Monday 13 October 2008

"Το ανίατα άτρωτο..."


Μαρίνα Τσβετάγιεβα.
Ποιήτρια. Δημιουργός. Γυναίκα. Αγαπημένη του Μπαρίς Πάστερνακ και του Ράινερ Μαρία Ρίλκε. Ερωτευμένη με τον έρωτα, τα βουνά, το βάθος της ψυχής. Έζησε όλη της την ζωή ταγμένη στην μουσική των λέξεων, στην εξουσία του έρωτα και στην επίπονη και σκληρή ειλικρίνεια. Για την ίδια, για τους άλλους, για όλα. Και ταυτόχρονα ρομαντική: «όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: την προαίσθηση του έρωτα, την πράξη του έρωτα, την ανάμνηση του έρωτα».
Την γνώρισα από τα «Γράμματα στον Ελικώνα», με ταξίδεψε με τους στίχους της μέχρι «Το Ποίημα του Τέλους», με σημάδεψε με την «Αλληλογραφία των Τριών» και λάτρεψα τα γαλλικά μου για να βρω την υπόλοιπη της, ανέκδοτη στα ελληνικά, ποίηση και πεζογραφία. Πίνω κάθε της λέξη, κάθε αναστεναγμό, κάθε κίνηση με υπέρτατο θαυμασμό.
Η ορμή με την οποία ριχνόταν στην ζωή, η διεισδυτικότητα με την οποία ανέλυε τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του, η ‘απολυτότητα’ με την οποία ερωτευόταν, μου έκοψαν την ανάσα. Δόθηκε στον θάνατο, όπως στην ζωή: ολάνοιχτη. Και άφησε πίσω της τα πιο όμορφα χρώματα που βρίσκω εγώ σήμερα και μπορώ να συνεχίσω.

Της έγραφε ο Πάστερνακ:
«Μπορούσα και έπρεπε να σου κρύψω, ώσπου να συναντηθούμε, ότι ποτέ πια δεν θα πάψω να σ’αγαπώ, ότι είσαι ο μοναδικός νόμιμος ουρανός μου και η γυναίκα μου, τόσο μα τόσο νόμιμη, ώστε μέσα σε αυτήν την λέξη, εξαιτίας της δύναμης που ελκύει, μου φαίνεται ότι αντηχεί μια τρέλλα που ποτέ στο παρελθόν δεν περιείχε. Μαρίνα, ριγώ από τον πόνο και την παγωνιά όταν φωνάζω το όνομα σου.»


και κείνη, η πρώτη πάντα αναγνώστρια της κάθε του λέξης:
«Τώρα είμαι απόλυτα ήρεμη. Τίποτα το πυρετικό. Οι μέρες μου περνούν μες την ευδαιμονία. Είναι η πρώτη φορά που ζω με την γνώση αντί να ζω μέσα στην έκσταση. Ο κόσμος σε βλέπει όπως είσαι πραγματικά, χωρίς να χρειάζεται την βοήθεια μου.»

και στον Ρίλκε:
«Λοιπόν, με την πρώτη ματιά (γιατί είμαι μια ξένη), αντιλαμβάνομαι τα πάντα – ύστερα – νύχτα:τίποτα – ύστερα:θεέ μου πόσο καθαρά! – και καθώς θέλω να τα πιάσω (όχι αλληγορικά, σχεδόν με το χέρι) – θαμπώνουν: μόνο οι τυπωμένες αράδες. Η μία αστραπή μετά την άλλη (αστραπή – νύχτα – αστραπή), αυτό μου συμβαίνει διαβάζοντας εσένα. Πρέπει να σου συμβαίνει κι εσένα γράφοντας εσένα.»

και κείνος την εξυμνεί:
«Μαρίνα, σε δέχτηκα στην ψυχή μου, στην συνείδηση μου ολόκληρη, που πάλλεται από σένα, από τον ερχομό σου, σαν να ήταν μαζί σου ο μεγάλος συναναγνώστης σου, ο ωκεανός, ένα κύμα που πλημμύρισε την καρδιά μου. TI να σου πω? δίνοντας μου τα χέρια σου, πότε απλωμένα, πότε σταυρωμένα, τα βύθισες μαρίνα, μέσα στην καρδιά μου, όπως στην γούρνα μιας τρεχούμενης πηγής: τώρα κυλάει σε σένα, όσο τα αφήνεις εκεί μέσα, το νερό που ξεχειλίζει… δέξου το. Τι να σου πω : όλα μου τα λόγια (σαν να ήταν όλα μέσα στο γράμμα σου, όπως μπροστά σε μια σκηνή), όλα μου τα λόγια θέλουν να έρθουν σε σένα ταυτόχρονα, κανένα δεν αφήνει το άλλο να προσπεράσει. Έτσι δεν στριμώχνονται και οι άνθρωποι για να βγουν από το θέατρο, γιατί, ύστερα από τόση ζωντανή παρουσία, δεν αντέχουν την αυλαία?»-



Και κείνη, σε έναν από τους έρωτες που την σμίλεψαν («γράμματα στον ελικώνα»), έγραφε:
«Αλλά, αν εσείς με σκεφτείτε από μόνος σας να ξέρετε ότι δεν με ξεσηκώνετε από πουθενά, ότι έχω ήδη ξεσηκωθεί απ’όλα τα μέρη του κόσμου και με την θέληση μου προς ένα και μοναδικό, στο οποίο ποτέ δεν φτάνω. (τι δειλία να σας το λέω αυτό!) και για να είμαι απολύτως ακριβής, για να μην αφήσω να βαρύνει πάνω σας – ούτε η παραμικρή σκιά ευθύνης: ξεσηκωμένη γεννήθηκα!
Συνεχίστε να μου γράφετε. Στο δεύτερο γράμμα δοκιμάζεται κανείς. Εκδηλωθείτε!
Η τρυφερότητα μου δοκιμάζεται (τόσο αλόγιστα που την σπατάλησα). Είναι ουσιαστικό και ακριβές, αλλά δεν τα λέει όλα. Βλέπετε, μόνο όταν φτάνεις στο όριο (της τρυφερότητας ή όποιας άλλης δύναμης) αναγνωρίζεις πόσο είναι ανεξάντλητη. Όσο πιο πολύ δίνουμε, τόσο πιο πολύ μας περισσεύει, από την στιγμή που αρχίζουμε να σπαταλάμε – ξεχειλίζει! Αιμορραγούμε – και με την αιμορραγία γινόμαστε πηγή ζωής.»



