Thursday 6 September 2007

Έτσι μπορώ καλύτερα. και πού΄σαι ακόμη...

Kirov Mariinsky. Η αυτοπειθαρχία του κορμιού που μεταφράζει την μουσική. Η δύναμη της κίνησης που νομίζεις οτι είναι πινελιές μες τον αέρα. τα χρώματα και τα σχήματα που γεμίζουν τον χώρο... Λατρεύω το μπαλέτο, λατρεύω την κλασσική μουσική. Χθες βράδυ ήμουν στον Λυκαβητό. μετά απο πολύ καιρό. η πρώτη μου εξόρμηση απο το "γκέτο" που μόνη μου έστησα υποσυνείδητα. και είχα βολευτεί όταν και το μυαλό μου δεν ήθελε να ενοχλείται. Υπουλα αποσύρθηκα σ'έναν ελεγχόμενο κόσμο χωρίς εναύσματα και σπίθες. απλά πράγματα μου φάνταζαν βουνό όπως η κίνηση, που θα παρκάρω, πού να τρέχω, με ποιόν να πάω. βουνό. Εγώ. που ανασαίνω για ό,τι δημιουργικό, στοίβαζα τις προσκλήσεις εκθέσεων σαν κάρτ-ποστάλ. εγώ που σκέφτομαι με την μουσική, ακαδημαικά μόνο ευχόμουν να βρεθώ σε συναυλίες. εγώ που νοιώθω με το κορμί, έχανα όλες τις εκδηλώσεις χορού. εγώ, που έχω διαβάσει και λατρέψει το θέατρο, κάθε χρονιά κύκλωνα τις παραστάσεις που δεν πήγαινα να δω. Εγώ. όλο έλεγα "του χρόνου". Εχτές λοιπόν...άσκηση θάρρους! η πρώτη έξοδος με δική μου πρωτοβουλία, για πάρτη μου. κάβλα. και βέβαια δεν ήταν τίποτα το φοβερό. ούτε η κίνηση, βρήκα να παρκάρω, χάθηκα σε μουσικές και χορό, ονειρεύτηκα, γαλήνεψα, πιο πολύ δίψασα. γι'αυτό σου λέω, ωραίο είναι και το φθινόπωρο. καλύτερο το φετινό απο πολλά περασμένα. κι η θάλασσα δεν φεύγει. εδώ είναι με άλλα χρώματα, με κύματα που ελπίζω να μας παρασύρουν. μόνο τα γαλάζια φεύγουν με το καλοκαίρι. τώρα απλώνονται τα κόκκινα και με μαγεύουν. στα φύλλα, στην δύση του ήλιου, στον έρωτα, στην αχόρταγη ψυχή. ανυπομονώ να μυρίσω το χώμα υγρό απο την βροχή, περιμένω να κρυώσουν τα μάγουλα μου απο τον άνεμο που σκορπάει τα φύλλα, λαχταράω να γεμίσω τα μάτια μου με γήινες αποχρώσεις, διψάω να χαρώ κάθετι που αλλάζει, και αγκομαχώ μες την ανάγκη μου ΝΑ ΜΗΝ ΓΛΥΤΩΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ. Δεν θέλω. ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΜΟΥ ΦΕΤΟΣ.

31 comments:

drunk tank said...

μάγια μου καλημέρα!

τίποτε και κανένας δεν αξίζει να μας κάνει να ακυρώνουμε τη ζωή μας. σίγουρα μετά από κάποιες καταστάσεις χρειαζόμαστε το χώρο μας και την αναζήτηση του εαυτου μας μαζί με τον επαναπροσδιορισμό των θέλω μας. όλοι μας το χρειαζόμαστε αυτό, ακόμα και όταν όλα μας πάνε καλά.
η ζωή είναι εκεί έξω, η πραγματική ζωή και είναι όμορφη. αρκεί να κάνουμε τις σωστές επιλογές σε ανθρώπους και σε διασκεδάσεις. και όπως κατάλαβες χθες η πιλογή σου αυτό σου έδειξε.
και όπως σωστά τόνισες, δεν θέλουμε να γλυτώσουμε από τα όμορφα (α ρε σωκράτη. κι αυτό θα'θελα να τ'άκουγα χθες). απ'την ασκήμια θέλουμε να κρυφτούμε θα προσθέσω.
καλό σου μεσημέρι μάγια

E said...

