Monday 10 September 2007

Ακόμη κι η τέχνη τα έβαλε μαζί μας...


Πήγα.
Δεν είμαι κριτικός τέχνης. Λατρεύω όμως την τέχνη σε κάθε της μορφή. Δεν έχω κολλήματα ηθικά. Σιχαίνομαι τις ταμπέλες. Δεν με επισκιάζει το όνομα ή η φήμη του δημιουργού για να μ’αρέσει μια έκφραση της. Ή με συγκινεί ή δεν με συγκινεί. Καταλαβαίνω τα αριστουργήματα μες τον χρόνο κι ας μην μου πάνε κάποια. Τα σέβομαι αλλά. Δεν θα έβαζα, ας πούμε ποτέ την guernika στο σπίτι μου γιατί με αγριεύει. Όπως και τα ηλιοτρόπια του van gogh. Δεν τα γουστάρω. Δεν υπάρχει «πρέπει να μου αρέσει». Ούτε «δεν καταλαβαίνω». Ή σου λέει κάτι, ή όχι. Τέχνη για μένα είναι όποια δημιουργία με ταξιδεύει. Επώνυμη ή ανώνυμη. όμορφα ή και επίπονα.

1η μπιενάλε Αθήνας. Με τον άκρως άστοχο τίτλο DESTROY ATHENS. Λες και χρειάζεται κι άλλη βοήθεια! Μια έκθεση σ’έναν απίθανο χώρο, το Γκάζι. Είδα κάποια πράγματα με άποψη (μεγάλη λέξη κι αυτή! Είναι σαν το «έχει ενδιαφέρον») , όπως τις τοιχογραφίες του Στέλιου Φαιτάκη ή τα πολύχρωμα έργα του Bjarne Melgaard. Μ’άρεσαν. Είδα κάποια που με άφησαν αδιάφορη. και πολλά που προσβάλουν την νοημοσύνη μου και την μόρφωση μου. Είμαι αντι-conceptual μάλλον…

Δεν δέχομαι ένα άσπρο τραπέζι, ελαφρώς καμπυλωτό, άτακτα τοποθετημένο στον χώρο με τίτλο «Table son nom» (τραπέζι δίχως όνομα) ως τέχνη! («δημιουργός» ο Pierre Joseph). I quote από τον κατάλογο: Το δυστοπικό «τραπέζι» του joseph ακολουθεί μια στρατηγική επίθεσης ενάντια στην προσποιητή αθωώτητα των καθημερινών πραγμάτων και προκαλεί τον θεατή να συλλογιστεί πάνω στις σχέσεις και τις λειτουργίες της γλώσσας, της μνήμης και των αισθήσεων.» πλάκα μας κάνουν,ε?!!! όλο αυτό το ξόδεμα λέξεων για ένα άσπρο τραπέζι. ίσως μετά τον πόλεμο που προτοεμφανίστηκε το conceptual art να είχε ελάχιστη «άποψη» κάτι τέτοιο. Είναι πια όμως τόσο φορεμένο το σοκ αντι της δημιουργίας που το βρίσκω σαχλό.

Επίσης δεν πιάνω γιατί ένας σωρός μπάζα στην μέση του δωματίου με μια γκόμενα πάνω πρέπει να μου θυμίσει ως «βέβηλη αναγωγή» του Delacroix τον πίνακα «Η ελευθερία οδηγεί τον λαό». Μου θυμίζει μόνο σκουπίδια. Σορι.
Η γιατί ένα καλάθι σκύλου με ένα μαξιλάρι με σχέδιο πάπιες μέσα και τιτλο ” Dog mat” στην γωνία είναι τέχνη. Πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να αγοράσεις κάτι τέτοιο. Πόσο.
Α! και το άλλο. πάνω στον άσπρο τοίχο, γραμμένο Fatherfucker με μαύρη μπογιά που έσταξε. εγώ είμαι μαλάκας που ξοδεύω μέρες για το concept και πολύ περισσότερες για να ζωγραφίσω ένα mural πάνω-κάτω στην σκάλα. τόπα μόνη μου.

Κατά τα’άλλα, είχε υπερβολικά πολύ video art. Ήταν τόσο που άξιζε μια ξεχωριστή έκθεση εφόσον είχαν πολύ υλικό. Είπαμε, όλα γύρω μας μπορεί να έχουν μορφή τέχνης. Αλλά βιντεάκι ενός άνδρα που κάνει εμετό στο repeat? Ξανά και ξανά η ρουκέτα?!!! Είναι τέχνη? Για πόσο μαλάκες μας έχουν? Πόση ώρα γελάει ο «καλλιτέχνης» Θανάσης Τότσικας και ο curator του με όσους στάθηκαν να θαυμάσουν το «έργο» του?

