Thursday 23 August 2007

A TRIBUTE

Φόρος τιμής. το αφιερώνω στις τρεις γυναίκες της ζωής του που τον αποχαιρέτησαν και επίσημα σήμερα, με όλη την αγάπη που μπορεί να υπάρξει . και παληκαρίσια. αυτά θα του έλεγε η θεία μου σίγουρα... ας τον συνοδεύσει στο μεγάλο του ταξίδι. με πολλή αγάπη γεμάτος έφυγε... και χαμογελούσε ευτυχώς.

19 comments:

Μαρινα ..... said...

maya...o Γιαννης ποναει σημερα
Η μητερα του...εφυγε
πουλι κaι πεταξε...

maya said...

@μαρίνα γ...
άλλο ένα κενό βαθύ λοιπόν...τι καλο-καίρι είναι αυτό ρε γαμότο...? μου λες για τον γιάννη. ξέρω και άλλα τόσα φέτος, μετά οι φωτιές, το περού, το μεξικό...μας θερίζει ο θάνατος.
εύχομαι στον γιάννη - χωρίς να τον ξέρω, κι άλλο στεναχωριέμαι τώρα-
να βρει αγκαλιές δυνατές να τον στηρίξουν τώρα. ο πόνος αβάσταχτος να χάνουμε τις αγάπες μας. εύχομαι καλό χαρούμενο ταξίδι στην μητέρα του. πουλί και πέταξε. πάνω απ'όλα. ελπίζω με χαμόγελο έστω και το τελευταίο ...
χχχ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Ποιόν να αγκαλιάσω...ποιόν να συμπονέσω,...ποιόν να συμμεριστώ; Γι' άλλο ήρθα και μετράω κι' άλλη απώλεια...
Ειλικρινά λυπάμαι...
΄Ομως μην τους βαρύνουμε πιότερο την ψυχή.
Εγώ πιστεύω πως οι δικοί μας άνθρωποι όταν φεύγουν, δε θέλουν να αφήνουν δακρυσμένα πρόσωπα πίσω

Γλαρένια στοργική αγκαλιά

E said...

Κι εγώ γι΄αυτό ήρθα, σαν την Γλαρένια. Να δω πως είσαι, πως βαστάς...

Απαλά να τους σκεφτόμαστε. Απαλά και φυσικά σαν νεράκι κελαριστό. Να μην βαραίνουν οι ψυχές, κι ανάλαφρες να πετούν προς το φως.

Εδώ είμαι ε?
Φιλια,
Ε.

maya said...

@φύρδην-μύγδην
βαρύ το κλίμα...αλλά κανείς δεν θέλει πόνο. ούτε οι καλοί μας που φεύγουν και μας αφήνουν πίσω. και γω το πιστεύω αυτό.
όσο και νάρχεται ο θάνατος, η ζωή συνεχίζεται-όσο κλισέ και νάναι αυτό!
λυπάμαι πολύ γλαρένια μου που σας μαύρισα την καρδιά. ευχαριστώ για την βόλτα να δεις τι κάνω. κι ας έφαγες δεύτερο χτύπημα απο την μαρίνα! και γω ταρακουνήθηκα!
τι να πεις ρε γαμότο!!!
δύναμη καρδιάς ελπίζω για όλους μας. κάτι καλό θα φέρει την ισορροπία.
ε?
χχχ

maya said...

@elena72
ελενάκι το ξέρω οτι είσαι εδώ. σε αισθάνομαι που σε νοιάζει και μεγάλη αγκαλιά έχω που ήρθες πάλι να δεις αν είμαι καλά. σ'ευχαριστώ και σένα πολύ καλή μου.
σήμερα τελείωσε το άγριο της κηδείας. ήταν κι οι τρεις δυνατές αλλά πολύ όμορφα παραδωμένες στην θλίψη...ακούγεται άσχημα αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ...?
ένοιωσα μια πολύ γλυκιά ζεστασιά μεταξύ μας στην οικογένεια. αυτό ήταν πολύ δυνατό και συγκλονιστικό. χωρίς λόγια γεμάτη.
σε φιλώ και συμφωνώ με ό,τι είπες
χχχ

mAuVe said...