Maya μου,
κι άλλο βήμα. Μεγάλο. Μικρά και μεγάλα βήματα, ένα ένα τη φορά... κι η ζωή μπαίνει σ΄ άλλη τροχιά μαγική :)

Να χορεύεις σαν να πετάς
Να ζωγραφίζεις σαν να ονειρεύεσαι..
Και πάντα μα πάντα να χαμογελάς.
Σου πάαααεεειειιιιιι :)))

maya said...

@drunk tank
"τίποτε και κανένας δεν αξίζει να μας κάνει να ακυρώνουμε τη ζωή μας." έχεις ΤΟΣΟ δίκιο. κι επειδή μου απαγορεύω τα πισωγυρίσματα (γι'αυτό εκθέτω τον εαυτό μου εδώ για μην μπορώ κιόλας!), μόνο καλύτερα γίνεται.
απ'την ασχήμια δυστυχώς δεν μπορούμε να κρυφτούμε. αλλά άνετα μπορούμε να επιβληθούμε όμορφοι, ειλικρινείς, δημιουργικοί, ζωντανοί. απ'όλα έχει ο μπαχτσές. επιλογές καλές να κάνουμε.

φιλιά μεσημεριάτικα
το βράδυ πάω αθήνα για ποτό.
πώς με είδες?
χχχ

maya said...

@drunk tank
α! τα λόγια είναι στο λινκ που έβαλα
αλλά το τραγούδι το έχω σε παλαιότερο ποστ μετά τον γιάννη. για να το ακούσεις...
χ

maya said...

@elena72
υπάρχουν πολλά χαμόγελα. ξέρω ποιό μου λες. αυτό το πελώριο που γεννιέται κάπου βαθιά εκεί που χτυπάει σαν να φτερουγίζει η καρδιά. μόνο αυτό να καταφέρουμε ελενάκι. να βγει έξω. απο μέσα να γεμίσουμε τόσα ασυγκράτητα, μεθυστικά σφηνάκια ευτυχιάς που να τα μαρτυράει η φάτσα μας...με αναίδεια!!!
πολύ σε φιλώ
πάντα χαμογελάω όταν σε βρίσκω
και αγκαλιά
χχχ

drunk tank said...

να περάσεις καλά το βράδυ σου μάγια μου, να διασκεδάσεις, να χορέψεις αν το θες, να πιεις, να γελάσεις, να τραγουδήσεις, να φλερτάρεις και να σε φλερτάρουν, να κάνεις ό,τι ποθείς και ό,τι κάνει τη ζωή να αξίζει!


υγ: παλιός φαν του μάλαμα, το έχω ήδη το τραγούδι. ευχαριστώ πάντως μόνο και μόνο για τη σκέψη!

Anonymous said...

Πόσο μου έχει λείψει το φθινόπωρο... απλώνω τα ρούχα στην βεράντα και το δροσερό αεράκι του με ζαλίζει! Θα καταφέρω να το χορτάσω το φθινόπωρο? Το καλοκαίρι, δεν μπόρεσα... Μaya μου, ζήστο! Όσο μπορείς!

maya said...

@drunk tank
όλα αυτά κάνουν την ζωή πιο γλύκα. κι ας μην είναι τα σοβαρά- είναι τα πιο μεθυστικά κι ανέμελα. ας κάνουμε λίγο τους ανέμελους (οξύμωρο γι αυτό μ'αρέσει!)

σε φιλώ ανέμελα (για λίγο έστω)
χχχ

maya said...

@φάβα
τώρα, τι να σου πω? χορταίνεται ποτέ το καλοκαίρι? έχεις ποτέ αισθανθεί τόσο γεμάτη απο κάτι εξαίσιο που να πεις "φτάνει"?
θετική σκέψη για μένα είναι να αγαπήσω ΚΑΙ το φθινόπωρο ΚΑΙ τον χειμώνα. όχι να περιμένουμε κάθε χρόνο το μικρό καλοκαίρι για όλα όσα θέλουμε και χρειαζόμαστε. είναι κομματάκι γελοίο να στηρίζουμε τόσα σε μια εποχή. ??
χχχ

Anonymous said...

Όλες οι εποχές είναι πανέμορφες... Εχω περάσει όλη την άνοιξη και το καλοκαιρι μεσα λογω προβληματος υγειας. Έλπιζω το φθινόπωρο να μπορέσω να βγω και να το ρουφήξω! Ενα ξερω, μετα απο την δοκιμασια που περνω, έχω πια μαθει πως όχι απλα οι εποχες αλλα και οι μηνες και οι μερες πρεπει να αγαπιουνται σαν μοναδικα... γιατι δεν ξαναγυρνανε, οσο κοινο και να ακουγεται αυτο... Φιλάκια πολλά και καλό βραδάκι! Καλή βόλτα!

