Saturday 8 November 2008

Η ταχύτητα μιας νηνεμίας...

.Παλεύω σιωπηλά.

Σαν να με φωνάζει το αντίξοο.

εθελόντρια διαμελισμού

Χάνω το μέτρημα στα άκρα που τραβιούνται.

Σκίζομαι και επουλώνομαι ταυτόχρονα

Απ’τις δίνες που σκάλισα στο χώμα.

Της φύσης τα ήπια πνεύματα με καλούν γι’ανάσα

αλλά κρατάω την αναπνοή μου για την στιγμή.

Πληγιασμένη μέτοχος στο σφυροκόπημα της μέρας,

απιθώνω το βλέμμα της ψυχής μου πέρα

και της λέω ‘βάστα’. Αλήθεια, τι να κρατήσει?

από πού να κρατηθεί…?

Μαζί μου δεμένη σε πτήση επικίνδυνη

κοιτάζει κι αυτή ψηλά.

Όπου νάναι, ανατέλλει η έμπνευση.

Κάτω, οι ευθύνες πεταμένες τακτικά…

Κι από μια άκρη στροβιλισμένη, με τραβούν…

Μείνε… αλλά η πατρίδα μου δεν έχει τόπο.

μόνο επισκέψεις. Κάποιες τις θέλω.

Τις ρίζες πλέκω στα μαλλιά μου

κι ανεμίζουν ατίθασα

Χορεύει ερωτηματικά η απόχη της έκφρασης…

της πιο δύσβατης σκέψης μου…

του πιο αριστουργηματικού ονείρου που μεγαλώνει

μες απ’τα μάτια που μοιραζόμαστε μυστικά.

Η στιγμή. Η ταχύτητα μιας νηνεμίας.

Παλεύω. Σιωπηλά.

*ακούγεται το «a chantar mer» με την azam ali

97 comments:

Yannis Petsas said...

Τις αναρτήσεις σου τις διαβάζω πάντα, τουλάχιστον δύο φορές. Τώρα είμαι στην τρίτη ανάγνωση... θα σου πω.

Αλεξάνδρα said...

"Η στιγμή"
αχ για πόσα δεν είναι υπεύθυνη....
...η πιο δύσκολη μάχη η σιωπηλή...

Ευτυχώς που τα όνειρα κυκλοφορούν πάντα ελεύθερα και οι καρδιές δεν αλυσοδένονται ποτέ.

Αυτό το "σκιζομαι και επουλώνομαι" γιατί το καταλαβαίνω πολύ καλά;

Ευθύνες σαν επιταγές: Αμα τι εμφανίσει....

Λες να βρέξει; Θέλω να βρέξει...

Μαρινα ..... said...

Παλεύω κραυγάζοντας….!!!

σάστισε ο Ιάκωβος,( από κραυγές που μονό σύμφωνα είχαν….κι ένα μόνο φωνήεν… αυτό το αρχικό)

Διάβασα…και μετά ξανά…και ξανά…

Την πρώτη φορά…
με μουσική που άκουγα απ΄ το blog..του «Άγγελου»…-Albert King-
Και την δεύτερη επίσης…
Και μια τρίτη…
Και κραυγές σύμφωνων με ένα φωνήεν ( αυτό το αρχικό)..έβγαιναν…


Μετά …μετά με την δική σου μουσική….

Κι έμεινα….
και refresh…και ξανά refresh …και ξανά refresh …και ξανά refresh

Έμεινα…
Με κραυγές μόνο σύμφωνων …
αγκυροβόλησα….σε μουσική και λέξεις….
Με ακοή και όραση…άγκυρες

Κι ηρθε μετά από αρκετή ώρα
κι άρχισε η αφή… να χαϊδεύει oθόνη…

τι κάνεις μαμά; Τρελάθηκες;
-Ακουμπώ λέξεις…ψηλαφίζω γη Ανθρώπου
-Τρελάθηκες μάνα….

..................................

Δεν ξερώ τι να σου γράψω....
Στάζουν αίμα τα ακροδάχτυλα

Το αντίξοο επουλώνομαι ταυτόχρονα με την αναγνώριση της δίνης που με έριξες….


Στροβιλισμένη κι αιρούμενη…..σε επικίνδυνη πτήση και σε μια κατάδυση σε έγκατα ψυχής...

...................................

Δεν έχω τι να σου γράψω…

Δεν μπορώ….

Με πιάνεις απ το χέρι….και με οδηγείς ( χωρίς ανάσα )….στο απίθανο του Παντού
Στο υπέρμετρο του Πάντα….


Χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Πολλά….πάρα πολλά…
Πάρα πολλά όμως….( γαμωτο)

mahler76 said...

παλεύεις σιωπηλά, άλλα τουλάχιστο παλεύεις.

Talisker said...

"αλλά κρατάω την αναπνοή μου για την στιγμή."

και καλα κανεις γιατι σημασια εχει η στιγμη που προστατευεις.

Πριν την καταιγιδα η νηνεμια
και μετα παλι ψιλη βροχη μεχρι να πιασει μπουρινι...
κι ενδιαμεσα οι στιγμες
που κανακευεις αριστουργηματικα σε ενα ευαισθητο και δυνατο μυαλο
καλυμενο απο ομορφο δερμα
και σκληρα κυτταρα

αυτη εισαι
ετσι εισαι

-γι αυτο να κοιτας ψηλα .

Δεν σου αξιζει τιποτα λιγοτερο
απο το να διεκδικεις τις στιγμες σου και να τις ζεις....

γιατι ξερεις να ζεις..


(το γκρενα ειναι πασέ):)οκ!

adaeus said...

Nα παλεύεις,
να κοιτάς ψηλάς,
να στροβιλίζεσαι στον άνεμο,
να εμπνέεσαι...
Να απολαμβάνεις τη στιγμή σιωπηλά ή μεγαλόφωνα...
Καλημέρα... ξημέρωσε :)

maya said...

@γιάννη μου
καλημέρα!
μάλλον σ'έχασα στην μετάφραση...?
:)))

με τιμά η προσοχή σου πάντως.
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

να βάλω καφετιέρα?
εγώ πίνω κρύο.

maya said...

@αλεξάνδρα μου
το καταλαβαίνεις, αλίμονο.
νομίζω ότι μετά απο κάποια στιγμή
τίποτα δεν συμβαίνει μονόχρωμα.
μαθαίνουμε την πολυπλοκότητα του κάθετι
να την δεχόμαστε
και να γίνεται τελικά η απλότητα
και η ομορφιά της ζωής μας.

