Saturday 9 February 2008

Χρωμάτων μαγνήτης

Πάνω στο χαρακωμένο καβαλέτο

ένα τελάρο περιμένει χρώματα

και οδηγίες για να ομορφύνει

στρίβω τσιγάρο με το ένα χέρι

στο άλλο, το καλό μου

βαστάω ευθύνες και απογοήτευση

έχω πιαστεί

παρατηρώ τον πίνακα μπροστά μου

για άλλη μια φορά σαστισμένη

πότε ζωγραφίστηκε ερήμην μου?

παίρνω το γαλάζιο

καλύπτω τον ασφυκτικό ουρανό

με τις μανιασμένες δίνες

και λίγο αναπνέω

περιμένω να στεγνώσει…

περιμένω…

τον χρόνο να συμμαχήσει

εμένα να δυναμώσω

ανακατεύω το κόκκινο αίμα μου

με τα σχήματα πόνου που χαράκτηκαν

αλλεπάλληλα στον καμβά μου

ανελέητα στο κορμί μου

δεν φτάνει

έχει τόσο σκοτάδι στις στροφές

πού είναι τα άλλα χρώματα?

Ξεπλένω θύμησες και πινέλα

Πιάνω το χρυσό

Ακριβή μπογιά

Πολύτιμο φως στο βλέμμα μου

Αφήνω τις κινήσεις μου ελεύθερες

Ανταύγειες στην χρόνια σκοτοδίνη

Παρέσυρε με λίγο

Αγκομαχούν οι πινελιές μου

Καλύπτω τα αγκάθια

Με στρογγυλό πινέλο

Βαθύ πράσινο

Και σχηματίζω φυλλαράκια

Προκαλώντας την άνοιξη

Από σήμερα πίνω τον καφέ πικρό

Ταχυπαλμία πάλι

Σαν να βιάζομαι

Απατηλός μωβ πόθος

Γκρίζο, τόσο πολύ γκρίζο…

Με ποιο χρώμα λύνεται?

Καμιά λύση δεν θα ευτυχίσει

Και οι ευθύνες βουλιμικές

Πάλι μεγάλωσα

Θ’αναγκαστώ να φορέσω γυαλιά

Με 3 βαθμούς θολότητας

Για να βρω την έκπληξη

Και να την απαλύνω με ροζ

Πασχίζω να ομορφύνω τον πίνακα

Ενώ το χέρι μου αδειάζει το μαύρο

Απ’άκρη σ’άκρη

Και η λέξη σχηματίζεται

χαράζοντας με…ξανά

ΑΔΙΕΞΟΔΟ.

*εικόνες "δίνη" και "αδιέξοδο" μεταλλαγμένες απο μάγια

**μουσική ... to Gcast τάπαιξε! μόλις φτιαχτεί θα ανεβάσω... το "Αλοέσσα" των 'Αβατον.

41 comments:

Negma said...

Όχι, δεν έφυγα. Που να φύγω από δω...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και ξαναδιαβάζω.

"Ζωγράφισες" πάλι!!!!

Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο !!!!!!!!!!!!!!!

(Μα λίγο μωβ όμως πουθενά;)

Βούτα τα πινέλα σου ανά χείρας και κάντα όπλα μαζικής καταστροφής για ασχήμιες.

Και όργανα ακριβείας για ομορφιές.

Όπως εσύ πολύ καλά ξέρεις!

Κι εγώ θα σου στέλνω τον θετικό άνεμο που μου ζήτησες... Πάντα. Να τον ονομάσουμε Μωβ Άνεμο, για να "παίξει" και το χρωματάκι μου;

Φιλιά κι αγκαλιές!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Το Gcast από χθες συνουσιάζεται. Κι εγώ κι ένας φίλος μου τα ίδια τραβάμε! Ξερή και μαραμένη μου βγήκε κι εμένα η ανάρτηση χωρίς το τραγούδι-κλειδί από δίπλα...

maya said...

@εστρέλλα μου

έκανα update.
έχεις δίκιο.
κάπου πάντα υπάρχει μωβ...

θέλω να σου γράψω πολλά γι'αυτά που μου λες και για άλλα που με κάνεις να σκέφτομαι.

αργότερα.

