Friday 14 March 2008

Priceless.

Μου πήρε μήνες να το τολμήσω.

Μεγάλο στοίχημα με την ικανότητα μου

Ένοιωθα τρόμο και το άφηνα…

Μετά βρήκα το κουράγιο

Και ξεκίνησα.

Λευκός καμβάς μεγάλος.

Να γεμίσει θάλασσα.

κάτω από την επιφάνεια…

Να δώσω την διαφάνεια, το βάθος,

Την ομορφιά της…

Κουράστηκα πολύ αλλά

έβλεπα σιγά-σιγά όλ’αυτά

Να ζωντανεύουν!

Ένοιωσα την δροσιά εκεί κάτω

Αισθάνθηκα το μακροβούτι

Άκουσα τους ήχους της εκεί βαθιά

Ακούμπησα την άμμο στον πάτο…

Όταν τελείωσε,

Ένοιωσα όπως όταν τελειώνεις.

Απόλυτα ικανοποιημένη.

Οργασμός δημιουργίας.

Ζεστή και ολόκληρη.

- Παραγγελία. -

Δυσκολεύομαι να το δώσω

Ζορίζομαι να το ‘εκτιμήσω’

Αλλά αγάπη θέλει

για να φύγει από μένα.

Και ήρθες λοιπόν να το πάρεις.

Και το κοίταξες.

Απλά.

Το κοίταξες.

«κι όμως, ωραίο είναι» είπες.

«σαν φωτογραφία».

...

Και κείνη την στιγμή πέθανα.

Ήθελα να το προστατέψω από τα μάτια σου

Να φύγεις.

Δεν υπάρχει τιμή για ό,τι δεν αντιλαμβάνεσαι.

Μόνο πόνος για το σημαντικό μου

Που χάνεται στην μετάφραση.

Δεν είναι «ε και» η κατάθεση της ψυχής μου

Δεν είναι μια ‘ζωγραφιά’

Είμαι εγώ!

Είναι το καλύτερο μου.

Είναι όση αγάπη μπορώ να νοιώσω

Όση ομορφιά μπορώ να δώσω

Όσο καλή μπορώ να φτάσω…

Χρόνια έχω να αισθανθώ

Πληγωμένη χωρίς πρόθεση.

Έτσι βαθιά.

Σαν την θάλασσα που γέννησα στον καμβά.

Και θέλω να προστατέψω…

*ακούγεται το rushing του moby (χάζεψα...άλλο είχα γράψει...)

UPDATE: ΤΟ ΤΟΛΜΑΩ ΛΟΙΠΟΝ...Η ΠΡΩΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΟΥ. αφού δεν κατάλαβε την αξία του, τουλαχιστον κάποιος εδώ μπορεί να το χαρεί όπως του αξίζει... παρακαλώ να μην το κατεβάσετε χωρίς την άδεια μου.

η δεύτερη είναι φωτογραφία μου απο τις κυκλάδες...

79 comments:

maya said...

αν κάτι ελάχιστα όμορφο
έχει μείνει αυτή την στιγμή μέσα μου το στέλνω με ένα κύμα αυτής της θάλασσας
στον φίλο μου τον Νικόλα
που έχει τα γενέθλια του σήμερα...

νάσαι πάντα πολύχρωμος!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

Μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις λένε οι Κινέζοι??? (κάποιοι τέλος πάντων)...
Ενας πίνακας, μια ζωγραφιά ενός παιδιού, ένας καμβάς που από λευκό πανί κατέληξε σε χρώματα ψυχής αξίζει όσο χίλια φτερουγίσματα γλάρων, όσο χίλιες ανατολές και δύσεις, όσο χίλια μυστικά εραστών, όσο χίλιες αγκαλιές ψυχής, όσο χίλιες πεταλούδες που πετούν ελεύθερες...
Καμιά φορά μας παίρνει από κάτω... και μένα πρώτο, αλλά η μελαγχολία έχει πια γίνει φίλη μας...
Η αδυναμία των άλλων να καταλάβουν μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο να γυρίσουμε στα δάση, ως γνήσια ξωτικά... Ετσι γυμνά και βρώμικα όπως γεννηθήκαμε...
Καλό Σ/Κ Μάγια :)

adaeus said...

μας οδηγεί...

maya said...

@adaeus μου

καλά τόπες

η μελαγχολία ΜΑΣ
και η αδυναμία ΤΟΥΣ

μας οδηγούν...

ήταν πολύ γλυκό όλο αυτό που έγραψες
κι ας μην είναι ίσως τόσο αλήθεια πάντα...

αλλά γιατί όχι?

κάθε δημιουργία
έχει αξία

είναι πολύ σκληρό
και μου επιτρέπω και γω
να με πάρει απο κάτω


αύριο ελπίζω νάμαι πιο θυμωμένη.

σ'ευχαριστώ.
χχχχχχχχχχχχχχχ

Don Psychote- Δ.Ψ said...

θάλασσα κρύβεις χρωματιστά μυστικά ζωης...στα σπλάχνα σου...μπλε μήτρα...τυρκουάζ θεοί...σε ουράνιες στράτες...

maya said...

@δον μου
μακάρι νάχε την δύναμη να πάρει μέσα της και να καταπιεί όλα τα άσχημα που χαλάνε τα χρώματα, βρωμίζουν τις όμορφες σκέψεις, μουντζουρώνουν τα ωραία.

παντοδύναμη θάλασσα...
respect.

χχχχχχχχχχχχχχχ

γιάννης φιλιππίδης said...

δε το πιστεύω τι σου είπαν:

το ‘χω νιώσει πάμπολλες φορές όταν χαρακτηρίζουν τα κείμενα μου απλές ιστοριες [μη πω και χειρότερα] κι εγώ έχω στάξει σταγόνες μου πάνω τους….

να σου πω κάτι;
αφού μπόρεσες να κάνεις το ένα,
κάνε άλλο ένα, ίδιο δε θα ‘ναι αλλα θα ‘χε πολλά κοινά χαρακτηριστικά,

έτσι μόνο θα εκδικηθείς γλυκά, για το προνόμιο της τέχνης σου…

σου φαίνεται ακατόρθωτο,
αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορείς….

Άμεσα…

Κι επέτρεψέ μου να σε κάνω ένα μικρό λινκ, να δουν όλοι οι φίλοι, έναν τέτοιο/τόσο ευαίσθητο σπαραγμό που με αφήνει άφωνο, σαν ανέλπιστος θάνατος…

Σ΄αγαπάω/προσπάθησε ξανά…

γιάννης φιλιππίδης said...

…κι εννοείται, πως ο πίνακας σου δεν είναι φωτογραφία…

είναι πολλά περισσότερα από μια φωτογραφία…

ξανά φιλι

maira said...

Καιρό είχα να ξυπνήσω έτσι !
Χωρίς καφέ…
Κατευθείαν βουτιά στη θάλασσα!
Και την αγάπησα.
Την διαφάνεια και το βάθος της…
Άστους να ζουν φωτογραφίζοντας την μόνο…
Κι άσε εμάς να βουτάμε και να νοτίζουμε την επιφάνεια μας στην επιφάνειά της
Κι άκοπα να μας τραβάει ο όμορφος βυθός της στο ΄΄ καλύτερό της ΄΄
Τι τιμή !!!!

Negma said...

Μπαίνω στη σελίδα.

Βλέπω την εικόνα και χάνομαι...

Με δυσκολία παίρνω το βλέμμα μου και την ονειροπόλησή μου από πάνω της, για να προχωρήσω στο κείμενο. Θα επιστρέψω, λέω, να συνεχίσω μετά το ταξίδι...