Η ανάλυση της δημιουργίας, ο έρωτας πέρα από όρια της όποιας κοινωνικής νόρμας, η λαχτάρα της έμπνευσης και η αγάπη των λέξεων. Η προσπάθεια να βγει νόημα. Η ομορφιά παντού. Ο πόθος να συμφιλιωθεί με την μοναξιά, ο σεβασμός και το δέος για τον Ρίλκε, η ταύτιση με τον Πάστερνακ, η σιγουριά για το δώρο μέσα της, η ανάγκη της να αγαπηθεί, Η αλληλογραφία των τριών…
Έρωτας για την ποίηση, για τον δημιουργό, για την ζωή. Δεν υπήρξε ποτέ 'συνάντηση', η Τσβετάγιεβα παρέμεινε ‘πιστή’ στον σύζυγο της, ο Πάστερνακ επίσης… ο έρωτας δεν είναι μόνο σαρκικός. Είναι συγκλονιστική η σημασία του. Και αυτή η θεία ανάγκη ομορφιάς έμεινε για πάντα. Έχουμε ελπίδα ότι υπάρχει κάτι υψηλότερο στην ζωή… Και ότι το μυαλό ανήκει στο πνεύμα.
Respect.
Υγ. Αγγίζω (μόνο!) εδώ ιερά τέρατα. δεν μπορώ να γράψω αρκετά, να διαλέξω ΕΝΑ ποίημα μόνο ή μία φράση, ούτε να εμβαθύνω. Είμαι τόσο συγκινημένη από τον κόσμο αυτό που διαβάζω, τόσο μαγεμένη, που δεν βγαίνει τίποτα εύγλωττα. Μια κραυγή μόνο. ηδονής και υποταγής στο μεγαλείο του πνεύματος… . . *ακούγεται το "il postino" του ennio morricone και το "the man with the child in his eyes" της kate bush **ο πίνακας είναι "les amants" του rené magritte

59 comments:

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

... η ευτυχία σμιλεύεται με πόνο.. Πόσο τυχεροί, όσοι την ζωή τους ζήσανε σα μια θύελλα;... Να γεννιέσαι και να πεθαίνεις διαρκώς. Το ερώτημα είναι, αν μια τέτοια θύελλα μπορεί να δεθεί με σχοινιά, αν μπορεί να κλειστεί σε μια μόνο αγκαλιά!.

maya said...

@νικόλα μου
αν ρωτάς εμένα
μισώ τα σχοινιά που δένουν
τρομάζω στην ιδέα "κλείνω" στην αγκαλιά μου

εδώ τολμώ να μιλήσω για ελεύθερα πνεύματα...
το φαντάζεσαι να δένονται και να αφοσιώνονται
σε κάτι τόσο στριμωγμένο όσο είναι μία αγκαλιά?

είπες την λέξη 'θύελλα'...
σκέψου τα επίθετα που ταιριάζουν σε αυτήν...?
:)

Να γεννιέσαι και να πεθαίνεις διαρκώς.
υπέροχο...
επίπονο.
πανέμορφο...

καλό απόγευμα
:))))

koulpa said...

να πω πάλι.. αχ συγκινούμαι μεν.. αλλά και διαολίζομαι δε.. εγώ πάλι θέλω την χαρά ΧΑΡΑ!!.. και τον πόνο μόνο για να καταλαβαίνω τη διαφορά.. και το θάνατο.. επιδή τον βλέπω σαν ανυπαρξία.. και το μόνο σιγουράκι στη ζωή μας.. να έλθει όποτε θέλει.. και να έχει και λόγους.. τριγλκερίδια ζάχαρο πίεση υπερκόποση.. στοιχεία (ευ)ζωής τελος πάντων.. και όχι ανία ή άνια..:):)
α πάλι κινδύνευσαν τα μακαρόνια μου.. αλλά για τρίτη φορά αποφεύθχει το μοιραίο.. φταίνε τα win που κάθε τόσο δε βρίσκουν το ασύρματο και το έχω παροπλήσει..:):)
την καληνύχτα μου προς το παρόν.. αν σε δεύτερη ανάγνωση.. βλέπουμε:):)

Talisker said...

Εν αρχη
να πω οτι λατρευω τον Ριλκε....
-νομιζω απο παντα ..
οτιδηποτε του εδωσε εμπνευση
το θαυμαζω

γενικα συχνα δεν ξερω ποιον θαυμαζω πιο πολυ

τον ανθρωπο που καταφερνει να εμπνευσει..
ή τον ετοιμο να εμπνευστει...

επανερχομαι..σταθηκα μονο να το γραψω

για να μην το ξεχασω!

maya said...

@κούλπα μου
αυτό με τα μακαρόνια, να το δούμε.
μήπως να βάλουμε χυλοπίτες την επόμενη φορά?
που θέλουν και κανα εικοσάλεπτο?