Αλεξάνδρα said...

Μπράβο σου! σε χάρηκα. Το είπες και το έκανες! Μακάρι να μην αναβάλεις γι αύριο... γιατί το αύριο δεν έρχεται ποτέ.

Ετσι φιλενάδα να βλέπω εσένα να ξεσηκώνομαι και εγω

Φιλιά πολλά

maya said...

@φάβα
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑΑΑ!
είδες, αυτό λέω και γω . απο τις δοκιμασίες βγαίνουμε πιο σοφοί και πιο διαυγείς στο να αναγνωρίζουμε τα ανεκτίμητα μικρά...

ωραία βόλτα η χθεσινή, ατμοσφαιρική η αθήνα το βράδυ, νέοι άνθρωποι, καινούργιες κουβέντες, λίγο φλέρτ, πολύ γέλιο, δεν λέω! πολύ ωραία πέρασα!
φιλάκια πολλά
καλό μεσημέρι φάβα μου
χχχ

maya said...

@adiple
αχ να σ'έιχα χτες το βράδυ φιλενάδα!!!! ναι-τόπα και τόκανα. και πού είσαι ακόμη. και θα σε ξεσηκώσω! έχω πάρει γραμμή κι απ'τον γιάννη: "κώλο δεν θα βάλουμε κάτω!"

έτσι. σήμερα. τώρα. αυτή η στιγμή υπάρχει.
κι ό,τι λίγο μας ξελαμπικάρει και μας ταξιδεύει, πρόληψη και γιατρειά είναι. πρέπει να μελετήσω τις εκδηλώσεις για να οργανωθώ!

φιλιά μεσημεριού με λίγο ύπνο αλλά πολλές εικόνες χαράς απο χτες!

χχχ

drunk tank said...

καλημέρα μάγια!
μπήκα να δω πώς πέρασες το βράδυ σου και χαμογελάω από τα σχόλιά σου!
πάντα τέτοια και καλύτερα!
καλό σου μεσημέρι

maya said...

@πρώην drunk tank
φίλο κωνσταντίνο Π.

είχε δίκιο ο γιάννης! τώρα μάλιστα. κωνσταντίνε μου! ήμουν λίγο απο δω κι απο κει και δεν σας έχω επισκεφτεί. τώρα θα κάνω μια τσάρκα να δω...
ευχαριστώ που ήρθες να δεις πως πέρασα. αλήθεια.
τέτοια και καλύτερα για όλους μας!!!
ναι είναι λίγο σε παροξυσμό ανεμελιάς (λες κι έχουμε τέτοια!) τώρα που τα ξαναδιαβάζω τα σχόλια μου σήμερα. είναι που ήπια, ξενύχτησα γλυκά αλλά ξύπνησα αυστηρά.
φιλιά καλέ μου!
χχχ

Αλεξάνδρα said...

Ετσι φιλενάδα! ρούφα του κλέφτη χρόνου το κάθε δευτερόλεπτο!

για σένα! ότι σου αρέσει καλή μου! ότι αγαπάς!

Μακάρι να ΄μουν εκει! που ξέρεις;
Μπορεί το αύριο να μας γνωρίσει...

Φιλιά και όνειρα γλυκά!!!

γιάννης φιλιππίδης said...

Χτες μιλάγαμε για το πριν. Χαίρομαι σήμερα που μιλάμε για το μετά.
Στα λόγια σου φυσάει ένα καινούργιος δροσερός άνεμος. Είπαμε κάποια πράγματα εχθές. Δεν τα ξεχνάω. Τουλάχιστον σε ότι αφορά το θέατρο. Χαίρομε για τη γλυκιά αρχή σου. Κατέβασες στην επιστροφή μια γλυκιά αύρα από τον Λυκαβηττό. Την δανείζομε κι εγώ. Σου την κλέβω κυριολεκτικά. Και η κλοπή αυτή δεν επιφυλάσσει ενδεχόμενες ποινές. Μόνο γλύκα.

φιλί

Talisker said...

"Kirov Mariinsky. Η αυτοπειθαρχία του κορμιού που μεταφράζει την μουσική. Η δύναμη της κίνησης που νομίζεις οτι είναι πινελιές μες τον αέρα. τα χρώματα και τα σχήματα που γεμίζουν τον χώρο..."