Προχωρώ στο κείμενο κι αρχίζει ένα άλλο ταξίδι. Το δικό σου... και με παίρνεις μαζί...

Κι έρχεται αυτή η ατάκαααα...!!! Σαν μαχαιριά στην καρδιά ήταν! Δεν πρόλαβα να φτάσω παρακάτω, να δω πως ένιωσες εσύ ακούγωντάς την... Έχω κολλήσει για λίγο εκεί, και προσπαθώ να μαζέψω τα αίματα και κομμάτια μου, για να μπορέσω να συνεχίσω να σε διαβάζω...

Και τώρα, μετά το ταξίδι σου, μοιράζομαι και τον βιασμό σου.

Πόσο θά 'θελα να μπορούσα να κάνω κάτι... Να σε βοηθούσα να προστατέψεις το "παιδί" που γέννησες...

Όσο γι' αυτό με την πρόθεση... Δεν λένε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται με τις καλύτερες προθέσεις; Μην την ψάχνεις...

Φιλί αλμυρό από τη θάλασσά σου και τα δάκρυά μου...

maya said...

γιάννη μου

με ταρακούνησες τόσο με την υποστήριξη σου - και ένας άλλος καλός μου φίλος μουλεγε πολύ ανάλογα συναισθήματα - που

πρώτη φορά βάζω δικό μου έργο στο μπλογκ... γιατί ένοιωσα πώς αν είναι να πάει κάπου που δεν το εκτιμούν, τουλάχιστον εδώ, με τους φίλους μου, κάποιος μπορεί να το χαρεί...

μήπως με παραθεωρείς καλή! η πρώτη εικόνα πούχα βάλει ήταν φωτό! αυτό που βλέπεις τώρα πάνω-πάνω είναι ο πίνακας μου...

και φαντάσου μεγάλο 60Χ80...
και γω που δεν μ'αρέσει να λέω για μένα...

ε, τα κατάφερα γαμώ την πουτάνα μου! πώς να το κάνουμε δηλαδή?@!!!#^&$#@

πολύ σε ευχαριστώ και
ε ρε κλάμα πούχω ρίξει στο μπλόγκ σου
και δω σήμερα
με ό,τι συμβαίνει...
που με έβαλες εκεί λινκ,
πού, πού, πού...

Κ Α Ρ Α Σ Μ Α Τ Σ λέμε
και είμαι πολύ αλλού τώρα
να σχολιάσω πιο λεπτομερώς.
γράφω απο την καρδιά μου.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

μάιρα μου της θάλασσας...
ελπίζω να μην μπερδεύτηκες
και συ με την φωτό...
δεν ήταν απο πρόθεση να σας μπερδέψω...

πήρα όμως την απόφαση
πρώτη φορά να αναρτήσω δουλειά μου
να μοιραστώ αυτό που τόσο ένοιωσα
γιατί...
μήπως εδώ υπάρξει χαρά?

πόσο χαίρομαι που βούτηξες...

αχ αυτή η θάλασσα
πλανεύτρα
παντοδύναμη
πανέμορφη...

την λατρεύω κυριολεκτικά...

πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχ

ΗΔΗ νοιώθω καλύτερα.
καλά είναι εδώ!

maya said...

εστρέλλα μου
μπήκες την στιγμή που έκανα την τροποποίηση
την στιγμή που αγανάκτησα τον πίνακα!

καλή μου φίλη
ό,τι ένοιωσα
το κατάλαβες και συ
και μου δίνει τόσο δύναμη
να ξέρω οτι ξέρουν κάποιοι τι θα πει

και είπες βιασμός

με έναν τόσο αδιάφορο τρόπο, ναι
είναι λίγο αυτό.

θα μου πεις τι έπρεπε να κάνει?

δεν ξέρω. δεν ζήταγα λούσα και κοπλιμέντα. ξέρω όταν κάτι είναι καλό. αλλά ήθελα να νοιώσει κάτι. κάτι.

κάτι απ'ό,τι έδωσα, ένοιωσα, μπόρεσα, αγάπησα.

τι καλό που μου κάνει που μιλάμε εδώ,
που ήρθατε και με υποστηρίζετε έτσι...

το ευχαριστώ είναι λίγο σήμερα.
τόχα πολύ ανάγκη.

σε φιλώ με πινελιές περήφανες
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

O πινακας

Οπως σου ειπα και χτες
οταν εμεινα εκθαμβη να τον κοιταζω το πρωι..

ειναι υπεροχος ...
(το οτι τον εδωσες απλα προσπαθω να το ξεχασω, δεν θα τον εδινα ΠΟΤΕ)

η διαδικασια της γεννας του απολυτα γλαφυρη

.........και η σηψη επισης ...

αλλα κακως -κακως πολυ το εμβαθυνεις....

Εισαι αυτη που εισαι ..
και εισαι χαρισματικη

ευλογημενη με ενα ταλεντο
-ολο δικο σου -
απο αυτα που ...

δεν αγοραζονται
δεν δανειζονται
δεν χαριζονται
και δεν εκτιμουνται

οποιος δεν μπορει να το νιωσει
και να το εκτιμησει

-δεν φταιει αυτος...


Τοσο του κοβει....

γι αυτο εισαι ακομα πιο τυχερη...

-μεγαλοθυμια και ανωτεροτητα ....


Σε φιλω και σε θαυμαζω..
τα χερια σου ειναι μαγικα...

και εκανες καλα που ειπες πω ς
ειναι δικο σου....

-τα αλλα ολα


........ΧΡΕΩΣΕ ΤΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ!

maya said...

τάλισκερχωριςάκι μου

"............"

έχω μείνει ώρα
διαβάζω και ξαναδιαβάζω
τα λόγια σου
γιατί

πώς να το περιγράψω?

σαν να πήρες τα πρώτα αγριολούλουδα
της άνοιξης ετούτης
και τα άφησες να πέσουν επάνω μου
με όλο το φως του ήλιου λουσμένα.

κάπως έτσι νοιώθω.

και πιο πολύ γιατί δεν χαρίζεις λόγια. σημαίνει λοιπόν πολλά.

φίλη.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.τις υπόλοιπες σκέψεις
με τα δάκρυα πακέτο θα στα στείλω.

rip1708 said...

πολυ ομορφο maya μου..καθε αρχη και δυσκολη..καλη συνεχεια..να ξερεις πως καθε ζωγραφια ειναι καταθεση ψυχης..και οταν καποιος κοιταζει αυτο που ζωγραφισες παντα θα νιωθεις γυμνη και εκτεθειμενη..ειναι ομως οτι πιο αληθινο εχεις..πιο αληθινο ακομα και απο οποια λεξη και αν γραψεις..

Я верю в Сталина said...

έχω τοποθετηθεί ήδη...

καμιά τσιπούρα να πλέει κι αυτή εκεί, γαιτί δεν έβαλες; u never know...

:)

maya said...

@rip1708

δεν είναι αρχή. πάντα περνάς αυτήν την διαδικασία
και την αίσθηση αυτου που λες:
έτσι ακριβώς είναι, κάθε φορά
που μοιράζεσαι μια δημιουργία.
τόπες πολύ εύγλωττα.

πάντα νοιώθεις την 'έκθεση'.

σε επισκέφτηκα ήδη
και τι καλά που έκανα...

πολύχρωμη καλησπέρα!
:))))

maya said...

@δημοσθένη μου- back on net!
βλέπεις και τις φωτό θηρίο?!!!
τσιπούρα λες ε?

άντ'απο κει
με κοροιδεύεις κι απο πάνω!