υπάρχει τίποτα ανεξάρτητο?
κάθε συναίσθημα, κάθε τι που μας συμβαίνει
κουβαλάει τόσα μαζί...
πριν, μετά, αντίστοιχα, ευχές, προσοχή, μπορεί φόβο...

ναι, φαίνεται ότι επαναλαμβάνομαι με την 'στιγμή',ε?
μάλλον...
wishful thinking :)))

και ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ>
κοιτάω τον ουρανό
γεμάτο πανέμορφα δυναμικά σύννεφα
θέλει κι αυτός να ξεσπάσει
να αφεθεί για λίγο...
θα βρέξει.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@μαρίνα μου!
μ'έχεις αφήσει μαλάκα.
δεν ξέρω πόσες φορές διάβασα το σχόλιο σου.
με τιμά πολύ αν κάτι που έγραψα τόσο προσωπικά
σε άγγιξε έτσι...

ξέρεις, τις φορές που αφήνουμε το στυλό να οδηγεί το μυαλό
το χέρι τρέχει να προλάβει
το μυαλό διαυγές.

κάπως έτσι γράφτηκε αυτο το κείμενο.
ήξερα τι ένοιωθα.
έπρεπε κάπως να το πω.
αλλά πάντα αναρωτιέμαι αν κανείς μπορεί να το καταλάβει
ή θα φάω ντομάτες. :)

ειλικρινά με συγκίνησες απίστευτα.
Με πιάνεις απ το χέρι….και με οδηγείς ( χωρίς ανάσα )….στο απίθανο του Παντού
Στο υπέρμετρο του Πάντα….


τι να απαντήσω σε αυτό?
λέω λοιπόν,
ευτυχώς που κάπου τελικά μοιάζουμε
-γιατί είμαστε άνθρωποι-
και ετσι υπάρχουν στιγμές,
που η σκληράδα της απομόνωσης
που δημιουργούν οι σκέψεις μας
αγγίζονται.
κι έτσι δεν είναι πια τόσο απόκρημνα...

στροβιλιζόμαστε σε πτήσεις και καταδύσεις.
αντίξοα, ναι αλλά και τόσο φυσικά.
γιατί μπορούμε.

είναι το δώρο της πλούσιας ψυχής
με κερασάκι τα πάθη.
"ήθελες να σμιλευτείς?", σου λέει?
"θα πονέσει η ομορφιά!"
...

μεγάλη αγκαλιά για σένα
μου μίλησες.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@mahler76
ω ναι.
γιατί?...υπάρχει κι άλλος τρόπος?
κανείς δεν μου το είπε αυτό!
:))))

maya said...

@τάλισκπεραστικάμας
συγνώμη...
δεν είπαμε να πάρουμε τα φάρμακα που μας έδωσαν
να σταματήσουμε τις φιλοφρονήσεις?

σοβαρά τώρα
αυτο που έγραψες...
που τελικά καθόλου γενικό δεν ήταν
αλλά έλεγες για μένα,
είναι απο τα πιο όμορφα που μούχεις πει.
ναι, ναι, ξέρω.
πρέπει νάμαστε υπεράνω
αλλά πειράζει που ήταν εκπληκτικό χάδι?
έκλεισα τα μάτια
και ρονρονίζω σαν γάτα...

ευχαριστώ.

τίποτα που φτάνουμε δεν είναι εύκολο.
πιστεύω σε αυτό που περιγράφεις
και έχω χτυπηθεί γι'αυτό.
και ακόμη προσπαθώ.

ευχαριστώ.

και τώρα, εν αναμονή μπουρινιού...
κοιτάζω έξω και μαγεύομαι απο τα σύννεφα.
ο αέρας δυναμώνει.
τα δέντρα αντιδρούν.
όλη η φύση μιλάει σήμερα.
υπέροχα χρώματα συναισθημάτων τάλι.
υπέροχα. όλα.
και τα κατάμαυρα μας.

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.εμ δεν μ'ακούς! άκου γκρενά.
προδίδεις την ηλικία μας!
κάτσε ν'ανοίξω το φαντάζιο να σου πω...

maya said...

@adaeus μου
καλημέρα
ξημέρωσε ναι!
πανέμορφο φθινοπωρινό πρωινό
όλο ένταση!

τάχω όλα αυτή την στιγμή.
ομορφιά, ηρεμία, ταχυπαλμία μαζί.

καλημέρααααα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

ναι και γω τα έχω όλα αυτά, διαβάζοντας για δημοσιονομικά θέματα... Πόσο άχαρη μπορεί να γίνεται η δουλειά μου :)
Παρ'όλα αυτά χαμογελάω, κοντεύω...

Yannis Petsas said...

Ξέρεις, ψάχνω να βρω τι θα σου πω από χθες και φοβάμαι πως δεν βρήκα ή δεν θα βρω. Περιορίζομαι λοιπόν στα δικά μου, κοιτάζω τις αβαρίες που μου προξένησαν οι πτήσεις, οι δρόμοι, όλα εκείνα που αναζήτησα. Θα τα έκανα όλα ξανά, με πανομοιότυπο τρόπο, τα ίδια λάθη, ξανά και ξανά, δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό… οπότε τι να σου πω; Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, εξακολουθώ να μην ξέρω τι να σου πω όμως…
Θα πω καλημέρα... κι έχει μια χαρά ήλιο, γιατί να βρέξει ντε και καλά;

maya said...

@adaeus μου
αμάν... πολύ άχαρο πρωί κυριακής...
δεν σε ζηλεύω καθόλου!
αλλά τελειώνεις ε?
άντε!

εγώ πάλι μάλλον έχω μία ελπίδα να μπορέσω να δουλέψω
και αυτό για κυριακή είναι δωρούκλα!!!

:)))

maya said...

@γιάννη μου
δεν έχει κάτι ειδικό να μου πεις.
όσο για τα λάθη
είπες το καλύτερο.
και γω έτσι λειτουργώ.
πάλι τα ίδια θα έκανα.

ξέρω ότι καταλαβαίνεις.
κι αυτό μου φτάνει.
είναι φορές που αυτή η σιωπή είναι μελωδική.
αλήθεια δεν χρειάζεται κάτι άλλο.

έχω μια αίσθηση σύμπνοιας...

πάνω απο τον ήλιο
τα σύννεφα χασκογελούν πονηρά.
θα δεις.
δώσε λίγο χρόνο.
μια χαρά μέρα θάναι και με καταιγίδα!!!
δυναμική!
εγώ γουστάρω.

:))))

Αλεξάνδρα said...

Καλημέρα!!!

Δεν εκτονώθηκε ο ουρανός, ούτε η μαυρίλα του γμτ.

Θέλω βροχή....

..να ξεγλιστρίσω απ΄τα πρέπει και να σε πάρω μαζί...