Είχα ωραία παρέα, κάτσαμε μετά και ήπιαμε ποτά στο bar ακούγοντας έναν superman να γρατζουνάει τις φωνητικές του χορδές σ’ένα κιτς σκηνικό που εύχομαι να προσπάθησαν να αποδώσουν. Πολύς κόσμος στα προ-εγκαίνια. Δεν θα σχολιάσω το δήθεν του αθηναικού art world. Ήμουν πάντα, ακόμη και στο κολλέγιο μακριά από το δήθεν του καλλιτέχνη.είχα έναν συμφοιτητή που καθώς ζωγράφιζε, τράβαγε και μια πινελιά στα ρούχα ή το παπούτσι. Έτσι. Να βγει μετά στο μετρό και να ξέρουν όλοι οτι είναι ζωγράφος. Μην μπερδευτούν! Spare me!

Αυτά από το καλλιτεχνικό μέτωπο σήμερα. Τελικά έκανα και την κριτική μου! Πού θα πάμε τώρα?…

35 comments:

Αλεξάνδρα said...

...λοιπόν τώρα φιλενάδα κουνάω εγώ συγκαταβατικά το κεφάλι μου.
Συμφωνώ με κάθε σου λέξη!
Χάθηκα; δεν χάθηκα. Σε παρακολουθώ!!! προσπαθώ ενίοτε να σε νιώσω...
Αααα πρόβα ονόματος βαπτιστικού κάνω γιατί ο Γιάννης Φιλιππίδης θέλει ελληνικά ψευδώνυμα. Είπα να χρησιμοποιήσω το κανονικό μου λοιπόν. Πως σου φαίνεται;

Απο Αdiple σε Αλεξάνδρα;

maya said...

μ'αρέσει το αλεξάνδρα γιατί είναι το δικό σου. αλλά συγχρόνως με τρομάζει. ίσως γιατί εγώ διάλεξα την ημι-ανωνυμία με λόγους. πάντως το πιο ελληνικό συμφωνώ. μπράβο ρε γιάννη. βαρέθηκα το alt/shift καθε τρεις και λίγο! και θα το συνηθίσουμε το νέο όνομα, πού θα πάει?

καιρό έχουμε να μοιραστούμε μουσική.ε? νομίζω πως το επόμενο post πρέπει νάναι καψούρα. τι λες? ωραία η τέχνη αλλά ωραίο το το καρδιοχτύπι!

αγκαλιά σφιχτή
αλεξάνδρα μου
χχχ

Αλεξάνδρα said...

Αντε κάνε αρχή και ρίξε τραγουδάκι!!!

Αλεξάνδρα said...

Αντε μου ήρθε έμπνευση και ξαναήρθα. Οχι για να ξέρουμε ποιός χάθηκε...

Στίχοι: Φίλιππος Νικολάου
Μουσική: Νίκος Καρβέλας
Τραγούδι: Άννα Βίσση

"Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας.

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό..

Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ' ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ' αγαπώ
Δώδεκα

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας

Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
δεν το αντέχω το μαρτύριο αυτό
και πως τελειώσαν όλα θέλω να σου πω..

Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ' ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ' αγαπώ
Δώδεκα"

Unknown said...

Ελα βρε χαραλαμπη να σε παντρεψουμε..
Να φαμε κ να πιουμε κ να χορεψουμε(x2)..

-Δν την παιρνω..
-Θα την παρεις..
-αλλα λογια πεστε βρε παιδια..τι καμωματα ειναι τουτα με το ζορι παντρεια;(x2)
χαχαχαχα
υ.γ.:πως ειναι το κλεφτικο σφυριγμα στην γλωσσα το μλογκ;§:D

υ.γ.2:εγω κανω τεχνη..εχω φτιαξει ενα υπεροχο εργο που τ'ονομασα..'νιφαδα σε χιονισμενο καμπο'...δυστυχως κανεις δν κατανοει το αριστουργημα μου...ολοι νομιζουν οτι απλα αφησα τν καμβα λευκο..
Κλαψ..σνιφ..
§:'(

Unknown said...

Το μλογκ=του μπλογκ..χιχι..
Υ.γ.3:μμματς στα μουτρακια σου..
§:*

γιάννης φιλιππίδης said...