τσιπούρα!
τς τς τς

...είδες θαύματα που κάνει το γρήγορο?!

you never know...?
elaborate!
τρελλαίνομαι να πιάσω τον συνειρμό που έκανες με το τρομερό μυαλό σου! α χαχα

σοβαρά τώρα:
τοποθετήθηκες εκτός μπλογκ
και μου φούσκωσες μπαλόνια χαράς.
νάσαι καλά...

νάχεις μια υπέροχη νύχτα...
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Donnaliza said...

Kαθε λιγο και λιγακι ανοιγω την σελιδα σου και βουταω στη ζωγραφια σου που λιγος της πεφτει ο χαρακτηρισμος "ζωγραφια" πολυ λιγος.

Βουτανε τα ματια μου, βουταει η ψυχη μου, βουταει το μυαλο και το σωμα μου και δροσιζομαι, ανασαινω, ελευθερωνομαι, ξεκουραζομαι ,ηρεμω, ταξιδευω, ονειρευομαι,απολαμβανω.

Να εισαι καλα Μαγια.

maya said...

ντόναλίζα
χαίρομαι που ήρθες σε αυτήν την στιγμή
και να ξέρεις οτι η αλμύρα της θάλασσας αυτής
και στα μάτια μου κάθησε λίγο
διαβάζοντας σε.

τα λόγια σου είναι η παρηγοριά μου
οτι καλά έκανα και τόλμησα
να βάλω τον πίνακα εδώ...
σ'ευχαριστώ αληθινά

πολύχρωμη καλησπέρα
πόσο όμορφα νοιώθω που βρήκες να βουτήξεις...

Donnaliza said...

Τα λογια μου Μαγια ειναι οτι ενοιωσα (και να ξερεις πως ποτε δεν γραφω κολακειες για να γραψω μονο κατι γραφω μονο οταν νοιωθω).

Δεν εκανες καλα που τολμησες και τον εβαλες εδω, δεν εκανες απλως καλα...εκανες άγια( που θα ελεγε και η μαμα μου) γιατι βρηκα να βουτηξω.....( εγωιστικο αυτο που λεω το ξερω) :)

Καλο βραδυ καλη μου

Roadartist said...

Καλημέρα Μάγια. Θα σου γράψω τη πρώτη εντύπωση με το που είδα το πίνακα, δίχως να διαβάσω τα λόγια σου.."καταπληκτικός πίνακας"..έπιασες το ευαίσθητο σημείο μου..Θάλασσα, βουτιά, γαλάζιο..Υπέροχα! Θα ήθελα πολύ να κοσμούσε το δικό μου σπίτι πάντως..Θα σου πω να μην ακους κανένα, μα κανέναν. Δεν θα το κλικάρω, γιατί θέλω όποτε το νιώσω να περνάω να το βλέπω εδώ..στο σπίτι του..
Η δεύτερη φωτο απο τις Κυκλάδες είναι εμφανές οτι σε ενέπνευσε και για το πίνακα..Και βλέπουμε το πόσο υπέροχα αληθινός μοιάζει..σαν να έχει βγει απο τη πραγματικότητα και η κοπέλα να είναι δίπλα σου και να βουτάει στο γαλάζιο της θάλασσας..Αν απλώσεις το χέρι θα αισθανθείς το νερό και αν αφήσεις τη καρδιά θα αφουγκραστείς το ήχο της βουτιάς σου..Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις κάνει κάπου μαθήματα.. και πού..Μπράβο..
Εννοείται οτι θα συνεχίσεις.. σιγά μην ακούσεις τον καθένα!

Talisker said...

Kai που ειναι το μπανερ???
(τη θυμηθηκα τη λεξη)

και που εισαι εσυ που λες ενα over and out
kai δεν περιμενεις και απαντηση!!

τεσπα..
τεσπα ...ειμαι στις καλες μου ...για οσο!!

eva said...

Βουτιά στα βαθιά η δημιουργία,
δεν ξέρεις σε τι θάλασσα θα βγεις
αν σ' αγκαλιάσει και γλυτώσεις,
αν σε βουλιάξει και χαθείς...
Κι εσύ (ο θύτης ή το θύμα;)
ξεχασμένος ναυαγός,
πινελιά σ' έναν καμβά
δίχως τέλος ή αρχή
με σωσίβιο την έμπνευση
να παλεύεις με το κύμα...
Καλή σου μέρα!

Βίκυ said...

...κρατάς εκείνο το «00», μια στη παλέτα τ΄ ακουμπάς, μια απαλά κεντάς καμβά, μια στην καρδιά και μια σκέψη και πάλι πίσω, κάθε φορά και αλλιώς το χρώμα, κάθε φορά και πιο πολύ ψυχή... σε μια υπό γωνία σκιά, σε ένα κορμί που κολυμπά στα μάτια, σε μια θάλασσα καθάρια, γαλαζοπράσινο νερό, με χίλιες δυο αποχρώσεις να χορεύουν στο ρυθμό του κύματος και της ηλιαχτίδας και να φτιάχνουν στα αμμολοφάκια του βυθού, σχεδόν παλμικά, απίστευτα φωτεινά σχέδια και φυσαλίδες αέρα και σταγόνες θαλασσινές σε ρεσιτάλ... σε μια διαφάνεια, ψυχής όμοια εικόνα... Αλλά τα διάφανα είναι και δυσθεώρητα... μην απορείς. Αισθήσεις απλωμένες στο φως, να γεμίζουν τόσο άμεσα και τόσο ευλογημένα τα εντός... Κοίτα με, περπατώ 60Χ80, δεξιά αριστερά, πάνω κάτω αχόρταγα... αλλά συστέλλομαι, μου αξίζει να σε κοιτώ;;; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

panoptis said...

ένιωσα, ότι πετάει...
η ομορφιά της βρίσκεται στην πίεση, που δεν υπάρχει αυτό το λεπτό.
η ικανοποίηση με το χέρι να τραβάει την άμμο, σαν μετάξι σε χέρι έμπορα αλλοτινών εποχών.

χαίρομαι και ευχαριστώ...

Αλεξάνδρα said...

Φορτισμένη συναισθηματικά με τα τελευταία γεγονότα της ελευθερίας του Δημήτρη, με μια φυσική κούραση που δεν με άφησε ούτε το Σαββατοκύριακο (χθες συνόδευσα τον γιόκα μου σε σκακιστικό ομαδικό αγώνα, εξαντλητικό για όλους και μόνο απ΄την διάρκειά του - 9 ώρες).

Ηρθα γιατί μια ψυχή με ρώτησε:"Τόσο όμορφα ζωγραφίζει η φίλη σου;" και τρελάθηκα απ΄την χαρά μου στη σκέψη πως ανάρτησες πίνακά σου.

Φιλενάδα, σου πήρε μήνες να τολμήσεις και μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να νιώσεις απογοήτευση, να πληγωθείς και να νιώσεις πως "πρόδωσες" το πνευματικό σου παιδί, αφήνοντάς το να το βλέπουν ανάξια μάτια. Μάτια που δεν το εκτίμησαν...

Εγω πάλι, που αγαπώ ότι ζωγραφίζει η υπέροχη ψυχή σου, φούσκωσα από καμάρι!

Φαντάστηκα τον ήλιο που χάρισε αυτές τις όμορφες αντανακλάσεις στη θάλασσά σου, έβαλα και το δικό μου κεφάλι μέσα και πίεσα τα πνευμόνια μου να κρατηθούν λίγο ακόμα χωρίς ανάσα. Υστερα έπιασα την άμμο, θαύμασα τον κόσμο εκεί κάτω που αγνοούμε πλήρως..