και να δεις πως η έμπνευση θα χρωματιστεί...

Φιλιά

diva said...

..δεν ξέρω τι ακριβώς με πρωτοχτύπησε..η εικόνα, οι λέξεις ή η μουσική;

χαλάλι το ρίγος βρε πεταλούδι
χαλάλι..

Tali said...

Φυσικα για σενα ηταν
γμτ δεν εχω μαθει να μιλαω ετσι καλα!!:)
πρεπει να γινομαι πιο συγκεκριμενη!
ολο για σενα ηταν!!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ
συγγνωμη που διακοπτω το ρονρονρισμα σας ..αλλα μολις μπαινω κανω pause στο podcast..
-το λεω!!
-να το ξερετε!!


επισης γυρισα απο μια υπεροχη βολτα στην εξοχη
ολα πορτικαλι και κιτρινα
το αποφασισα
-αγαπημενος μου μηνας ειναι πλεον ο Νοεμβριος!
-ο δικος σας??
σε σας μιλαω που ρονρονριζετε!!

Tali said...

πορτοκαλι!
πορτοκαλι!
πορτοκαλι!

maya said...

@αλεξάνδρα2
ναι, εν αναμονή λοιπόν.
και πόσες φορές νοιώθουμε ακριβώς έτσι...
λίγο πριν την εκτόνωση...

βάλε τον ουρανό Χ 5 σήμερα...
έτσι νοιώθω διαρκώς όταν αγγίζω τα πινέλα μου
και κοιτάζω το λευκό του καμβά.

γάμα τα.

λίγο πριν την εκτόνωση.

αλλά δεν θάρθει η πουτάνα?!!!!!
την στιγμή (νάτην πάλι!) εκείν
θα χαμογελάμε κι οι δύο.
σε ξέρω!

:)))))


υγ.μουστουκουλουρου κανείς?

maya said...

@ντίβαείναιμόνομία
:)))))))))))))))))
και μάτς και μουτς και καρασμάτς!

(τι να κάνω?
τόσο έυγλωττα μου βγαίνουν!
με αφόπλισες με το ρίγος
και τάχασα !!!!)


ευχαριστώ που ένοιωσες.
έχει σημασία. ξέρεις.

γιατί
je suis TOUJOURS malade...
parfaitement malade!
:)

και σύ το ίδιο. ταμάμ :)


(πολύ χαμόγελο, πόνεσαν τα μάγουλα! ωραία ε?)

maya said...

@τάλισκερμεπορτΙκαλίανσάμπλ
οκ.
πορτικαλί για φέτος!
μου αρέσει.
σκέψου
απο το πρωί που δουλεύω
με αυτές τις αποχρώσεις είμαι...
τυχαίο?

όσο για το podcast
άστο πουλάκι μου μια δόση να χαλαρώσεις λίγο!
η γυναίκα έχει φωνάρα.
δεν την έβαλα τυχαία.
τι θα πάθεις δηλαδΗΣ?
θα κατσαρώσει το μαλλί με λίγο φεύγα?
τσ!

για το σοβαρό του άνω σχολίου...
ρον...ρον...ρον...ρον...ρον...
ρον..ρον...ρον...ρον...ρον..ρον...
ρον..ρον..ρον.....ρον...ρον...ρον...

:))))))))

maya said...

ρον..ρον..ρον...ρον...ρον...

lakis said...

Παλεύεις σιωπηλές, μα βγάζεις εκκωφαντικές κραυγές ποίησης:) Μέρα καλή

koulpa said...

νά'μαι πάλι.. μια λιλιπουτια (όχι στο μέγεθος..) έκδοση του οδυσσέα..:):)
λοιπόν εγώ διαβάζοτας.. αντί για λέξεις.. χωρόπηδούσαν εμπρός μου χρώματα και σχήματα.. κατι σα νταλί.. αλλού πιό φλού.. αλλού πιό
συγκεκριμένος.. αν μπορούσα θα προσπαθούσα να στο ζωγραφίσω.. αλλά την τελευταία εικοσαετία
δυσκολέυομαι να συγκεντρωθώ σε σκίτσο πάνω απο 30 δεύτερα.. πόσο μάλον σε τόσα χρώματα..:):)
χαχα το περτικαλί μου άρεσε.. πριν το 70.. στα πορτοκάλια.. αλλά εκεί το 70 εισέβαλε γυλιστερό εν είδη πλαστικών αξεσουαρ στις λαδί λαδομπογιατισμένες κουζίνες μας.. τόσο έντονα.. που αηδίασα και το πορτοκαλί και το λαδί.. τώρα
τελευταία άρχισα να συνέρχομαι..:):)
λοιπον αρχισα να παραβλέπω την αταξία της φόρμας.. μάλον χτίζομε γέφυρες επικοινωνίας..:):)
για την ώρα πεδεύω το μπουζούκι.. μετακομίζω μέσα στο σπίτι.. και έχω να βάλω μπροστά το ένα σαραβαλακι μου πού λόγω πολλών εκτώς έδρας κανα μήνα παρατημένο έμηνε από μπαταρία..:):)
καλησπερούδια γιατην ώρα.. ίσως επεκταθώ και σε σχολιασό των σχολίων αργότερα.. καλά τι σχολια
συγκεντρώνεις; καταπληκτικά.. φτου φτου μη σας ματιάξω..:):)

Eva F. said...

Κείμενο, Εικόνα και μουσική τέλεια συναρμολογημένα.....
Υπέροχο...
Να είσαι καλά.

maya said...

@λάκη φουρουκλά
πέφτει βαριά η λέξη
και είναι τεράστιο το κοπλιμέντο.
νάσαι καλά.
με μία φράση, μου πρόσφερες λουλούδια!!!
τι καλά!
:)))))))))

drunk tank said...

@μάγια μου

αναρωτιέσαι
"Αλήθεια, τι να κρατήσει?

από πού να κρατηθεί…?"

να κρατήσει τα όμορφα, τις εικόνες, τα όνειρα, τις ελπίδες, τα χρώαμτα

κι από αυτά να κρατηθεί.

δε σε φοβάμαι εσένα, το ξέρεις.
γιατί τις αγανακτήσεις, τα άσχημα, τους φόβους
μπορείς και τα μετατρέπεις σε εικόνες,
γιατί κρύβεις πολύ φως και πολύ χρώμα μέσα σου
και δε το φοβάσαι
το αγγίζεις
το χρωματίζεις
και πού και πού μας χαρίζεις ένα χαμόγελο...

καλό σου βράδυ γλυκιά μου

maya said...