ακόμη δεν πήγα για ύπνο... πέρασα να σε δω, σε σκεφτόμουν γλυκό μου & χωρίς καν να σε ρωτήσω τις πήρα τις απαντήσεις μου...
η (οικογενειακή) ζεστασιά που περιγράφεις μου είναι γνώριμη εντελώς, να είσαι σίγουρη πως κι εκείνος θα το χάρηκε πολύ!
τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, πόσο λυπήθηκα για τη μητέρα του Γιάννη, δεν περιγράφεται...

το σώμα σου είμαι σίγουρη, απαιτεί ξεκούραση maya μου, σου την εύχομαι ολόκαρδα
καλό μας ξημέρωμα
ν.

maya said...

@mauve
έπρεπε να το ξέρω εχτές οτι ξενυχτούσαμε παρέα! δύσκολος ο ύπνος μες τις φουρτούνες τις καρδιάς...σ'ευχαριστώ καλή μου νατάσσα. σε φιλώ γλυκά καλημέρα
χχχ

maya said...

@γιάννη
τι να πω? οι λέξεις είπαμε δεν λένε καλά αυτό που χρειάζεται. σωπαίνω λοιπόν για να είναι το ταξίδι της γεμάτο ήχους της θάλασσας και του ουρανού. απαλά να πετάξει χαιδεμένα. και συ μην νοιώσεις ούτε μια στιγμή μόνος. δεν είσαι. σε σένα σήμερα απλώνω τα χέρια, αγκαλιά να σε ηρεμήσει λίγο.
καλό ταξίδι να έχει...
χχχ

Αλεξάνδρα said...

Να το θυμάστε πάντοτε
πως η ζωή είναι λίγη
και δεν υπάρχει άνθρωπος
να ΄ρθει και να μην φύγει...

Καλό τους ταξίδι. Καλή μνήμη σ΄αυτούς που μένουν πίσω...

maya said...

@adiple
ναι καλή μου, έχεις δίκιο. είναι μικρή η ζωή. αλλά και πολύ μεγάλη για να μην ευχαριστιόμαστε όταν μας το επιτρέπει! γι'αυτό παλεύουμε να ξεπερνάμε τα δύσκολα για να χαιρόμαστε λίγο τα άλλα.

η μνήμη, μεγάλο πράγμα. τίποτα δεν τελειώνει αν το έχεις μέσα σου. στιγμές, μυρωδιές, λέξεις, φάσεις σημαντικές, η εικόνα...τα κουβαλάμε μές την καρδιά πλάι-πλάι με την απώλεια. θυμάσαι? "κρατα με να σε κρατώ"? έτσι κάνουν κι αυτά.

φιλί μεγάλο
εν μέσω καινούργιων πυρκαγιών γαμότο...
χχχ

diastimata said...

Να ζήσετε, να τον θυμάστε -πάντα χαμογελαστό.

E said...

Σήμερα τι να πω?
Πέρασα να δω πως είσαι, πως βαστάς...

Να προσέχεις ναι?

Φιλια,
Ε.

maya said...

@diastimata
νάσαι καλά.
...ούτε καλημέρα δεν μπορώ να πω σήμερα. αν μπορείς, σου την εύχομαι.
χχχ

maya said...

@elena72
ένα φιλί.που είσαι εδώ.
εγώ καλά είμαι. είμασταν στην περιοχή λαγονησίου μέχρι το απόγευμα. ευτυχώς φύγαμε όπως-όπως όταν πια τσούζανε τα μάτια μας.
δεν θα σταματήσουν να τσούζουν με τόση δολοφονία.
αχ...
καλημέρα????
χχχ

Efthimis Lekkas said...

