα μου
και γω νόμιζα ότι κοιμόμουν
αλλά είχα κολλήσει και διάβαζα κάτι ενδιαφέρον...

τώρα λέμε καλημέρα στα σίγουρα!
:)))))))))

Ηλιαχτίς said...

Α, καλά.
Αν εγώ είμαι τρελή μια
συ'σαι δέκα.

Με διαφώτισε με mail η Φάρα.

Τίποτα.
κανείς δεν ήρθε.
Κοιμήσου.
Τζάμπα σε αναστάτωσα.


Και γιατί πιπέρι στο Αχλάδω περικαλώ;;

Τι έχει;
Πολύ αλάτι;


Αχλάδω μ'

Αχλάδω μ'

Αχλάδω μ'


Μάτσα μούτσα*

Anonymous said...

καλησπερα..μηνες εκτος μπλογκ..δεν διαβαζα..δεν ερχομουν ουτε για ενα γεια..και τωρα δεν χορταινω να σε διαβαζω παλι..ευχαριστη εκπληξη για μενα το να ανοιξω τον υπολογιστη σημερα..σε σκεφτομαι φατσα παντα ομως..
καερινα..

maya said...

@ηλιακρίδα μου
τώρα ξύπνησα.
αυτό το μάτσα μούτσα που λες
μου θυμίζει την μικρή μου ξαδέλφη
που κάποτε εντελώς μικρές
ε'ιχε γράψει σε γράμμα
(γιατί γράφαμε εμείς τότε προπολεμικά)
και είχε γράψει ματσά μουτσά.

ε ποτέ δεν μπορώ να το διαβάσω σωστά απο τότε.
με πιάνουν τα γέλια!

καλημέρα!
χχχχχχχχχχ

maya said...

@κατερινάκι μου
:))))))))))))

έχουμε αφήσει πολλά
και μαζεύτηκαν!
άντε να δούμε!

και πρώτ'απ'όλα
να αναλύσουμε τι θα πει μήνες εκτός μπλογκ!
χμμμμ...

πολλούς καφέδες θα πάρει!
βλέπω να παίρνει και ποτά!
πολύυυυυυπράμα!

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

...και μάτσα!!

...και μούτσα!!!

..ΣΙΓΑ ΡΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ Λ Ο Υ Τ Σ Α!


-για!!!

μορνινγκ!!ιν δε πλεις!