@κούλπα μου
στο γνωστό σου μοτίβο
να μου φτιάχνεις την διάθεση!!!
:)

αυτό το πορτοκαλί με το λαδί των 70...
τι είπες τώρα!
μα πόσο και γω προσπαθώ να το ξεπεράσω... αχαχαχα
απεταξάμην!!!!!

είχες θέμα με την έλλειψη φόρμας μου?
έχω ένα θεματάκι με τα όρια...
:)

τι άλλο να σχολιάσεις?
αυτο που είπες με τα χρώματα...τα σχήματα...
τα είπες όλα αν τα είδες.
μια χαρά αψήφησες την φόρμα ε?
κούλπα? ευχαριστώ.

τα σκίτσα σου είναι τόσο καλά
που ούτε μιά πινελιά χρώμα δεν θέλουν!!!
άστα!

πού το πας το μπουζούκι παιδί μου?
θέλει αλλαγή θέας?
εννοείς ότι έχεις σαραβαλάκι
και δεν έχει πάρει το σύστημα που φορτίζει την μπαταρία?
εγώ μετά τα 10 χρόνια το αγόρασα.
αλλοιώς ήμουν καμμένη!

τα σχόλια είναι δια-μά-ντια, συμφωνώ.
ένα κι ένα.
είμαι πάρα πολύ τυχερή
για τους ανθρώπους αυτούς.
πάρα πολύ.

ρε συ οδυσσέα όμως
γύρισες?

τι καλά!
χχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@εύα φ.
σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

έτσι.
συναρμολογούμε και διασπάμε,
και πάλι απο την αρχή.
μόνο έτσι.
:)

ήρθα να σ'επισκεφτώ...
αλλά ντράπηκα με μόνο μία γλάστρα.
εσύ έχεις ολόκληρο χωριό δικό σου!

πού σε βρίσκει κανείς?

την καλησπέρα μου
:)

koulpa said...

αχ πολύ χαίρομαι να φτιαχνω το κέφι:):)
χαχα τα σκίτσα μου είναι μουτζουρίτσες.. αλλά έχουν αξία λόγω σπανιώτητος πλέον..:):)
αχαχαχαχαχα απεταξάνην:):)
χαχα τα κατάφερα και σε μπέρδεψα.. στο μπουζούκι αλεύω να βγάλω το "άναψε το τσιγάρο".. παραγγελιά της ζουζούνας.. και συγχρόνως.. χωρίς το μπουζούκι.. προσπαθώ να μετακομίσω στα χειμερινά μου διαμερίσματα:):)
χαχα όσο ήμουν νέος.. μέχρι πέρσι δηλαδή.. δεν είχα πρόβλημα να το βάζω μπροστα σπρόχνοντας.. σήμερα απέτυχα τελικά.. αλλά πήρα θάρος γιατί είδα οτι έστω και κουτσός μπορώ ακόμα να το σπρόχνω στην ανηφόρα.. έτσι αλλιώς μάλο θα το δόσω σε κάποιον πιο νεο και ακμέο..:):)
καληνυχτούδια:):)

maya said...

@κωνσταντίνε μου.
μπήκες σφήνα και τώρα το είδα.
καλώς τον!

λοιπόν είναι απίστευτο αυτό που γίνεται καμιά φορα εδώ μέσα.
έχουμε όλοι τα έξω μας, τους φίλους, τον κόσμο μας.
οκ.
και διαλέξαμε να στήσουμε και δω ένα χώρο.
γιατί?
γιατί κάτι ακόμα έπρεπε να ειπωθεί.
που προφανώς δεν γινόταν αλλού.
ή όπως θέλαμε.
(ή δεν ακούγανε)

και ξεκινάμε.
να γράφουμε, να μιλάμε, να ανταλάσσουμε,
να γνωριζόμαστε.

είναι ρε παιδί μου κάποιες φορές
που μόνο απο αυτήν την αλληλογραφία
ξέρουμε τον άλλον.
εντάξει, κάποια κομμάτια του, δε λέω.

φεύγω απο το θέμα.
θέλω να πω ότι αυτο που είπες τώρα,
κι άλλα που έχουμε κατά καιρούς σκεφτεί
ε, αν σου πω ότι έχω και φίλες/ους που δεν θα ξέραν να το πουν?

σ'ευχαριστώ γι'αυτό.
εσύ κι αν με γέμισες χρώματα με αυτά που λες!!!!
τα κρατάω ΟΛΑ λέμε!!!!!!

χχχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

μάγια μου

είμαι πολύ κοινωνικός και ταυτόχρονα πολύ κλειστός τύπος.
έχω πολλούς φίλους, περισσότερους από όσους ίσως θα έπρεπε μιας και πρέπει να γίνομαι χίλια κομμάτια για να τους έχω όλους ...ικανοποιημένους, μα δε στενοχωριέμαι γι'αυτό. τους αγαπάω όλους και ξέρω ποιοι με αγαπάνε πραγματικά.
όμως -και χαίρομαι γι'αυτό- εδώ μέσα δε πλάσσαρα έναν άλλο εαυτό. ούτε το έκανα για να γουστάρω απλώς.
και έχω ανοιχτεί όσο δεν πίστευα, τουλάχιστο σε κάποιους.
και γουστάρω απίστευτα που κατάφερα να θεωρώ κάποιους φίλους σαν από πάντοτε.
και ξέρεις ότι είσαι από αυτούς και πολύ το χαίρομαι αυτό.

να χαμογελάς συχνότερα γιατί σου ταιριάζει.
κι αν καταφέρνω να κερδίζω αυτό το χαμόγελο μερικές φορές κι εγώ, τότε χαμογελάω.
όπως με κάθε φίλο μου έξω από εδώ.
και είναι υπέροχο αίσθημα.

:-)

ολα θα πανε καλα... said...

Aφού λες ότι παλεύεις σιωπηλά,και έτσι συνήθως γίνεται,μάλλον η ταχύτητα της νηνεμίας είναι υπερβολική και ο θόρυβος,μέσα σου,εκκωφαντικός.Απέξω ίσως υπάρχει ο σιγαστήρας.
Μου άρεσε η λέξη"δωρούκλα",καμία σχέση με την πανούκλα,ξέρω...Μεγάλο δώρο είναι η δωρούκλα.
Δεν ξέρω αν η ταχύτητα της νηνεμίας είναι δωρούκλα πάντως.

maya said...

@κωνσταντίνε μου.
στα πρώτα μου 'βήματα' εδώ
μια φίλη blogger που δυστυχώς πια απέχει
η έλενα μου είχε πει:
"χαμογέλα, σου πάει!"