Η ξαφνική απώλεια ζωής σε συντρίβει, την έχω ζήσει όπως σχεδν όλοι μας. Είναι φορές που πιστεύω πως αυτό το τέλος είναι προκαθορισμένο και απλά μένουν για τους υπόλοιπους τα αν, να ταλαιπωρούν συναίσθημα, λογική και συνειδήσεις. Εκφράσατε την αγάπη σας, έζησε με αγάπη κι ανθρώπους ουσιαστικά δικούς τους, από ότι κατάλαβα, είναι μεγάλο καφάλαιο, ήτανε και τυχερός, αλλά σίγουρα και τα είχε κερδίσει. Ειλικρινά λυπάμαι. Απλά να τον σκέφτεστε με αγάπη.

γιάννης φιλιππίδης said...

Χτες βράδυ επέστρεψα. Άφωνος πριν την αναχώρησή μου. Άφωνος διπλά και στην επιστροφή μου.
Σιωπή. Σιωπή από τη μεριά μου, κι ίσως κρατήσει κι άλλο. Το ένστικτο μού λέει πώς δε θα ‘ναι για καιρό.

Σίγουρα, η επαφή μου μαζί σας, θα ‘ναι μια γλυκιά αφορμή να ξεφύγω από τον μικρόκοσμό μου, που έχει πλημμυρίσει σκοτάδι. Η ζεστή ανθρώπινη συντροφιά σας, θα με ξεκολλήσει από τις χαώδεις σκέψεις μου.

Και στέλνω αυτό το πολλαπλό μήνυμα, για να πω ένα μεγάλο, ένα βαθύ από καρδιάς Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω, που σταθήκατε δίπλα μου. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο, κι όλοι μαζί, κοντά μου.

Ανεχτείτε για λίγο ακόμα τη σιωπή μου. Είμαι εδώ τώρα. Σας διαβάζω, σας εκτιμώ περισσότερο από ποτέ.
Αλλά ακόμα νιώθω την ανάγκη να σιωπώ. Να σιωπώ.

από καρδιάς, ο γιάννης

maya said...

@efthimis lekkas
ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια. κάθε μέρα είναι λίγος χρόνος πιο απαλός για τους ανθρώπους που πονούν. το κενό δεν φεύγει αλλά η καρδιά σκηνοθετεί αναμνήσεις όμορφες να τους συνοδεύει.

τώρα φτάσαμε να θρηνούμε σε εθνικό επίπεδο και πολύ κόπο και προσπάθεια θα πάρει να θυμόμαστε πως ήταν κάποτε τα βουνά , ο ουρανός, η ζωή μας. πολύ μεγάλος θάνατος.
καλό βράδυ, αν γίνεται...
χ

maya said...

@γιάννη φιλιππίδη
καλέ μου φίλε γιάννη, πόσο σε σκέφτομαι όλες αυτές τις μέρες, πόσο έχω γεμίσει θλίψη. την καταλαβαίνω την ανάγκη σου να σιωπάς και να κοιτάς το δικό σου σκοτάδι. μόνο αυτό που σε χαιδεύει να κάνεις. το γεγονός είναι δεδομένο. όλα τα άλλα πρέπει να τα κάνεις εύκολα για τον εαυτό σου. να μην ξεχνάς τον γιάννη. χάσου σε αγκαλιές αγαπημένες, θυμήσου, κλάψε. όσο θες μόνος σου, και όσο θες εδώ. είμαι εδώ. εχει πολλά γυρίσματα ο πόνος του θανάτου, περνάμε απο πολλά για να γυρίσει η καρδιά στην θέση της.
ελπίζω να μην σε πειράζει που έβαλα τα λόγια της επιστροφής σου και το ευχαριστώ σου σε post. έψαχνα να βάλω μια μουσική. έπειτα σεβάστηκα την ανάγκη σου για σιωπή.
φιλί εγκάρδιο πολύ
χ