Wednesday 23 July 2008

Άρρυθμα...

Ονειρεύομαι καλύτερα και κοιτάζω πέρα.

Ορίζοντας. Θάλασσα. Κι ουρανός.

Μια γραμμή. Που δεν περεκκλίνει.

Ανιαρά ακριβής γραμμή.

Κλείνω το ένα μάτι και με το δάκτυλο μουντζουρώνω.

Καυτός καμβάς ζωής κρεμασμένος.

Φτιάχνω καμπύλες, πάνω… κάτω… ακανόνιστη πορεία

όπως οι χτύποι της καρδιάς.

Άλλοτε βολικοί για όλους μα κάποιες φορές ακροβάτες.

Τέτοιον ορίζοντα φτιάχνω και τα χρώματα παφλάζουν.

Έτσι ρεμβάζω γράφοντας σκέψεις…

έτσι χαμογελώ ζώντας…

χωρίς γραμμή κατεύθυνσης κι ορίων.

Εκεί. Σ’έναν αφηρημένο πίνακα

με υπέροχες απορίες…

...

*ακούγεται το "punjab" TOY karunesh - ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ δημήτρη μπαρσάκη για την διόρθωση! **ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ γιάννη φιλιππίδη ΤΗΝ ΗΜΈΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ 2ου ΜΥΘΙΣΤΟΡΉΜΑΤΟΣ ΤΟΥ "ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι 'αχ'". ΚΑΘΕ ΜΟΥ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ ΚΑΙ ΧΑΡΆ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

35 comments:

Sideras said...

Καυτός καμβάς ζωής….λοιπόν. Όλο ουσιώδη νόημα αλήθεια . Καλώς σε βρήκα ,καλησπέρα σου.

Υ.Γ: ο πίνακας στην ανάρτηση αυτή , αν γνωρίζεις ποιου είναι ,μου άρεσε πολύ.

Τρελός του Χωριού said...

Πάντα υπεροχές απόριας θα ορίζουν τις υπέροχες απορίες ενώς αφηρημένου πίνακα σε συγκεκριμένο κάδρο
;)
:))))))
Πολλά φιλιά στις θάλλασες που ορίζουν τους τωρινούς σου ορίζοντες

Я верю в Сталина said...

Μου άναψες μεγάλες φωτιές τώρα... Και τί θα σε κάνω... Μου έχεις ξυπνήσει το ψυχίατρο, το ψυχαναλυτή και όποιο άλλο κερατά θές...

Λοιπόν maya μου, ξέρεις η γραμμή του ορίζοντα ποτέ δεν είναι ακριβής, γιατί κι ο ορίζοντας δεν είναι ακριβής, ποτέ. Μεταβαλλόμενος σαν την ίδια τη ζωή... Το ρίξαμε στη σημειολογία μου φαίνεται... :)

Λοιπόμ που λες, αυτό με τη θάλασσα και τον ουρανό μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, όταν πάλευα να διακρίνω πού τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο. (ένας ακόμη λόγος που η γραμμή του ορίζοντα δεν είναι ακριβής)με τα χρόνια κατάλαβα ότι σημασία δεν εχει να ξεχωρίσεις αυτά τα δύο όσο η ικανότητά σου να τα βλέπεις... ε;

Όμως, μια και το έριξα στην αμπελοφιλοσοφία, (είπαν στη γριά να δέσει κι ε΄κείνη ξεδοντιάστηκε), να θυμάσαι αυτό που οι πιλότοι φοβούνται πολύ, ιδιαίτερα πάνω από το Αιγαίο. Μη μπερδέψουν τον ουρανό με τη θάλασσα και χάσουν τον ορίζοντα. Υπάρχει ορολογία για αυτό, αλλά πιά τα "πιλοτικά" τα έχω ξεχάσει...



"έτσι χαμογελώ ζώντας…"

Αν αλλάξεις τα ρήματα και τις μετοχές, θα δείς πόσο πιο γλυκά θα είναι τα χρώματα! :))))))

Anonymous said...

Στον πινακα σου τον υπεροχο βλεπω την τεχνικη της διαιρεσης του
χρωματος τελεια τελεια πουαντιγιστικα.