τώρα για την χαρά
αλήθεια πιστεύεις ότι θα την ένοιωθες έτσι δυνατά
αν δεν είχες φάει χώμα με αίμα πριν?

όσο για τον θάνατο
μεγάλη κουβέντα.
ποιητική αδεία ήταν η αναφορά που επέλεξα.
δεν θέλω να μπω εκεί τώρα. καθόλου.
έχω άποψη αλλά.
αυτή την στιγμή έχω στρέψει το βλέμμα στα χρώματα. μόνο.
για όσο λίγο.
τόσο.
μου φτάνει!
:))))

καλό μας βράδυ!
χχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@τάλισκερ
κατέβα απο την σκάλα!
δεν είναι εκεί.
πήρα το βιβλίο δίπλα στο κρεββάτι μου απο χθες!
τώρα το θες?

καλά, πάω...

να σου πω!
αυτό που είπες:
γενικα συχνα δεν ξερω ποιον θαυμαζω πιο πολυ
τον ανθρωπο που καταφερνει να εμπνευσει..
ή τον ετοιμο να εμπνευστει...


τι υπέροχη κουβέντα...
πόσο συνδέονται... πόσο αλήθεια?
αγγίζοντας την γνήσια ομορφιά
άραγε λίγη χρυσή δροσιά πέφτει στον αποδέκτη...?

χχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

kai συνεχιζω ..

καλα εκανες και τα αγγιξες μονο ..
τα "τερατα " και τη τεχνη τους..
Ο Ριλκε ελεγε πως


"..Tα έργα τέχνης έχουν μια απέραντη μοναξιά και ο χειρότερος τρόπος να τα προσεγγίσει κάποιος είναι με την κριτική..."

ενω εσυ εδω ..
-υποτασεσαι

κι οταν αυτο μας συμβαινει
ειναι γιατι εχουμε μυρισει ολα τα αρωματα κι εχουμε διαλεξει το δικο μας...

εχουμε πασαλειψει ολα τα χρωματα
κα ξερουμε ποιο ταιριαζει στο δερμα το δικο μας ..

εχουμε νιωσει ολους τους πονους
κι εχουμε καταλαβει ποιον δεν αντεχουμε πια
....

Talisker said...

Αυτο που ειπα πιο πανω ειναι κατι που σκεφτομαι πολλες φορες δαγκωνοντας τα χειλη απο ζηλια (τον φθονο της δημιουργιας) ή απο θαυμασμο ..

συχνα πχ δεν ξερω αν θα ηθελα περισσοτερο

να ειμαι η Γκαλα ή ο Νταλι

η Μαρω ή ο Σεφέρης

ο Ποε η η Ελμιρα Ρουστερ

ο Μπωντλαιρ η η Ντυβαλ..

αν ηθελα να γραφουν για μενα
η αν ηθελα να γραφω δυνατα για καποιον

να υπαρχει αυτο που να μου δινει το εναυσμα και την εμπνευση
να βγει απο μεσα μου το καλυτερο

το οσο ..

η να ειμαι εγω το εναυσμα

ακομα δεν εχω καταληξει
κι ουτε θελω τελικα

λατρευω και τους δυο ρολους .

Talisker said...

http://talisker-talisker.blogspot.com/2007/07/blog-post_31.html


Ριλκε !:)

Yannis Petsas said...

Δεν ξέρω τι να σου γράψω. Τα καταλαβαίνω αλλά ο έρωτας είναι συμτωματικός, μπορεί να σου συμβεί κάποτε, με τέτοιο πάθος, ένταση, χάσιμο. Η ζωή είναι αλλιώς βέβαια, σε σκληραίνει, αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις.
Είναι τύχη πάντως να νοιώθεις έτσι, είναι μετουσίωση σε κάτι άλλο. Είναι τύχη ακόμη και να παρατηρείς έναν τέτοιο έρωτα, μέσα απ’ των άλλων τα λόγια ή τις εικόνες, κάτι παίρνεις… κι ανυψώνεσαι ελάχιστα.

maya said...

@τάλισκερ2
ναι φαντάζομαι ότι έτσι είναι.
δύσκολο θα ήταν να κατανοήσω τόσα
αν δεν είχα νοιώσει και γω.
δεν κατάλαβα ποτέ την έπαρση του ακαδημαικού
του απομονωμένου στοχαστή
όσο την ζωντανή πίκρα και δίψα του άνθρωπου που ΖΕΙ.

όσο περισσότερα ζούμε
πληθαίνουν και οι έννοιες
των λέξεων.
και οι σημασίες χορεύουν σε επίπεδα πολλά.
ένα υπέροχο γαιτανάκι...

διαβάζοντας αυτούς τους ανθρώπους,
(αυτό κρατάω πολύτιμα:
ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.)
έπιασα τον εαυτό μου με ταχυπαλμίες!
πόσο καιρό έχω να συγκινηθώ έτσι!
αλλά δεν θα είχε κανένα νόημα για μένα
αν ένοιωθα όλα αυτά χωρίς την ελπίδα να τα ζήσω.
ακαδημαικά.
όχι.
μόνο σαν πρότυπο για να πορεύομαι
ή σαν παράδειγμα για την συνέχεια
αλλά όχι ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ της ζωής.

τώρα για το άλλο που λες
είναι μεγάλο δίλλημα...
ο δημιουργός ζει με το σαράκι της ανάγκης του να πει κάτι
και ποτέ να μην ικανοποιείται.
ο αποδέκτης/μούσα/εμπνεόμενος
φωτίζεται
αλλά παραμένει ετερόφωτος.
δεν ξέρω...

να κατάφερνα να αγγίξω
έναν απο τους δύο...