δεν ξέρεις πόσο με έχει δυναμώσει αυτό
πόσο με έχει βοηθήσει όταν ξεχνούσα πού είναι η δύναμη.
και ακόμα.

είναι κάποια λόγια που μας στηρίζουν.
είμαστε τυχεροί.
είμαι τυχερή.

εννοείται ότι είμαστε αυτο που είμαστε.
αλλοιώς, ο καιρός ΟΛΑ τα ξεμπροστιάζει.
:)

ΧΑΜΟΓΕΛΆΩ ΛΕΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!
ντάξ'?

χχχχχχχχχχχχχχ

drunk tank said...

χαμογελάω κι εγώ τώρα!
διπλά


καληνύχτα καλή μου πεταλούδα


υγ: η έλενα μου λείπει κι εμένα και τη σκέφτομαι συχνά

maya said...

@όλα θα πάνε καλά
ξέρεις, νομίζω οι πιο μεγάλες μάχες γίνονται με σιγαστήρα.
οι δίνες του καθένα διαφέρουν
αλλά τον θόρυβο τον άκουμε όλοι, one way or another.

...μ'έχασες με την δωρούκλα.
εγώ το είπα αυτό?
τι θες? να κάνω ότι κατάλαβα και να
αραδιάσω μαλακίες?

θα σου πω κάτι.
αυτή η αγανάκτηση μιλάει αρκετά για το κυνήγι της έμπνευσης.
ο καθένας όταν διαβάζει, ταιριάζει τις λέξεις σε ό,τι δικό του.
αυτό είναι και το ωραίο.
αλλά, για μένα, ήταν αυτό.
την πάλη της έκφρασης.
και τα εμπόδια.

και πολλά άλλα naturellement!

αυτά για εκμυστηρεύσεις απόψε.
χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ρε συ κωνσταντίνε
δεν είναι απίστευτο?
το πόσο λείπει?
σαν νάναι κανας μήνας που τόκλεισε.

πάντως είναι καλά.
:)

άιντε. καληνύχτα χαμογελαστέ μου στιχάκια.
(* η τρίτη επιλογή ήταν martha!)

χχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κούλπα μου.
άμα μπορείς να το σπρώξεις ανηφόρα, τι συζητας?!!!!!

δεΜΕλες...
παίρνεις παραγγελιές?
ή είναι πάλι παιχνίδι της ζουζούνας?!
άμα παίρνεις έχω καιγω.
"σε βλέπω στο. ποτήηηριμουυυυυυυ...
και πίιιινωντας, σε πίιιιινωωωωωω"

πώς μούρθε τώρα αυτό?
τι ωραίο όμως...

εντάξει. ξεμπερδεύτηκα! αχαχα

καλό σου βράδυ
καλή ξεκούραση!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxa το είχα παρατήσει το όργανο κάτι χρόνια.. κι έπιασα λίγο το μπαγλαμαδάκι και ξανακόλησα.. τώρα μου φαίνεται το μπουζουκι τεράστιο.. όχι παιχνιδι.. κοιταγε τα βιντεάκια μου κι εκδήλωσε επιθιμία.. χαχα παραγγελιές μόνο απο τις συμπάθειές μου.. θα το παλέψω τώρα που το επιασα.. αν κι εγώ κλήνω περισσότερο σε βαμβακάρι μπαγιαντέρα παπαιωάννου και λοιπούς μαύρους..:):)
καληνυχτούδια.. να σε αφήσω να κοιμηθείς:):)

maya said...

άτιμε κούλπα
με παρέσυρες με το "τσιγάρο"!!!!
αχαχα

χαίρομαι για την πιο μαύρη σου άποψη.
ακόμη δεν έχω καταφέρει να τα δώ τα βίντεο σου.
στο υπόσχομαι όμως γιατί θέλω.
και εννοείται ότι δεν έχω παραγγελιά εγώ.
χαρά είναι αυτο που νοιώθει ο δημιουργός.
:)))

εγώ εδώ γύρω είμαι γιατί
διαβάζω ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο ενός φίλου...

καληνύχτα γλυκιά σου εύχομαι
χχχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxa όλοι την έχουμε.. και μερικοί τη χαιρόμαστε..:):)
μα θα χαρώ να το παλέψω..:):)
κι εγώ εδώ γύρω..:):)
παω να δω του κωσταντίνου και της ζουζούνας.. βολέυει τελικά αυτό το sidebar σου..:):)
ξανακαληνυχτούδια:):)

koulpa said...

xaxa να δούμε πότε θα κοιμηθω.. είχα μιά ιδέα σετική με το μαύρο και το άσπρο.. μιά το προηγουμενο σχόλιό σου για τη μάυρη πλευρά.. μιά το παιχνίδι που είδα στα πετακτά πριν κοιμηθώ.. νόοομιζα.. τελικά όλα συνδέονται κάπως..:):)
αντε πάω.. ούτε κανόνια δε θα με ξυπνουν το πρωί..:):)

maya said...

@κούλπα μου
συμφωνούμε απόλυτα!!!!
πήγα ήδη στις μπουρμπουλήθρες σου.
τέλεια έπαιξες!
μαρέσει που συμφωνούμε για τα χρώματα.
σιγά μην μαλώσουμε...
αφού είπαμε, χτίσαμε γέφυρα, νο?

υγ.δεν ξέρω για σένα, εγώ άργησα σήμερα με το χθεσινό ξενύχτι...

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

koulpa said...

xaxa μια σκοτινή και αντιπαθητική μου πευρά είναι οτι πολλύυυυ δύσκολα μαλώνω.. αυτό οδηγούσε την κακομόιρα την πρώην μου στη παράνια..:):)
μια χαρά ξύπνησα.. αν και τελευταία το 2ωρο δε μου φτάνει.. το απογευμα θα είμαι σα λίψανο..:):)
καλημερουδια κι απο εδώ:):)

maya said...

@κούλπα μου
αν συζητάς το 2ωρο, μια χαρά μέτρο σύγκρισης παίρνω.
άρα μια χαρά κοιμήθηκα!

την εξόντωσες δηλαδή την γυναίκα?
τέρας ηρεμίας?
όχι ότι καταλαβαίνω την ανάγκη για τέτοια ένταση...
είμαι των ήπιων τόνων.
δεν θέλω κακές κουβέντες να μου χαλούν τα δεδομένα.
αν χρειαστούν, ήδη κάτι στράβωσε.

δεν μπορώ να πω ότι δεν ζηλεύω αυτούς που ξεσπούν
και μετά ανακουφίζονται.
απλά δεν έχω καταλάβει ποτέ πώς γίνεται να ξεστομίζεις πράγματα
που μετά να εξανεμίζονται
σαν λόγια της στιγμής.