Eτσι!!
Σου χει συμβει να απλωνεις κιτρινο του καδμιου και κοκκινο αλιζαρινης
με το πινελο σου να χορευει μια παλια ταραντελα..;
ετσι..σου ειπα..εχουμε κοινα!

maya said...

@adiple
του κλέφτη χρόνου,ε? απο παντού μας την πεφτουν τελικά! αυτό θα κάνουμε, θα τους την σκάμε.

είναι αναγκαίο να μετριέσαι κι έξω απο τα γνώριμα. πολλές φορές συνηθίζουμε σε αυτό που βλέπουν οι κοντινοί μας σε μας, ξεχνάμε κομμάτια μας σπάνια, παιρνουμε και μεις για δεδομένο την καθημερινότητα μας.
ξεμυτίζοντας βλέπεις. και βλέπουν. και θυμάσαι την εξωτερική σου εικόνα - και δεν εννοώ μόνο την εμφάνιση. εννοώ την προσωπικότητα σου, την εντύπωση, τις συζητήσεις τις φρέσκιες, πολλά. χωρίς δεδομένα και φωλιές συνήθειας.
καλό είναι, καλό κάνει, χρειάζεται.

am i making sense?

το αύριο σίγουρα φέρνει και τέτοιες ωραίες εκπλήξεις φιλενάδα! δεν ξέρουμε τι. αυτό γουστάρω!
πολλά φιλιά καλημέρας
χχχ

maya said...

@γιάννη
ναι τώρα μιλάμε για το μετά που αμέσως θέλω να σκεφτώ και πάλι σαν πριν. πάμε γι'άλλα. να κάνουμε άλλα, πιο δυνατά, να ιντριγκάρουμε το μυαλό με δυνατές συγκινήσεις έξω απο μας. κάθε μορφή τέχνης σε σηκώνει λίγο πιο ψηλά, όπου και να βρίσκεσαι. αυτό ζητάω. να κάτσουμε παρέα σ'ένα πιο ψηλό σύννεφο και να αφουγκραστούμε την ομορφιά, να δανειστούμε λίγη ποίηση να χρωματίσουμε την δική μας δημιουργία.
καλά κάνεις και παίρνεις αύρα. κατέβασα πολλή απο τον λόφο για να φτάσει για όλους μας!

να σου πω ένα τρελλό? φτάνοντας σπίτι, ένοιωσα κάτι στα μαλλιά μου (σγουρά και ατίθασα all over) και έκανα μια κίνηση να κουνήσω την μπούκλα...μες τα μαλλιά μου είχα ένα σαμιαμίδι! έπεσε στο τραπέζι και έτρεξε να κρυφτεί κάπου στο σπίτι. δεν πολυπιστεύω σε σημάδια αλλά είναι καλή τύχη το σαμιαμίδι στο σπίτι. Πάνω στο κεφάλι (που δεν πάνε στον άνθρωπο κανονικά) δεν είναι ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ?

φιλιά σου στέλνω κι απο δω γλυκέ μου. θα πούμε κι άλλα. πού ν'αρχίσουν οι παραστάσεις!

χχχ

maya said...

@talisker
γλυκιά μου ταλισκερ! είναι κάτι στιγμές μαγικές που νοιώθω οτι αγγίζω την τέχνη ναι. με πολύ σεβασμό και ταπεινότητα για λίγο η δημιουργία γίνεται αποτέλεσμα.

έχω μεγάλη δυσκολία στο να αυτοπροσδιορίζομαι. λεω "ζωγραφίζω" και όχι είμαι ζωγράφος. καλλιτέχνης είναι για μένα το τρίτο πρόσωπο, όχι ιδιότητα που αποκαλείς τον εαυτό σου. αυτό το κερδίζεις.

καλή μέρα καλή μου
έχουμε κοινά, το ξέρω καιρό...

χχχ

Talisker said...

Συμφωνω απολυτα Μαγια..
και δεν ξερω αλλα νομιζω πως ενας καλλιτεχνης δεν ειναι μονο ζωγραφος..δεν ειναι μονο μουσικος ..δεν ειναι μονο γλυπτης ..
και κανεις δεν μπορει να ειναι
μονο ζωγραφος
αν δεν κοινωνει τη μουσικη και τις αλλες τεχνες ...


Καλλιτεχνικες Φυσεις παιδι μου..
ευθραυστες και πολυποικιλες !
Καλη σου Μερα!

maya said...

@talisker
ευθραυστες πολύ
πολυποίκιλες πάντα

πόσο ωραία το είπες!