ακούω υπέροχη μουσική σήμερα
τα σχόλια σου είναι έναυσμα όμορφων σκέψεων
χαμογελάω

για τώρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.βρήκες τον ρίλκε?
στον άφησα δίπλα στον καφέ σου.
καλημέραααα!

maya said...

@γιάννη μου
συμπτωματικός λες?
εγώ θα έλεγα επιλεκτικός.
και γω όταν μιλάω για έρωτα
δεν λέω την καψούρα.
αλήθεια δεν βρίσκω έννοια πιο πολυδιάστατη
απο τον έρωτα.
όλα έρωτας είναι.
ή θάνατος.

τα πουλιά που κελαιδούν
δεν είναι ερωτικό κάλεσμα?
μια μουσική που σε ταξιδεύει, δεν είναι έρωτας?
τα νέα φύλλα που ανθίζουν, δεν είναι ερωτική πράξη?
την ποίηση, δεν την ερωτεύεσαι?
γέννηση, άνθιση, έρωτας.

το αίσθημα που έχεις για τους μεγαλοφυείς
δεν έχει ερωτικά στοιχεία?
και η αγάπη, σε όποια μορφή
έρωτας δεν είναι?

έχω κατσικωθεί πάνω ψηλά
και δεν θα με κατεβάσετε...
όχι όσο πίνω μαγεία.

bonjour!
καφέ ήπιες?
πάω για τον δεύτερο!
χχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

Το όνομα του έρωτα είναι ελευθερία...
Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους ποιητές και σε σένα καλή μου Μάγια που τόσο καλά τα είπες... Υπέροχο ποστ...
(και γω Πάστερνακ και Μαγιακόφσκι διαβάζω τελευταία)...
Καλημέρα :))))
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

maya said...

@adaeus μου
καλημέρα!
ομολογώ ότι μαγιακόφσκι δεν έχω διαβάσει
ΑΚΟΜΗ
και όλα αυτά τα γαργαλιστικά 'ακόμη'
με απογειώνουν!
κάθε πόρτα ανοίγει κι άλλα μονοπάτια.
δεν είναι εκπληκτικό πόσα έχουμε να ανακαλύψουμε ΑΚΟΜΗ?

:)))))

άρα συμφωνούμε.
έρωτας είναι ΟΛΑ.

χχχχχχχχχχχχχχχχ

Anonymous said...

Η μία αστραπή μετά την άλλη (αστραπή – νύχτα – αστραπή), αυτό μου συμβαίνει διαβάζοντας εσένα.

kalimera.kalo fthinoporo na exeis..

Negma said...

Ένα δωράκι καλημέρας επειδή τον μελετήσατε:

Ν’ αγαπάς
σημαίνει να σπαρταράς σε σεντόνια
ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία

Γιατί αγάπη
δεν ειν’ ένας τρυφερός παράδεισος
μα η βίαιη επίθεση
της λαίλαπας νερού και φωτιάς...


ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!!!!!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(όχι ότι το χρειάζεσαι, το αποφεύγω συνήθως, αλλά σήμερα ένιωσα την ανάγκη να στο πω)

Τι να πρωτοξεχωρίσω από όλη αυτή την ομορφιά... Ας πιάσω αυτό, το οποίο θεωρώ το Α και το Ω:

«όλη η ζωή χωρίζεται σε τρεις περιόδους: την προαίσθηση του έρωτα, την πράξη του έρωτα, την ανάμνηση του έρωτα».

Πειράζει που κάπως έτσι βιώνω ως τώρα τη ζωή μου? Και ρωτώ αν πειράζει επειδή αρκετοί το θεωρούν άρρωστο... Να είναι ο έρωτας το επίκεντρο. Εμένα μου δίνει ζωή αυτό. Και η αρχή και το τέλος του. Η έλλειψή του, είναι σαν ψυχικός και πνευματικός θάνατος. Υπερβολική; ΟΚ... έχω συνηθίσει να με λένε...

Έχω σκεφτεί πολλές φορές αυτό που λέει η Τάλι με αυτόν που εμπνέεται και αυτόν που εμπνέει. Τεράστια ευλογία... θείο δώρο. Λυπάμαι όσους δεν θα το πλησιάσουν ποτέ. Όσους δεν μπορούν καν να καταλάβουν για τι μιλάμε.

Ή αυτό που λες εσύ παρακάτω:

"αλλά δεν θα είχε κανένα νόημα για μένα
αν ένοιωθα όλα αυτά χωρίς την ελπίδα να τα ζήσω.
ακαδημαικά.
όχι.
μόνο σαν πρότυπο για να πορεύομαι
ή σαν παράδειγμα για την συνέχεια
αλλά όχι ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ της ζωής."


ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!

Πωπω, έχουν ανοίξει πολλά "μέτωπα" και όλα άκρως ενδιαφέροντα.

Εδώ θά 'μαστε, για μέρες ακόμα, έχουμε πολλά να πούμε. Μμμ... ή και τίποτα...

Talisker said...

Ν’ αγαπάς
σημαίνει να σπαρταράς σε σεντόνια
ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία

Γιατί αγάπη
δεν ειν’ ένας τρυφερός παράδεισος
μα η βίαιη επίθεση
της λαίλαπας νερού και φωτιάς...

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ



__________________________

-ΧΑ!!!

να το πιασω τωρα...

ή να το αφησω να το παρει ο ανεμος?

Negma said...

Πιάστο πιάστο!!!!!!!!!!!!!!

Μη μας το στερήσεις αυτό, πληηηηζ!!!

maya said...

ήρθα!
φτιάχνω καφέ κι έρχομαι!!!
:))))

maya said...