"Κι όμως ωραίο είναι"; Χα! όχι δεν είναι ωραίο, είναι πολύ ωραίο, είναι ζωγραφιά άρα ψυχή...

Είναι της mayas μου, της mayas μας...

Anonymous said...

οσοι δεν ειναι αξιοι να εκτιμουν δεν ειναι αξιοι να βλεπουν...
σεβαστη η αποψη τους...αλλα λανθασμενη κατεμε..

να τολμας...μν μασας...οτι φτιαχνεις αξιζει οσο ακριβα βλεπουν τα ματια σου..

Aντώνης said...

Αυτός που αντιλαμβάνεται όμως δεν λογαριάζει τιμή. Επενδύει ευθύς εξαρχής στους τόκους. Να είσαι πάντα καλοτάξιδη και δημιουργική μέσα στα όμορφα νερά σου.

diva said...

Αυτό ήταν το "ε, και;";
Πέτα του όλο το πιάτο με τη σάλτσα φιλενάδα
άιντε από κει

Καλημέρα
και Respect
Ο πίνακας είναι ζωντανός

maya said...

@ντοναλίζα
αν έτσι είναι ο εγωισμός
ελεύθερα και επαυξάνω!
:)&

καλή μέρα χρωματιστή
και πολύ θαλασσινή
χχχ









@roadartist
αν ΚΑΤΙ απ'ότι ένοιωσες
(και ξέρω οτι και συ
την λατρεύεις την θάλασσα...)
μου έλεγε εκείνος προχτές
δεν θα στεναχωριόμουν.
θα ήξερα οτι πάει σε καλό σπίτι.
σ'ευχαριστώ που κατάλαβες
και με τιμά πολύ.

έχω τελειώσει σχολείο στην αγγλία
όπου ένα απο τα τρία μαθήματα
ήταν καλές τέχνες.
και μετά συνέχισα σπουδές εκεί.
πολλά χρόνια.
αλλά λίγα ακόμη...
:))))))

καλήμερα αλμυρή
χχχχχχχ







@τάλισκερ στις καλές σου
το βάλαμε κυρία μου το banner!
το βάλαμε!
έχουμε και δουλειές!
πωπω γκρίιιιινια....
είσαι καλά άρα!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

katerina.. said...

καλημερα..'ενιωσα οπως οταν τελειωνεις"λες..και θαθελα να εχω χρηματα να διωξω τον αγοραστη αυτης της στιγμης σου,να σου χαρισω εγω τον πινακα σου..να σου δωσω πισω τη θαλασσα που γεννησες..
καλη βδομαδα να εχεις..

maya said...

@ευαγγελία π.
όπως το περιέγραψες
έτσι είναι τις περισσότερες φορές.
αυτές που αξίζουν τουλάχιστον!
πολύ όμορφα έκανες την εικόνα...

ο δημιουργός για μένα
είναι αγωγός.
κάτι σύεται μέσα του
και πασχίζει να το αποκωδικοποιήσει,
να το μορφοποιήσει,

υπέροχη δύσκολη διαδικασία...

καλημέρα πολύχρωμη
:)))))))







@βίκυ μου
υπέροχη μαέστρος των λέξεων πάντα.
έχω διαβάσει τόσες φορές τα λόγια σου
και κάθε φορά, βλέπω κι άλλα νοήματα...

σήμερα κρατάω το Αλλά τα διάφανα είναι και δυσθεώρητα... μην απορείς.
αλλά αντέγραψα όλο το σχόλιο σου, να το βλέπω στα αγαπημένα.

σκέφτεσαι πολύχρωμα...
υπέροχα...
χχχχχχχχχχχχχχχχ







@πανόπτης
ήρθες και δω - σ'ευχαριστώ.

αυτή η άμμος μες την θάλασσα...
τι μαγευτικά την περιέγραψες!

και πάλι συγχαρητήρια για την κίνηση των bloggers
για τα παιδιά...

καλή εβδομάδα γεμάτη δημιουργίες
:)))))))))))))

maya said...

@αλεξάνδρα μου
χαμογελάω
γιατί μούρχεται η έκφραση που μ'είχε στείλει:
"να του κάνω τα μούτρα κιμά!"

μου δίνεις ένα αίσθημα προστασίας
απο τα άσχημα.
και μια τόσο μεγάλη παραδοχή που με αφήνει γλυκά γαλήνια.

δεν ξέρω να το πω καλύτερα.
αλλά μια πρώτη ιδέα
για τα γενέθλια ενός πουλακίου
που πλησιάζουν, μου ήρθε,
δεν μπορώ να πω...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ











@in the sky
όχι, δεν μασάω. πάντα θα τολμάω.
και να σου πω,
μου έκανε μεγάλη εντύπωση
οτι ούτε για μια στιγμή
δεν έχασα την ισορροπία μου
για την αξία της δημιουργίας μου
με την αντίδραση του.

με άδειασε ως προς την αποδοχή της σημαντικότητας (για μένα)που έφτυσε.

για να μην χάνω τον χαρακτήρα μου λόγω στεναχώριας:
αγαμίδια στην τελική!
μυρμηγκάκι.

νάσαι καλά!
συμφωνώ για τους ανάξιους.
τρομάζω όμως που είναι πολλοί...

χχχχχχχχχχχ








@αντώνη
έτσι ακριβώς το βλέπω και γω
και έτσι λειτουργώ.
όσο για την ευχή σου
απο τις πιο μαγικές
που μούχουν προσφέρει...

πολύχρωμη καλημέρα!
χχχχχχχ

maya said...

@ντίβα μου
ναι τέτοια σάλτσα έφαγα.
να την γυρίσω λες ε?
και με πολύ λάδι που δεν βγαίνει!

το είδες και συ?
αχ θα τρελλαθώ.
τι καλά έκανα και τον έβαλα τον πίνακα.
αλλοιώς, μόνο θα χανόταν
σ'ένα σπίτι που δεν τον αγαπάει...

καρασμάτς με ευχαριστώ
(respect? χάνω τα λόγια μου εδώ...)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ











@κατερίνα μου
ε καλά τώρα.
στόχω ξαναπει:
κάνεις ένα μαγικό
και με στέλνεις αδιάβαστη...
δάκρυσα ζεστά.
και μόνο που το αισθάνθηκες
είναι σαν να τόκανες.
πραγματικά νοιώθω τυχερή.

καλημέρα καινούργια
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

artou said...

είναι απλά μαγικό και τόσο μα τόσο αληθινό και πόσο ανάγκη είχα σήμερα μια καλοκαιρινή εικόνα δεν μπορείς να φανταστε'ις

τόση ελευθερία σε ένα μόνο πίνακα δεν είδα ποτέ μο όσο σε αυτόν

μαι βουτιά στο πουθενά στο τίποτα χωρίς να περιμένεις να βγεις ποτέ από κει


την πιο τρελλλλλή μου καλημέρα
και ενα τεράστιο συγχαρητίρια σου αξίζει


σμάτςςς

Dee Dee said...

Απιστευτο!!! Ειναι απιστευτος!!! Ειλικρινα, δεν εχω καμια διαθεση να φανω καλη μαζι σου, ειναι απιστευτος! Ειναι ο καθρεφτης των ματιων σου. Μη λυπασαι που τον εδωσες, ειναι μεσα σου και εισαι μεσα του για παντα, δεν το βλεπεις;; !!!

Maya μου θαυμαζω τα ματια σου!

Καλημερα και καλη εβδομαδα!

maya said...

@αρτουμ΄
αρχίζω να νοιώθω πολύ ταπεινά
με τόσο χρυσά λόγια
που εισπράττω εδώ...