αλλού το πήγα...
:)

πολύ καλημέρα μας
πανέμορφη, ατμοσφαιρική δευτέρα!!!
χχχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Μια χαρά το πήγες... και συμφωνώ με τα λόγια, δεν ξεχνιόνται.
Είδες τελικά; Δεν έβρεξε... τι κερδίζω;

maya said...

@γιάννη μου
όταν βγήκα για το σχολικό ψιχάλιζε.
μικρές υπόνοιες φθινοπώρου που λαχταράει να ωριμάσει...
ακόμη ελπίζω!

ό,τι έλεγα για το όμορφο ξενύχτι μου χτες...
να κι ο συνυπεύθυνος που με κράτησε ξύπνια...
:)))))

γιατι όμως ξεχνιούνται τα όμορφα λόγια?
γιατι έχουν άλλη βαρύτητα τ'άσχημα γαμότο?

καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Ο εγωισμός μάλλον. Ο κυρίως υπεύθυνος, πιθανώς για όλα.

Yannis Petsas said...

Κι όταν αδειάσεις πήγαινε στην ΟΘΠΚ, έχω την αίσθηση ότι λέει αυτό που ανέβασε, αυτή η κοπέλα παίζει με τα μαχαίρια.

ritsmas said...

καλησπέρα Μάγια... Κι εγώ παλεύω, πότε σιωπηλά και πότε φωναχτά. Οι κραυγές μου ακούγονται στις πάνω γειτονιές.... Οσο για την έμπνευση, καθηλωμένη πολύ για λογους πολλούς. Αλλά εσύ προχώρα, άφησε τον εαυτό σου να εμπνευστεί και να φανταστεί όσα του πρέπουν
φιλια
ριτς

maya said...

@γιάννη μου
απο εγωισμό θιγμένο λες θυμόμαστε τ'άσχημα?
δεν θάπρεπε απο εγωισμό χαιδεμένο
να μας μένουν τα πανέμορφα?

Ασχετο. συνεχίζω την πριν κουβέντα...

έχω ανοιχτό το word
διαβάζω κάτι που θέλει προσοχή
αλλάθάμαι εδώ γύρω...

:)))))))

maya said...

@ρίτσα μου!
καλώς την όμορφη αλεπού!
τόπιασες πονήρω!
και σ'ευχαριστώ.
χτύπησες την φλέβα.

αλλά μην μ'αφήνεις μόνη μου!
γιατί "εγώ προχώρα"?
πάντα θα έχουμε λόγους πολλούς γαμότο!
ζόρια κι εμπόδια.
αυτο με στέλνει πιο πολύ.
οι παρεμβολές.

προφανώς δεν είναι τυχαίο που πολλοί δημιουργοί
την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια απο την νόρμα της καθημερινότητας...

σε φιλώ
πολύ χάρηκα που πέρασες!
ποτέ απαρατήρητη.
χχχχχχχχχχ

ritsmas said...

καλημερα φιλενάδα... Στασιμοπληθωρισμός : να από τί πάσχουμε με....οικονομικούς όρους...

Unknown said...

Παλεύεις σιωπηλά, ή με κραυγές, παλευεις σήμερα για το αύριο, χωρίς να ξεχνάς το χθές.
Παλεύεις για να διώξεις την πλάνη, παλεύεις με τα κύματα για να βρείς την γαλήνη, με βαρβάρους για να βρείς την ειρήνη.

maya said...

@ρίτσα μου
δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα!!!
το επίπεδο αριθμητικής μου
είναι below 1ης δημοτικού...

διάνα.
δυστυχώς.
αν και, δεν λένε οι πσυκολόγοι...
η παραδοχή είναι η μισή δουλειά?

λέμε τώρα...καμιά μαλακία να ξορκίζουμε.

καλημέρα πολύ
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αθανάσιε
μου άρεσε πολύ.
όπως τόπες!

ακούγεται και πιο ηρωικό...
αν και τόσο αλήθεια!

ευτυχώς πέτυχες τις σιωπηλές μου κραυγές...

νάσαι καλά
:))))

maya said...

@κούλπα μου?????

δεν πειράζει ε?
μούδωσες και την άδεια
οπότε το πέταξα!

άμα δεν μου κάτσει κάτι...

καλησπέρα
:))))

koulpa said...

ναι καλέ.. τα μιλήσαμε τα συμφωνήσαμε:):)
καληνυχτούδια:):)

Yannis Petsas said...

Ήρθα ν' ακούσω το τραγούδι και φεύγω. Μα από πού είναι;
Εσύ καλά;

maya said...

@γιάννη μου!!!
χίλια χρόνια θα ζήσεις!
τώρα σου έγραφα!!!

καλημέρα πολύ!

azam ali λέγεται και όλη η δουλειά της έχει αυτό το ονειρικό.
αν θες, θα σου στείλω κι άλλο...

χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κούλπα μου
όσο γι'αυ΄το με την κουζίνα
το κατανοώ πλήρως.
απλά μου παίρνει πιο πολύ χρόνο να ΞΕ-κάνω μια δύσκολη δουλειά.
αλλά όταν πάρω θάρρος
θα το κάνω.
πρέπει να δεις με πίνακες τι total makeover
τους κάνω!
άμα δεν σου κάτσει...

:))))
καλημέρα!

Yannis Petsas said...

Τι εθνικότητα εννοούσα.
Και στο blog μου εμφανίζεται μια δικιά σου ανάρτηση που δεν είναι εδώ, την κατέβασες ή κάτι γίνεται και δεν τη βλέπω;

Talisker said...

Εθνικοτητας Απατσ!!

μα κατι αποριες Γιαννη πρωι πρωι!

καλημερα
καλημερα

Yannis Petsas said...

Μα δεν μπορώ να τα ξέρω και όλα... άλλωστε έχω ξυπνήσει κοντά τέσσερις ώρες, ένοιωθα κάτι τσιμπήματα... την έχεις από κοντά τη μικρή;

Talisker said...

-No!
της ειπα...:

"Χαρικλεια αλλη φορα δεν θα ξανατια τσιμπησεις τον θειο. Ειναι καλος και μας αγαπαει."
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

σημερα ολα αυτα ναι??

αυριο παλι δεν ξερω
χμμμμμμμμμμ

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

ζαχαριτσα??

Yannis Petsas said...

Όχι, έχω κοντά τριάντα χρόνια που δεν βάζω ζάχαρη στον καφέ.

Tali, θέλω να σε ρωτήσω από καιρό, έχεις καταλάβει τι γίνεται με ‘μένα; Γιατί εγώ ομολογώ, δεν έχω καταλάβει τι γίνεται με ‘σένα.
… και για να ξέρεις, σ’ έχω αποθηκεύσει και σε διαβάζω γουλιά – γουλιά σαν να λέμε.