I LOVE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
I love αλεξάνδρα
I LOVE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
I love αλεξάνδρα
I LOVE ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
I love αλεξάνδρα
ΧΧΧ

γλυκιά καληνύχτα μάγια μου

maya said...

@αλεξάνδρα
ΚΑΙ αυτό με εκφράζει τώρα! κι ας μην αντέχω την βισση. αυτό είναι κομμάτι. κι ούτε ένα μειλ...θα έλεγα.

έχω βρει την απάντηση. αλλά είναι πολύ νωρίς και δεν έχω χρόνο για ανάρτηση τώρα! πάω την μεγάλη μου ΠΡΩΤΗ μέρα σχολείο σε λίγο!!!

σε φιλώ πολύ πρωινά και θα επανέλθω!
ναι εδώ είσαι.
χχχ

maya said...

@νουνουκα
φιλιά και σε σένα. μην σε νοιάζει, υπάρχει ολόκληρη σχολή αυτής της άποψης, του λευκού καμβά γεμάτου νοήματα. λιγοι τα πιάνουν. μην χάνεις την έμπνευση!!! γουστάρω νιφάδα άνοιξης...
χχχ

υγ. με τον χαραλάμπη μ'έχασες λίγο...δεν το ξέρω το άσμα!
καλή σου μέρα!

maya said...

@γιάννη
καλημέρα κι απο δω μάτια μου!
4 φορές προσπαθώ και πάλι πίσω γυρίζουν όλα...
τι να κάνω? αγανακτώ σαν την μωβ πρωινιάτικα!

φιλί φρέσκο και ξεκινώ
χ

Anonymous said...

Καλημέρα! Καλή Χρονιά από καρδιάς!

Κορκόδειλας said...

Πάντως εγώ αν και αρκετες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια στο στερέωμα δεν έχω ιδέα απο τέχνη και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μόνο κοιτάω και απολαμβάνω χωρίς να καταλαβαίνω πάρά το απόλυτο τίποτα. χαχα αλλά δε με νοιάζει που δεν κατέχω απο τέχνη, απλά θα συνεχίσω να κοιτάω χαχα!

καλημέρα

katerina.. said...

τεχνη..δεν ξερω τι ειναι τεχνη..για μενα ειναι αυτο που γρατσουναει κατι μεσα μου.ειναι ενας πινακας ζωγραφικης που ειδα σε ενα πλανωδιο πριν χρονια κ δεν ειχα χρηματα να τον αγορασω κ απο τοτε οταν κοιταζω το λευκο ντουβαρι στο σαλονι μου τον σκεφτομαι.ειναι οι νοτες που ψαχνω στο μπουζουκι μου κ δεν τις βρισκω αλλα επιμενω να τις ακουω μελωδια.ειναι το γκραφιτι στα εξαρχεια"στελλα σαγαπαω"που ζηλευω γιατι δεν γραφει κατερινα.τεχνη..ολα οσα μα κανουν να νιωθω,να χαμογελαω,να ηρεμω,να κλαιω,να θελω..ειναι το κονσερτο για πιανο στο μεγαρο που κραταω την ανασα μου για να μην ενοχλησω κ το μπουζουξιδικο στην ιερα οδο που μου δειχνει τον πατο οταν το εχω αναγκη..
καλημερες.

katerina.. said...

για μενα η χρονια για τα μωρα κ τους γερους αρχιζει την 1η ιανουαριου.για τους ενεργους πολιτες(ενεργους???)το σεπτεμβρη.καλη χρονια λοιπον σε σενα κ στη μικρουλα.

maya said...

@βίκυ
καλημέεεερα!
καλή χρονιά στο μικρούλι μου!
χχχ

maya said...

@κορκόδειλας
γειά σου παλαιέ!

να σου πω, τοχεις βρει! κοιτάς και απολαμβάνεις. αυτό είναι το νόημα. να καταλαβαίνεις οτι σου αρέσει. το τι λέει είναι του καθενός άλλο.
καλημέεεεερα!
χ

maya said...

@katerina
ήθελα να αντιγράψω κάτι απ'αυτά που τόσο ωραία είπες εδώ πριν αρχίσω. μα δεν μπορούσα να διαλέξω. τον πίνακα που ακόμη νοσταλγείς, τις νότες που προσπαθείς να φτάσεις, την όμορφη ζήλεια για τον έρωτα που νοιώθει κάποιος, ή την ένταση που δίνει η θεία μουσική και παράλληλα σε συνταράζει μες το ντέρτι σου στα σκυλάδικα? τέχνη είναι να φτάνεις ψηλά σε συναίσθημα. πόσο υπέροχα τα είπες.