ειλικρινά
δεν ξέρω τι θάκανα χωρίς εσάς
αυτές τις μέρες
και πόσο πιο χρονοβόρα
θα ήταν η διαδικασία
της αγαμιδίασης
για την συμπεριφορά του!

αν σου χάρισα την εικόνα
που είχες ανάγκη
ο σκοπός μου
βρήκε ανταπόκριση.

σαν αυτό που λένε οι αμερικάνοι
(που μου τη σπάνε και σπάει
αλλά έτσι νοιώθω):
closure.

χίλια ευχαριστώ
χχχχχχχχχχχχχχχ







@ντίντι μου
το πιστεύω οτι δεν με χαιδεύεις
και γι'αυτό έχει πολύτιμη αξία
ο χείμαρρος του λόγου σου -
έχω την αίσθηση του αυθόρμητου
και αυτό με φουσκώνει χαρά
σαν αερόστατο, ένα πράμα!!!!

και η λέξη "θαυμάζω"
με επισκιάζει με το μέγεθος της...
πόσο σ'ευχαριστώ λακάκια μου!

καλημέρα με όλες τις αποχρώσεις
της θάλασσας που λατρεύω!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Anonymous said...

Αχχχχ Μάγια μου,

μου έδωσες την ευκαιρία να κάνω και σήμερα, από το γραφείο, μία ακόμα βουτιά στη θάλασσα που τόοοοσοοοο αγαπώ!!!!

ΥΠΕΡΟΧΟΣ Πίνακας!!!

Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς
Βάνια

mAuVe said...

maya ΜοΥ

είμαι περήφανη για σένα

τόσο για όσα σε αγγίζουν τρυφερά & σε χαϊδολογάνε όσο (& κυρίως...) και για όσα σε θυμώνουν, σε θεριεύουν & σ' ακουμπάνε βαθιά με κοφτερά μαχαίρια... χωρίς να σε τρυπάνε... χωρίς να σε διαβρώνουν...

η δημιουργία ξυπνά τέτοιο κύμα τελικά που η δύναμή της υπερνικά το λίγο των ανθρώπων... το φόβο & την ατολμία τους... τη δειλία & τη μικροπρέπεια... τη φτώχεια συναισθημάτων & τον ανύπαρκτο σεβασμό

οι συντεταγμένες της τέχνης σου πινελοφόρε μου, νίκησαν το υγρό των ματιών μου & με βοήθησαν να προεκτείνω... να ονειρευτώ κι άλλο (ανάγκη αέναη)... να πασπατέψω στο ανοιχτό κουτί με τις ευχές ν' αρπάξω εκείνη με τα ανοιχτά εισιτήρια για κυκλάδες... για χωρίς ρολόγια αποδράσεις... για "φεύγα"

θέλω να σου το ξαναπώ: με κάνεις να νοιώθω περήφανη που είσαι φίλη μου, που είσαι αληθινή δημιουργός

τα επιδέξια δάχτυλά σου χάιδεψαν με ήχους τα μέσα μου... ένα μεγάλο ευχαριστώ σου ακουμπώ

φιλί μεγάλο παρέα με αλμύρα
(θάλασσας & παράγωγα αδένων)

mAuVe said...
This comment has been removed by the author.
mAuVe said...

maya ΜοΥ (ξανά)

εγώ έσβησα το παραπάνω σχόλιο γιατί είχα κάνει ένα λάθος στους στίχους...

στο χαρίζω λοιπόν εδώ με τα σωστά (εύχομαι & για σένα... πανέμορφα!) λόγια:

λόγια & μουσική αγγελάκα - βελιώτη

μέσα στη θάλασσα

καθένας είναι μια πληγή
κι ένα παράπονο κρυφό στάζει σαν βρύση
και περιμένει τη στιγμή
που όρθιος θα σηκωθεί και θα το τραγουδήσει

καθένας είναι μια πληγή
που περιμένει να εκραγεί να βγει και να κυλήσει
κι από ψηλά μόλις την δει
την θάλασσα σαν εραστής διψάει να συναντήσει

κάποτε εγώ κι εσύ
θα βγούμε δεν μπορεί

κάτω στη θάλασσα

θα διαλυθούμε μαζί
όπως ορμάει βροχή

μέσα στη θάλασσα

δεν θα ‘μαι εγώ το σφυρί
δε θα ‘σαι εσύ η πληγή

θα ‘μαστε η θάλασσα!

δεν θα ‘μαι εγώ η πληγή
δε θα ‘σαι εσύ το σφυρί

θα ‘μαστε η θάλασσα!


ο αγγελάκας τις τελευταίες μέρες κυλάει στην κυριολεξία στο αίμα μου

στο στέλνω & με email

πάρε φιλί ... κι άλλο...

Αλεξάνδρα said...

Φιλενάδα ξέρω ποιά έμπνευση εμπιστεύομαι...

Θέλω να κοιτάς τα όμορφα. Το άσχημο υπάρχει μόνο για να αξιώνει το όμορφο...

Οι άνθρωποι αυτής της ποιότητας και χαρακτήρα δεν θέλουν να κοιτάζουν στα όμορφα. Τα θέλουν όλα μίζερα για να έχουν δικαιολογία στη δυστυχία τους. Μας είναι αδιάφοροι έτσι δεν είναι;

Σου χαμογελώ φιλενάδα!!!!

fish eye said...

μαγευτηκα,απο τον τροπο που εχεις αποδωσει την θαλασσα,το χρωμα,και κυριως τη δυναμη που μου βγαζει το σωμα καθως καταδυεται στο βυθο..
παρα πολυ ομορφο..
φιλια

το Άρωμα του Τραγουδιού said...

Δεν έχω λόγια…
Απλά, δεκάδες τραγούδια γυρίζουν στο κεφάλι μου από τη στιγμή που είδα και διάβασα. Όχι, δεν έχουν απαραίτητα όλα μέσα τους τη θάλασσα. Είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω (αλήθεια).

Το ξαναλέω (ή μάλλον, το φωνάζω):
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ…

Σε ευχαριστώ για τη συγκίνηση.

maya said...

@βάνια μου
είσαι το ένα άτομο που πάντα
νομίζω πως τα σχόλια σου
γράφονται με θαλασσί...
αλήθεια στο λεω.
και νάσαι σήμερα εδώ
σε αυτό που τόσο σημαίνει για μένα
να παίρνεις χαρά...

Εγώ ευχαριστώ!
χχχχχχχχχχχχχχ














νατάσσα μου λεξίχρωμη!
είπες με λέξεις αυτό που δεν είχα βρει και μ'έπνιγε η αδικία:
τον ανύπαρκτο σεβασμό

όχι για το 'κάτι' που δημιούργησα
αλλά για την διαδικασία
της δημιουργίας
που είναι ιερή

έχει κόπο
αγάπη
δυσκολίες
χαρά
ζάλη όμορφη και κακή
κούραση
χρόνο
έμπνευση
χρώματα
λάθη
επιτυχία
αστοχία
συναίσθημα
αποτέλεσμα.

αυτό ήθελα
και δεν έδωσε.
τον σεβασμό στο όλο.


-όσο για το τραγούδι,
διάβασα τους στίχους
και περίμενα με αγωνία
το μειλ...

είναι άπαιχτο.
σ'ευχαριστώ ΠΑΡΑ πολύ
για όλα μου τα δώρα σήμερα...
μούκανες πολλά!

δεν είσαι μόνο εσύ αλλού.
το μειλ θα σου έρθει σύντομα ελπίζω.
τρέχω και πουθενά δεν φτάνω...