Ξερεις ομορφη Μαγια οταν
διαιρεισαι σε χιλιαδες μικρα κομματακια, οταν διαχωριζεις κι
επανενωνεις το ειναι σου (αργοσυρτη κι επιπονη η διαδικασια),

αυτο που μενει στην ακουαρελα ειναι ενα εντονο φρεσκο και εξαιρετικα φωτεινο αποτελεσμα.
Εργο δικο σου..κι απο ψηλα ..σου χαμογελαει ο Σινιακ
πινοντας ρακι ..με τον ιδιο το Θεο!

Φιλια!

maya said...

@σιδεράς
καλώς ήρθες.
άνθρωπος που ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια του
για να δημιουργεί
είναι μεγάλη ευλογία.
χάρηκα που διάβασα για σένα απο σένα.

ξέρεις και νοιώθεις αυτά που έγραψα...
νάσαι καλά να απολαμβάνουμε!

υγ.όσο για τον πίνακα δυστυχώς είναι απο τις περιπτώσεις καταχωνιασμένων εικόνων προ μπλογκ και δεν την έσωσα με το όνομα...
ξέρεις πόσες τέτοιες έχω...?
κρίμα για τον δημιουργό...
τότε δεν τόχα σκεφτεί...

καλό μας βράδυ
:)))))

maya said...

@τρελλέ του χωριού μου
το πιστεύεις ότι κάποια στιγμή
απο τις πολλές που έχω να κοιτάζω τη θάλασσα
πάντα σε θυμάμαι?
απο εκείνη την φορά που τόσο γλυκά μου το ζήτησες...

καληνύχτα νάχουμε
χχχχχχχχχχχχχ

υγ.το the end είναι και αυτό πολύ λατρεμένο κομμάτι.
διάβασα.
αλλά δεν μπορώ να γράψω για τέλος. πάντα σε επισκεπτομαι, να ξέρεις.

maya said...

@δημοσθένη μου
μου αρέσει που κάθεσαι στις φωτιές
αλλά δεν τολμάς να με αναλύσεις!!!!
αχ... τόσο σοβαρά γιατρέ μου????

βέβαια αρχίζω να ανησυχώ και γω για σένα
γιατί τόσες παραγράφους...
ούτε στα γενέθλια μου!!!!!
ωστέ παίζει τόσο πράμα με τον ορίζοντα?

θέλω θεραπεία ή καλά δεν πάω?

:))))))))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

λοιπόν
@τάλισκεραπομακρυάμααγαπημένη
όταν μου ήρθε αυτή η επιθυμία
όταν ένοιωσα αυτήν την κίνηση
να μουντζουρώνω το ίσιο

σε σκέφτηκα.
γιατί με το δάκτυλο
έφτιαχνα καμπύλες
ναι
εκείνες που αγαπάμε κι οι δύο...
δίνες δυνατές και παράφορες...

ξέρω την δύναμη της ομορφιάς αυτής
και πολύ ζεστά αισθάνομαι
που το ένοιωσες.
αυτό με την ρακί...υπέροχη σκηνή!

έχει έναν πανέμορφο αέρα απόψε
πόσο με συνεπαίρνει πάλι...
είμαι σίγουρη πως αν είχε φεγγάρι
ο ορίζοντας θάταν όπως τον φαντάστηκα...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

Eσείς οι γυναίκες συχνά έχετε απορίες... Υπέροχες γυναίκες, υπέροχες απορίες :))))
Καλημέρα!!!
xxxxxxxxxx
(μία και σήμερα)

maya said...

@adaeus μου
εννοΑεις ότι ΣΕΙΣ οι Ανδρες
ΔΕΝ έχετε απορίες?
χμ...
δύο πράματα μπορεί να σημαίνει αυτό:
ή που τάχετε λύσει όλα
με βαθιά σκέψη, ανάλυση και αποτελέσματα
ή που δεν δίνετε καν τον χρόνο για να δημιουργηθούν.

(με προκαλιιιιείς!)
:)))))

φεύγεις ωρέ?!!!!
άντε με το καλό!
να πάρεις ωραίες μουσικές μαζί
και ν'αφήσεις εδώ τις σκοτούρες όλες.

καλημέρα μας
βαλίτσες έκανες?
χχχχχχχχχχχχχ

Я верю в Сталина said...

Καλημέρες,από εδώ

Εγώ να σε αναλύσω; Αφού το κάνεις μόνη σου και γλυτώνεις και την ταλαιπωρία :))))) Μαζι αν θες καμιά βοτκίτσα, μέσα!!!!

Τί νέα;

adaeus said...