καλή χρονιά λοιπόν! όταν την φίλησα για να φύγω και ήταν καθισμένη λουσμένη στο τρακ και το άγνωστο μες την τάξη...δεν μπόρεσα να τελειώσω την πρόταση με τις ευχές μου. διαλύθηκαν τα λόγια με τα βουβά δάκρια και το πνίξιμο συγκίνησης μου. αλλά το χαμόγελο της αυστηρά προσεκτικό μες την αγωνία της μ'έστειλε και με ησύχασε.

αχ πάει κι αυτό το πουλάκι...

κατερινάκι μου γλυκό!
καλή σου μέρα!
χχχ

Σπύρος Σεραφείμ said...

σωστηηηηηηηηηηηηηηή!

maya said...

@σπύρο σεραφείμ
αχ σπύρο μου
χαιρομαι που συμφωνείιιιιιιιις!
πού είσαι εσύ? έρχομαι να διαβάσω για τους πύργους ...
φιλιά μεσημεριού
χχχ

Αλεξάνδρα said...

Για δες κοινά που έχουμε ρε συ Μaya...

Πρωτάκια στο σχολείο λοιπόν οι μικρές μας. Σε διάβασα πρωί πρωί είδα και το σχόλιο του Γιάννη και τα ΄χασα...

Είναι φοβερό αλλά είστε τόσο πολύ στην σκέψη μου...

Να αφιερώσω όπως το συνηθίσω ένα τραγουδάκι αφιερωμένο σε σένα maya μου και στον Γιάννη που τόσο αγαπάει την Αλεξίου:

Τα Καρέλια

Χάρις Αλεξίου

Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
Σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
Να σ ενοχλεί που χα γίνει σκιά σου
Τότε που η δική μου ευτυχία
Ήταν η δικιά σου δυστυχία
Κι απ το δεμένο μαντίλι
Που χα στα μαλλιά
Μ έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
Φίλοι απ την δουλειά
Μ έκριναν παλιά
Τα δυο σου χείλη

Θυμάμαι
Τίποτα δεν άξιζε να πάμε
Τίποτα απ τα πράγματα που τώρα
Μ έκανε η ζωή να μπορώ
Να τα λέω για δώρα

Θυμάσαι
Ώρα σου καλή όπου και να σαι
Τίποτα δεν βρήκαμε ν αξίζει
Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
Να το συνεχίζει...

Τ άσπρο κεντημένο σεντόνι
Έγινε πανί για τη σκόνη
Κι απ τον καινούργιο καθρέφτη
Που χω φέρει εδώ
Θα 'βλεπες τον ήλιο να πέφτει
Όπως βλέπω εγώ
Το παλιό μου εγώ
Να λέει στο φταίχτη.

Οσο για το σχολείο δεν λέω τίποτα ακόμα. Κρατιέμαι...

Φιλιά που σας γνώρισα,
Φιλιά που σας βρήκα

γιάννης φιλιππίδης said...

@ αλεξάνδρα

Αχ, Χαρούλα Πρωθιέρεια Χαρούλα της ελληνικής φωνής…

Anonymous said...

Αχ βρε Μαya μου!!! Τοσο καιρο τα λέω και εγω! Τελος πάντων, εχω και εγω δυο μισοτελειωμενους καμβάδες με πλακατα χρωματα γιατι δεν ειχα εμπνευση. Λέω να τα αφήσω ετσι και να τα στειλώ εκεί! Κάτι θα πιάσουν που θα πάει! Σιχτιρι πια!

maya said...

@αλεξάνδρα
.
.
.
...να σου πω? είσαι μές το κεφάλι μου? τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει με τα καρέλια. γίνεται συνέχεια αυτό φιλενάδα! τι τραγούδι...τι φωνή...τι συγκίνηση...

και πρωτάκια μαζί?!!!τι να πω πια!

και γω θέλω να στείλω φιλιά ενθουσιασμού που σας έχω λίγο!

μάτς-μούτς σκαστά
δεν είναι πολύ όμορφο σούρουπο? είδα ξαφνικά σε μια στροφή την κατακοκκινη δύση και χαμογελούσα σαν νάταν δική μου.

αγκαλιά αλεξάνδρα μου
χχχ

maya said...

@γιάννη
της ελληνικής ψυχής.
με ανεβάζει, με λιώνει, με ριγεί, με δακρύζει, με καψουρεύει, με ταξιδεύει, με μαγεύει η χάρις.
πάντα. και συνέχεια.

πως με βλέπετε μετά απο πολύ βαρετό σουπερ μάρκετ? κρατάω επίπεδο!