Talisker said...

εδω πινεις τριαντα χρονια καφε χωρις ζαχαρη και θες να καταλαβεις μεσα σε μισο τι γινεται με μενα??
-μα κι εγω που ειμαι στα τριαντα
ακομα δεν με εχω καταλαβει!!

παντως με σενα εχω καταλαβει

εισαι ο θειος της Χαριλειας και φυσικα σαν θειος τετοιας πολυεπιπεδης αραχνης κορης τετοιας πολυσχιζοειδους τρελλης

μονο καλλιτεχνης θα μπορουσες να ησουν!!


να φυγω τωρα!
εχω το μεροκαμματο του τρομου εμπροσθεν


ενα μυστικο μονο

τωρα που θα μπει Αυτη!

μη πιστεψεις τιποτα

γειααααααααα::::::)))

maya said...

καλά!
συγνώωωωωωωωμη!!!!
εγώ πού είμαι?!!!!!!!
γιατί μιλάτε σαν να λείπω?!


1.azam ali = ιρανή. και όμορφη.

2.η χαρίκλεια, άλλο τι της είπε, δεν την ακούει πάντα!

3.ο γιάννης φταίει που λείπω. του στέλνω μειλ
και όλο μου γυρνάει!
τένις παίζουμε?

maya said...

ξέχασα:
4.ανέβασα εχτές ένα ποίημα του γ.ρίτσου
(σαν χθες πέθανε)
αλλά κάτι δεν μου καθόταν και την κατέβασα.
καλά το είδες.

γι'αυ΄το και η στιχομυθία με τον αγαπητό κούλπα
που πρόλαβε και σχολίασε
και παρ'όλ'αυτά, το κατέβασα!

αυτά.

υπέροχο ποίημα...
ερωτικό...
δυνατό...
πολύχρωμο...

σταματήστε με!

maya said...

ααααααααααααχαχαχαχα


-μα κι εγω που ειμαι στα τριαντα

ααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχα


μισό να βγάλω την μασέλα
για να γελάσω καλύτερα!!!!!!!


ααααααααααχαχαχαχαχαχα

Talisker said...

pfffffffffffff

maya said...

στα μούτρα σου τα πονηρά!







γιάννη μου?
στείλε μου ένα μειλ ό,τι νάναι
να έχω την διευθνση φρέσκια

γιατί μούχει σπάσει τα νεύρα το μειλ
τρεις φορές μούχει έρθει πίσω!
@#$%^&*&^$#@$^&*(*&^%$#@


ΑΥΤΗ ΦΤΑΙΕΙ!
μου κάνει βουντού πρώι-πρωί!
αυτή! αυτή!

Unknown said...

Ευχαριστώ για την ευχή!
Φαίρνει πολύ ήλιο....

Yannis Petsas said...

Maya μου, θα σου απαντήσω, λίγο αργότερα όμως, τώρα έχει καφέ και διαδικαστικά, περίεργο για μένα αλλά συμβαίνει καμιά φορά.

maya said...

@αθανάσιε
δεν είπα δα και κάτι τόσο έξυπνο
αλλά αν δέχεσαι την καλή διάθεση έτσι
είσαι πολύ μπροστά!

ναι έχει όμορφο ήλιο άμα κοιτάμε καθαρά ε?!!!

καλημέρα

υγ.είσαι 'άστεγος'? δεν μπόρεσα να σε επισκεφτώ...

maya said...

@γιάννη μου
πάλι καλά να λες που έφυγε η ΑΜ
και όλοι θα στρωθούμε στα τραβάχα μας.

σε φιλώ!
και αργότερα όποτε μπορούμε.
έπαψα να βιάζομαι.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Negma said...

"Κάτω οι ευθύνες πεταμένες τακτικά."



Τι είπες πάλι... Άψογα το έθεσες.

Ναι, έτσι και εκεί τους πρέπει.



Σιωπώ δίπλα σου, σύμμαχος στην πάλη σου.

Σςςςςςςςςςςςςςςςς.......



ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

faraona said...

Δεν ειχα νετ Μάγια απο χθες τα μεσάνυχτα ...γμτ
τώρα θα αρχισω ν απαντω στα σχόλια.
Αντε φανερωθηκα ουφφφφφ!!!

πάωωωω.

kryos said...

Σκίζομαι και επουλώνομαι ταυτόχρονα...
κρατάω την αναπνοή μου για την στιγμή...απιθώνω το βλέμμα της ψυχής μου πέρα....Όπου νάναι, ανατέλλει η έμπνευση......Χορεύει ερωτηματικά η απόχη της έκφρασης του πιο αριστουργηματικού ονείρου που μεγαλώνει μες απ’τα μάτια...

ΠΑΛΕΥΩ !!!!

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΠΟ !!!!!


Το δικό σου κείμενο μέσα από τα δικά μου μάτια...συγχώρησε μου το θράσος.

Να έχεις το πιο όμορφη βράδυ maya μου !!!

Φιλια

fish eye said...

''κραταω την αναπνοη μου για την στιγμη''

εκεινη την στιγμη που θα υπερβω τον εαυτο μου
τη στιγμη που θα ειναι σα δεκαδες ζωες μαζι
Τ Η Ν στιγμη..

maya said...

@εστρέλλα μου
άμα σου πω, και πολύ τους είναι!
σε σκεφτόμουν όλη μέρα σήμερα!
ξέρω ότι είσαι εδώ. δίπλα μου.
το ξέρω.
και μετά μου λέτε για τα καλώδια!
τσκ!
και καρασμάτς!
και βέβαια σσσσσσσςςςςςςς...
περίτεχνη, υπέροχη σιωπή.
αυτή μάλιστα!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κυρία φ. μου
όχι απλά φανερώθηκες!
μ'έχει ταράξει η ειδοποίηση του ποστ σου
στα ευχαριστώ και στα χρονιοπολλά!!!!
αμάν και συ δημοφιλή!
τέτοια σταρ πια!
:)))))))))))))

χρόνια πολλά κι απο δω
και βίβα η δεη!
she's back!

χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κρύε μου
να μην σε νοιάζει καθόλου.
πάλι τα ίδια νοιώθω
όπως κι αν βάλουμε την σειρά!
κι αν είδες κάτι άλλο
είναι κοπλιμέντο στις σκέψεις μου.

καλησπέρα πια
χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@φεγγαραγκαλιά μου
το πέτυχες δ ι ά ν α .
ακριβώς αυτήν ΤΗΝ στιγμή.
μα ακριβώς.