τώρα θα φορέσω της μάνας την μάσκα και θα πάω σε παιδικό πάρτυ ουρλιάζοντας απο μέσα, ψάχνοντας τον εαυτό μου κάπου.

κάπου.

όχι εδώ.

σε φιλώ
για τώρα...

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

katerina.. said...

ακτιβη μπογια το χρυσο..ευχομαι να φωτιζει τις στροφες σου φιλεναδα..γουσταρω πολυ καφε τριολεεεεμεεεε.αντε οργανωθειτε γιατι θα παρω κανα τρενο και θα ανεβω στη mauve..anteeee

γιάννης φιλιππίδης said...

χαρακωμένο / απογοήτευση / πότε / γαλάζιο καλύπτω / λίγο αναπνέω / περιμένω / το χρόνο να συμμαχήσει / το κόκκινο / εμένα να δυναμώσω / τα σχήματα πόνου που χαράχτηκαν αλλεπάλληλα / ανελέητα στο κορμί μου / τόσο σκοτάδι / ξεπλένω θύμησες / πολύτιμο φως στο βλέμμα μου / κινήσεις ελεύθερες / παρέσυρέ με / φυλλαράκια αντί για αγκάθια / προκαλώντας την άνοιξη / πικρός καφές / μωβ πόθος / πολύ γκρίζο / καμιά λύση δε θα ευτυχήσει / πάλι μεγάλωσα / ροζ / πασχίζω / μαύρο απ’ άκρη σ’ άκρη / ξανά… ΑΔΙΕΞΟΔΟ

μπορεί να πει, εδώ κάποιος άλλος πέρα από σένα κ ά τ ι …. ;

σ’ αγαπάω… για όλα σου
φιλι φιλι

Talisker said...

τωρα αν εγω πω οτι οταν διαβαζω αλλους να μιλουν για δινες νομιζω πως με κλεβουν?:)
κι απο την αλλη οπως ειπε και η Νεγκμα οταν καποιος μιλαει γι αυτες επ! λεω..δικος μας ειναι:)

τεσπα δεν εχει αρχη και τελος ..απο τη δινη του Βινσεντ που για μενα σημαινει την απολυτη απεικονιση της αυτοκαταστροφης και του δημιουργικου


αδιεξοδου..
της πληρους συγχισης με ενταση και πονο μαθηματικα επεξεργασμενο
μεχρι τις μικρες προσωπικες δινες του καθενος
και τις αλλες τις αχανεστατες
που αν δεν τις προσπερασεις απο διπλα σου σε καταπινουν...

ολες οι δινες ..


ειναι ψυχοφθορες

αλλα και ιαματικα θεραπευτικες

φτανει να εχεις το τσαγανο να βγεις

ακριβως λιγο πριν μεινεις στατικη στο κενο...

καλημερα πολυχρωμη..
γινομαι μια πουαντιγιστικη κουκιδα απο αυτες που λατρευω ..στον υπεροχο
πινακα σου..φυσικα μαυρη ..

διπλα στις κοκκινες!

maya said...

@εστρέλλα μου

ώστε έτσι το gcast?
βάρεσε μπιέλα γενικώς...
ε! ας συνουσιάζεται κάποιος πια!
λες να το δούμε απ'την άλλη του?
με λάθος μουσική
μια χαρά συνεννοηθήκαμε πάντως...

αυτό το χρωματολόγιο
το έγραψα "αστριφτί"
σήμερα το πρωί στις 7:30

όπως είδες
διόρθωσα την παράληψη του μωβ
μόνο την διάθεση μου δεν μπορώ

να σου πω κάτι?
θάθελα μια στιγμή
κάποιος άλλος
να κάνει την μάχη.
όχι εγώ άλλο.

γλύτωσα το πάρτυ.
ζωγραφίζω ευτυχώς...
δεν πρόλαβα να χαρώ
την κοπάνα μου:
με ειδοποίησε η μαμά που ανέλαβε την συνόδευση της κόρης ότι αύριο έχουμε κι άλλο πάρτυ...

άκυρος ο καφές...

maya said...

ακούς κατερινάκι?

πάει και το ωραίο πλάνο καφεδακίου...