δεν μπορεί να αγαπάς μια τέχνη και να μην κοιτάς τα άλλα με ενδιαφέρον. τίποτα δεν στέκεται μόνο του. τίποτα. οι επιρροές είναι πολλές και απαραίτητες.
χωρίς μουσική δεν μπορώ να ζωγραφίσω
χωρίς εικόνες δεν μπορώ να χορέψω
χωρίς κίνηση δεν μπορώ να φανταστώ
χωρίς φαντασία ΔΕΝ ΖΩ

καλό βράδυ
φιλιά φιλιά
χχχ

Anonymous said...

Να ευχαριστήσω πέρασα, για το φιλί της γνωριμίας και εύχομαι ταξίδια πολλά σε όλα τα χρώματα και στην καρδιά χαμόγελου λιακάδα, σαν αυτή που φώτισε και ζέστανε το πέρασμά μου...
Να είσαι καλά!

mAuVe said...

ήρθα βιαστικά σου άφησα ένα χάδι ανομολόγητο κι έφυγα... δεν ήθελα να σου γράψω στο γόνατο...
το χαμόγελο γλυκειάς συνομωσίας που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου με διαβεβαιώνει ότι τα καλύτερα έρχονται, μας περιμένουν, μας παρασέρνουν, μας ανασαίνουν...
νοιώθω σα να μουν μαζί σου, στο διπλανό κάθισμα να με σκουντάς όταν κάτι σου κλέβει όμορφα την προσοχή, να σχολιάζουμε σιωπηλά, με κώδικες, να συμμετέχουμε στην παράσταση, να κοινωνούμε, να απολαμβάνουμε... νομίζω πως την αρχή την έκανε η Χαρούλα στην κυκλάδα κι άρχισε ο χορός της πολιτιστικής εγρήγορσης...ε?

σε καμαρώνω στ' αλήθεια (όταν παίρνεις φόρα... φόρα κατηφόρα... κι ο Θεός ο ίδιος δεν σε σταματά)

φιλιά συναχωμένα με ευχές για όνειρα χρωματιστά

i mAuVe yOu vErY mUcH (μουτς)

katerina.. said...

καλημερες.επιτελους παλι εδω.με δυσκολια αλλα εδω..ο χειμωνας ειναι η εποχη μου..ισως γι αυτο παλι εδω..

maya said...

@βίκυ
καλώς την! ανταποδίδω όλες τις δροσερές ευχές σου. γεμάτοι χρώματα νάμαστε για να μην χανόμαστε στα γκρίζα. δεν τα γλυτώνουμε. ας τα εξουσιάζουμε όσο...
χ

maya said...

@mauve
γλυκειά μου συναχωμένη νατάσσα, αστραπιαία περαστικά νάχεις καλή μου. νωρίς άρχισες!

αχ ήθελα να μοιραστώ την ομορφιά εκείνες τις στιγμές...νάχω κάποιον να σφίξω το χέρι του όταν χανόμουν σε εικόνα και συναίσθημα. μοιρασμένα πολλαπλασιάζονται τα ωραία...

η χαρούλα έκανε την αρχή, ναι! ήταν πιο σιωπηλή εκείνη η άσκηση θάρρους μου, εύκολη. αλλά τίποτα δεν σου ξεφεύγει!

σήμερα πάω στα εγκαίνια της Biennale. καλά,ε?!!!
πού είναι ο γιάννης να με καμαρώσει? overdose θα πάθει η αθήνα μαζί μου!

i mauve you too sweetie xxx

maya said...

@katerina
ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ! λίγο καλύτερα? παίρνω δύναμη απο σένα που αγαπάς τον χειμώνα κατερινάκι. θα δεις, ναι, θα σηκωθείς και θα γίνει παρελθόν ο πόνος. τα καλύτερα θα έρθουν.
κρύο, αγκαλιές, άνεμοι δυναμικοί, χρώματα ταξιδιάρικα και γερό κορμί σου εύχομαι απο δω και πέρα.

μην χάνεσαι
μας κοστίζει

φιλιά στον λαιμό που σε ταλαιπωρεί
χχχ

maya said...

@mauve
ωραία φωτογραφία
χ

ανανέωση παιδί μου!!!έτσι.

mAuVe said...

κι εσύ όλα τα προσέχεις....
ανανέωση, ανακαίνιση, όπως θες βάφισέ το... το πιασες το νόημα, αυτό έχει σημασία!

;-)) αααααψού