Eίμαι προκλιιιιιιιιιιιητικός ο άτιμος ;)

... εγώ προσωπικά έχω ελάχιστες!!!
Άλλωστε, μεγαλώνοντας, έμαθα ότι η λύση (της απορίας) με περιμένει στην επόμενη γωνία... Γιατί να ταλαιπωρούμαι?

Φεύγουμε οικογενειακώς για προορισμό που θυμίζει Αστερίξ (γρίφος)... Θα ακολουθήσει σχετικό ποστ (ελπίζω)...

Βαλίτσες τελευταία στιγμή! Ούτε καν στο gps τους ευρωπαϊκούς χάρτες δεν έχω περάσει!

Καλημέρα
xxxxxxxxxxxxx

maya said...

@δημοσθένη μου
οι μισοί που ψυχαναλύονται
το 'εγώ' τους χαιδεύουν.
ταλαιπωρία είναι αυτό?

...μία μόνο?
θέλω κοντό ποτήρι,ναι?
πολλά παγάκια,οκ?
και όχι τις μουσικές μπάκα-μπούκα!
κάτι πιο μαγικό.
ντάξ'?
(μα πρωί-πρωί και μια χαρά να το λιμπίζομαι?!!!!! αχαχα)

χχχχχχχχχχχχ απο δω.

maya said...

@adaeus μου
αχ το βρήκα, το βρήκα!
πάτε στην Γαλατεία!!!!!!!!!
αχαχαχα

οδικώς ε?
έχω κάνει πολλά ταξίδια την ευρώπη
αλλά με έναν τέλειο κάποιον.
ποτέ 'οικογενειακώς'.
μπράβο στο κουράγιο και την τόλμη σου.
δεν το έκανα με παιδιά...
απαπα
μόλις με έκανες να νοιώσω καλύτερα!
αχαχαχα

να περάσετε υπέροχα.
ρούφα εικόνες και ξεκούραση!
και ό,τι δεν προλάβεις, μην σκας.
κάπως γίνονται όλα και τα ταξίδια
είναι πάντα όσο πρέπει οργανωμένα.

(στην τελική πάρε και έναν χάρτη στυβαρό της michelin!
τόσα χρόνια δηλαδήΣ τι κάναμε?)

au revoir alors
xxxxxxxxxxxxxx

γιάννης φιλιππίδης said...

.
μάγια μου!

το κείμενο αυτό,
της γλυκιάς ιδιαίτερης γραφής σου
με εξέπληξε τόσο όμορφα…

κι έτσι είναι,

αν αποτυπώναμε μέσα μας
τη συμβατική πραγματικότητα
που βλέπουν πολλοί,

πώς θ’ αφήναμε το μυαλό
να ξεφύγει παραπέρα στα όμορφα…

πώς θα μπορούσαμε
να καταδείξουμε
-άλλοτε απαλά, άλλοτε σκληρότερα-
τη γοητεία ενός αληθινού κόσμου

που χάνεται στα αγχωτικά ρολόγια
των περισσότερων από μας,

πώς θα μπορούσαμε να πούμε
με τον τρόπο μας,
αυτό το απαραίτητο
το κάτι παραπάνω…;

χίλια χίλια ευχαριστώ μάτια μου

γιάννης φιλιππίδης said...

.
μάγια μου, υγ.

ημέρες γιορτής, για ένα μωρό,
που κυοφορήθηκε πολύν καιρό,
αλλά πιστεύω
πως άξιζε τον κόπο…

και η αναμονή του,
και η προσπάθεια…

και το ρόδι που προσφέρει,
δε μπορεί να ‘ναι άλλο παρά καλότυχο,
μετά από τόση αγάπη που δέχεται
από σας…

τώρα είναι η δική σας σειρά
να τ’ αγαπήσετε,
να το πάτε παραπέρα…

να ‘ναι αρκετές οι επανεκδόσεις του…

ξανά φιλι φιλι

Anonymous said...

Σ' έναν αφηρημένο πίνακα με υπέροχες απορίες! Φοβερό. Καλή σου μέρα

maya said...

@γιάννη μου!
κάτι τέτοιο εννοούσα με τον όρο 'ακροβάτες'.
το απαραίτητο, κάτι παραπάνω
θέλει και λίγο να σκάσεις μύτη
να ριψοκινδυνέψεις.
κάνεις δεν ευτύχησε καθούμενος!
ούτε ποτέ του χτύπησε η χαρά την πόρτα ενώ κοιμόταν...