βαστάω την ευχή σου με τα δόντια
επιφυλάσομαι για την τσάρκα μας

αναρωτιέμαι ποιό φως θα μας κοιτάξει...

φιλιά προσωρινά
χχχχχχχχχχχχχχχ

εδώ γύρω είμαι αλλά πινελοφορώ που λέει κι η νατάσσα...

maya said...

@μάτια μου γλυκά
ξέρεις πια!
αν κρατάω ένα πολύτιμο κράμα χρωμάτων σε μια γωνιά του γκρίζου
με ένα 'αχ' στο στέλνω τώρα.

άρχισα να διαβάζω
και ήταν τόσο όμορφο...
μετά κατάλαβα
ότι ήταν τα λόγια μου...

μου ξανάφερες στην χούφτα
ό,τι πέταξα πονώντας
τι γλυκιά χειρονομία

και γω που σκιάζομαι
με τις ταμπέλες
σαγαπάω θέλω να πω

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@τάλισκερμεάκι μου
ξέρεις πώς είναι κείνες οι οπτικές ψευδαισθήσεις?

φαντάστηκα τόσο τις κουκίδες σου
που κάρφωσες στα κόκκινα
που είδα τον πίνακα
να αλλάζει μορφή για λίγο
σαν στάση απο το πολύωρο κενό.

σκουπίδια
βαρίδια
στιγμές
κλειστοφοβία
και μες την μέση
ελπίδα

χρώματα

δεν αγαπούσα τον βανγκοχ
τώρα με σκίζει η θέα του
μου μιλάει κι ας μην θέλω να καταλάβω.

κάπου πάντα όμως
η υποψία
των χρωμάτων πάλι

δεν παραδίνομαι γαμότο.
λίγο ακόμη...

ναι, πολύχρωμη νάναι
ε?
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Я верю в Сталина said...

Ο πικρός ο καφές αφήνει τη γλύκα στο τέλος, το ξέρεις, έτσι;

maya said...

δημοσθένη?
κόλλησα λέμε!

elaborate please...
"θελω να τ'ακούω, να τ'ακούω να το λεεεεες!"

σήμερα θάθελα να κάνω μια ευχή
με πολλή παδική προσήλωση
και να γίνει.
αυτό θάθελα.

την καλησπέρα μου
ακόμη ανεμοδαρμένη
μόνο ο χιθκληφ λείπει!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker said...

axaxa

σου εχω πει οτι λαυρετω τα ανεμοδαρμενα υψη και φυσικα το οσα παιρνει ο ανεμος γιατι πανω απο ολα λατρευω λατρευω να λατρευω τον ΑΝΕΜΟ..δινη και ανεμος πανε μαζι..

αγαπημενη σκηνη ε..ο Χηθκλιφ νε το κερι να λυωνει και να σταζει στα χερια του..σχεδον φοβιστικη και μια Κατερινα τρομαγμενη...

μμμ εχεις διαβασει τα ποιηματα της 'Εμιλυ?Και των αδερφων της? ειναι καταπληκτικα ..
ουφ μονο εδω ειχε διαολεμενο ηλιο με τοσο ανεμο.

Talisker said...

παντως παντα ηθελα να τον πλακωσω στις μπουνιες ...

-τον Χηθκλιφ!

maya said...

@τάλισκερ
και γω, και γω!
απωθητικά γοητευτικός

α ρε κάθυ...
τρέλλα μ'έπιανε κάθε φορά.
και όλο αυτό το μαυρόασπρο...
υπέροχα σκληρό.

έχω διαβάσει έμιλυ
τα λιγόστιχα περισσότερο.
όχι σε βάθος.
ακόμη.
λές έφτασε η στιγμή?
κι άλλον στρόβιλο?

...
ξυπνήσατεεεεεε?

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus said...

Μαθαίνω τα μυστικά σου, μαθαίνω τα χρώματά σου, μαθαίνω κάτι που δεν ξέρω καθόλου, μαθαίνω πως νιώθει ένας που ζωγραφίζει ακούγοντας τη μουσική της ψυχής του... Τελικά τι είναι πιο όμορφο, ο πίνακας ή η ψυχή μας?

diva said...

Μα..με τόσα πεταρίσματα χρωμάτων μέχρι και το Αδιέξοδο θα τρόμαζε;
Ή μήπως θα υποκλινόταν;-)&

katerina.. said...