ευτυχώς, για το καλό μου
εδώ προλαβαίνω :))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αλεξάνδρα μου
το δύσκολο ήταν οτι δεν είναι
μίζερος και κολλημένος στα άσχημα.
είναι με πολύ καλή διάθεση προς εμένα
γι'αυτό και με επέλεξε.

απλά έχει αυτό το μπλαζε
(πόσο καιρό έχω να σκεφτώ αυτήν την λέξη!)
μπλαζέ, ρε παιδί μου!

το οποίο βέβαια αγγίζει άσχημα
σε τέτοιες περιπτώσεις...

τι να κάνεις?

it takes all kinds
to make the world...

πήρα και το μειλ -
θα απαντήσω μόλις...
:))))))

είδες τουλάχιστον ωραία όνειρα?

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ












@φεγγαραγκαλιές
αν σου πω οτι σε σκέφτηκα κάποια στιγμή
που μούλεγες να δείξω δουλειά μου
και άντε...

αλλά η διάθεση μου δεν ήταν για νάρθω να το διατυμπανίσω
οτι αγανάκτησα πίνακα.

απλά η εξαιρετικά ευγενική
με αγάπη αναφορά του γιάννη
με έλοιωσε...

και ήξερα οτι εδώ
με φίλους
ποτέ δεν θα είχε τέτοια μεταχείριση
η δουλειά μου
:))))))

νάσαι πάντα πολύχρωμη
χχχχχχχχχχχχχχχ












@μάκη μου
καλώς τον!
τι υπέροχος τρόπος
να μην έχεις λόγια...
σ'ευχαριστώ. πολύ.

θάθελα αν κάποιο τραγούδι θυμήθηκες
απο τον δικό μου τρόπο έκφρασης
να μου το πεις.
μ ενδιαφέρει πολύ και με τιμάς.

ήμουν τόσο θλιμμένη ουσιαστικά
την ημέρα που 'αγανάκτησα'
που δεν μπορούσα να βάλω τραγούδι με στίχους να το συνοδεύσει.
ήταν τόσο σκληρά τα λόγια
κι αυτό που γινόταν...

πολύχρωμη νύχτα σου εύχομαι
χχχχχχχχχχχχχχχχχ

αν ακούς said...

...και τωρα εγω τι να πω τωρα που ηρθα αργα; μετα απο τοσα που εχεις διαβασει εδω; τι να γρα ψω που να φανει ανταξιο αυτου που βλεπω;
νιωθω ανικανος και δεν θελω να πω πολλα.
ειναι δικαιωση για σενα αυτες εδω οι κουβεντες, οσες εσυ ξερεις (γιατι ξερεις) οτι δεν ειναι χαιδεμα αυτιων, εχεις ριξει λιγη φωτια στο κρυο νερο που παγωσε τη χαρα σου οταν ακουσες τα πρωτα λογια του @$@$%@@%(λογοκρισια)και ζεσταθηκε η καρδια σου.
δεν θα πω λοιπον πολλα. περισσευω.

maya said...

@επειδή ακούς
έπρεπε να σε είχα απο μια μεριά
να δεις την φάτσα μου
εκείνη την στιγμή.

κυριάκος.

πρέπει να έπεσε κυριολεκτικά κάθε μυς...

αγχώθηκα πολύ
για την απόφαση να αγανακτήσω τον πίνακα, ναι.

αλλά όπως είπες, 'δικαιώθηκα'
ή μάλλον πήρα αυτό που χρειαζόμουν.
αναγνώριση της ταχυπαλμίας μου.

όχι δεν χρειάζεται να πεις.
ήρθες.
KAI ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙΣ.
μόνη δεν έχω νοιώσει απ'όταν αγανάκτησα... με τις παρουσίες,
όχι τις λέξεις.

νάχεις μια υπέροχη νύχτα!
χχχχχχχχχχχχχ
:)))))))))

mAuVe said...

το mail σου το χω στείλει από νωρίς το μεσημέρι

του δίνω άλλη μια ευκαιρία αμέσως τώρα... το ξαναστέλνω λοιπόν...

μόλις τέλειωσα την αποψινή ανάρτηση

θα ρθεις μια βόλτα?

φιλιά ήρεμης νύχτας να έρθουν να σε βρουν

maya said...

@νατάσσαμου
εγώ δεν εκφράστηκα καλά!
το πήρα το μειλ καλό μου!
εννοούσα οτι εγώ δεν ξέρω πότε θα σου απαντήσω - λόγω τρεξίματος!!!
το πήρα και το τραγούδι το ακούω
συνέχεια...
πρέπει νάταν απίστευτα στην 'συναυλία'...

έρχομαι να σε διαβάσω...

πολύ καλη μέρα νάχουμε!

κοιμάσαι?
τι έκπληξη...
:))))
χχχχχχχχχχχχχχχ

Μαρινα ..... said...

χαρα μου....
χαρα μου maya μου...

προστατεψε εσενα απο μάτια τυφλα...
ή αρκούντως μυωπικά...
ξεπλυνε μ΄αλμυρα πρωτογενεις πληγες...και προχώρα στη Δημιουργια...

ουφ......ξανα μαζι χαρα μου
φιλι...φιλι φιλι....

το Άρωμα του Τραγουδιού said...

Ζητάς τραγούδι που να μου ήρθε από τον δικό σου τρόπο έκφρασης. Άργησα να σου απαντήσω, όχι γιατί δυσκολεύτηκα να βρω (σου είπα πως είναι πολλά και δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα τη θάλασσα), αλλά γιατί ήθελα να το περάσω σε mp3 και να στο στείλω με mail. Δε μου άρεσε η ιδέα να αραδιάσω εδώ τους στίχους που έκανα copy / paste από κάποια ιστοσελίδα. Ήθελα να το ακούσεις. Αφού λοιπόν έπραξα τα δέοντα (μετατροπή σε mp3), διαπίστωσα πως στο προφίλ σου δεν έχεις mail! Θα αρκεστώ λοιπόν στους copy / paste στίχους.

Αν και είμαι αποκλειστικά του ελληνικού ρεπερτορίου, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν Antony & the Johnsons. Παράξενο δεν είναι?...

Hope There's Someone

Hope there's someone
Who'll take care of me
When I die, will I go
Hope there's someone
Who'll set my heart free
Nice to hold when I'm tired

There's a ghost on the horizon
When I go to bed
How can I fall asleep at night
How will I rest my head

Oh I'm scared of the middle place
Between light and nowhere
I don't want to be the one
Left in there, left in there

There's a man on the horizon
Wish that I'd go to bed
If I fall to his feet tonight
Will allow rest my head

So here's hoping I will not drown
Or paralyze in light
And godsend I don't want to go
To the seal's watershed
Hope there's someone
Who'll take care of me
When I die, Will I go
Hope there's someone
Who'll set my heart free
Nice to hold when I'm tired

katerina.. said...

Hope there's someone
Who'll take care of me
When I die, will I go
Hope there's someone
Who'll set my heart free
Nice to hold when I'm tired


Μακη ακομα και εκτος ελληνικου ρεπερτοριου..ζωγραφιζεις..

adaeus said...

...Μπορώ έτσι όπως είμαι στο άβατάρ μου μετέωρος λίγο πριν ακουμπήσω στο νερό... να μεταφερθώ στη δική σου θάλασσα, να κάνω παρέα στο κορίτσι?

