Friday 14 September 2007

Serene power

Σε μια θάλασσα κρύα και νωχελική. λεπτή άμμος, ξεκούραστη πια απ'τους πολλούς. παραλία στο ξερό τοπίο που αγαπώ, απάτητη εκτός απο μας . η γλυκιά ζέστη χορεύει με τον αέρα. χαιδεύει την αλμύρα μας. κατι γράφεις. έχεις χρόνο. η έμπνευση ωθεί το χέρι. το μυαλό ακουμπάει τα όμορφα. η αύρα πήρε μακριά τα άλλα.εγώ, κλείνω τα μάτια. πολύχρωμες μελωδίες γεμίζουν την θέα του μυαλού μου.ιδέες που θα αποτυπώσω αργότερα με πινέλα. γλυκειά προσμονή. τώρα είμαι εδώ. μόνο εδώ. γεμάτη. μαζί σου. χωρίς αποσκευές. δώρο πολύτιμο. σε μυρίζω σ'όλο μου το σώμα. σε νοιώθω ακόμη μέσα μου βαθιά. το άγγιγμα σου ακόμη νωπό. προσεκτικό. τρυφερό. και μαζί λαίμαργο. βιαστικό. η γεύση σου ακόμη στα χείλια μου. ούτε τσιγάρο δεν θέλω. ανοίγω για λίγο τα μάτια και σε κοιτάζω. έχω μουσική μέσα μου. έχω την θάλασσα μου θέα. έχω εσένα δίπλα μου. δεν υπάρχει χρόνος εδώ. τίποτα παράλληλα με αυτή την στιγμή. ξεχειλίζω ξανά απο ευτυχία που οι λέξεις θα οριοθετούσαν. δεν λέω τίποτα. ξέρεις. και ξέρω. τώρα. για όσο. "πάλι χαμογελάς" μου λες. ...

27 comments:

Αλεξάνδρα said...

Αγκαλιά με τα όμορφα....

όμορφα το έγραψες! Διακρίνω τόνους αισιοδοξίας και αγάπης...

Χαίρομαι!

φιλιά φιλιά φιλιά φιλιά

Anonymous said...

Και εγώ διακρίνω αισιοδόξία και ελπίδα. Ισως και χαρά ? Μηπως δοκίμασες και εσυ μάγια λίγο απο την μερέντα τελικά ?
Ελπίζω να τα βρήκατε με την εμπνευσή σου. Ταιριάζετε πολυ !

maya said...

@αλεξάνδρα
με τον καφέ μου σε βρίσκω. χαμογελαστή μου φίλη.
για την αισιοδοξία παλεύω.
αν δεν την πιάσεις απ'τα αυτιά, ξεγλυστράει...
οι μέρες δυσάρεστες με το όλο τσίρκο. βγήκα απο κείνο το κόλλημα και ήθελα κάπου να πάει το μυαλό μου που να με χαιδέψει λίγο. η ιδέα του έρωτα που σε συνεπαίρνει, η θάλασσα μου η κρύα, η ανεμελιά και παράδοση που θάθελα ξανά μια μέρα να ζήσω. έστω και για λίγο.

ταξίδια λαχταράω
ομορφιά να κοιτάζω
ομορφιά να προσφέρω

σε φιλώ
θάρθουν κι άλλα καλά
που θα πάνε?

χχχ

maya said...

@λίλα
δεν μας άφησαν καθόλου! την έφαγαν όλη. αλλά αν δεις τον μπαχτσέ του γιάννη πως τον κάναμε!!!!ε, μας έπιασε η ιλαρότητα και τα γέλια. μάλλον τριφτηκε πάνω μου η αισιοδοξία με τις μπογιές και δεν της κακοφάνηκα να κάνουμε παρέα. για όσο!

καλώς την. χάρηκα που σε βρήκα εδώ. νάρχεσαι ε?
χ

Anonymous said...

Ευχαριστω για το ζεστό καλωσόρισμα ! δίσταζα λίγο είναι η αλήθεια. Ομως είναι τόσο δυνατά αυτα που διαβάζω που δεν αντεξα να μείνω αμέτοχη.

Υ.Γ. Αυτό της έλειπε να της κακοφανεί η παρέα σου !

maya said...