"Ετσι μιλω για σενα και για μενα

Επειδη σ αγαπω και στην αγαπη ξερω
Να μπαινω σαν πανσεληνος
Απο παντου,για το μικρο το ποδι σου μες στ αχανη
σεντονια
Να μαδαω γιασεμια-κι εχω τη δυναμη
Αποκοιμισμενη,να φυσω να σε πηγαινω
Μεσ απο φεγγερα περασματα και κρυφες της θαλσσας
στοες
Υπνωτισμενα δεντρα με αραχνες που ασημιζουνε

Ακουστα σ εχουν τα κυματ
Πως χαιδευεις,πως φιλας
Πως λες ψιθυριστα το "τι"και το "ε"
Τριγυρω στο λαιμο στον ορμο
Παντα εμεις και το φως η σκια

Παντα εσυ τ αστερακι και παντα εγω το σκοτεινο
πλεουμενο
Παντα εσυ το λιμανι κι εγω το φαναρι δεξια
Το βρεμενο μουραγιο και η λαμψη επανω στα κουπια
Ψηλα στο σπιτι με τις κληματιδες
Τα δετα τριανταφυλλα,το νερο που κρυωνει
Παντα εσυ το πετρινο αγαλμα και παντα εγω η σκια
που μεγαλωνει
Το γερτο παντζουρι εσυ,ο αερας που το ανοιγει εγω
Επειδη σ αγαπω και σ αγαπω
Παντα εσυ το νομισμα κι εγω η λατρεια που το εξαργυρωνει"
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ(Ο.Ελυτης)

επειδη μ αρεσει ο χειμωνας,επειδη λατρευω τον ανεμο,επειδη υπηρξε καποτε το νομισμα...καλημερες αχνιστες στο φλυτζανακι.

maya said...

@adaeus

τώρα χτύπησες την φλέβα της αγωνίας.
η κάθε έκφραση τέχνης
είναι ακριβώς αυτό;
η μάταια - τις περισσότερες φορές -
προσπάθεια να 'απεικονίσουμε' την ψυχή μας.

μόνο αντανάκλαση της ψυχής
(κι αν το καταφέρει αυτό ποτέ
σε ρινίσματα)
μπορεί να είναι ένας πίνακας.

τι είναι πιο όμορφο, ρωτάς?

μεγαααααάλη κουβέντα...

καλημέρα πολύχρωμη
:))))

maya said...

@ντίβα μου

βρε λες?
να το τρομάξουμε έτσι?
λες?...

είναι κάτι στιγμές
που νομίζω πως τίποτα
δεν θα το διαλύσει.

μετά πάλι κοιτάω τα χρώματα
και δυναμώνω.
αιώνια πάλη.

σε φιλώ πολύ
:-&

(μα, ΤΟ emoticon, λέμε!)

maya said...

@κατερίνα μου
τι γλυκά με προυπάντησες.
με τον καφέ μου να διαβάζω
τέτοια ομορφιά
μετά απο μια βραδιά
αρβανιτάκη-γαλάνη εκπληκτική

χάθηκα...
με 4 ώρες ύπνο περίπου
και άλλο παιδικό πάρτυ σε πιο λίγο
απ'ότι προλαβαίνω...

θα πάω με αυτές τις εικόνες
και το νόμισμα δίπλα
νάμαι πολύχρωμη!!!

πολυκαλημέρα γλυκιά μου
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Αλεξάνδρα said...

... κάποιοι ζωγράφοι μεταμορφώνουν τον ήλιο σε μια κίτρινη κουκίδα, άλλοι πάλι μεταμορφώνουν μια κίτρινη κουκίδα σε ήλιο. Νομίζω πως το είπε ο Πικάσο

Να λάμπει πάντα η ψυχή σου σαν ήλιος και να ζωγραφίζει με τα χρώματα της ζωής. Κι αν τον ήλιο σου τον κρύβουν τα σύννεφα, ξέρεις πως αρκεί ένα δυνατό αεράκι για να τα πάρει πάλι μακριά...

Γράφεις όμορφα

Don Psychote- Δ.Ψ said...