"κοιτάζω και δονούμαι,
δονούμαι όπως το νερό που τρέχει όταν κατηφορίζει το έδαφος."

fernando pessoa

για να μην ξεχνιόμαστε.
αυτό είναι ζωή.
να βρίσκεις την συγκίνηση μέσα της.
όχι σε μια ιδέα μακρινή.

συμφωνώ με τον μαγιακόφσκι.
ο έρωτας είναι πιο δυνατός.
νερό και φωτιά. εμείς.
πώς θα γινόταν αλλοιώς?
αν είμασταν όμοιοι...?

εδώ παλεύουμε και μέσα μας...
τα θέλω και τα πρέπει
τα σωστά, τα σημαντικά
οι στόχοι και οι ελπίδες
(άλλο το ένα, άλλο το άλλο)
τα αδιάφορα και τα βαριά


@στέλλα.
ψάχνω να βρω άλλο πιο υψηλό νόημα
και δεν βρίσκω.
όλα εσωκλείονται στην αγκαλιά του έρωτα.
για όλα, για ό,τι αξίζει
για κάθε μελωδία, κάθε δάκρυ σγκίνησης...
όλα εκεί.
γυρνάω, πάω κάπου πιο κάτω
και τα βήματα πάλι εκεί με φέρνουν.

ο έρωτας.
το πνεύμα.
η ψυχή.
λατρεία και γέννηση.
δημιουργία.

έχουμε πολλά να πούμε, ναι.

ευχαριστώ που ήρθες...
ούτε κατάφερα να περάσω όσα ρέουν μέσα μου!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ




@τάλισκερ
εννοείται ότι τίποτα δεν θα αφήσεις να περάσει.
λέγε!
:))))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ανώνυμους
γιατί μου το κάνεις αυτό?
και δεν μπορώ ν'αρχίσω και τα γαμίδια
έτσι ωραία που τάπες!

θα προτιμούσα πολύ να ήξερα ποιός/ποιά είσαι.
κουβέντα δεν πιάνω ποτέ στα τρένα και στον δρόμο.

καλό φθινόπωρο και σε σένα!

ολα θα πανε καλα... said...

Αγαπητή Μάγια,
Επειδή λες πως έχεις κατσικωθεί,κανείς δε σε εμποδίζει να συνεχίσεις να το παίζεις κρι-κρι,για όσο θέλεις!
Σχετικά με αυτό που ειπώθηκε πιο πάνω,για το αν είσαι ο αποδέκτης ή ο αποστολέας τέτοιων ποιημάτων,γραπτών,κλπ,νομίζω πως η καλύτερη θέση - το "καλύτερη" παίρνει νερό αλλά εγώ εννοώ λέγοντας καλύτερη το "πιο πλούσια" με μια έννοια - είναι αυτή του αποστολέα,είναι σαν εκδηλώνοντας και νιώθοντας τόσο όμορφα συναισθήματα να φωτίζεσαι κι εσύ,είναι όμορφο και συμβαίνει περισσότερο όταν είμαστε νέοι και όταν είμαστε ακόμα "αγνοί",δεν ξέρω τι επίθετο να βρω,εννοώ,ότι δε γίνεται πολλές φορές αυτό στη ζωή.
Όλοι μας,νομίζω,βρεθήκαμε σε παρόμοιες θέσεις.
Την Τσετάγεβα την έχω διαβάσει στο πρωτότυπο,οι μεταφράσεις θα ξέρεις πως πάντα χάνουν κάτι,χρησιμοποιεί πολύ όμορφα το επίθετο.
Καλημέρα!

maya said...

@όλα θα πάνε καλά μου

θα ξεκινήσω ανάποδα.
όταν λες στο πρωτότυπο...
εννοείς ρώσικα?!

στο "γράμματα στον ελικώνα"
φρίκαρα με το επίπεδο της μετάφρασης.
κατάλαβα απολύτως την ανεπάρκεια της μεταφράστριας!

αλλά αυτο μπορώ να το κάνω με τα γαλλικά.
δυστυχώς ρώσικα δεν ξέρω...
ή γερμανικά...

ένα απο τα πιο όμορφα κομμάτια
αυτού του παιγνιδιού των λέξεων που κάνει
τόσο αριστουργηματικά η τσβετάγιεβα είναι:

vivre, c'est tailler et infailliblement manquer et puis rapiécer - et rien ne tient (et rien n'est tien, et on ne tient plus á rien - pardonnez-moi ce triste, ce grave jeu de mots).

και το άλλο:

mais comment ne l'ai-je pas compris avant: animal, quoi de plus animé, au fait qu'un animal?

όπου παίζει με το áme = ψυχή
και το animal = ζώο

είναι εξαιρετική...

όσο για την φωτεινότητα
εγώ πιστεύω ότι το φως μεγαλώνει μαζί μας.
εχουν για μένα πολύ τσαμπουκά τα νιάτα
για να φάνε χώμα.

η έμπειρη αδυναμία μου να γλυτώσω ομορφιά
είναι αποτέλεσμα ωρίμανσης.
πολλές φορές σκληρής...

δεν το μετανοιώνω με τίποτα!

πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχ

υγ.έννοια σου, δεν κουνάω ρούπι!
μάγια κρικρίδου

koulpa said...

xaxa αυτό με τις χυλοπίτες φέρει μια σημειολογία.. αλλά δε θα του δόσω συνέχεια.. από ζυμαρικά μόνο 6 νούμερο.. και απο χυλοπίτες μόνο της γιαγιάς χαντμειντ.. είχαν μια γιαγιαδίλα.. έχω να φάω 12 χρόνια.. από τότε που αποδήμησε..:):)
σήμερα είπα να κάνω μια έκτακτη σάλτσα.. έκτακτη με την έννια ότι δεν είχα σχεδιάσει να φάω σπίτι.. απλή με σκορδάκια.. τελικά θα τη φάω απλή με καρβουνάκια.. επιμένω να τρώω τα λάθη μου με την ανεδαφική ελπίδα ότι θα βελτιωθώ..:):)
για τη χαρά.. είπα τοση λήπη όση.. σα το πιπέρι κάτι.. και αυτό μετά τα 28.. μέχρι τότε ήμουν σε νιρβάνα αιώνιας χαράς..:):)
για το θάνατο.. τι να πεις.. αν τον πολισκε΄πτεσαι δε πολιζείς..:):)
για κάποιο λόγο δε συμαπαθώ τους αυτόχειρες.. το συμπαθώ με την έννια του συμπάσχω συμπονώ.. αλλά ο καθένας όπως βολεύεται:):)
καλησπερούδια:):)

maya said...

@βρε κούλπα μου
για τις χαντμειντ λέω και γω!
εμείς τις παίρναμε απο παππού τρομερό...
μέχρι που μας έφυγε επίσης πέρσυ.

τους αυτόχειρες ναι, συμφωνώ.
δεν το έπιασα ποτέ.
κι έχω χάσει και τον καλύτερο μου φίλο έτσι.
δεν ξέρω.
καθόλου δεν μπορώ να πιάσω πώς μπορεί νάναι
να μην έχεις καμιά ελπίδα...

(και μετά με λέω κυνική!
μια χαρά είμαι!)

και γελάω
επιμένω να τρώω τα λάθη μου με την ανεδαφική ελπίδα ότι θα βελτιωθώ..:):)

πείσμα ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ!
αχαχα τέλειος!
ωραία. άσε τις χυλοπίτες με τις προεκτάσεις εννοιών.
κανα ρυζάκι κάτι?

μου θύμισες με τους αυτόχειρες...
είχα γράψει πέρσυ ένα ποστ για την θλίψη των δημιουργών...
πού ήταν...?
το βρήκα!

πάρε και καμιά σόδα για μετά.
το παραβρασμένο θα σου κάτσει
δεν υπάρχει περίπτωση!
γυμνάσια του κάνεις τόσες μέρες!!!

καλησπέρα κούλπα μου!
χχχχχχχχχ

ολα θα πανε καλα... said...

Κυρία Κρικρίδου,
Ναι,έχω κάνει 6 χρόνια ρωσικών,3 στο φροντιστήριο και άλλα 3 ιδιαίτερα μαθήματα με την ίδια δασκάλα.Είναι ωραία γλώσσα και δεν είναι δύσκολη.

koulpa said...

xaxa καταπληκτικό.. το ποστ σου για τους αυτόχειρες έγινε στα γεννέθλιά μου.. και με βρίσκει να συμπλέω..:):)
χαχα πίσμα.. πολύ.. πνεύμα.. ε το καταδύναμην.. ηθική στις πράξεις.. και δε μετανοώ.. μια φορά κάτι παπουτσάκια που μου βγήκαν σα δερμάτινα με κλόνισαν αλλά δεν ενέδοσα..:):)
χμ δε τρώω ψωμί και πατάτες οπότε στο ρύζι και τα μακαρόνια βασίζεται η διατροφή μου.. αλλάζω ανα δεκαπενθήμερο πλέον.. ανάγκη σόδας δεν έχω συναντήσει.. τουναντίον.. χωνεύω τα πάντα γρηγορότερα απο ότι θα ήταν συμφέρον..:):)
καλησπερούδια:):)

Talisker said...

To αφηνω λεμε ...:)


παντως παντως ναι ετσι ειναι η αγαπη !

-να πω τωρα πως και η Μαρινα και ο Βλαδιμηρος αυτοκτονησαν?



-πως εχουν συγκαταλεγει στους καταραμενους ..

και πως πραγματι Μ. π ρ ε π ε ι να διαβασεις??

η μηπως με το πρεπει και μονο εισαι ικανη να μη διαβασεις ποτε???

ΧΧΧ

maya said...

αχ @όλα θα πάνε καλά!
η μητέρα μου ξέρει ρώσικα
και έχει διαβάσει τόσα...
πολύ σε ζηλεύω!
τι κόσμος!

μπράβο σου!
:)))

maya said...

@κούλπα μου
με μπερδεύεις με τα διατροφικά
αλλά το αφήνω να πέσει...
(ανα 15θήμερο αλλάζεις...? άστο!)
εσύ ξέρεις καλύτερα!
αφού δεν χρειάζεσαι και σόδες μόδες
μια χαρά είσαι!

ώστε στα γενέθλια σου?
τώρα που το διάβασα ξανά...
μια χαρά τάλεγα!ε? αχαχα

καλησπέρα πια
χχχχχχχχχχχχ

υγ.ήθελα την κυρα-ντίβα εδώ να σχολιάσει σήμερα...
έτσι, εντελώς έξω απο τα τωρινά της...
χαχαχα

maya said...

@τάλισκερμου
και πως πραγματι Μ. π ρ ε π ε ι να διαβασεις??
η μηπως με το πρεπει και μονο εισαι ικανη να μη διαβασεις ποτε???


αχαχα σου υπόσχομαι πως ξεπέρασα την λέξη
και το έχω βάλει στα to do μου!
σήμερα βρήκα και διάβασα το τελευταίο του,
το ποίημα αυτοκτονίας του.
συγκλονιστικό...

πρώτα έχω ένα της τσβετάγιεβα
ψιλοαυτοβιογραφικό,
τελειώνω και του γιάννη μας βεβαίως-βεβαίως

μετά θα πάω εκεί...
στον μαγιακόφσκι λοιπόν.