@λίλα
αχ όχι, μην διστάζεις όταν νοιώθεις κάτι. πολύ τόχουμε κάνει αυτό. βουρ μπροστά. όσο εύκολα λέγονται τα δυσάρεστα, εκατό φορές πιο πολλά ωραία να μοιραζόμαστε.
και αυτά έχουν δύναμη τελικά
πιο πολλές αποχρώσεις
πιο πολύ κάθονται αν τα αναγνωρίζουμε.
καλό βράδυ σου εύχομαι
φθινοπωρινό γιατί και αυτή η εποχή έχει γοητεία. το βλέπω τώρα. μην κοιτάς που μαγεύομαι απο την θάλασσα. αυτό είναι σχέση πάθους.
χ

mAuVe said...

"το μυαλό ακουμπάει τα όμορφα"

το κρατώ...
το προσθέτω στα favorites...

μαγιούλα μου...
γλυκό μου πλάσμα...
για όσο...

φιλί συμπόρευσης

Αλεξάνδρα said...

Η ζωή δεν είναι για χόρταση, έχει ημερομηνία λήξης γι αυτό γλυκειά μου (χμ απ΄την μερέντα γλύκανες εσυ;) φιλενάδα πάρε τα όσα της!

Οσο για ανεμελιά, δεν θέλω να σε απογοητεύω μα με δυό παιδιά δύσκολη μου φαίνεται.

Να βλέπεις ταξίδια ονειρεύεσαι και μου ξεσηκώνεις πάλι στίχους:

Μόνος οδηγάω μόνος
ατέλειωτος ο δρόμος
ατέλειωτες στροφές

Σκόνη μια χώρα μες τη σκόνη
μα πάντα με πληγώνει
κι αρχίζω ανασκαφές

Είδα την άγνωστη πατρίδα
χαμένη Ατλαντίδα στις χωματερές
Τώρα περιμένει τώρα
με τα κρυφά της δώρα τους εθελοντές

Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι
εδώ είναι το ταξίδι

Φώτα της πόλης μας τα φώτα
σαν τα βαρελότα
που ρίχναμε μικροί
Φιλίες οι παιδικές φιλίες
χαμένες παραλίες
χαμένη διαδρομή

Στάση, κορίτσια που ‘χω χάσει
πληγές που ‘χω ξεχάσει
ανοίγουνε ξανά
Βράδια τα εφηβικά μας βράδια
τα πιο πικρά μας χάδια
πατρίδα μας γλυκιά

Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι
εδώ είναι το ταξίδι

Κρίμα να μείνεις πάντα θύμα
πάλι το ίδιο ποίημα
για ξένες καλλονές

Μόνος οδηγάω μόνος
κι όλο με βγάζει ο δρόμος
στις ίδιες γειτονιές

Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι

(Μόλις γύρισα από το κολυμβητήριο και από τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Δεν ξέρω τι να κάνω: να φτιάξω καφέ ή να βάλω ένα ποτήρι κρασί;)

γιάννης φιλιππίδης said...

Ξεκουράζονται πια οι όμορφες παραλίες μας… Κι εσύ, γεμάτη δώρα ομολογημένα κι ανομολόγητα, ανταποκρίτρια μιας νέας ολόδικη σου έμπνευσης, το συναίσθημα φτάνει να μας αγγίξει…

«…Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου»

Μαρινα ..... said...

καληνυχτα ηρθα να σου πω....
φιλι να σου αφησω....
κι εμεινα ωρα πολυ να σε διαβαζω....

εισαι χαρα....
κι ας μη το ξερεις.....

φιλι......χαρας χαρα μου

Talisker said...

Μπα;
ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ;;;;

δικαι μου ηταν η εμπνευση !!!μου την πηρεςςςς!!

_____________
πλακα κανω....!
Να λοιπον που η εμπνευση ερχεται και παλι πισω σιγα σιγα ...
πιο καθαρη και πιο εντονη...

φτανει μονο...να μεθυσεις
οχι με κρασί, ποίηση ή αρετή

οπως ελεγε ο Μπωντλαιρ ...


αλλα με το τραγουδι της φιλίας, της εγνοιας και της συμπαραστασης !!