ό,τι δημιουργείται με αγάπη και αληθινή στοργή
είναι καλορίζικο.
έτσι και το βιβλίο σου.
εύχομαι να αγαπηθεί όσο το πρώτο
που μας ένωσε ένα χρόνο να ανακαλούμε εικόνες...

χαίρομαι που χαμογελάς πολύ...
όμορφες μέρες.
και για έναν δημιουργό είναι ευλογία
έστω και για λίγο να αναπαυθεί χωρίς τύψεις!

σε φιλώ πολύ
(το ζήτησα ΔΩ ΚΑΤ' αλλά αναμένω απάντηση...
τι δρομολόγια έχει το γαιδούρι,
τι ώρες έχει γραμμή τηλ. για αθήνα,
άσε... έχω αγωνία!)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@λάκη φουρουκλά
καλημέρα κι απο μένα
με αταξία στην σκέψη
και πονηριά στο πρέπει!
φοβερό, όντως, να σκεφτόμαστε έτσι!!!
αλλοιώς δεν την βγάζω πάντως.
:))))

καλό μεσημέρι!

Talisker said...

Μελάγια μου

χωρις δίνες η ζωη θα ηταν επιπεδη σαν τον καμβά που εχεις στοιβαγμένο πισω απο τα παλια σου βιβλια..


θυμασαι;

εκεινον που οταν τον αγγιξες δεν ειχες τιποτα πανω του να του χαραξεις ...


τετοιοι καμβαδες δεν ειναι για σενα κοριτσι μου..

και σημερα να μην φανταστεις τον οριζοντα ...

να τον φτιαξεις ..με φεγγαρι η χωρις!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

maya said...

@τάλισκερσουπάειτοφεύγα
εγώ τώρα τι να απαντήσω σε αυτό?
σαν να μ'έβαλες πάνω σ'ένα ολόδικο μου κύμα
και να με φύσηξες να προχωρήσω στο χαμόγελο.

αυτό ένοιωσα.
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Λάκης Θλιμμένος said...

Δεν ξέρω εάν μπορεί κάποιος να ζει χωρίς να έχει σταθερή πορεία. Για τους περισσότερους το πάνω-κάτω είναι ο ορισμός της ζωής. Εάν αυτό είναι πράγματι ζωή, τότε Μάγια μου εσύ την έχεις αρπάξει από τα μαλλιά!!
Σου εύχομαι να είναι πάντα έτσι και τίποτα στον κόσμο να μην σου μουτζουρώσει αυτές τις ζωγραφιές που φκιάνεις.

Καλό σου ξημέρωμα μαγική μου ζωγραφιά

Αλεξάνδρα said...

Και η αρρυθμία έχει τον δικό της... ρυθμό.

Κρύβει αισιοδοξία η καμπύλη, δεν είναι σαν την ευθεία γραμμή...

Ακολούθησε τους χτύπους της καρδιάς σου και χόρεψε στον ρυθμό της. Κάτι ξέρει εκείνη παραπάνω.

Τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα και οι πιο όμορφες ανατολές ανάμεσα ουρανό και θάλασσα είναι.

Κάθε απάντηση έχει μια ερώτηση. Οι απορίες είναι αυριανή γνώση.

Ζωγράφισες λέξεις.... πάλι!

maya said...

@λάκη μου
νομίζω πως ακόμα κι αν
'σταθερή πορεία' σήμαινε συνεχή ευτυχία
θα έχανε το νέκταρ που διψάμε να πιούμε
και πια δεν θα ένοιωθα κάτι.

προτιμώ να λαχταράω
να κυνηγάω στιγμές σαν καρότο
γιατί με το βάθος βλέπεις το ύψος
και απο χαμηλά σέβεσαι τον ουρανό.

και να σου πω?
υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι:
διαρκώς κάπως χαρούμενοι.
δεν τους χαλάει τίποτα την ζαχαρένια.
(βαριέεεεεμαι!)

ε, δεν έχω πειστεί οτι η χαρά τους είναι ποτέ πελώρια!
να την βράσω την ευκολία στην ζωή.
κάνει τα πάντα γκρι.
και δεν το γουστάρω καθόλου.

(μάλλον πληρώνουμε τέτοιες επιλογές...
αλλά τι να κάνουμε?)