φιλιά απο δω γιάννη μου
απο αλλού θα ξαναβρεθούμε
χχχ

maya said...

@φάβα
βρε κρεμμυδάκι μου
μήπως να στήσουμε μια έκθεση
DESTROY THE FUCKING ΔΗΘΕΝS

Θα βγάλω το τεφτεράκι της μυγοσκοτώστρας και θα στήνουμε "έργα". εύκολο. αυτοί πως τα κάνουν νομίζεις? στην αγγλία υπάρχουν ευτυχώς ρεύματα που αντιστέκονται σε τόση σαχλαμάρα. δεν λες πάλι καλά? έχει και κει κάτι λίγους σαν εμάς...

φιλιά αρτίστικα
χχχ

maya said...

@αλεξάνδρα2
δεν ξέρω τι να πρωτοβάλω σε καψουρο=αχ. είμαι και ζυγός και έπαθα μπλόκ τώρα! θα. αλλά μην συνεχίζεις να με προλαβαίνεις γιατί αγχώνομαι και δεν την βγάζω!!!
μην σταματάς, ό,τι διαλέγεις μες την καρδιά μου τόχω. συμπλέουμε- το ξέρεις!
χ

Anonymous said...

Ναι μέσα, γουστάρω! Θα φέρω και εγώ το γιογιο του ανηψιού μου που κάνει κάτι απίστευτα στριφογυριστά! θα σπάσουν τα ταμία! Συγνώμμη δηλαδή αλλά του ανηψιου μου ειναι τα καλυτερα κουραδάκια!!!

Και μη μου λες για μυγες, μου εχει μεινει ψυχολογικο απο μια αρτ αθηνα που ειχα παει. Δεν το θυμαμαι τον κυριο με τις μυγες, ζητω ταπεινες συγνωμμες :)

Φιλάκια αρτίστικα :)

Αλεξάνδρα said...

Take your time. Εριξα τις μουσικές μου, ησύχασα.

Αναμένω τις δικές σου, όποτε θέλεις.

Μαρινα ..... said...

μια καλησπερα πέρασα να πω....
κι εμεινα΄για ώρα....
διαβαζοντας αναρτησεις και σχολια....

εισαι όμορφη maya...
απο και ρο ηθελα να στο πω....
απλα αθορυβα περνουσα....

φιλι....φθινοπωρου
ομορφη μου

maya said...

@μαρίνα
φιλί και δω...το ξέρω οτι περνάς κάποτε. και χαιδεύεις. ευχαριστώ που μίλησες. ομορφιά βγάζει η φουρτούνα...φιλί χαμογελαστό για σένα στην μέση μιας σκοτεινής στιγμής μου...
σαν νάξερες να κάτσεις λίγο παρέα μου σήμερα!

χχχ

Νίνα said...

κι εγω θα συμφωνησω απολυτα...κανει ο καθενας απο μια μ*****α κι αυτοαποκαλειται καλλιτεχνης...!

maya said...

@φάβα
συμφωνώ απόλυτα. άργησα να σου πω το γειά εδώ αλλά κάπως δεν φάνηκε το σχόλιο σου όταν μπήκα...
είναι απίστευτο τι κάνει ο κόσμος για να εντυπωσιάσει ή να σοκάρει. πειράζει τέχνη νάναι απλά αυτο που είναι όμοεφο και σε κάνει να νοιώθεις καλά? απλά πράγματα...

πολλά φιλιά κρεμμυδάκι μου
χχχ

maya said...

@νίνα
καλώς την! για μένα αυτό είναι το πιο θρασύ απ'όλα. δεν μπορεί να αυτο αποκαλείσαι καλλιτέχνης. έτσι το βλέπω.

πολλές μαλακίες βλέπουμε...ευτυχώς πάντα θα υπάρχουν και άνθρωποι με έμπνευση που μας συγκινούν. ευτυχώς.

καλή σου μέρα
πρωί σαββάτου πια
ωραία μέρα νάχουμε
χχχ

Γαλάτεια said...

:)))) Χα χα!!!! Πολυ καλο!!!!Ευγε!!!

maya said...

@γαλάτεια μου
έλα βρε συ !
ήρθες ως εδώ ???
και γω τώρα που το ξαναδιάβασα
πάλι φόρτωσα .

μάλλον είναι κι επίκαιρο .
όπως με τα πολιτικά .
παντού και όλοι μας παίρνουν για χαζούς ...
φοβερό ε ?


καλημέραααα
χχχχχχχχχχχχχ