Φιλι και πινελια!

Νίνα said...

....μολις εριξες ολο το αλατι του κοσμου στην πληγη μου...

maya said...

@αλεξάνδρα
δεν σε πρόλαβα...τελικά καφέ ή κρασί διάλεξες? φιλενάδα η ανεμελιά εξανεμίστηκε απο την μέρα που γίναμε μαμάδες και δεν ξαναγυρνάει ποτέ με ολική μορφή. κερδίζεις άλλα. αλλά λίγο να ονειρεύομαι ΣΤΙΓΜΕΣ ανέμελες μπορώ και υπάρχουν. ναι τις λαχταράω.να χαθώ με την γαλήνη του χαμογελαστού νου. για λίγο χωρίς ευθύνες, πρέπει, ανησυχίες. δεν μπόρώ να επιβιώσω χωρίς την λιακάδα της ελπίδας αυτής. για λίγο. για φόρτιση. για μένα.

φιλιά σαββάτου με στίχους για να δεις εσύ!!!

Η ζωή των άλλων

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Οι τοίχοι γέμισαν αλμύρα
τα κλάματά σου είναι παντού
κάτι σου είπα για τη μοίρα
και μου 'πες η ζωή είναι αλλού

Σε παίρνει πάλι η θάλασσα των δυνατών σινιάλων
κι εγώ σου λέω πως αλλού είναι η ζωή των άλλων

Παλι μιλάς για ξένους τόπους
λες κι έχεις κι άλλη μια ζωή
πάλι χαμένη μες στους τρόπους
να γίνονται όλα απ'την αρχή

Τα φώτα μη σε κλέβουνε των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων

δεν μπορώ να βρω να το κατεβάσω γαμότο!!!

maya said...

@γιάννη φιλιππίδη
τουλάχιστον στα τραγούδια οι έλληνες νοιώθουν ως το μεδούλι. αλλού μας τα χαλάνε...τι σαβ/κο ...ας περάσει...

δειλά-δειλά ανεβαίνω πάλι. πως την πατάω κάθε φορά και λέω "πάει.αυτό ήταν. τυχαία έκανα ό,τι έκανα. δεν έχω ιδέες. τέλειωσε." μα ΚΑΘΕ φορα? και βέβαια κάνει τον κύκλο του, χαλαρώνει το μυαλό, επαναφορτίζει προφανώς, και νά πάλι. γεμίζω εικόνες, χρώματα, επιθυμίες, φαντασία, και ανάγκη για έρωτα...

καλή σου μέρα μάτια μου.
υγ.αν σου πω οτι αυτό για τα τραγούδια σκέφτομαι πολλές φορές όταν διαβάζω γραπτά σου? πόσο θάθελα να μελλοποιούνταν τα μαγικά σου λόγια...
χχχ

maya said...

@τάλισκερ

γιατί μας απαγόρευσες το "ακι"? ε?!!!

είναι σαν τις γάτες η έμπνευση. έρχεται και φεύγει όπως της αρέσει. ανεξάρτητη. μήπως σαν τον έρωτα? διαλέγει πότε θάρθει, πόσο θα κάτσει και όταν φεύγει, μοναξιά...
ναι ήρθε μέσα απ'τα χρώματα που μαζί γεμίσαμε αυτές τις μέρες και εξοστράκισε το κενό που με γέμισε. μια αγκαλιά ανανεωμένη ταλισκερΑΚΙ μου και πάμε για τα καλύτερα,ε?

καλά. την πινελιά πάνω στην μύτη μου βρήκες να την αφήσεις?!!!πάλι ατακτείς! τώρα θα δεις.

χχχ

maya said...

@νίνα
πως τόκανα αυτό? έγραφα για να νοιώσω πιο δυνατά την ομορφιά, για να σβήσω την σκούρα πλευρά, να φανταστώ και να ταξιδέψω.
παράξενο πράγμα πως κάθετι σημαίνει τόσο διαφορετικά πράγματα στον καθένα!
να είναι πληγή που γρήγορα θα επουλωθεί καρδούλα μου...

φιλιά κι απο δω
χχχ

maya said...