(το πώς λειτουργεί το μυαλό ε?
διαβάζω μπουκόφσκι συγχρόνως!
δες ανωμαλία...)

και πού είσαι?
ακόμη ύπνο μπωτέ?!!!!!
χχχχχχχχχ

Αλεξάνδρα said...

Ποιητικό πάρτυ χωρίς εμένα;
Εμ τρέχω τρέχω και τελευταία κλείνω την πόρτα...

Respect τι άλλο;

Αλλες εποχές...

Τότε οι άνθρωποι ερωτεύονταν ως το πετσί τους...

Δεν φοβόντουσαν ούτε τον θάνατο...

Επαναστάτες με αιτία, όμορφοι και άξιοι να λέγονται άνθρωποι!

εδώ έχει κάτι που θα σου αρέσει.

Φιλιά πολλά !!!

Αλεξάνδρα said...

Σε έχω ευχαριστήσει που μου έμαθες να βάζω link?

Φιλιά πάλι

ολα θα πανε καλα... said...

@maya:

πώς και δεν τα έμαθες εσύ;
:)
Πάντως ποτέ δεν είναι αργά.

maya said...

@αλεξάνδρα μου
μια στιγμή έξω απο τα πεζά μας.
μια ανάσα μεγαλοφυίας
ελπίδα.

ευχαριστώ για το βίντεο.
δεν είχα σκεφτεί να την ψάξω εκεί.
μου άνοιξες κόσμο.

άλλες εποχές
όχι γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να δωθούν ΕΤΣΙ
μπορούν. το κάνουν.
όμως οι παρεμβολές είναι τόσες
που χάνεται το ατόφιο.

αυτό είναι.
είμαστε φορτωμένοι με τόσο πολλά...
που ξεχνάμε που είναι το νέκταρ.
αρκούμαστε στο νερό.
είναι κι αυτή η βιασύνη...

σάμπως τρέχοντας
δεν παρασύρουμε και μεις τον χρόνο να βιαστεί?
...?

χχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@όλα θα πάνε καλά
α καλά! μην το ψάχνεις!
η μητέρα μου μιλάει 7 (!) γλώσσες!
πού να την προλάβω?!!!
αλλά συμφωνώ, δεν είναι αργά.
για όλα εμείς κάνουμε τον χρόνο.
λέω
δεν μιλάω ρώσικα. ΑΚΟΜΗ!
ε?
καλύτερα! :)))

καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχ

PIRANDELLO said...

Θέτεις επικίνδυνα θέματα αγαπητή μου, αυτό έχω να πω. Πολύ όμορφη ανάρτηση όμως.
Την καλημέρα μου.

maya said...

@πιραντέλλο
καλημέρα!
αν τα αναγνωρίζεις επικίνδυνα
μάλλον σε καλό δρόμο είσαι!!!!
ποιά ασφάλεια ήταν ποτέ γοητευτική?
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
είναι ανάρτηση με πολύ συναίσθημα και σημασία.

:))))))))

Yannis Petsas said...

Maya μου, σχετικά μ’ αυτά που είπατε με τον pirandello, τα έχω κάνει με πάθος και τα δύο και δεν ξέρω τι πήρε τον περισσότερο χρόνο μου. Δεν ξέρω αν είμαι κατάλληλος να μιλάω τώρα για ένα τέτοιο θέμα, κυρίως γιατί θέλω να είμαι ειλικρινής. Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά άλλωστε, πολλά και απίστευτα όμορφα. Καλό είναι να μείνω σ’ αυτά, όποιος αντέχει να την δει όπως ο Μαγιακόφσκι πάντως, μόνο τυχερός μπορεί να ‘ναι κι επειδή η ζωή έχει τα πάνω – κάτω της, ε, ας είναι μετά και δύστυχος.
Καλημέρα σου.

Yannis Petsas said...

Την αγάπη εννοούσα, η αυτοκτονία ήταν δικό του θέμα.

maya said...

@γιάννη μου
καλημέρα!
κατάλαβα την αγάπη.
για την αυτοκτονία, κλωτσάω.
δεν το πιάνω. απλά.

δεν θα θυσίαζα ούτε μια στιγμή ευτυχίας
για την ασφαλή μονοτονία.
αυτό είναι μεγαλύτερη δυστυχία.
έχω υπάρξει πολύ πιο ζωντανή καθώς έσπαγα
παρά όταν η αγωνία μου ήταν στο αν θα προλάβω το σουπερ μάρκετ.

επιμένω - λες ρομαντικά?-
να λατρεύω το συναίσθημα
και να είμαι σκεπτική προς την λογική.

δεν με νοιάζει να σκάσω κάτω
αν έχω νοιώσει την ηδονή της πτήσης.
απόλυτα.
συνειδητά λέω ναι.
(κι αν έχω σκάσει κάτω...!)

καλημέρα
τελειώνω τον 2ο καφέ.
εσύ? να βάλω?

χχχχχχχχχχχχχχχχ

PIRANDELLO said...

Το κακό λοιπόν Maya είναι πως η ζωή μας διαψεύδει διαρκώς. Βέβαια τίποτα δεν μας εμποδίζει να την αγνοήσουμε και να κάνουμε αυτό που λέει η καρδιά μας. Και το να πέφτεις από ψηλά είναι καλύτερο απ’ το να σέρνεσαι βέβαια, έχεις και καλύτερη θέα. Άσε που προϋποθέτει ότι έχεις ανέβει προηγουμένως.

ολα θα πανε καλα... said...