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Πάντα συγκινητικό το πέρασμα από τις σελίδες σου... Λέξεις με γράμματα που φωνάζουν, ψιθυρίζουν, έχουν χρώμα...
Ο πίνακάς σου όμορφος, αλλά πιστεψέ με. Δεν είναι το καλύτερό σου. Αυτό δεν θα το πεις ποτέ. Εντάξει;Το καλύτερό σου κρύβεται πάντα στην επόμενη γωνία. Στο τώρα που μόλις δημιουργείται... Ξόδεψες χρόνο για να τον φτιάξεις, κι αυτό σε έδεσε μαζί του, μα οι πίνακες είναι παιδιά με την δική τους ζωή. Δεν σου ανήκει.. Του ανήκεις. Είναι κομμάτια ψυχής και ατόφια Αγάπη.
Δεν έχει σημασία τι θα δω εγώ... Μπορεί να είμαι αναλφάβητος, να μην γνωρίζω να γράψω ή να διαβάσω μία λέξη με χρώμα... Μπορεί να μην μπορώ να δω εσένα , σε κάτι, που γίνεται αυθύπαρκτο στην συνειδησή μου. Το χάος το πολέμισες εσύ, εγώ δεν το έμαθα ποτέ... Είμαι αναλφάβητος είπαμε... Και να λέω αυτό που πρώτο στο νου μου έρχεται... Σα φωτογραφία, θα μπορούσε να σημαίνει, στο στόμα ενός αδαή, τόσο ζωντανό, τόσο αληθινό... Σα να είσαι εκεί... Θα μπορούσε να σημαίνει πολλά αλλά κι αυτό. Έναν θαυμασμό με λανθάνουσα επιλογή λέξεων στην εκφρασή του.
Θέλω να πω έχει σημασία τι ακούς, και από ποιον. Να μεταφράζεις την αδεξιότητα... Και στο κάτω κάτω πάντα έχεις επιλογή να πεις. Θες να σου φέρω ένα υπέροχο πόστερ, από το Νάσιονάλ Γκεογκράφικ, και να κρατήσω αυτό;Να δείξεις τον θυμό σου, να αποτρέψεις την ισοπέδωση, και να μην αφήσεις το έργο σου αν δεν είναι έτοιμος να το δεχτεί ο άλλος. Και ίσως, να το κρατήσεις, ή να το κάνεις δώρο σε κάποιον που να χαίρεσαι να το έχει... Ίσως...
Συγνώμη που είπα τόσα πολλά... Καλό απόγευμα! :))

maya said...

@μαρίνα μου
σε παρακαλουθώ καιρό
να πασχίζεις να ξαναγίνεις
ένα με την τεχνολογία!

φαντάζομαι το ουφ
σημαίνει τα κατάφερες!

όσο για την προστασία
απο μάτια που δεν βλέπουν...
αυτό δεν ζούμε σε διάφορες εκδοχές
γύρω μας?
τίποτα απ'ότι μας συμβαίνει
δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.
μαθαίνουμε για τόσα
απο κάθετι...

καλώς ήρθες πάλι...
χχχχχχχχχχ

maya said...

@μάκη μου
οτι έκατσες και ασχολήθηκες...
τι να πω, ευχαριστώ πολύ.
το ακούω δυνατά
και είναι
όπως σου είπα
υπέροχα σπαραχτικό!
μαγικό...

θέλω εντυπώσεις
απο την αποψινή βραδιά.
πολύ ζηλεύω...

νάχεις μια υπέροχη νύχτα
χχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@κατερίνα μου
ναι ζωγράφισε ο μάκης...
και ήταν έκπληξη και για μένα
η ξένη επιλογή
αλλά με συγκίνησε.

τόχεις ακούσει?
...μαγικό...

σου χρωστάω μειλ
και θα το εμπλουτίσω...
:)))))

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@adaeus μου
και το ρωτάς?!
:))))

πόσες φορές έχω ευχηθεί
να βρεθώ σαν τους σταρ τρεκ
με μια δέσμη φωτός
μέσα σε πίνακες που αγάπησα...

πολύχρωμη καλησπέρα
με όμορφες σκέψεις
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@ανεμοσκορπίσματα
μην ζητάς συγνώμη!
έκανες πολύ καλά που άπλωσες σεντόνι
και συμφωνώ μαζί σου.

δεν είναι το καλύτερο μου.
αυτό το ξέρω.
δεν το έχω πει ποτέ
(άντε πιο παλιά ίσως...)

καλύτερο δεν έχω
αλλά κάποια πολύ αγαπημένα ναι.
εκείνα δεν τα πούλησα.
ίσως χάρισα, ίσως κράτησα.

έχεις δίκο για τον τρόπο του καθενός.
αλλά ξέρεις κάτι? λίγο βαρέθηκα να μεταφράζω τις αδυναμίες των άλλων γιατί δεν προσπαθούν οι ίδιοι.

ένοιωσα έτσι,
έγραψα έτσι.

το ξέρω οτι εννοούσε κάτι θετικό.
γι'αυτό και τον έδωσα τελικά.

και ευτυχώς η όλη διαδικασία
με βοήθησε τελικά να το κάνω.
δεν έχω κόλλημα με τα έργα μου.
αλλά δεν μπορώ να σου πω οτι με αφήνουν ποτέ αμέτοχη...
είναι κομμάτι μου και γω δικό τους.

και όπως σου είπα:
αυτά που μ'έχουν συγκινήσει ειδικά
ξέρω ακριβώς πού ζούνε.
με αγάπη.

αχ άσε νάμαι και σε κάτι ρομαντική...
είμαστε τόσο σκληραγωγημένοι σε όλα τα υπόλοιπα!

και, έννοια σου, έδειξα το πώς ένοιωσα και μια χαρά το κατάλαβε. αδυνατώ να καταπιώ το άδικο ωμό.

χάρηκα που ήρθες.
θάρθω κι απο σένα...
να τα λέμε πιο συχνά.
σκέφτεσαι σωστά.
:))))

πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχ

Κόκκινη Ομπρέλα said...

maya
κατά λάθος πέρασα το σχόλιό μου γι' αυτό το post στο προηγούμενό σου post.
Φιλιά.

maya said...

@κόκκινη ομπρέλλα
δεν πειράζει!
τώρα θάχω και δω και κει
την ωραία σου εικόνα :))))

κι ειδοποιούμαι για ό,τι σχόλιο έρχεται
οπότε μια χαρά!

φιλιά





----------------------------

βλέπω λαζόπουλο
και μετά θα απαντήσω...

Anonymous said...

ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ said...

Τι τύχη να πετάξει η πεταλούδα της ψυχής σου στη γύρη μου....
Ήρθα, σε βρήκα. Και αισθάνθηκα. Και ρίγησα. Και έγινα γοργόνα του βυθού. Άγγιξα κι εγώ την άμμο. Και πήρα λαθραία ένα κοχύλι να ακούω τη θάλασσα εκεί πάνω στη στεριά που όλα είναι διαφορετικά,χωρίς παραμορφώσεις. Και εμένα μ' αρέσει η θάλασσα. Είναι απλώς τέλεια η δημιουργία σου. Γιατί βγήκε από την ψυχή σου.Καταλαβαίνω πως ένιωσες όταν σου είπαν ότι μοιάζει με φωτογραφία. Δεν μπορείς να δώσεις το παιδί σου σε κρύα αγκαλιά. Όμως να ξέρεις ότι μερικά πράγματα δεν μεταφράζονται. Μεταδίδονται μόνο σε συχνότητες συναισθημάτων, στις οποίες εκπέμπουν μόνο λίγοι. Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως. Αν δεν συνέβαινε αυτό,δεν θα είχαμε ίσως την τιμή να τρυπώσουμε στα αυλάκια της ψυχής σου και να ποτίσουμε μάτια και ψυχή με ευλογημένο αγίασμα.