άντε! σάββατο!
καλά να περάσουμε λάκη μου
χχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αλεξάνδρα μου
όπως τα λες.
έχω εναποθέσει σοβαρές λαχτάρες
στην έμπνευση της καρδιάς.
την ακολουθώ με σεβασμό.

δεν είναι αστείο?
για τόσα χρόνια μας ωθούν να μεγαλώσουμε
να σοβαρευτούμε
ν'ακούμε την λογική

και μετά όταν φλερτάρουμε την πρεσβυωπία
και όλα τ'άλλα καλούδια της ωριμότητας
τα πιάνουμε όλα και τα αναποδογυρίζουμε!

χα!

είναι να μην είσαι αισιόδοξη?

σε φιλώ φιλενάδα
βάστα!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

diastimata said...

Ξανά εδώ!
Καταραμένες άδειες (των συναδέλφων)! Πού καιρός για blogging...

Έχουμε και λέμε:
1. Υπέροχος ο καμβάς της ζωής. Πότε με χρώματα σκοτεινά και πότε με ζωηρά, πότε με εικόνες ξεκάθαρες και πότε με αφηρημένες, ή εξπρεσιονιστικές. Τελικά, αυτές οι τελευταίες είναι καλύτερες...

2. Το σελοτέιπ (απαντώ σε προηγούμενη απάντηση σε... προηγούμενο ποστ) που έχω στα ελληνικά, είναι μουσική Βαγιόπουλος, στίχοι Ρασούλης, δίσκος Σελοτέιπ, τραγούδι Ναταλί Ρασούλη (η κόρη του). Θα μπορούσε να το έχει γράψει και ο Sting, κι όμως, είναι ελληνικό λαϊκό τραγούδι!

3. Υπόσχομαι να μη λείψω, ξανά, τόσο πολύ.

4. Το mail μου είναι το... ευφάνταστο diastimata@gmail.com. Χρησιμοποίησέ το όποτε θες...

Δημητρης Μπαρσακης said...

Έτσι, λοιπόν, Maya, το μεσα που σε κοιτάζει απ' έξω, το έξω που σε κοιτάζει από μέσα, είσαι εκεί που ταυτίζονται τα αντίθετα, βιώνοντας το Εν...
Α,και επίτρεψέ μου, είναι ο - όχι οι - Karunesh. Μου ερέσει πολύ, ιδιαίτερα ο δίσκος του Joy of life. Αν θέλεις και φωτό, έχω ένα κολλάζ στην ανάρτηση τα "Πρόσωπα της μουσικής".
Θα σου πρότεινα και Prem Joshua, που συγγενεύει (ambient με ινδικό στοιχείο).
Πολλές δημιουργίες και χαρά!

maya said...

@διαστήματα μου
σαποθύμησα!

μ'αρέσει γιατι και συ που ζορίζεσαι
ΞΕΡΕΙΣ να γουστάρεις τα όμορφα.
βέβαια στην αναζήτηση
βγαίνεις πιο έξω
εκτίθεσαι σε περισσότερα
άρα τρως και πιο πολλά αναπιθύμητα.
αλλά δε βαριέσαι...
συγκρίνεται λίγη ομορφιά
με πολλή ασχήμια?
η ζυγαριά πάντα θα ευνοεί το χαμογελο.

(ή έχω δίκιο ή την κάτσαμε...)

πολύ ωραια φωνή έχει η κόρη του ρασούλη.
δεν ήξερα ότι ήταν αυτή.
λέω θάναι κάποια νέα 'ναταλί'
κι απλά δεν την ξέρω. αχαχα

νάσαι καλά
και μακάρι νάσαι και τόσο καλά
που να λείπεις και περισσότερο!

σε φιλώ πολύ
χχχχχχχχχχχχ

maya said...

@δημήτρη μπαρσάκη
μ'άρεσε όπως τόπες.
και αν και ακούγεται περίπλοκο
αυτό ακριβώς κάνει τόσο απλά τα πράγματα.

θα σου πω και κάτι.
τις στιγμές που νοιώθω ευτυχία
αισθάνομαι παράλληλα πολύ κοντά με τα στοιχεία
της φύσης που αγαπώ.
νομίζω ότι εκεί είναι η ευτυχί.
όταν ανήκεις μαζί.
όχι θεατής της θάλασσας
αλλά μέρος της.

δεν ξέρω αν ακούγεται σουρεάλ
αλλά όταν δεν είμαι πολύχρωμη
χάνω και την επαφή μου με ό,τι όμορφο μας περιβάλλει.