Λοιπόν,σας γράφω από ταράτσα - την έκανα ταράτσα με κάτι κουλουράκια.Και ξεκινώ:
Aαααααααααααααααααααμμμμμμμμμμμμπουουουουουουμμ!Ρε παιδιά,δε μου είπατε πού σταματάμε.Πήρα φόρα και να τα αποτελέσματα.Χιχιχιχι!

Talisker said...

XRISTE MOU!!


μου χαλασανε και το παιδι!

maya said...

@όλα ΔΕΝ θα πάνε ΚΑΙ ΤΟΣΟ καλά
παιδί μου!
μα δε προσέχεις!
χτύπησες?!!!!!!

φαγώθηκες να φας!
τώρα έφαγες και τα μούτρα σου.
τι θα σε κάνω...!

maya said...

@πιραντέλλο
συγνώμη για την παράκαμψη
αλλά η φίλη μου βρεθηκε κάτω
κι έπρεπε να πάω να δω ότι είναι καλά.

εντάξει.
όλα θα πάνε καλά.
:)

συμφωνούμε απολύτως.
καλύτερα νάχεις πετάξει προηγουμένως.
γιατί τα μούτρα σου θα τα φας, no matter what!

εγώ την έχω δει έτσι πάντως.
εντελώς συνειδητά.

την καλησπέρα μου!

maya said...

@τάλισκερ
μην ανησυχείς!
έτσι ήταν πάντα το παιδί!
απλά δεν είχε προλάβει να ανέβει ταράτσα!

όλα θα πάνε καλά είπαμε!
:))))

Yannis Petsas said...

Ορίστε λοιπόν, ήρθα. Που είναι αυτός ο καφές; Όλο λόγια είσαι... βάζω μόνος μου. Και τι πάρε - δώσε είναι αυτά με τον pirandello; Καλημέρες και τα σχετικά εννοώ κι εμείς τίποτα.

maya said...

απαπα ζήλειαααααα!
εμ γι'αυτό το έκανα.
πεθύμησα το μαύρο σου άβαταρ.
με εξιτάρει!

πάντως ο κύριος πιραντέλλο
-ή δι'αντιπροσώπου-
(παίζει κάθε φορά πώς έρχεται)
μου είναι πολύ συμπαθής!
η ευγένεια με λιώνει, τι να κάνω?

καλημέρα γιάννη μου.
σου είχα φτιάξει καφέ αλλά τον ήπια!
...έβαλες?

κατσ' κατ'...
έφερα και τασάκι.
ακούω leonard cohen...

χχχχχχχχχχχχχχχχ

Yannis Petsas said...

Είναι πολύ περίεργο αυτό το όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του, δεν το έχω συνηθίσει ακόμη. Πίνουμε μαζί καφέ τώρα… ζούμε αστρικές εποχές ή μου φαίνεται;

maya said...

αλήθεια σε παραξενεύει?
όλη μας η ζωή δεν είναι όλοι μαζί κι ο καθένας μόνος του?

Yannis Petsas said...

Είναι. Μόνο που εδώ είναι πιο έκδηλο.
Μόλις έφτιαξα καινούργιο καφέ και πάω να τον πιώ έξω, έχει έναν ωραιότατο ήλιο στη βεράντα, κάνει κοντράστ με τη φωτογραφία μου.
Φιλιά.

Talisker said...

Θειε Γιαννη , γιατι καπνιζεις??

-Χαρις

maya said...

άστον άνθρωπο να λιαστεί!
τι σε νοιάζει χαρίκλεια τι καπνό φουμάρει?
και η μαμά πού είναι?
πες της ότι την θέλω.

ατσούγδω

ολα θα πανε καλα... said...

Aγαπητές Μάγια και Τάλισκερ,
Όλα θα πάνε καλά,είναι βέβαιο,μια χαρά έπεσα,στα μαλακά και τώρα πίνω τον καφέ μου.Όχι,Τάλισκερ,το παιδί δε θα σου το χαλάσουν,δε γίνεται αυτό,αντιστέκεται σθεναρά!
Καλημέρα σε όλους,ας πιούμε όλοι μαζί λοιπόν τον πρωϊνό καφέ μας!

maya said...

@αγαπητή όλα θα πάνε καλά
έλαβα βεβαίωση του nickname σου
κι έτσι απολαμβάνω...

όταν λέμε πρωινό...
μετράει που ετοιμάζω τον τρίτο...?

:)))))))

υγ.εσύ νομίζεις τώρα ότι δεν χάλασες...?
ναι,ε?
μμμ... μάλιστα.
αχαχαχα

τάλι έλα, λέμε ανέκδοτα!

PIRANDELLO said...

Ευχαριστώ για τα θερμά λόγια… δηλαδή αντ’ αυτού (υπάρχει κάποιο θέμα εδώ). Θα ήθελα να βγάλω τη δεσποινίδα Χαρίκλεια μια μεσημεριάτικη βόλτα αλλά δεν ξέρω αν αναπαύεται τα μεσημέρια, ούτε τολμώ να το ζητήσω βέβαια. Πείτε το εσείς αν θέλετε, εσάς σας ακούει.

Dee Dee said...

σουρπριιιιιζζζζζζζ

ελα να δεις!!!

Καλο Σαββατοκυριακο!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Yannis Petsas said...

Η καλοκαιρία συνεχίζεται, παρά τις προβλέψεις. Άκουγα τη μουσική. Πώς είναι δυνατόν να ανακατεύεστε με τόσα πολλά πράγματα; Εγώ ένα πράγμα έκανα στη ζωή μου κι αυτό μισό. Λέω γενικώς απ' αυτά που διαβάζω πιο πάνω, η άλλη ξέρει και Ρώσικα... τι γίνεται ρε παιδιά; Εγώ γιατί δεν έμαθα τίποτα;