Friday 6 July 2007

Is Black Beautiful...?

Δεν το πέτυχα σήμερα... Μάλλον με βρήκε ανέμελη η πραγματικότητα . Δεν είχε αρχίσει καλά η μέρα. τίποτα δεν μου έβγαινε απο το πρωί. τα χρώματα, το σχέδιο, ήθελα να πάρω ένα χοντρό πινέλο με μαύρη μπογιά και να το βάψω όλο. Ολο. και μετά, λίγο ξαφνικά ένοιωσα να βυθίζομαι. πολύ γρήγορα. και βρέθηκα στον πάτο! Ξέρεις πως νοιώθω? σαν να μην μπορώ να αναπνεύσω. και έχω μια πέτρα που μου πιέζει την καρδιά. κάνει να τρέχουν δάκρυα στα μάτια μου. Δεν μπορώ να τα σταματήσω. Δεν είναι κατάθλιψη. Είναι τα γεγονότα. Δεν μπορώ τίποτα να αποτρέψω απ'όσα συμβαίνουν. Απλά τα ζω. είναι χειρότερο να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν είμαι της απραξίας. το μισώ αυτό. Τις περισσότερες μέρες είμαι πολύ δυνατή. Δεν πτοούμαι. σήμερα? ήταν σαν χαστούκι που δεν περιμένεις. Πως την έπαθα έτσι? Ψάχνω στα μικρά, σε αυτά που κανείς δεν μπορεί να χαλάσει να βρώ πάλι την ομορφιά και την χαρά. Τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο. Μήπως θόλωσαν πάλι τα γυαλιά μου? Mental exercise: Να κάνω λίστα με ό,τι δεν μπορεί να γίνει άσχημο και επίπονο. Με ό,τι δεν μπορεί κανείς να μου χαλάσει. το βρήκα το ένα... ...Πώς θα ανέβω πάλι στην επιφάνεια? Δεν μ'αρέσει εδώ κάτω.

8 comments:

Αλεξάνδρα said...

Τι σύμπτωση. Κάπως έτσι νιώθω σήμερα κι εγώ. ΄Οταν πιάσεις πάτο όμως δεν υπάρχει πιο κάτω. Δεν είναι και μόνο αυτό λόγος για να αρχίσεις να ανεβαίνεις;

Μην ψάξεις μακριά. Ψάξε δίπλα σου. Και λίγο μέσα σου.

Το Μαύρο δεν είναι όμορφο από μόνο του και εγω που είχα βάψει - κάποτε - με μαύρο το δωμάτιό μου ξέρω πως η ομορφιά του μαύρου είναι στο ότι κάνει πιο έντονο ότι πάνω του βρεθεί.

maya said...

αλήθεια? ε με βοηθάει αυτό, γιατί και έτσι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗΗΗΗΗΗ! Πέρασαν ώρες και το άφησα να μου συμβεί, δεν το πάλεψα. τώρα συνέρχομαι. εσυ?

Εχεις δίκιο για το μαύρο. σοβαρά το έβαψες μαύρο?!!! είμαι πολύ του χρώματος αλλά το μαύρο δεν θα το τόλμαγα.

καλό απόγευμα adiple γλυκιά.
χ

Αλεξάνδρα said...

ναι! αλήθεια! ένας ολόμαυρος τοίχος παρέα με τρείς λευκούς.

Εφηβεία δύσκολη βλέπεις. Ολα νωρίς τα ήθελα να τα ζήσω και το έκανα.

Παρορμητική, έσπασα πολλές φορές το κεφάλι μου, μα πάντα σηκωνόμουν...

Χαίρομαι που άλλαξες διάθεση

maya said...

φορούσες και συ παραμάνες στα αυτιά?
χχχ

γιάννης φιλιππίδης said...

Είδες λοιπόν που ο καθένας μας έχι τα πάνω του και τα κάτω του; Έτσι είναι η ζωή: σα τη ρόδα του λουνα παρκ. Τη μια σε απογειώνει και βλέπεις τη πόλη σα μικρός θεός από ψηλά, την άλλη είσαι κάτω για να σε κατεβάσουν και κάποιος άλλος παίρνει τη θέση σου για ν' ανέβει. Αυτή είναι άραγε η ισορροπία του κόσμου; Ξεκουράσου. Ίσως ξημέρωσε η καινουργια μέρα. Τα πάντα αλλιώτικα. Ή έστω διαφορετικά. Σήμερα θα δεις τα πινέλα, θαρρείς, και θα πηγαίνουν από μόνα τους. Και θα σαι συ διαφορετική. Η καλύτερη. Ή καλύτερη τουλάχιστον από χθές. Έτρσι είναι η πουτάνα η ζωή: καραβοπνίχτρα και καραβοπλέουσα. Ταυτόχρονα

Από τη προηγούμενη νύχτα
μια γλυκιά καλημέρα,
κι ένα φιλί,
ο γιάννης

maya said...

καλημέρα γιάννη!
κοιμήθηκα 4 αλλά ξύπνησα κιόλας. άρα καλύτερα είμαι! καραβοπνίχτρα και καραβοπλέουσα...Πάρα πολύ μου άρεσε αυτό. Γι'αυτό λατρέυω την θάλασσα και την χρειάζομαι τόσο?
είναι αλλοιώτικα σήμερα. Θα είναι καλύτερα. Ετσι πάει και δεν σταματάει.
φιλιά πολύ πρωινά!

elmelissa said...

Πάντα θα είναι καλυτερα την επόμενη μέρα...ειδικά όταν μόνοι μας στεναχωρούμε τον εαυτό μας.Μη βιάζεσαι να κρίνεις...κοιταζε τα γεγονότα όπως πραγματικά είναι...υπάρχει αγάπη πολλή

maya said...

δυστυχώς elmelissa μου, τα ΓΕΓΟΝΌΤΑ είναι τα στενάχωρα, και εγώ προσπαθώ να δω πέρα απο τα σύννεφα να βρω τον ήλιο. κάθε μέρα.
πολλές μέρες το καταφέρνω και πετάω, άλλες πάλι ...
να σου πω, θέμα εξάσκησης είναι. θα το τελειοποιήσω, πού θα πάει!
ευχαριστώ που ήρθες και δω. στα δύσκολα.
φεύγω σαβ/κο. μόλις γυρίσψ θα σε επισκεφτώ με την ησυχία μου. έριξα μια ματιά στην γωνιά σου και μ'άρεσε πολύ.
θα τα λέμε!
χ