γι'αυτό είπα ότι τόπες πολύ ωραία.

και ευχαριστώ πολύ για την διόρθωση!
συνήθως οι καλλιτέχνες με τέτοιες μουσικές είναι πολλοί.
κούγοντας και γυναικεία φωνή
υπέθεσα ότι είναι συγκρότημα!

θα ψάξω και τον/τους (ε πες τώρα!)
prem joshua.
το είδα το κολάζ σου. απλά δεν ειδα τον karunesh...
θα μελετήσω!!! :)
μα δεν σου είπα ΠΟΣΟ κάθησα με τις μουσικές σου?
με ταξίδεψες για ώρες...

νάσαι καλά
καλή μας μέρα!
:))))

Dee Dee said...

Θα ηθελα πολυ να δω εναν αφηρημενο πινακα σου :)

Καποιες φορες ειναι ωραιος πινακας η ζωη....εξαρταται απο την οπτικη γωνια μαλλον....κι εγω τελευταια εχω πετυχει καλη θεση :):)

Το Σαββατοκυριακο που περασε πηρα χαντρες κι εκανα τα πρωτα μου κοσμηματα...πανε να δεις :):) Δεν τα χορταινω :)

Καλο απογευματακι!!

maya said...

@ντίντι μου
η μεγαλύτερη ευτυχία είναι αυτή που γεννιέται απο μέσα μας.
κράτα το ιερό συναίσθημα της δημιουργίας σου.
χαμογελάω με την χαρά σου.
υπάρχει πιο ωραία στιγμή...?

σε φιλώ και θα έρθω να δω τα ωραία σου!!!
χχχχχχχχχχχχχχ

ritsmas said...

Αφηρημένος πίνακας και υπέροχες απορίες + την τρυφεροδιεγερτική μουσική...προεόρτια διακοπών καλή μου είναι αυτά...αφημένα κορμιά πάνω στην καυτή αμμο, μελτέμια του Αιγίου και αφηρημένες νησιώτικες αρχιτεκτονικές

νασαι καλα
φιλω
ριτς

Δημητρης Μπαρσακης said...

Τι να εννοείς, άραγε, δεν είδες τον Karunesh; Πώς τον έχεις φανταστεί; Γερμανός είναι, κανονικός... (!), κι η φωτογραφία του μέσα στο κολλάζ, κανονική κι αυτή...
Θα ήθελα να σου αφιερώσω το "Morning Celebration" από το δίσκο του "Joy Of Life" - δεν ξέρω αν μπορείς να το βρεις, αλλά, αν υπάρχει τρόπος, πες μου και σου το στέλνω.
Ο άλλος είναι ο... (Prem Joshua).
Καλή σου μέρα, μια παλέτα ως τον ουρανό πλατιά!

maya said...

@ρίτσα μου
πολύ μου άρεσε αυτό το 'τρυφεροδιεγερτική'! πολύ σωστό!!!
το φετινό καλοκαίρι έχει το εξής παράξενο για μένα:
έχω μετακομίσει στην θάλασσα
εντός αττικής όμως.
αυτό θα πει κοντά στο στοιχείο μου
αλλά μακρυά απο τις κυκλάδες...

σαν να πίνεις μπύρα
αλλά να σου λείπει ένα αληθινό ποτό.
είναι όμως καλά και έτσι.
είμαι διαρκώς σε ημι-διακοπικη διάθεση.
βοηθάει και την έμπνευση μου!

*(παίζει κι ένα ταξίδι σφηνάκι ίσως
οπότε μία τζούρα θα την πάρω...ελπίζω!)

χάρηκα που πέρασες!
καλές διακοπές και σε σένα!!!
χχχχχχχχχχχ

maya said...

@δημήτρη μπαρσάκη
μην το ψάχνεις!
έχεις να κάνεις με μυαλό-σούπα...
πέρασα όλο το κολάζ αλλά
δεν θυμόμουν...
άσε.
:))))

του prem joshua δεν μπόρεσα να βρω μουσική
(εννοώ να κατεβάσω) δυστυχώς...

αλλά τι παράξενο: Ο karunesh είναι γερμανός?!????
μη μου πεις ότι στο punjab πούχω ανεβάσει
η φωνή είναι η δική του?!!!!!
είναι τελείως γυναικεία!

τη καλησπέρα μου με τους αέρηδες!!!
χχχχχχχχχχχ