(μάλλον έχω μια εμμονή με αυτήν
άρα δεν μπορεί εκ των συναισθημάτων
να είναι δα και τόσο μικρή!!!!
ε?)

καλησπέρα
χάρηκα που πέρασες
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maira said...

Τα κεφάλια στη θέση τους και το βλέμμα ψηλά...
σιωπηλά
όπου νάναι
κι απόψε...
ολόκληρη, φωτεινή κι ολοστρόγγυλη αλήθεια στην παλάμη της νύχτας
... η Πανσελήνη μας έτοιμη... να την καταπιούμε !!!!!

Φιλιά άπειρα αγαπημένη μου

(Εμπύρετη σου μιλώ. Εδώ και δυο μέρες γμτ.)

Aντώνης said...

Δεν ξέρω γιατί αλλά εμένα μου κάνει υγεία ο τρόπος σου. Η στιγμή που μετεωρίζεσαι και πιάνεις μια άλλη ταχύτητα χωρίς να ξεχνάς το έδαφος και τον ουρανό σου. Και νομίζω όντως ότι δεν έχει ήχο αυτή η σιωπή ούτε μια οφθαλμοφανή και πρόχειρη φαντασμαγορία. Ωστόσο είναι η μόνη αληθινή ανάληψη και αποκάλυψη ενδεχομένως.

maya said...

@μάιρα μουυυυυυυ
περαστικά νάναι!
βρε! μήπως συμπάσχεις με το φεγγάρι?
η παλάμη της νύχτας ε?
τέλειο...

ξύπνησα το πρωί στις 6:30
και είδα αυτό το πιάτο σκέψεων
να με περιμένει...

πα-νε-μο-ρφο...

μεγειά και το άβαταρ!

πόσο πιστεύω σε αυτην την σελήνη!!!
(άσε, ακούω και αυτό το μαγικό άσμα εδώ
και είμαι φεύγα!
και είναι μόνο απόγευμα!
αιντάαααα)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.σου χρωστάω κάτι με το περιστέρι ε...?
απόψε!
πάλι περαστικάαααα

maya said...

@αντώνη!
πόσο περιεκτικό το σχόλιο σου.
το είπες όπως είναι.
μπορεί να χρωματίζουμε
αλλά το σχήμα είναι ξεκάθαρο.
χωρίς φαντασμαγορία, ναι!

σ'ευχαριστώ που κατάλαβες.
χχχχχχχχχχχχχχχ

Takiz said...

Επηρεασμένος από το τελευταίο post της tali θα γράψω για τις λέξεις της σκέψης, ακουμπώντας στην νηνεμία σου. Με πόσες φανταστικές σκέψεις και πόσο περιεκτικές λέξεις συνυπάρχουμε σε κάτι που λέγεται σκέψη και εκφράζεται μέσω μιας λέξης.
Και όλα απορρέουν και συνυπάρχουν μέσα από μια εξίσωση λέξεων και αποτέλεσμα σκέψεων.

Καλό βράδυ με λέξεις
Καλό βράδυ με σκέψεις

Να περάσεις, σου έχω φέρει κάτι

maya said...

@γλυκέ μου τακίζ!
τι δωρούκλα!
νάσαι καλά
νάστε πάντα καλά
κι εύχομαι τα χαμόγελα να σας πονάν τα μάγουλα!


και πάντα οι μουσικές σου
να απογειώνουν τις σκέψεις
σε λέξεις...

πάρα πολύ χαρά μου έδωσες
που ήμουν στο πάρτυ αυτό!
σ'ευχαριστώ κι απο δω
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.το απόγευμα που θα λειτουργώ μετά τα ΖΖΖΖΖ μου
θα βάλω το δώρο μου εδώ να το χαίρομαι!
:)

maya said...

υγ.@τακίζ
και η ευχή σου έπιασε...
πολλές λέξεις εχτές
πολλές σκέψεις
και πολλά αληθινά γέλια!

μόνο με σκέψεις φτάνουμε εκεί.
στην χαρά. ατόφια, μεστή χαρά.

το ποστ της τάλι
μας έχει επηρρεάσει όλους...
:)

Ηλιαχτίς said...

Σκίζεσαι, επουλώνεσαι, μοιράζεσαι.
Τις ματωμένες σου πληγές,
παπαρούνες ολάνθιστες τις προσφέρεις.
Ξεριζώνεις τα βράχια που την αναπνοή σου φράζουν και ξηλώνεις το βάθρο της μοναξιάς που σου χάρισε η φθορά.
Παλεύεις σιωπηλά περιμένωντας τη Στιγμή να σε αγκαλιάσει.
Κι αν σε περιμένει εκείνη πιο πολύ, θα σου ματώσει το μάγουλο με ένα χαστούκι, σα προδωμένη ερωμένη.
Να της γυρίσεις και το άλλο.

Μ'αρέσεις.





-Και τώρα θα γκρινιάξω.

Καιρό έχεις να με μαλώσεις
κι ανησυχώ.

Μου λείπεις κακούργα.
Κι εσύ και το άλλο το βρωμόπαιδο
ο Ταλιμπάν.

anthrakoryxos said...

Πόσες φορές..
Ακροατές απλοί στις στιγμές μας
Αυτές σε επαναλήψεις, που μας ματώνουν, μας καθαρίζουν τις πληγές, οξυγόνο και δακρυγόνο μαζί..
Υπέροχο το γραφτό σου
Καλό βράδυ

maya said...

@ηιλαχτίδα μου!
έχω διαβάσει το σχόλιο σου
ξανά και ξανά
και τελικά δεν σου απάντησα ποτέ!
γαμότο1

τι ωράια που το έγραψες!
εμένα τέτοιες σκέψεις
με φτιάχνουν.
μου αρέσει η δύναμη της αδυναμίας
πιο πολύ απο το ανάποδο.

βρε βαράτε να δούμε τι θα καταλάβετε!
αυτό ακριβώς.

τα είπες πολύ έντονα...
είσαι τρομερό παιδί σλόουλι!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.παράξενη κι αυτή η εβδομάδα.
αλλά δεν θα γλυτώσεις για πολύ, μην νομίζεις!

να μου γκρινιάζεις!
τρελλαίνομαι!!!!!!!!

ο ταλιμπάν!! αχαχαχαχαχα

maya said...

@ανθρακωρύχος
μα πού χάθηκες εσύ?!!!!!
πολύ σ'ευχαριστώ που σου άρεσε.
που το κατάλαβες.

που νοιώθεις οξυγόνο και δανρυγόνο μαζί

τι ωραίο...

νάσαι καλά...
θα σε επισκεφτώ !!!

:))))))))))))