@μαρίνα
κάθε φορά
με λίγες λέξεις, σε πιστεύω, με δυναμώνεις, γεμίζω, νοιώθω χάδι. χαρά θέλω να σε λούσω "να γεμίσει η κάμαρη πουλιά". μαρινάκι μου μια αγκαλιά μεστή που ξέρω οτι θα σε φτάσει. καλή μας μέρα κι ας ζαλιστούμε με τα χρώματα. όχι μόνο απο τα βαριά και δύσκολα γαμότο!

χαμογελάς σήμερα? θα σου φΕρω σε λίγο ζεστό κρουασάν απο κει...
χχχ

Anonymous said...

Εσύ χαμογελάς σήμερα μάγια ? Ωραίο ειναι να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας , τις διαθέσεις μας και ότι μας στενοχωρεί. Ελαφραινει η ψυχή και διακρίνεις στο βάθος κάποια χρώματα. Καλημέρα και μακάρι να ζαλιστουμε όλοι από τα χρώματα.

maya said...

@λίλα
ναι καλή μου χαμογελάω σήμερα. έχω μια συγκρατημένη αύρα μέσα μου και πάει να ξεμυτίσει έκπληκτα.
το blog therapy που στήσαμε τόσο αθώα δουλεύει παυσίπονα και πολλές φορές και προληπτικά. το βλέπεις και συ,ε? πάτα το κουμπί που λέει create your blog NOW να σε βρίσκουμε και μεις να σε γεμίζουμε χρώματα και μυρωδιές χαράς!
φιλιά πρωινά δροσερά
χχχ

E said...

Εγώ θα μείνω πεισματικά στο χαμόγελο... κι οι παραλίες, πιο φιλόξενες πια, ίσως μεσολαβήσουν... κι έρθουν κι άλλοι όμορφοι μετανάστες να κατοικήσουν τις άκρες των πινέλων σου...

Φιλια φιλενάδα μου, και ξέρεις....

Ε.

Talisker said...

πφφφφφφφφ
αμα θες σου τραβαω και την κοτσιδαααα!!!!!

maya said...

@έλενα
έχεις δίκιο που πεισμμώνεις με το χαμόγελο. και ξέρεις κάτι? απο τότε που το είπες προσπαθώ ακόμη πιο πολύ να χαμογελάω.
και να σου πω? ακόμη πιο πολλά χαμόγελα εισπράττω.
γι'αυτό τώρα πούχω κάνει τόση εκπαίδευση, σου στέλνω το καλύτερο μου. δώρο σε σένα μελωδική μου έλενα.

"κι έρθουν κι άλλοι όμορφοι μετανάστες να κατοικήσουν τις άκρες των πινέλων σου..."

μ'έστειλες...

υπέροχο βράδυ να περάσεις
όλα ένα μάτσο λουλούδια νάναι
χχχ

maya said...

και τώρα @ταλισκερ!!!
όπως μου τράβηξες την κοτσίδα μούπεσε το καπέλλο!!!έλααααα.

ο γιάννης λέει οτι λάθος νούμερο pantoufles του πήγαμε. ποιός τον ακούει τώρα...

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι εσύ φταις.
χχχ

E said...

Ψιτ καλέ... τώρα που σας βρήκα και τις δύο, δεν περνάτε κι από την δική μου ντουλάπα? τα βλέπω κάπως μουντά τα χειμωνιάτικά μου, και χρειάζομαι βοήθεια να τα ζωντανέψω :)))))

Πολλά μεγάλα φιλιά
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

γιάννης φιλιππίδης said...

Καληνύχτα καρδιά μου.
Ήταν όμορφα πάλι σήμερα.
Και ζωγραφίζεις υπέροχα χε χε χε

φιλι δυνατό σου δίνω

maya said...

@ελενάκι
είσαι στο πρόγραμμα. θαύματα θα κάνουμε με κείνη την ζακάρ την γκρί ζακέτα!!! θα δεις.

καλημέρα
τι λέω τέτοια μέρα?
θα περάσει. αντίσταση χρειάζεται.
χχχ

τι ωραία που ήταν χθες στης μαρίνας!

maya said...

@γιάννη
γελούσα μόνη μου...νάμαστε καλά.
φιλιά μη πολιτικά
χχχ