18 March 2008 18:11

maya said...

@υπέροχη κόκκινη ομπρέλλα
σε έφερα εδώ για να μπει σωστά
αλλά λείπει το ωραίο σου άβαταρ...
θα σκάσω!

αν δεν είχε συμβεί αυτή η φάση
σίγουρα δεν θα είχα βάλει δουλειά μου εδώ.
τόχω πει οτι δεν θα το κάνω.
άνοιξα το μπλογκ
για να εκφραστώ αλλοιώς.
να παίξω με λέξεις και σκέψεις.

βέβαια
αυτή η στιγμή
με αυτό που έγινε,
με αυτά που νοιώθεις και μου λες,
όλα όσα έχω εισπράξει,
είναι απλά μαγικά.

απλά μαγικά.
σέυχαριστώ. πολύ.
τι καλά που ήρθες σήμερα!

χαίρομαι που σε βρήκα

πολύχρωμη καλησπέρα
:)))))))))))))))

κάθε εμπόδιο για καλό και πολλά τέτοια...κάθετι μας προχωράει κάπου παρακάτω, ελπίζω και καλύτερα!

adaeus said...

... Μια καλημέρα αγωνιστική, μια καλημέρα δροσιστικά βρεγμένη... όπως όταν το πρόσωπό σου ξεμυτίζει γοργά από το νερό, μετά από μια ανεπαίσθητη για το νερό βουτιά ...

Αλεξάνδρα said...

Μπλαζέ.... μμμμ ... καιρό είχα να ακούσω την λέξη...

Εντάξει, τις ζωγραφιές όμως πρέπει να τις αντικρύζεις με τις αισθήσεις ξύπνιες...

φιλιά

(την ώρα που οι απεργοί βρίσκονται στο Σύνταγμα...)

Talisker said...

Σορρυ τωρα ..
κατι πιο μπιτ
δεν εχετε??
ντιπ για ντιπ???

χει χει και χει χει

κοντευω να αποκοιμηθω!!!
και ειναι και μεσημερι..
και ηθελα να ξερα τι γινεται και στο χαιρ μποτε!

τεσπα!
δεν θα γκρινιαξω σημερα!

maya said...

@adaeus μου
διάβασα αργά την καλημέρα σου
να αισθανθώ την βουτιά αυτή
πόσο μούχει λείψει
η βουτιά στα όμορφα...

τι στιγμή!

μαγικά είναι τα παιχνίδια με την θάλασσα άμα την σέβεσαι.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@αλεξάνδρα μου
οι απεργοί στο σύνταγμα
και μεις στον κόσμο μας

καλύτερα

είναι καλύτερος, ε φιλενάδα?

μια μούγκα την έχω πάθει
δεν μπορώ να μην το πω...
γράφω τόσο αλλά τίποτα δεν φτάνει εδώ...

σου χρωστάω και μειλ
απόψε θα σε περιποιηθώ!

καρασμάτς πολύχρωμο
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

και πεθυμιές μαζεύονται...

maya said...

@ΑΜ αμαλία
αφού ξέρετε!
τα μπικουτί θέλουν φροντίδα και χρόνο...

μου πήγαιναν τόσο βέβαια
που σκέφτηκα να φύγω έτσι
απο το τριχοφτιαξείο...

:)))))))))

απόψε στο arte
μ'έχει αποκλειστικό.
"Maya ce coiffe..."

άντε γειά σας τώρα
πάω μπαλέτο...
μετά πάλι εδώ
("όσο έχω pc θα το αναρτάω!!!")

(...κατά το όσο έχω φωνή θα το τραγουδάω...?)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Κόκκινη Ομπρέλα said...

Maya,
μια βροχερή καλησπέρα για σήμερα. Καθόλου μελαγχολική όμως. Μ' αρέσει πολυ η βροχή, ξεπλένει...
Δε θα συμφωνήσω με τη σκέψη να μη βάζεις στο blogg σου τις δημιουργίες σου. Μη μας αφήσεις με την όρεξη...
Και εγώ με μια παρόμοια λογική έφτιαξα το δικό μου "σπίτι". Και απ' ότι φαίνεται μου κάνει καλό,αφού συναντώ ανθρώπους σαν εσένα.
Πολλά φιλιά για ένα υπέροχο(και δημιουργικό βράδυ)

maya said...

κόκκινη ομπρέλλα
(άσχετο: δείχνω την ηλικία μου
με το διπλό λάμδα...?)

βροχερή ατμοσφαιρική βραδιά
γεμάτη διακοπές ρεύματος

καθόμουν τόση ώρα σε απόλυτη σιωπή
- ούτε να γράψω δεν έβλεπα -
και ρέμβαζα το σκοτάδι
και την διακοπή απο ό,τι κάνουμε
και γεμίζουμε ώρες κάθε μέρα...

καλό κάνει καμιά φορά,ε?

είναι μεγάλη κουβέντα αυτό που λες.
εγώ ζωγραφίζω.
αυτό κάνω.
όταν έφτιαξα το μπλογκ,
ήθελα να εκφραστώ με λέξεις.
και ανώνυμα.
το ήθελα αυτό. και ακόμα.

υπάρχει λοιπόν μια σύγκρουση:
η δουλειά μου δεν είναι ανώνυμη.
κατάλαβες τώρα?
είναι θέμα...

αλλά.
πολύ χαμογελάω με τα λόγια σου.
:)))))))))))))

ό,τι βοήθεια θες, εδώ είμαστε.
χχχχχχχχχχχχχχχ

Equilibrium said...

Υπέροχο το μακροβούτι σου..

Όντως "ανεκτίμητοι" ιριδισμοί ψυχής...

Λοιπόν μου βαλες ιδέα να εγκαινιάσω νέα στήλη στο MET.tv που ανοίξαμε πρόσφατα, πιο καλλιτεχνική!

καλό ξημέρωμα :)

zekia said...

ευχαριστώ πάρα πολύ μάγια που το μοιράστηκες αυτό μαζί μας, το τραγούδι του moby είναι τέλεια συνοδεία για τη ζωγραφιά σου, και η ζωγραφιά σου έχει μεταδοτικότητα, μου στέλνει δροσιά και γαργαλητό απο μπουρμουλήθρες! You are talented my dear! Να σαι καλά!

maya said...

@equilibrium
εδώ για ιδέες...
για περάστε, για περάστε...

άργησα να σου απαντήσω
γιατί μπήκα εχτές κατευθείαν στο μετ.τβ και δεν γύρισα να στο πω εδώ!

και μου άρεσε πολύ αυτό το "ανεκτίμητοι" ιριδισμοί ψυχής...

βροχερή ΠΡΩΤΗ μέρα της άνοιξης...
να κλαίει ο χειμώνας που σβήνει...?

:)))))))))

maya said...

@ζέκια μου
:)

μια πρώτη υπόνοια δροσιάς...
αλήθεια την ένοιωσες?
και γω διάλεξα του moby
υπερ του le grand bleu
που μούκανε τελικά
πολύ τετριμμένο για συνδιασμό...

σ'ευχαριστώ για τα δεκτικά σου μάτια.
πάμε γι'άλλα τώρα.
μούκανε και μένα πολύ καλό
που σας τον έδειξα:)

βροχερή καλησπέρα
χχχχχχχχχχ

maya said...

κυρα-τάλι?!!!!
πού είσαι?
έχω κι άλλη ποίηση
λόγω ημέρας
φρέσκια-φρέσκια:

σε βλέπω στ'όνειρο μου
και ξύνω τον ποπό μου


κόρη μάγιας, 7 ετών, τώρα.

aaaaxaxaxa