κρυμμένος στο μαυρο αδιέξοδο σε βλέπω να λουζεσαι με χρώματα...μαγεύομαι με τις χορευτικές κινήσεις των χεριών σου...και σκέφτομαι θεούς...

maya said...

@αλεξάνδρα μου
είναι στιγμές που δεν καταλαβαίνω
την αισιοδοξία
σαν να μιλιέται σε άλλη γλώσσα.

για κάποιον περίεργο λόγο
η δική σου αισιοδοξία
με αφήνει με ανοικτά παιδικά μάτια

για λίγο πείθομαι

στα καλά λόγια
λίγο κομπλάρω
αλλά :)))))))

αυτό - όποιου κι αν είναι - για τον ήλιο και την κουκίδα, δεν το ήξερα. τι μεγάλη αλήθεια. τι μεγάλη λαχτάρα ν'ανήκεις στους δεύτερους...

πολύχρωμη καλησπέρα
πάει το γρμφσαββατοκύριακο
(με τόσα πάρτυ έχω καταντήσει να βιάζομαι να μπει η εβδομάδα!)

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

maya said...

@δον ψυχώτη μου

μόλις μου προσέφερες λουλούδια.
νοιώθω πολύ όμορφη.

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

γιάννης φιλιππίδης said...

μια καληνύχτα και τσιγάρα ν' αφήσω και γω για τη μακριά νύχτα

φιλί φιλί

maya said...

αχ γιάννη μου
μακάρι νάναι μακριά!
έχω ανάγκη απο πολλά όνειρα απόψε...


είμαι 1 ώρα και ψάχνω να βρω κουτί μουσικής που να δουλεύει για να βάλουμε στα μπλογκ... τίποτα κι έχω αρχίσει και τα παίζω.

πείσμωσα.

είμαι κομμάτια άρα καλύτερα να τ'αφήσω για αύριο πάλι...

σε καληνυκτίζω γλυκά
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Aντώνης said...

Σε παρασύρει όντως σε μια δίνη, σε αιχμαλωτίζει και θέλεις αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις κι η παγίδα των χωμάτων εκεί. "Πώς λύνεται το γκρι;"... υπέροχος στίχος.. σαν να ναι μάγια τα χρώματα και να συμπίπτουν με το όνομά σου. Χαιρετώ :)

maya said...

@αντώνη

θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή
ξεκαθαρίζουν τα χρώματα
και ηρεμούν οι δίνες.
αυτό κοιτάμε να βρούμε.
διαύγεια στα χρώματα.
σ'ευχαριστώ που πέρασες
και διάβασες πραγματικά.

πολύχρωμη καλημέρα
:))))

maya said...

καλημέρα σε όλους!


γιάννη και στέλλα ειδικά
κι όποιος άλλος έχει εκνευριστεί:

μόλις έλαβα απάντηση απο την gcast
για το πρόβλημα της μουσικής:

ξέρουν το πρόβλημα
είχαν πολλά παράπονα
το κοιτάνε να φτιαχτεί.

καλή μας εβδομάδα!
:)

Negma said...

Καλημέρα φιλενάδα μου!

Καλά που έχουμε και σένα να αγωνίζεσαι για όλους μας!

Άιντε να δούμε τι θα γίνει...

Πόσο θα διαρκέσει η βουβαμάρα...

Θ' αρχίσω να σας τραγουδάω εγώ στο τέλος, κι αυτό δεν είναι υπόσχεση, είναι απειλή!

Πολλά πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!!

maya said...

@αστέρι μου
it's a dirty job
but someone has to do it!

μας απειλιιιιιείς?
έχω παραγγελιά!
"ζωή κλεμμένη"

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

zekia said...

αν ασχολείσαι με τη ζωγραφική και στη πραγματικότητα και κάπως έτσι σκέφτεσαι όταν χρωματίζεις, τότε σου δίνω τα συγχαρητήρια μου! Αν πάλι δεν το κάνεις τότε σου στέλνω τις ευχές μου γιατί με μαγικό τρόπο μπήκες στην ψυχή ενός ζωγράφου και ζωγράφισες τη δική σου εικόνα, με λέξεις:)

maya said...

@ζέκια

πάρα πολύ σ'ευχαριστώ
για ό,τι είπες.
ήταν πολύ ωραίο σχόλιο.

στην πραγματικότητα ζωγραφίζω.
πολύ.
και λατρεύω τα χρώματα.
τα βλέπω, τα φαντάζομαι.
την κάθε έκφραση που μεταφράζεται.
τα σχήματα.

σκιτσάρω,
ζωγραφίζω πολλούς πίνακες ταυτόχρονα,
προσπαθώ να ΠΩ πολλά,
συχνά αποτυχαίνω
να φτάσω αυτό που φαντάστηκα. κάποιες ηδονικές στιγμές πλησιάζω.

θα μου πεις, πάλι καλά.
αν φτάναμε την φαντασία μας έτσι εύκολα...

πολύχρωμη καλησπέρα!
χχχχχχ

diastimata said...

Αρχίζω να μπερδεύομαι: Να προτιμώ τους καμβάδες με τα χρώματα, ή τους καμβάδες με τις λέξεις;

maya said...

@διαστήματα μου

μ'αρέσει γιατί το ύφος του ντοναλντ είναι ακριβώς αυτό:
μπερδεμένο!
λολ

όσο για τους καμβάδες,
τους κρατάμε όλους
και όπως καταφέρουμε
να εκφραστούμε!
πάλι καλά να λες...

πολύχρωμη καλημέρα!
χχχχχχχχχχχ

Talisker said...

hallo
ειμαι η Νταιζη Ντοναλντ Ντακ..
εχω αφησει εδω τον διαολεμενο φιογκο μου???

σημερα δεν μου παει το στεμμα ..φυσαει και μου χει παρει και τα μυαλα!!!

bacci!!
δεν πιστευω να περιμενες συνοχη στα μηνυματα...δεν προλαβαινω να βαλω τις μποτες μου ..μετα ...:) μακια!

maya said...

@νταίζη

είναι κάτω απο την μαύρη πέτρα.
τον έβαλα μην φύγει ΚΑΙ αυτός με τον αέρα.

άσε το στέμμα να σου το γυαλίσω
χάλια έγινε
και θάχουμε κανα επίσημο
και δεν μπορεί να πας έτσι!

άντε
μπότες και βουρ

αργότερα για όλους
τώρα "πάμε για δουλειά"
δεν θα με ξεμυαλίσετε εδώ
κιχ!

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

υγ.η συνοχή μηνυμάτων θα παίξει αργότερα που και γω θα χαλαρώσω.

artou said...

καλημερα καλημερα καλημερα

πολύ ωραι ακι συμφωνο απολυτα με οσα προσπαθεις να σχηματισεις αλλα δεν τα καταφερνεις δεν μου ειπες ομως απο αυτο το ρημαδι το αδιεξοδο πως βγαινεις?

αφηνω τσιγαρα και καφε και κουλουρακαι στο πιατακι

Dee Dee said...

Καλημερα

πω πω χρωματα. Δεν συγχρονιζομαστε καθολου, εγω θελω να τα βλεπω ασπρομαυρα σημερα. Παω στη λαιδυ νταρκ μπας και νιωσω ανετα :)

Φιλιαα

ritsmas said...

Δεν μπορεί. Κάποια λυση θα ευτυχήσει. Ξερεις, καποια πραγματα λειτουργούν νομοτελειακά για να μην σου πω ολα,καλο μου.... Υπεροχη μουσική.
ριτς

maya said...

@ρίτσα μου
μενταγιόν να το φοράμε.
και γω το πιστεύω:
"δεν μπορεί!"

πραγματικά δεν πιστεύω
οτι υπάρχει αδιέξοδο
αλλά ίσως μιλάω εκ του ασφαλούς
(έχοντας σώας τας φρένας-
...ε, στο μέτρο μου εστω)

η μουσική είναι του ελληνικού συγκροτήματος Άβατον. δεν είναι όμορφη? είσαι η πρώτη που την σχολίασε. μα καλά, τόσο δύσκολη είναι, έλεγα? και ιδίως που είναι και έλληνες, μου κάνει ακόμη καλύτερη! :)

αν βρω μειλ στο μπλογκ σου, θα σου το στείλω το τραγούδι...

πολύχρωμη καλησπέρα
χχχχχχχχχχχχχχ